장음표시 사용
231쪽
unum cum ipso sint, omnia in illo possideant, , quo 1 quidem redimimur. a. iustificamur s. sanctificamur tandem vero animis intus fide purgatis, corpore vero
peccati putrefacto, potentia Christi in vitam illam beatam resurgimus, qua donet nos benignus ille Pater. Amen.
XXXI. DE VOCATIONE HOMINUM AD SALUTEM.
Tunsis d. CvM Deus, naturae ipsius luce, credatur author esse, principium omnis honi, praesertim vero salutis illius sit aeremae author, quae nobis per Christum parta est in coelis conseruata profecto quo iureris. 16is. praedestinatio sanctorum ei Shuitur, eodem quoque iure vocatio ferenda est eidem accepta; prout dicit Apostolus, quod praedestinauit eos, vocavit. Roman. g. a. Est autem meam haec actio gratiosa Dei in Christo Iesu, qua certos homines pro bona voluntate sua vocat foris communiter, aut intus singulariter ad conscientiam communionem adoptionis vitaeque aeternae in coelis ad gloriae suae declarationem. a. enm est actio, non quidem naturalis, sed voluntaria atque gratiosa Dei in Christo Iesu, ut in quo omnes sunt thesauri gratiae reconditi. Atque hoc Pacto excluditur vocatio uniuersalis, qua secundum naturam etiam in hac Corruptione nostra homo vocatur ad conscientiam, studium salutis suae, tum uniuersalibus naturae documentis nam coeli enarrant gloriam Dei. Haia. s. tum singularibus principiis notionibus communibus intellectui nostro a natura inditis. . Disseremita per caussas exponitur. Prima est e ciens, nimirum gratia Dei in Christo Iesu vocantis nos ad se pro bona voluntate sua, quoscumque, aut prouidentia visum est ad conscientiam, aut praedestinatione vocare ad communionem fructum vitae aeremae in coelis. S. Secunda, materiam est quod homines non uniuersos, singulos hac vocatione vocat, prout naturae documentis quamuis corruptae, reationum praeceptionumque communitun, id est principiorum ingeneratione facit, sed tantiun certos ipsi homines ab aeremo, quamvis nobis non pera quo certos, vocat pro instituto sapientissimae prouidentiae, aut gratiosae praedestinationis suae. 6. Tertia, formam, In relatione siue applicatione gratiosae actimis illius posita est qua vocat homines ex mundo in coelum ex natura in summaturalem gratiam, siue foris communiter, siue intus singulariter ad conscientiam, communionem adoptionis salutaris vitaeque aeremae in coelis. Est itaque haec forma duplex una cohmunis, Darticularis ac singularis altera. i. Communis vocatio est, qua Deus commune humani generis vocat foris verbo, sacramentis se communi Ecclesiae piorumque membrorum illius ministerio secundum communem, publicum vocandi modum iubetque conuertio tenebris ad lucem, , potentia Satanae ad se ut Paulus loquitur Acca6. ex placito prouidentiae suae. S. Singularis vocatio est, qua Deus commune electorum suorum, oremque singulos vocat intus, non solum verbo sacramentis, singulari Ecclesiae piorumque
membrorum illius ministerio, verum, testificatione interua, Walloquutione Spiritus Sanctificationis in mentibus ipsorum, docetque in dat eis conuertis tenebris ad
232쪽
lucem, in x potentia Satanae ad ipsum ex beneplacit, suae praedestinationis in Christo Iesu. s. Haec eadem vocatio non malo particularis appellatur, velut communi opposita, quia Deus per vocationem hanc inremam de communi hominum siue mundi particulam quandam seu corpus particulare excipit, secundum electionem gratiae quemadmodum aiebat Christus, min. o. - a. Multi vocati, pauci electi, id est donati vocatione singulari secundum electionem aeternam, singularem ipsius. io Differunt haec duo vocationum genera, quod haec a gratia singulari est, illa communi gratia haec piorum, Hectorum puta, illa multorum est, hominum puta promiscuo haec intemam efficacitatem Spiritus Sanctificationis uia extemam aut
communem, aut certo non usque adeo agentem habet in audientibus, ut sanctificationem salutarem ex ea consequantur tam metae, salutis se perfectionis est illa
inchoationis se praeuia salutis solum denique haec vocatio est Ecclesiae , qua inuisibilis vivens intus in corpore Christi de Spiritu Christi, illa Ecclesiae communiter, qua est visibilis, habens in corpore Christi etiam membra adnascentia, &non inuentia
ix. Finis est utrique vocationi duplex proximus summus Hommus communis vocationis est electis conscientiam assici, Wsensum indi efficaciter mali ipsorum, usum tradi ipsis diuinae gratiae erga ipsos salutaris, aliis vero, mali ipsorum ut qui non credunt voluntati eius, sed resistunt Spiritui gratiae sensum indi conscientiam, qua uincantur iustissimae iustitiae Dei. Sum f. 16go mus, declarari gloriam Dei in nobis gratiosam, misericordem, in aliis iustam, in omnibus sapientissimam ac
potentissimam. ia. Quatuor sunt itaque vocationis genera, quae secundum modo ipsius ex antecedentibus distingui possunt. Primum est aequivoco dictum, vocationis uniuersalis, qua Deus secundum naturam omneis, singulos homines ad salutem vocat uniuerso. Secundum, vocationis Communis, qua vocat homines communiter, licet non singulos, testimoniis, documentis externis gratiae. Tertium, vocationis particularis, qua de communi hominum inuitatorum numero corpus electorum vocat particulariter, testimoniis, documentis etiam internis gratiae efficaciter per Spiritum. Ovaritim denique vocationis singularis, qua singula corporis electorum, catholicae illius Ecclesiae membra ad singularem sensum particularis vocationis illius, .singularis suae ipsorum adducuntur gratia Dei Patris in Christo per Spiritum S.
xxxIL ME VOCATIONE HOMINUM AD SALUTEM.
TRusis LPRIMus actionum Dei in praedestinationis executione, gratiaeque illius manifestatione, gradus, modus est meatio dicta idcirco ab Augustino ingressus ad salutem, xprimus ad fidem aditus. Lib. I. - Simpl. q. a. a. Vocationem autem intelligimus non uniuersalem illam, quam vulgo naturalem, aut politicam, quam personalem vocant: sed eam quae ex ordine graduum ad salutem initium est reuelationis gratiae diuinae ordinario in nobis, siue extera reuelatio tantum
233쪽
fiat inefficaciter, siue tum intinis tum extem efficaciter ad salutem. Priore modo, multi dicuntur vocati, posteriore pauci electi. Moreh. I. 6. a. vocatio enim haec gratiosa ad salutem distinguitur, prout ab effectu in efficacem inefficacem, ita modo vocandi in extemam, inteream, seu in communem lingularem. Quae licet in ordinaria vocatione ad salutem subordinatae sunt, pro diuerso tamen respectu, subiectorum varia ratione differunt, prout ex subsequente causarum comparatione patebit. . Nam vocationis extemae ut de illa priore loco agamus ramos eiens est λα-e mi Dei, seu propensa ex se ad hominibus beneiaciendum voluntas, quo respectu animarum amans, Saluator hominum in scriptura appellatur. I. T i. d. o. S. Miseria, seu Subiectum, sunt omnes homines, ad quos pertingit praedicatio verbi Dei, participatio Sacramentorum , per Ecclesiae ministerium, absque discrimine nationum, sexuum, statuum.
6. Forma est extem illa verbi praedicatio, Sacramentorum administratio Ecclesiae membroremque illius in se, inter se communio, quae omnia ex parte Dei gratios offeruntur, ex hominis parte sensibus percipiuntur exterras, non tamen amis; sufficienter, efficienter ad salutem. i. Finis remotus est gratiae illius diuinae manifestatio. Proximus, ut vel reprobi reddantur,cino. rvro. , vel ut electi per gradus a Deo destinatos adducantur ad finem
suum, id est, salutem aeremam.
8. Vocationis vero ingemae, emcacis, salutaris quam tamen , priore in eiectis non seMaamus, nec unquam in ordinaria ad salutem via, ratione separari posse astirmamus causa e ciens est, Pδoni illa Dei in Christo Iesu, seu gratia Dei singularis propter Christum Duo enim haec in hac efficiente causa concurrunt, Dei beneplacitum tanquam causa ne arromisisti, unde, ab Apostolo dicitur vocatio secundum propositum Dei:, Christi irieoae, tanquam causa meritoria. s. Miseria, seu subiectum huius vocationis, sunt soli praedestinati, electi ad communionem gratiae, gloriae s. 681 ab aetemo, in tempore ad utriusque
communionem efficaciter vocati.
Io. Forma, praeter verbi praedicationem, Sacramentorum administrationem, E clesiae communionem, est actio illa efficax Spiritus Dei in nobis, hiscundiun illam, tota hominis renouatio, quae vulgo regeneratio in Scripturis dicitur. Finis remotus, gloria Dei vocantis proximus, salus hominis vocati. II. Est emo ocatio ad salutem, actio efficax, gratiosa Spiritus Sancti obsignantis in electis verae fidei instrumento, verbi praedicationem, Dum Sacramentorum, Christi Ecclesiaeque illius communionem, ad salutem illorum, haeremam Dei gloriam. ia. Ex qua definitione, causarum enumeratione, tria noei 'aegae tanquam consectario concluduntur. I. Vocationem efficacem, prout gratuitam, ita .riam s.1. esse, Cuius Deum non poeniteat. a. Non omnes intem , Deo ocari qui externo mouentur, licet inremae illius vocationis sensum prae se ferre aliquando videantur. Nam idcirco effectum vocationis illorum, gustus duntaxat; internae vero, verbi cum fide strue sic in . Scripturarim, o. nominatur a vocationem hanc esse doni, non meriti, gratiae non naturae, ideo Deum gratioso vocare quos vult, iusto quos vult, non vocare, aut non vocare efficaciter utrumque vero libero, absque
234쪽
XXXm. I E FIDE IUSTIFICANTE. Onan emidem hactenus de humiliatione, exaltationes emerito Christ, bene iis erga nos dictum est ordinis S Solutis nostrae ratio fistulatitii de de qua Christum eum omnibus issius beneflciis a renen imas ,
TREs Is I. g. -- vox fidei o aioνυ asse accipiatur in Sacris literis, antequam de ea dicamus, oportet a nobis tolli homonymiam. Duplicem enim fidem nobis Scriptum S. Proponit: unam firmam, perpetuam, quam iustificantem alteram infirmam, temporariam, quam non iustificantem vocant. De priore nos hic agimus, quae sola proprio &vero fides appellari potestrinam temporaria, mortua illa fides reuera non est fides emue vel est adultorum, vel est inlantum. s. Fides adultorum non tantum notitia est, assensus doctrinae nobis per Prophetas, Apostolos traditae sed etiam certa firmaque fiducia, apprehensio, quae gratuitae in Christo promissionis veritate fundata, per Spiritum Sanctum reuelatur in mentibus nostris se in cordibus obsignatur. s. Fidem non nudam tantum notitiam; sed .fiduciam esse certam, ipsum, a-buli nnaoν ostendit. Deriuatur enim hinc teste Cicerone, lih. i. ossic., lib. de Repubi apud Non. quasi flat quod dierum est Hebraeis non dissimili ratione dicitur munia, ab Aman, quod significat firmatum esse Graecis dirigi , prenotovσι; eo quod persuasum habeamus id quod credimus. . Subiectum, seu materia in qua huius fidei est mens, voluntas, cor hominis, in quibus sita est, non solum acquiescentia sed, summa illa laetitia, ex certa perimatione, naveo, re promanans. Nam Spiritus Sanctus, mentem illustrat, ut intelligat verbum, evoluntatem mouet, ut verbo intellecto assentiatur, Qvtrunque confirmat, ut cor in eo firmiter acquiescat. S. Formo est agnoscens Christi apprehensio cum omnibus beneficiis ad salutem necessariis, singularis applicatio gratuitae remissionis peccatorum in ipso. 6. Carussa meiens prima, principalis est Spiritus Sanctus, T. Corinta. a. s.
a. inrisin. . . Gaiat. S. a. Ephra. a. . qui eam actione speciali in omnibus &solis electis, supra naturae ordinem gignit, perpetuo alit, fouet min. a. II. a. Amn. o. 6. Act. s. 8. R-. . o. a. Thessa a. a. Proprium vero, ordinarium organum, quo ad fidem hanc in nobis gignendam, alendamque utitur, est praedicatum Euangelium Rom. I. 6. o. a. I. inrisen. d. I S. S I S. ., usus
Sacramentorum: nam per haec operatur Spiritus Sanctus Q f. 368a absque his ordinari nunquam generat in adultis fidem iustificantem. . Obiectum, seu materia circa quam in genere est totum verbum Dei per Prophetas, Apostolos declaratum nec magis ab eo fides diuelli potest, quam ad a Sole unde oriuntur ut non immerito fons, basis fidei esse dicatur unde si declinat corruit. Rursus obiectum fidei in perie est bonstas, misericordia, rar, missio Dei in Christo Mediatore, Domino nostro iundata, Win Evangelio nobis
proposita Rom. d. o. Obiectum vero hoc, tum in genere, tum in specie, nobis proponit id quod non videtur est enim fides eorum quae non videntur, amb. I. T.
S. Ainis duplex est: Iris, s ext gloria Dei, quae in eo consistit, ut aestimationem Deo
235쪽
Deo dignam concipiamus proximus vertim est salus nostra, quae sine hac comparari non potest. Necesse enim est, ut quicunque saluari volunt, prius obtineant testimonium, quod placuerint Deo cum autem fieri non possit ut inquit Apostolus, Teb. XI. . ut sine fide quisquam ei placeat, recto concludimus, non minus singulos vitam aeteream sperantes, fide opus habere, quis fructum vim radice arboris. s. reum denique fidei, quae continentur ab ea, sunt, Regeneratio, Sanctificatio,
in I a. s. Rom. s. g. et Io. o. per Consequens Pax Cum Deo, Emi. a. i. m. S. I. Hanc fidem nos habere scimus, . ex testimonio Spiritus S. Rom. S. I S.I6. 6. M. d. f. a. Tim. I. a. r. Ioann. . o. U. ex lucta fidei cum dubitatione:
ec que est fidei nostrae natura, ut semper cum dubitatione aliqua certet. Exemplum habemus in Dauide, quem non semper pacato fuisse animo, innumerae ipsius Prophetae quaerimoniae satis ostendunt, Psiam. i. d. 'II. a. - a. . , M. S., i. o. I6. i. m. ex effectis, fructibus fidei, GaI. s. ad quae effecta tamen non informant ipsam fidem, ut ineptissimo somniant Sophistae, sed sunt fidei 1o Ariunctum, Windiuidua fidei comes, est spes, iam x. I. quae nihil aliud est, quam constans expectatio plenae fruitionis eorum quae vero a Deo promissa fides credidit. Conueniunt in eo quod vimque feratur in res aeremas promissas nobis a Deo salutares. In eo autem differunt, quod fides apprehendat, praesentia, spes autem futura Fides ergo fundamentum est cui spes incumbit Spes fulcrum, quo alitur ac sustinetur fides. II. Caeterum haec praeterea obseruanda comata sunt I. Quod fides, quam in omnibus electis necessario requiri diximus, una sit, Ephra. d. s. non multiplex specie
miliuet, non numero, abae a. d. musi. s. a. aut gradu mitis. 6. o. - . Io., a. a. de Id. I. , S. 8 Rom. d. o. 'o . . a. m. o. ra. quam Propterea etsi A appellauit Apostolus, a Pear. I. I. II. Quod fides, etiam summa in hac vita semper sit imperiecta, tamen vera quandiu enim hic sumus, ex parte tanti, Cognoscimus, . Cor. a. a. tantam tamen in suis electus generat Deus,
quanta ad obtinendam victoriam opus habent voce autem imperfectionis non interum immus figmentum Scholasticorum de fide implicita ut loquotur. Nam fidem habere dici non potest, qui impliciae credit quod non intelliuet: non enim in ignoratione, sed in explicita cognitione, non Dei modo, sed, diumae honitatis, misericordiae sita est fides m. Obseruandum est quod haec fides, licet infirma, semper tamen contrecta sit cum dono perseuerantiae finalis, quae est perpetua fidei possessio, quia
dona Dei sunt . Og a.1ariae Rom. I. s. I a. Haec de fide adultorum Eandem vero secundum semen ivt vocat Ioannes, epist. I. cap. s. h. s. seu principium habitus etiam in electis infantibus esse statuimus. Certum enim est piorum infantibus, electis foedus competere Act. s. as. a. S., regnum caelorum promissum esse magis. v. d. ''inde eos renatos esse: nam solis renatis in vitam caelestem ingressus patet Dan. a. a. Whabere fidem, Sine qua nemo Deo placere potest Hur. 11. 6. Quo referre nonnulli voluerimi illud
Christi dictum, Matra. 8. . Quisquis offenderit aliquem ex paruis istis qui in me credunt, praestiterit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius, ac demergatur in Profundo maris. Est autem haec fides habitus sui ita dicamus seminalis absque ministerio verbi in infantibus, accensus immediatori Spiritu Sancto ex promissionis gratiosae verbo, qui pro ipsorum captu, modulo nouos motus, nouas inclinationes paulatim in ipsis excitans fidem illam adultorum profert, ut Deo vivant, serviant
236쪽
Oua amni Resistacentia Signi et rimam conuersionem ab seribus mortuis, S ad vocationis benescium fertineat, eoque remissionem erectiorum, qua etiam actum afflicationis nostrae comFrehendit, raecedat:(nam Deus actu nemini remittit feccata nisi de iis dolent stila tamen vitae quoque mutatio, Sancti uti naturae nostrae corrasiae signi catur eadem voce fotest quoque ad bene tam elori rationis inchoatae remeret. Atque haec causa est cur doctrinae de Remissione seccatorum, haec de Resipi centia subiuneatur. Nos, ac dissutatione, de Resipiscentia in utraque signi catione, mus.
TERSI I. RusiPIsCENTIA Hebraico dicitur Missa, quae proprio conuersionem mentis significat huic respondet vox Graeca, Ab osaeo Latina coniuersio Altera vox ictam externum dolorem significat Graeco μεταμέλεια. i. sollicitudo post factum, Latinissa inerim vocatur. Hanc vocem Pontifici mordicus retinent Bectam de oen. M. v. cap. i. quia cum tantum afflictionem exteream significet, facit pro stabilienda ipsorum sententia, qua actum emteriorem, qui est inter oenirentem A agrataractem, Sacramentum esse dicunt: Duranae lib. d. Ast. d. quaesi. . ideo merito a multis, ut incommodior reiicitur Racta in a. Cor eas et Erasm in annot ad s. cap. Matris. Besa ibid. Differunt AHάνo. - ..issa, quod illa sit mentis haec cordis illa praesupponat dolorem cordis, haec non praesupponat V ι- Missae sit etiam impiorum, Manis. i. a. Tetros tantum piorum. Sunt qui regenerationem, resipiscentiam synonyma putant nobis non ita videtur: nam Resipiscentia pertinet ad vocationem, regeneratio ad glorificationem Bla remissionem peccatorum antecedit o . s. s. haec sequitur. Resipiscentiae emtam sunt duo facta peccatum commissum, bonum faciendum Regenerationis termini sunt duae qualitates, nempe inhaerens corruptio, Wsanctitas quae introducitur. Et si autem Resipiscentia habeat mutationem aliquam animi, tamen illa tantum praeparatio est ad regenerationem in regeneratione mutatio est perfectior Quanquam ergo tempore simul sint, efficax Vocatio, Resipiscentia, Iustificatio Regeneratio distinguendae tamen sunt naturae ordine. a. Definitur autem sic Resipiscentia est mutatio quaedam mentis&animi, a malo in bonum ex dolore secundum Deum profecta. Ab aliis definitur per odium peccati Camorem iustitiae. Si pro Regeneratione ponitur, nimis angusta erit haec desinitio: quanquam enim in his affectibus .ex os u se maximo prodat, tamen comprehendit quoque perfectiorem totius mentis, omnium facultatum eius mutationem Commodo itaque definietur hoc modo Resipiscientia est dolor post peccatum perpetratum, propter offensum Deum .ex dolore mutatio totius animi a malo in bonum. s. Carum efficiens principalis est Spiritus siue alia Esec 36. S. 6. v. a. Tim. a. S. Instrumentalis, facultates animi nostri Ier. I. s. non quales sunt natura sed per Spiritum sanctificatae. Errant itaque qui huic gratiae substituunt libertatem arbitra, Naturae vires excitatas per naturam praeuenientem gratiam vero statuunt tantum adiutricem, cooperatricem, ad excitandum voluntatem, quo vires suas expediat, quae ubi infirmiores sunt adiuuentur a Spiritu Sancto. Aes. a. I.
237쪽
L a. a. Nos an σννaere,oae operationum Spiritus S., operationum liberi arbitrij non agnoscimus. Instrumentalis externa, doctrina legis excitans agnitionem peccati, concio Euangeli ex qua fiducia de remissione peccatorum. Iterum lex tamquam regula vitae laterua, fides, ex qua dilectio, unde existit conuersio. Adiuuantes, crux, tum nobis, tum aliis immissa item beneficia, oenae. . Mauri circa quam est prauitas nobis inhaerens, tum ominalis, tum actualis ex illo fomite orta Materia in qua Resipiscentiae amor peccati, odium iustitiae quae mutantur in amorem iustitiae, odium peccati. Pro regess. 168 .)neratione si accipiatur, subiectum sunt intellectiva voluntas, omnes affectus hominis. Ex Maest Spiritus . operans mortificationem virtute mortis Christi vivificationem, virtute resurrectionis Rom. d. s. Materiam Sacramentalem poenitentiae quidam ex Pontificiis dicunt esse peccata, alij peccatorem confitentem, ali actus poenitentiae; ali contritionem, confessionem, satisfactionem. Sed quia contritio non est visibilis, Winti lictio sequitur susceptionem illius Sacramenti, ideo solam confessionem quidam pro materia ponunt. Concilium Tridentinum ess d. c. s. Actum oenitentiae dicit esse materiam sacram, es quasi materiam. Haec est firmitas illorum Canonum. S. Forma Resipiscentiae est inchoata mutatio affectuum carnis in affectus spirituales. Regenerationis autem, innovatio plenior intellectus, voluntatis cordis Formamurna arum ritus quidam extemi, qui lat,dum venam poenitentiam arguunt, sed non semper. In vetere Ecclesia habitus poenitentium erant, pulla vestis, cilicium, caput detonsum excipiebantur tamen foeminae Drauu lib. de poem O ut sis. a. prose Mem. Gregor. Namans in epist Canon. Loci ubi poenitentes consistebant erant vari. I. Primus locus qui erat extra porta Ecclesiae nae.κλαυσι; dicitur, , fletu eorum qui ibi consistebant. II. Intra portas, ut audire verbum Dei possent .aedae s dictus est III., x-rag q. d. substratio nam qui ibi consistebant orantes, spectabant solum de longinquo communionem, sed non admittebantur ad eam. IV. mmma, quia de propinquo astabant sacrificio fidelium, licet ipsi non commimicarent. v. oesatis q. d. participatio erat eorum qui poenitentiam expleuerant, solenniter reconciliabantur, Innoc. I. in esset ad Decen Augub. EF cos. c. i. Omnibus autem, ne iis quidem exceptis, quibus poenitentiae ad multos annos erant impositae pax dabatur feria quinta Maioris hebdomadae Poenae erant variae ostr. lib. a. esset. 8.ab mere a participatione diuinorum mysteriorum Innoc in epire ad Decen Carere ractione infimorum capita submittere sacerdotibus diebus ieiuniorum, ut iis manus imponerentur. Die paschali, cum fideles stantes orabant, genua aectere inter preces.concia Graiae d. con So res Forma sacranienti Poenitentiae, quibusdam videntur esse verba absolutionis. Sed rem absolutioni non sint certa verba, Christo praescripta, alij ipsos actus sacerdotis absoluentis formam esse Putant.
o. Finiis praecipuus, vitimus, gloria Dei, quae plurimis illustratur, si populus
ipsi sanctificatus seculiaris sit studiosus bonorum operum finis medius, Conformatio nostri ad imaginem Dei, secundum quam creati sumus: Asara. d. d. Minus Principalis, tonuersio aliorum Lue. a. a. finis poenitentiae publicae, ut sit medium quo satisfiat Ecciesiae, in qua peccata remittuntur, ut optimo loquitur Cassander in Consuetae ari. II., metus incutiatur peccantibus; I. Tim. . o. T. Paries sunt duae, odium peccati seu auersio a malo,, amor iustitiae, seu conuersi ad bonum a Cor. i. i. Sub odio comprehenditur dolor, Qq. duplex.Prior est Propter poenam, non or potius dicendus est, cum sit ex Spiritu servitutis: Rom. S. S. Hic dolor oritur ex Lege, quae primo parit cognitionem peccati Rom. a. o. quam sequitur specialis notitia facti nostri Cmortis insequentis ex utroque oritur stimulus conscientiae: primo propter moriem nostram, deinde proPter Pecca
238쪽
tum, qua mortem operaturin poenam. Quemadmodum enim dedolentia est ex ignoratione, Mes. . s. sic dolor est ex cognitione. Sed hic dolor nisi coniungatur cum iritu adoptionis, operatiu mortem, dolor mundi recto dicitur a Cor. i. o. latente Bellarmino, lib. I. de poenit. c. s. Secundu dolor propter offensum Deum per peccata dilatat guttur nostrum, Cest ex Spiritu adoptionis Rom. g. I S. Gignitur autem ex praedicatione Euangelis, excitantis in nobis cognitionem gratiae Dei in Christo fiduciam quod ea ad nos pertineat, ex qua rursus oritur dolor ob offensum Deum. Sunt itaq. haec duo simul laetitia ineffabilis, T. Pere. . ., suspiria, Rom. g. s. Posterior ille proprio pars est resipiscentiae, efficiens mutationem illam consili mentis, voluntatis .cordis vulgo has partes vocant Mortificationem veteris hominis, vivificationem noui. Sed hae sunt partes Regenerationis, quae versatur inter duas qualitates, terminum , quo habens naturae corruptionem terminum ad quem sanctitatem Resipiscentia autem versatur inter duo facta, praeteritum auturum. 8. Mutus, Novitas vitae, omnia ossicia pietatis erga Deum, charitatis erga proximum. Mait s. s. Aet. 6. o. Effectus hi sunt duorum generum . ex uosdam operatur Deus communiter in electis, reprobis, ut videant quam stulte egerint. Talis effectus est dolor ob peccatiris. 68S. conscientiam quosdam vero Ogulariter in electis, odium nempe peccati vita peccatum foris it . utrique habent multos, effectus communes sed diserunt inter se, quantitate seu modo. applicatione.
Quantitate, quia piis communicatur fons ipse, radix, causa formalis reliquis rivuli tantum, sed citra fontem. Applicatione, quia piis haec beneficia insident se percipiuntur corde , reliquis tantum primoribus labris aut aliquatenus degustantur.
q. Pontifici tres partes Poenitentiae statuunt, contritionem cordis, confessionemoris, satistactionem operis. Lo-- . lib. d. aetat. 16. Has partes ponunt etiam quidam ex nostris, Consess. Virum/em aint. a. Peram in Ganyl. remo, condi. I. sed longo alio uti Papistae sensu. Conaritionem admittimus nouimus. n. Deum non in dere oleum misericordiae nisi in vas contritum Asa 66. a. sed volumus esse omnem opinionem meriti solius enim Christi contritione peccata nostra expiata sunt nam est In fossa de Poenit ae n. g. c. I. Si subtiliter intueamur, gratiae Dei, non contritioni, attribuenda est peccatorum remissio Bellarminus, de omitus a M'. s. contritionem dicit esse causam remissionis peccatorum, quicquid sit de vocabulo meriti. Sic ille tacito improbat sententiam quorundam Scholasticorum BonaMenturae in . Seni risi. g. re a. s. a. Scoti, Durandi, vae in contritione meritum de congruo statuentium, quod tamen negant ali Capreo a Sent. St. Dominu amoto M. a. de Nar erat. c. d. qui tantum dispositionem ad remissionem peccatorum contritioni tribuunt. Idem agnoscit, is Henit. lib. I. e. s. virtutem poenitentiae, cum sit habitus, partes non habere, ac contritionis signa seu effectus esse confessionem, satisfactionem quae ad contritionem referuntur, non ut partes ad partem, sed ut effectus ad causam partes vero dici, quia isti tres actus ex parte poenitentis necessam sunto ex virtute poenitdiniae, licet non aequae, immediato, principaliter oriuntur. Fatetur quoque, de foenit. b. a. c. I. Contritionem inde spe remissionis peccatorum esse non posse. Sed post dicit, erum. a. posse esse sine certa fide remissionis peccatorum. Hinc est quod nostri, quando
Concilium Tridentinum meminit in contritione fiduciae de diuina misericordia, interum ligunt Concilium loqui de fiducia remissionis peccatorum non propter Christi me
tum, sed propter motus, actus nostros, rem extereos: nam cum materiam Sacramenti oporteat externam esse, sensibilem, manifestum est aduersarios non contistionem interiorem, nec con asionem quae Deo fit, nec inremum emendationis propositum partes poenitentiae lacere, sed actus extemos. Volumus praeterea abesse
239쪽
omnem opinionem perfectionis, quasi contritio, ut sit sufficiens charitate Deum super omnia diligente, formata esse debeat aut ut Bellarminus loquitur lib. a. de pom. cap. I. summa esse appretiativo, Cum nequeat esse summa intelistuo. Nam per has sententias desperationi aperitur ianua. io Confessio quoq a nobis non reqcitur quamuis signum non pars resipiscem tiae a nobis esse statuatur. Quadrumex autem Confessio enumeratur. l. Coram Deo priuatim a Publica coram Ecclesia. s. Confessio fraterna ad proximum offensum placandum sub qua continetur quoq illa, qua cum Ecclesiam laesimus, eam rursus culpae agnitione placamus. d. Coram ministro Ecclesiae aut alio in lege docto; sed haec facienda est absque opinione necessitatis, cum animus peccatoris tentationibus perplexis oppressus est Quod vero confessionem auricularem attinet, qua Bellarm.M. a. se poeni cap. s. agnoscit nihil esse molestius, onerosius & Cassander in Consure ora 1 fatetur in multis conscientiae camificinam gignere, e . a nemine moderato approbari nos eam reiicimus, quia ore tacente veniam Consequi possumus de oenit dis 1 tum quin Ecclesia ad annum m. Iam. Concilium at
renense Libera fuit a Papalis confessionis iugo, cuius Bellarminus ex antiquitate non potuit inuenire idoneum testimonium dicit tamen Isis. s. de poenit. cap. a. & s. neque a Concilio, neq a Papa esse institutam, .se credere tuto appellari posse
mendacium, quod docemus, nondum m. annos esse, ex quo confitendi necessitas
sit introducta. Ille credit nos non credimus illi, sed Gratiano, qui postquam Patrum sententias de Confessione in utramque partem attulisset, addit, Can Ouamuis, de Poenii dist. I. cui autem potius adhaerendum sit, Lectoris iudicio reseruatur: utraque enim fautores habet religiosos, sapientes viros. Et Glossa sit statuit, Melius dici confessionem institutam fuisse , quadam uni f. 1686 uersalis Ecclesiae traditione, potius quam ex Noui vel Veteris Testament authoritate. Alit praeterea Papistica confessio dubitationem de salute nemo enim scire potest, an satis diligenter se excusserit fieri quippe potest, ut in actu discutiendi ita se habeat aliquis ac si parui faceret integritatem confessionis h. e. negligenter se discutiat quod cumiit, dimidiabitur ex Bellarmini sententia uis a de foenit. c. 16. Confessio formaliter,
ideoq. nulla erit remissio fouet um opinionem meriti, cum tamen in iure Canonico sit, De Penii isto. e. Omnis qui confessionem fieri, ad ostensionem poenitentiae, non ad impetrationem veniae; in signum veniae aceeptae, non in causam remissionis accipiendae.11. Satisfactionum quoque in vetere Ecclesia sum non improbamus, quibus
non Deo sed Ecclesiae satisfiebat: sed haec nihil ad Pontificiam. Nam quidam
docent Tu . artia 6. ouano ante peccatorum remissionem posse hominem sati facere pro culpa, poena aeterna. Item, Thom inis. Sem dist. 6. H. I. Crum humanum Per quandam compensationem tollere offensam culpae praecedentis. At Bellarianus lib. I. de poenit. cap. r. agnoscit satisfactionem non esse artem
essentialem, sed videri nota ipsius firmitudinem esse partem integralem secundariam, fatetur quoque, lib. d. de poenit cap . ad perfectam aequalitatem non posse Deo satisfieri pro culpa, nisi acceptatio aliqua intercedat: sed postea addit, cap. . pro poena temporali posse Deo satisfieri ex condigno, aliquo modo ex propriis, Cad aequalitatem. Nec dubitat asserere, is poenii eap. I. Satisfactionem nostram habere aliquam infirmitatem ex parte principi satisfamentis cum sit opus Spiritus sancti Facit hoc Bellarianus, ut salvet communem opinionem, Canem in Summula tuo sicut medicina debet esse proportionata infirmo, infirmitati, rini; Sic satisfactio peccatori, peccato, fini. Nos condi, cum Cassandro in Consuct ari. I a. solam passionem, mortem fili Dei dicimus satisfactionem esse ,ro peccatis
240쪽
nostris, quae nobis offertur, applicatur ministerio Euangelii, accipitur autem fide quae ipsa est donum Dei. Si donum, non potest dici opus nostrum ullo modo,nm aliquo modo per eam ex propriis satisfacimus imo Deus, quando eam coronat, suum non nostrum opus coronat, idq. non ordine iustitiae, sed respectu gratiae. Distinctionem, vero illam Coneu Triden sess. 6. c. I . Post remissam Culpam remanere Poenam temporalem, reiicimus nam rimo qui temporaliter puniuntur propter peccata, illi quoque in aeremum puniendi sunt temporales quippe poenae initium sunt aeternarum , quae vero castigationes piis immittuntur post remissum peccatum, poenae dici non debent aut, si sic vocare libet, non dicentur poenae propraeteritis peccatis purgandis, sed pro futuris vitandis. Secundo Christus remittit nobis omnia debita, Matth. 8. a. debiti autem nomine non proprio venit culpa, sed obligatio ad satisfaciendum pro culpa Tertio, vult ut nos condonemus nobis mutuo, ita ut Christus condonauit nobis. Si ergo Deus culpam, non omnem poenam donat, neque nos tenebimur omnem ultionem remittere. uario, Christus factus est nobis plena edemptio, satisfactio ergo satisfactum est quoque pro omni poena. Denique, quomodo sublata causa, videlicet culpa poterit manere effectus, hoc est,
Poena pra. Negamus poenitentiam esse MCramentum, siue accipiatur pro sola mentis conuersione atque intema peccati detestatione quo sensu ipse Bellarminus negat, de poenia M. I. cap. 8. Poenitentiam esse sacramentum, siue ut hahet externa signa coniuncta moerorem, lachrymas, afflictiones Etsi enim sunt in ea actus poenitentis, verba sacerdotis absoluentis, non tamen possunt esse signa. Nam neque, Christo instituta sunt, neque naturam signi habent, quod debet non solum esse audibile, sed etiam visibile vel, ut Durandus ait in Seu dist. 6. quaest. I. sensibile, neque tantum ritus, sed elementum externum, ut aqua in baptismo, panis, vinum in Eucharistia. Damnamus quoque Nouatianos, qui Lapsis negant poenitentiam rem omnibus possint peccata remitti, iis solium exceptis, qui toti id est intelligentia, voluntate, de tota, id est, doctrina tota, vocatione Dei bonssque oblatis, perceptis absistunt voluntario, in totum deficiunt, atque in Deum ipsum malitia sua feruntur; quod est peccatum in Spiritum Sanctum quod a Deo punitur immenitentia, ideo fue ad hunc locum non pertinet. nam fieri non potest, ut tales renouentur ad resipiscentiam x Deo, iam . . f. 168et .
XXXV. ME IUSTIFICATIONE MISERI PECCATORIS CORAM DEO.
T deprauatio in Articulo Iustificationis, , duplici caecae rationis axiomate sumpsit originem primum, legem habere conditionem humanis viribus proportionatam, iuxta barbarum versiculum, Rura posse,iri non mu Deus ista requiri unde
plausibilis opinio mox gignitur de facili, possibili impletione legis: sic populus
dicit Mosi promulganti legem, Exod. s. S. Cuncta quae locutus est Dominus, faciemus, hoc est, ut de Pelagianis aliquando Augustinus, non deest qui faciat, sed deest qui imperet. Alterum est persuasio meriti, propriae iustitiae ex praestatione