장음표시 사용
161쪽
rii Lab. I. De generatione ct corrupi.
unam,&similiter in augmento quantitatis, sed in intensione cum fiat circa eadem partem subiecti , difficilius intelligitureontinuatio gradus, vel partis aduenientis cum prae existenti,& ideo si dicatur unam addi alteri, videtur sigmficari distinctio formarum , proprius autem dicitur magis perfici qualitatem , vel magis radicari in subiecto per intentionem , quia
hoc verbo clarius significatur unitas formae, per intensionem perfectae, & intentio proprius dieitur noua eductio fornaae, quam additio. Caeteri vero aut hores ad rem solum attendentes verbo additionis utuntur satis esse intelligentes, ut pars
vel gradus qualitatis productae per intensionem partialiter
distinguatur ab altero , & per continuationem efficiat eum eo unam numero formam, licet continuatio ipsa non ita dinficile intelligatur. Omnes tamen idem prorsus sentiunt. Solum restat argumenta aliarum opinionum soluere,& ad primu Durandi distinguenda est maior, quod motus versatur inter terminos cotrarios; na duplex est contrarietas, propria, de impropria; illa versatur inter qualitates contrarias, quae ab eodem subiecto se expellunt secundu proprias entitates, quia
per eas opponuntur ut calor, & frigus Contrarietas vero impropria, est quae euque repugnantia, vel incompossibilitas secundum aliquam rationem,&haeae sufficit ad proprium motu si sit positiva,& eu latitudine successive.&non simul percut-reda, ut Ietet in motu locali, & motu augmetationis, in quibus sufficit talis incompossibilitas termino ru, ut mobile non possit unu assequi, nisi relinquendo alterum non enim potest corpus simul esse sub maiori,& minori quatitate, nec tendere ad adquiredam unam praesentiam, nisi relinquendo alteram; nec est necessariu ut termini hoc modo cotrari j se expellant, nisi ratione incompossibilitatis, quam habent, ita ut si inco- possibiles sint secundu proprias entitates. hoc modo se expel- Iani ; si veto solum secundu aliquem modum satis est ratione illius, & primo modo se habent termini alterationis primae,
quae versatur inter qualitates propriE contrarias, atque etiatermini motus localis, ta ideo secudum proprias entitates se expeti sit. Termini vero augmentationis, & intensionis se habent secundo modo, quia maior, de minor quantita S, atque etia qualitas intensa,& remissa non opponuntur, nec sunt iume6 possibiles secudum proprias entitates, ut calor intensus, &remissus, sed solum secvngum modos intensionis,& remissionis,& eodem modo maior, & minor quantitas, quia remissa qualitas ut talis dicit quandam negationem intensionis, non
ita, ut remissio sit pura negatio, sed quia imperfectus quidam
162쪽
modus est includens negationem per chionis, quam dicit intensio.Hoc supposito neganda est minor eiusdem argumenti, quod ii, tensa qualitas debeat expellere renialiam secuti .nimentitatem eiu , , sed satis est eam expellere secundum moetum rei nid ovis imperfectum ,ratione cuius sunt incompos Isibi es, quo J euidenter probatur in augiuetatione, quae veru, motus est, de tamen maior quantitas, quae est terminus ad quem no a expellit minorem, quae est terminus a quo, nisi secundum mota dum tin pei sectum minoris, ratione cuius sunt incompossibiles. Ad secundum concedendum est primum anteeedens, quod is 3 agens inten tes qualitatem in subiecto,aliquid formae producit nouum , atque distinctu a gradu eiusdem formae remissae,& ei. isdem speciei, nam secundus gradus coloris ei uidem speciei est cum pruno Sed neganda est consequentia , quod non pollini si . ni. t permanere in eodem subiecto. Et dum rursus dicitur duas formas abiolutas eiusdem speciei non polle simul esse in eodem subiecto, absolute debet concedi, quIa non apis pellatur duae formae eiusdem speciei, nisi totales sint,& distinctae numero . Primus autem, & secundas gradus caloris ei superueniens per intensionem non sunt due formit absoluth loquedo, quia non sunt totales,& numero distinctq, sed sunt potius partes eiusdem formae totalis, quam componunt integraliter per continuatione ,sicut pes,& manus non sunt duae sub stantiae absolute loquedo,sed potius duae partes eiusdem sub stantiae eam integraliter componentes per continuationem Physicam. V nde sequitur permanere posse primum, & secundum gradum caloris in eadem parte subiecti, quia non distin guutut numero, nisi partiali & essiciunt eande num ero form1 totalem, quamuis multa accidentia totalia,& absoluta eiusdespeciei non possint esse simul in eodem subiecto, non ergo probaetargumentum Durandi quod secundus gradus caloris deabeat corrumpere primum.
Ad arquinentu secundae opinionis distinguenda est minor.quod a ueniente persectiori inhaerentia accidetis in subiecto corrumpenda sit imperfecta ; nasi intelligatur cor limpcdam esse secundum entitatem, falsum est, quia secundum entitates non sunt incompossibiles, sed solum debet corrupi secundum modum imperfectionis, ut dictum est de eulitate, vel essentia qualitatis remissae. Testimonium autem Aristotelis adductum pro tertia opi-
moneapparentem quandam dissicultatem habet, si solum in spiciam ac verba ; si vero contextus loci, uultlim. Sensus igitura verbo Diuitiam by Coos e
163쪽
i 16 Lib. I. De generatione ct corrupi.
verborum est secudum expositionem L . Th.& aliorum, quod sicut corpus sit calidum ex frigido, non ex eo,quod noua aliqua materia,vel corpus frigidum ei superueniat, sed quia caior educi tith de potentia eiusdem corporis, in quo prius era cfrigus;eodem modo corpus calidum fit magis calidum, nullo alio corpore calido ei adueniente de nouo , ted ex eo solum,
quod calor magis educitur de potentia eiusdem corporis. Mideo perfectius participatur ab eodem secundum easdem Partes,in quo p1oprie consistit in teusio eiusdem caloris. r s. Ad primum argumentum concedenda est illa pars antecedentis, quod in intensione fit additio secudum ellentiam, sed quod eilentia non possit suscipere additionem, distinguendii
est,cuia essentia duo dicit, nempe essentialia praedicata, quae eonfiu uunt te in genere,&specie,ac praedicamento,ut calorem esse qualitate passibilem talis speciei, dicit praeterea encitatem reale extra caulas, in qua fundatur talia praedicata,&xatione praedicatotum essentialium non potest suscipere additionem,quia eo sistit hoc modo in indivisibili, nam tot habet praedicata essentialia,& talem differentiam atomam, ut fiet addatur aliud,vel alia differentia,mutetur essentia in alia, sicut numerus variatur addita unitate,& ideo in hoe sensu dixit Aristoteles species esse sicut numeros. In hoc etia sensu n5 intenditur qualitas , nec fit ei additio secundum ellentiam, sed bene secundum entitatem , in qua fundantur praedicata essentialia: qui sicut animali, dum augetur, additur noua substantia,& ideo verum est, quod plus substantiae habeat, quam
prius: eodem modo additur qualitati per intensionem noua entitas,cui conueniunt eadem praedicata essentialia,ut calori nouus calor,& hoc est intendi qualitate secundum ellentia; ex quo patet non sequi, quod qualitas intensa sit alterius spexi ei a remissa. quia licet plus habeat entitatis , eadem tamen essentialia praedicata habet;& ideo eadem speciem, ac prius. Ad secudum neganda lest maior secundum utramque partem , videlicet quod gradus adueniens per intensione dininguatur specie,vel numero a praeeri steti, quia nec habet aliam essentiam specificam, nec est alia forma numero distincta ab eo, sed per continuationem fit ex utroque eadem formanumero,nam ut docet Aristoteles s. lib.Physi unum continuum,
'unum numeIo idem sunt; solum ergo potest distingui numero partiali a gradu praeexisteti, sicut dii inguutur numero
partiali diueriae partes substatiae,ut manus &caput; quia iicat ex his integratur eadem numero substantia totalis, ita ex di-
muctis gradibus caloetis tauquam ex partibus integrantibus
164쪽
componitur eadem forma totalis nuinetica caloris.
Quid tandem sentiat D. Thomas, non ibium diximus , sed probaurinus,nihil sentire cotrari uin,sed idem prorsus nempe qualitatean nou solum intendi pet maiorem radicationem in subiecta, sed etiam secudum ellentiam, ita ut aliquid essentiae Nouu prodacatur,&coniungatur qualitati praeexisteti, modo tamen loquendi additionis utendum non elle; sed solum maioris radicationis', ne significetur distinctio formarum eiu dem speciei in eadem parte subiecti. Sed contra hoc videtur elle id ,quod saepe docet D. Thomas, i i i ualitatem,vel formam separatam a subiecto,nd posse inteni, vel remitti. Idque Aristotcles docere videt ut in praedicamentis capite de qualitate dicens, qualitatem in cocreto su cipere magis,& minus,non in abit racto. ut iustum dicitur in gis, vel minus iustum,iustitia vero non. Ex quibus hoc argumentum desumitur. Ea, quae conueniunt qualitati secundum ellentiam, dicuntur de ea in abstracto ut de albedine, quod sit qualitas talis speciei:quae vero coueniunt ei,ut inhaeret subiecto dicuntur in concreto,ut disgregare visu ui de albo ; si ergo qualitas in abstracto non suscipit intensionem , sed solum incocretorergo non intenditur iecundum essentiam, sed solum, ut est in subiecto , & ideo non per additionem fradus ad gradum .sed solum per malo tem radicatione in subiecto ex me te Arithotelis,&D. Thomae. Huic argumento respondendum est ex doctrina eiusdem D.Thom. i. a. quaest. J3. arti c. r. ad 3. ubi
ait accidens quocumque modo significatum , hoc est, siue in concreto, siue in abstracto dicere ordinem ad subiectum : diauersa tamen ratione, nam significatum in abstracto dicit ora dinem ad subiectum,ut incipientem ab ipso met accidenti, Scterminatum ad subiectum solum sub ratione concreti, sicut caeterae formae, etiam substantiales in abstracto significatae. Nideo dicimus albedine esse, qua aliquid est album , sicut dicimus humanitatem esse,qua aliquid est homo.Vnde in definitione accidentis in abstracto significati non ponitur subiectu tanquam prima pars, quae est genus , sed tanquam secunda, quae est differen Ma , quia signitaeatur tanquam terminus habitudinis eius. Significatum vero in concreto dicit quidem tundem ordineia ad subiectu ni , sed ut ineipientem ab ipso
subiecto & terminatum in idem accidens. Dicimus enim simum esse nasum cur num ; vel album esse corpus affectum albedine. Et ideo in definitione concreti ponitur subiectum progenere, quae est prima pars definitionis , sicut quod uis aliud siancretum Ponit ut in definitione sui abstracti. Ex quibus sequitu
165쪽
i 8 IIb. I. De generatione e ' corrupi.
sequitur(ait D. Thomas)quod qua coia ueniunt accidenti ratione subiecti solum ei attribuutur,ut significato in concreto, non in a stracto;& talis est liuensio,&remissio , quae conuem tulit accide uti iecudum elleritiam quidem, sed praeci se,ut est aliquid subiecti de potentia eius eductum,& hoc modo significatur accidens secundum propriam rationem accidentis. Ita obstracto vero non tam significatur ut accides,quam per momdum substantiae, dc ideo intenditur eius essentia , in quantum magis actuat subiectum,&magis illud perficit, quod conliat Tiou posse habere,nisi per educationem nouae partis, vel gradus de potetia eiusdem subiecti, nam de essentia accidentis, ut talis est esse aliquid subiecti,vel substantiae. Et haec est ratio promPter quam non attribuuntur qualitati intensio, &remissio,vcvigni ucatae in abstracto, sed in concreto:quod adeo verum est, ut fi per impossibile qualitas esset forma sua natura separata a subiecto,non posset ullo modo intendi vel remitti;& ratio est manifesta,quia tunc non esset accidens, sed substantia, cui re-Iugnat suscipere magis &minus Nihilominus intensa qualitas separata a subiecto per diuinam potentiam retinebit eandem intensionem,quam tamen non potest naturaliter accipe
xe, nisi in subiecto,&per maiorem radicationem in eo, supermaturaliter vero potiet produci . Deo extra subiectum cumaeota sua intensione,per rei eam creationem, si cum tota simul Produceretur,vel per plures,si diuersis temporibus vel instantibus producerentur diuersi gradus eius. Et haec etiam distinetio D.Thomae explicat sensum verborum Aristotelis, quam, uis non sint ab eo scripta ex mente propria,sed referente sententiam aliorum,ut legenti fiet per se manifestum.
An omnes gradus intensionis eiusdem qualitatis sint omnino similes,ct eiusdem perfectionis, et diuerse, aut disimiles,atque essentialiter subordinisi'
. TV X quaestione praecedente habemus, qualitatem produci-d i bilem per intesionem habere plures gradus, vel partes in
sua entitate, ex qui us unitis per continuationem indivisibilium tanquam ex partibus in te erantibus componitur una
166쪽
humero tarma habes totam latitudinem gradualem ex eis resultantem,ut calor ignis, quem vocamus ve octo,compositur
ex octo gradibus tanqua ex partibus i tegrantib us luam latitudinem.&aliquot is quidem, seu aequalibus, na quilibet gradus,&tota ipsa qualitas secundum latitudinem in tesonis est diuisibilis in infinitas partes proportionales ad similitudinem
quantitatis, quae in partes aequales finitas suae extensionis diuiditur,& in infinitas proportionales.
Qilo supposito quaerit titulus quaestionis, an sicut partes
quantitatis , ut lineae , vel superficiei,non solum sunt eiusdem speciei,sed etiam eiusdem rationis indiuidualis,ut omnes palmi, nec unus subordinatur alteri, aut illum necessario praesupponit,sed naturaliter potest ab eo separari, ita se habeant gradus eiusdem caloris in teli, a primo usque ad octauum,vel alias io modo sint dissimiles in ratione indiuiduali partiali & diuersae perfectionis, naturaliterque sub ordinati,ita ut secudus si perfectior indiuidua iter primo, euque necessario praesup ponat, nec possit produci in subiecto, in quo n6 praesupponatur ille productus,& secudum hane sub ordinationem naturais
e in omnem eius perfectionem eminenter eontineat; sicque
de tertio respectu secundi. & primi usque ad octauum. Quaestio sane dissicilis, & solum inter iuniores interpeetes Aristo telis hoc tempore agitata. Circa quam prima opinio tenet gradus intensionis eiusdem qualitatis a primo usque ad octauum dissimiles esse modo explieato,ita sentiunt plures. Probant multis argumentis ad impossibile ducentibus, quae ideo sub hoc uno possunt comprehendi. Si gradus intensionis essent omnino similes nullam habentes suo ordinationem , sequitur primo intensionem posse procedere in infinitum ; ita ut eadem qualitas numero possit nabere gradus intesionis actu infinitos. Probatur consequentia quia si sunt omnino similes, non est dissicilius producere secundum, quam primum , nec tertium , quam secundum , dc se de caeteris et ergo quodlibet agens quantumcunque remicium poterit producere quemlibet gradum caloris, & ab unoquoque poterunt produci gradus infiniti, quia postquam produxit unum, potest producere alte tum in infinitum, cum non postulet maiorem virtutem in age te unus fradas, quam alter, eo ipso quod non habet maiorem perseetionem. Secundo sequitur , posse aliquid agere vltra Puam persectionem , quod
patet esse falsum .Probatur consequentia, quia calor,ut unum
potest produeere aliquid caloris in multis corporibus: ergo Potest illos omnes calores producere in eodem, quod si fiat, Degenera I producet
167쪽
Lib. I. De generatiam O eo pl.
roducet calorem ut duo, ut quatuor . & ut octo, qui eri onge i ntcntior, atque perfectior se.Sed probat ut iterum con- sequem Gai, quia unus gradus non est persectior altero et ergo non requiritur maiot virtus ad producendum unum, quam Plures, nec ad producendum eos in uno subiecto, quam indiuersis, quia non sunt maioris pei sectionis in uno quam in di- uersis, &ac iste iliale prorsus est eis, quod in eodem . vel diauersis producantur: nee etiam cst iannot capacitas in eodem,
quam in duaer sis ubiectis ad recipiendum omnes. Et eadem Iatione seqvictar posse duo calida ut unum se intendere usque ad octo, immo posse in lituo se corrumpere, atque couuertere in ignem. Probatur conluquentia, quia quodlibet potest producere unum gradum caloris tu altero, sicut potest in quo tris alio corpore uultum calorem habente,& sicut potest prodacere unum, potest duo,& sic usque ad ciuum cum possit eosis producetera diuersis corporibus Sequitur tertio qualitatem intensam non polle remitti . immo nec ullo modo eorrumpi a contrario. Probatur consequentia, quia cum omnes gradus, quos habet imit eiusdem omnino rationis & omnino limites, non est maior ratio ob quam ab uno potius, quam ab alio incipiat cori aptiorergo nec poterit omnino inc Pete,nec poterit tali, qualitas corrumpr, vel remitti. Et si dicatur incipere ab ultimo gradu producto in tali subiecto, quia disse tutio rei opposita est productiona eius,&ideo ab ultima eius perfectione incipitivi dis Ioluta o domus a culm rite.Non solui tui arguis mentum , primo , quia nec dissolutio rei postulat ab ultima eius parte incipere, hic sit aliquis ordo inter partes ipsis, qui
Cum no ponatur inter gradus ipsos,non postulabit corruptio qualitati, ab ultimo incipere, potius quam a primo, sed per accet dens omnino erit, quod ab uno , vel ab altero , & ideo a Peutro per se incipere poterit. Secundo , quia potest contingere. ut non prius unus gradus, quam alter pro dueatur, sed simul, de in instanti otina es, ut videmus ih lumine simul producto secundum omnes gradus intensionis. quia illuminatio non est per se successu a,sed inst.riuanea. Tunc ergo non erit maior ratio propter quac ab ultimo potius, quam a primo incipiat remissio luminis, quare non poterit unquana incipere. Ultimo sequitur intenuonem non esse aliud , quam coheeruationem plurium entitatu sine ordine, & qualitatem inistensam esse unum per accidens, sicut cumulum lapidum. Probatur consequentia , quia ex intensione nihil aliud resultat,
quam umim ex multis enti ta non ordinatis:ergo non est S intensa quidam enditatum D Rox lina
168쪽
otilinatarum, quod est esse unum per accidens.
Secunda opinio est communis, quod gradus qualitatis intense sint eiusdem rationis , & omnino similes . nullam ha-hetes sub ordinationem essentialem , ita ut posteriores necessario non praesupponant priores, sed solum coultituant unam numero qualitatem intentam , quia in eadem parte subiecti uniuntur per propria indivisibilia intensionis, quae sunt modi unionis, na unio naee est continuatio realis, & ideo sufficiens ad constituenda unam numero formam; quemadmodum plures gradus eiusdem qualitatis in diuersis partibus eiusdem subiecti producti,&per indivisibilia continuati efficiunt una
numero formam extensam per totum subiectum, quia tam in intensione , quam in extentione verum est, quod docuit Aristoteles s. lib I hycvnum continuum , & unum numero idem
esse. Ita sentiunt omnes fere antiqui, &grauiores Theologi
in i .dist. i . Albertus Magnus art. Io. Scot. q. l. DBona u. in iis Parte dist. art. I.q I .ad x. Richardus art. t. q. t. Oham. q. s. Gab.& Greg. ibidem, Mars in x. q. t .art. i. suppositione g.Nimphus B Metaph disput. s. & ii. Antonius Ancireas i. Metaph. qu. c. Toletus t .lib. de generat. e. 3. q. . & Conimb.I. lib.degeneram tione cap d. q. 3. art. s. ad ultimum, & videtur mihi probabblior,& tenenda.
lae primo probada est ex resutatione oppositae hoe mo- Issdo.Posterior gradus intensionis sic est dissimilis priori, & sicco perfectior, ut tota eius persectione,&virtutem contineat, non solum eminenter. sed formaliter:ergo superfluit omnino Prior, quare adueniente posteriori corrumpi debet,ut Durad. quaestione praecedete a nobis refutatus afferebat, quia natura nihil superfluum permittit Probatur antecedens, nam prima opinio concedit posteriore gradum eminenter edtinere perinsectione prioris,& s non contineret,non esset eo perfectior, necessentialiter ei sub ordinatus. Sed ego probo. quod etiam cotineat formaliter, na continere formaliter est cotiuere per modum formae informantis subiectum,ut patet de anima rationali, ideo continete formaliter gradum naturae sensitivae,
quia continet per modum formae informantis corpus,& taleri gradum tribuetis formaliter sed ita contineesradus poste.xior perfectionem prioris: ergo formaliter. Probatur minor, quia continet tanquam forma subiecti, quod ed stituit perfectius calidum formaliter:ergo cotingi formaliter. Et confirmo idem argum eluin,& declaro simul; nam ideo sufficit vii forma sensitiva in equo ,& una rationalis in homine ad itibuedum corpori omnes gradus essendi priores, atque imperis
169쪽
in et Lib. I. De genisatione ct corrupi.
fectiores, ut gradum corporis, & vitae, quia forma posterior continet totam persectionem prioris, non solum emi uenter, sed etia formaliter;quia per modum formae informantis materia,&ideo tribuit corpori gradus, quos ipsas tribueret.vnde sequitur superfluam esse priorem in praesentia posterioris, Mideo non admittenda. Et haec est potissima ratio, propter qua non admittitur forma corporeitatis, quam posuit Scotus, nec pluralitas formarum, quam alij pon ut in eodem composito, ut i . lib. de anima ostendemus. Sed gladus posterior calorisco tinet eminenter,& formaliter totam persectionem prioris, quia continet per modum formae , & eam tribuit subiecto in genere causae formalis constituendo illud perfectius calidum formaliter, ut probaui: ergo eo adueniente superfluit omnin prior,&corrumpi debet. Et eadem ratione probatur, superfluan s esse omnes partes priores cuiuscuque gradus,& corrumpi debere adueniente ultima parte aliquota eiusdem gradus; quia sicut gradus posterior continet totam perfectionem prioris, ita pars poste Nor eiusdem gradus continoi totam perfectionem prioris,& vltima perfectionem omnium. Secundo probatur falsitas eiusdem sentetiae, quia si gradus posterior continet eminenter virtutem prioris: ergo si produceretur separatus ab illo per diuinam potentiam, totum effemetum producere posset, quem producit uterque simul existens in subiecto; sed eadem virtutem liabet posterior existens cum priori, ac haberet separatus ab eo: ergo sufficit ad producendum, quidquid producitur ab utroque, & cum virtus eius sit naturalis, agit in quantum potest ergo superfluit primus gradus ad agendum adueniente secundo , &ideo corrumpi debet. Et confirmo argumentum, quia si contineret eminenter perfectionem inferioris gradus, & ideo potest similem alium gradum producere, erit causa aequivoca eius,& non uni voca, quod est salsum. Probatur consequentia, quia causa aequi uomca differt ab univoca in eo, quod illa continet effectum eminenter, haec vero formaliter. Immo etiam sequitur posteriores gradus differre specie a prioribus, probatur consequentia, quia id quod est calor ut unum eminenter, specie distinguit ab eo, quod est calor ut unum formaliter. Tertio probatur ex intensione vel augmento charitatis, Mgratiae per lacramenta, in quo difficile potest defendi opposita sententia; duo enim sunt certa in receptione sacramentorum. Primum per dignam receptionem cuiuslibet sacramenti intendi grestiam.&c narita stiri, si eam prius habebat recipies,
etiarn si cum remissisima disrositione recipiatur. Secundo sa
170쪽
eramenta omnia ab adultis recepta conferre gratiam secundum men suram dispositionis, ita ut tanta. &non maior conis
seratur, quata est disposito recipientis. Ex quibus sic arguo,s posterior gradus gratiae persectior sit priori siccudum entitatem indiuidualem, sequitur per sacra inentum cum minori dispositione receptum dari imaiorem , & perfectiorem gratiam, & per lacramentum teceptum cum aequali dari maiorem,quod est contra sccudum piae suppositum. Probatur primum, quia fieri potest, ut ille idem, qui recipit primum gradum gratiae per sacramentum cum tanta dispositione herum recipiat illud cum multonianori,& tamen recipiat secundum gradum gratiae, vel aliquam eius partem, quae persectior est, &maior secundum entitatem pii mo gradum uare maiorem,& persectiorem recipiet; immo sequitur per hoc secundu sacramentum nullam recipere gratiam cotra primum prae suppositum .Probo conseqi .emiam, quia iacramentum receptu a
uiue saeum eadem dispositione eudem gradum gratiae tribuit,sed sacra inentum receptum ab eo, qui non habet gratia cum remississima dispositione, non conserret nasi primu gradum, qui est minor secti dum cntitatem, &persectione quam secundus:ergo in habente iam primu gradum non posset coisset re secudum, quia non est maioris virtutis in uno, quam in alio. Sed probo secundum, quia sacramentum receptum cina dispositione ut unii, producit gratiam, ut unum in eo, qui nullam habebat;& in eo, qui ha Debat i a primum gradum . promducet secundum s qui maior est,atq; persectior primo: producet ergo maiorem, & persectiore gratiam receptum cum eadem dispositione. Probatur tandem in augmento corundem habituum per actus meritorios: ad quod probandum suppono opinionem magis iam receptam in schola, etiam ab autoribus oppositae sententiae, videlicet gratiam, & charriate au- geri,vel intendi per actus quantumlibet remissos ab eis procedentes. Ex quo ita arguo Si quis eliciat actum charitatis veduo, meretur primum , & secundum gradum charitatis , & si postmodum eliciat alium actum longe re inissiorem, no dabi- tur illi per eu tertius gradus, neque aliquid eius: ergo per tam
lem actu remissum non augebitur in eo charitas, contra Dr suppositam sententiam. Antecedens probatur, quia calidii vcvnum non potest augere calorem ut unum existentem in eo dem,nec in alio subiecto,secundum opposita sententiam, nota
solum , quia iam reperit productum in subiecto totum calo-xem, quem ipse habet, sed praecipue , quia calor ut duo maior est, atque perfectior iecundunt entitatem indiuidualem: ergo