장음표시 사용
211쪽
qui neget. Altera pars examinanda est. Ait
Mecreta Pontiscum in ausis Fidei ad alias partes transmehenda in Conciliis, mel Clero Romano flatui. Hoc imprimis obscurum est. Nam de quibus decretis loquatur non constat. Vel enim erant quae motu proprio condebat Fontifex mittebatque: vel erant responsa, quae dabat super Controveritis ad se missis abiis, qui alibi Concilia celebrabant. Primi generis vix rcperiantur ulla, nam fere semper Pontifices invitati .consulti respondebant. Alterius generis quaedam erant facta Romae, aut coram Papa inde ad alios, qui
non moverant controversias mittebantur, quae-era tabientis responsa ad controversias aliorum Et quidem quae in Concilijs coram habitis fiebant, constat ea in Concilio statuta autem Responsa ad alia Concilia continebant, etsi exiis nonnulla in Conuentu Romae agitata sint. de plerisDque non Constat in o conventu facta , quanquam constaret, nil inde contra Papa authoritatem colligitur Nam etsi Pontifex Clerum congregaret, ac in ea congregatione proponeret controversiam, Mabeo audiret sententias, secundum eas decerneret, adhuc tamen integram authoritatem servabat nam uti Caput, Pastorcetiniebat authoritate propria, a Christo communicata omnes alii ab ejus ore intenti ora sus Pensa tenebant ac Decretum illud ad decidendam controversiam expectabant. Nisi fortesne eum
ad magnum aliquid consultandum Consiliarios vocat
212쪽
cat, iacit 3 auditis quod e Republica est decernit, stibi jcit se Consiliariorum judicio, Sc amittit Regiam authoritatem.
Quod autem vult Thomas Anglus, ut omnino pendeat veritas Decreti. Clero Romano, eique tribuatur, alium id est ac ineptum. Nam non tenetur Ontii e totum Congregare Clerum, Sed
ex ijs quos velit potest eligere imo, is ullo admisso alios viros doctos advocare, nam omnium Pastor est, incum ij de controversi agere. Ne illi proprie dependentia est, quae deroget authoritati sed ne sessitas quaedam rationabilis j tidicis humano more procedens, qui omnia per se exequi non potest, nec debet : idque ad Providentiam
item spectat, iit hac via examinentur Causae, certum de iis iudicium feratur. Hinc autem non deducitur potiores esse Cleri, aut Concilii partes: nam quod quis instrumentis ad rem conficiendam indigeat non idcirco non est rei confectae author. Sin dicat Thomas Anglus : Secretarios quoquCPontificis in Definitionis partem venire, quia illorum opera Fonti te utitur eaque indiget ad scribendum sipromulgandum. Non eo haec dico,quod Secretarios Consiliarijs aequare velim ted ut eorum adhibito necessitatis exemplo appereat, quam inepte ex necessitate hornas ad aut horitatem argumentetur cariem admodum igitur Constillatio gravis in re o Iitica, etiam si sine Secretari)3persici nequeat, Consiliariorum est tamen, ijique tribuitur,&Decretum secundum id quod in Con-
213쪽
cilio statutumest, ad regem pertinet, brefertur, ita in re Ecclesiastica, quanquam Pontifex alios adhibeat, roget, consulat quod iis auditis solemni more ac ex Cathedra desiniat non alium, quam Pontificem Authorem habet. Iam vero assumptum a Thoma Anglo , nimirum quod Romanus Clerus acclesia ipsa Romana sit definitionis Author, non Papa, probari certe non potest cum constet Clerum ipsum, Ecclesium, cum quid definiendum est ad Papam, an,
quam ad Caput recurrere: ab eo Decretum expectare. Et quoniam ad Patre Sc Consuetudinem provocat, prope est quo refutetur. Nam superioribus quaestionibus cum Patruis Conciliorum exempla attulimus, manifeste probavimus eos ad ipsum Pontificem Ronianum litteras dedisse, non ad clerum Romanum; neque hunc, sed Personam Papae consuluisse. Ac licet interdum Sedis, Ecclesiae Romanae meminerint, ita tamen illius mentionem faciebant, ut sane Capitis rationem praecipuam haberent, adeo ut in corpore Ca Put appellarent. Et ut certum aliquid legendum
nifesta huiusce rei exempla inveniet. Quintum sic
arguit. Hoc privilegio, inquit, violantur leges vaturae
Graiia Naturae quonam ct Philosophia inductio, o experientia irmat omnemparticularembominem
errorio salsitati eccato subjectum esse. Gratia'quo. que docet naturam humanam essς, deceptioni, pecc- obnoxiam, et neque ab uno νςqηe baltero iis actu et
214쪽
fallibilire in particulari ex tam Absurde sem-- ratiocinatur Thomas, ate perquam absurde Primum enim legem naturae vocat, quae proprie est Lex peccati. Nam subjectum esse hominem falsitati, ieccato, non es ut ait Augustinus, tura instituti tu utims, sed paena damnati Daque etsi natura sumus Filii irae, tamen id viti), non naturae effectus est: lex ea peccatis Author Paulo. Post Peccatum subiiciens naturam. Deinde
id non docet Philosophia, nec ratio naturalis, sed Fides Imo Philosophi, qui ductum rationis sequebantur, aut ignorabant Peccatum Originale uti erant Sapientes Ethnici, aut illud negabant, uti Pelagiani&Celestiani, unde utrique naturales uirtutes inducebant, .naturam per se ad honeste operandum valentem ponebant contra quos in Juliani persona libro adversus eum . c. . Augustinus argumentatur. Deinde absurdum item est dicere legem Gratiae doceres, naturam humanam esse obnoxiam Peccatora cum hoc lex Peccati nos
doceat non praecise Gratia, quae supponit quidem em illaui, necessitatem X ea Gratiae. moionti Gratia docet liberari hominem ab errore Peccato per Gratiam Christi. Hac enim 'doremur &sanamur,& justificamur. Praepostere igi- ε .loduiturThomas oppositum Gratis tribuendo.
Haec enim docet quomodo nos a Peccato errore
liberemur. uod si Gratiae tribuit cognitionem errori. Peccati, nam hoc ad Fidem perimet,non
egarim sustineri posse, sed minus ille tamen
215쪽
bunc, sonsum expressit, Misse minus hau et Paulo
Tat Moysi, non Gratia: i Pergit colligere Thoinas Anglus. Hi Dero The, ologi τοιmt apas regulis nerat in certis articulis esse ab error exemptos. in hoc absilrdum est aniqui aliquem incerti tantum casibus ab errpre ex linunt , non faciunt contra Regulam generalem nec enim haec docet ut homo in omnibus prorsus erret, nec Jubet aut dictat sella per homines errare: ted erroribus esse obnoxios: atque adeo Minterdum errare a quod fatis est ad regulam genera lem Ille confudit Regulam generalem cum Cr-
rore Generali, Sc putavit perindu esse teneri regula generali, generaliter in omnibus errare cum aliud sit Regula generalis, ut nemo sit, qui exemptus sit ab errore, aliud ut omnis qui non est eXemptus ab hac regula , generaliteri in omnii iis erret. San Da vid cum dixit,omnis homo mendax. Generalem regulam proposuit , quae personas Omnes teneret, sed non dixit Omnem semper men
dacem Unde Jacobus c. Epistolae suae Cano
mc perinde ac illud Davidis dictum exponeret
In multis nyiis ineuimus omnes. Non omnibus ire enim Generalis regula comprohendit nanes aetus homuirum, sed omnes homines. . Hinc anparet nihil ciscere arguendo Anglum Theolo gos liberantes Papam in certis articulis ab errore contra hanc regulam iaceres: nam hi Theolosti non dicunt nunquam errare, aut nunquam pece:
216쪽
2o Ire: nam homo est qui utrum qiae potest, Minterdum aget sed Papam in certis casibus, nimirum cum desinit controversias Fidei, non errare idque ex Privilegio Gratiae a Deo illi, ut Pontifex est, conces . Nec multum damus Montisci, nam Anglo id etiam damus, ut interdum non erret, nec peccet, cum Pontifex non fit, nec Opinor futurus sit lino id damus velit nolit, si futurus sit Pontifex, in eo quod ex cathedra definiat, minime erra
Quod autem addit Exemptionem ab Errore diffici
borem esse exemptione a Peccato. Exposivione&Castigatione indiget nam si loquatur de errore proprio, hoc est judicio falso intellectus, quo quis tenetur cum peccat, o quo sensu dixit Aristoteles Umnis peccans Hi ignorans pari pastu error
peccatum procedit: sin autem loquatur de errore proprio lidc est judicio salso intellectus, circa veritatem doctrinae, falsum omnino est quod ait. D siciliissexunt homines ab errore, quam a peccatos cum saepe videamus multos qui Sapientissimi sunt et optimam doctrinam tradunt , magnos Peccatores csse quin cum incorrupta Fide pravi mores plerumque consistunt. Sane Pharisaei bene docebant, male vivebant. Facilius errores intellectus, quam Vitra voluntatis vitantur, citius multo scientis discuntur quam Virtutes comparantur. Dicunt ergo Theologicum Quibu ego sentio: Papami hominem reccatorem elle
217쪽
esse ac uti lannines', errare uaterdum , de spe
peccare non duburam o an imi hoeno est nitul ab eo humani alienum ut/uava Sed dicimus tamen Eum in m tis eluentibus videsicet eum un-fisi Fides tractat, ct judico pro mere suo arque tanquam Ponti ex xcidit ex Cathedra nee errare, nec errarepo sse, id ac ex Privilegio a Chrissio conce quod cxQUPlo Confirmatorum in Gratia hominum saademus, eaque ratione quaistos peccato etiam Privatos,illos non uti privatos, sed uti Pontifices, ab errore liberos esse assirmamus.
Unum inter alia a Blacolo dicta ferre non possum. Hoc Primilegium esse contra leges Graiiaeci cum illud singulari Gratii Beneficio Dei illud accipiat Pontifex. An erit contra Leges Gratiae, quod ipsum Gratia est Sed Blacolus inepte leges in Gratia novit , eamque legibus addixit : cum Gratia quod liberum sit Dei, gratuitum donum a legum vinculis liberetur. Quin imo si alligetur vinculis Gratia esie desinet.
Sextum argumentum Brmat eX Erroribus Pon tificum quos errasie contendit nec excusatio
ne admittit sed omne litigium praecludit, atque adeo eos inter se distrepare ac alios aliis dis crepando , contra dixisse aflirmat. Et eandem statuit Personam Papae aere promulgare posse. Hac
ratione argumentantur Heterodoxi, ex quo novitates liae licas in Ecclcsiam invexerunt. Uti apparotexi disceptationibus cum iis Caietani Tun recremata Perronii, Bella ini, ostensis, Cani Valentia:
218쪽
Valentiae , at donati. Castillii. Salaetarii, AEgydij, Becani, Suarij, eloti j, Daven portij, apud quos eadem momenta argumentorulnponuntur, aut integre aut ex parte confutantur. atratuor a mero qui exactissime Errores eos,qui Pontificibus assignantur enumerant, excusant,osium contra Brentium Bellarminum lib. de Summo Pontifice Albertum Pighium lib. Ecclesiast. Hier. c. 8. Catium de locis lib. 6. adeo, ut BeCanus, Suarea Heterodoxis eos sibi opponentibus eX insituto respondere noluerint, quod abunde ab iis authoribus este satisfactum. . Et vero quoni ana Thomas Anglii obiter tantum, quasi Canis e Nilo Errantes Pontifices commemorat, Olo
eum suis insequi estgijs. Se uno objecto
Suario es ceu toto Nilo obruere quod ab eo dictum est, a me sibi Thomas responsum putet. Nam eam prius apud me responsionem formaveram. Igitur Suarius tomo Defensionis contra Regem Angliae lib. D. 6. n. I . Sic Maxime bucere solent Haeretici lapsus itosdam ct errata aliquoruin Pontificum Romanorum et in Persionis eorum, mes udoctrina. Hoc agit in suo Parag. 7. Thomas Anglus. Respondet objectioni Suarius. Recepta disin- Aio prae oeutis habenda es de fontisce vel credente, ut es privata persona, vel docente, ut Ponti ex s. Ad illum enim posteriore modo spectatum dicimus pertinere Christi premisonem: nam Me modo es etra, a cujus lamitate pendet in suo genere firmitas Ecclesiae. Hoc autem modo nullum estigium haeresis seu
219쪽
non esse necessarium promissionem Chriyti ad personam
Ponti scis, ut es unus ex privatis credentibus extendere. Pergit n. f. De erroribus qui Pontificibus
tribuuntur, bremiter dicimus,aliud 4se loqui de Decretis fonti ficum, quatenus per ea aliquid definiunt, mel opprobant tanquam recliniam, vel obsermandum ab universa Ecclesia aliud de privatis sententis opinionibus aut rationibus Pontificum. In praesenti enim de prioribus Deor tis tractamus, in eis nullumfalsum dogma invenitur, κod per modum definitionis ab ustraditum sit, Ecclesiae ad credendum propositum,ut facile intelliget quicunque legerit ea quae Auihores Llegisti id est , Bellarminus Usius Canus lib. 6.
de locis c. s. e I latius prosequuntur. In pri alis autem sententus c, opinionibus, eletiam in rationibus quibus interdum utuntur, sicut non oportet esse Fidei certitudinem, ita neque in allibilem meritatem. Haec Suarius Qui subscribo . Ut autem constet quando Pontifex loquatur ex Cathedra Ejusque Decreta vim illam irrefragabilis aut horitatis obtineant, certam rationem judicandi formulam decernendi S solennitatem promulgandi excogitarunt Pontilices, nequis definitionum Pondus aut ignoraret, aut cognitum cluderet. Ecquis autem hic modus
sit superiori tractatu adiectionem Flatui indi cavimus ex Vasquio cujus locum, qui nitidus, it lustris est , asterre volo,& duos hos Principes nos rae aetatisTheologos meae sententia Patronos adhibere. Vasuvius
220쪽
Vas auius ergo tom O .is I. a.D. Thomae. disp. I 33 c. a. n. Is . Observant Ponti sces Suvnni in Citria K 01vana, ut nondum intelligantur Deuti de Sede Petri
tanquam Judices e Pontifices in legibus se Canonibus serendis, etiamsi eos imprimi faciant, donec ad almas Basilicae Principis solorum de urbe Cancellariae Apostolicae se in acιe Campi Florae solenniter publicentur, e exemplar unum legis in Columna illius campi in aliud ad auedias Petri per aliquantulum temporis astigatur. Quod autem hoc modo Prolatae ac proposita Bullae in fallibilem authoritatem habeant, ibidem fatetur Vasque expendens Constitutiones Pi v. iregorii XIII contra Propositiones Michaelis Baij. Quod attinet quaestionem, An Papa possit Haeresim incurrere, et ob eam deponi non es meum hoc loco ventilare. De ea consulendi Authores Proxime citati. Illud maneat utcunque res se habeat, non posse Pontificem solenni more ac ex Cathedra docere Haeresim, nec eam promulgare,quod
ausus es Thomas Anglus dicere: Qui error nam mihi constat esse Errorem cujusmodi sit,' qua Censura afficiendus, suo proxime loco docebimus. Nunc enim id tantum agimus, ut o ecta Thomae Angli nullius momenti esse monstremus.