장음표시 사용
321쪽
Aptavit. Ultra nubes se jam praepetem Ferri volatu posse sublimi autumat. At vix se in auras crastiores sustulit, Misere impeditur, talis remigii insolens s , In humumque prono capite praeceps decidit. In optos tabula plagiarios notat.
MusAn Ubi Alumnus junior, nugax, levis, osor librorum, cubiculumque, quo suuSIpsum magister do tincbat sedulo, Horrere solitus prius 7 atro carcere, Luchum ut sugaret, salloretque taedium, Bombycem alebat. Hunc videns subtilibus, Quae neverat ipse, filis sese involvere:
O stulta Bestia, istis quae laboribus
Perlangeris . ait, ut tibi carcerem struasi At ille rotulit: Tale opus ni secero,
4 Virgilius. Aen. L. I. V. 3 P. Volat ille per agra magnum Remigio alarum : ac Libuae citus adititit Oris Et L. 6. V. 38. Redditus his primum terris, tibi Phoebe, sacravit
6 nicitur, Lib. Vil I. Fab. XIII. 7 cicero, O at. iu AD ou M. C. s. quo νι mira in Vedierant peius ore - ut. Ad Limit. l.. 7. Epis f. a. obieram inratio Pejus hunc otia si in timum Gavinium. Horatius. L. . Od. 9. V. D. priusque leto llagitiam timet.
322쪽
Eruca cogar repere, nec unquam milii Continget, ut venustum muter in Alitem. Pueri monentur, doctis ut laboribus Se exerceant, ni repere η per humum velint.
FORMic A sortem conquerebatur suam : Evum se innumeris trahere obnoxium malis;
Τimere semper, rusticae plebis gravi Ne conteratur planta, vel perdicibus Jucunda sat esca: O Jupiter, mihi Concede pennas, inquit, ut periculis Eripere λ tantis incolume possim caput. Notus querela pervicaci Jupiter Pennas concessit imprudenti bestiae. Ergo illa gaudet inunere novo, & se levis Tollit per auras: at simul ab hirundine
Et L. I. Epidi Tr. V. v. Alter Mileti textam cane pejus & angito
Vitabit chlamydem. 8 Horatius , L. a, Epist. I. V. 25 . Nec sermones egm mallem Repyntes per humum, quam res comPonere gellas. L. I. SRt. 3. V. . cum prorepserunt Primis Animalia terris, utum S turpe PCLuS.
Richer. Lib. VI l. Fab. ll. I Virgilius, Aen. L. 3. V. II. Deseris, heu , tantis nequicquam erepte pericIistia 6. V. 36 Eripe me his, invicte , malis.
323쪽
Aspicitur; in eam devolans rapido impetu Avis lamelica necopinantem vorat. Stulte appetentes , dum annuit *, plectit Deus.
Cu Μ cupidus aliquis agriculturae foret, Animique vana elatione turgidus, Suam latere vellet imperitiam; Ficta ambulandi causa Agricolam convenit Valde peritum: solitis hunc laboribus Fungentem paulum observat; atque etiam videns, Fruticationem cum supersuam arborum, Vagos stolones Α, ramulos que inutiles Ιs amputaret: Cur, ait, tantam facis
Lignique, frondiumque caedem sy Hinc scilicet, Inquit Colonus, uberior fructus redit. Neque ille plura quaesiit; & prudentiam Sese artis omnem jam assecutum credidit;
a Ovidius, Metam. L. I. V 531. Di maris annuerant. L. 4. V. 518. Annuli oranti Neptunus. 3 n Fontaine, Lib. XII. FAh. XX. A. Gellius. Lib. XIX. Cap. XII. 4 Plinius, L. II. c. I. Fuere ab iis b c ignom/ua sntiquis . . . Se Ioni ιm Licinia genti: ita enim a pellatur in i fix arboribuae frH-tivatio innitiis. Varro. de re ruit. L. I. C. 2. Stolorarem confirmavit crevomen , yιιθυι nullus in Guae funao re eriri MOteraestoli .s A. Gellius. L. Io. c. I2. Vi et fort/ vicinum .... sint nes in romis. aut in oleis roeerox smyutant in aec ait P. e V1 Vst, est cur tantam ligni atque frondium cindena saceret. V MMIratus υ . Varro, de re rust. L. I. c. 7. Coeava Iuva. cicero. & nlii: -- aera arbores. Tacitus, Annal. L. I. c. v. Concuratous arborum munit .
324쪽
251 Abiitque. Fundum mox reversus :id suum, Capit securi in; & obvios quosque Arborum, Bonos, malOSque, ramos abscindit miser; Spemque furiosus resecat Omnem palmitum.
Docet labella, tape ab exemplis bonis capere imperitos peccandi siduciam. Sed & severa Stoicorum sanctio si Hic quoque notatur, animi nullum quae probat Affectum, at omnes penitus exscindi jubet. Illi quidem altae semina mentis indita Habuere, plenaque utilis sapientiae Sanxere multa, & ausus haec olim sui
Celebrare quodam carmine: sed enim omnium Praestarct cum se motuum eXpertes volunt,
Nec Di videntur esse, nec homines mihi. Quid Τ Excitatam misericordiae indolem cohibere, Daenare pietatem, extinguere Virtutis elam igniculos: haec virtus erit 7 Talis apathia r dici virtus si potest, Virtutis ergo summum in automatis latet.
6 A. Gellius, Loto cit. hanc fabulam refert ex Herode Attico; euliis etiam conclusionem Myersi .r Stoicos talem exhibet : Sic apathiin /ε oratores , qui vi feri se eme trunquillos, ει intrepians , b immobiles volunt ἰ reum ni uir eviunt , nihil aolent. nihil irascuntur, nihil RIMuent; omnibus veh menti ris animi offitiis amyntatis, in tor ore ignava b quos eneris
et Vox ista graca est, qua quidem Seneca. Epist. 9. & Α. Gellius , loco cit. vii sunt: Sed literis hanc latinis potitus, Quum craecis. esse scribendam censui. idem de voce automΜti, quae subiequitur, dictum puta: quanquilin sunt critici qui contendant, scriptam hanc a Sueto aio , Claud. c. 3 . literis latinis vocem suisse , non graecis , ut exhibetur in Editionibus plerisque. Scrix si sautomatum creao Stitionium , in lait Linu. Torrentius ad hilus
325쪽
Ad Reverendum Patrem Carolum de Neuville. Columba, V ejus Pullus; Buboque, G Mulla.
ILLUD profecto, Carole, dat animos milii, Quod laus tua singularis eloquentiae,3 Sapientiaeque summa vis te non vetant Has penitus intueri fabellas leves, Quas arte sinxi, & expolivi tantula: Etiamque, qua sint parte commeudabiles, Qua parte peccent, ponderare te sinunt. Age nostris aequam perge porro lusibus Praestare mentem. Judex en inducitur Regina volucrum: quae tuam satis probe Vicem an sustineat, dispicere nunc te velim. Columba Pullum excluserat, gratum sibi, Studioque magno vigilans educaverat. Videbat hunc plerumque apud gentem suam Ornari laudibus; & gaudebat in sinu. Suffragia tamen blanda multitudinis Benevolae secum tacita dum considerat, Timet, immodestus verba ne dederit favor, Illuseritque. Veritatis appetens, Bubonem, solitum turris in fastigio Residere, vitamque agere solitariam,
326쪽
Nil dubitat una cum suo Columbulo Adiro . sincerumque judicium rogat Super hujus omni sive virtutum indole 9, Sive vitiorum. At ille, dotes quaelibet In qualibet ipsi luce ponantur, truces Obliquat oculos; quaeque , reeto si velit Examinare intuitu, forsitan probet, Statim repudiat, antequam perspexerit. Matrem misellam discruciat ingens dolor Pudore mixtus: neque Bubonis tetrici
Vim judicandi pravis ductam * assectibus
Cognoscere ejus nimia simplicitas sinit. Relinquit ergo moesta acerbum Judicem;
Metuensque, carae vera ne nimis nota
Inusta fuerit proli, hanc respicit, & gemit; Neque tamen, Oculis sedulo quanquam utitur 3, obnuntiatam turpitudinem potest Videre; Bubonisque vereatur licet Auctoritatem, tamen assensum sustinet.
9 T. Livius . L. 21. c. 4. de Annibalet Cum Infa indole virtutum novitiorum, trienetio sub Asarubale Imreratore meruit. I cicero. de clar. Urat. C. 75. A. ungit illa oratoria ornamentauic naid tum vi e ur tauqMam tabulas oeno ictas collocare in bono lumine. a cicero , Drat. pro Mur. c. v. Non re diictus es, M. ι nrinione. Orat. pro Rose. Com. c. I 6. Unae hoc totum ductum S conssatum mentarium G p com . Nepos, L. Io. C. Io. Hi falsa fus icione ducti, immerentes ut IceIeratos occiaunt. Ovidius . Metam. L. I . V. 229. Invidia socios. praedaeque cupidine ductos. Quintilianus, lus . L. a. c. ιβ. Persuauere avaici, b sententiam ejus ducere in iis quoa veIιι.3 Plautus, Epid. Act. I. Sc. I. U. 3. Ohi Epidicumne conspicor R. certe oculis uteris. Huratius, L. I. Epiit. 19. V. 4sFormido. Ad haec ego naribus ut
327쪽
Sed cum meminerit, Aquilam dici ceteris Volantibus unam magis a utum Cernere, Columbulum illi sistit ultro judici Trepida, humilisque , causam veniendi docet, Et obsecrat, uti se nimis diu anxiam Ab inquieto liberet erroris metu, Sententiam que de re omni certam serat. Haud renuit Aquila: hos in Columbulum simul Defigit oculos, aspicere Solis facem Rutilam irretorti qui valent. Postquam satis Pervidit omnia: Isto, dixit, optimus Toto vigescit succus in corpusculo: Formae decenti veneres non desunt suae, Nitore blando, munditiisque simplices s :Quaedam at nec absunt negligentiae si mala, Quae delicatis asperam censoribus creare possint nauseae r molestiam 3.
. ouidius, Met m. L V'w' Dε eespite virgo Se levat, &: Salve, Numen, me iudice, din t.
328쪽
Plumisque, pennisque varius color insidet, Quem cura facilis, & naturalis decor concentu amico ad clegantiam instruunt: At suavitatem paulo concitatior Animaret utinam virtus, & nusquam aureae Mediocritatis lumen elanguesceret lΙm bello rostrum, & innocens, rixam fugit, Parabilesque. & obvios tantum cibos Adhibero novit: sed animosius velim Converteretur in Omne noxium pecus pΕt in ciborum delectu cupiam quoque, Gustus adesset doctior sagacitas. Hunc tu tamen, pia mater, gaudeas licet Genuisse talem: Paucis, ' plura cum nitent, Maculis offendi, candida ratio vetat.
Lonis sinebat currere admissis Equum Vehementem Sessor imperitus: quod videns Clamavit aliquis: Ni caves, tuum brevi Immodicus ille deseret ruptum impetus Sonipedem: age ergo, lora prudens Contine. Extimuit, at se dum putat meus hic stupor Praestare, quod monetur, conatu aspero,
9 Horarias, Ar. Poet. V. 35et. I catul. carm. II. V. 2I. Tκlis iste meus stupor nil videt, nihil audit.
329쪽
Subitoque frena concutit; Equus & serox Simul erigit se, non serens molestiam, Praecepsque retro lapsus Sessorem opprimit. Quam temperatum sibi moderamen 6 inpetant Homines regendi, ex hac labella discimus.