장음표시 사용
671쪽
De Poenitentia. 653tinebantur, libellosque supplices Episcopis offe
rebant pro PoenitentibuS. - Q. S. Remittunturne pem Indulgentius paenae tem
porales justitis divinae debitae, S insuturo saecido luendae P
R. Remittuntur. Quaecunque someritissuper terram, erunt soluta Sin Coelo. Matth. 18. Leo X. in sua Bulla contra articulos Lutheri, hunc inter cateros perstrinxit, Indulgentis bis, qui eas Ueraciter consequuntur, non valent ad remissionem poenae pro peccatis actualibus debitae apud dicinam justitiam , &hanc rationem aifert Sanct. Thomas in Supplem. quaest. 2S. Rrt. I. nimirum , Ecclesia ejusmodi Indulgentias faciens magis damnisi aret , quam adjuUaret, quia remitteret ad graviores poenas, scilicet Purgotorii, absolvendo a Poenitentiis injunctis quibus expungi tur reatus poenae longe acerbioris in altera vita luendae. Et ideo aliter dicendum quod Valent,
quantum ad forum Ecclesiae , F quantum ad judicium Dei ad remissionem paenae residuoepugi Contritionem, Confessionem, S Absolutionem, Ave At injuncta, me non, hoc est, sive injungenda per Cano neS.' Q. 6. Valentne Indulgenti et Ane cassa legitima onveniunt omnes Theologi Indulgentias sine legitima causa concessas, non esse ratas coram Deo , nec expungere reatum poenae in
Purgatorio luendae ; quia dispensatio sine causa , in iis quae sunt juris divini, ut in Votis, est prorsus irrita; Atqui poena temporalis, quae dimissa culpa superest, jure divino est expianda;
672쪽
R. Requiritur I. immunitas ab omni peccata lethali, unde in Bullis pro Jubilaeo , indulgentiae conceduntur Contritis X Confesis. Imo ut
quis totum plenariae Indulgentiae fructum obtineat, necesse est ut purgatus sit ab omni culpa veniali; quia cuilibet peccato etiam levissimo debetur poena, quae remitti non potest, remanente culpa & asse tu ad illam. 2. Requiritur observatio eorum omnium quae praescribuntur in Bulla , seu in concestione indulgentiae: & quidem intra tempus praescriptum , V. g. intra unam hebdomadam, nisi Confessarius differendam cem suerit abiolutionem. Q. 8. Status gratissi requiriturne tanquam conditionece Dat is ad rite perscienda opera in Bullis inju cita pR. Suffcit ut impleantur animo Vere paenitenti & ab assectu peccati lethalis libero, dummodo ultimum opus sit ab homine contrito &conseiso.
Q. 9. Estne certum plenariam Indu entiam eum sui De consecutum, qui contritus X confessus accurate praestitit, quae praescribuntur in Bulla p R. Minime; graves enim Theologi , ut Sanctus Antoninus, Adrianus UI. & C etanus ante Concilium Tridentinum , Dominicus Soto &Joannes Hesselius, qui interfuerunt eidem Comcilio, in post Concilium Navarrus, Eitius, Sylvius , & alii recentiores non pauci, quin & plures Episcopi, ut Catalaunensis, Agennensis &Montis Pessulani in suis Catechismis de Indulgentiis docent Indulgentias esse supplementum infirmitatis humanae; non fomentum inertiae, nec prodesse nisi ita qui curant sacere fructus dignos Paeniis
673쪽
Poenitentiae, alioquin enervaretur Ecclesiastica disciplina, & Fideles procliviores ad peccandum redderentur, ut ait Sixtus IV. in Extra U. Ovem admodum , illudque illustrat C etanus exemplo accommodato in suo opere de Indulg. In qualia het bene ordinata Refiublica , inquit, quantumcunque rationabilis adeliset quandoque causa dispensandi communem
Gesaurum in cives gravatos gre Glieno, negligentes ta
men solvere, indigni censerentur adjutorio thesauri ; ex eo enim quod positat de juo solvere N non curant, indignos se reddunt tali sublevamine. Sanctus Cyprianus Epist. 13. non Vult ut Martyres pro hujusmodi dent libellos supplices, sed pro iiS duntaxat, quos nosis , quorum paenitentiam satisfsictioni proximam con- Dicitis. Clemens VI. in citata ExtraVag. Unigenitus docet Indulgentias concedi. ut cunctorum Fidelium augeatur devotio , fides splendeat, spes vigeat , charitas Vehementius incalescat. Et Joannes Hesselius a. pari. Catechismi, cap. 46. Si plenariam , inquit, Indulgentissm sicciperet omnis , qui utcunque contritus est X confispus , qui est in statu gratiae, male diceret Bonifacius VIII. Extrava Antiquorum, quod unt qui Ne plus mereretur X efficacius consequeretur Indulgentisis , qui Basilicas ipsias amplius S devotius frequentaret. Quore non es putandum , ut quidam docent, quod quicunque Indulgenti mrum particeps fuerit , si statim moreretur , absque ulla poena continuo ad caeli gaudia transiturus fit. Nec propterea aliquid adimitur efficacis Indugenti arrem, inquit C etanus , Acut nihil adimitur esicacis Sacra. mentorum , ex boc quod oportet accedentes ad illa Gye dispositos. -
Q. Io. Osotuplicis generis sunt Indulgentiae PR. Aliae conceduntur pro vivis, aliae pro de-
674쪽
functis: aliae partiales ad relaxandam dumtaxat partem poenae debitae: aliae Plenariae pro to a PCena remittenda. Et hae sunt duplicis generis: aliis vocantur simpliciter plenariae; aliae Jubilatus, vel ad Jubilaei instar, ut quae conceduntur in Summi Pontificis inauguratione & magnis Ecclesiae calamitatibus. Iubilaeus autem secundum vim nominii Hebraici idem est ac remissio , sive li
Q. II. Disserimine Indulgentis pro mortuis concesset, ab aliis Indulgentiis p i R. Assirmative; Indulgentiae enim pro vivis dantur per modum absolutionis & solutionis; pro defunctis vcro per modum suffragii, quia E clesia in eos Iurisdictionem non habet. Respon- so illustratur exemplo Regis, qui ex aerario suo sumit ad solvendos captivos, quorum alii in ejus carscribus detinentur, alii in carceribus alterius Principis. In priores Iurisdictionem exercet, eosque solvit propria auctoritate: posteriores vero suis solum suffragiis juvat apud Principem, si forte oblatam pro iis pecuniam velit accipere, ac liberos eos dimittere.
Q. Iz. In quo disserunt Indulgentis ad instar 'e hilaei concessae, ab aliis Indulgentiis plenariis sR. Disserunt solum in quibusdam privilegiis; namque in praecipuo effectu, qui est integra poenae debitae remissio prorsus conVeniunt. Q. 13. Quoenam fiunt illa privilegia P R. In Indulgentiis, quae sunt ad instar Jubilaei, I. Liberum est cuique eligere quem ma- luerit ex approbatis ab Episcopo Confessarium.
2. Quivis Consessarius ab Episcopo approbatus potest .
675쪽
potest absolvere ab omnibus peccatis, & Censuris etiam reservatis sive Episcopo , sive Summo Pontifici: Dico a Cessuris, non Vero ab irregularitatibus & commutare Vota, Vel in iis. disi ensare exceptis votis Religionis & castitatis perpetuae) modo tamen sit causa suffciens. Dixi: In Indulgentiis, quae sunt ad insain om&- lini; nam in Jubilaeo Anni sacri Sacerdotes non possctunt absolvere a casibus Episcopo reservatis, nisi ab ipso facultatem acceperint, sed tintum a reservatis Summo Ρontifici. Deinde ad effectum illius Jubilaei, non lassicit generalis Episcopi approbatio ; sed requiritur specialis deputatio.
De forma Sacramenti Paenitentiae.
Q. I. Ouaenam es forma Sacramenti Poenitentiae R. Sunt verba Sacerdotis: Ego te a solvo in nomine Patris, Sc. - aErgo nec scriptis dari potest absolutio, quia scripta non sunt proprie verba, nec absenti, quia Pronomen, te, supponit personam praesentem loquenti. Q. a. Singula verba suntne de essentia Sacr menti P i
R. Isthaec duo verba, te absolso, sussciunt; quia satis exprimunt essed tum Sacramenti: reib. qua tamen ex praecepto sunt proferenda. Dices: Forma Baptismi esset irrita & prorsus nulla, omissis his particulis, in nomine Patris, ED. Ergo & forma Sacramenti Poenitentiae. Nego conseq. & paritatem. , Disparitas est,
676쪽
quod Christus ipse jusserit baptizandum, in nomine Patris Sc. At neque ex Scriptura, neque eXTraditione Ecclesiae habemus in forma absolutionis necessario exprimendum esse Mysterium Tri-' nitatis. Addi potest ratio convenientiae , ut uni, nempe quod Baptismus non vero Poenitentia, sit solemnis professio Religionis Chri1tianae, cujus sanctissima Trinitas est primarium Mysterium.
Q. 3. Edetne valida formo enunciata modo depro
R. I. Graeci ea etiamnum utuntur, nec ea de 're Latini unquam adversus eos quaestionem moverunt; quin Clemens VIII. anno IS9S. Graecis Romae degentibus permisit usum formae deprecatoriae.
R. 2. Apud Latinos a pluribus saeculis non valet, ut Sanctus Thomas opusculo 22. multis probat, ac praesertim authoritate Theologorum Parisiensium; qui ipsius aetate ita sentiebant. Sed &ntres Tridentini sess. I 4. cap. 3. disserte docent formam hujus Sacramenti positam esse in illis verbis, Ego te absolvo, precesque iis adjunctas nequaquam pertinere ad ejus essentiam. Et ratio est, quia ex dictis de Sacramentis in genere, Christus non determinavit in specie omnium Sacramentorum formas, sicut materias. Q. 4. Quis est illorum verborum sensus p R. Tres sunt sententiae. Prima, eaque Haeretica in Concilio Tridem tino damnata, sess. 14. can. 9. est Pseudoreformatorum, qui potestatem absolvendi a peccatis reponunt in nuda Evangelii praedicatione, quod credentibus promittit peccatorum remissionem.
677쪽
. Secunda est Magistri Sententiarum lib. 4. distinct. I 8. & aliorum veterum, qui, ut supponunt ad Sacramentum Poenitentiae perfectam contritionem praerequiri, ideoque peccata jam esse remissa priusquam subjiciantur clavibus Ecclesiae, concludunt eum esse sensum horum verborum, ut te absoluo, nempe, Ego tanquam ofudex a Chri . congliturus , juridice declaro peccata tua se remigm. Verum, quam Vis haec sententia non sit damnatali Concilio Tridentino, quemadmodum asseruns Vega, Solo, Salmeron , qui Concilio interfuerunt, & Cardinalis Palavicinus in Historia ejusdem Concilii, lib. Io. cap. 12. est nihilominus notata a Facultate Parisiensi anno I 638. ut teme-' varia & erronea. Et merito quidem ; namque ejusmodi sententia detorquet Christi verba: Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis, in sensum alienum, aliud quippe est remittere peccata, aliud declarare peccata esse remissa. Quare Tertia sententia, Qui adhaerendum est, asserit eum esse horum verborum sensum, Ego Sacramentum absolutionis tibi impendo, ita sanctus Thomas, vel Ego do tibi, quantum in me es, gratiam reconciliativam, seu peccatorum remisivam, sicque vera est forma, etiam respectu illius, qui prius Deo reconciliatus, peccata clavibus subjicit, tum quia ille recipit gratiam peccati ex natura sua remissi-Vam; tum quia amplius cum Deo reconciliatur & crescit in ejus amicitia; tum quia ipsi remiuitur aliquid poenae temporalis. 'Dices: Ex S. Augustino Serm. 67. alias 8. de verbis Domini; Sacerdotes non solvunt paenu
tentem a peccatis , nisi prius vitam spiritalem a , christo exceperit, quemadmodum Apostoli non' . T a lab
678쪽
solverunt Lazarum nisi jam suscitatum & vivum: id Consteor, inquit, foras prodit. Foras prodire non poisset, nisi viveret: vivere non posset, nis resuscitatus
eset. Et Concio. 2. in Psal. IOI. Merito per Eccle-
sam peccatorum solutio dari potes: fuscitari autem ipse
mortuus, non nisi intus clamante Domino potest. Simi lia habet Sanctus Gregorius, Homil. 26. in EUangelia. Et Sanctus Hieronymus in cap. I 6. Matth-' scribit Sacerdotes non purgare a peccatis, sed purgatos paenitentes pronuntiare, sicut in veteri Lege leprosum non mundabat Sacerdos, sed mundatum declarabat: Ergo. Distinguo anteced. Nisi prius vitam spirit lem acceperit, Vitam, inquam, inchoatam, seu vitales motus paenitentiae, Concedo: nisi acce, perit Uitam perfectam, quae consistit in gratia sanctificante & charitate, per quam anima unitur 'Deo, , qui est vita ipsius, Nego anteced. Itaque . resurrectio Lagari & resurrectio Poenitentis in altero conveniunt, & in altero discrepant. In eo ambae conveniunt, quod nec Lazarus, nec Poenitens suscitari potuerint, nisi vivificam vocem Domini audivissent. . Discrepant Vero, quatenus Lazarus vocem Domini percipere non potuit, nisi postquam ejus anima iterum unita est corpo- ri, a quo recesserat; nam ante illam unionem, in qua essentialiter & indivisibiliter consistit vita corporalis, corpus est plane mortuum, caretque omni sensu & motu vitali. Contra Vero peccator priusquam infundatur gratia sanctificans , & , per charitatem uniatur Deo, interius audit Vocem Domini per gratias actuales, quae sunt actus vitales, utpote illustrationes mentis, & piae UOI Dialis affectioner, quibus movetur ad Contri-
679쪽
tionem, & prodit foras per Consessionem quod
ammodo Vivus propter ejusmodi actus vitales, ac tandem a peccatis solvitur manu Apostolica. Nec aliud docet Sanctus Hieronymus citato loco ibi enim carpit supercilium quorumdam Sacerdotum, qui arbitrabantur se pro nutu posse damnare innocentes, & solvere noXios, cum Sacerdos pro ossicio suo, postquam audierit peccatorum Uarietates, exploraritque confitentium affectus & dispositiones, judicare debeat quis sit solvendus, quisve ligandus , quemadmodum Sacerdotes inveteri Lege discernebant inter Lepram & Lepram, mundum & immundum, & per sacrificia in Lege Praescripta Leprosum sanatum solvebant ab immunditia legali', & societati, ex qua ejectus fue-Tat, restituebant. Q. S. Quibus impertienda est, aut neganda absolutio P . R. I. Generatim loquendo, iis statim impertienda est, quos Consessarius prudenter judicat vere esse contritos; quia illi habent jus ad abso- lutionem; Consessio qRippe fit ad eam obtinen- dam, si nihil obstet ex parte confitentis; & Confessarius eam excipit hac tacita conditione. . Dixi: Generatim loquendo ; quia si Poeniten versetur in morali ac veluti proximo labendi periculo, quantuncumque contritus appareat, disserenda tamen est absolutio , donec removerit Peccandi occasionem, V. g. fornicariam, Omis rit controversiam , inimicitiarum causam diremerit.
R. 2. Iis neganda est absolutio, quos moraliter certus est confessarius, aut esse potest & de bet per diligens examen, carere lassicienti con- . Tt 3 tri-
680쪽
tritione: quia nunquam licet, sub quolibet necessitatis praetextu, celebrare Sacramenta alio ritu , S in alia materia, quam Christus instituit, v gr. Eucharistiam conficere alio pane, quam triticeo , baptizare alio liquore, quam aqua, nam praeterquam quod irritum esset Sacramentumo plane nullum, Minister reum se gravissimi sacrilegii constitueret: Atqui vera contritio est hChristo instituta essentialis materia Sacramenti Paenitentiae; Ergo nefas est illud administrare, si evidenter desit vera contritio. Unde merito Innocentius XL. anno 167o. & Clerus Gallicanus anno IZOO. proscripserunt hanc propositionem. Poenitenti habenti consuetudinem peccandi contra Legem Dei, naturae, aut Ecclesiae, F s emendationis spes nulla opporest, nec es deneranda, nec disserenda est absol etio, dummodo ore proferat se dolore S proponere emen
Atque haec ratio probat etiam denegandam absolutionem iis, qui etiamsi non sint conscii nisi peccatorum venialium, ea confitentur absque ullo sensu doloris & emendationis proposito, quia deest materia essentialis, sine qua non potest stare Sacramentum.
Ergo iis deneganda est absolutio, Ii Qui cum
proximo inimicitias exercent, nec cum eo reconciliari volunt, nec odium deponere, nec lincera dilectione eos prosequi. ' ia. Qui cum aes alienum detineant, aut proximi famam laeserint, restituere vel satisfacere detrectant.
3. Qui sumptibus superfluis debita contra. hunt, quibus solvendis pares non sunt, aut si pares, debita solvere negligunt, unde creditores,