장음표시 사용
151쪽
ria Lib. I. De generatione ct corrupi.
eorrumpat. Vt dum intendita ir calor in manu, qui prius erat remissu, , corrumpitur remissas omnino. & cducitur intensus de potentia eiusdem pariis subiecti, eamque informat. itaque
sic se habent pari es, icu gradus qualitati quae producitur permotum intensionis tanquam terminus eiu , , sicut partes eius. dem motus, nam motus, & terminus eius debent proportionati; sed constat partes motus intensionis lic se haberet, ut adueniente posteriori desinat elle priori ergo ria etiam se habebunt partes seu gradus qualitati, per intensionem productae. Ita sentat Durand .ini distiua iv. quaest. .n 13.& sc quem ibus, nam quaestis ubi citatur a tecentioribus, nec verbum fretu de hac rescribit. Probat aute in multis argumentis, quo ruis .ec duo sunt potissima. Primam. omnis motus versatur inter corrarios terminos, & ita per aduentu termini ad quem expcllitur a lubiecto terminus a quo, ut pet aduentum caloris expellitur stagus, ted intensio est vere ac proprie motus: ergo terminus au quem eius, qui est qualitas intenta, ea pellit terminum a quo, qui est
Secundum argumentiam: agens intendens formam, vel producit in eadem parte subieeli aliquid latinae distinetum a gradu praeexistente, vel non; hoc secundu est talium, quia si nihil distrix stu producit, ergo per intensionem non variatur forma, sed eodem modo se habet, ac prius, quod est contra experieu-tia: qualitas igitur intensa,& rc missa diat inciae sunt:& conliat esse eiusde speciei, ut calor remissus, de intentus: ergo non pose sunt simul permanere in eadem parte subiecit, sed intenta ex pellit necessatio remissam. Probatur consequentia. quia repugnat duas formas eiusdem speciei simul elle in eodem lubiecto. ut duos calores, vel duas albedines. i Haec tamen sentcntia talia est. Quod probo primo eg propria natura intensionis, nam intensio non cit aliud. quam per . sectio eiusdem qualitatis c rca eandem partem subiecti, ut intensio qualitati, in mauu pericetio eius lcm caloris, qui prius erat imperfectus in e .ule manu: Perficitur ergo calor prae existens per ea lorem , vel modum superuenientem eidem parti subiecti per intensionem: ergo non destruitur , ut assiccit Durand. Probatur consequentia, quia id, quod per cit aliud, non destritit illud, sed potius in modo persectrori essendi costituit, di relinquit. Secundo probatur ex augmen latione, nam si v eorum est et fundani eat tum Durandi, quod in omni motu coriu-
Pitur terminus a quo, per aduentum termini ad quem sequi- u; ita siautin re tu augmentata onc , qu T verus motu, est,
152쪽
qnod tamen est contra naturam eius , nam si minor quantitas, quam prius habebat vivens , corrumpitur per aduentum maioris,euidenter sequitur non augeri .vel maius fieri Probatur consequentia, quia non potest maius fieri, nisi quia quantitari praeexistenti coniungitur superueniens, & cum ea permanet: non est ergo necessariism in omni motu corrumpirerminum a quo per terminum ad quem, & ideo nec intcn
Probatur tandem, quia si in intesione corrumpitur gradus, qualitatis remissae adueniente gradu intensiori,dabitur actio sine agente , dc effectus sine causa, vel producetur effectus ab agente contrario, quae sunt manifeste talsa. Probatur consequentia in reductione aquae calidae ad pristinam frigiditatem hoc modo. Calor aquae non simul, sed luccessive, & paulatini deficit,ut euideli experientia costat; tunc ergo, si vera est sen- . tentia Duradi, quod tota qualitas remissa praeexistens corrulitur, sequitur quod etia in remissione corrupetur tota qua-itas in tela,& producetur alia remissa ed in reductione aqu
ad pristinam frigiditatem non est agens, a quo possit produci
calor rem ilius,ut corrupatur intensus: ergo non fiui simul inreso, dc remissio,ut putavit Durand .Probatur minor, quia rem dente igne, non est agens naturale, praeter aquam , a qua
possit produci calor remissus, ab aqua vero repugnat proau- .ci, vel concedendum est produci ab agente contrario. secunda opinio tenet intensionem qualitatis fieri, non per i productionem alicuius nouae entitatis pertinentis ad substa-Mam eius, sed ad existentia, ita ut corrumpatur existentia qualitatis remiisiae, tanqua imperfecta,& producatur alia existenditia perfectior in eodem gradu praeexisteti omnino immutato secundum essentiam. Hanc sententia citaui c. atque impugnavit Durand ubi supra quam tame sequitur Astud illo l. lib. degeneratione q. p.& ratio eius videtur esse haec. Qualitatem imiendi est perfectius inhaerere subiecto,sed inhaerentia accideris non est aliud, quam existentia eius in subiectorergo intensio eius est perfectior existentia in subiecto, adueniete autem perfectiori existentia corrumpitur imperfectior , quia repugnat eamdem rem simul existere perseehe,&imperfecte: ergo intensio qualitatis non fit secundum essentiam eius, ted solam secundum existentiam perfectiorem corrupta imperfecta, quam habebat prius qualitas remissa. Haec etiam sententia non est minus falsa, quam praecedes, quod sic probo Sine existentia distinguatur iealiter ab essen Ma,siue sola ratione, hoc est certum, quod essentia habet esse H et reare
153쪽
ris Vb. I. De eeneratione est corrupi.
reale extra causas per illam: ergo repaguat corrumpi exi stentiam , quin eo I pio de tria at esset re iliter extra causa S cssentia, quare tali una est, quo J intensio fiat per corruptionem existe-.tiae qualitatis rcimissae, salua ellentia eiu dem .secudo, existentia est idem realit ei cum e stentia, vel si ab ea distinguitur, certusn est ab eadem emanare t aquam naturalem ter ininum; sed repugnat ab eadem essentia praesertim niuariata emanare diuersas existentias, nempe im persech ana, atque persectam exso1epugnabit intentionem heri per corruptio item existentiae imperfectioris, & aduentum altei ius perfectioris, atque distinctae, in uariata cilentia, ut asserit haec opinio. I 3 Tettia igitur sententia docet per intensionem nullum gram. dum nouum qualitatis, aut nou.im partem et iis produci, im-n o nihil prorsus qualitati v , vel entitaris eius, sed prae existen, em quatria tem magis radicari in eadem parte lubiecti .magis aut e radicari nihil aliud elle, quam magis educi de pote-tia eri 3,5c perifici ius ab eo participari, itaque pur in tunsione. nihil nouum ad scutit qualitas prae existens, aut illa par, subiecti. in qua inhaerebat, nisi modum maioris radicationis, vel persectioris participationis. l xe inpli gratia ; li calor erat in manu remissos, ct intendatur ab igne, intendi non est nouum aliquem calorem, vel aliquam noctam entitatem eius illi aduenire, sed solum, quod antiquus magis radicatus ut in eadem manu , magis eductus de potentia eius , forta usque, aut firmius ei inhaereat. Et hoc est intensionem non fieri per additionem gracius ad gradum. sed per maiorem radicationem in subiecto ita Henricus quod tib s. quaest s.&in lumina a L. 66. qu Ast L. Heruetis quod lib. , quaestione tr. AEgidius I. lib. degeneratione quaest. is & omnes Thom istae, Son Zinas 3. lib. Metaph. quaest. 1 i. lauial quae t. s. Flandria. quaest. Caiet. dc Medii a 3.1. quaest. st .art. i &1. & r. 1. q. 1 ari . .& S Banne & Aragon et t. q. Ia art. θ: s. Solus cap. de quali rate Ili praedicam.& . lib. Phys texi Si & lii omnes asseiunt cilc sententiam D. Th duobus locis citatis, atque etiam in i .d. 13 q i, aede victutibus q. i. ait. D. in quibus negat expresse intensionem scri per additionem unius qualitatis, vel unius gradus ad alterum,& assim at per solam maiorem radicationcm in ea diam parte subiecti fieri. Probatur testimonio Aristotelis . . lib. Physsi text. 8 s. ubi itabit Ex ea haeo It magi calidum, nullo facto in misteria calido,
d ab hoc argumentum colligitur. Subiectum, quod prius ex at, abdu:D trima eis calet uin nullo facto de notio calido: ergo
154쪽
nullo secto de nouo calore : euidens est consequentia a Concreto ad suum abstra etiam; deinde, si nullo facto de nouo calore, ergo per intensionem nihil calo iis noui aduenit praeexistenti, quod est riri elisione in no fieta per additionem alicuius gradus, vel par tri eiu dem qualitatis ex niente Aristotelis. Probatur etiam latione Ptimo, quia si qualitas augetur per i additionem gr. idus, vel talis additio fit ei iecundum essentia, vel solum secundum existentiam, lioc secundum est rinpossibile, quia cuin existentia sit idem i ea ritet euri, edentia, ve l si
distinguatur reala ter, oriatur a 3 ea, repugnat intendi qualitatem secundum existentium quin etiam intendatur lecundum essen tia n, ut proba a litis coiitr ilecundam opinionem: ergo
primum est nec est alium , quod fiat additio qua itati ieciau dum ellentiam , seri hoc eit imi ossibile: eigo xiii possibile est
etiam intensionem heri pet as ditionem. Probatur minor, quia essentiae rerum consistunt tri in uiuis bit sicut uia meri, ut docet Artitoteles , Meta. t ex . Io. & ita licui non poteti fieri additio alicuius Uritatis , quin varietur i peries numeri, ira nec essenti aequalitati: aliquid portat addi, quin mutetur, de diuella fiat et ergo si additio fieret e flentiae qualitatis , est clam qualitas amensa diuersae speciei arcinissa quod natet etie falsum Secundo, si intensio fit per additione unius gradus ad alteram, vel grada, lupe eruenis distinguitor i pec te a piae xi steti, vel solo numero viruinque st salium : ema et iami est falsum, uod intensio fiat pei additionem. Probatui minor, quod noifferant i pecie, quia intensio est vatis motus numero, &specie : ergo non potest terminari ad terminos specie diuersos, praeterquam quod magis, & trianus non variat speciem , sed qualitas intentia,& rennua solum disserunt secundum magis,& minus in ordine ad stib recto in , ut per se est manifestu: et g non distinguuntur specie: Ied iace toto numero, quia accidentia, praesertim absoluta, ex quibus est qualitas , distinguuntur numero per subiecta , & ideo non pol sunt elle duo distincta solo numero in eodem subiecto, sed nouus gradus pio ductus per intensionem est in eadem parte subiecti cum prae existen te: ergo non potest distingui ab eo solo numero . vltima opinio tenet intensione fieri per additionem unius I igradus, aut partis ad alterum , ita ut sicut per primam calcfactionem , vel per primam partem eius aliquot ana fit primus dus, vel prima entitas caloris , ita per secundam. & termi iam fiat alia pars ea loris distriacta realiter a prima, & ei umta in eadem parte subiecti intenditur tu ea calor, sicque additur
155쪽
D8 Lib. I. De generatione oram t.
semper pars parti, & gradus gradui per totam intensionem.
In hac autem additione gradu ali fundatur modus maioris radicationis in eadem parte subiecti: quem non negat haec opinio, sed tanquam necellarium ponit: negat tamen eunde modum poste acquirere qualitatem per intensione, sine additione nouae partis gradualis, quae continuata eam praeexiste- te in eadem parte subiecti constituat eandem numero qualitatem intensam magisque perfectam , ita Scotus in I.d Isti T. q.vltima. Greg ibid. q. . ari I. Gab. & Olcamus q. s. Antonius A ndreas 8. Metaph. q. 6.Venetus in summa de generatione c. .
Nimphus g. Metaph disput H. Toletus . libro Phys q. re.& estiam communis fere inter iuniores, & videtur m ibi vera, sed nullo modo contraria doctrinae D. Thomae. Et prrino probanda est veritas eius, secundo ostendengum, quod non sit contra D.Tli. Veritas probatur testimonio Aristoteli, eodem loco citato pro tertia opinione, ubi ante illa verba relata habentur haec : Et enum ex frigido sit calidum, Sex ealido frigidum.quia eadem qua erat inpotentiaste et ex ealiado magis calidum, , Ex quibus sic arguo. Subiectum fit calidum ex frigido per eductionem caloris de potentia eius,& fit magis calidum ex minus calido eodem modo per eductionem caloris de potentia eiusdem subiecti, vel eiusdem partis illius ex mente Aristotelis: ergo sicut prima calefactio , vel prima pat s aliquota eius est eductio caloris de potentia subiecti ; ita secunda calefactio, vel secunda pars aliquota eius, per quam intenditur idem calor, est noua eductio caloris de potentia subiecti: sed eductio prima caloris est productio ea-
loris: et go etiam eductio secunda:quare sicut per primam calefactionem producitur calor, ita per secundam, quae est intensio;&ita later mente Aristotelis per additionem unius caloris, vel unius gradus ad alterum. Et si respondeatur secundam calefactionem esse eductionem caloris de potentia subiecti, non secundum emitatem , sed solum secundum nouura modum intensionis. Contra hoc sic arguo. Non datur alius modus producendi sormam naturalem secundum suam entitatem, praeter eductionem eius de potentia materiae vel subiecti, ut patet euidenti inductione in omnibus et ergo idem est formam educi de potentia materiae,& produci secundum entitatem in rerum natura ; quare repugnat educi de potentia materiae,& non produci secundum entitate, sed solum secundum modum. Secundo, eductio formae de potentia materiae
idem est ac produci secudum entitatem:quia idem est ac fieri actu extra causas;cum prius esset solum in potentia eatu, sed pra
156쪽
per primam calefactionem producitur qualitas se eundum en litatem: quia educitur de potentia subiecti ex mente Atlitote In: ergo per secudam magis producitur secundum entitatem, quia magis educitur de potenti, lubaceti, vel inate ii , quod est magis produci secundu entitate ; &lioe non potest este veru,
nisi producatur per intentione noua cntitas eiusde qualitatis. ivt autem rationibus ostendatar veritias noli ae sententiae,&sallitas optri, stae, tria probanda sunt. Primum, quod per intensionem addatur qualitati praeexiste uti liquid reale. Secundu , m hoc reale additum sit realit et distinctuin ab ea. ertium, vnon sit solus modus, sed entitas eiusdem qualitatis: qui b. probatis costabit intensionem fieri per additiovem unius gradus, vel partis ad alterum .Probatur ergo primum, quia intensio est motus realis , &distinctus specie realiter,& numero a prima productione eiusde qualitatis, ut patet in calore pruno producto ab aliquo igne,& post tempus aliquod intento ab eodeigne, vel diuerso; sed motus realis producit terminum realem ergo intensio caloris producit aliquid reale in eade parte lubiecti,& hoc reale no habebat subiectum, durn erat rem ille calidum: ergo intensio fit per additionem alicuius realis. Secundo, qualitas liuensa trabet plures , dc diuertos effectus reales. quos non habebat dum erat rem illa; ergo habet aliquid reale nouu per intensione Probatur consequentia, quia ide in quh- tum id e semper facit ide ergo ii est omnino idem realiter, non potest alique effectu realem sacere , q, prius non faciebat,& uno uu effectu reale tacit, non potest non elle variatu realiter Probatur lecundum,quod hoc reale novum, quod additur
qualitati remissae per intelionem iit realiter distinctum ab ea, primo, quia illud, quod separatur ab alio realitra, dii tincta in debet esse realiter ab eo,&non solum per intellectum, ted illud, quod additur qualitati remitIq separatur ab ea re aliter, cuprius es Iet sine illo, & perce missionem illud amittit et ergo distinguitur realiter. Probatur maior, quia separatio realis da purante operationem intellectus ; ergo id quod per eam separatur, distinguitur ab eo, a quo separatur ante operationem intellectus,& ideo realiter, nam separata sunt distincta: ergo Ie- parata ante operationem intellectus debet distingui ante op ratione intellectrael dabitur realis separatio ante operatione intellectus, per qua nihil reale separetur, quod repugnat .Probatur tertiu , mno e reale distinctum additu qualitati remisiaeue intesione, no sit solus modus maioris radicationis, sed noua entitas eiusde qualitatis s primo q ia virtus agedi in qualitate st ipsamet entitas qualitatis, S non modus,vel aliquid inpet-
157쪽
iro Lib. I. De generatio e est corrupi.
additum entitati, ut virtus calefactedi in calore non est aliud, quam entitas ipsius caloris: ergo maior virtus agendi est maior entitas qualitatis sed qualitas intensa habet maiorem viris tutem, agendi, quam rem illa: cuin producateflectus pei sectiores, ut patet in calore intenso;ergo habet plus entitatis additum per intensionem, quare fiet intesto per additionem nouae entitatis, degradus. Secudo, quia magis esse radicatam in subiecto qualitatem per intensionem est magis, aut sortius, vel firmius ei inhaerere: esgo extensio fit per additionem alicuius realis pertinentis ad in Laerentiam quae litatis in subiecto vi seArepugnat fieri additionem ex parte inhaerentiae, quin fiat peradditione ex parte naturae. & entitatis eiusdem qualitatis: erio fit per additione nouae entitatis. Probatur minor, quia in-iaeretia actualis accidetis pro manat naturaliter a natura eius,
se ut subsistentia substatiae ab eius naturarergo repugnat qualitatem perfectius inhaerere subiecto, quin si perfectior secundum naturam ,& entitatem. Et consequenter repugnabit fieri uitensionein per maiorem radicationem in subiecto, quin fiat etiam per additionem nouae entitatis,vel gradus. Tertio, quia si qualitas intensa,& remissa solum differunt per maiorem radicationem in subiecto, sequitur quod si separentura subiecto per diuinam potentiam, non erunt distinctae ullo modo, quod patet esse falsum. Probatur consequentia,quia separatae a subiecto non possunt retinere modum actualis inhvsio uis, vel radicationis. Et si respondeas adhuc esse diuersas, quia intensa est apta perfectius inhaerere subiecto, vel magis radicari in eo, quam aptitudinem non habet remissa. Contra hoc est; quod talis aptitudo est realis; ergo est entitas realis, quare differuntiam in entitate reali, & non in solo modo maioris radicatio-i 8 nis. Probatur tandem, nam si per intensionem non produciturentitas qualitatis, sed solus modus maioris radicationis, sequitur nunquam produci qualitatem sed modum tantum,& ideo
qualitatem nihil esse praeter modum, quod patet esse falsum. Ad probandam cosequentiam praesuppono id, quod tota ferdsebola sequitur,& interius probabitur,videlicet non dari minimam intensionem qualitatis facta ter mutationem instantaneam,sed intentionem esse motum ita successivum, sicut lationem alterationem non habentem primum mutatum e
se, nec primam partem ex parte principij: sed ante quodlibet
mutatum esse dari partem motus, & ante quamlibet partem motus dari mutatum esse,ut docuit explesse Aristoteles 6. lib.
Physic. & nos ibidem ostendimus. Hoc supposito , probatur coiisequentia hoc modo.Productio qualitasis, & intcsio eius simul
158쪽
simul incipiunt cum sint idem motus realis et ' cum sit per se
successivus, sicut non datur prima pars,aut primum mutatum esse productionis, sic neque intensionis; sed per intensionem non producitur quali ras secundum entitatem, sed solu secundum modum maioris radicationis rergo nunquam datur productio eius.Probatur con aequentia, quia non datur productio realis, quae non sit realrs intensio; sed per realem intensionem non producitur entitas qualitatis,sed solus inodus: eigo nunquam producitur entitas qualitatis. Et si respondeas eundem esse motum realem productionis, & intensionas,sed ut productio est, terminatur ad qualitatem secundum emitatem,ut intentio vero ad eandem qualitatem sub modo maioris radicationis. Contra hoc sic arguo; per alterationem, ut producti est, producitur entitas qualitatis, sed alteratio,vt est productio, est etiam motus per te successivus;ergo ut talis habet partes,m quibus producetur entitas qualitatis,&ita singulis par tibus alterationis correspondebui partes qualitatis, nam motus, de icrminus eodem modo diuiduntur : sed posterior pars perficit priorem , cum producat nouam partem qualitatis secundum entitatem crica eandem partem subiecti sit pra priorem productam per priorem partem eiusdein alterationis et cr-go posterior pars est intensio respectu prioris ; quare perintensionem producitur qualitas secundum entitatem , & noratantum secundum modum maioris radicationis. Probata iam veritate nostrae sententiae , reliat probandum, et 'quod non sit ullo modo contra D.Thomam, quod probo Primo,quia qualitatem intendi per maiorem radicatione in lubiecto,& non per additione gradus,ut asserit multis modis exponitur a discipulis eius sed omnes expositiones reductitur ad
duas,& utraque est contra D.Thomam,& in se falsa;crgo nori est ei alitibuenda, sed intelligedum quod oppositum senserie, nempe intensonem fieri per productionem nouae parti sentitatiuae caloris vi & reddenda est ratio propter qua in modo loquedi id videatur negare. Prima ergo expositio est, quod diin asserit D.Th. intensonem fieri per iratorem radicationem l subiecto , idem sit apud ipsum magis radicari qualita: cm in subiecto, quod firmius atq; tenacius ei in lix rere ad simi Studine arboris, qui tunc dicitur magis radicari,quado prosundiores radices in terra emittit; prohindiores ver b radices e nrittit qualitas in tela in subiecto.& ideli magis in eo radicatur. quin magis complet potentia eius, magis illud actuat, magi q; illud sibi subiicit: de vi e latius dicatur, magis c ducitur de pia tentia eius,magisq; in eo perficitur per informatione persectiore.
159쪽
m Lib. I. De geueratione re conrupi
non quia aliquid nouum habeat pertinens ad es lentiam , velentitatem propriam, sed quia periectius terminat potentiam subiecti, dum habet intensionem ut tria, quam duin habebat
intensionem ut duo , & dum remittitur , nihil erit uatis eius corrumpitur, sed sola terminatio ut tria,& producitur de nouo terminatio, ut duo. Ita Bann eZ ubi tu pri,& Caiet ex Son Zinate , Iauel. 8. Me t. q. s. Sed, aec expositan expresse est contra D. Thomam in i . dist. .q h. a r. i. in quaestione de virtutiburi
ar. II.& L. L. q. t .ar. . ad 3. ubi ait: Qui iam dixi runt enaritatem
non augeri secundAm egentiam, Iesi Ioram secussim radicationem in subiecto ; sed hi pro ora am vocem ignorarunticum ex im aegidens
sit, eius esse est in esse. Unde nihil est aliud ipsam fecundam essentiam
augeri, quam eam mvid inesse subiecto, quod est eam mam radie ri in subiecto. Similiter etiam in ipsa egentialiter est virtus ordinata ad actum: Unde idem est ipsam augeri secundum essentiam, di ipsam habere essitariam ad producendum se uentioris di secti nis actum , augetur ergo essentialiter, non quidem ita,ut esse inelopiat, aut esse desinat in si iecto : sed ita, quod magis ae magis ira subiecto esse incipiat. Haec D. Thomas. Quibus expresse docerchatitatem , & qualitates alias duobus mudis augeri, veliquod idem est intendi, primo quidem secundum essentiam,
non quidem ita, ut nouum aliquod praedicatum essentiale eis proueniat per intensionem , hoc enim impollibile est, quia addito praedicato essentiali mutaretur essentia, atque species; sed ita, ut entitas, vel substantia augeatur. Augeri autem substantiam, dc entitatem eius, state aliqua substantia, aut entit te partiali noua patet esse impossibile: ergo ex mente D. Thomae noua entitas qualitatis producitur per intensionem. S cundo augetur per maiorem radicationem in subiecto fundaram in malori, ac noua entitate , quia impossibile est lut iam
probauit magis radicari in subiecto sine noua entitate superaddita; ergo contra D. Thomam loquuntur praedicti eius discipuli asserentes , qualitatem non rii tendi primo modo , sed
solum secundo per maiorem radicationem iii subiecto; dc vocem intensionis videntur ignorare. ut assem D. Thom. Sed ex
eisdem verbis eius colligitur haec ratio, qua probatur salsa,
qualitas intensa habet maiorem virtutem ad operandum quam re inissa . ut patet in calore ut quatuor magis urente, quam calor ut unum: sed virtus operandi non est aliud, quamentitas eius, vel essentia; ergo plus entitatis habet aduenientis
ei per intensione. Propterea asserit secunda expositio aliorum Thom istarum, negari non posse , quod qualitas intendatur secundum essentiam a
160쪽
Cap. IV. Tract. III. suop. V. reti
tiam, ita ut noua ei proueniat entitas per intensionem,no tamen distincta lealiter ab entitate, quam habebat. dum erat L misan, sed sola ratione. Et quia additio unius ad alterum prae- lupponit disti nictionem realem eorum, ideo negauit D. Thomas intensionem fieri per additionem unius partis, vel gradus ad alterum. Sed haec etiam expositio est non minus co itraria verbis D. Thomq, nee minus salsa,quam prqcedens. Probatur, quia D. Thomas probauit qualitatem intendi secundum substantiam,quia qualitas intensa habet maiorem virtutem operandi, per quam producit perfectiores operationes ; sed virtus operandi est ipsam et substantia, vel entitas eius , ergo habermaiorem entitatem , &eam habet ante operationem intellectus, quia ante operationem intellectus perfectiores producit operationes, & effectus : ergo distinctam realiter a priori,qua habebat. dum erat remissa. Probatur consequentia , quia ea, quorum unum est maius altera ante operationem intellectus
realiter distinguuntur. Est ergo praedicta expositio contra D. Thomam,& etiam falsa. Mens igitur D. Thomae satis elata est , qualitatem non in- Ii tendi per solam radicationem maiorem in subiecto , sed quia
noua entitas ei aduenit,& ex eo, quod intenditur secundu entitatem, fit ut intendatur per maiorem radicationem in iubi cto, ut docuit expresse idem Doctor sanctus , quia esse erus est inesse subiecto, & entitas eius est esse aliquid lubiecti, quat et non posset magis radicari in eo, nec magis illud actuare,aut sortius ei inhaerere, seu persectius terminare potentiam eiu
magisq; illud sibi sibi subiicere, & ae uare, perseetiusve informare, nisi plus entitatis per intensionem ei adueniret .vndes qui tur non differte Scotu,& alios iquorum sent etiam sequum ti tum usia D. Thoma in re ipsa, sed solum in modo loquendi, quia D. Tho. noluit uti verbo,additionis, nee dicere, quod pecadditionem unius entitatis , vel unius gradus ad alterum hae intensio , sed solum dicit fieri per maiorem radicationem illa subiecto, cuius rationem reddit x. t. q. x . ar. s. in principio,
nam additio (inquit unius ad alterum sproprie loquendo
praesupponit distinctionem utriusque, aut in re existentem,aac
saltem praeintellectam;& ideo si dicatur intensionem fieri peradditionem gradus ad gradum,videretur significari, quod peradditionem unius formae ad altera fiat, specie, vel numero ab ea distinctam,quod patet esse salium. Et hoc quidem peculiam re est in intensione formarum, nam in intensione earum satis clarum est non esse distinctam sormam , quae additur d solum partialiter; per continuationem vero partiu subiecti fieri