장음표시 사용
721쪽
rem offerendi, deinde post resurrectionem potestatem remittendi peccata, Joan. 2O. Qeterum propter diversas Opiniones circa materias Ordinum, caute observandum est quidquid praestribitur in Pontificali Romano, & si quid fuerit incaute omissum, illud supplendum est, ut docent Innocentius 1ΙΙ. & Gregorius lx supra laudati, quia ritus integer necessarius est saltem,
Definitur ordo supremus, quo datur Presbytero potestas conferendi Sacramenta Confirmationis & Ordinis. regendique Ecclesiam sibi commissam, hoc est Clerum & Ρlebem. Dicitur I. Ordo supremus; quia Episcopatus est Apex & fastigium Sacerdotii. Quid est Episcopus, inquit sanctus Augustinus lib. quaest. in vetus &novum Testam. quaest. Io I. nisi primus Presbyter, hoc es summus Sacerdos ,1 Et sanctus Ignatius Epistis ad Smyrnenses , Honora Discopum ut Principem S
Dicitur 2. Om datur Presbbtrro ; quia nequit esse Episcopus, qui Presbyter non fuerit. Dicitur 3. Potestas conferendi, M. quibus Ue , bis designatur potestas Episcopi propria , quia confirmare Neophytos & ordinare Ecclesse Ministros sunt actus Ordinis, nec ad eos exercendos suffcit potestas jurisdictionis , quam habet 'Capitulum sede vacante, & Episcopus nondum
Dicitur 4. Et regendi Ecclesiam Abi comVissam, ut denotetur potestas jurisdictionis ; jurisdictio. D. Haberi Theolog. tim. VIII. YY Hip-
722쪽
quippe est potestas gubernandi subditos jus dicendo, serendo leges, coercendo refractarios & pinniendo transgressores.
Ergo Episcopus jure divino est superior Presbytero : tum poteitate ordinis, tum potestate jurisdictionis. Primum expresse definiit Concilium Tridentinum ses 2 23. can. 7. secundum necessario, & evidenter colligitur ex can. 6. ejusdem
sessionis, ubi Concilium decernit in Ecclesia C tholica esse hierarchiam divina ordinatione institutam , eamque constare ex Episcopis , Presbyteris & Ministris. Dices : S. Hieronymus in Caput I. Epistolae ad Tit. & Epist. 8S ad Euggrium multis probat Episcopos humano tantum jure esse Presbyteris superiores ; ait enim post schisma ortum Corin. thi , ubi alter dicebat, ego sum Pauli, alter,
ego Apollo , In toto orbe decretum es , , ut unus de Pres teris electussuperpometretur ceteris , ad quem omnis Ecclesiae cura pertineret S Schismatum semina tolleren
Nego antee. Quomodo enim sanctus Doctor assereret presbyterum sine nova inauguratione constitutum fuisse Episcopum , quemadmodum Diaconus constituitur Archidiaconus, qui tam diserte docet Presbyterum non posse Neophytos confirmare , nec Ecclesiae Ministros ordinare : Quid facit, inquit, excepta ordinatione Episcopus quod non jaciat Presbter ρ Agnoscit ergo lanctus Doctor potestatem prdinandi in Episcopo , quae non competit Presbytexo. De Confirmatione etiam idem agnoscit Dialogo contra Luciferi,
nos , in quo sic habet : Quod hoc loco quaeris, quare in Ecclesa baptizatus nise Eer manus Discopi acci- pin
723쪽
riat Spiritum Sanctum , ... Disce hanc obstruationem ex auctoritate Scripturae descendere . . . . si Scriptum auctoritas non subesset, totius orbis in banc partem
consensus instar praecepti obtineret. Quoad vero praeeminentiam jurisdictionis Episcopalis , multae evincunt Sanet. Hieronymum eam divinae institutioni ascribere; laudata enim Epist. 8s. scribit Episcopos id esse in Ecclesia, i quod Aaron ita Synagoga,& Presbyteros filiis Aaron , qui erant simplices Sacerdotes, respondere: Atqui Aaroae jure divino erat superior simplicibus Sacerdotibus : Ergo. Deinde in Epist ad Tit. Episcopi, inquit, noverint se magis consuetudine quam dispositionis
dominicae Deritate Presbteris esse majores. Ergo in mente Sanet. Hieronymi Episcopi majores. sunt Presbyteris, partim institutione divina, partim consuetudine Ecclesiae, quae ut dissensionum pia taria eUellerentur , ut loquitur Sanet. Doctor, mutavit disciplinam, decrevitque ut deinceps ad Episcopum omnis Ecclesiae cura perἷineret, cum ante Corinthianum schisma esset communis Episcopo
& Presbyteris, sed in diverso gradu.Episcopi ossicia numerantur septem in Pontificali Romano, his verbis: Episcopum oportet judicare, interpretari, sciηcet Verbum Dei & ejus legem) consecrare, ordinare, ostierre, baptigare, F com
. Materia est manuum impositio, hoc enim ritu Apostolus Timotheum consecravit Ephesium Episcopum, praecepitque ut Episcopos ita consecraret. Hanc materiam assignat Concilium Carthaginense IU. meminitque impositionis I Lbri Evangeliorum super caput & scapulas conse- crandi; sed eam materiam non adhibent Graeci,
724쪽
nec erat universaliter receptus ille ritus nono M. culo in Ecclesia Latina, ut constat ex Amalaffio. Forma autem sunt Verba quae proferunt Pontifex consecrans & duo Episcopi assistentes, dum manus capiti consecrandi imponunt.
Q. I. mne amplior V superior Purifrictionis potesas
in Romano Ponti e , quam in ceteris Epycο-pis , idque jure diuino P . Negant Graeci schismatici, contenduntque Primatum, quo gaudet Romanus Pontifex , ipsi ab Ecclesia fuisse concessum, cum Urbs Roma esset Caput Imperii. In hoc errore versantur Lutherani , Calviniani & omnes Haeretici , adversus
R. De fide est Romanum Pontificem jure divino esse Episcopis superiorem, & caput totius Ecclesiae; ita enim definiit Concilium Lateranen
se 4. anno I 2IS. Romana Ecclesia, inquit, D Is ΡΟ-NENTE DΟΜINO Dper omnes alias ordinatae potestatis obtinet Primatum , utpote mater omnium Fidelium
S Magisera. Et Conc. Florentinum, in quo Convenerunt Graeci cum suo Imperatore, & Latini, Praeside Eugenio IV. an. I 439. Definimussanctam Apostolicam Sedem S Romanum Ponti em in univer orbem tenere principatum , N ipsum Pontifcem Romanum jucta forem esse Beati Petri Principis Apostolorum, S Oerum risi e se Visurium, totiusque Ecclesiae caput X omnium Gristianorum Patrem. N Doctorem exisere, S ipsi in Beato Petro pinendi S regendi Ni gubernandi universalem Ecclesiam, A DOΜΙNO NOSTRO JΕ-
725쪽
De Ordine. po9 Tria in hac definitione inprimis sunt notanda
& probanda. 3Primum, quod S. Petrus fuerit Princeps Apostolorum habetur e Scriptura Matth.. I 6. V. I 8. Tu es Petrus, Sylier Linc Petram oedificabo Ecclesiam meam, N portae inferi non proeUalabunt si Gersus eam , tibi tabo claves regni Coelorum. Per claves autem designatur suprema potestas, atque in ejus rei signum Regi urbem ingredienti offeruntur clave Scivitatis. Quod hic Petro promiserat Christus, illud contulit post Resurrectionem Joan. 2I. his verbis : Pasce agnos meos , & iterum , posce oves meas, id est interprete sancto Epiphanio Haeresi 7S. pasee matres & filios, Pastores & plebem. . Hac potestate statim usus est post Ascensionem Christi Beatus Apostolus Act. I. U. IS. Ubi unumh Discipulis eligendum in locum Judae proditoris decreVit tanquam chori Princeps, S is cui a Chriso Grex commillus est inquit S. Chrysostomus Hom. g. in Act. Apost.' Secundum, quod Romanus Ponti sex sit su cessor S. Petri, constans est Ecclesiae lues Graecae, tum Latinae traditio. Origenes apud Eusebium lib. 7. Histor. cap. Iet. sic habet: Petrus ad ultimum in Urbe Roma commoratus , ibi S crucifixus est deorsum capite demerso, quod ipse ita feri precatus es , ne exaequari Domino videretur. Similia habent S. Athanasius Apolog. pro sua fuga, S. Chrysostomus Hom. 32. in Epist.
Ex Latinis vero Tertullianus libr. de praescript. cap. 36. Felix sa Ecclesia, inquit, cui totam doctrinam Apostoli cum sanguine suo profuderunt, ubi Petrus Passoni Dominicae adaequatur. Et S. Hieronymus
726쪽
. Epist. ad Damasum Summum Pontificem : Cumsu celsere Piscatoris, inquit, X discipido Crucis loquor. Tertium, quod in Romanum Pontificem tan- quam sancti Petri succes rem transmissus sit Pri. matus & Principatus ejusdem Apostoli, necessa- rio & evidenter sequitur ex praecedentibus; quem , admodum enim alii Apostoli ti ansmiserunt ad suos successores, nempe Episcopos eam qum acCeperant a Christo potestatem gubernandi Eccle. 1iam , ita & Beatus Petrus. Dices I. Definiri non potest tempus, quo Petrus Romam profectus sit, nec quomodo ibi per 2O. annos sederit. Nam certum est ipsum adfuisse Concilio Jerosolymitano Act. ΙS. quod Cele-hratum est 3nno 18. a Passione Domini, & per septem annos Ecclesiam Antiochenam rexisse:
Nego anteced. Et dico Petrum mansisse quidem quinque circiter annis in Judaea , quo tempore Paulus potuit eum inVisere, Galat. I. anno quinto perrexisse Antiochiam per illos autem septem annos, quibus dicitur illam Ecclesiam re-Σisse , Pontum, Asiam , Cappadociam S Bythiniam peragrare potuisse : tum rediisse Hierosolymam circa annum undecimum a Passione Domini, quo tempore fuit ab Herode in carcerem can-jectus , sed miraculo solutus Romam petiit; ibique mansit usque ad anum nonnum Imperi, Claudii Caesaris, quo Judaeos Roma expulit, atque ha occasone Ρetrus rediit Hierosolymam , ubi praefuit Concilio. Mortuo autem Claudio, Petrus rursus Romam profectus est, Nerone impe rante, h quo tandem crucifixua est anno decimo' quarto, S ultimo ejus imperii
727쪽
. Dices et. Episcopus Antiochenus est potius successor sancti Petri, cum Beatus Apostolus hanc Ecclesiam primo fundaverit & rexerit, Ergo. Nego anteced. Namque sanctus Petrus Antiochia commigrans non abdicavit Primatum & Apostolatum suum , quemadmodum Episcopus hoc ipso quod sedi Episcopali renunciat auctoritate &jurisdictione Episcopali spoliatur. Quis enim crederet sanctum Peerum creato Episcopo Antiocheno, omni potestate regendi Ecclesias fuisse destitutum 8 Apostolatum ergo & Primatum non deposuit nisi in morte , ac proinde si Episcopus
Romae non fuisset usque ad mortem , Ut contendit Calvinus contra omnium Veterum fidem, Romanus Pontifex non esset Petri Successor , nec Primatu ejus gauderet.
Dices 3. Primatus fuit privilegium specialiter sancto Petro concessum : Atqui falsum est sanet. , Petrum transmisisse ad successores privilegia sibi concessa; quis enim nisi perabsurde contenderet Romanum Pontificem confirmatum esse ingratia, habere potestatem suscitandi mortuos, sanandi infirmos sua umbra , quemadmodum refertur de sancto Petro Ergo. Distinguo min. Falsum est sanctum Petrum transmisisse ad successores privilegia personalia, quemadmodum sanctus Carolus V. g. non trans misit in successorem eximias virtutes & sanctitatem, quibus Ornatus erat, Concedo : falsum est transmisisse privilegia regimini Ecclesiae necessa- ria, & in ejus gratiam primario concessa, Nego min. Itaque duplicis generis privilegia Beato Petro fuere concessa : alia personalia ad propriam
728쪽
sanctificans, & confirmatio in eadem gratia: alia ingratiam aliorum & totius Ecclesiae, & haec rursus fuerunt duplicis generis: alia ad tempus necestaria. ut miraculorum dona, alia quovis tempore ne-' Cessaria, ut potestas clavium. Privilegia primi & secundi generis non transierunt ad Beati Petri successores , sed ea duntaXat, quae sunt tertii g
Ergo sicut ceteri Apostoli in suos succesilares nempe Episcopos ex Christi ordinatione transmiserunt potestatem solvendi & ligandi; ita Princeps Apostolorum in Pontificem Romanum legitimum successorem suum transtulit Primatum, quo supra caeteros Apostolos praeeminebat, Cum sne eo stare nequeat Ecclesue unitas & integritas ut patet ex Ecclesiis Schismaticis, quae velut ni cm-hra 1 capite separata, statim contabuerunt Uel Computruerunt. Quid referam absurda & propudiosa in quae veteres Schismatici, ut Donatistae, Eulichiani, Sc. prolapsi sunt, ubi ii Sede Apostolica abscesserunt , cum Pseudoreformati quotidie funesta exempla suppeditent, salutem Christianar Reipublicae absque communiane cum Sede Apostolica non posse consistere Instas : Satis est ad unitatem Ecclesiae , quod si fundata in Christo, eumque habeat pro capite : namque ex ipso Apostolo Ephes I. Ipsum de dii caput super omnem Ecclesiam quae es corpus isti tua S planitudo e)us, qui omnia in omnibus adimpletur.
Nego anteced. Namque omnes Uaeretici &Schismatici Christum agnoscunt ut caput Ecclesiae, neque propterea Sectae eorum in unum corpus coalescunt; alia est enim Secta Nestoriano, Tum,
729쪽
De Ordine. , . 7 3rum, alia Socinianorum, alia Lucteranorum & Calvinistarum. Itaque praeter caput invisibile, quod est Chri
nus, necessarium est caput visibile & ministeriale, in quo omne regimen Hierarchicum seu Ε clesiasticum conveniat: Primatus datur Petro, in quit Sanct Cyprianus lib. de Unit. Eccles. ut si
Q. 2. Megimen Ecclasiae Uine Monarchis PR. Cum Cardinati Bellarmino lib. I. de Rom. Pontis est Monarchicum Aristocratico tempora
Duplex itaque est regimen MonarchieUm, aliud purum, An quo omnia administrantur unius nomine & authoritate, ut in Francorum Redno. in quo Provinciarum Perfecti, & Civitatum M a. gistratus Rempublicam administrant non suo, sed Regis nomine tanquam ab ipso delegati. Aliud Aristocratia admixtum, ut Romanum Imperium, in quo imperator ita est supremus Monarcha, ut . sub se habeat plures Principes qui suo. nominei dominentur singuli in sua ditione ac Principatu, & quamvis subdantur Imperatori, teneanturque communibus Imperii Legibus, regunt tamen sibi subditos propria authoritate & propriis Legibus, quas Imperator non potest solvere, nisi communi Imperii bono adversentur. '
Sjc in Hierarchia Ecclesiastica Pontifex Romanus praeest singulis Episcopis tanquam caput &supremus Monarcha, jus ipsis dicit, & in singulos cujuscunque gradus & dignitatis vim habet
coactivam , , ubi agitur de communi Reipublicae Christianae bono, ac de receptis Ecclesiim Unive
730쪽
temperatur Aristocratia, nam Christus Dominus alios h Beato Petro instituit Apostolos , quibus Iuccedunt Episcopi, & septuaginta duos Discipulos, quibus etiam succedunt ii Presbyteri , quibus ex ossicio cura animarum incumbit, ut Parochis. Episcopi igitur a Christo sunt instituti tanquam Principes, suas Diae ceses non Vicaria, sed propria authoritate gubernant, novas Leges condunt pro subditorum necessitate & utilitate. Pa- rochi vero non tanta authoritate praesunt suis Paraeciis, utpote quae non sint communitates persectae, sed partes & veluti membra Disecessios ;ideoque non habent forum externum, nec Possunt condere Leges, ut late prosecuti sumus Tomo 8. Tract. de Legibus, & Tomo Z. 2. par. Cap. 6. quo fit ut Episcopus immediatam habeat juri dictionem non solum in ipsos, sed etiam in plebem subditam, ut declaravit Facultas Theologica Parjsiensis anno II 64. in censura quarumdam propositionum Jacobi de Vernant.
Utrum singuli Ordines sint Sacramenta
' proprie dicta. ullus Catholicorum negare potest Presbyte- . rfitum esse Sacramentum proprie dictum; de Fide enim est ordinationem in genere esse unum e Sacramentis novae Legis. Illud ita definiit Concilium Tridentinum session. 23. ut solius Presbyteratus expresse meminerit can. i. quaestio itaque solummodo potest esse de aliis ordinibus, ad quam