장음표시 사용
231쪽
Quae bactenus attuli satis magnum sunt argumentum, cur confiteri debeamus veteres
illos conditores legum solam proposuisse sibi ante oculos originiuri suppliciorum, licet flagitiose delabi se aliquid passi sint usque. ad immanitatem. Porro si solum originem illam
spectes ea certe quemcumque coget , quae a nonnullis dicuntur comprobare . Vult enim publica felicitas ut removeantur crimina , quae, communem aut etiam privatorum curitatem tollunt. Id autem ut obtineatur quid iuvat metiri delicta maiore aut minori voluntatis gradu quo committi possunt, aut normam sumere a magnitudine perversitatis
Haec tamen licet Verissima esse putem; caput alterum concludere Videtur concedi plane, omnivoque non ' posse iustos esse criminum aesimatores , qui, solum damnum s cietatis insestum respiciunta enim debet ut boni inducantur mores j re altissimum l
232쪽
cum in populis, & maxime excellentem vi tus teneat: quod vetustis etiam Graeciae &Latii Philosophis exploratum in primis fuit. Hinc sequitur eiripumspicieridas esse qualit tes illas, quaς iuxta praefinitas morum vi tutisque notiones delicta ampliora faciunt a quocumque patrentur , quaeque certo su peditant unde statui figique possit generalis gradus aliquis moraliticltis . Ad ha - tamen sententiam satis, doeile3 se ii non praebent qui omne id, quod adversarios angit, eximipbsse arbitrantur, si illos doceant falsa argumentorum- specie moveri, quoniam ad unum damnum quod societati 'insertur pleraque re-Vocantur eorum quae cicum: modo erimen voluntarium esse sumatur. Nec etiam intelligere possunt quo pacto maior nexus Volumlatis cum crimine qui societatis nihil pesse referre videtur plecti hic ab hominibus
debeat; quoniam de re agitur cuius post mortem luendae sunt poenae arcientibus taedis sempiternis ob coniunctionem, quae est nobis cum Deo. Sic veritatem . 'Philosophi' saepe inficiunt flectunt ut volunt , nec qualis plerumque si cernitur satis .
233쪽
Quae de poenarum qualitate docui, me repugnantem licet in novas. angustias & indumeta compellunt . . Ea enim quum Vera esse concessero, approbandum etiam videturius capite puniendi reperiri in civitate . quod nec persuasum, nec probatum Omnibus. qui Philosophiam profitentur. Sane imperium omne a familiis delatum fuit civitati; sed caret unusquisque iure necis in se ipsum. Quo igitur niodo translatum ius dicitur quod non erat; nisi ius cum potentia commisceatur descendaturque ad placita Hobbesiana PS. CLXI. Attamen si aequitas, si ratio, si vis denique conclusionis valet, illud certe essicitur mollem & enervatam putandam esse rationem eorum, quibus placet potestatem, de qua est sermo, labefactare. Νam sive lex talionis admittitur in civilem con clationem transsu-sa; satis est constituta poena capitis , ut Antonius Genuensis arbitratur sa) : sive a iure tutelae praesidium petitur; & eadem dici possunt. Quis benim inutilem aut ini
234쪽
tem, quum necessarium est societati ut civis quipiam moriatur dc pereat Θ
' At ecce multo maior etiam dissensio . Si a lege talionis potestas haec manat & sunditur in civitatem, aliquid asciscitur & comprobatur iniustum, quum ad alia crimina praeter quam ad homicidium protenditur. Si a necessitate semet tuendi , ostendenda prius est civis mors utilis, aut necessaria societati .
Ego non multum haesitans respondebo ultimi supplicii poenam ad alia crimina praeter quam ad homicidium iniuria transferri ab humano legumlatore, quando aliter Comsuli potest hono societatis: quod fuit etiam Fotmeyo animadversum a . At si ita res se habeat ut coerceri delicta non possint nisi gravissima mortis poena inseratur ; quis ibit inscias hanc inferri absque iniuria quum a iure necessariae defensionis suadeatur Ad
alterum quod attinet multa sunt audiendaressi enim certamen honestum & disputatio
n In Priarip. Iun me. e. III. I. LXXXVII.
235쪽
19o splendida ; quia omnis est de vitae hominis
Civis cuiusvis mortem necessariam dicit vir clarissimus Beccaria a , quum ille totam servitutem patiens , tantam adhuc vim habet ut vacillet securitas ceterorum quod aut numquam', aut raro accidit ): deinde quum a nece illius unice sit ut reliqui a crimunibus committendis arceantur . At legenti
sibi historiam plurium saeculorum nihil occurrit ex quo concludat ultimum supplicium abduxisse homines a delictis insensis secietati: contra illud se sistit nullo maiori malo societatem assectam fuisse, tametsi nemini i rogata mors fuerit. Quod exempla confirmant Sabaci regis Aegypti, cuius meminit
Diodorus O) , qui maximum suppliciqrum in
servitutem commutasse dicitur; tum Romanorum post legem Portiam, quam Livius memorat c),& qua cavebatur, ne Vis Romanus absque unausimi totius populi . suia stagio huius lucis usura privaretur; demum
236쪽
gni gubernacula accipiens neminem se mori. ti damnaturam iureiurando firmavit.
, . Praeterea multo concutI magis atque per .
celli sentiendi vim docet a levi dolore qui diu maneat, quam ab eo qui brevis est; licet nihil ad eius magnitudinem posse accedere videatur. Quare validiores fraenos iniic re hominibus dicit: ideam eius qui societatis famulatui addictus irrogatas iniurias labori se utilique supplicio reparat, quam timor violentae; necis subeundae. Accedit non tam Poenarum gravitatem , inquit Paullus Risi quam perpetuam iudicum consantiam in poenis ipsa sne ulla exceptione disribuendis ad
aliorum exemplum valere Quoties enim iudi cum misericordia male collocata gravi mam
civitati poenam assera I munitatis enim spe proposia improbitatem non elidunt atque omprimunt , sed potius alunt, atque in dias com roborant. Si ergo certi' fixique supplicii pedi suasio, licet leve illud & mite sit, essicacius a criminibus removet, quam acerbior poe-
a I, suis 'Animadνersionibus ad criminalem Iurisprudentiam
237쪽
192na cui spes adiungitur impunitatis; quod docet etiam Vatiel ca): prosecto in nullum di crimen adducitur societas si mitiores poenas ultimo supplicio praeserat, . modo improbis
nullam ostendat spem eas tandem evadendi . Itaque 'civis mors necessaria esse nequit societati.
Pugnantia loqui Beccariam aliquibus via sum est b). Sane natura refugimus omneS mori: iique etiam qui vim bene , vivendi in animi robore ac magnitudine, & in omnium
rerum humanarum contemtione ac despicientia, & in omni virtute ponunt, plerumque ob mortis timorem pendent animis cruciantur anguntur ; hanc magis denique quam mala cetera reformidant . Saepe damnati capite iis suavissima oscula dedere, ac benevolis eos & frequentibus amplexibus exc Perunt, a quibus ultimum supplicium in pe
petuam servitutem commutatum suisse audie--hant. Praeterea calamitatibus & 'aerumnis
238쪽
I93 iugiter pressa multitudo certae illius diuturnaeque poenae Vim non percipit , nec libertatem , ut pauci ii qui . elato sunt animo, aeque in deliciis habent quo fit ut illius iacturam ctim voluptatibus delicii comparam tes, mihime se ab iniusta facinorosaque vita contineant. Si qui ergo sunt quos horroriae urae illius a criminibus retrahat; si qui
sunt qui mortem contemnant, ut tandem
acerbissimae vitae finem assequantur; pauci simi ii quidem sunt, nec adducuntur in eXemplum congruenter rationi. Certe aliqui adeo se esse delectantur, ut multo plus iis horrisca sit mortis, quam miserae cuiusvis vitae idea ; eique maximam & sempiternam gratiam haberent , qui se ultimo supplicio dignos ea poena multaret, in qua omne esse potest praesidium societatis auctore Beccaria. Accedit nullam esse in malo consolationem quae acceptior sit, quam si spes ostendatur aliqua mali evadendi. At quamvis certum
fixumque supplicium decernatur ; niti semper spe aliqua impius poterit futurum fore ut a supplicio liberet ipse se, aut suga, aut
alia rationer Spes enim est inter vivos, e
tra spem vero sunt defuncti, ut Τheocritus
239쪽
I94 aiebat Q. Quare quum possint impii in spe aliqua esse inani etiam coniectura nihil re seri , modo in spe sint ) qua sibi polliceantur se tandem a supplicio evasuros; nemo non videt solam mortis poenam aliquando arcere homines posse, ne iniusti sint, aliisque hominibus afferant calamitatem . Itaque ne cessaria civis alicuius nex interdum esse P
test Civitati. Haec sunt quae in utramque partem disputantur . Alii sorte sustinebunt assensionem, ne praecipitet si temere proces serit . Forte alii improbabunt ista, nec a Be cariae placitis discedent.
Satis est disputatum de legibus crimin .libus. Νunc iacienda essent fundamenta legum aliarum quas civiles dicunt b). Sed
a) Apud Stobeum serm. III. b Hae leges eipil dicuntur, si earum originem intuearis. Hoc nomine donari similiter solent eriminales de qui-
hus disputavi, dum ratio habetur auctoritatis qua pollent:
i quae est communis & sorte non inelegans distinmo . Leges quas civiles voco , quaeque circa . officia serme versantur fecundariae neeessitatis, quamquam vel naturales sint, vel ex naturalibus existant non omnes aeque omnibus civitatibus conveniunt . Nam pro diverso nationum ingenio, pro diversa etiam forma societatis , pro diversitate locorum quos populi incolunt; aliae omitti, aliae temperari debent, ut suit a doctissimis viris animadversum.
240쪽
I9 ego patiar, ut alius plene illustret hunc locum dignum quidem summis ingeniis, acerrimis studiis, optima doctrina, maximo usu ut plene sit cumulateque persed us: at non omnem proprium Philosophiae . In hoc potius cogitationem & curam ponendam esse animadvexto , ut leges omneS non multae. sint, quum earum multitudo corruptelam ostendat civitatis ; quod Platoni & Tacito placuit . nec fugere eum potest qui finem rationem que legum meditetur . Hoc etiam curandum esset ut hae patrio sermone conscriberentur. Communis norma socialium actionum cur pe
regrinis & ignotis literis edicitur Θ
In eo sita est politici foederis natura ut alii quidem imperent, alii obediant. Sua itaque esse debent munera iis qui regunt, & sua iis similiter qui reguntur. En quod mihi explicandum occurrit duplex caput officiorum. Equidem nqn sine metu ad scribendum acce-