R.P.Fr. Vincentii Contenson, ... Theologia mentis et cordis seu Speculatio uinuersae Sacrae Doctrinae, pietate temperata; è patribus, doctore potissimum angelico deriuata. Tomus 1. 10 R.P.Fr. Vincentii Contenson ... Tomus 7. In quo de fontibus saluti

발행: 1681년

분량: 560페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

31쪽

niam vetanfundendam , vel augendam ordinatur. Q iam discriminis rationem compendios UD. Thomas I. 2. io I. art. . expressit, dicens . Sacrificia ad cultum Dei , sacramenta μά anctificandum Dei cultores referuntur.

Ex quibus sine negotio aliis exemplis satisfit; : sacri enim ritus , religiosae imagines , aqua benedicta , aliaque hujusmodi devotionem quidem excitare nata sunt,& aliquid sacrum repraesentant ; gratiam tamen non infundant, unde sacramentis accenseri nequaquam possunt. Verba porro , & Opera SerVatoris , tametsi gratiam profanderent, quia virtus ex illo exibat, & si prophani elegantibus verbis chria stiane uti liceat, quasi plenus rimarum hac atque illac perfluebat: attamen verba illa aeteritae vitae , benefica illa opera spiritalem undique. distillantia medicinam sacramenta non erant, quia non fuerant ad gratiam permanenter emn-cendam instituta. Objicies A. contra tertiam' partem : Quot diximus , sacramenta constare rebus una A ve

bis, intellectu est perdissici leti si enim res sensibilis & verba prolata unum inri insece componant sacramentum , utique simul. utraque effenecesse est , ut possint in compositionem venire; & tamen in sic ramento Bapili mi& ablutio verba, & verba vicistim ablutionem praecedere pota sunt : ergo res & verba non sunt essentiales sacramenti partes. e. ' Respondeo fatendo res sensibiles & verba rationem partium instrinsecarum iis in sacramentis obtinere , quae in usu consistunt. Tum quia res δc verba se habent tanquam materia & sorma facti illius. compositi divina arte instituti.

- quatenus

32쪽

Natura Sacramenti et a

quatenus significasio , quae in rebus sensibilibus est ni igis indifferens , subindeque materiae asti- ani Iazar, verbi expresse & distincte determ nazur , quae pro de rationem di ossicium fora anae implent. Tum quia ad rem facram, quam impertiunt , significandam ambo concurrunt. Si enim res sentibiles in veteri lege institutae

aliquid secrum significabant , quidni idem

competed rebus sensibilibus nova in lege a Sapientia Incarnata aptissime designatis. Unde videmus Christum sacramentorum authorem res eas elegisse, quae rei significatae similitudinem referrent ., sicut V. g. aquae ablutio corporis maculas abstergens , ad cordis munditiem, peccatorumque remissionem peropportune as sumpta est. Quod & in aliis sacramentorum materiis clarere suis in locis declarabitur. Tum denique, quia sicut res & verba a Deo assutnuntur, ut sint gratiae concausae ; ita & uniuntur at unum signum essiciant, unumque integrent sa

cramentum .

Nec obest objectio facta, quia ut res & Verba per modum materiae &formae in Sacramentis copulentur , sussicit moralis utriusque simul tas. Modo ergo non sit notabilis interpolatio, sed secundum moralem prudentum aestimatio- .nem verba rebus applicari censeantur, resultabit

sin physica & realis , certe moralis compositio, quae ad rationem signi ad placitum abunde sussicit. Adde , quod in entibus 'successivis, quaeve in actione & ussi consistunt , parteS per hoc sussicienter uniuntur , quod sibi immediate succedunt: ablutio autem,& verborum prolatio sunt entia successiva, ut nulli non comperium est.

Dixi t

33쪽

Dixi , in sacramentis qua consistunt in et se ut exciperem Sacrosanctam Eucharistiae Sacra mentum , non in actione transeunte, sed in re permanenti siturari. Uniue pectιliare est huic si cramento , ut materia & forma non sint intrinsecae illius partes,nisi in fieri, quia in facto esse,

dum gratia infunditur, sacramentumque Lacra comiti unione percipitur, verba dudum transierunt ; unde non possitnt cum speciebus Eucharisticis ad modum partium intrinsecarum in t grare sacramentum permanens S. ex eo enim, quod transiit & non est, cum eo quod est , fiet iunum, & permanenter unum, nec dici, nec ii intelligi potest. Nec placet , quod aiunt u On- nulli , verba praeterita in determinatione pas siva specierum sacramentalium permanere, vz

pote quae eK vi eorum remanent determinatae

dc modificatae ad Corpus & Sanguinem Christi per modum cibi & potus sensibiliter significandum. Non placet, inquam : tum quia fictilius videtur modus ullus ex verbis in speciebus re-l ictus; quid enim faciunt aliud consecrasionis Verba,quam substantiam panis in corpos Christi

ex vi eorum.realrter praesentis transmutare tSane nihil speciebus accidentalibus & sensibili bus verba imprimunt, sed potius connaturale eorum subjectum subtrahunt, Deo orbitatem subiecti omnipotentia sua supplente, qui portae

omnia verbo virtutis suae. Tum quia modus ille commentitius gratis concessus , non est ad constituendum siccamentum idoneus , cuiusacramentum sit essentialiter signum sensibile; modus autem ille nullo sensit percipitur, &vix ab intellecta intelligitur. Tum demum eo

adhuc gratis admitta , quid inde inserxe yos.

34쪽

sent adversiqrii, quam Sacramentum Eucharistiae ri esse ex speciebus & modo illo com- poni Z Sed iis Aquam evincent ex rebus permanentibus , & verbis dudum praeteritis constare. t Priamobrem ut generalis doctrina a Sancto. Thoma stabilita , & a Concilio Florentino firmata, asserens sacramenta cuncta novae legis ex vergis una ὀί rebus coalescere , Vera probetur , fatis est Sacramentum Eucharistiae in suo fieri, id est in actuali materiae consecratione, . intrinsece rebus M verbis, sicut alia sacramenta

constare.

Discilis contra ultimam partem objectis proponitur , ct fotuitnr ; magi que Sacramentorum immutabilitas stabilitur.

Objicies tandem contra ultimam partem affirmantem facramenta novae legis rebus &verbis perenni a Christo lege statutis , iisque immutabilibas constare: Videmus materiasta formas sacramentorum reapse in Ecclesia mutari , vel certe mutationi e sse obnoxias; id que in omnibus sacramentis cernere i est. Etenim Ecclesia Graeca in baptismate conferendo pe . sonant ministri baptizantis , sicut Latina non cxprimit, sed hanc adhibet formam: Baptizetur servin Dei in nomine Patris , σ Filii, o Spiritussancti, Similiter ejusdem Ecclesiae Graecae usus ab Ecclesia Latina nuritoties comprobatus est, quo absolutio in faci amento Poenitentiae per formam deprecativam impenditur, ut ex Graecorum OsthodoXorum Eucliologiis clarissimum

35쪽

rulimum est. In ordinationibus etiam Graeco- Tum cum promovetur SacerdoS , nullas p*vri- ragitur calix cum patena , nec illa a Latinis Epita copis proferri solita forma usurpatur ,

habet : Accipe pote talem osserendi sacrificium; sed manus ὀumtaxat cum pallio ab Antistitu

Graeco imponitur Diacono , cum his verbis deprecatorii. : Divina gratis , qua semper infirma fanat , o qua de uni supplet , promovet N. e- .nerabilem Diaconum in Probterum. Oremus igitur pro eo , ut veraiat super eum gratis f ncti se mi Spiritin. Qua fere forma utuntur, dum Sabdiaconum ad Diaconatum evehunt, nec ulla Evan geliorum traditione utantur , sola manuum impositione contenti. Forma quoque consecrationis Calicis lon-go illo verborum tractu caret, qui in Ecclesia Latina solennis est. Denique materia sacra-vienti Matrimonii in ipsa Ecclesia Latina mutata est : sacrum enim Tridentinum Concilium statuit cordensum partium verbis , vel aliter expressum, qui una erat olim hujus Sacramenti

materia, ad matrimonimm non sufficere , niti coram Parocho & duobus testibus declaretur. Ergo fatendum omnino videtur, residete in Ecclesia mutandarum , augendarum , minuendarumve materiarum & formarum sacraruent

liam divinitus concestam facultatem. Alioquin, quod cogitatu horrendum est , Ecclesia Graeca, etiam illa quae cum Latina communicat , nullos Sacerdotes , nullos Episcopos , nullos Misai- stros, nulla Sacramenta haberet. Et quod adhuc dictu horribilius es , omnes Orientis OrthodoxiPer tot saeculorum curricula ab Ecclesia

36쪽

Romana omnium magistra delus essent, ilippe

quae & Graecorum Catholicorum ritus, & ordinationum praxes nedum post accuratum examen probavit, sed ad eos etiam in propitis Ecclesiis servandos sub lethalis poena criminis districte praecepit. Ivio diu apud Latinos ordinan-.Vis ad Diaconatum , vel Presbyteratum nihil traditum, aut porrectum fuisse, sed solas manus impositas fuisse,. viri. eruditissimi tradunt. Praesertim si verae sunt Joannis Morini Illustrissimae Congregationis Oratorii ornamenti conjecturae , quibus perseasus contendit, anuis plus quam octingentis nullam in ordinandis Diaconis , vel Sacerdotibus instrumentorum tradi conem viguisse. Quorum omnium ratio a priori esse potest, quia Christus in coelum ascendens reliquit Apostolos & Ecclesiae Praelatos , in Conciliis prae sertim cecumenicis congregatos , ipsumque prae caeteris Ecclesiae Catholicae Primatem Ro manum Antistitem , Dae potestatis Vicarios; unde & amplam , & illimitatam ligandi sel vendique facultatem absque restrictione eis largitus est. Hinc Apostolus 2. Cor. 2. 2 Iam ego,

inquit, quod donavi, si qui dρIovi , propter vos in persona Christi , id est , ac si Christus ip

se donasset. At Vicarius in absentia ejus , cujus vices gerit, ea potest 'lux posset supremus Dominus , si adesset. Ergo Ecclesiae absente Christo , instituendorum , mutandorumve sacramentorum facultas inest. Hac de causa Sanctus Cyprianus Jerm. de lotione pedum, dixit , Christunt instituisse Eucharistiam. Min caeteris habere homines spiritum sin

37쪽

as Lib. XI. Pars I. Dissert. I. Cap. I.

Respondeo , hac clifficultate victos multos Theologos iii varia placita abiiss e , & circa ordinationem fraesertim Diaconi & Presbyteri, Varia & pugnantia sensiste. Porro antequani ad singularia descendamus , non est contenὶnenda . Generalis eorum responsio , qui dicunt, Christum Dominum materiam & formam omnium

sacramentorum veluti generi cE, sed non speci- sicὰ determinasse. Id est , sancivit Christus ut1oco materiae adhiberetur signum aliquod sensibile ad gratiam sacramentalem significandam idoneum; & loco formae verba illa usurparei, - tur, quae effectum sacramenti opportune exp li- carent. Quibus autem rebus , quibusve singula. tim verbis utendum foret, non praefinivit, sed Ecclesiae suae a Spiritu sancto regendae judicio,& prudentiae permisit. Itaque ut ad singula respondeamus , licet sit diversitas materialis in forma Baptismi, Poenitentiae, consecrationis calicis, & ordinationis Graecorum Latinae Ecclesiae totidem verba non adhibentium ; unitatem tamen formalem, quae 'n mirum ad eundem effectum significandum, causandumque ordinatur, ueraque Ecclesia percoque retinet.

Verum quia in Sacramento Ordinis major videtur esse diversitas , majorque proinde inde enascitur difficultas , ideo operosius de illo agere non erit inutile. In primis autem nemo . nisi doctrinae Ecclesiasticae proisus ignarus ne- gaverit, Ecclesiam ubique & semper impositionem manuum ait ordinationem Diacono - rum, & Sacerdotum desiderasse; adeoque desi- derasse, ut in antiquiorum Patrum , Concilio- xumve monimentis vix, ac ne vix quidem ul-

38쪽

' Natura Sacramem i. luim traditionis instrumentorum vestigium ap- 'pareat, uniusque manuum impositionis memoria habeatur. Quin & ipsae sacrae literae, dum de sacris ordinationibus sermonem liab ἡnt, unius inanitium impositionis meminerunt, ut in s. ct I & i. Timoth. . perspicuum est Hujus rei gratia secium Trideminum Concitalium sus. 1 . cap. 3. ait : Sacerdotem rite ordinari per mantu i/npositionem Et fu .λ3. can. q. anathemate percellit eos, qui dicunt per sacram ordinationem non dari Spiritum sanctum, a sustra Episcopum dicere : Accipite visitum soctuis. Verba autem illa profert Episcopus, dum manus imponit : ergo censet sanista Sua nodus per manus impositionem conferri gratiam sacramentalem , juxta illud' Ambrosii de dignitate Sacerdotum cap. S. Homo manum im- Ionii , Detu largitur gratiam. Et illud etiam D. Tho m. quaest. 37. sapplementi, art. c. Per manus impositionem Otur pie'itudo gratia, per quam Minibiri ad magηβ coicia snt idonbi;

o ideo sol, s Diaconibos sacerήρtibus sit manus impositio , quia eis competit dissensatio δε-

Deinde certum est , etiam Graecos Sacerdotes per solam manuum impositionem ordina tos esse veros & legitimos Presbyteros, ut recte

probat objectio : p Orestque confirmari, tum quia clerici Graeci a schismate ad gremium in tholicae Ecclesiae reversi, tametsi ab Episcopis schismaticis ritu Graeco Ordinati, ad sa mi

nisteria citra ullam ordinationem , vel ordinata soliis iterationem admittuntur. Tum quia Ro

39쪽

ortus X. Concilium Lugd ense , & tariclem Concilium Florentinum , post tota accurati orie examinatos annum integrum mus Gra COS, Orientalis Ecclesiae ordinationes sola manaum

impositione peractas probarunt. Quin VII I. Romae excipiendis clericis Graecis COI-legium a fundamentis insigni liberalitate erexit, u inibi more Graeco sacra fierent, & speciaHConstitutione, quae est in Bullario 3 .ut Romoe Episcopus Graecus, isque Catholicus commoraretur,edixit, qui Graecos idoneoS graecanico ritu

ordinaret. . - c '

Ex quibiis liquidum est, manus impolitIO

Mem non esse nudam & accidentalem caeremoniam ; aperte namque repugnat ritu mere accI-

dentali sacramenti essentiam constitui, & Ecclesiae Dei ministros rite ordinari. Certe cum teste Apostolo I. Timoth. 4. & 2. Timoth. I . per manuum impositionem gratia conferatur, manifestum est , manuum impositionem. pertinere ad essentiam sacramenti , cum sacramentum nihil aliud sit, quam ritus sacer & senstibilis, cui annexa est divinae gratiae promissio. Inni, mera proferri postent Conciliorum , Ponti: cum, & Patrum testimonia, quibus aperte docent , rratiam manuum impositione infandi.

Narrat etiam Metaphrastes in vita Chrysolio- mi. quod cum Flavianus Episcopus Antiochenus Chrysostomum in Pi'esbyterum. ordInaret,

lapsam esse in caput Ioannis columbam, dum manus ei Episcopus imponeret, quo si gnificaretur , in ea dari Spiritum Ιὲnctum, qui informa columbae tunc visibiliter descen- derat. Quin etiam in Ecclesia Africana , quae Latinae Ecclesiae portio est, sola manuum im-. positione

40쪽

Natura Sacrament 7. positione Diaconi, Presbyteri, & Episcopῖ ordinabant civ , ut videro est iii Concilio Cartha-omensi IV. a canone secundo usque ad octaviunmclusive. Nec potest dici, Conciliam illud impositionis quidem solius meininisse , porrectionem tamen instrumentoruin non exclusisse; ne

que enim Patres & Concilia libros rituales laripserunt , sed multa in Ecclesia fieri solita supposuerunt. Non , inquam , id dici potest: nam postquam Concilium Carthaginense can. 2.3. θ . dixit Episcopum , Presbyterum , MDiaconum esse manuum impositione ordinandum , canone s. s. de Subdiacono ait: S uiat nos impositionem non accipit, patenam de manu Lyiscopi nec piat vacuam , ct calicem va uΗm. Quasi diceret, eos qui manus impositione ordinant, , non indigere porrectione insti umentorum, sed eos dumtaxat , quibus manus non

imponuntur.

Verum cum aliunde ex praxi Ecclesiae Catholicae columnae veritatis, & quae nullii in cir- ea fidem pati potest desectum , ut S. Bernardas ait; & eκ decreto Eugenii IV. approbante sacro Florentino Concilio, edito constet, Ordinis

m. teriam esse issud , per cuim traditionem ce sertur ordo, sicut Presbteratin traditur per c icis cum vino , patena cum psue. porrectiovem ; Diaconatin per libri Evangeliorum datiσ-

m, ct formam Sacerdotii esse talem : Accipe ρρt atem offerendi sacrisicium in Ecclesia, pum, inquam , id constet, ut selide Ecςlesia

SEARCH

MENU NAVIGATION