R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; ..

231쪽

188 Lib. I. De eeneratione O corrupi.

possunt,& arrviti per actionem,& passionem, saltem secundario.&quasi per accidens, & nihilominus inhaerent substantiae sine aliqua potentia accidentali receptiua ,sed immediat E i erse. Idemque de simplici praesentia ostendi potest, quae videtur immediath eo uenire subi aliae & tame polle acquiri,&amitti per motum : alia ergo rcgula sussiciens assignanda est,ut in particulari intelligi possit , quae accidentia immediate per sera haereant substantiae , & quae non nisi media potentia reali receptiua, quae regula a nemine, Suem viderim, praescribitur.3 Nostra igitur sententia est lassicientem regulam ex effectu formali, quem accidentia tribuunt substantiae, desumendam esse: erit aut e talis. Omnia illa ata identia, quae tribuunt prinprium effectum formalem substantiae absque ullo medio innae tent ei,& absque ulla potentia receptiua reali accidentali praesupposta in ea. Ratio huius regulae manifesta et , quia uniuersaliter verum est accides tribuere subiecto suum effectum formalem loquimur enim de solis intrinsecis media actuali

inhaerentia in eo ; ut albedo consti tuit corpus formaliter abbum media inhaerentia, sicque de caeteris .erso eo modo, quo

tribuit effectum formalem subitantiae , et innaerebit, si per se

immediate eodem modo ei inhaerebit, si velo medio alio, noimmediate,sed illo medio dicetur inhqrere Potest etiam probari inductione in quibuscumque: nam quantitas per se Immediate facit substantiam extensam extensione mollis, quia euidens est nullo indigere ad eam extendendam, &ideo absq; vlla potetia receptiua reali, & accide tali sed per se immediae E et inhaeret. Relatio etia identitatis specificae per se imm diath constituit substantia relativam.& ideo absque ullo m dio et iii haeret; intellectus etia, & voluntas idem habent, sicq;. de caeteris ostendi potest Caetera vero accidentia, quae no per se immediate, sed medio alio tribuunt suos effectus formales substatiae, non dicentur ei inhaerere per se immediate,sed media potentia receptiua reali accidentali. Sed circa hac partem eius de regulae quaedam distinctio notanda est: nam dupliciter

contin sit accidens tribuere tuum effectu formalem substantiae medio alio, nempe laquam subiecto, vel solum tanquam conditione sine qua non .Et quotiescumque tribuitur medio

alio , ut subiecto, non potest immediate per se ih haerere , sed media potentia receptiua reali accidentali. Si vero ad tribu du effectu formale no indigeat alio medio,ut subiecto, sed vico ditione tantu semper inhaerebit per se immediate Quado vero uno modo & quado alio effectu tribuat ex eo intellis

cur, quod si eidem medio tribuat propriu effectum inhaerebit

substan

232쪽

substantiae eo medio ut subiecto, & ideo non immediate petse , sed media potentia reali accidentali. Si vero non ita buat medio effectum formalem, non inhaerebit eo medio laquam subiecto, sed solum ut conditione:& ex consequeti immediath per se inhaerebit suta antiae , & non media potentia reali accidentali: exemplis fiet res matri festa A lbedo inhaeret subastantiae media superficie tribuens ei proprium essectum formalem, ideo inhaer i illi media superficie ut subiecto, & non per se immediate: risibilitas inhaeret homini media quatitate,ciam sit accidens extensum , sed non tribuit quantitati proprium effectum formalem , nec enim verum est quantitatem esse risibilem.&ideo non inhaeret media quantitate, ut subiecto, sed ut conditione : quare non tollit, quin inhaereat per se immediate substantiae hominis , dc absque ulla media potentia receptiua reali accidentali : & sic de caeteris accidentibus

iudicandum est quod facile iudicari,& intelligi potest.

V AESTIO X.

An unum accidens vere,' proprie sit subiectum

alterius accidentis. REstat explicandum, an unu accidens vere , dc proprie sit xi

subiectu inhaesionis alterius accidentis: Circa quod omisnes cone eniunt in eo, quod aliqua accidentia in hae te ant sub stantiae meliis aliis, ut aecidentia corporea media quatitate,& actus intellectus,& voluntatis animae, mediis potentiis in tellcctus,& vo .aintati se supposito quod illae potentiae sint acta vcid entia realia su eraddita lubstantiae animet: led quod unum accidens inhaereat ubstantiae medio altero . dupliciter potest intelligi. Primo, ita ut in eo recipiatur, & verum genus causae materialis circa illi d exerceat. Secundo, non ita, ut illud in se recipiat, nec veru genus caulae materialis circa illud exertaeeat, sed ut sit dispositio necessarib requisita ex parte substatic ad illud recipiendum,vel conditio necessaria:& si primo modo unum accidens inhaereat medio alio, erit in eo laquam in subiecto immediato Si ve: biolum lecundo modo,aio erit in eo tanquam in subiecto. Sed rursus unum accidens esse in substati a medio alio, ut subiecto, duobus modis intelligi potest. Primo , ita ut sedum si ei ratio materialis inhaerendi, &hoc solent vocate subiectum, quo. Secundo,ita ut si etia cui

proxime inhaereat, & hoc solent vocare subiectum , quod, immedia

233쪽

idio Lib. I. De generatione ise corrupti

immediatu. Si ergo unum accidens sit solum ratio materialia inhaerendi alteri,& non inhaereat ei,ut subiecto, quod, proximo, omnia accidentia erunt in substantia tanquam intubiecto,quod roximo,&nullum erit hoc modo subicctum alterius ; si vero unu accidens sit in substantia medio alio,cui inhaereat tanquam , quod, non omne accidens erit in substatiaeanquam in subiecto proximo, sed illa , quae hoc modo in ea suerint mediis aliis erunt in eis tanquam in proximo subiecto.& in substantia tanquam in primo,atque remoto.

Secundo certum est, &iu quo conueniunt omnes si nullum

accidens posse esse subiectum quod ait et ius , tanquam per se illud sustentans; quod ex extrinseca ratione substatiae, & accidentis probatur euidenter; na sola substantia est ens per se, Mei soli debetur existentia,& subsistentia per se, ratione cuius ei

soli co uenu substare caeteris, hoc est, ea in se sustentare : accidens etiam ab intrinseco habet esse ens in alio . R ideo non potest esse in rerum natura, nisi inhaerendo alteri. &ab eo iustentarum, naturali modo loquedo. Ex quibus sequitur naturaliter nullum accidens posse esse subiecti im per te iustentans ialter u proxime, vel remote, sed hoc ioli substantiae conuenixe. bolum ergo potest esse dubiit, an unum accidens possit esse subiecta in quod proximum sustentatum ab alio , & in se sustentans aliud,& hoc naturaliter, nam per miraculum nullus fere est, qui dubitet, quin quantitas sit subiectuin alioria accidentium sustentatum a Deo per miraculum. Comunis nam

que sententia est in schola, quod caetera accidentia specierum sacramentalium non existant per se , sed quantauri inha reant. &ab ea sustententur,sicut prius a propti aluo stantia. Et circa hoc dubium sic explicatum est primi opinio asse' rens nullum accidens posse esse subiectu alterius ullo modo, sed ad summum esse dispositionem, vel cc, ditionem necessariam , qua media inhaeret substantiae laquam lubiecto proximo. Ita Greg. in I d. I t. q. . . art. 1. & videt ut esse sententia Nominalium, quos citauit pater Suarius in s tomo tertiae partis disp. sic. sect g. I robatur testimonio Aristotelis . Metapn. tex. I . expresse id asserentis his vckbis. A. cidem enim non est accis

densi accidens, nisi ema virum ue eidem accidit, diro aute veluti albi m est musicum,&hoc altam , quoniam virum sue homini aciscidit,sed non ita Socr-tes musicus; anania utrumque alicui alteri

accidit. insibus negat ullo modo posse unum accidens est e subiectum alterius Dein ta ratione, quia omne accidens est sorma actuans subicctunt & tribuens ci proprium effectu informalcm i a se nure causae set malis: crgo omne accidens est forma

234쪽

sorma subiecti, & subiectum exercet causam materialem reis spectu accidentis in se recepti : ergo repugnat accidens esse subiectum accidentis. Probatur consequentla, quia si admittatur, confundentur causa sor malis & materialis . Secunda opinio concedit unum accidens inhaerere substantiae medio alio, non laquam subiecto, cui inhaereat, sed solum

ut ratione inhaerendi substantiae, vel quod idem est, solum ut subiecto, quo, non ut subiecto, quod . Ita sentiunt recentiores quidam,& probant hoc argumento,quia si unum accidens est subiectum quod alterius: ergo substat illi; substare vero alteri non est aliud, quam sustentate illud : ergo unum accidens sustentat aliud, quod est salsum propter duo Primum, quia nullum accidens potest sustentare se ipsum, sed necesse est ab alio sustentetur : ergo multo minus poterit sustentare aliud. secundum, quia substare aliis est proprium substantiae quarto modo: ergo repugnat conuenire aliis, quare nullum accidena Potest substare alteri, nec ideo esse subiectum, cui alterum iu-nqreat,sed ad summum potest esse ratio inliciendi alteri, quod est esse subiectum,quo. Nostra vero sententia duo asserit. Primum est, quod unum is occidens inhaereat substantiae medio altero ut subiecto, quod,

Proximos suo stantiae vero, non nisi tanquam subieci o remoto. virumque tenet Duran d. in I d.8. p. 1. q. . num. I S. Pater sua-Tiusto mo t. Metaph.disp. t .sec . . num c. Ac recentiores ser domnes. Probatur testimonio Aristotelis 1. lib. de anima text.rxi . ubi potentias sensiti uas asserit esse susceptiuas formatum sine materia, hoc est, spe ierum sensibilium , quae ab obiectis

Producuntur,& in eis recipiuntur, ut exponunt omnes interpretes et ergo sentit Aristoteles potentias recipere has species. bed quod recipit aliud est subiectum quod eius : ergo unum accidens ex mente Aristotelis recipitur in alio tanquam in subie sto quod. Probatur consequentia , quia si tantuin esset ratio recipiendi, non esset susceptiuum. De sensatione etiam, quae est actus earundem potentiatum , asserit esse quoddam pariter; si eiusdem libri est author, quod non potest esse veru, nisi recipiat ut in eisdem potet iis tanqua in subiectis proximis

ut quod: nihil enim pateretur potentia, si solum esset ratio recipiendi actu,&non reciperet il lum .Probatur etia testimonio D. Thomae 3. '.q.Tr. art. .ad prini v &secuudu, ubi docet via uaccidens non esse subiechum per se alterius , ita ut per se illud recipiat,& per se illud sustet et, quia hoc soli substatic couenit; ab alio tamen sustentatum potest esse subiectu alterius, sicut superficies ait esse subicctu caloris, quod non potest esse veru,

si solum

235쪽

et dis Ilib. I. De generatione Scorrupi.

si solum est ratio inhaerendi,& propterea La. q. . art. r. ad 3.3eq.s A. art. i. ad 3 .asserit expresse unum accidens inhaerere alteri;

inhaerere vero alteri non dicitur nisi illud, quod in eo recipi- cur, quod est esse subiectum,quod eius

Probatur deinde ratione, quia, ut D. Tho. in eo de loco I. p. ac cum eo tota schola docet, in accidetibus Eucharistiae nihil est de nouo factu pertranssubstantiatione, nisi circa qu&titatem, quae cum Prius inhaereret substantiae panis, desinente illa habet esse per se diuina virtute & ideo per se sustentat reliqua occidentia, haec vero non sunt separata ab eadem quantitate, sed ei coniuncta, sicut prius. Itaque no prius separata ab ea, Scrostea nouo modo coniuncta, sed eodem semper modo ei co- Iuncta. Ex quoessicacissimum hoc argumentum colligitur promostra sententia: albedo,&caetera accidetia panis eo de modo se habent ad quantitatem eiusdem panis post transsub statia tionem,& ante illam; sed post transsubstantiationem sunt in quantitate, taquam in subiecto, cui inhaerent;ergo ante illam erant eode modo in ea. Solum potest esse discrimen ex parto psiusmet quantitatis, quod ante consecrationem erat subie- proximum,cui innaerebant . non a quo sustentabantur, misi ut ab alio sustentatum, nempe a substantia panis, post co-secrationem vero sunt subiectum cui inhaerent,& a quo suste- tantur, in quantum quantitas ipsa diuina virtute sustentatur, vel per nouum modii perseitatis ei concessum, vel per nouum eoncutium diuinum , quo Deus in genere causae essicientis supplet materialem concursum substantiae panis. IT Secundo probatur de intellectu,& voluntate,& caeteris potentiis sensiti uis,de quibus vetum est recipere in se intellectionem,& volitionem tanquam proxima principia earum,& ta- qua proxima subiecta, quae, quod essicaciter colligitur ex denominatione ab eis suscepta, nam verum est,& ita ab omnibus pro nutiatur, intellectus intelligit, sensus sentit,volutas vult: verum est etiam obiecta agere in his potentiis cognosciti uis,& eis imprimere proprias species: quas apud se eo seruat intellectus, & sensus internus: & voluntas producit in se actus , &habitus, eosque conseruat, non minus ac intellectus: ergo istet omnes potentiae sunt subiecta, quae patiuntur ab eisdem obiectis, vel ab aliqua alia potentia activa, ut intellectus possibilis ab agente,& quae in se recipiunt species, actus, & habitus,

eosque iustentatae ab anima sustentant: S: ex consequenti sunt subiecta proxima eorum, anima vero solum eos recipit tanquam subiectum remotum, in quatum potentias ipsas proxi-nie recipit,& ideo accidetia in cis proxime recepta. Probatur consequeis

236쪽

Cap. IV. Trin. III. su est. T. et ' s

consequentia, quia potendae ipsae sant proxima subiecta passionum .per quas species,actus,& habitus recipiunt. Et eodem modo probari potest de figura, praesentia locali, de relationibus etiam aequalitatis ,& similitudinis ; nam illae conueniunt quantitati, Liae vero qualitati, ut proximis subiectis , quibus inhaerent,& solum remote substantiae. Sed restat dubium, an ita sit unum accidens subiectum proximum alterius, ut ipsu in solii exerceat genus causae materia- Iis circa illud, du fit,& conseruatur,& non substantia; sed p rq

ter genus causae materialis, quod ea de substantia exercet circa accidens medium dum recipitur, & sustentatur ab illa, nul- Iam aliam causalitate materialem exerceat circa alia, quae e mediante recipit. Gratia exempli: albedo recipitur in quantitate tanqua in proximo subiecto .dubitamus, an sola qua tatas exerceat genus causae materialis circa illa, du fit, du recipitur,& sustentatur; substantia vero nullum concursum materialem praebeat circa illam, vel etiam simul cum quatitate concurrat tanquam materialis causa ad productionem receptionem, &sustentationem eius; nam si primum dicatur, consequenter

erit dicendum; caetera accidentia praeter illa , quibus mediis inhaerent substantiae, non educi de potentia eiusdem substantiae, sed de potentia solius accidentis , quo medio inhaerent: immo vere , & proprie his solis inhaerere, & non substantiae, quod videtur falsum. Di iQuidam distinguiat diuersa accidentia , quaedam composita;& haec aiunt componi ex duplici accidenti: ut praesentia localis videtur composita ex praesentia substantiae, & praesentia quantitatis. alia simplicia , quae non componuntur ex duplicientitate accidentali, ut albedo,calor, &c. Et de compositis dicunt adaequale esse in subiecto composito ex substantia,& accidenti,& ideo non solum accidens, quo medio inhaeret praestare concursum materialem respectu eorum, sed etiam substatiam De si inplicibus vero solum accidens , quo medio inhaerent , substantiam vero nullum praestare concursum materialem ad receptionem tota. Alij vero de solis actibus vitalibus robabile eis edicunt, postulare concursum materiale, non so-um potentiarum, quibus mediis inhaerent animae , sed etiam substantiae eiusdem animae. Et ratio horum est, quia principiuefficiens immediatum actus vitalis non est sola potentia , sed etiam anima ipsa cum potentia, sed actus vitales, cum sint immanentes debent recipi in eodem principio a quo cliciuntur: eigo non in sola potentia,sed etia in anima debent recipi, ta-

qua in lubiecto proximo,& ideo non sola potentia praestabit

237쪽

rei L b. I. De generatione Scorrupi.

eoncursum materialem ad receptionem eorum, sed substatia ammae: de caeteris vero alterunt a talo concursu materiali accidentis, quo medio inhaerent dependere, substantiam vero nullum praestare.' Vtraque tamen haec distinctio impertinerum est, quia dubium hoc non habet locum hi si ubi duo lunt subrecta ficcidentium,

proximum,& remo cuim tunc enim merito dubitatur, an utruque concurrat tanquam materiali, causa eorum , nec in accidentibus csi positis ili vere danturi nec etiam in actibus vitalibus(li principium proximum non est l. la potentia, sed etiam

anima sunt duo subiecta, proximum , & remotum, sed proximum tantum exlubstantia,& accidenti compositum: ergon Spotest esse dubium . quin ex concursu materiali utriusque coisponentis proxime de pedea iri, sicut reliqua accidetia, siue sim plicia sint, siue diuersa ab actibus vitalibus; valeat ergo distinis ctio haec, nihil ad rem conferens. Qua refutata, duo dicimus. Primum, quod quaecumque accidentia, quae inhaerent substatiae mediis aliis, depe ude ut ex concursu materiali substantiae

praesupposto non quidem per accides, sed per se, & nece stario

naturali modo loque do. Secundu , non dependere ex conculsu eiusdem substantiae attingente illa, sed solum attinget te accidens illud, cui proxime inhaerent. Ita Duran l. ubi supra; dc probatur primum, quia unum accidens non potest esse subiectum quod alterius primo, & per se; ut ex communi consensa omnium adduximus ; nam quod non habet esse per se, sed in alio, non potest sustentare aliud, nisi i summet ab alio susten. tetur, sed nullum accidens habet esse per se, sed inhaerens lubis santiae: ergo nCu potest sustentare aliud, nec proinde est e subiectum eius, nisi ab ea sustentatum, sed ad sustenta dum ipsum neccssatius est concursus materialis substatiae naturaliter loquendo: ergo caetera accidentia quae medio illo inhaerent, postulant concursum substantiq necessario p rq suppositum, ita ut ii deficeret, omnia desinerent esse natus aluer. Quod vero non dependeant ex concursu materiali substatiae circa se exercito.probatur: quia accidens suste piatum a substantia immediate recipit aliud,& hoc ri inhaeret tanquam subiecto quod proximo: ergo concursus materiali; eius susticit ad illud sustentandu praesupposito concursu substantiae, quo ipsum mei sustelatur; quare luperfluus erit concursus substantiae circa illud; immo te i in possi silis, na euin non inhaereat proxime substantiq, nec in ea prori me recipiatur, impossibile est, quod substantia

exerceat suum concursum materialem circa illud. Probat ut

consequs ira, quia concursus materialis in receptione i phi

copsistiti

238쪽

eonsistit. Et signum euidens huius veritatis est, quod ablata

substantia conseruat ut eadem inhaerentia eorum in quantitate, absque nouo concursu primae cause immediate circa illa exercito. sed solum per nouum concursum, vel modum sustentandi quantitatem , ut probauimus in accidentibus Eucharistiae et ergo non erat necessarius concursus actualis substantiae circa illa, sed p rq suppositive tantum.& ideo non pocset conseruari inhaerentia eorum in quantitate, nisi talis concursus substantiae praesuppositus suppleretur a Deo. Ita ergo se habet substantia in quibuscumque aliis accidentibus, meis dio alio sibi inhaerentibus. Ad argumentu vero pro ratione dubitandi propositu con. 12 eedenda est consequentia, quod accidentia omnia, quae in liq-rent medio alio tanqua subiecto, educ utur de potentia eius dem sustentati a substantia . & non ex potentia ipsius substatiae, ut de speciebus intelligibilibus, & sensibilibus satis est Perse manifestum, quod educantur ex intellectu, & sensibus, ae non ex potentia substantiae: itaque ad eductionem horum

accidentiu non requiritur notius concursus substantiae mate Irialis, sed praesuppositus susticit, per quem sustentatur subiectum eoru immediatum. Quod ex eisdem accidentibus Eucharistiae probatur, nam si calefiat ii ostia, educitur nouus calor de potentia quatitatis absque nouo miraculo, sed praesupposito primo: ergo Deus non praestat notauin cocursum ad talem eductionem, praeter generalem, quem praestat dum educitur idem calor de potentia ligni,&praeter miraculosam co- seruationem quatitatis prael appositam lupplendo cocursum substantiae panis: ergo nec substatia ipsa panis . si adesset, praestaret alium concursum praeter eum, quo sustentaret quatitatem in gener ausae materialis; nec inhaerent talia accidentia substantiae proprie loquendo, sed remota quadam ratione, iri quantii et inhaeret tanqua subiecto proximo illud accidens, quod est proximum sui tectum eorum,& ab ea sustentatur. Et hoc sussieit,ut dicatur subitantia prunum, & per se subiecturuomnium accidetium,&eorum praedicationes, & dc nominationes in communi modo loquendi suscipiat, potius quam accidens, quo medio inhaerent, quod constat non est e subiectum primum, quia nec est subiectum per se eorum. Ad testimoniis Aristotelis adductu in pro opinione illorii, mqui omnino negant unum accidens inhaerere substatiae medio alio .ut subiecto proximo, respondetur ex D. Th. in coimnentariis ius, soluin negare Aristotelem, quod unum accident alteri aecidat , tanqua in subiecto primo ,& per se; nam ho eL modo N

239쪽

is c Lib. I. De generatione O corrupi.

modo soli substantiae accidere potest . cum non possit alteri inhaerere, vel ab eo sustentari, nisi praesupposita inhaerentia eiusdem primi accidentis in substantia,& virtute eius, a qua sul entatur. Bene tamen potest ei inhaerere,ut subiecto proximo sustentato a primo ut expositum est. Et secundo dici potest non solum agere ibi Aristotelem de inhaerentia accidentali, sed specialius de modo praedicandi omnino per accidens unius accidentis de altero, ut cum musicus dicitur albus,&hunc modum praedicandi asserit non procedere ex eo, quod unum accidens alteri accidat, sed potius ex eo, quod casu c5- iungantur in aliquo tertio .ut in homine: quare non omnino negat, quod unum accidens inhaerens subitantiae medio alio

poni t de illo praedicari , sicut praedicatur de substantia, sicut dicimus superficiem esse albam. vel calidam , intellectum imtelligere,&oculum videre. Ad argumentum vero coneedendum est primum enthim ma, quh d accidens sit forma actuans subiectum,& tribuens ei suum effectum formalem in genere causae formalis. Sed negada est posterior consequentia, quod unum accidens non sit subiectum proximum alterius;ex quo non sequitur confundirnus cauiae formalis, & materialis, quia non conueniunt ei-em respectu eiusdem, sed diuersorum, ut accidenti, quo memdio aliud inhaeret substantiae eonuenit esse causam formalem respectu substantiae , cui ipsum met inhaeret, &respectu alterius sibi inhaerentis conuenit esse causam materialem: ut qualitas respectu substantiae habet rationem causae formalis , de respectu albedinis est causa materialis, in quo satis per se

constat nullam esse repugnantiam, nam anima rationalis respectu corporis quod informat est causa formalis,&resphctu intellectus,quem in se recipit. materialis.

An dispositiones pratadentes in materia e cienter concumrant ad expis ionem formapraesentis, O introdiationem sequentis,uel solum materialiter

VT intelligatur quq stio,distinguendae sunt duplices dispo

sitiones in generatione naturali cuiussi bet rei, quaedam tempore praecedunt generationem ipsam, & producuntur incomposito corrumpendo, aut materia eius per alterationes

P Acedentes, v x disionatur pro noua forma generanda, tali

240쪽

est ealor productus ab igne in ligno.& aliae similes. Aliae sunt

dispositiones non praecedentes, sed simultaneae, quae producunt ut cum forma substantiali noua, recomposito in instanti generationis pro conseruatione erus dem formae substantialis nouae in materia, ut calor summus, & siccitas maxima, quae producitur cum igne in instanti generationis eius. Et de his dispositionibus simultaneis certum est apud omnes, non concurrere effective ad productionem hormae ignis.Cuius ratio est manifecta, quia dispositiones istae procedunt effective ab eadem forma,& in eodem instanti generationis: ergo sunt effectus eius; sed quod effectus est alicuius in aliquo genere eause,non potest esse causa eius in eodem generer ergo repugnat tales dispositiones effectiust concurrere ad generationem ignis,uel ad eductionem formae eius. Quaestio igitur solum procedit de dispositionibus tempore praecedentibus generationem,an effective concurrant ad productionem nouae formae. supponimus autem communem sententiam scholae, quod accidentia in virtute substantiae, cuius accidentia sunt, possunt e stiue concurrere ad productionem substantiae tanquam instrumenta,ut calor ad productionem ignis. Et prima bpinio allerit dispositiones praecedentes e Scienter concurrere ad eductionem nouae formae de potentia materiae,& productionem eius. Ita Toletrus i. lib. de gener. c. . q. .& Conimb ibidem q. i8 art.3. Soto t. lib.Phys q.3.3c cum his iuniores quidam, qui pro eadem sententia citant D. Tho. I. p. n, T.& 3. p. q.etiam T .art. 3. immerito tamen i cum his locis solum loquatur D. Th. in communi de accidentibus asserens posse attingere productionem substantiae tanquam instrumenta, de quo non procedit quaestio praesens, sed id supponit tanquam verum: inquirit vero in particulari de accidentibus tempore praecedentibus generationem. materiamque disponentibus pro noua forma in ea introducenda . Potest tamen adduci pro hac sententia aliud testimonium D. Th. t. Xq. t .art. io .ubi expresse docet peccatum expelle te ab anima effective charitatem, quia ei contraria tui: ergo ex eius sententia etiam calor, & quaelibet alia dispositio producta ab asente in materia expellet aliam dispositionem contrariam in Cadem materia existentem,&consequent et formam substantialem. cuius est dispositio et sed ad expulsionem formae substantialis,sequitur introductio nouare ergo ei stiue concurret ad productionem eius ex mente D. Thomae. sed ratione probat. Primo, quia agens non potest produce re effectam in passo distante, nisi ei fouiungatur per aliquam

ri , vix

D sitired by Coos e