장음표시 사용
661쪽
Instas Sanct . Chrysost. Hom. S. de incomprehensibili Dei natura ait, nam hominibus peccetiatua confiteri cogo. Et n. 9. de Paenitentia. De soli dic peccatum tuum, F dimittitur. Ergo in men. te Sanet. Doctoris Confessio secreta non est ne
Nego conseq. quia consessio secreta solet dici h Patribus fieri Deo , licεt coram Sacerdote ejus Ministro; hinc in quibusdam libris Ritualibus praescribitur haec formula a Poenitentibus dicenda priusquam peccata sua exponant Sacerdoti, Confiteor tibi Psiter, Domine caesi N terrae. Quod autem haec sit mens S. Chrysostomi patet ex lib. a. de Sacerdotio cap. 3. in quo sic habet, nihil eorum retinJuendum est, quod probe non excutiat atque examinet Episcopus. Q. 3. Ouot furat conditiones Confessionis Sacramen. talis PR. Quinque I. Debet esse diligens, id est, post sufficiens examen. 2. Fidelis & vera , ita
ut paenitens nee augeat, nec minuat . quantum fieri potest gravitatem aut numerum pecca- , torum. 3. Secreta non enim sine scandalo infirmorum peccata quaedam in eorum notitiam Uenirent. 4. Obedire parata , scilicet monitis &praeceptis Consessarii. ' S. Integra. Q. 4. 9uid requiritur ad integritatem Confessonis
Species peccatorum. 2. CircumstantiaS, quae speciem mutant, de quibus supra Trael. de Actibus Human. cap. 7. 3. Numerum peccatorum. Ita definiit Concit. Trident. adversus Novatores ses
662쪽
Dixi: Circumstantias, quae speciem mutant: De aliis quippe quae notabiliter augent peScati gravitatem intra eandem speciem , ut major furti quantitas , sacrilegium contra castitatem in subdiacono, aut presbytero , Concilium nihil statuit; communis tamen est Theologorum sententia ejusmodi circumstantias esse exponendas, i Gque praescribunt nonnulli libri Rituales.
Q. s. Secretum Confessonis Sacramentalis ligatne strictius Confe1sarios, quam secretum mere naturale PR. Assirmative; quia ex S. Thoma secunda secundae qu. 7O. art. I. secundum secretum naturale non obligat in praejudicium boni communis: at secrotum Confessionis nunquam violare licet, etiamsi ex silentio Confessarii gravia imminerent Reipublicae incommoda, aut ipse Confessarius mortem aliter declinare non posset.. Q. 6. Quaenam sigilli flecreto clauduntur pR. Ea omnia quae per Consessionem Sacra- mentalem deteguntur, scilicet peccata sive gravia, sive levia, socii eriminis , tentationes, rustici mores & alii desectus naturales, denique quidquid revelatum Paenitenti molestiam faceret,& Confessionem redderet odiosam.
cuius confessionem , possuntne consilii coptandi causa inter se colloqui de peccatis illius pNon possunt, absque libero illius consensit. Q. 8 . Licetne Sacerdoti strinonem baberre cum ias mei paenitente, de iis quoe in Confessione aperuit PR. Quamvis non violet secreti sigillum, extra Confessionem tamen non licet, nisi prius ab
663쪽
ipso obtenta venia ; quia haec agendi ratio paeni- tentibus molesta est. , Dixi Extra Confesssionem; quia in consessione Consessarius potest , quandoque etiam debet, Ob-t jicere paenitenti in eadem peccata lapso, quod satis sibi non caveat. f
Q. I. Ouid eis Satisfactio pR. Est Poenae a Confessario injunctae
acceptatio & Voluntaria perpessio ad compensandam injuriam Deo illatam. . Q. a. Remanetne poena luenda post dimissam cubpam p . R. Constat remanere tum ex lib. 2. Reg. cap. 32. ubi David perfecte contritus audivit a Propheta , Dominus transtulit peccatum tuum , non morieris , Uerruntamen quoniam blasphemare fecisti inimicos Domini propter verbum hoc , flius , qui natus est tibi, morte morietur : tum ex doctrina de Purgatorio , i quod est ad eluenda peccata jam dimissa quoad culpam. Q. 3. Sacerdotes acceperuntne is tarso potestatem imponendi in Tribunali Poenitentiae opera satisfactoria RR. Affirmative , a Christo enim habent potestatem ligandi & retinendi peccata: ligant autem& retinent , cum non absolvunt Poenitentes; nisi acceptent Poenitentiam , quam ipsis imponunt : & ita universalis Ecclesia semper & ubique intellexit; &haectenus observavit Christi ver-
664쪽
ba , quaecunque solveritis, Sc. quorum retinueritis γ
Ergo Confessarii tenentur ex praecepto divino injungere satisfactiones eoΠVenientes, UlpO- te partes integrantes Sacramenti , alioquin Sacramentum mutilarent; ae consequenter paenitentes ex eodem praecepto debent acceptare & implere ejusmodi satisfactiones. Ergo audiendi non sunt, qui satisfactionem peccatis suis debitam Volunt remittere ad Purga. torium ; cum enim Christus instituerit satisfactionem ut partem Sacramenti, certo certius est Deum Velle, ut in hac vita sibi satisfiat., Q. 4. Satisfactio ob uno Conse sario imposita potesne mutari ab alio Sacerdote ΤR. Si lit salutaris & conveniens, non potest; peccatque paenitens, si nolit eam acceptare; quia praeceptum est Divinum ut quaecunque Sacerdos praecipit, claVe non errante, ea aΡcenitente O, serventur : ' Quacunque ligaveritis super terram, erunt ligata S in Coelo. Sed si Poenitentia non sit conveniens sive ab initio, sive ex superUeniente circumstantia, mutari potest ab alio Sacerdote in Sacramentali tantum Confessione, & quidem auditis peccatis, propter quae fuit impqsita. . Q. S. Quot lex est genus bonorum operum, quibus
fatis' Deo pR. Triplex, nempe eleemosyna, & jejunium,
quo intelliguntur omnes carnis amictationes. Ita Concit. Trident. sess. I 4. can. I 3. Q. 6. Quandonam Poenitentia es imponenda , implenda P
665쪽
R. Est imponenda ante absolutionem, implenda vero juxta , Ecclesiae disciplinam , & eo
tempore, quo praecepit Confessarius. Prioribus seculis absolutio impertiebatur post eXpletam Poenitentiam : Sed cum nullum hac de re in Scriptura extet praeceptum, nec ratio Sacramenti postulet, ut satisfactio ante absolutionem impleatur , Sixtus IV. anno I 478. & Alexander VIII. anno 169o. merito proscripserunt doctrinam, qua nonnulli asserebant consuetudinem , quae a pluribus seculis obtinuit, ut conferatur absolutio prius- ouam impleta sit poenitentia, non esse legitimam, sed merum abusum. Q. 7. Quid attendere debet Confessarius ut convenientem poenitentiam imponat pR Duo attendat necesse est. Primum, utilla sit in novae vitae custodiam & infirmitatis medicamentum. Secundum , ut sit poena & castigatio ob praeterita delicta. Ita Concilium Tridentinum se T. I 4. cap. 8. his gravissimis verbis, Debent ergo Sacerdotes Domini, suantum Spiritus Sprudentia suggesserit, tro qualitate criminum N p Dientium facultate salutores X convenientes satisfactiones injungere, ne si forte peccatis commeant X indulgentius
cum paemitentibus agant, leUissima quadam opera pro gravis unis deliciis injungendo, alienorum peccatorum partiacipes Ussciantur. Habeant autem proe oculis, ut solis-foctio , quam imponunt, non sit tantum ad novae vitae custodiam, S in irmitatis medicamentum ; sed etiam ad pra teritorum criminum vindictam S cas ligationem; nam claOes Sacerdotum non ad solvendum dumtaxat, sed Sad ligandum concespas etiam antiqui Patres credunt S D-cent i nec propterea exsimarunt Sacramentum Poeniten
666쪽
Ergo duplex distinguenda est poenitentia, alia
est poenalis ad puniendum peccatorem : alia medicinalis ad adjuvandum & roborandum infirmum: ne rursus prolabatur. Prior est praecepti dumtaxat , divini quidem : Posterior est insuper necessaria necessitate medii: illa tolli potest per indulgentias ; ista minime. Unde Summi Pontifices in suis Bulijs pro Jubilaeis expresse monent Sacerdotes ut imponant salutares Poenitentias, dum potestatem ipsis faciunt absolvendi a paenis injunctis. Q. 8. 'Quid observandum circa banc Concilii Doctrinam γ - . R. Quatuor. Primum, juxta Concilii doctrinam conveniens& proportionata satisfactio est Iuris Divini, adversus quod nulla consuetudo pra,scribit. Secundum, quantitas satisfactionis ita arbitrio Sacerdotis relinquitur, ut eam decernat, non pro libitu & ad nutum. sed secundum prudentiae
regulas , quantum Spiritus S prudentia 'gge sserit ,
inquiunt Patres; & Sanct. homas in supplemento quaest. art. 4. ad Ι. Dicendum, inquit, quod arbitriuiu illud debet ese divino instinctu regulatum. Tertium , Sacerdos non debet solummodo spectare peccatorum grassitatem & multitudinem, sed etiam paenitentium facultatem; Poenae statisfactoriae, ill quit S. Thomas cit. art. q. medicinae hunt. Sicut ergo Medicus aliquetndo prudenter non dot medicinam ita eficacem, quae ad morbi curationem sivsyciat, ne propter debilitatem naturae, majus periculum oriatur ,' ita Perdos divino instinctu motus nou semper totnm paenam, quoe uni pecca o debetur , injungit , ne infirmus reliquis eae in Lituitae poena de eret, a Paeniιentia tutoliter
667쪽
recedat. Et ideo Sacerdos tanquam prudens Medicus, negligit minus damnum, ut majus eUitet, Uerba sunt ejusdem Angelici Doctoris in quartum di
Cum autem relapsus sit saximum damnum,& prae caeteris timendum , inprimis curabit Confessarius, ut Paenitentia sit emcax ad vitae novae custodiam , & infirmitatis medicamentUm , Veleatque ad eradicandos Vitiosos habitus, cautiorem & vigilantiorem Paenitentem essiciat, piloque exercitationibus saltem facillimis, i graviores non ferat Poenitentiso infirmitas animum ejus intentum teneat Virtutibus comparandis. 'Ita sere Concit. Trid. sessi I 4. cap. 8. Ergo pro infirmitate Poenitentis , minuenda est peccati vindicta, sed praesentiora adhibenda sunt remedia, quod major est ejus infirmitas.
Quartum in laudato Concilii textu ponderanda sunt illa verba, Ne, si forte peccatis conniveant, des indulgentius cum Paenitentibus Vant alien0- 'rtim peccatorum participes viciantur. Quibus verbis fgnjficatur Sacerdotem reum se gra Vis peccati , conitituere, si ab expositis per Concilium regulis , timore , favore, aut negligentia notabiliter recedat.
Dices; quae sunt juris divini, non possunt. solvi ab Ecclesia : Atqui Ecclesia per Indulgentiarum concessionem absolvit a satisfactionibus in Sacramento Paenitentiae impositis: Ergo ejusmodi satisfactiones non sunt juris diUini, sed disci- , plinae duntaxat Ecclesiasticae. Distinguo majorem ; non possunt solvi ab Ecclesia sine causa, Concedo: cum causa, ne-
668쪽
go maj. Namque Ecclesia causis exigentibus, ah solvit a vinculo voti & juramenti , quod tamen est juris divini. . Quod autem non concedat Indulgentias sine causa, perspicuum fiet ex capite sequenti.
De Indulgentiis. Q. I. Ouid est Indulentia
R. Est Remissio poenae temporalis, quae post dimissam culpam luenda superest, extra . Sacramentum, facta ab eo qui potestatem habet dispensandi spiritualem thesaurum Eccletiae.
Dicitur I Remissio poenae, non culpae, temporalis, non aeternae, quae remittitur cum culpa per Sacramentum. Dicitur 2. Extras Sacramentum, ut distinguatur illa poenae remissio ab ea quae fit Virtute Sacramenti Poenitentiae, in quo pro majori vel minori Ρω- nitentium praeparatione, plus Uel minus minuitur reatus poenae temporalis.
Dicitur 3. Ab eo qui habet potestatem disspensiandi Sc. quia bona Communitatis propria , &Reipublicae thesaurus disponsari nequeunt, nisi ab eo, vel auctoritate illitas, qui praeest Communitati seu Reipublicae. Ergo soli Episcopi jure ordinario & divino sunt disipentatores Indulgentiarum , quia ad Apostolos solum & eo rum successores dictum est, Ouaecunque solveritis sper terram , erunt soluta S in coelo: Summus quiderm Pontifex potest dispensare in tota Ecclesia , Episcopi vero in sua Dioecesi
669쪽
tantum. Concilium tamen Lateranense IV. Cap. Cum ex eo tit. de Poenitent. & Remiss detraxit de Episcoporum potestate, ex eo quod plures Episcopi abuterentur in detrimentum Ecclesiasticae disciplinae per indiscretas & superfluas indulgentias, permittitque solum; ut Indulgentias quadraginta dierum concedant, aut ad summum unius anni, cum dedicatur Basilica.
Q. a. stilis est ille thesaurus Ecclesia p
R. Sunt bona spiritualia , quorum dispensatio credita est Ecclesiae. Bona autem illa sunt merita tum Cnristi, qui ex Apostolo 2. Cor. 8.propter Uos egenus factus est, cum es et dioes , ut illius inopia vos diυites es diis, tum omnium Sanctorumetjam in terris degentium, ut docet Clemens UI. in Extravag. Unigenitus. tit. de Poenit. & remis
Q. 3. Quare in hoc Thesauro reponuntur merita San. Llorum P , 'R. Non reponuntur, ut aliquid addant meritis Christi, tum quia merita Christi sunt infinita : tum quia in Christo & per Christum vivimus, meremur & satisfacimus , inquit Concilium Tridentinum cit. sess. ΙΦ. cap. 8. Quemadmodum igitur in ordine naturali causae secundae cum Omnipotentia Dei conjunctae, non sunt quid intensive majus & efiicacius , quam ipsa Omnipotentia solitarie spectata, cum ex ea omnem Vim &actum recipiant, similiter omnia Sanctorum merita meritis Christi conjuncta non sunt quid majoris pretii & aestimationis, quam merita Christi ab iis separata ; illa quippe lunt emanationes a Christo, quia tanquam caput fidelibus
670쪽
membris suis tribuit Spiritum , motum & meri
Reponuntur ergo , ut denotetur Communio Sanctorum in Ecclesia, quae est corpus Christi, &S plenitudo ejus, ut loquitur Apostolus Eph. I. V. 23 Cum autem membra pro se invicem sint solicita , fideles mutuo juVant orationibus , bonis operibus , & satisfactionibus, ex quibus partim conflatur thesaurus Ecclesiae. Q. 4. Extatne in Ecclesia potesas dispensandi illum thesaurum, S ex illo concedendi indulgentias P
R. De fide est extare. Sic enim definiit Concilium Constanti ense se T. I s. adversus Niclesum;& Concilium Tridentinum sess. 2S. adversus Pseu
Probatur tum ex Scriptura , tum ex Traditione Matth. I 8. Quoecumque solveritis super terram, emunt soluta , in caelo, hac potestate usus est Apostolus 2. Cor. 2. in gratiam 'Incesti Poenitentis, cui poenam remisit in persona, id est, auctoritate Christi. ne, inquit, abundantiori tristitia absorberetur. Sanet. quoque Cyprianus cum Collegis suis in Concilio Africano colligit ex citato cap. I 8. Matth. Apostolos & eorum succetares accepisse potestatem relaxandi ex legitima causa poenas Poenitentibus impositas aut imponendas, cum peTm ferit ipse qui ἰρgem dedio, inquit cap. I. lib. 4. ad Sanct. Cornelium Summum Pontificem , ut ligata in terris, etiam in coelis ligata sent; solvi autem possent illic , quae bis prius in Ecclem solverentur, Sc. Et Ep. 13. ad eundem Samst. Cornelium refert Indulgentias solere concedi precibus Martyrum seu Consessorum, qui in carceribus pro fide de-