장음표시 사용
521쪽
licet verb s tollat per meram destructionem prio- ris maleficii; quia honestum est destruere opera diaboli, signa diabolica delere. Imo Confessarius injungere debet malefico paenitenti, ut noxia illa amoveat, si possit, absque invocatione dae,
Q. IS. Qtud es tentatio DeipR. Est temeraria confidentia obtinendi 1 Deo effectum extraordinarium, non serUato ordi- . ne divinae Providentiae; ut si quis abstineret ab omni cibo, confidens se a Deo extraordinario sustentandum, vel mitteret se deorsum ; quia scriptum est: angelis Ibis Deus mandavit de te, S in manibus tollent te, Sc. Sic Eccl. 18. dicitur quasi tentans Deum, qui ante Orationem non praeparat animam suam, quia omittit medium necessarium ad recte orandum. 'Dixi, temeraria confidentia; quia si juberet Deus a se peti miraculum, ut praecepit Regi Achaz Isa. 7. Vel si necessitas urgeret, nec aliud suppeteret medium, non censeretur tentatio Dei, modb id fieret cum humilitate, resque tota permitteretur divinae voluntati, exemplo trium ju-Venum, Dan. 3. V. Ι7. S Discipulorum Christi, Act. 4. V. 3o. Q. 16. Quale peccatum es tentatio Dei P R. Est ex natura sua mortale; quia magnaeensetur irreverentia, quod vilis creatura praesumat Deum leges Providentiae suae ad nutum illius
Dixi, ex natura sua; nam potest esse veniale in eo, qui nec Vult, nec advertit actionem suam pertinere ad Dei tentationem.
522쪽
R. Est violatio rei sacrae. Q. 18. Quotuplex es sacrilegium pR. Triplex; quia totuplex est sacrilegium, quotuplex est species rei sacrae: Atqui triplex est species rei sacrae, nempe persona, ut Clericus, Religiosus locus, ut Templum, Coemeterium, caeterae res Deo dicatae, ut Sacramenta, Vasa Lacra, Reli- quiae, Imagines, Scriptura sacra. Q. I9. Quotuplici modo violatur locus sacer R. Triplici: I. Si vis ei inferatur, V. g. fores Ecclesiae frangantur, bonis suis spolietur. 2 Si in loco sacro fiant actus, quibus pollui possit, ut homicidium, illicita effusio sanguinis aut seminis humani, sepultura excommunicati non tolerati. 3. Si exerceantur in loco sacro alii actus, qui licet eum non polluant, tamen sanctitati ejus repugnant, vel ex prohibitione Ecclesiae, ut mercatus vel ex natura sua, ut Omnia opera per se mala, puta furtum etiam rei profanae in loco sacro, de quibus fusili egimus Tom. s. Tract. de Sacri is, 2. pari. CV. I 3. hic consulendo. Q. 2o. Quale peccatium es Sacrilegium PR. Est mortale ex natura sua, & eo gravius, quo sacratior est res quae Violatur; materiae tamen levitas excusat 1 mortali.
De ejus natura θ' definitione. di
523쪽
di vel vendendi aliquid spiritale vel spiritali annexum. Hanc definitionem 1 majoribus acceptam probat S. Thomas q. IOO. art. I. eamque
Theologi & Canonistae unanimi consensu recipiunt, sed accuratilis exponenda est, cum ex illa pendeant pleraeque quaestiones circa stimoniam dissic, Ies. Itaque Dicitur T. Voluntas, quia omne peccatum debet esse voluntarium : Atqui simonia est grave peccatum : Ergo debet esse voluntaria. Sed voluntaria non erit, nisi adsit cognitio & advertemtia sussciens. Unde in definitione Dicitur 2. Studiosia, id est deliberata voluntas,& ex electione profecta.
Ergo in quaestionibus difficilioribus potest darismonia materialis tantum sicut & usura, quae non sit formaliter peccatum, nec inducat excommunicationis poenam.
At quemadmodum restituendum est lucrum proveniens ex Contractu usurario bona fide & ex ignorantia invincibili inito ; quia cum pactio sobvendi usuras non sit valida, non tran seri pecuniae usurariae dominium; ita pretium per simoniam comparatum reddi debet, & beneficium dimittemdum, quia collatio fuit nulla. Dicitur 3. Emendi vel 'vendendi, quibus verbis significatur omnis pactio non gratuita, sive quaelibet commutatio rei spiritualis cum temporali. Ergo ad simoniam proprie dictam necessaria non est venditio stricte sumpta, in qua sequb Paratur merces cum pretio, quod esset formalis haeresis; sed lassicit intentio commutandi temporale cum spirituali, seu obtinendi unum mediante alio.
524쪽
Ergo meritti summi Pontifices Alexander VII. Innocentius XI. Clerus Gallicanus anno 17oo. Academia Parisiensis anno I 66s. & Lovaniensis anno I 637. & 16S9. pluresque Episcopi in suis Dicecesibus has propositiones damnarunt, alii ut temerarias & scandalosas, alii ut erroneas & haeresim simoniacam per fallacem intentionis directionem inducenteS. Prima. Non es contra justitiam, Beneficia G- clesiastica non conferre gratis. Secunda. Dare temporiae pro spirituali. non es Amonia, quando temporale non datur isnquam pretium, sed duntaxat tanquam motiUum mnferendi vel
inciendi spirituale : vel etiam quando temporale fit solum gratuito compensatio pro spirituali, etiamsi fit principale motivum, imo etiamsi fit mis. Enimverti admissis illis opinionibus nullus pos- .set convinci simoniae, ipse etiam Simon Magus ab ea posset excusari. Dicitur 4. Aliquid spiritale, quo nomine imtelligitur res vel actio Deo sacra, & ad Religionem pertinens, ut Sacramenta, Reliquiae Sanctorum, actus ordinis, Jurisdictionis spiridualis, Conciones &. Catecheses sacrae ad supernaturalem a dientium salutem.
Ergo docere Philosophiam , Theologiam , vel etiam rudimenta fidei, sicut docentur in Scholis k Ludimagistris, quamvis actiones spi
rituales sint, nihilominus non censentur ma. teria simoniae, quia non sunt functiones sacrae. Dicitur s. Vel spiritali annexum; quaedam enim temporalia sic connexa sunt cum spirituali, puta proventus temporales ossicio beneficiarii, reddi
tus Monasterii professione Religiosa, ut sine iis 'Ii s emi
525쪽
emi aut vendi non possint. Sed quia temporale diversimodo potest esse unitum spirituali, Q. 2. Quot modis temporale potes se annexum
R. Tribus, scilicet antecedenter, concomitanter & consequenter. Antecedenter illud censetur anneXum, cui a
. cedit spirituale, ut fundus, cui advenit Jus P tronatus , quod est spiritale, Calix, lapis altaris, balsamum, quae postea consecrari contingit. Pomrb ejusmodi temporale, clim sit quid prius spirituali, & ab eo omninti independens, sine dubio emi & vendi potest & absque simonia, mod6 t
men pretium 40s non augeatur ratione spiritalis annexi, nec Ecclesia talem venditionem prohibeat ; qui enim carius venderet, aut emeret sive agrum, propter Jus Patronatus ei annexum, sive lapidem altaris, propter ejus consecrationem, versi simoniacus esset, quia non Uenderet solum temporale, sed etiam spiritale. Dixi, Nec Ecclesia talem venditionem prohibeat; quia Cap. quae, Tit. de Amonia, prohibetur ne Episcopi vendant balsamum, quo conficitur sa- crum Chrisma. Concomitanter Annexa sunt duplicis gen ris : alia extrinseca functioni sacrae, ut celebrare certo in loco remoto hora incommoda, puta ci ςa meridiem: alia intrinseca, ut labor & fat,gatio in obeunda ipsa functione sacra : annexa prioris generis Vendi possunt, utpote quae nihil in se contineant spiritale, & pretio sinit aestimabilia: Annexa vero posterioris generis Uendi ne, queunt, cum necessario intelligantur in ipsemet iunctione.
526쪽
Consequenter Annexa sunt ea, quae eX spirituali pendent, tanquam a sua causa morali, ut prΟ- ventus Beneficii ab ossicio divino, propter quod dantur, jus fruendi bonis Monasterii h professione solemni, quae in eo emittitur. Ρorro de hinjusmodi temporali annexo spiritali intelligenda
sunt posteriora definitioniS Verba. . Dices I. adVersus allatam propositionem: Simonia est haeresis maximo detestanda ex cap. Cum liqueat, Causa T. quaest. I. Atqui haeresis pertinet ad intellectum : Ergo, simonia male definitur studiosa voluntas. Distinguo majorem. Simonia est haeresis interpretatio, quatenus simoniacus Videtur credere donum Spiritus Sancti esse pretio aestimabile, Concedo: est haeresis formaliter, quasi omnis simoniacus necessariti temporale cum spiritali exaequet, Nego majorem. Simonia igitur est vitium voluntatis, quae abutitur rebus sacris propter commodum temporale, stante nihilominus judicio speculatruo res sacras pluris esse faciendas, quam
Dices et. Christus Dominus, Luc. TO. V. 4. pro sacris Ministris ait, dignus est operarius meri cede sua : Ergo licet spiritalia conferre pro tem-POrali. Distinguo anteced. 'i Mercede improprio dicta & sumpta pro stipendio necessitatis, Concedo : Accipiant justentationem necessitatis a populo, es mercedem dispensationis a Domino, inquit sanctus Augustinus lib. de Pastoribus, cap. 2. Mercede proprie dicta, quae principaliter intendatur tanquam finis Ministerii sacri, quemadmodum mercenarius Pro labore suo mercedem principaliter. c. intendit.
527쪽
intendit, Nego anteced. Clarus, inquit S. Thomas quodlib.. s. art. II. qui vadit ad Ecclesiam principaliter propter distributiones, quas recipit tanquam mem sui operis, fimonium committit. Unde S. Antoninus 2. parte tit. 3. concludit mortale esse quaerere aut appetere curata Beneficia principaliter propter honorem & divitias, quae ex iis percipiuntur. : Praesumitur autem principalis intentio. I. Si exigatur temporale per spiritualium subtractio--nem, cum eXtr. In t tum, Tite de Simonia, expressius exprimat venditionis Deciem, qui prius recipit pretium, quam rem confersit pretiosam. Gratis tamen
spiritualibus prius exhibitis licito possunt consumtae oblationes exigi a nolentibus & valentibus solvere, ut docet S. Thomas art. 3. de Simonia. 2: Si quis pecuniae Vi inducatur ad conferendam rem sacram, cum eam negare deberet, V. g. ad nuptias
filiifamilias benedicendas invitis parentibus, ministranda Sacramenta indignis, puta publicis usur riis, Comaediarum Actoribus, &c. Haec est ipsa impietas Simonis, qui mediante pecunia donum Spiritus Sancti, quo erat indignus, obtinere Voluit. Dices 3. Ex Cap. Nisi esserat, Tit. de Praebendis Licet arbitris ad litem sopiendam concedere uni litigantium annuam pensionem, & alteri Beneficium ; Ergo simoniacum non est dare temporale
pro spiritali. Nego Conseq. Laudato enim Capite litigantes simoniam incurrunt, si propria auctoritate ita 'inter se paciscantur, ut unus eorum retineat Beneficium, & alteri solvat expensas sive litis, sive possessionis initae, vel annuam pensionem, ut Cedat aliud Beneficium, . quod pacifice possidet.
528쪽
Summus tamen Pontifex ibidem concedit arbitrariis , ad quorum judicium litigantes rem totam detulerunt, ut pro bono pacis decernant quod ipsis, non verti litigantibus , aequum Visum fuerit. Sed in illo judicio ipsa pax, & tranquillitas emitur, non vero spiritale. Instas: Cap. Quaesitum, Causa I. quaest. 3. &Cap. Dilectus I. tit. de Simonia, Simoniacus non est, qui sitne judicis aut arbitri sententia promittit vel solvit pecuniae summam ad retinendum spirituale, V. g. Beneficium : Ergo. Distinguo anteced. Qui promittit & solvit ad redimendam iniquam veXationem, quam patitur habens jus evidens, & acquisitum in Beneficium, Concedo: quia nihil spiritale emit aut acquirit, sed repellit dumtaxat injuriam sibi illatam, quae est quid temporale ; qui promittit & solvit ad acquirendum jus ad beneficium, V. g. ut ad illud eligatur aut praesentetur; vel ad confirmandum jus dubium in Beneficium, Nego anteced. is enim verb
Dices 4. S. Thomas hic art. s. ad tertium, pro nunciat simoniacum, qui precibus obtinet Beneficium : Atqui beneficium non emit, qui illud precibus obtinet: Ergo malo simonia definitur emptio. Distinguo min. Non emit si preces secundum se spectentur & quatenus sunt mero petitiones, Concedo ; dives enim qui annuo pauperi eleemosynam petenti, non Vaeniit, sed gratis tribuit: si in precibus spectetur favor humanus, Nego min. favor quippe humanus inter bona temporalia maximi aestimatur, & inter pretia simoniaca numeratur a S. Gregorio, Hom 4. in Evang. re-
529쪽
serturque Cap. Salvotor, Causia I. quaest. 3. ubi sic habetur: Sunt nonnulli qui quidem nummorum praemia ex redimatime non accipiunt, y tumen sacros Ordines pro humana grutis largiuntur .... hi nimirum quod gratis occeptum es, gratis non tribuunt; quia de inpenso ossicio sanctitatis, nummum expetunt DV ris Aliud es munus ab obsequio; aliud munus a manu, aliud munus a lingus, munus quippe ab obsequio est subjectio indebite impensa; munus a manu, pecunia es ς munus is lingua, favor. Ergo simoniam committit ab obsequio, qui praesentat aliquem ad Beneficium cum pacto qubd filium doceat Litteras, aut Missas certo die, loco & determinata hora celebret, cum eX titulo Beneficii sit ei liberum celebrare ubi &quando Voluerit : a lingua verb qui confert Beneficium Aulici filio principaliter, ut pater Regi de se bene loquatur, qui in Concionibus &in Paenitentiae tribunali divitibus adulatur ut eorum gratiam sibi conciliet, & eos habeat beneficOS.
Caeterum etsi simoniacum non sit precibus inclinari ad conserenda sacra ministeria, cum favor humanus non intenditur, inhonestum tamen docet S. Bernardus, lib. 4. de Conm. ad Eugenium, cap. 4. his Verbis : Sane huic negotio non se ingerat rogans. Consilio, non prece ageridum est . . . . . ubi non licet facere quod volo Cutpote non δε-
minus, sed dispessator quis locus roganti P Niso
te qui me rogst, hoc rogat, ut quod vult, hoc mihi liceat, ut non magis velim etiamsi non liceat. Pro
quo rogaris, sit suspectus. Qui ipse rogat pro se, jum
judicatus es. 'Nec interes per se, an per alium roget. Et S. Thomas art. S. ad tertium : Si aliquis, , inquit,
530쪽
inquit, pro se rogot, ut obtinesit curam mimarum, 'ex ipsa praesumptione redditur indignus: Ac precessunt pro indigno. Immediate ante scripserat eum videri simoniam committere, qui preces pro indigno porrectas exaudit; quia favorem humanum principaliter intendit. Q. 2. Quale peccatum est Amonia pR. Est lethale etiam in materia levi. Patet tum ex Scriptura Aet. 8. Pecunia tua tecum fit in perditionem; quod de peccato Veniali non dicer tur quoniam ex imasti donum Dei pecunia possideri: tum ex gravissimis stimoniacorum paenis, quae sup- ponunt grave peccatum.
Q. I. Ouomodo dividitur Amonia PR. Dividitur I. in simoniam juris na- 'turalis & divini; & in simoniam juris Ecclesiastici. Simonia juris naturalis & divini est ea, qua venditur res Vere spiritalis & sacra pro temporali, ut collatio Ordinum, administratio Sa-Cramentorum , usus potestatis , sive ordinis, sive Iurisdictionis spiritalis, jus Patronatus , electio, & collatio Beneficiorum, ingressus Religionis. , Simonia Iuris Ecclesiastici est pactio aut venditio, seu commutatio ab Ecclesia prohibita ob
reverentiam rei sacrae. Duae autem sunt hujusce simoniae species. Prima est eorum, qui vendunt res per se non sacras, sed vel corium etas antecedenter eum sacris, ut Iocum sepub