장음표시 사용
271쪽
a Praeter hasce notas, trudam alias nobis obtrudunt Pontificili ac primo quidem Antiquitatem verem non est Ecclesiae nota qua nec soli orthodoxae Ecclesiae competit, nec semper inam principium habuito ad tempus recens fuit nec , sumiecto perpetuo actu fluit; sed est adiumentum duntaxat quo magis persuadeamur in agnitione cum verbi diuini tum ipsius E laclesiae, quorum authoritatem, dignitatem
d. Secundo Multitudinem, quae nec ut paucitas aliquid ad hanc rem facit. Nam I. Manente Ecclesia, ipsa perit. II. est partium integrantium, ad quantitatem peritinet, notae vero ab essentia fluunt. III. Ecclesia parua dici potius debet quam magna;
sdq. ratione mundi I. Cor. I. s. - 6. qui suas obturat aures vocationi ad regnum gratiae.
S. Tertio, Gualem. Sed cium me quod est qu est, num sit, profecto, unitas uniuersale, commune multis, non specie mi, nedum Ecclesiae proprium est. 6. Quarto, Gionem per foedus, Sanctitatem, c. verum conditiones sunt Catholicae Ecclesiae spirituales, non visibiles in se, sed tantum quarum effecta sunt visibilia, ut anima est visibilis per suas operationes quo fit, ut notae, quae necessario in sensus incurrunt dici nequeant. Quapropter Antiquitas, multitudo, successio localis non sunt Ecclesiae an a eiis nam I. non sunt ei essentialia. II. sunt veritati, mendacio communia. III. probatione x veris notis approbatione opus habent. 8. In him autem finem Deus in familia sua notas constituit. I. ut increduli in ipsius sinum se recipientes gignantur in fide. I. Cor. d. I S. II. ne fideles temporibus nebulosis a veritate aberrent, sed contra pabulo vitae alantur, in fide permanentes, mandatisque Dei obtemperantes ductu Ecclesiae Rom. s. a. q. Tertio ut hoc pacto gloria Christi eluceat, re imque eius adueniat secundum petitionem nostram quotidianam, Matth. . o. Denique ut vera Domini Ecclesia ab
omnibus sectis discernatur Gen. i. o. II. v.
So. Cum itaque Deus velit Filium suum in mundo agnoscio ipsi ex genere
humano peculium, Luc. a. a. di cap. I . a. - 23. a quo inu etur excerpere,
suamque voluntatem gratiosam in Ecclesia declarare, in qua sonat vox Euangelij, ministeriumq diuinum conspicitur, per quod Deus se patefacit, operatur ex officio nos ei submittere debemus, quam occupatam conspicimus in aedificando Christi corpore, Molandis lapidibus vivis.
SI. Quare errant graviter illi, ac se in condemnationem coniiciunt, qui Ecclesiae alicui nomen dare dedignantur, eam docentem ex verbo Dei audire, mire. o. o. confessionem, inuocationem suam precibus inuocationi ipsius Ecclesiae voto uno adiungere sacramque Coenam, qua colitur memoria Christi, participare siue ab ea sacra actione, omnibus Christiana fide imbutis instituta, abstineant contemptu, siue ex incuria, siue ex errore non dicam mentis, sed voluntatis. Sa. Ex hisce notis exsurgit aliqua ex parte Ecclesiae visibilitas; verum ut festiuo Ambrosius, Ecclesia sicut luna defectus habet , ortus frequemur, nec singulis Semas singulae Ecclesiae eodem modo se habent. Rex lib. d. cap. . f. et Ia . Ss. Nam aliquando non solum fidelibus, sed, coram mundo conspicua est; quandoque solis fidelibus, non coram ingrato mundo, propter impietatem, infidesitatem, iniustitiamo ipsius tyrannicam barbariem, persecutionibus saeuis exertam quo quidem tempore pietas erga Deum, charitas erga proximum pios obstrictos tenent, ut
S . Quandoque vero quibusdam piis duntaxat nota est, non singulis, X. R e. I s. Io. tum propter ipsorum peccata, tum corruptione in doctrina, confusione in ordine,
272쪽
THRs RS THEOLOGICAE. et Stum multorum noctvsiet, Apoc. a. d. g. a. T. tum denique Pastorii in fidelitate, ere. Id. I . , brum. a. 6. I. M ao ut praecedentium seculorum series nos edocet.
35. Itaque huius Ecclesiae authoritatem ministerialem solummodo agnoscentes, ut poteres 'lati inductio verbo ut potentia Dei, Rom. I. ii Principalem Deo minori ipsius tribuimus: Instrumentales vero primarias Scripturae regulae perfectae se viris iu- mediat a Spiritura actis,in publicis notariis ex reuelatione, non ex vocatione Communi ministeri dumtaxat ad scribendum a Deo constitutis Apoc. a. I. 56. Talem autem ei tribuimus authoritatem, quia est columna, i Tim. a. I S. ad quam nos conferimus, ut veritate ipsi affixa frui possimus quam quidem accepit a Domino, ut tanquam custos fidelis foueat, Qui vera mater liberis suis tradat, non tantum materialiter, sed, formaliter rem scilicet, dogmata ipsius per interpretationem, applicationem conuenientem ministerio sacro.set. Ex praedictis iure concludimus Ecclesiam Romanam errasse, eiusque nuthoritatem Sacrae Scripturae adaequari non posse, Orthodoxam Christi Ecclesiam non esse. Etenim apud illam nec purum verbi praeconium, nec leuetimam Sacramentorum administrationem videre est. Nec notae illae quae a Pontificiis statuuntur, ipsi competimi Belia, M. d. de Eccles mih cas. a. d. m. Neque enim veram antiquutatem, durationem in doctrina, amplitudinem credentium, successionem doctrinae, conspirationem in doctrina cum primitiua Ecclesia, aliasque penes se habet. 58. E contrario vero nostras Mesesias veras Domini Ecclesias esse merito affirmamus quoniam apud nos refulgent purum verbi praeconium, Sacramentoremq. -- ministratio prout est a Domino instituta Matre. 6. 6. T. m. S'. m. id tantum verum etiam per Dei gratiam de successione primitiuae Ecclesiae tum in doctrina, tum in personis, non quidem per singula capita, sed tamen in communi, in corpore gloriari in Domino iure possumus. 6o. Praeterea vera Antiquitas penes nos est; nam Christus est doctrinae quam profitemur author Tempus nostrae Ecclesiae est inde a principio Euangelij Nostra dogmata o puris fontibus S. Scripturae sunt petita tantum. Hanc profitentes, us . adhaerentes sunt omnes veri martyres, fideles, inde ab Ecclesiae incunabulis. Postremo hostes sunt haeretici manifesti, latentes, imprimis vero Antichristus, qui persuas turmas decipientes, decepta Dei veritati sese opponit Comprimat inum Deus Optimus Maaia ui laus in secula seculorum. Amen.
Postquam de sancta Ecclesia Catholica, quae corsus est Christi, fra cedentibus diastitationibus actum est, isque essentia batione issius Secundum totum S sartes commune issius deinces nobis de roprio, cio actu issius videndum est, Secundum artes singulare Suar, quem cium profrio Communionem Sanctorum, euamuS.I. PARTU singulares seu membra ea sunt, quae sanctos ex usu Scripturae appellamus siue perfecto sanctos dixeris qui in D adiso versantur, mentes perfecta min-
273쪽
munione Christi, Spiritus eius siue imperfecto, sed vero sanctos in Christo, inchoata in ipsis conmunione Christi de Spiritus siue non ex veritate Sanctos, sed specie solum f. iii . id est, vocatione, professione externa appellatos sanctos aequivoco, quamuis non habeant caput, formam Ecclesiae, id est, communionem Christi, Spiritus eius. a. Nam horum alia proprio sunt membra, alia aequivoco. Proprio sunt membra, qui non solum materialiter avi extrinsecus in Ecclesia, de Ecclesia sunt; sed etiam formaliter atq intrinsecus in Christo per communicationem Spiritus Improprio vero qui materialiter solum in Mesesia simio de Ecclesia dicuntur licet formam non teneant illius. s. Horum autem communio dicitur esse, velut proprius actus, officium singulorum membrorum inter se ex unione formali cum Christo, Spiritu ipsius profluens
Est igitur Communio sanctorum actus relativus in ordinatione, applicatione, conformatione positus, singulorum membrorum cum suo capite, Winter se ab unione illa sanctissum, qua Ecclesia una est, proficiscens, ad gloriam Dei in regno Christi salute nostra aeremum testificandam. . Actum relativum ac non potentiam dicimus, quo singula membra vero tum percipiendo, tum tradendo, communicant cum Christo, inter se rebus omnibus ad perfectionem cum suam ipsorum, tum aliorum singulariterra uniuerso pertinentibus.
i. ordine, qua ali sunt aliorum membra suo ordinem loco singuli sub unoc pite Christo. a. Applicatione, qua ali cum aliis communicant, tradendo&accipiendo officia omnia quae communicari iubet augusta illa unionis in Christo necessitudo. a. Conformatione, qua singuli conuenienter , Christo informantur, Wad communem
conformationem se ipsi Comparant. 3. Atque haec vera est ratio quam describit Paulus, dicens nos adolescere in eum, qvi est caput, id est Christum ex quo totum corpus conmenter coagmentatum, compactum per omnes suppeditatas Commissuras, ex vi intus agente pro mensura uniuscuiusque membri incrementum capit corpori conueniens, ad sui ipsius exstructionem per charitatem, quae nini idem Deus agit in omnibus, Mes. d. 6. Huius autem commmionis partes sunt duae. Nam prior est Communio sanctorum cum Christo, ut capite omnium Posterior, sanctorum inter se utrobique est duplex Nam communio sanctorum aut formalis, id est, Spiritualis atque intema, aut materialis est, id est, corporalis, extema, aspectabilis, atque sub sensum cadens.
et Christi ut capitis S Sanctorum ut membrorum corporis illius communio
est duplex Nam aut actus est Christi erga sanctos, ut membra corporis aut est membrorum erga Christum, ut caput illius aeque utroque modo quem diximus, intrinseco atque extrinseco.
S. Huius communionis Christi erga sanctos actus est, quod intus quidem verbo Spiritu suo influit in mentes, corda ipsorum, omnia officiare beneficia gratiae praestans in singulis, pro modulo donationis ipsius, invocationis ipsorum: foris vero externa administratione verbi, Sacramentorum, totius ordinis ac procurationis Ecclesiasticae. Nam quod Deus in nobis agit per Christum, id Christus efficit in nobis intus per Spiritum, foris per ministerium, velut externum Spiritus instrumentum, inluntatem suam externa illa administratione testans, reos eadem prouocans ad ordinem, applicationem, conformationem veram, sanctam ipsius.' Communionis sanctorum ema Christum actus est, tum quod illi Christi beneficia intus hauriunto foris accipiunt, ut membra a suo capite informata, Quocata ad perceptionem salutaris gratiae, tum quod tenuitatis suae, infirmitatis cons , seipsos sistunt quotidie capiti suo intus spiritu, ut in conspectu Ecclesiae foris perlectionem,
274쪽
ynaegas 'nao Loo IcAR. ad lectionem auditionem, meditationem, orationem, gratiarum actionem, omniaq iusta membrorum officia, nihil non percipientes ex sui illius capitis ut vocant innuentia, ad sanctam possessionem, sum ipsorum priuatim, publico, singulariter atque
io Huius vero communionis Sanctorum inter se actus est varius, pro vocatione communi aut singulari ipsorum. Nam communis est actus omniunt, Mad sanctos singulos pertinens, quod intus Spiritu, fide, resipiscentia, charitate, operibusque earum spiritualibus communicant inter se foris vero externis operibus & professioni earum dant operam, quod Deo sit gloriosum, ipsis conueniens,, fratribus ipsorum utile, siue Spiritualibus necessitatibus communicent, siue corporalibus ipsorum (L ITIS. ii. Singularis autem vocationis, cum duplex sit modus, priuatus aut publicus, ea vero sanctorum communio est, tum qua ali aliorum necessitatibus spiritualibus aut corporalibus, prout viri cum uxoribus, parentes cum liberis, domini cum seruis, fratres cum fratribus, proximi cum proximis, vocatione priuata communicant: tum qua vocatione publica commimicant siue humana atque politica Magistratus atque Populares, siue diuina, Ecclesiastica Pastores, presbyteri, diaconi cum grege Christi, siue utraque magistrire discipuli, ad sanctorum societatem necessam. ia. Atque haec quidem commmio omnimoda in Ecclesia Dei est, esse debet: tum formaliter intus in Spiritu, tum vero foris materialiter corporea, aspectabili constitutione ipsius ex quibus vero atque formaliter essentia Ecclesiae Dei est, agnoscitvi simul, prout verbo Dei expressa, designata est. Sed eorum qui sola specie, professione extem hanc commmionem Colunt, ratio plano diuersa est. Simi enim ut in corpore adnata membra aut vitia, ut fungi, hae in arbore ac proinde licet in corpore sint, non sunt tamen de corpore illo vero essentialiter, de quo censentur esse materialiter se in quo sumus formaliter vivente in nobis Christo
Cnobis in Christo de Spiritu eius.
XLVI. DE POTESTATE ECCLESIAE IN FIDEI DOGMATIS.
lTuus Is I. DR notis, regimine Ecclesiae actum est; deindeps de eius potestate o primum
quoad fidei dogmata, disserendum. Ipse autem Dominus, Seruator noster hanc Ecclesiae suae potestatem adeo commendauit, ut si quis eam nolit agnoscere, sit reus exiiij. Voluit enim per Ecclesiam a mnia quae fidei sunt nobis innotescere. Illa autem ad nutum Christi se totam accommodans, verbi diuini atque Euangelij lumine depellendis tenebris plus quam Cimmeriis mentium nostrarum inseruit, tanquam viuum Spiritus Christi instrumentum aeterea salutis, vitae sermonem nobis Praetendit mysteria cognitionis Dei in Christo quam fidelissimo nobis dispensat, in cuius rectam fidem, quasi in unicam salutis viam, quicimque non ambulat, ad aetemam felicitatem pertingere non poterit. Ac propterea in . literis iam honorifica biq. Ecclesiae fit mentio, ut saepe Mater piorum fidelium omnium, aliquando Christi Corpus, nonnunquam sponsa, interdum etiam Columna, Stabilimentum veritatis appelletur. a. Ex quibus tamen appellationibus perspicuum est Ecclesiam non habere abs lutam
275쪽
ara Tnc susTEROLOGICA R. tutam potestatem quidvis tradendi arbitratu suo, sed Christo, id est, verbo ac do trinae illius subiectam esse ita ut quicquid Ecclesia potestatis habet, id certis demnitisque cancellis sit circumscriptum. Nos cerae Ecclesiam ut magistram per tuam audimus, colimus ut matrem, nutricem, tutricem veneramur fatemur non alium
esse ordinarium in vitam ingressum, nisi nos ipsa concipiat, pariat, alat, gubemet, quam diu in hoc mundo haeremus. Quod si nos vel uno matris elogio, quo Ecclesiam Scriptura exornat, inducti, eam tanti aestimamus cui dubium erit, quin Ecclesia corpus, sponsa Christi sicut se vitam a capite, id est, ab uno Christo haurire agnoscit ita sibi ardentissimo studio uocem solius sponsi audiendam esse intelligat imo vero suae sibi imbecillitatis conscia, summa pietate, religione, Constantia, tota ab ore illius pendeat praesertim cum Scriptura hanc Christi sponsetm, columnam vocet, stabilimentum ueritatis Retinet a sustulcit, sustentat, conseruat ab interitu veritatem illam, quam Deus olim multis vicibus, multisque modis Patribus loquutus per Prophetas scriptis mandauit ac tandem nouissimis temporibus Iesus Christus summus, perfectissimus Ecclesiae doctor mundo exhibitus, Apostolos viva voce docuit Illi autem a Christo fideliter receptam, praedicatam, non modo sufficienter, sed etiam plenissimo, literis itidem consigna t. f. Tai.)a Quum enim Deus in Max praeuideret eum fore Ecclesiae suae in hisce terris statum, ut semper puram Euangeli doctrinam profitentibus, ac veris Ecclesiae pastinribus, adiuncti essent lupi rapaces regi Christi non parcentes, tala doctores hypocritae, qui in emiciem certissimam coniicientes haereses subintroducerent admirabili certo beneficio, saluti suorum prospectum cupiens, ea omnia quae ad Plenam fidem, vitamque aeteream requiruntur, sanctorum hominum opera ad nos scripto transmisit ut videlicet ex eorum scriptis, quasi literis nobis a se missis tabulisque publicis, voluntatem ipsius luculenter, abundo intelligere, arm ue validissima petere possimus, quibus nos contra exitiales doctrinas haereticorum muruentes, easdem etiam reprimamus, profligemus, ac funditus euertamus. Hasce v. literas apud Mesesiam deposuit, ut suo si ministerio veritatem iis contentam tueatur, proponat, Praedicet,l promulget: nihil eis aut addat, aut detrahat, sed pure ac sincere retentam, summa fide, diligentia, reuerentiae filiis suis administret. . Quare libri S. Scripturarum recto inscribuntur nomine veteris, noui Testamenti, ut te continentes plenam persecutaque voluntatem Dei, Christi. Nam haec ratio testamenti est, ut perfectam voluntatem testatoris declaret, perfecti, sapientis perfectissimam atque sapientissimam. Hominis vero testamentum nemo--- αδ--τάσ Haes, ut est apud Paulum. GaI. s. s. Ergo multo minus huic Dei Testamento ex humano iudicio addendum aut detrahendum aliquid, aut voluntas Dei alibi qua renda est ipso etiam Apostolo teste, clan inquit Etiamsi nos avit Angelus Vraelo
euangelisei reis raeter id quod Notas euangelisauimus, anactem eno Gia. I. g. Atque hoc nostrum ex his verbis argumentum confirmatur etiam iudicio Augustini dicentis Sise de Christri, sitie is eius Ecclesia, siue de quacunque ista re, quae se tinet ad dem vitamque nostram, non dicam, si nos, nequaquam com Famaei et 'idisti, siere si nos, sed omnino, quod sequutus a iecit, Si Angelus de coelo oris Mameeligauerit, fraeterquam quod scripturis legistam , Euange eis accepistis, an Aemasti. Lib. s. c. . contra ueras et iani.
S. Adde quod idem Apostolus non de se ipso tantum, sed de omnibus quotquot sunt Ecclesiae Doctoribus, Episcopis Pastoribus dicat: Si de nobis re tetra more de ministris Chrisii, , dis ensauritas disteriorum Dei. Ouod superest aruiem med
276쪽
, ei quae seeundum pietatem est dis nae is turget, misi sciens. I. Em. 6. a. Propterea precatur Romanos, ut observent dissidiorum S scandalorum minores, docentes nimirum praeter doctrinam quam didicissente declinent ab eis. Nam qui eiusmodYSunt, inquit, Domino nostro Iesu Christo non seruiunt, sed suo veneri, ser Hamae
Zoquentiam corda hominum minime malorum Se cunt Rom. 6. r.
6. Ecclesia igitur Christiana quum habeat firmissimum sermonem Propheticum, Apostolicum complectentem in se plenam, integram, solutam doctrinam, ideoque Perfectam regulam ac veluti mensuram adaequatam eorum omniiun quibus Deus non vult certa fidei naveo oeia assentiri, rectissimo facit, cum iam multi seductores, Pseudoprophetae venerint in mimdum, quod huic uni attendat, illiusque robore festa, magna certitudine, firmaque constantia conquiescat quod non cuiuis spiritui, hoc est, doctori reuelationem Spiritus iactanti credat, sed doctrinam illius probet an ex Deo sit quod denique non unius alicuius hominis dogma, sed, omnium tam mcilium definitiones, qua Patrum sententias, Pontificum Romanorum decreta, Traditiones, Constitutiones omnes ad praescriptam diuinorum sermonum regulam, reuocet, expendat diligenter, nihilque reccipiat nisi quod cum ea comunctum sit
i. Hoc illud est totius verae religionis fim mentum, quod tot tanum belli sui incursibus iugiter oppugnat Satan: cuius quidem omnes omnium aetatum administros tota noν-λια antecedimi, Meretricis Romanae, matris istius scortationum abominationum terrae mancipia, Cassentatores Pontificij, qui ut placita quaedam hominum, ac pestifera sua dogmata sub praetextu traditionum Apostolicarum Eces siue obtrudant condendique nouos fidei articulos potestatem, qua se aliquot iam seculis in populo Dei venilitarunt, stabiliant diu multamque o. iiii dimicarunt, an S. Scriptura sit modis omnibus consummata, ita ut perfecta fidei doctrina ex ea peti possit. Ne t perfidiose onmes,, cunctas vires suas intendunt, ut Scripturarum
insufficientiam nobis persuadeant. 8. Et cum nemo haereticorum sit, ut Hilari verbis utamur, qui se non secum dum scripturas praedicare ea, qvibus blasphemat, mentiatur; nitantorque omnes sua dogmata Confirmare, ne sine teste esse videantur, etiam Papistae quo laboriosissimos istos conatus specie vestiant pietatis blasphemis suis commentis fidem faciant, locos quosdam S. Scripturae in patrocinium trahere nituntur. Qualis est ille a Them. a. s. ubi Apostolus ait Fratres, seruate, , retinete reo iam docer-- quam edocti estis, siue per sermonem, siue ser epistogam nostram. Ex his verbis colvere volunt omnia documenta ad salutem nostram necessaria non esse scripta, ac promta Ecclesiam habere potestatem fidei dogmata etiam extra Scripturas praescribendi Atque, non sequitur, si Apostolus iubet Thessalonicenses tenere non minus doctrinam a se viva voce traditam, quin scriptam, ergo omnia necessaria in Canone nunc edito, pleno cumulateque non reperiri. Nam nos plures nunc habemus libros, quam tunc habebant Thessalonicenses Ea propter in decreto Gratiani ri. Quae . s. Aquison.
Manifesto prohibetur ne quid extra Scripturas annuncietur. Et is qui praeter id, quod inra literis euidenter praecipitur, aliud imperat vel dicit, tanquam falsus Dei
testis, sacrilegus censetur. s. Obtendunt praeterea locum qui habetur T. Cor. II. a . ubi Apostolus promittit Corinthiis se cum ad eos venerit reliqua dispositurum. Ostendit autem verbum di ponendi, illa de quibus agit Apostolus non ad communem religionis doctrinam, sed ad extereos ritus, Cceremonias pertinuisse, de quibus dicit se prouisurum, ut si quae supersint in rectum ordinem redigenda, redigat. An ergo hoc modo argument
277쪽
ergo in B. Auris non omnia de iam a gunt expressa Aut hoc modo caeter inquit Pam, , ei venero ae ponam meo Papa Carae mages ' Praegae proprio iudicio cura Serisauras quod grata genae Aumam monseram saris ire Hierant. Illud profecto argumenti genus priscis maribus admodum perieulosum semper nubricum visum est. Etenim Augustinus In Man. Marium p. ait, Omnes imbientissimi Aeteris i qui se Christianos vorari volunt, audarias Agmentorum suorum ac occasione Manee me enuntiae colorare conantur, Mi Dominus ait, is eis Ita Mesraiorisae ere, sed non florenta orsume modo. Ita Papinae occasione horum , similium
verborum, audacias figmentorum suorum volunt colorare.
io. Haec de primo membro disputationis nostrae, nimirum de potestate Mesesiae in fidei dogmatibus tradendis, dicamus nunc de potestate illius in fidei dogmatibus interpretanta Liquet autem ex hypothesi iam confirmata Ecclasiam habere potestatem intre mandi Scripturas, non liboeam atque indefinitam, sed certis imbus ac vinculis astrictam, ut scripturas non ex ingenio suo, sed ex ipsis Scripturis interpretetur,
semperque agnoscat suam sententiam esse ad regulam diuinorum sermonum exigendam,
Wprout cum ea consenserit approbandam. Vt enim in Republica talis constitui iudex non debet, qui ex arbitrio ac voluntate sua legem interpretetur tum enim quid legibus opus erati Sed qui legem ex lege interpretetur: alioqui iniquus iudex erit, si mentem suam non legem ipsam sequatur Ita in Mesesi Episcopi Pastores Scripturam interpretari, voluntatem Dei exponere debent: sed ex ipsa Dei lege id est, Scriptura sacra.
II. Hoc nos suo exemplo docuerunt Apostoli, qui omnem suam doctrinam ex legis diuinae autoritate confirmarunt Ara. d. 8 - 6. a. Sic ante eos etiam eum,
ut legimus Neh. . . legem Dei explanai populo legebat, exponendo sensum,
bat instet ventiam se seripturam ipsam Laudantur emisses quod non temere ac subito susceperint quicquid Paulus docuit, sed eius quoque praedicationem AP tolicam diligenter ad Scripturas exegerint, I raras S. c. Sic pii ac fideles omnes iubentur ut sibi caueant, equamuis doctrinam diligenter examinent, ne falsa forsan pro veris suscipiant. Scripturarum itaque testimonio opus est, ante fi lignum aliquid omnis recto vereque credamus.ls. At vero lucifugae Scripturarum Pontificiari itaster in meis, io, T. M. So. Id absolutam verbi Des interpretationem penes Ecesesiam esse clamitant sed quod ea per vastum orbem diffusa sme gravissimis incommodis unum in locum coire nequeat, bro re nata quaestiones dissiciles non raro exoriantur, Deus, inquiunt
maiori commissio fidei integritati prospiciens, Christi vicerinum iudicauit in Mese a
Constituendiun, veritatis suae testem, sententiae interpretem, Christiani populi doctorem qui seu pius, seu sceleratus, seu idololatra, seu diabolicis artibus operam nauans, seu doctus, seu indoctus, dummodo ex officio pronunciet, Spiritum S in omnibus habeat directorem, ideoque de quaestionibus fidei decemens errare nunquam possit. Ex eo postulat sibi Papa Romanus morem geri quicquid tandem praescripserit, sua decreta examinari nullo modo patitur. o impietas Ecquid nos hoc loco ad horrendas istas blasphemias aliud respondebimus, quia quod Irenaeus Tertuli dicebant olim, ista nouisse iseisse en Si superioribus, quidem sanioribus seculis sancti, fideles Ecclesiarum Pastores dictatoriam hanc potestatem, ius hoc summum Scripturas interpretandi Episcopo Romano tribuendum censuissent, in conuellendis haeresibus non tantopere laborassent. Constat inter omnes, maximas fidei controuersias ab illis authoritate non Papae, sed Dei, Scripturarum esse diremtas. Sic Macedonium. Nestorium, Eutychetem S. Episcopi ex Scripturis refutarunt. Sic
278쪽
Ariani in Concilio meen diuinis testimoniis sunt restitati, damnati In hunc enim motum Imperator Constantinus Patres in illo Concilio congregatos alloquutus est: Suni agri Prosis VS Mono ei, qui aperti quid cretendum sit docent, depositaiectur omni Aonia ae cordia, eae, innitu inspiratis Scripturis sum mucearum rerum, quae in constraueratam vocaneur, rapidis rem. Atque hoc illud est quo nos petimus dirigi , Domino, reui haeremus constanter in Domino, cui laus.
De Iurisdictione Ecclesiae, in genere dictum est, sequitur eis Discissi
in specie, quae triplex est, naceuaria, mitiua de voluntaria. Nos autem ae Necessaria, quae in Cyrractione fretum d Excommunicatione consistit, S κατ' ἐξ- Disciplina Rcclesiastica Mutato vocatur, tantum sumus acturi. Tuus Is I. Disciplinari discendo dicta proprio est obseruatio iugum, ordinationum passivo; improprio vero etiam activam significationem induit, ad morum institutionem restringitur quo sensu haec Disci in Ecclesiastica definitur, potestas immediat a
Christo Ecclesiae data, qua fratres in peccata lapsi monentur, corripiuntur, et si immenitentes, contumaces fuerint, excommunicantur, ad Dei gloriam, Ecclesiae salutem. Potestatem hic non tigonyaegma aeriquae solius Christi est, Maere. 8. 18. Dan. r. a. sed unum ah, ministratoriam, subordinatam, definitan D. Cor. . . . Cor. o. g. quae Primae illi, cui subseruit, non repugnat intelligi volumus. a. Caussa E ciens huius Disciplinae est Christus, qui eam instituit, Ecclesiaeque suae potestatem ligandi, soluendi dedit Mana. 16. s. S. S. 6. I. g. I a. o. s. Cum itaque haec potestas sit, non iuris positivi aut humani, quod mutari vel abrogari potest, sed diuini sequitur, Disciplinam mi immotam esse, immutabilem, quod ideo notandum est, ne quisquam putet, se Ecclesiae hanc potestatem, quae ab hominibus minime profecta, hono iure adimere posse. Caussa inrarumentum est, Melesia, id est, senatus Presbyterorum, vel, ut , Paulo vocatur, - ντεν-, quod Iudaiso vaea ' successit ex institutione Christio in priuatis peccatis etiam starem si i ii Is guli. I. Tim. I . Mahia careas uri sunt peccata siue privata, siuel publica omnium eorum qui membra sunt visibilis Ecclesiae, per hoc habes nuncupantur, mare. s. s. Whi tam subditi quis Magistratus, in regimine tam Politico quia Mesesiaatico I. Cor. s. a. Forma est modus a Christo
praescriptus, Mauris. 18. s. o. i. g.
s. Partes sunt duae, Correctio statem QExcommunicatio Correetio ratema est actio ad Pisciplinam pertinens, qua starem de commissis peccatis ex charitare corripiuntur, is resipiscentiam serio admonentur versatur autem circa obiectum duplex, peccata scilicet priuata, publica. In Privatis tres gradus sunt obseruandi, quorum primus est, ut qui peccauit, priuatim, clam ab iis solis, qui peccati conscii sunt, arguatur, Wsi fieri possit ad resipiscentiam permoveatur mira i S. I S. Alter, ut, si ad primam correptanem non resipuerit, adhibito uno aut altero teste rursum
279쪽
moneatur, mare. S. 6. quod etsi cuiusuis sit Christiani, speciatim tamen dirigere oportet Presbyteros, qui Ecclesiae praesunt gubernandae Tertius gradus est, ut, si ad horum quoque admonitionem pertinax, rebellis fuerit, res ad Ecclesiam, id est, - 'ντ.esoν, deferatur, a quo sui offici commonetat, Mana. 8, et antequam enim ad excommunicationem veniatur, omnes viae tentandae sunt, ut, si saluo Dei verbo fieri possit, peccator in Ecclesia retineatur. In Misis vero peccatis haec gradatio non est obseruanda, sed quaa cum publico offendiculo commissa sunt, statim ad solennem Ecclesiae cormptionem ex testimonio hexemplo Pauli procedendum est
. In Correctione autem statem obseruandum est ut Pimo, ex charitate fiat: Secundo, circumstantiae observentur, I loci, ne quod in occulto commissum est, in publico arguatur a temporis, idque pro ratione delicti, ut hoc statim Coe Topisep, illud post saetum corripiatur, frustra enim ebrius ebrietatis accusabitur. 3. Personae,
quae si superior sit, modestius, ne collabatur hominis auctoritatas, Qvocationi illudatur: si inferior, acrius, liberius, instituenda est correctio tertio, patientia adhibeatur, Cabsit praecipitatio quario, mediocritas seruetur, ne aut ianua lenitate vitia foueantur, aut nimia severitate homines ad salutem non adducantur, sed abest abducantur. Tae de prima Diui inae sarie. β. Sequitur altera, Excommunicatio, quae duplex est, minor, maior Minores qua ij, qui in fidem, aut bonos mores, aut ordinem publicum impingunt turpiter, excommunicantur, non ut membra Christi absoluto censeri desinant, verum ad tempus tantum , Coena Dominiae arcentur, donec eorum siue poenitentia, siue fidesinofficium sufficiens iudicetur, sublico scandalo remedium allatum fuerit atque hi, veteribus vocabantur Abstenti infrian in epist. Maior excommuniaetitio est sacra Presbyteri actio, qua iuxta normam 1 Christo traditam frater in peccatis contumax a communione fidelium segregatur, Wextra Ecclesiam eiectus Satanae traditur, ut castigatus resipiscat, resipiscentia demonstrata recipiatur atque hoc sub v. T.
fuit no mi aero rirre 3 is Dan. s. a. & a. a. cI6. a. Itaque Per quatuor gradus in Ecclesia vetere distincta fuit excommunicatio, quorum Primus, uget os smundus aeongae sp tertius ἀκμασιc, quartus neonisv sc dicebatur. Sic enim distinguunt canones, iniquibus--sga Maeos, unonimoνgag roaevariνoνga Concidis Caesariensis Can. S. Resis asaeo , ,eoκλκίovia appellantur. Primi ad minorem, caeteri ad maiorem excommunicationem pertinent. Hic sequentia quatuor capita praecipuo sunt explicanda I. cuius sit excommuniuare a quinam excommunicandi. a. ob quas Caussas. . a qua communione fiat excommunicatio.
6. I. Potestas Excommunicandi ex auctoritate Christi ad Ecclesiam pertinet eamque veram ibo Presbyterio uniuerso testim electorinon autem ab uno solo pro ipsius abitrio exercenda, in congregatione populi denuncianda est, ut cum eius consensu siue tacito siue expresso fiat, nam ut recto Leo Papa quae ad omnes sertinent, cum consensu omnaeum seri debent: unde consequitur, Pontificiorum excommunicationes esse ipso iure nullas Matre. 8. 18. II. Excommunicandi autem sunt soli, omnes ij, qui clan fratres nuncupantur, in peccatis sunt contumaces mare. 18. 13. Soli quidem fratres, quia de extraneis non iudicat Ecclesia, T. Cor. S. Ia,S qui in communione non sunt, extra eam eiici non possunt Soli etiam Contumaces, non ali pro ipsis aut cum ipsis, nam musquisque suum onus sorioisit Gaia. . . iure igitur Augustinus Esset et s. Auxilium quendam Episcopum reprehendit quod ob Classiciani peccatum totam ipsius familiam excommunicasset omnes vero, ut nemo cuiuscunque status aut conditionis, Ecclesiasticae aut Politicae superioris aut inferioris, se extinendum putet, nec enim Magistratus auctoritati magis derogatur,
280쪽
quam illa regno Christi detrahit quod non ignorarunt ij Imperatores, Theodosius
senior, Sosim Mis Reeges lib. i. c. ad valentinianus primus, Theodor reire Eccles. ZM. d. cap. S., c. sese Ecclesiasticae disciplinae subiicientes. . I. Caussae, ob quas excommunicantur, sunt peccata tam per se publica, quia quae ex privatis per te, timam processionem, Mam. 8. S. 6. et talia facta sunt, emue siue in primam sine in secundam tabulam, . Cor. S. I. adjuncta Contumacia cum offendiculo Ecclesiae commissa itaque hypocritae tantisper dum eorum hypocrisis adhuc est omnibus tecta nec de ea sunt conuicti, excommunicari nec possunt nec debent Errant etiam Ambaptistae, dum suos ob peccata commissa simpliciter extra contumaciam sine praecedente admonitione iustoque charitatis ordine,
8. N. Oommumo, , qua excludi excommunicatus dici potest, est duplex, interea QMrema. Prior numa est communio, quam quisque fidelis habet cum Deo aliisque omnibus sanctis intus per fidem, charitatem virtute Spiritus Sancti I. M. i. a. Ab hac nemo per Excommunicationem Presbytera, Rom. 8 38. S. sed per Proprium peccatum excluditur Ies. o. a. Posterior A terna est vel Politica vel Ecclesiastica, Psitim est, quae versatur in rebus, negotiis ad ciuilem, praesentem vitam pertinentibus ab hac vero neminem separat incommunicatio anλῶic non enim prohibentur viri cum uxoribus, . cor et I a. a. rv. quod contra Ambaptistas est notandum parentes cum liberis .c. post excommunicationem politico communicare, cum iis degere, debita officia praestare nam haec est lex naturae, quae tolli non potest modo ne participem in eodem criminere nimia conuersatione contagionem contrahant secus extra huiusmodi necessitatis casum familiaritas cum excommunicatis,ne eorum contumacia oueri videatur, prohibita est, . Cor. S. II hac lege ut eos non ut inimicos habeamus, sed tanquam fratres, ut sui, Mesesiae rationem
habeant, admoneamus, a Thera. a. d. I S.
s. Ecclesiastica Commimio est Sacramentorum, omnium eorum quae propria sunt fidelium illa, quae Sacramentorum est, omnino interdicitur excommunicatis. I. propter speciale mandatum Christi, ne dare, quod Sanctum est canibus, nec probriu margaritas floreis: r. Manis. i. 6. Item, primum reconcitiaior fratri tuo, ' tune veniis offer donMm tuum. Manis. s. d. II. ob effectum triplicem. I. quoad in ipsis est, polluunt Sacramenta, non quidem bonis, sed sibi, nam omisa mundo mundis soctutis autem , in eli Ciani est purum. Tu. I. s. a. illis non ad salutem feci ad exitium valere possunt Sacramenta I. Cor. II. i. a'. a. malo exemel bonos Contaminant. I. Cor. . . I S. s. Ad verbi autem auditionem quod attinet, licet oensmos in S. Scriptura admittantur, I. r. I Asa. d. non tamen ii quos Presbyaerium
Satanae tradidit quia illi doctoribus, hi correctoribus indigent, in illis scientia, in
his conscientia desideratur nisi certo ordine olim admissi sunt, argumen mesorum
I. Cor. S. II. non enim noletur a sed ' , --ε-Ωιν, confer cum I. Cor. o. r.
Io. Per extemam autem hanc Excommunicationem proprio impoenitentem ab interea communione non separat Presbyterium, sed separatum esse declarat, ut qualis est coram Deo talis etiam habeatur coram Ecelesia sic in V. T. sacerdos leprosum, quem iudicabat, non lepra inficiebat, sed infectum esse pronunciabat hinc recti Scholastici quidam se Eacommunicationem non auferuntur bona spiritua M. Sed ablata esse declarantur Ecclesia non damni cat, sed ostendit damni catum Gabries me , Bonaventura in senteni lib. disi. 18. u. a. nam iudicium Ecclesiasticum nihil est aliud, quam promulgatio in terris sententiae in coelis decretae, cuius thesin subministrat Dei verbum, hypothesin autem res ipsa confirmat. II. Quocirca Excommunicatio externa non est brutum fulmen, sed in coelo quinque