장음표시 사용
241쪽
sumus, Nego conseq. Itaque donum perseve- , rantiae adaequatε sumptum in adultis, duo complestitur; r. actuales gratias enicaces, per quas
infallibiliter justificantur, & invictissim. contra
tentationes dimicant, & earum respectu amitti potest; quia essismodi gratiis potest resisti, quamvis infallibiliter non resistatur, ut diximus; a. specialem Dei protectionem, ut gratia cum morte conjungatur, quae beata conjunctio amitti non potest, cum supponat hominem in termino, &extra viam. Unde Dicitur 3. usque in Mem, quo scilicet vita ista finitur, in qua, inquit S. Augustinus citato cap. I. stantummodo periculum es, ne ἔβ tur .... potiussus hanc perseverantiam) habuit unius anni melis, i quantum infra cogitari potes, si donec moreretur, Meliter vixit, quam mustorum annorum, A perexiguum
temporis ante mortem a mei sabilitate defecit. Q. s. Exsitne ejusmodi perseverantiae donum p R. De fide est existere in hoc statu; ita enim definiit Concilium Arausicanum II. Can. I. ad Uersiis Semipelagianos, & Concilium Tridentinum sess. 6. Can. 22. his Verbis, Si quis dixerit justii . catum vel fine speciali auxilio Dei in aecepta iuuitia perseverare posse, vel cum eo non posse, anathema sitit. Apostolus enim Philip. I. V. 6. sicut initium fidei,' ita perseverantiam gratiae Dei tribuit. Qui coepit, inquit, in vobis opus bonum, persciet urique in Diem Cispi PED. In quae verba S. Augustinus sic scribit cap. 13. de dono perseverantiae. Unde fatis dilucidi Uenditur, N incboandi, S usque in Mem perseverandi gratiam Dei, non secundum merita nostra dari,
sed dari secundum ipsius secretissimam, eandemque Ν-sissmani, sapientissimam, S beneficentissmam volunta-
242쪽
tem: quondam quos praedestinavit, ipsos S vocamit,
Q. 6. Potesne justus mereri donum perseveran- tDep R. I. Non potest de condigno, cum metu stremore vestram salutem operamini, inquit Apostolus rPhilip . a. v. I 2. & I3. Deus es enim qui operatur in OObis N velis , S perficere pro bona voluntate. lHic & initium salutis, nempe velle, & perfectio seu perseverantia non meritis, sed Dei voluntati & beneplacito tribuuntur. Aurandum es quidem, mullumque mirandum, inquit S. Augustinus lib. de r. & Grai. c. 8. num. 18. quod filiis Ibis quibusdam Deus, . quos regeneravit in tarim, quibus fidem, spem, dilectionem dedit quibus sane merita comparantur non dat persi erantiam; cum Diis alienisse- lera tanta dimittat, sitque impertita gratia faciat suos suos. Quis hoc non miretur ρ quis hoc non vehemen
tissmὸ supeαδ Nihilominus R. 2. Iustus quilibet vigiliis & assiduis oratio
nibus perseverantiam suppliciter mereri potest de congruo, Luc. 21. V. 3S. Vigilate itaque omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere sa omnia, qua futura sunt,'sare ante Filium hominis. 2. Petri 4r Magis satagite, ut per bona opera, certam vestram vocationem N electionem facissis; haec enim , facientes non peccabitis aliquando. Et S. Augustinus cap. 6. de dono perseverantiae, hoc donum, inquit , suppliciter demereri potes. Unde Concilium Tridentinum ses 6. cap. I 3. docet justos omnes in Dei auxilio firmissimam spem collocare, S roponere debere. CA I
243쪽
De Gratia sussiciente. Q. i. Ouid es gratis ' Diciens p R. Describi potest, actuale Dei auxi.
lium, quo Voluntas redditur potens proxime &complete, sive ad operandum, sive ad obtinendum id, sine quo Operari non posset, quamvis
Dicitur 1. Actuale Dei auxilium; quia gratia suffciens est species gratiae aetualis, ut jam dixtimus. Vnde gratia habitualis seu sanctificans dici nequit gratia sussiciens. . . Dicitur 22 Quo voluntas redditur potens, ut significetur eam gratiam lassicientem non esse, sed absolutb insuffcientem , si inchoatas dumtaxat vires ad agendum tribuat; quis enim dixerit pusionem posse vincere gygantem, quia inchoatas habet vires ad eum vincendum Dices 3. Siue ad operandum, siue ad obtinendum,&c. quia duplex est gratia sussiciens, alia proxi. ma, per . quam proxime & immediate ἰpossumustentationem superare S praeCeptum implere, v. g. persecutores diligere, alia remota, ver quam non nisi mediante oratione tentatio vinci potest. Sed ad tollendam Omnem aequivocationem , gratia sussiciens remota non est sussiciens; nisi ex intentione Dei ordinetur ad ulteriora auxilia conce- denda; neque enim infimus scalae gradus est medium remote sufficiens ad summum attingendum,
Dicitur 4. quamvis contingat eam Doluntatem resissere; quibus verbis exprimitur differentia esi
244쪽
sentialis gratiam sussicientem inter & gratiam efficacem. In eo quippe sufficiens differt ab essicaci, quod essicax infallibiliter effectum obtineat; suffcienti verti resisti contingat. Dico , contingat , ut significetur illam voluntatis inobedientiam esse accidentalem gratiae sussicienti, contra 'ejus inclinationem, ac Dei intentionem. Q. 2. Daturne in hoc statu gratia sufficiens' R. De Fide est dari; quia summi Pontifices Innocentius X. & Alexander UII. in suis Constitutionibus ubique receptis , hanc Iansenti propositionem ; Interiori gratiae in statu naturoe lapsae nun- quam resistitur, declararunt haereticam : haeretica autem non esset, nisi contradictoria , haec hem-pe Q. Gratiae interiori in statu naturae lapsoe aliquando resistitur , esset de fide. Porro gratia tuterior, cui resistitur, est gratia sussiciens. Constat autem illa definitio ex Scriptura, Pro Uerb: I. Vocaui, renuistis. Luc. Io. Vae tibi Coroetam, vae tibi Bethfai. dal quia si in Idro S Soedone fastin tuissent virtutes , quae factae sunt in vobis, olim in cilicio cinere sedentes paeniterent: insignis est ille locus; in eo quippe semino est de gratia perquam conUerti debuerantBethsaiditae, & per quam Tyrii revera fuissent com versi : Atqui illa gratia non potest esse nisi interior, cui tamen restiterunt Bethsaiditae. Adh. 7. Dura ceruice S incircumcisis cordibus X auribus , vos semper Spiritui sancto remitis. Quem locum Sanct. Thomas quodlib. 2. art. 6. intelligit de gratia in-riori, sic enim habet , tenebanitar bomines isteriori 'vocationi non resistere, Acut de quibusdam dicitur AN. 7. Vos semper Spiritui sancto resistitis. . Dices: Ex s. Augustino supra laudam , gratia status innocentiae, & gratia status narurae lapsae D.Haberi Tbeolog. . VIII. P in
245쪽
. in eo differunt, quod in priori statu gratia esset auxilium me quo, seu suffciens : in posteriori verti statu sit auxilium quo, seu essicax: Ergo in hoc statu non datur gratia sussiciens. Nego conseq. Quemadmodum enim , licδt homo disserat 1 brutis animantibus , nimirum per rationalitatem , non sequitur quod nihil habeat cum illis commune; est quippe & ipse ani- mal ; Similiter quamvis auxilium quo, seu ossicax,
sit proprium naturae lapsae in mente Sanst. Augustini, colligi non potest S. Doctorem nullam agno- visse gratiam actu lem communem huic statui & statui innocentiae, nimirum sussicientem. Si si tanas laquet etur, inquit in Psalm. 9 I. S taceret Deus, haberes iunde te excusiares: modo aures tuae postg sunt inter morientem Deum , Ufuggerentem Diabolum; quarei huc festwntur , F hinc avertuntur pQ. 3. Gratia sussciens datur ne omnibus pR. I. De fide esse dari justis, cum instat praeceptum aut urget tentatio, I. Cor. IO. Hrdelis Deus, qui non potietur vos tentori supra id quodpoisis. Concilium Mileuitanum cap. 3. definiit gratiam justificantem non valere solum ad remissionem peccato- rum, quae jam commissa sunt, sed etiam ad at torium , ut non committantur. Et Concilium Tridentinum sess 6. c. II. Deus, inquit, seu gratis siemel justificatos non deserit, nisi ab iis prius desieratur. Quare merito summi Pontifices Innocentius X. & Alexander VII. proscripserunt ut haereticam s& blasphemam istam Jansenti propositionem. Alia qua Dei praecepta bominibus justis volentibus S conantibus lfecundum proe entes, quas babent vires, sunt impo selia: des quoque illis gratia , qua pomisia font.. R. 2. Cum ex dictis Traeti de Attrib. Deus
246쪽
velit omnes & singulos homines salvos fieri, & Tract. de Incarnatione, Christus pro illis sangui- Inem suum obtulerit; necessario sequitur omnibus & singulis conferre aut saltem praeparasse auxilia, sine quibus salutem consequi non possent; Deus enim , utpote sapientissimus, non vult finem impossibilem; Atqui impossibile esset omnes & singulos homines salvos fieri , nisi suffcientia ipsis
praepararentur auxilia. Sed, dissicultas est, utriun Deus non solum praeparaverit, sed etiam actu
conferat omnibus & singulis hominibus gratias
R. 3. Certum est parvulis, qui sine Baptismo decedunt, nullam gratiam actu conserri ; quia non sunt capaces alterius gratiae quam Baptismi, qui ipsis non confertur. Attamen illis praeparatus erat, alioquin Deus non vellet sincere eos salvos fieri. Nec refert, quod in iis circlinstantiis Baptis- , nius non possit illis applicari. Namque parvuli . sic decedentes non miniis salvi esse possunt, imo
multo magis, quam peccator adultus, quI impae nitens in amentiam incidit; quamvis enim Sacramentum paenitentiae in illo statu recipere non pos sit, nemo dicet Deum non suffcienter ipsi praeparasse tale remedium, nec propterea voluisse illum salvum fieri. Agnoscenda quidem hic sunt Dei judicia, ut monet S. Augustinus lib. de dono per-kVerantiae cap. 12. quod in poenam peccati originalis dimittat causas secundas naturae suae desectibili, nec impediat incommoda, quae inde sequuntur, puta morbi, & mors immatura ; & eatenus verum est. quod ibidem scribit S. Doctor , parvulum ideo sine Baptismo hinc abire, quia Deus P a non
247쪽
228 ' De Gratia non vult ut detur, voluntate scilicet essicaci &consequente coniurium causarum secundarum,
, in quo mors parvuli sicut peccatoris repentino morbo oppressi naturali & sine miraculo vitari nequit. Sed quaestio superest uirtim omnibus adultis non solum praeparentur , sed etiam conferantur gratiae lassicientes ad salutem consequendam R. 4. In hac parte dissentiunt Theologi. Alii
magni nominis negant ullas gratias sussicientes conferri infidelibus negativis, id est, qui Evangelium audire non potuerunt, & fidelibus obduratis. Alii magno numero contra affrmant, quia voluntas Dei salvandi omnes &singulos homines, non est otiosa complacentia, sed decretum dand singulis auxilia sussicientia, si nullus sit ex parte causarum secundarum desectus, & naturale impedimentum : Atqui nullum potest esse ejusmodi 'impedimentum, quo minus infidelibus adultis actu conferantur auxilia saltem remotiora, puta sancta cogitatio, pia voluntatis motio, quam supra diximus esse primam gratiam & fidem inchoatam ;haec quippe non pendent a ministerio hominum,
us Baptismus , doctrina mysteriorum Fidei; sed
illa Deus immediate per se operatur, &independenter a concursu causarum secundarum , ac sal-VO. naturali ordine universi. Ergo si Deus infidelibus illa non conferat, non videtur sincerδ, &quantum est ex se, velle illorum salutem; per illum enim solum stat, quo minus conserantur. Haec ratio , fateor, me movet, propensiOremque reddit in illam sententiam, quae nOUa non est, nee Molinam habet authorem, quidquid dicant patroni prioris sententiae, ut patet ex testi-.
248쪽
moniis veterum prolatis Tom. 2. Tract. de Gratia, cap. 7. Paragr./7. Dices; ex Sanet. Augustino Serm. 26. alias 2 T. . de verbis Apostoli, communis est omnibus natura non gratia; Ergo.
Distinguo antecedens, non gratia sanctificans, qua sola homo fit bonus & justus, ut ait ibidem S. Doctor; Concedo: gratia suffciens, quae non obtinet effectum, Nego antecedenS-
Quod etiam indurati non careant omni gratia, si ve proxima, si ve remota, suadent sacrae Scripturae & Sanctorum Patrum testimonia. 2.Ρetri 3. Patienter agit Deus propter vos, nolens aliquos perire, sed omnes ad paenitentiam reverti. S. Augustinus in serm. 6. Ea es, inquit, caecitas mentis; in eam qui quis datus fuerit, ab interiori luce secluditur , sed nondum penitus; cum in hac vita es. S. Prosperin respons 15. ad objectiones Vincentianas ait, mini Deus correptionis adimit viam, nec quenquam boni possibilitate dispoliat. Et S. Thomas quaest. 27. de veritate art. II. docet, obduratum non posse sim 'cile cooperari, ut exesit de peccato, S hac es obstinatis
imperfecta, qua quis potes esse obstinatus in satu viae, dum scilicet habet ita firmet tam voluntatem inpeccato, quod 'non surgwnt motus nise debiles. Q. I. Ouoesunt nomina gratiae habitualis p R. Appellatur I. gratia justificans; quia per illam peccator fit formaliter justus. 2.gratia sanctificans; quia sormalis ejus effectus est
249쪽
reddere hominem sanctum , quemadmodum luX aut calor subjectum, in quo recipitur, reddit sor- maliter lucidum , aut calidum. 3. Adoptio , Rom. 8. Vers. IS. Accepistis spiritum adoptionis fliorum. 4. Charitas, quia gratia habitualis est formalis unio cum Deo et unio autem illa sit per charitatem, I. Joan. 4. Qui manet in
Abaritate, in Deo manet Deus in eo. . Utrlim autem gratia habitualis & charitas sint unus & idem realiter habitus I discoedant Theologi. Assirmant S. Bonaventura, Scotus, Durandus, & alii bene multi , quia in Scripturis omnes effectus gratiae habitualis tribuuntur charitati. Negat Vero S. Thomas , & cum eo ipsius schola; quia sicut in ordine naturali habitus virtutis supponit naturam in suo est e naturali persectam ; ita in ordine sta- pernaturali virtus infusa supponit naturam huma. nam aut angelicam in esse supernaturali & divino constitutam; constituitur autem per gratiam habitualem , quae est nova veluti natura : Ergo charitas , utpote Virtus supernaturalis, supponit gratiam habitualem & sanctificantem. Unde Clementina de summa Brinitate, & Concilium Triden--tinum sess 6. cap. 7. distinguunt gratiam habitualem a virtutum donis.
Q. et Quid es gratia sancti amp
Priusquam huicce quaestioni, quae est maximi ponderis, fiat satis, operae pretium est praemi tere impia Ρseudoreformatorum ἰ dogmata circa propositam quaestionem , ut Doctrina catholica dilucidius exponatur; contraria enim juxta se posita magis elucescunt.
Pseudoreformati igitur primo statuunt gratiam justificantem esse formaliter ipsammet Christi justitiams
250쪽
stitiam, quae praedestinatis imputatur, juxta illud JI. Cor. I. V. 3O. Qui factus es nobis a Deo sapientia, justitia , θ' sanctiscatio ς adeo ut praedestinatus sit formaliter justus & sanctus per Christi justitiam &sanctitatem. Quomodo vero Definiunt secundo justitiam Christi nobis applicari per fidem , non qua simpliciter credimus , sed qua firmiter confidimus in promissionibus divinis, ita ut apud eos fides nihil sit aliud, quam certa fiducia, qua, veluti manu . apprehendimus justitiam Christi,
tanquam Uestem, qua nos operimus, juxta illud Rom. I 3. U. Ι4. induimini Dominum Jesum. Hinc tertio deducunt neminem posse esse justum nisi confidat & certo credat se esse praedestinatum: Quarto justitiam Christi sic apprehensam peccata tegere duntaxat, non delere , quemadmodum vestis vitia corporis tegit. Quinto peccata hoc modo tecta in justis, ipsis non imputari, & gravissima quaeque, ut sacrilegia, homicidia, adulteria, in iis esse venialia: leviora verti, ut memdacia officiosa, in non praedestinatis esse mortalia. Sexto omnia bona opera etiam Iustorum per concupiscentiam esse infecta, atque ideo Vera pec- eata etiam mortalia, sed quae non imputantur praedestinatis. Septimo solam fidem seu fiduciam 'in divinis promissionibus esse dispositionem ad gratiam justificantem, dicente Apostolo Rom. 3. v. 2 8 . Arbitramur juglificari hominem permem me operibus legis. Octavo Sacramenta eatenus solum prodesse , quatenus fiduciam excitant, & promissiones Dei consignant. Nonti solam diis demtiam esse peccatum mortale, & per eam duntaxat amitti gratiam justificantem ; sed ejusmodidissidentiam non cadere in praedestinatos , ac P 4 - pro