R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; ..

171쪽

ra Lib. I. De feneratione es corrupi.

actus meritorius ut unum iid poterit mereri tertium gradu tricharitatis in eo, qui habet duos Probatur coni equentia, quia tertius gradus maior , & perfectior est duobus primis et ergo non potest dari pro actu meritorio ut unum. Et si respondeas diuersam ei se rationem in agentibus Physicis, &per modum meriti, quia illa operantur iecundu modum Physicae virtutis.

quam non possunt excedere , haec vero non operantur modo

Phusico, sed morali longe diuerso. Probatur nullu esse discrimen quantum ad hoc , nam etiam quae operatur per modum meriti produc ut perfectiorem effectum , vel imperfectiorem secudum modum, quo mouetur per auxilium diuinae gratiae,& secundum modum affectus, di conatus eum quo operitura ergo actui remisso procedenti ex minori auxilio gratiae,&eliae ito cum minori affectu, atque conatu non Poteit c cirrespondere tam perfectus gradus gratiae per modum meriti, ae illi actui, qui a maiori auxilio procedit, & cum maiori affectu.atque conatu fit; quare non poterit ei co respondere tertius gradus gratiae in eo, qui habet primum, dc secundum, nec poterit charitatem in eo augere. Probatur consequentia, quia licut agens naturale non potest agere vltra virtutem suam naturalem , ita agens morale per modum meriti non potest

agere vltra suam virtutem moralem.

Vt aute veritas nostrae sententiae propria ratione probetur, meliusque intelligatur, & argumenta oppositae commodius soluantur, explicanda est differentia inter intensionem,& existensionem in eo consistens, quod per extensionem perficitur eadem tarma in diuersis partibus subiecti,ita ut partes extensionis formae educantur de potentia diuersarum parti usu biecti; sed per unionem continuationis e Sciunt unam numero formam extensiue perfectam. Per in tesonem veto perficitur forma in eadem parte subiecti,ita ut de potentia eius educatur nouae partes; vel gradus, atque etiam in eadem v mari in cper continuationem tuorum indivisibilium,& per tale umonem essiciant unam numero formam magis e auctam de potentia subiecti,& ideo perfectius illud informaute,& achilan tem potentiam eius, & ex hoe magis in eo radicatam, & habentem persectiorem modum essendi. Probatur hoc duplici argumento Primo , quia totam perfectionem, quam habet

forma in diuersis subiectis, habet in eodem ; sed in diuerita subiectis habet longe maiorem perfectionem indiuidualem. cum in 'uocumque habeat perfectionem realiter distinctaturatione indiuidualis differetiae diuersae: ergo cum has omne perfectiones simul unitas,& essicietes unam habeat in eadem Parit

172쪽

alte subiecti, sequitui euidenter maiorem persecti ovem ir1- diuidualem habete formam intensam .i' eodem. lii biecto, quam diuisam in diuersis secundunddiuersos gradus. Quoa oc exemplo ostendi potest, nam calor et unum productum

t duobus subiectis habet duplicem differentiam indiuidualem realitet istinctam:&cuni differentia indiuidualis sit aliis qua persectio realis, saltem modalis , habet perdictionem realem et si vero in uno tantam subiecto e et uteruminet calor ut unum , non haberet, nisi unam differentia manis

diuidualean eiusdem perfectionis, ac eam habebat in singulis,

ergo minorem persectionem indiuidualem haberet. Acuvterque gradus petantensionem v matur In eodem iubiecto, habet vitamque persectionem individualem , & per modum . unius , quod est persectiorem modum estendi indiuidualem habere, quam in diuersis subiectis. Secundo,quia virtuq vm-ra fortior est se ipsa dispersa, sed per intensionem unitur meo de subiccto eadem virtus,quae in diuersis lubiectis dispella foret: ergo fortior est forma caloris retulcans ex duobus gradibus unctis in eodem subiecto per intentionem, quam citat si dispersa tatae, hoc est diuisa secundum volun , &balterum gradum in diversis subiectis : sed elle Sitiorem non est aliud , quam est e potentiorem ad operandum; &-p

tiorem ad opera um repugnat, nisi periectior sic, vel persectiorem modum estendi habeat: ergo eadem LMma caloris intensa persectius esse habet in eodem lubiecto, quam haberet diuua in diuersis secundum diuersos granus rendum non est necessatium ponere diuersam perrectionem indruidualem, nec subolaeuatio item aliquam tu eisdem gh ex haedoctiina colligitur hoe argumentum ad proba-

dam veritatem communis leutentiae Sicut non sunt multiplicandae entitates reale ine urgenti necessitate, ita nec mult-plicari debent perfectiones realesi eis de rebus, sed sine multiplicatione reali perfectionum in liud uali uni inter eoHem gradus intensionis salvatur propivssima intentio qnistincta ab extra fione: & caetera omnia quae inlitate esse debent:ergo non est ponenda ,sed dicendum aequales esse omnes .& secundum se non sub ordinatos. Prieatuc. minoris uia pereeino intensionis consistit in eo, quod qualitas vere sit magis radicata in subiecto , quam prim et Age actuet potentiam eius per inis se ' , ' a s 1.

omnia habet qualitas in qnis ' ' . oricii

173쪽

n 6 Lib. I. De gelseratione ct corrupto

omnino aequalis persectionis unitos in eadem parte subiecti, ut probatum est : ergo non est necessaria disii in Ilitudo illa, Scru aequalitas graduum cum essentiali sub ordinatione , quam

ponit opposita sententia, nec ullo modo admittenda.Atque ex eadem etiam doctrina facile soluitur argumen Metum eius, & quia multa asserebat in conuenientia, quae ex nostra sententia sequuntur, ad singula per se respondendum e

Et ad primum negamus, quod sequatur intelionem procedere in infinitum, quia non potest a quocumque agente remissi intendi calor: &cum dicitur non esse necessariam maiorem virtutem in agente ad producendum secundum gradum cal Iis, quam primum, distinguendum est; nam ad producendum illum in alio subiecto, non est necessaria maior, bene tamen

ad producendum in eodem,in quo est primus gradus propter

perfectiorem modum essendi, quem habet uterq; gradus unitus in eadem parte sit biecti, iam explicatum. Negandum est etiam quod sequatur secundum in conueniens,videlicet quod agens possit agere vltra perfectionem propriam. Et cum dicitur calidum rem i sium posse producere diuersos gradus ealoris in diuersis subiectis : ergo posse eos omnes producere in eodem. Concesso antecedenti, neganda est consequentia, quia uniti in eodem subiecto persectiorem effectum eonstituune propter persectiorem modum essendi indiuidualem resultantem ex unione omnium in eadem parte subiecti, ut probatum est. Et propter eandem rationem negandum est, quod duo calida ut unu in possint sese intendere usque ad octauum Aradum 1 licet enim detur capacitas ex parte subiecti, sed delicie

virtus ex parte utriusque agentis, quia neutrum potest intendere calorem alterius , ex eo , quod licet primus & secundus

'gradus sint omnino sinistes, & aequales, sed ex eis simul unitis in eodem subiecto longe perfectior effectus secundum rati

nem indiuidualem resultat, quam neutrum potest attingere, nec utrumque simul, cum virtutem utriusque in diuersis subie-ic3 ctis diuersam excedat. Ad tertium in conueniens bene respondent Coninabr. ubi supra, negando quod remissio qualitatis efficiatur impossibilis ex nostra sententia:& eum dicitur non esse maiorem ratione, ob quam remissio incipiat a corruptione unius gradus, quam alterius distinguendum est, nam comparando gradus ipsos cum causa secunda naturali, verum est, s uia ex se non determinatur ad singulares has actiones & etascinus, potius quam ad alios, sed indifferens est ad omnes, Seio luna ad speciem determinata, sed a causa prima determina-aur ad talem actionem singulare . ad talemq; effectum producendun,

174쪽

eendum, potius quam ad alterum, ut in h. lib.Phuc agentet de modo concurrendi prianae causae cum secundis docuimus, ue-que hoc est pro libito recurrere ad primam causa in , sin nata rate ac necessarium ita quibuscumque effectibus producendiu. causis secundis naturalibus. Ita ergo in remissione caloriucontingit,ut a prima causa determinetur secuda ad corruptionem huius gradus, potius quam alterius I &ita incipit,at quo procedit semper remissio. sicut etiam intensio,& neutra reddiatur impossibilis. Solutio autem illa de inceptione rem illi nis ab ultimo gradu producto in tali subiecto tanquam a cuia mine totius aedificis insuffciens est, & bene impugnata in a fumento. Ad ultimum tandem incommodum, quod infereatur,videlicet intensionem, & qualitatem intensam esse unia per accidens . cum constet ex pluribus gradibus non ordinamtri, facile soluitur hac distinctione inam multis modis contingit resultare unum per se ex multis , nempe tanquam ex potentia, & actu; quo pacto ex materia,& forma,aut ex genere M differentia resultat unum per se essentiale. Secundo, tanquam ex per se ordinatis, ut er multis unitatibus resultat unus ma-merus per se. Tertio tanquam ex multis partibus integrantiabus per continuationem unitis, etiamsi non sitit ullo modo sub ordinatae, ut ex multis partibus integrantibus substanti di quantitatis resultat una substantia per se , ut una aqua , vel ignis,cut una linea, vel superficies absque ulla sub ordi nati ne, &ita resultat una qualitas intensa ex multis partibus gra- dualibus suis indivisibilibus unitis, etiamsi non sint ullo modo

sub ordinati. .

QI AESTIO VII.

qualitatum habeat terminos magnis tudinis,' paruitatu

Quaestio haec solet tractari in i. aut g. lib. Phyc ubi de te

minis magnitudinis, & paruitatis rerum natural tu agitur. Ego vero in commentariis physicis eam remisi in hune locum tanquam sibi proprium. Vt autem sensus quaestionia intelligatur, distinguenda est duplex qualitas naturalis,& suis pernaturalis et naturalis qualitas ea est, quae conuenit substantiae a natura, ut calor igni, & frigiditas aquae. Supernaturalis vero , quae non a natura, sed per infusionem ab agenti supersaturali, ut gratia . di charitas. Et de qualitate naturali

175쪽

x38 Lib. I. De generatione Scorri L.

pr.ecipue procedit quaestio, quia liaec sola pertinet ad eonsidet rationem Philosophiae naturalis, quamuis uno verbo dicemusio fine quaestionis, quid de terminis quali tatis supernat allissentiendum sit. Qualitas autem naturalis dupliciter consideratur, nempe quoad intensionem,& quoad extensionem. Ex primo de intensione eius agendum est, deinde de extensione. Sed tandem qualitas secundum intensionem, duplicem contide rationem habet , nam primo consideratur iecundum se, deinde ut est dispositio ad forin m substantialem introduceridam in materiae, & contrariam expellandam. , Et dissicultas praecipua quaestionis de qualitate procedit quantum ad m- . tensionem secundum se consideratam , nam ut est dispositio ad formam substantialem tacite intelligi potest, quonam mo- . do terminetur. Supponenda est autem distinctio terminorum quantum ad magnitudinem, de paruitateni in intrinsecos, reextrinsecos ex i . lib. Physicor. ubi copiose explicati sunt. In

trinsecus terminus magnitudinis vocatur , maximum quod sic, extrinsecus, minimum quod nou. Et intrinlecus paruita

tis, minimum quod sic ; extra usecus, maximum quod non, Sc. applicandi sunt au intensionem qualitatum, sicut t. lib.Physi- .cor.applicati iunt ad extensionem quantitatis. Ex quibus iam patet sensus nostrae quaestionis, qui talis est : an qualitates naturales quoad intension in habeant terminum magnitudinis Intrinsecum , ita ut ad talem gradum intensionis possint pera uenire , ut maiorem intensionem habere non possint, vel f .lum habeant tetminum extrinsecum , ita ut aliquem gradum intensionis ita magnum habere non possint, bene tamen quemcumque minorem illo, atque etiam quoad paruitatem labeant terminum intrinsecum ita paruulis quieti tam minima intensio . qua non possint minorem bibere ; vel solum habeant terminum extrinsecum , qui sit minima etiam intensio,quam habere non possunt bene tamen quamcumque maiorem. Loquimur autem de qualitatibus secundum se sumptis,nam de eisdem, ut sunt dispositiones formarum, postmodiim dicetur. Et prima opinio tenet qualitates naturales secundum se sumptas, habere terminum intrinsecum magnitudinis,& paruitatis in sua intensione, ita ut ad talem gradum intensionis

possint peruenire, ut ultra illum non pollini intendi ,etia per potentiam Dei absolutare, verius paruitatem quoque petunt minimam quandam intensionem, sub qua primo producatur, ita ut sub minori non possint saltem naturaliter produci Itaico tua in I. d. .es primam quasionem dico. bi loquitur determino

176쪽

cap. IV. Trast. III. Oua'. VI I. iis

tet no magnitudinis,& in a. d. t. q. p. in solutionibus arguis

mentorum,ubi loquitur de termino patuitatis, de quos de te diem cum eo Conina b. g. lib. Physcom. 13. Greg. in s. d. V. q. Iaar. 3. CAPT. ibid. q. a. art. . sonetin. g. Me rapti ai .ubi pro eadesententia citat D. Tho.Agid .X. lib. de gener. q. v.Iandvn.s.li, Physq.Is. Toler. I. lib. de sener. q. s. sed diueris modo explicatur iste terminus intrinsecus paruitatis a Toleto & Scinti nate: nam Toletus minim m i Ilum gradum intensionis non ponit acquisitum per motum vel partem eius, ne compellatur ponere primam partem in motu contra expressam sententiam Aristotelis c. lib. Phycubi ante quodlibet mutatum esse motu asserit dari partem motus , & ante quamlibet partem motas dari mutatum esse,& ita motum non habete primanI partem,

nec primum mutatum esse,atque etiam contra rationem continui, quod eum sit diuisibile in infinitum, non potest habern primam partem,& ita repugnat motum habere primam, cumiat continuum,& consequenter repugnabit qualitatem habere primam partem productam per motum. Ideo ponit quali tatem secundum minimam illam intentionem habere modE essendi indivisibilem, & produci per mutationem, etiam suo modo indivisibilem, aqua tanquam a termino a quo incipit motus intensionis per ultimum non esse. Songiuas vero pecmotum produci asserit, & ideo videtur ponere minimam alterationis,& primum esse eius ex parte termini a quo. Sed probatur haec opinio quantum ad terminum intrinseeum agnitudinis hoc argumento. Qualitas secundum essentiam

habet terminum intrinsecum magilitudinas ergo etiam secuis dum intensionem. Probatur consequentia, quia intensio est modus consequens naturam, & essentiam qualitatis: ergo habet proportionem cum ea. Antecedens vero euidens est, quia

qualitas, sicut res quaelibet determinatum habet gradum perfectionis essentialis , sic iu determinata Praedicata essentialia, ultra quae non potest crescere, nam eo iplo quod aliquod pradicaturn essentiale addatur calori, variabitur essentia, atque species eius. Exemplum hulus rei habemus in calore, qui ad intensionem ut octo peruenire potest, & hane habet in igne, ita ut maiorem habere repugnetrisco ue de eqteris qualitatibus

secundum pro pirationem,necessario dicendum erit.

Probatur secundo, quantum ad terminum iam iustum paris iccultatis ex Aristot. s. lib. Physic. tex. 5'. ubi uniuersaliter doeex cuiustibet rei permanentis dari primum este in instanti pro ductum , sed qualitates non solum secundum esse . sed etiam sectvidam inteusisqem sint res P exmanenteii cum constet.

177쪽

t o Lib. I. De feneratione S ccer t.

calorem, & reliquas permanere postquam producta sunt: erges habet primum esse suae productionis: in quo verum est dicere,

nunc primo calor est in aqua, & immediate ante non erat, &ne celie est habere aliquam intensionem , quia non est producibilis qualitas in subiecto, sine aliqua perfectione,&ideo nec sine aliqua intensione et ergo datur prima intensio qualitatis apud Aristot. qua non est alia minor;)uare haec erit minima Probatur etiam ratione primo , quia cum primo producitur calor in aqua, ubi prius non crat, certum est expelli frigus per

primum non esse, ita ut verum sit dicere, nunc non est frigus In aqua,&immediate ante non erat, non quidem totaliter, sed secundum aliquam eius partem,quia cum expellatur successiisue, euidens est in eodem instanti adhuc multum frigoris permanere in ea. Si igitur verum est nunc aliquid frigoris expulsum esse ab aqua : ergo verum erit in eodem instanti aliquid caloris esse introductum in ea. Probatur consequentia, quia non expellitur unum contrarium, nisi ad introductionem Q terius , sed illud caloris non potest introduci,nisi per motum, vel mutationem instantaneam et ergo necesse est dari primum

esse motus alterationis , ut asserit botietinas, vel mutationem instantaneam praecedentem eundem motum alterationis, Perquam producatur calor minimus secundum intensionem , ut

asserit Toletus Secundo, si talis intensio minima simul,& primo producta non datur, sed quaelibet intensio qualitatis est diuisibilis in infinitum, sequitur nec dati qualitatem ita remis, sam, quin remissior alia in infinitum detur. Ex quo etiam in

fertur remissionem procedere in infinitum . & ita nullum terminum, vel finem habere, sed postquam semel incipit, esse perpetuam versus finem, quod est absurdum. Probatur haec vitima consequentia, nam si intenso caloris versus patuitatem est diuisibilis in infinitas partes proportionales,ergo diuisio eius procedit in infinitum, sed sicut diuiditur, sic etiam corrumpitur per remissionem per partes non aequales,quia iam daretur vltima,& haec esset maxime remissa , ultra quam non dareturalia remissior,& consequenter minima intensio eiusdem caloris, ultra quam non daretur minor:ergo fit remissio qualitatis per partes proportionales,sicut eius diuisio. unde sicut diuisio eius procedit in infinitum. & ideo nullum terminum habere potest, ita remissio eius. r. Secunda opinio duo asserit. Primum , qualitates secundum intesionem habere terminum intrinsecum magnitudinis D

ruraliter, sed per potentiam Dei absoluta posse intendi in iii,

178쪽

terminum suae intensionis. Itaque quantum ad terminum maiagnitudinis conuenit eu Scoto in uno,& differt in alior conue nil quidem in eo quod tribuit eis terminum intrinsecum magnitudinis naturaliter ; disseri vero secundam potentiam Dei absolutam, quo pacto etiam Scotus concedit eis eundem ter-mnu intrinsecum. Secunda vero opinio negat hoc modo habete talem terminum, sed existimat signato quocumque te mino posse ultra illum intendi in infinitum. Quantum ad terminu vero paruitatis omnino contraria est Scoto,& aliis. sed eam sequuntur Scotus x. lib. Phy sq. . arr.3. concl. s. Conimb. ibidem q. i.Franciscus Suarius x. tomo suae Metaph. disp. c.

sect. .& moderni sere omnes,& videtur nobis probabilior, ae

sequenda . .

Probatur primum, quod de potentia Dei absoluta non habeant terminu intrinsecum magnitudinis,sed dato quocumque gradu intensionis, possunt nabere maiorem in infinitum hac ratione. Dato quocumque gradu intesionis, non repugnat habere maiorem ex parte diuinae potetiae, nec ex parte ipsius. met qualitatis, nec ex capacitate subiectit ergo semper potest crescere intesto, quod est nullum habere terminum intrinsecum magnitudinis. Antecedens ex parte diuinae potentiae euiis dens est: sed probatur ex parte ipsi uis et qualitatis, quia inte-sio est perfectio quaedam accidentalis eius, non pertinens adessentialia praedicata, sed solum adentitatem,in qua fundatur ut superius ostendimus: ergo quatumcumque crescat intesio, non variantur essentialia praedicata eiusdem qualitatis: quare non repugnat essentiae eius quaelibet intensio qua niveumque magna , ted maior poterit dari semper in infinitu ex hae pate. Quod vero non repugnet ex parte subiecti probatur, quia licet eaplicitas subiecti fit finita in ordine ad ei lentiam qualitatis , sicut essentia ipsa finita est vi nihilominus sicut essentiae qualitatis finitae non repugnat maior intensio in infinitum, quia non variat essentiam eius,ita capacitati subiecti, ad quaesientia qualitatis ordinatur, non repugnat quaecumque intensio qualitatis finita, quia capacitas subiecti proportion tur formae recipiendae. Probatur deinde secundum , quhd intensio qualitatis non Ihabeat terminu intrinsecum paruitatis, ita ut via generationis producatur qualitas sub minima intensione , qua non sit dabilis minor alia, sed necessarium esse, ut quacumque intensione data prius sit producta sub minori in infinitum. Primo ex illo principio Atistotelis, quod habetur c. lib. Physic.cap.c. it t. i 3 α s s. in omni motu proprie sumpto,nec dari primam

partem,

179쪽

t et Lib. I. De generatione ct corrupi.

Partem, nee primum mutatum esse, ea parte principij, sed ante quamlibet parte dari mutatum ei se indivisibile,& ante ' uodlibet mutatum e Isse dari parte motus,& ideo nec dari primam Partem motus, nec primum mutatum esse, sed solum habere

initiativum extrinsecum, nempe contrariam qualitatem , R qua moueri incipit corpus. Ex quo ita arguo. Alteratio est Propris motus a contrario in contrarium, per quem tu qualitas, & intensio qualitatis est idem motus, per quem incipit qualitas produci, quia non potest produci de novo,quin producatur eum aliqua inresione: ergo non datur prima pars qua- itatis producta quoad intensionem Probatur consequentia, Ruia partes termini per motu producti correspondent partibus motus, per quas producuntur,& indivisibilia termini inis diuisibilibus motus: sed non dat ut prima pars motus inten-Evnis,nec primum mutatum esse:ergo nec dabitur prima partqualitatis quoad intensionem, nec primum indivisibile eius, sed ante quamlibet intensionem quantumlibet paruam datur minor in infinitum. Seeundo probatur, quia motus intensio inmis realiter est continuus,ut superius probauimus. & qualitas etiam quoad intensionem habet latitudinem continuatam

suis propriis indivisibilibus i sed repugnat continuo habere minimam partem,cum quaelibet pars eius sic diuisibilis in infinitum: ergo repugnat dari minimam intcsionem qualitatis, quin sit dabilis alia minor in infinitum Istae rationes efficaciter probant aduersus Sonetinatem asseremem minimam illam qualitatem quoad intensionem produci per motum Sed probatur duabus aliis, quod non sit naturaliter producibilisper alterationem instantaneant. Primo, quia quilibet fradus Sualitatis productet quantumcumque paruae intensionis diuisibilis est iecundum eandem intensionem , & ideo suam habet latitudinem, non minus, quam alii gradus maioris intensionis, & praeterea habet eontrarium D ne cuius expulsione n5 potest produci in subiecto,ut calor no potest produci in aqua sine expulsione frigoris: ergo non potest naturaliter produci in instanti, sed necessario successiue,se ut eae teri gradus maioris intensionis Probatur consequentia,quia propter has dura causas latum repugnat quemlibet ali u gradum eiusdem qualitatis produci in instanti, vel per mutationem instantaneam. Vnde si primus gradus caloris potest produci per alterati neminstantaneam naturaliter , quilibet alius gradus eodem modo produci poterit,& ita fiet alteratio in instantibus tem,

Poris per mutationes instantaneas, ac per minima, unde non

erit motus continuus; quod ostedimus esse salsum. Sed respo-

180쪽

det Toletus qualitatem habere distinctam productionem ab

intensione ita ut alia sit alteratio, per quam producitur secundum euritaterii vel substantiam, ab ea perquam intenditur, ideo per primam alterationem instantaneam praecedentem

motum intentionis pio luci qualitatem simpliciter, de simul, non sue celsiue in subiecto dc sie producta vocatur minima diciturque consistere in indivisibili, quia caret omni intensione, ratione cuius est diuisibilis. Haec tamen solutio supponit falsum, nempe quod productio qualitatis in subiecto sit distincta realiter ab omni eius intensione. Quod vero idem sit motus Teatis, per quem producitur in subiecto,& per quem producitur cum aliqua intensione; sic ostedoum possibile est produci qualitatem in sabiecto extenso, quin producatur cum aliqua extensione ad partes eius; ergo impossibile est, quod producatur sine aliqua intensione i antecedens euidens est , quia pars subiecti,in qua producitur,extensa aediuis bilis est: ergo qualitas in ea prodacta habet esse extens uni, & diuisibile: & ita . producta est . ut prius sit producta in medietate illius partis

agenti proxima,quam in alia medietate remota. Consequetia vero si e probatur, ages naturale agit uni tarmiter deformiter in subiectu extensum, in quo inhaeret contrarium ta ut prius, re fortius agat in partem magis sibi propinquam, quam in remotiorem: ergo persectiorem effectam producit in ea,&eon. sequenter intensiorem, quam in remotiori, quod verum est de . qualibet parte propinquiori in infinitum: ergo repugnat pro-uci qualitatem, quin producatur cum aliqua intensione. Secundo, quia si minima qualitas producitur per mutatio- IMnem instantaneam praecedentem motum et ergo falsum erit principium illud ex Aristotele adductum. quod no detur ptimum mutatum esse in motu, sed ante quodlibet mutatu esse detur pars motus Probatur consequentia, quia per illam mutationem instantaneam vetum est mutatum esse mobile,& tamen nodum mouetur: ergo datur mutatum esse ante motum:

quod repugnat, quia mutatum esse no est aliud, quam mobile peruenisse ad talem partem,vel gradum termini acquisiti, ad

quam non perae mi, nisi per motum: ergo repugnat dari mutatu esse praecedens totu motu Et si dicatur mutatu esse motus', hoc est indivisibile terminatiuum , vel continuatiuum partium eius, non posse praecedere totum motum,bene tamen mutatum esse per mutationem instantaneam, & Aristotelem solum loqui de mutato esse motus , non de alio , quare non erit contra doctrinam Aristotelis ponere minimam qualitatem acquisitam per mutationem pracedent om motum . io instanDiuiti pod by Goc le