장음표시 사용
681쪽
Rrtifices, Mercatores grave patiuntur detrimen
4. Qui artes illicitas & prohibitas profitentur, ut Usurarii, & quicumque Artibus quidem per se licitis utuntur ad illicita, ut Pictores qui pingunt Tabellas, & Bibliopolae, qui divendunt
libellos ad libidinem provocantes. s. Qui versantur in proxima peccandi occasione, sive ex natura sua inducat ad peccatum, sive ex poenitantis infirmitate. Falsa si paeniten tia . inquit Concilium generale Lateranense II.
Can. 22. cum paenitens ab osscio vel Curiali, vel neg
tiali non recedit, cadde pastorali quod me peccato
6. Qui ex negligentia culpabili ignorant prima fidei documenta, ut Mysteria sanctissimae Trinitatis & Incarnationis. Ita Innocentius XI. an. a 679. & Clerus Gallicanus anΠO IZOO. R. 3. Iis differenda est absolutio, excepto casu necessitatis de quorum contritione & sin-Cera conversione merito dubitare debet Confes- sarius; quia in Sacramentis conficiendis non licet, uti materia dubia, praesertim ubi haberi potest certa: Atqui Contritio, de cujus veritate merito dubitatur vel dubitari oportet, est materia necessaria Sacramenti Paenitentiae. Ergo absolutio tunc est differenda. Unde sanctus Augustinus Enchir. cap. 6S. Quia, inquit, plerumque dolor' al. i terius cordis occultus es alteri, neque in aliorum notitiam PER VERBA, aue quoecumque signa procedit . . . recte constituuntur ab iis qui Ecclesiis praesunt, tempora paenitentis, ut sat satis etiam Ecclesiae. Et V Carnotensis epist. 228. Rationis ordo hoc exigit, ut internus Judex cnempe Deus in tanto remittat telerius, Tt 4 . quβη
682쪽
quanto solus magis viget interius s Ddex vero, qui tantum videt in facie usque adeo deliquentes sub peccati poena detineat, donec per MANIFESTU Μ paenitentia frictum, quis sit pomitentis assectum intelligat. Dixi: Excepto casiu necessitatis: quia in extremis periculis Medicus, cui desunt remedia indubitata, utitur dubiis, quibus spes salutis utcunque affulgere potest; melius enim est periclitantem aegrotum aliqua spe recreari, quam Omnino desperare.
Porro contritio debet esse dubia Consessario, quando Paenitens peccandi occasione implicatus profert in testificationem suae conversionis, non preces fusas cum lacrymis, non opera, non Ο- res emendatiores, sed verba dumtaxat, quibus pollicetur, sicut sorte in aliis Confessionibus frustra pollicitus est, se amplius non peccaturum.
De essed tibus Sacramenti Paenitentiae.
Q. I. Guinam sunt effectus Sacramenti Paenitentiae PR. Quinque numerantur. I. Remissio peccati & poenae aeternae. 2. Imminutio paenae temporalis pro majori vel minori dispositione poenitentis. 3. Redintegratio amicitiae cum Deo per peccatum Violatae. 4. Restitutio & reviviscentia ut loquuntur virtutum ac meritorum, quae per peccatum fuerant deperdita. S. Auxilia actualia, seu jus ad illa accipienda tempore opportuno, quibus peccator justificatus possit deinceps vitare peccata, & in bono proficere Re
683쪽
justis eatione Tom. 2. Trast. de Gratia, c. 4. g. I. ut intelligat Cousessarius quam mira mutatio seri debeat in corde peccatoris ad obtinendam remissonem peccatorum , colligatque ex effectibus quae Vera, quaeve salsast poenitentiaqQ. 2. Merita reviviscuntne in eodem perfectionis
R. Gratia sanctificans, virtutum dona, & bonorum operum merita subsequente peccato moditificata, per absolutionem reviviscunt pro majori vel minori peccatoris paenitentia, ita ut si paenitentia ejus fuerit vehemens & intensa, per absolutionem recuperet quidquid meriti per peccatum amiserat: si vero fuerit admodum remissa, Parum, vel etiam nihil reparet. Ita Sanctus Tho- maε, 3. pari. qu. 84. art. 2. & art. S. ad 3. colligiturque ex Conc. Trid. sess. I 4. cap. 2. Ubi e presse docet lapsos post Baptismum non nisi magnis fletibus & laboribus resurgere ad integram sanitatem.
, Q. 3. Si quis post absolutionem iterum labatur, reviviscuntne similiter peccata per Sacramentum re
R. Non reviviscunt formaliter; quia Deus non potest restituere peccatum deletum, sicut restituit virtutes per peccatum subsequens extinctas, alioquin esset author peccati, sed revivi- scunt virtualiter seu aequivalenter- quatenus lapsus recidivus ex peccatis per absolutionem remissis contrahit specialem malitiam graviori poena plectendam, quemadmodum in judiciis humanis fur jam mulctatus, si furtum iteret. pejor judicatur, nec virgis dumtaxat caeditur, sicut prius, sed laqueo suffocatur. Dicendum, inquit Sanctus it Tho.
684쪽
Thomas 3. pari. quaest. 88. art. 2 quod peccata dimissa per paenitentigui redire diruut , in quantum re ius eorum, ratione INGRATITUDINIS, Uirtualiter continetur in peccato sequenti.
De Ministro Sacramenti Paenitentiae. -
Q. I. est Minister Sacramenti Paenitentis p R. Solus Sacerdos; dictum est enim solis Sacerdotibus, Joan. 2o. Quorum remiseritis
Dices: Habetur Iac. S. Confitemini alterutrum peccata, F orate pro MUicem, ut famemmi; Ergo. . ego conseq. quia in laudato textu vel non agitur de Sacramentali confessione, Vel de ea agitur. Si primum, textus non est ad propositum. Si secundum, ut Verisimilius videtur, sensus est, confitemini omnes hominibus, non quibuslibet, sed Presbyteris, de quibus Apostolus immediate praemiserat: Di matur quis in vobis P inducat Presisteros Ecclesior, ut orent super eum ... N si in peccatis sit, remittentur ei. Ex quibus verbis statim in fert Apostolus: Confitemini alterutrum, Fc. instas : Constat ex Magistro Sententiarum, lib. 4. distinet. II. & ex S. Thoma in hanc distinctionem , Laicos excepisse confessiones in casu necessitatis. R. Ex sisdem authoribus Confessio illa non erat Sacramentalis : Et ideo, inquit S. Thomas Supplem. qu. 8. art. 2. ad 3. oportet quod sterum confiteatur Sacerdoti, cum copiam brebere potuerit. Instas iterum: S. Cyprianus Epist. II. permit
685쪽
tit Diaeonis, absente Presbytero, Poenitentes infirmos etiam absolvere, excepta eorum Confes
Distinguo: absolvere a poenis canonicis, eosque Ecclesiae communioni restituere, ut sic ad Dominum proficiscantur, Concedo : absolvere Sacramentaliter a peccatis, Nego. Q. 2. uidlibet Sacerdos potesne esse Minister Sacramenti Poenitentiae P
R. Non potest, nisi habeat jurisdictionem vel ordinariam, vel delegatam. Ordinaria est propria Sacerdotum, qui curam habent animarum, ut Episcopi & Parochi: delegata, quae a Prasatis conceditur, quibus ex ossicio non incumbit cura animarum. Ita Concilium Lateranense ΙU. can. 21. & Concilium Tridentinum, . ses . I 4. cap. 7. his verbis: Quoniam igitur natura S ratio judicii iblud exposcit, ut sententia in jubditos dumtaxat feratur, persuasium in Ecclesia Dei semper fuit, X verissimum 6be Θnodus baec confrinat, nullius momenti absolutionem eam sise debere, quam Sacerdos in eum profert, in quem ordinariam aut bubdelegatam non habet jurisdi.
Dices I. In sacra ordinatione Episcopus manus imponens cuilibet Presbytero ordinato, ait: Accipe Spiritum Sanctum, quorum remisieritis peccata, remittuntur eis Ergo quilibet Sacerdos habet potestatem absolvendi 1 peccatis.
Distinguo conseq. Habet potestatem incom pletam , Concedo: completam , Nego consequentiam. Sic qui donatur laurea doctorali, accipit potestatem docendi, regendi & judicandi, quam tamen exercere non potest, nisi Beneiscium
686쪽
ciunt aut Ossicium Obtineat, Uel mandatum accipiat. 'Dices et. Sacerdos sine jurisdictione valide bapti in & infirmos ungit, quamvis illicite. Ergo & Paenitentes absolvit. Nego conseq. & paritatem. Disparitas est quod forma aliorum Sacramentorum non sit actus judicialis sicut absolutio: actus autem judicialis jurisdictionem necessario supponit in Miles stro. . Instas: ouilibet Sacerdos absolvere potest: hpeccatis venialibus absque jurisdictione, Ergo. Nego anteced. Contrarium enim declaravit Congregatio Cardinalium sub Innocentio XI. an. 3679. his Uerbis : Ne venia tum Confessis sat plici Sacerdoti non approbato ab Epi copo aut Ordinaris. Si Conseissarii etiam Regulares, aut quicumque alii Sacerdotes secus egerint, sciant Deo optimo Maximo se rationem redditu ros esse, neque defuturam Episcoporum ordinariorum justam S rigorosem animadversionem in
Q. 3 . Quis detegare potest ad audiendas Confessiones p
R. Juxta vulgare effatum, quivis habens jurisdictionem ordinariam delegare potest. Sed cum ex inordinata delegatione multi orirentur desectus & magna confusio non sine animarum pernicie ; nempe Parochi nonnunquam delega-hant vagos Sacerdotes, flagitiosos & incapaces: quin Regulares , etiam aliquando apostatae sub praetextu privilegiorum Sedis Apostolicae, reni tentibus aut insciis Pastoribus, indiscriminatim peCCatores absolvebant: Concilium Tridentinum occurrit tantis malis saluberrimo hocce De.
687쪽
teri, inquit, in sua Ordisatione a peccatis abfomen. di potestatem occipiant, decernit tamen sancta Θnodus nullum etiam REGULAR ΕΜ pose confessiones S sic
LA RI U Μ, etiam SACERDOTUM, audire. nec ad id/ idoneum deputari, nisi aut PAROCHIALE BENEFI-
CIUM, aut ab Episcopis per examen, s illis videbitur esse necessarium, aut alias idoneus judicetur, N approbationem, quae gratis detur, obtineat: PRIUILEGIIs θ' consuetudine quacremque etiam immemoriali, non obstantibtu.
Ex hoc itaque Decreto, I. Nullus Parochus potest ullum Sacerdotem delegare ad audiendas Confessiones suorum Pa-' rochianorum, nisi ille fuerit ab Episcopo appro
et . Ne quidem Sacerdotes taculares possunt absolvi h Sacerdote, qui nec habet Beneficium cum Cura animarum, neC ab Episcopo est: approhatus , Contrariam doctrinam proscripserunt Alexander VII. anno 166S. & Clerus Gallicanus anno IZOO. ParoChi tamen possunt sibi eligero, quem Voluerint Consessarium, modo ille sit approbatus ab Episcopo. Ita enim habetur, cap.' pro dilutione, tit. de Poenit.-Remis . . 3. Revocata sunt hocce Decreto privilegia Regularium, si quae antea babebant, absolvendi sine licentia Episcopo sic enim habet: Privilegiis consuetudine quacumque non obstantibus. Ita declararunt Summi Pontifices Pius ΙU. Constitutio.' ne, In Principis Apostolorum: Sanctus Pius V. in Bulla, Romani Pontificis, Gregorius XIII. in Bulla, In tanta Negotiorum mole; Clemens X. Constituistione, Supor . Ac tandem Rex Christianissimus Ludovicus XIV. uti Cauonicarum Sanctionum '
688쪽
vindex anno I 668. solemni ori Edicto in toto Re- gno suscepto sanxit: ut Circa approbationem ser- .varentur, quae Concilium Tridentinum, Pius IV. Sanctus Pius V. Gregorius XIII. Clemens UIII Paulus V. Gregorius XU. Urbanus VIII. & Alexander UII. mandarunt, scilicet nullum Regularem idoneum esse ad audiendas saxularium Confessiones, nisi obtenta EpitCOpi approbatione, quam limitare & revocare possit, absque eo quod re-
Vocationis Causam aperire teneatur.
4. In illo Decreto non comprehenduntur Con- fessiones Regularium, quas proinde Sacerdos non approbatus ab Episcopo ex Cipere potest. Cumi Consensu legitimo. Superiorum Regularium. Nomine autem Regularium hic non intelligunt Moniales; nam ex Constitutione, Inserutabili Gregorii XU. ne quidem Regulares possunt absolvere Moniales tibi subditas, etiam exemtas absque approbatione EpisCopi, & Clerus Gallicanus anno 17Oo. han Cee propositionem damnavit ut falsam,& a Concilii Tridentini mente alienam: 'Religiosae exempta possunt absolvi a Sacerdote non approbato ab uisicopo , sive Sacerdos ille Ait Saecularis, sue Regu-
s. Decretum Concilii non spectat habentes Beneficium, Cui Cura animarum annexa est; Parochus enim eo ipso Censetur approbatus ad excipiendas confessiones suorum Parochianorum, quo Episcopus Beneficium Pastorale ipsi contulit. Sed si dimiserit Beneficium, indiget appro
Dixi: Suorum Parochianπum ,' quia ad excipiendas exterorum Consessiones, satis non est, i ut habeat proprii Parochi consensum, sed requitatur
689쪽
ritur approbatio Episcopi saltem tacita. Est au- 'tem tacita, Cum EpisCopus non contradicit Consuetudini quodammodo necessariae, secundum quam vicini Parochi etiam diversae Diceces eos sese mutuo juvant ad sustinenda Pastoralia onera.
Q. 4. Quid se Parochus sanie illa consuetudine
prohibeat ne Parocbiani apud alium Parochum peccata deponunt 8 -
R. Si prohibitio illa sit potius in destructio
nem, quam in aedificationem, recurrendum est ad Episcopum; neque enim Episcopi in Concilio Lateranensi IV. quidquam a sua auctoritate detraxerunt, cum canone , Omnis utriusique sexus, sanxerunt sine licentia proprii Sacerdotis, qui est Parochus, alienum Sacerdotem noli poste solvere nec ligare. Unde merito Joannes XXII. damnavit propositionem Joannis de Poliaco Theologi Pariliensis, qua asserebat statuto canone, Omnis utriusique sexus, nec Episcopum, nec Papam effςere posse, ut confessio facta alieno Sacerdoti sine, consensu proprii Valeret. Similem propositio- nem perstrinxit Clerus Gallicanus anno 16SS. Enimvero quis crederet Regem, stante Edicto, quo sanxit omnes cives jus suum prosecuturos coram Judice, quem in Provincia eis constituit, non posse ex speciali gratia, nec debere ex causa alium Judicem nonnullis constituere
Q. S. Qui Religionis causa ex diversis Dioecesi hus peregrinantur ad sacros quasdam ades, possunt ibi a peccatis absolvi 2 i- R. Si mala fide & primario illuc proficiscan. tur, ut disciplinam suae Dioeceseos declinent, absolvi nequeunt: si vero bona fide & Religionis causa primario illuc peregrinentur, absolvi possunt:
690쪽
sunt: Sacerdotes enim illius loci tacite sunt ap- probati. Idem dicendum de Parochiano, qui cujusdam negotii causa diversaretur ad tempus in aliena Parochia secus si sine consensu expresso vel tacito ad eam proficisceretur , ut ibi peccata deponeret. Ita declarat Concilium Senonense anno IS 24. Interroget Sacerdos, inquit, paenitentes ad confessionem accedentes, an sint Parochiani, quis noudebent absolvere nec audire in confessione nisi suos Paro
Q. 6. Quot modis imitari potes approbatio
R. Quatuor. I. Quoad locum, quomodo solent approbari Uicarii Parochorum , icilicet ut audiant confessiones in Parochia duntaxat ipsis designat. Consulto tamen Episcopi addere solent S in vicinia , propter frequentes quae O currunt occasiones serendi opem vicinis Parochis& Parochianis. 2. Quoad personas, puta Saeculares ; Moniales enim non comprehenduntur in approbatione generatim concessa, sed specialis requiritur ad earum consessiones excipiendas, ut constat tum ex laudata Bulla Clementis X. S perna, tum eX universali praxi Ecclesiae Gallicanae. 3. Quo ad tempus, V. gr. ad annum, in quo non censetur comprehendi tempus Paschale; in generali enim Consessione Praelatus non censetur derogare juri communi nisi exprimat. 6. Quo ad caius, quos sibi reservant Summus Pontifex , &Εpiscopi.
Q. 7. Quot requiruntur, ut casus in individuo censeatur restruatus P . R. Quatuor. I. Ut actus sit lethaliter ma. lus; cum enim peccata Uenialia non sint materia Sacramenti Poenitentiae necessaria, retineri aut reservari