R.P. Antonii Ruuio Rodensis, ... Commentarii in libros Aristotelis Stagyritae de ortu, & interitu rerum naturalium; ..

261쪽

xi 8 Lib. I. De generatione O corrupi.

libri,vallesis. Physicap. x. & controueri x s. ad Tyrones. Asii vero recentiores ad defendendam eandem sententiam tria supponunt. primum dari motum per se ad quantitatem, ut docet expresse Aristoteles s lib. Physyc. ea ite x. quod praesuppostum, licet sit apud Aristotelein certum, negatur tamen ab aliis omnibus citatis. Secundo supponunt, per augmen ta tionem non produci quantitatem aliquam,sed eandem, qtia II habet alimentam transire ad cor pas vives cum materia eius

is in qua est tanquam in proprio stadiecto. Secundo supponunt,

prius saltem natura, quam alimentum conuertatur in iobiatiam viventem, uniri materiam eius materiae eiusde in eluentis;& quantitatem quantitati peractiones proprias, atque distinctas, ted in his unionibus non consistere nutriti onem, uec augmentationem, sed supponi ad conuersionem alimenti per modum approximationis eius ad corpus vivens, quod in id Ealimentum agit per virtutem nutriticiam, & calorem naturam lem, atque adeo ad nutritionem , dc augmentationem in eadem conuersione consistentem, qua facta,& adquisita partiali substantia eo ipso absque noua actione incipit vivens habere in se quantitatem alimenti, per quam augetur, de fit maius. Itaque conuersio substantialis alimenti , quae est productio partialis substantiis viventis, duplicem terminum habet, m-trinsecum, & primarium , nempe substantiam partialem peream productam , & ab hoc termino habet, quod fit nutritio: alium vero non factum per ipsam, neque unitum, sed acquisitum supposita unione,& productione partialis substantiae, &ideo extrin ecum , &secundarium , a quo denominatui augmentatio extrinseca latum denominatione, & exemplum a

ferunt in motu locali duos terminos habente, nempe. v bi,vel praesentiam locale, quam in se acquirit mobile ;&iste est primarius, atque intrinsecus', a quo nabet speciem . extrinsecum.& lecundarium,nepe locum circumscribentem ,&iste est se cundarius,&extrinsecus , quia locus no est sor maliter in corpore locato. Et quemadmodu acquisitio, ubi, per motum, ab que noua alia actione, vel motu sequitur acquisitio loci, paritatione acquisita partiali substantia, absque noua actione,vel motu, sequitur maior quantitas in vivente,&ideo augmentatio non est noua alia mutatio, sed eadem sub quadam ali ad

nominatione extrui seca considerata. ,

ii Hanc sententiam ita explicatam probant testimonio Ari. stotelis capite praesenti , ubi ita ait: Etenim pie diserunt nutrimentum,ct augmetiuio ratione. Et statim in transsatione vata-bli sequuntur haec verba.Numtis iis,quod accretio existit atto, . tamen

Disita es dirum Cooste

262쪽

Cap. n. Tract. de augment. suas . II. ais

aestamen est diuersa. III transatione vero antiqua eo de se ih mo do dicitur. Et nutrimantum augmentatione idem est quiddim,ese autem aliud Probant deinde ratione, primo, quia supposita visione materiae alimenti ca materia viventis, atq; etia vitio. me quantitatis alimenti cum quantitate viventis; & tandem unione substatiali animae cum materia eius de alimenti, absq; vlla noua actione verum est quantitatem alimenti esse eam dem numero cum quantitate viventis, & eidem viventi pro- Ha, sicut materia eiusdem alimenti facta est ei propria: ergo ine ulla noua actione verum est, vivens acquisiile novam, atque maiorem quantitatem, per quam factum est maius,& ex consequenti augmentum sulcepisseri sed augmentum suscipitur per augmentationem: ergo augmentatio non est noua,vcldistincta actio realiter a nutritione, sed sola ratione.

Secundo probant a sussicien te diuisione, quia augmen tat lo non consistit in productione nouae quatitatis, sed in additione eius,qua secum affert materia alimenti, ut supponitur, neque in unione quantitatis alimenti cum quantitate viventi , quia talis unio praesupponit ut augmentationi: ergo talia potest consistere in mutatione, per qua materia alimenti recipit tarma viventis Probatur consequentia, quia nulla alia in te uenit mutatio in augmento viventis, sed receptio formae viventis in materia alimenti est ipsa nutritio, ut ex praecedentiq uaestione est manifestum : ergo augmentatio noti est mutatio distincta realiter a nutritione. Secunda opinio asserit, mittitionem & augmentatione ei Te iactiones,& mutationes realiter distinctas. Haec est communis omnium interpretum Aristotelis hoc loco s. lib. Phys c. i. & 1 lib. de anima tex. E. usque ad so. tam antiquorum, quan

recentiorum spaucis illis exceptis,quos pro alia opinione citauimus. ideo nullum nominare oportet. Sed diuerso etiam modo eam defendant, qui opinantur subiectam quantitatis, di aliorum accidentium esse compositum : A alij, qui putant esse materiam primam; nam illi ideo dicunt augmentatione esse distinctam actionem, vel mutationem a nutritione, quia Ser eam producitur maior quantitas , quae cum iit accidens istinctum realiter a substantia partiali producta pec nutritionem, petit distinctam actionem, per qua producatur. Alis

vero quamuis non admittant, per augmentationem Moduci quantitate, sed eam, quam secum affert materia alimeti, afferant uniri quantitati viventis, dicunt lainen augmentatione consistere in hac unione quatitatis cum c um .ilitate . quae cum

fiat rer modum unionis realia de nou - i , due .c r.ec se est,

263쪽

1io Lib. I. De feneratione Scorrupi.

fiat quoque per nouam actionem,& distinctam realiter a nua

tritione, quia nouus,&realis terminus noua,&realem actio

nem postulat. Et nos hanc sententiam tanquam probabiliorem,& valde consona principiis Aristotelis sequimur, primo tamen modo eam intelligimus. sed nunc solum probanda est aduersus primam, ut a runioribus defendit ut admittentibus eum Aristotele , dari motum per se ad quantitatem , qui sit

augmentatio ; nam aduersus antiquiores alios, hanc speciem motus non admittentes, sed ex eo negantes distinctionem realem inter nutritionem.&augmentationem, quia negant omnino dari per se motum ad quantitatem duas tantum ponentes species motus, nempe alterationem, & lationem eum Platone,& Galeno, inferius agemus disputantes de augmen latione, an sit per se motus ad quantitatem.

' Praesupposito ergo ex doctrina Aristotelis s. lib Physicap. t. quod augmentatio fit per se motus ad quantitatem distinctus

ab alteratione,& latione;&admisso a recentioribus illis, probatur contra eosdem esse distinctam realiter a nutritione ad isiuncto alio testimonio eiusdem Aristotelis ex 3. lib. Physi. tex.is. ubi sic definit motum. Motus est actus mobisesprout mobile est. ex quibus probo augmetationem addere supra nutritionementitatem realem atque intrinsecam formaliter denominantem subiectum proprium, nempe uiuens, quod augetur,& n solam denominationem extrinseca, & ideo distingui realiter ab eadem nutritione hoc modo, augmentatio ea motus per se ad qualitatem ex ptiori testimonio: ergo est actus mobilis prout mobile est ex altero: quare ex utroque colligitur esse actum viventis, quod augetur,tanquam subiecti existentis inpotentia adiltu; sed actus alicuius, ut subiecti debet esse in eo, formaliter, & non per solam denominationem extrinsecam, ut patet in dexteritate denominante extrinsech columnam, quae ideo no est actus eius, sed animalis, in quo reperitur sor-

maliter: ergo augmentatio ut motus est, formaliter reperitur

in subiecto, quod denominat formaliter mobile, & aliquid reale ponit in eo formaliter, per quod necesse est distingui

realiter a nutritione, & non tanqua denominatio extrinseca. Probatur consequentia, quia diuinguitur ab ea sub ratione motus reali,&positiva, atque intrinseca, & inhaerens mobili.1o Probatur secudo ex separatione, quia ea,quae possunt inter se separari per diuinam potentiam, distinguuntur realiter: sed augmetatio potest separari realiter nutritione : ergo distinguitur ab ea realiter.Probatur minor, quia nutritio est productio partialis substatiae unitae viventi ex conuersione alime ti:

264쪽

Cap. V. Tract. de augment. Niras . II. m

sed facta conuersione alimenti,&producta partiali substatia,

atque unita viventi, potest Deus destruere quantitatem alimenti, atque suspendere augmentationem viventis, ita ut nutriatur, & non augeatur ergo dabitur nutritio sine reali aus-mentatione.Respondent possibile hoc esse, & dari tuc nutri tionem sine augmentatione, sed adhuc nihil reale intrinlaesi separati a nutritione, nec proinde aliquam actionem, vel mutatationem, sed sola denominationem qxtrinsecam, ex qua habebat nutritio rationem augmentationis,& ideo no probari ex tali separatione, quod sint actiones, vel mutationes realiter distinctae. Hae tamen solutionem esse salsam sic probo, in casu illo separationis euidens est separari augmentationem a nutritione, cum sit euidens permanere nutritionem sine augmen tat ione ; sed augmentatiore aliter, & formaliter est motus, dc nutritio realiter, & formaliter est mutatio; ergo separatur motus realis a mutatione reali; deinde motus realis, ut motus realis est, & ut distinguitur a mutatione, no est sola denominatio extrinseca, sed aliquid intrinsecum formaliter afficiens mobile: eum sit actus eius,ut subiecti.& ut existentis in potentia; ergo separatur a nutritione laquam entitas realis Positiva,& intrinseca mobilis.& ideo distinguitur ab ea re aliter ut talis entitas realis, positiua , atque intrinseca mobilis. Probatur tandem , quia nutritio formaliter est mutatio sub stantialis, &augmentatio formaliter est motus 3, sed rationes formales mutationis , de motus sunt positivae, & formalit et denominantes subiectam. ergo distinguuntur tanquam duae rationes formales, positivae, atque intrinsecae, & ut tales sunt

separabiles; ergo salsum est, quod augmentatio solum distinguatur a nutritio ne i quam denominatio extrinseca, salsum

quoque, quod solum addat supra illam extrinsecam denominationem ; & filium tandem, quod si suspendatur a Deo augmentatio permanente niux itione, solum separetur ab eadem nutritione quaedam denominatio extrinseca.

Testimona uin Aristotelis, quod iuniores pro se adducunt, mdissicile visum est verba solum consideratibus,& non contextum litterae, quod considerans D.Tho. in Commentariis eius

egregie illud exposuit, de expositio eius dissicultat a prorsustollit. Notandum est ergo nutritionem. & augimentatione in

tribus modis disterre Miud Aristotelem,& omnes. Primo ex parte materiae, seu subiecti,vel obiecti, circa quod veriantur . quod est alimentum, circa quod operatur virtus, seu potenti a vitalis i alimentum vero duo habet; primum, esse substantiam

viuentem in potentia. E ita consideratum est obitatum nu.tri-

265쪽

m Lib. I. De generatione ct corrupi.

rionis , secundum habet esse quantum,& ut quantum est materia, seu subiectam augmentationis, quia non potest linqui Aristoteles vivens augeri, nisi ex alimento quato,&diuisibili: habent ergo idem subiectum,vel materiam diuerso modo coissideratam,&ideo ex hac parte sunt idem subiecto,&disseruitatione: haec tamen differentia rationis,cum se teneat ex patate materiae, circa quam versantur, materialis est, non tarmalis,

sed formali, atque specificae necessario praesupposita. Alia est

differentia formalis, &essentialis, quae sumitur ex parte terminorum, in quos per se tendunt, nam terminu nutritionis est partialis substatia producta ex eo naeisione alimentit termmmus vero augmentationis maior quatitas aequilita. Tertia differentia realis erit quia sunt duae mutationes reales,& separabiles inter se te,& ideo realiter distinistae, ut probauimus, licet hoc non admittat contraria opinio, nos vero necessaria esse censemus in doctrina Aristotelis, & secundum veritatem

Philosophicam. Aristoteles ergo loquitur de obitcto,vel materia nut rhionis inquit D. Th l quod est nutrimentum, & co- sequenter de nutritione ipsa, de augmentatione. in quantum circa illud versantur, & ideo asserit idem esse subiectum, seu materiam utriusque , diuerso modo consideratum, d consequenter ex parte ei nidem subiecti, vel materiae sola ratione distingui ealdem actiones,vel mutationes, quia diuella ratione versantur circa illud, de hac distinctionem voluit prae aliis explicare Aristote es, ut ex ea solueret aliam quaestionem a multis suo tempore agitatam, an nutrimentum sit simile nutrito,vel dissimile ; & an vivens nutriatur ex suo simili,vel ex

dissimili. De aliis autem differentiis specifica, & reali, quae

aliunde sumuntur , non loquitur in praeallegato testianonio i& ex hoe patet nihil contra nostram sententiam probare,quq disti nictionem realem ponit aliunde sumptam. i5 Ad primum argumentum neganda su ut omnia,quae in antecedenti assum uiri ur tanquam falsa quia quantitas alimenti non unitur quantitati corporis viventis , sed corrupto alimmento corrumpitur , &cum ea e aetera accidentia, & noua

quantitas partialis producitur eum partiali substantia; dc haec est, quae per se terminat motum augmentationis, quae cum realiter distinguatur ab eadem substantia partiali terminaum te nutritionem, realiter etiam distinguuntur nutritio,&au a Uentatio . . t Ad secundum negandum est etiam anteeedens, ex ea parte,

i ua dicit augmentationem non eonsistere in productionem. xio iis quantitatis, sed in additione eius,quam iecu adducit materia

266쪽

Cap. V. TracI. de augment. Quaest. III.

materia alimenti. nullam enim quantitatem adducit materia alimenti, sed ea, quam habebat idem alimentum, corrumpitur eo corrupto,atque conuerso in substatiam aliti, quia cum e

set proprium subiectum eiusdem quantitatis, necesse est corarumpi ad corruptionem eius . & materiam relinqui nudam omni forma tam substantiali, quam accidentali pro recipienda anima,vi cap. huius libri diximus contingere semper in generatione substantiali, in qua fit resolutio usque ad materia primam. vel secundo responderi potest, quod licet non produceretur noua quantitas per augmentatione,sed solum uniretur quantitas alimenti quantitati viventis, distincta actio ad talem unionem requiritur, quae actio proprie est augmentatio, nam aperte falsum est , & contra Aristotelem , quod augmentationi praesupponatur uni oleiusdem quantitatis alia menti eum quantitate viventis, sed per eam fit , ut inferius probabitur,

v AESTIO III.

An m tritio sit mutatia successiina,veI

sns iantaneat Ovamuis nutritio , & augmentatio simul tempore, vel in is

eodem instanti fiant, nutritio tamen prior natura est augmentatione, sicut substantia partialis per eam producta prior est quantitate aequisita per augmentationem et ideo prius de illa agendu est in particulari, deinde de augmentatione. Qvq-dam etiam prius de nutritione disputanda sunt cum augmentatione cd munia,& propterea de utraque disputataeensebuntur. Quaerimus ergo, an nutritio fiat succesti vh,& in tempore, vel simul, aut in instanti. Et prima opinio asserit simul aut in instati fieri ita ut tempore aliquo disponatur materia alimenti per alterationem luccessivam a calore naturali, & in instanti triminatiuo illius temporis illa pars alimenti, quae fuerit perfecte disposta, conuertatur in substantiam aliti, tempore vero sequenti disponatur alia pars, & in instati termiuatiuo eius conuertatur, de quia anima postulae determinatam quatitatem ita materia, ut introduci possit, ita ut in minori non possit, ut I. lib. Physic.definitum est,& materia sub illa determinata. quatita in

te appellatur minimum , quod sic, illeo istae partes alimenti, quae in instamibus terminantibus tempus alterationIs c due

I cantur. Diuiti pod by Go le

267쪽

xx. Lib. I. De generatione ct corrupi.

tuntur, di euntur minima, & ex hoe dicitur fieri nutritio in instantibus per minima et Et propterea non si cerasiue sed a sequamuis in alio sensu possit vocari successiva in qua tu unum instas, in quo fit couersio unius minimi, succedit alteri priori, in quo tacta fuit conuersio alterius, non quidem successione immediata, sed post certum tempus. ideo non proprie successu a vocatur, sed proprie simultanea, aut instantanea, quia in solis instantibus fit. Ita Toletus i. lib.de Generatione , quaest. xi . pro se refere hs Averro em, Albertum Magnum,& D Thomam de quo in setius ostendemus oppositum expresse senti ea

Pomponatius lib de nutritione,&augmentatione,cap. s. Ecg. Metaphys disp. . cap qui etiam citat pro se Themistium, Simplicium,& D Thomam. Probat ratione, supposita exi tib Phys communi opinione,

quod viventia terminantur termino intrinseco paruitatis, quod vocatur minimum, quod sic,ita ut certam quantitatem

postulent in materia ad i ntroductione in animae,& sub minori non possit naturaliter initoduc L Ex quo ita arguit. Id , quod producitur per nutritionem,est partialis substantia vivens per introductionem animae in materia alimenti: ergo petit determinatam quantitatem. ita ut sub minori non possit introduci:

sed materia sub tali quatitate minima simul,& in instanti debet esse eompleth dii posita.& non una pars eius prius alia, nasi ita fieret cum non possit introduci anima in parte illius minimi, daretur vltima dispositio in materia, in qua non esset introducta forma, quod naturaliter est impossibile : sequitur ergo dari necessatio minimum alimenti,quod simul, At in instanti sit complete dispositum pro introductione animae , de non prius una pars eius, quam altera ; sed ultimam disposui o-nem sequitur naturaliter serma in eodem instanti: ergo concedendum est, simul,&in instanti introduci animam in illa minima materia alimenti; & ita in instanti semper fieri conuersionem , & nutritionem in ea consistentem. et i Huic autem argumento aliud addere possimus longe effi-eacius quia si nutritio fit successue: ego incipit per ultimum non esse, ita ut sit verum dicere, nuc non est,&immediate post hoc erit: quo supposito inquiro,an in illo instanti, quod est vltimum non esse conuersionis alimenti completa sit dii positio eiusdem alimenti,vel alicuius partis eius,aut no sit completa: si completa sit. necessatio debet fieri conuersio in eodem instanti,vel dabitur vltima dispositio tarmae in materia, sine tali forma; immo cum opposita,&c 5 sequenter fiet nutritio simul,

di non successive aut in tempore: si veto dicatur tu illo instanti

nullam

268쪽

Cap. V. Trin. de augment. Quaest . III. aE s

nullam partem alimenti esse complete dispositam,& ideo noposse fieri in eo nutritione, sequitur neq; in tempore seque ne polle fieri. Probaturum consequemia, quia si in illo instanti non fuit completa dispositio,non potest compleri in tempore immediate iequenti,in quo si verum est conuersionem eius fieri, necessarium quoque eric alimentum secundum eam partem di sinere esse, secundum quam fit conuersio eius in substantiam atrii, quod si des nit: ergo nullu dabitur subiectum in quo recipiatur vltima dispositio pro conuersione illius partis. Quod praesertim necessarium est secundum communem sententiam, quam de sendimus de subiecto accidentium, quod sit compositum , & non sola materia; nam compositum . quod est alimentum secundum illam partem tempore sequenti complete

disponendam,& conuertendam non manet; cum sit iam conuersa: ergo non potest recipere vltimum complementum di

positionum , quod deficiet ei ad conuersionem; sed sine ultima dispositione recepta in eodem alimento pro dispositione

materiae eius, non potest fieri conuersio, nec nutritio: ergo re

pugnat fieri successive,& in tempore,& necessarium erit fieri simul, vel in instanti. Nec minorem vim habet aduersus eos, qui tenent accidentia esse in materia prima tanquam in subiecto, quod sic probo;vel in illo instanti, quod est ultimum n desse nutritionis, completa est dispositio, vel non, si completa serergo in eodem tu troducetur forma viventis in materia alimenti,& fiet nutritio in instanti', si vero non est completa: ergo compleri debet tempore immediate sequelari, & ideos uccessive, ex quo sequitur non posse eodem tempore immediato initdduci forma substantialis. Probatur consequentia, quia si tempore immediato completur dispositio : crgo Potiest completa, quia dum res mouetur, non est verum iam esse motam,sed in instanti sequente.& terminante tempus, in quo mouetur,& si immediate post non est completa: ergo immediate post manet alimentum eo intertendum:& ideo non erit conuersum , nec nutritio poterit eodem tempore fieri, sed in instanti terminatiuo eius , in quo verum erit tunc primo esse dispositionem completam, & immediate ante no fuisse completam,& consequenter tunc elle nutritionem, & immediate ante non fuisse,& ita non per ultimum non elle incipiennec successiva erit,sed per primum sui esse,& erit instantanea. Secundum argumedium, & tertium in ordine pro eadem 1ententia praesupponit ex lib. 6. Physic. res materiales, atque corporeas non posse desinere per ultimii esse naturaliter, quia

ea tali modo desinendi sequitur aut dari duo instantia intine- De gener. P diata,

269쪽

Ais Lib. I. De generatione ct corris t.

diata. aut materiam sine ulla forma pro aliquo tempore; sed finutritio sit successiva, sequitur alimentum desinere per vitimum sui esse: ergo non est admittendum. Minorem sic probo, si nutritio est succelsiua et ergo incipit per ultimum non esse, sicut reliqua successiva; ec ita verum erit dicere, nu iac non est nutritio , & immediate poli erit; sed quamdiu non est nutritio, permanet alimentum : ergo verum erit dicere in ultimo non esse nutritionis alimentum esse, & immediate post non esse; quia immediate post datur nutritio, quae cum sit conuersio eiusdem alimenti in substantia in aliti, repugnat simul cum ea permanere alimentum; quare verum erit de eo, quod nuucst, & immediate post non sit futurum , quod est desinere per

ultimum esse.

Secuda opinio tenet nutritionem fere semper fieri successi-uc, quia cum attinetum sit diuisibile, & non sit aeque approximatum secundum omnes suas partes partibus viventi, , in quore fidet calor naturalis, sed quaeda partes eius sint proximiores eis, aliae vero magis distates,& agens naturale prius, atque persectius opere in passum sibi proximum, quam in Lemotum, prius etiam dili ni per actione caloris naturalis partes proximas alimeti quam remotas;&ideo successive omnes, atque etiam succelsu e conuerti in substantiam atrii, & ita nutritio-no successi vh fieri non tamen semper,(inquiunt quia naturae Iiter potest cotingere aliquam particulam sanguinis in venis, aut in poris aeque approximata elle secudum omnes suas partes carui in qua residet calor naturalis: quo supposito, simul. dc aeque per stacte disponentur omnes, &. ex consequenti simul fiet conuersio omnium,& no successi vh, sed in instanti terminatiuo temporis mensurantis alterationem, tu quo verum erit

tota in illam particulam sanguinis conuerti,& partialem substantiam ex tali conuersione produci in instanti, de per prima sui esse,& ita nutritionem in casu isto . & si titilibus fieri in instanti, quamuis sere semper irat successive. Ita sentiunt iunio-ies quidam. Sed tertia opinio asserit semper,& necessatio fieri nutritionem successue ita ut naturaliter repugnet fieri in instanta. Ita D.Thomas docet expresse,& probat parte, quaest. 33. arti c. l. in corpore & ad Mars. i lib. de Generatione, quaestione I . I lbertus Saxoniae , quaest i 3. Venetus in summa de Generatione ca ite et . Solus I lib Phys quaest . arti c. 3. s contra secundam conclusione in . Percrius lib I .sitae Philosophiae, c. a.

ad 3. Iandvnus 8. lib. Physic quaest. l .&est communis inter rccci ci orcs, dcyco. Quata,vt probemus primo aduersus p. -

270쪽

mam opinionem, duo sunt praesupponenda ab omnibus fere

recepta,& efficaciter confirmata. Primum est, quod agens naturale approximatum pasto diuisibili, & sibi cotrario fortius agit in partes eius sibi propinquiores, qua in in remotiores,ut ignis approximatus ligno fortius agit in partes superficiales eius, quam in profundiore*, quia proximiores sibi sitiit illae, quam istae;& illis mediis calefacit has. Et praesuppositum hoc euidenti experientia notum est in his, qui ad ignem accediit,

quorum propinquiores partes citius ,& fortius calefiunt ab eo, quam remotiores, ideo non est nece starium illud probare. Secundum praesupponendum est, quod licet viventia, quantum ad primam sui generationem postulent minimum in a. teriae, in quo introducatur anima, ita ut in minori,vel immediate , aut parte eius non possit adaequa te introduci, & proptetea simul,&in instanti debeat introduci in toto: in nutritione vero non postulant tale minimum, immo nec materia

sic determinatam, quin in quacumque minori, & immediate cuius ibet minimae introduci possit anima Et ratio manifesta est, quia anima in prima generatione postulat determinata materiam ad sui introductionem, quia eum sit actus eorporis Physici, & organici, in quo diuersias debet operationes exercere,determinata membra, certaeque magnitudinis postulati per quae t aquam per instrumenta eas exerceat, nam adeo minima esse pollunt, ut inepta prorsus sint ad exercendas operationes ut per se est manifestum si sed nutritio supponit ia animam introductam in corpore sub debita quantitate , & proportione omnium membrorum eius, & operatem per eadem

membra, & est quaedam extensio eiusdem animae ad nouam materiam pro consecutione perfecti status naturalis in ea: erago non postulat determinatam materiam , quin in qualibet minima, atque in eius medietate introduci possit, quia qualibet minimam , & minorem minima potest dii ponere calor naturalis, & in ea introduci anima, & quodlibet minimum alimentum,& minus minimo conuertere in substantiam aliti,& quolibet minimo conuerso eis cere corpus maius ; quod euidenti experientia constat in igne, de quo nemo sanae menistis dicet adeo minimum esse poste lignum,ut non pol sit illud in se conuertere, si sibi sit approximatum : quare neque ullus sanae mentis dicere potest, adeo minimum elle alimentum,ut conuenienter approximatum ea lori naturali non pol Iit ab eo conuerti in substantiam aliti. His duobus praesuppositis probatur communis sententia,