장음표시 사용
161쪽
Ad diem Natalem et Baptismalem pectantibu3. 131millimum serit. Id quod o anni AEgyptii natura mirum in modum illustrari et confirmari potest. Annus nimirum Zoptius ab ultima vetustato, tnescio an ab ipsis mundi cunabulis, semper ejusmodi fuit qui a chronologis usus dicitur id ost diobus tercentum seXaginta quinque, sine ulla intercalatione, perpetuo conficitur. Qui, si ad annum vertentem Seu naturalem, ac multo magis si ad annum Julianum, medium atque aequabiloni, diebus sollicet torcontum 80Xaginta quinque, atque OriS OX, OnStantem, om-
paretur singulis quadrisenniis soli bisssextis dio uno tnocte una brevior factus Videatur nocesse est. Ita quo
mobilis et vagus sejusmodi annus dicitur, rotatus tamen ad annum immobilem a fixum quendam, qualis est Julianus, tantum quia primus ejus dies, etsi cum principio anni Juliani dato quoVi tempore commiSSUS, initio xindo sumto por singulos postea mensos ulianos, et per Singulo mensium dies, retro Vagari, et pedetentim subsidoro, aequalibus tantum decrementis seu decessionibus, solitus sit. Anno A. II. N. 30, sive ut quibusdam placet 25, post captam ab Octaviano Caesar Aloxandriam, et rodactam in formam provincipe Romanae Egyptum, annus illo vagus legibus anni Juliani obnoxius sori, atque ad certum ac stabile quoddam sui principium deligari coeptus est. Quod tamen apud Alexandrinos tantum factitatum undo nova haec anni civilis forma, quae nihil a votor a populari nisi primum Suam et Ocham,
cetera omnia de anno Juliano mutuata est, annuS F.
162쪽
132 De epochis quibuεdam veterriηιis, usu tori ac colobrari perstitit. Ab lio igitur tempore, Si V A. H. N. 30, 8iV A. II. N. 25, cum utilo fuerit apud Agyptios una atque eadem tempestato anni civilis forma nihil est caussae, cur data quasvis epochas, in torminis kalendarii Figyptii expressas, pro re nata SiVead hane sivo ad illam exigendas non putemus praeSe tim, cum ad eandona redactae inter so conflictentur, aut alioqui rationibus verisimilitudinis opugnent ad diversas autem non item.
Nam ordo quidom et nomina mensium in utrovis annorum istorum alendari prorsus idom orat; et secundum utrumvis, mensis Octavus Pharmuthi, mensis
nonus achon, prodit. Apud Alexandrinum autem ac fixum, cujus epocha, de recepta chronologorum sententia, in anno communi ipsorum, Augusti Juliani 29 in anno bisssexto Augusti 30 Pharmuthi 25 Aprilis 20 Paelion 25 ali 20, porpetuo responderit necesse St. Quare si dises natalis Domini, et dies mortualis, unus et idem fuerit uterque autem, ordino suo, in anni AEgyptii et sX unum undemque Pharmuthi 25, incidorit Aprilis Juliani, uno atque eodem etiam 20 et natus Dominus, et denatus fuerit, necesso est. Quod tametsi quisquam do di natali Dominio tot orandum forsan crediderit; idona amon do dis mortuali nemini non intolerandum vidori obuorit nullo Onim ingonio fiori potest, ut dies Dominicae passionis, qui cum stato Paschae dio, isan
14 in anno sacro concurrerit necesse est, circa hanc inprimis tempestatem, quicquid de Pascha temporibus retroactis obtinore potuissot, cum Aprilis Juliani 20
QOInmissu esse putetur. Quare, aut temero posita
haec omnia, et nulla prorsus auctoritate dignanda, aut epocha illa, quae certo quodam die natum Dominum, et procedente tempore eodem ipso denatum otiam
163쪽
Ad diem Natalem et Baptismalem spectantibu3. 183
prodit, Pharmuthi scilico AEgyptii 25; non do anno AEgyptio fixo, seu Alexandrino, sed do altor illo, apud
ceteros AEgyptios usitato ac ago, profluXerit. Jam vero, cum is sit hujus anni ovius, ut nulla quaevis epoch de eo Sumta relatione ad annum quemvis fixum, qualis Ost Julianus, facta, aequabilis, et Stata, ac Constans perSeVeret Omne perpetuo fluctuent ac retro ferantur sequitur ut qui dies, apud kalendarium Egyptium Vagum, natalem Domini cum maximo natus est, accurate, si ita placet, repraesentaverit, idem ultra
quatuor ad summum anno eumdem repraesentare diutius non possit. Isque error, per Ulto anno propR-gatus, non intra dies consistet; sed ad obdomadumae mensium, ipsorum denique annorum, si ita fors tulerit, intorvallum adscondero perget. Quae cum ita sint, mirum profocto fuisset, nisi inter duas quasdam ex epochis nostris, de eadem re positas, quales sunt Pharmuthi 25 o Paelion 25, de uno die natali Dominico constituti, primo intuitu discrepantis quiddam,
Salva utriusque auctoritate, OS Obtulisset et quo Verior traxis se se spectata esset, nisi altor ad alteram collata, eo repugnantiores inter se et discrepantiores isse fuissent.
Et nim intor Pharmuthiis ot Pachonis spatium triginta dierum, seu mensis unius gyptii, pioni ac solidi tamen, intercodit. Alensis autem unius AEgyptii et pleni,sivo triginta dierum patium Xactum, anni agi ne mobilis ad Julianum ac fixum relati retrocessioni Summam, annis centum viginti continuis Olloetam, valet. Quar omnino probabit videri obot Pachon 25 do illo natali Dominio ab auctoribus harum epocharum rudentibus constitutum tamquam unum prorSu atque idem temporibus suis, ac Pharmuthi 5. aut si quis s
164쪽
alius mori monsis jusdem dies, 120 minimum prius annis, Valentem. Igitur cum annus natalis Domini, Secundum has ipsas traditionos, Augusti Caesaris duodetricesimus prodeat Augusti autom Caesaris duodetricesimus, secundum AEgyptiorum computum, cum mons AloXandrino holli, sivo Augusti sive Septembris uliani di quodam, A. H. N. 3, procedere inStituerit; A. D. II tantum primum sori potuerit, ut Pachon 25 apud annum n gyptium t vagum, idem id tonat oris Valero coeliorit, ac Pharmuthi 25 apud eumdem, A. H. N. x et si deincops usquo ad A. D. 120 id om otiam seri posse pergeret. Unde conjectura quam maxime probabili do harum poeliarum otiam epoch ipsa, de qua antiquitatis ratione, quid Statuntur, ad praesentem quaestionem plurimum intorest, certioreSquodammodo fieri possumus nimirum, etsi ultra A. D. 116 adscondero nequiro, tamen infra . D. 20 Hadriani Caesaris tortium, asdem haud ita multum domitti posse quod mirum in modum et cum iis quae de Cl0- mentis loXandrini aetato, set eum primis de Basilidis ipsius in AEgyptum, semporibus Hadriani, profectione,
superius dicta sunt, OnSenSerit. Quanquam, ut Verum profiteamur, do epochis istis Clomentinis, tum intor se, tum cum rationibu probabilitatis, at tuo inprimis cum anni AEgyptii genio ac
proprietatibus comparatis, nondum satis nobis constat; ot vitiositatis suspicio numeris jus, sin minus omnibus nonnullis tamen, quam maXima inhaereat, neceSSe St. Etenim si natus est Dominus, verbi gratia harmuthi
25, in anno Egyptio a gin eodem ipso die post triginta
annos, ne dicamus tres a triginta denatus esse non
potuit retrogradatio enim anni agi per triginta tantum annos facta, ad septem minimum, dies cumulata fuisset per tres autem et triginta, ad Octo usque
165쪽
Ad die=i Natalem et Baptiεmalem spectantibus 135 adscendisset, necesse St. Ergo cum duae sint poclis dio natalis Pharmuthi 19 et Pharmuthi 25, duae autem dioi mortualis Pharmuthia o Pharmuthi 25;opocham diui natalis, harmuthi 19, unice veram esse credidorimus; poetiam mortis huic respondentoni, lovi correctione, sed admodum necessaria, harmuthi 27, non Pharmuthi 25, rescribendam. Facilis nim ac proclivis cζ in te corruptio. Et quo verior fuserit illa Pharmuthi 19 poelia, o natali Dominico posita, eo certior, et magis necessaria, alterius illius Pharmuthi 27, pro Pharmuthi 25, do morio ponendae, correctio. Internatum enim, et donatum seu passum Dominum, anni
tres et triginta, sive AEgyptii sive Juliani, Xacti erant. Annorum autem trium ac triginta I gyptiorum, ad toti-dom Julianos relatorum, octo iobus solidis stat recessio. Quare quo certius sit Pharmuthi 1 natum osse Dominum, eo et certius fuerit Pharmuthi 27 donatum Epo-chas autem illas altoras, Pharmuthi iv 25 sivo 27 dodio natali 0 Pharmuthi 19, o di mortis, constitutas; utramque e illo perperam intellecto, quod perpetua traditione momoris proditum orat, profluxisso arbitratisimus nempe quod dies mortis Dominicae, quisquis illo fuit, et quandoquando mors illa contigit, idom moritqui se nativitatis. Quod pro rationibus nostris, de anno Juliano, verissimum est: nam et natus Aprilis 5 in anno illo, o donatus Aprilis 5 in odem, Dominus noster sicut jam antea a nobis per innumor fere argumenta probatum est. Hisce igitur praemissis, o consilio ut via ad ea quae sequuntur facilior ac tutior patefiat animadvertendum inprimis os singulas hasco poetias, tametsi in terminis
166쪽
ejusmodi primum ac proprio locum habentibus, intolligendas esse. Quod etiam sponte patet. Omnos nimdo robus inter Judaeos gustis, aut ad hoc aut ad illud dosiniendum, constitutae sunt: do quibus undo nisi a Judaeis ad alionos notitia profluxorit Quid auton ab
ipsis Judaeis, ad tempora rerum apud se gestarum Xteris nota facienda nisi, kalendario suo opromtum, et torminis quibusdam gentilibus ac Vernaculis conceptum, manare potuerit ' Dominum scilico Josum, sivo hoc sivo illo dis in anno suo natum sive hoc sive illo baptigatum sive hoc sive illo passum. De quorum singulis, quid eodem in genere apud alienos constare posset, similito exprimondum ne similitor intolligondum nisi comparatione inter morem ejusmodi loquondi sibi proprium, o Judaeum, id est inter computationem temporis singuli propriam, ac Judaeis usitatam, prius saetat
Fastos autem Judaeorum non ad solis, sed ad lunae rationes directos esse, et propterea, inter computationem
lunarem proprie dictam, et Suam cujusque gentilem, eum in sinem comparationsem institui obsero nulli sex antiquis populo, sub haec praeSertim tempora, nedum Egyptiis, in vicinitate Judaeae degentibus, atque innumeros paene Judaeos apud se inquilinos absentibus,
ignotum esse potornt. Quare, Omnium primum, Xperimenti Tatia, periculum faciendum videtur, an forte ad annum lunarem Sacrum, atque eundem Judaeorum proprium a civilem, epochae istae accommodatae sint quas duas potissimum
esse constituamus licet, unam, o di natali, Pharmuthi 19 altorum do die mortuali, Pharmuthi 27. Quod ad anno autem, quibus singulae contribuendae Sint posterior etiam se teste ad sextum decimum Tiberii Caesaris, qui idem est verus, A. D. 30, recidit undo de priorOSeduri SSe OSSumus; quae pari prorsus jure et pari
167쪽
Ad diem Natalem et Baptismalem spectantibiιε. 187 ratione, ad annum A. H. N. 4 ntque eundem reVera
Domini natalem, respicero debuerit. Jam Vero anno A. H. N. 5, caput anni agi AEgyptii,sivo primus dies primi ejusdem mensis, seu hoth, pro computo vulgari in Augusti Juliani 2 incidit. Ergo primus dies mensis octavi, seu harmuthi, Martii 22, A. H. N. undoVieesimus Aprilis . Aprilis autem ,
apud annum lunarem Sacrum, A. H. N. 4, isan 13
Spondebat Pari ratione, A. D. 29, primus dios hoth vagi Augusti 16 primus dios harmuthi arti 14, A. D. 30: Vicesimus septimus Aprilis qui dies, eo ipso anno, isan udaicum o sacrum 1 referebat: quo die non passus est Dominus, sed jam diem tertium a mortuis excitatus erat. Itaque neque epocha prior AEgyptia, A. H. N. 4, i8an Judaicum 10 neque epochaeadem OSterior, A. D. 30, isan udaicum 1 ad amussim repraesentaVerit; et tamen e contendere utramque ut repraesentent, et nimis prope accedero ad repraesentandum, ut fidem non faciant, minime gentium fortuito et tomero, sed consulto atque a prudentibus
ipsas potissimum electas, quae apud annum Egyptium
solarem ne Vagum, temporibu rerum geStarum quarumdam, o alendari Judae dosumtis, quodammodo responderent: e ipsa collatione apparet. Itaque nondum dicienda esse, etsi Xporimentum de illis primum nostrum non Satis felicitor procesSerit, censemus; sod alio quodam modo tentandas, atque interpretandaS.
D modo igitur tontaminis illo, si quis excogitari potest, et nos quidem excogitari posse confidimus, jam
Nam dum in annum Graecorum lunarem, a Solonis temporibus usque ad ullum Caesarem, inquirimus,
168쪽
138 De epochi quibusdam veterrimiδ, viilomur nobismo in trililicum anni Syro-Macedonis .rmam, atque abs triplici poelia profectam incidisse; Unam quae apud cetero Graecos, alteram quae Antiochiae potissimum Syriae, tertiam quae in AEgypto usu recepta fuerit. Et nanos qui leni uno atque eodem
RNNO, Omne etiam circa unam atque anilem anni tempeStatem, natae Sunt ita amon, ut ocunda a
prima mense lunari toto tortia a socunda tribus diobus distaret. Quali autom invostigation ad horum discriminum perceptionem ducti simus, nimis longum esset in praesenti rationem reddere. Cotorum alendaria tria, seu potius kalendarium unum triplox, ad hasce hypotheses adoritavimus, atque adornatum pene ΠOS habemus undo lovissimo negotio de quavis epocha, atque ad quomlibet horum annorum pertinente, ericulum acoro licet cujusmodi exemplum unum, quod et e re praesenti futurum sit, et pro iis quae dicta sunt fidem quodammodo facturum, adducendum esse
Exstat apud lapidum illum coluberrimum, qui dovicinitato prisci Canopi non ita pridem in Angliam x AEgypto advectus, nomine Lapidis Rosottae the Rosetta Sione apud nos audit, insignis epocha quae Xanthici
Syro-Macedoni quartum ac Meehiris AEgyptii duod0VieeSimum, utrumque ad annum Ptolomaei Epiphanis nonum pertinentem, inter o committit. Annus illo cum primo dio hoth AEgyptii ac Vagi anno A. H. N.
19 iniit primus autoni ius hoth AEgyptii et vagi,
renno A. H. N. 197, cum Octobris uliani 11 concurrebat. Unde primus dios sexti ejusdem mensis, sive Alochiris, artii 10, anno A. H. N. 196 duodevicesimus artii 27 Ergo anthici Syro-Macedonis quartus dies apud Egyptios, A. D. 196, cum Martii 27 concurrerit neceSS QSt.
169쪽
Ac diem Natalem et Baptismalem spectantibu3. 189Jam vor secundum kalendarium nostrum, neomenia
ΝiSan apud Judaeos, A. H. N. 196, artii 20 inibat. Quod si pro pridiano torosolymitano reVera contigerit, dum tiam pro meridiano Aloxandrino obtinuerit; quod inter atque Hierosolymitanum nihil ultra tertiam horae partem discriminis interest. Atque hinc fidos alondari nostri magnopere confirmatur; nam calculis initis novilunium verum, pro meridiano Ale-Xandrino mense Martio, A. H. N. 196 Martii 20 circa 6, 35 .m commissum esse reperietur. Quod cum ita morit, mensis Xanthicus, qui die ejusdem 2 inierit, non cum novilunio, sed cum quarto lunae die, inierit necesso ost undo alendarium ipsum, e quo haec epocha depromta est, non ad amussim illud cum lunae rationibus convenisse, sed tribus aut quatuor diobus in Xcossupecca8Se Sponte patet. Quod tamen de do jus, secundum hypothesim nostram, o tantillum quidem derogare debet siquidem ejusmodi XeeSSum UOndam otiam in capito kalendari primitus constituendo, at tuo haud scimus an prudenter, admissum jam antea monitum ost. A capite igitur isto, secundum legos Periodorum alippicarum, cyclorum autem elonicorum in genere, arcessatur epocha anni lunaris AEgyptii, qui
Um uno Vngo, A. H. N. 197 196, decurrere coeperit.
Ea in Diio Octobris 27, adoro reperitur. Unde
utriusque anni diagramma seu schema Sequentem in modum adornandum St.
170쪽
De epochi quibu3dam veterrimis, A. H. N. 197-196.
Anniis AEgyptius vagus. Annus AEgyptius Lunaris. Epocha Octobris i.
Quare, cum ex tam luculento exemplo et anni lunaris forma quaedam jam tum ab anno A. H. N. 197 196 in AEgypto usitata fuisse, o simul halondari nostri ad eam ipsam directi veritas demonstrata osset subnata est nobis voliomens quaedam Suspicio, epocha istas, ad Domini nostri cum natalem tum emortualem annum spectantes, etsi in terminis anni solaris AEgyptii expressas, tamen do hoc anno lunari, genti suae proprio ac Vernaculo deSumta eSSe ac pro Judaeis tamquam seodem omnino redeuntes substitutas. Cujus suspicionis Veritatem operae pretium UXimVS tumor anno A. II. N. 4, tum pro anno P. H. N. 30 ad calculi Xamen redigere. Didicimus automis Josopho Xanthicum SyrO-Macedonomis Nisan Judaicum unum atque eundem reputandum esso. Ergo decimus Xanthici idom futurus ostquod decimus i sanci quartus decimus Xanthici dona ac quartus decimus isan illorum autem utrumque cum
Pharmuthi AEgyptio 19, horum cum harmuthi 27,
convenire Oportet, Si conjectura nostra non prorsus a vero abhorret.
Et diorum quid in ac noctium decursus tum Judaeis tum n gyptiis communis erat scilicet a solis occasu ad