장음표시 사용
251쪽
uidua fitΘaa 8 Iuri Nat. Θ Genr. Lib. I. Dilitia, statim una oblanguescere illam opor
teat: F. CCXXXVIII. ' ) qui fieri posset ,
ii t nostris temporibus diu duraret eommunio pQvis sociorum non invidet socio Z quis rem communem tam diligenter curat , ac propriam ς quis non alterum, aliquid , in rem communem quod sir, acturum, non impedit quis reliquis Partem lucri intervertere non studet λ Inde mille jurgia , ceu ex initituto adversus communionem Platonicam demon-ravit Aristor. Folis. II, 2. Ut adeo recte Romani societatem ae. communionem matrem dixerint di seordiarum, ac proinde euivis sociorum dederint facultatem ad divisionem provocandi. l. 77. s. de 2.
g. CCLXX. Res porro communis vel DividuΑ est facile, vel INDIVIDUA , quae vel ob rei naturam , vel legibus aut moribus obstantibus , in partes scindi non potest . Provocante ergo socio ad divisiopem rei, sua natura div dua , nihil est aequius , quam ut tot fiant Partes, quot sunt soci i, resque sorti divi soriae committatur . Individua autem tres s vel uni sociorum , qui solvendo est , plurimumve licitatur , quemve artas, vel sors reliquis praetulit, relinquenda, ceterisque prae
stita aestimatione , satisfaciendum , vel 5 optimis conditionibus vendenda, pretiumque inter singulos pro rata dividendum , vel ejus denique usus singulis per vices concedendus est. ) Sie sorti rem in diviἀunda Palaestina commisisse novimus Hebraeos , eamque in pariesset disse, quod provincia ratione tribuum esset divi-
252쪽
Cap. X. De Derioativis dominii adquis x xsdividua. Contra inter fratres coheredes saepe contingit , ut unus praedium individuum , vel volentibus reliquis , vel sorte adiudicante , certo pretio emat , & ex reliquis intemquisque pretii accipiat. Quin eodem ea saepe contingit , ut si nullus coheredum tam sithene numatui , ut reliquis satisfacere posse
videatur , praedium extranem optimis conditionibus vendant. , pretiumque inter se dividant. Denique alternum rei communis usum,
quem alicubi voeant die Mursehirum , aliquando fratribus illustribus placuisse , observant Diether. in contis. Thesaur; Besold. voce Mutschiruet. p. 6I7. UVeliner. Obs ract. ibid. p. 37o. Exemplum insigne in domo Saxonica habes apud Mulier. in Saecus.
g. CCLXXI. Ceterum quum in re communi vel par ω AEqualimnium jus sit, vel alter altero plus minusve ' β'r' iuris habere soleat: f. CCXXXI. faciIe .anda i patet , 8 divisionem vel RuIALEM vel 1υ- divisisn, IE QUALEM esse , & 9 in priore omnes ad p k;ὰ
partes aequales , Io in posteriore ad inaequa. com-les vocari . Quia vero ipsa naturalis horni nium anum aequalitas id ab unoQuoque exigit , ne in iis, quae jure perfecto pluribus competunt, prae altero praerogativam sine iusta causia adfectet: f. CLXXVII. s. nemo non interuligit, io 3 divisionem in dubio in aequales partes fieri debere , nec D ) quemquam sibi poscere debere praecipuum, nisi ius suum iuculenter probare posti . Tale ius poscendi ἐεis m, O potest alicui
compotere ex lese , ex pacto, & ex ultima
253쪽
23o Jur. me. Θ Gene. Lu I. prioris posscssoris voluntate , non autem eX majore vi & potcntia , quam tamen, tamquam jultam praerogativa' intcr dividentes caussam, admittere videtur Hobbesus, de eive III, I s. seq. quamque ipse fatis incommode voeat ser-ron naturalem . Enimvero se nulla seret ratio , cur non aequissima dici possit divisio aleone facta apud Phaedf. Fab. I, s. qui Praedam partiturus inter venationis socios: Ego, inquit tollo, nomλον quia leor Secundam , quia sum fortis , tribuetis mihi a
Tum , qura plus valeo, mesequetur tertia :Malo adsietetur , si quis quartam tetigeris. 4 se totam praedam sola mprobitas abstulit. Nane divisionem quisquis aequam & justam dixerit: nae illum & Hobbesi sortem naturalem probaturum, confidimus.
ari di in Sed hae quidem regulae ad communionem divisi PERFECPAM pertinent. Praeter illam & IMPE litiph s. ' FECTA datur quoties nulli sociorum in iecte com- communi ius perfectum est. g. CCXXXI. )' bs,' inuum Vero. ha res ex alterius benevolentia .auda 3 Pluri S fiat communis: consequens est, ri)ut tunc in hujus arbitrio sit, aequales partes
facere , an a 3 pro qualitate meriti uni plus, alteri minus tribuere malit, injusti sumaque proinde rq sit querela ejus, qui ait rum minoris meriti hominem sibi aequiparatum esse clamat, Marth. XX, I a. vel Is qui ipse sibi de suis meritis judicium temere ad rogat, vel 16 beneficia, uni vel alteri comcesia, ad exemplum uahenda, existimat.
254쪽
Et haee est illa iustitia diser butiva vel
διανευιτικν, comex earum virtutum, quae aliis
hominibus utilitatem adserunt, ut liberalitatis, misericordiae, providentiae rcctricis . Grol. de jure belli O pae. I, r. S. I. qui & hane justitiam non femper observare proportionetricCmparatam, quam geometricam vocant, adeoque hane Ar eotelix doctrinam esse ex eorum genere , quae saepe locum habent , non semper, recte obseryat n. II. Nee Grotii se tentiam evertit Pusend. de tu . nar. O Imi. I, T. P. quippe qui loquitur de distributione eorum , quae pluribtis bene merentibus jure perfecto , veluti ex pacto veI promitis , debentur. Tune verum omnino est, quod scribit Arrian. Epictis III, i I. Noudis τουτοs qu ιι ειῆ κρείττονα τοῦ χειρονον πλέον G ω κρ INPἐστιν . Ea naturae lex es , meliorem in eo ,
quo sit metiον , meliore conditiane esse illo , qui sit detexiον. At in iis quae ex sola benevolentia proficiscuntur , vix haec naturae lexurgeri potest: nee te iniuria conque. poterandveterani quos idem Hadrianus se invicem in balneo defricare iusserat , qui aliquot die- . bus ante unum ex illis, membra marmoribus atterentem , semis &ssumtibus donaverat , , Marci λn. Hadria Cap.-α quia beneficia nocisunt ad exemplum trahetata .
Si res communis uni sociorum a reIi quis
tota attribuitur , ea vocatur CEMIO ia Quare , eesse rei quum ita unux in reliquorum omnium loeum succedat : consequens est Ir , ut & in eorumdein iura circae em rem nec non IS in onera & incommoda, cum iIIa con-
255쪽
23a Iuri Nat. 9 Gen . LV. I. eodem recte intulerunt iureconsulti RomanI, 39 easdem omnino exceptiones opponi posise cessionario , quibus adversus cedentem locus fuisset futurus . l. G. de hered. vel
obligi- Quum denique , sive diυidaruγ res com-Mo secim munis , sive uni soci orum tota cedatur , id
Σω. Videatur agi , ut ii , qui rem per divisionem
oem se vel cessionem accipiunt, ejus dominium, ad-DO PIR eoque facultatem, alios rei istius usu exclu--μ m- dendi , consequantur f CCXXXI. per se patet , zo 3 utroque casu socios emcere debere, ti ei, in quem res translata est, illam habere liceat, adeoque ii ) illos huic ad praestandam evictionem 11 si ab alio jure & sine culpa posses ris evicta sit , 'ad omne damnum resarciendum obstrictos eust, dummodo suas portioneν salvas habeant 14 θ alteri. res titulo oneroso o, venerit.
Ita doctrina de EvicTiomBUs , quae & 'n. traditionibus loeum invenit, ex ipsa aequitate naturali fluit , quamvis ei multa , non tam de novo adstruxerit, quam illustrationis eauiasa addiderit jus civile, quae ad ejus sermam, di effectum pertinant, ex. gr. dum requirit , ut quis suo nomine rem in alterum transtule rit , ut possetar litem auctori in tempore d nunciarit, ut res ex eaussa eontractum antecedente , & quidem non vi majore, sed jure, evicta sit, cetera . Haec omnia enim ex iisdem , quae praemisissinius, principiis prono alveo fluere, nemo non intelligit. s. . g. CCLXXV.
suid τα Progredimur ad TRADITIONEM , qua domi
256쪽
Canae De Der; itala dominia adquis. 133 Rus, qui ius&animum alienandi habet, dominium in alium, illud ex iusta caussa accipientem, transfert. Dominium, dico. Quamvis enim ius Romanum ipsam rem, ejusqie possessionem, transferri jubeat, nec prius ullum fere ius in illa re nasci patiatur: l. 2 o. C. de pact. vix tamen probabile est , hanc subtilitatem probare jus naturae & gentium, uti recte observant Grol. de iure belli is par. II, 6. I, 2. II, 8. 2y. &Pufendor ff. de jure nario stent. IV, 9. 6. quum, ipsis fatentibus jure-
consultis , nihil iam conυeniens sit naturali aquitati , quam voluntatem domini , volentis rem suam in altam transferre, raram haberi. g. 4o. Inst. de reri diυ . l. 9. D. de a u.
rer. dom. Ex quo tolligimus, as omnem voluntatem domini de dominio'rei suae in alterum transferendo , sive expresse declaratam , sive ex certis signis elicitam , pro traditione esse, dominiumque in alterum valide
transferre.' J Iinmo ne ipsi quidem Romani idem olim
Promiscue exegisse videntur . Traditio enim erat tantum rerum nee mancipi , Ulpian. Titi XIX, 7. veluti praediorum provincialium e simplic. inteν rei agrari scripta p. 76. Res mancipi plene alienabantur per aes & libram, ita, ut facto nexu & maneipio illi eo transiret dominium. Varro de Isngua Lat. IV. Ex eo erso tempore demum inter Romagos hoe jus invaluit, ut dominium sine traditione x vel possessionis datione non transiret, eX quo re
rum maneipi & nee mancipi , dominiique Quiritarii & bonitarii discrimen sustulit Iustinianus l. un. c. de nudo iure u uiris. tolia ae l. M. c. de usucap. transform.
257쪽
u Iur. Nat. Θ Geneo LU. υ g. CCLXXV I. Psi 'γ Quum ergo omnis voluntas domini de do 'μ' minio rei suae in alterum trans frendo pro traditione sit, dominiumque in alterum valide transferat: g. CCLXXV. x s. consequens - est, ut 16) perinde sit, sive qui absens rem verbis litteritie intervenientibus, sive a praesens de manu in manum , sive et 8 per inductionem in rem , sive 19 per longam brevemque manum, sive 3 o) adhibito certo symbolo , inter homines balicuius provinciae
recepto, g. CCXLII. a. tradat. 3i Ut nihil obstet , quo minus & jus hve tr ditione . sive quasi traditione in alium transferri possit. Equidem traditio illa symbolica ne ipsis
quid in Romanis erat ignota , ceu patet ex ι. I. g. p n. D. de adqu. pus. l. 9. f. s. D. de adqu. reri dom. l. Tq. D. de coni. emt. At multo acutiores hac in re fuerunt Germanicae originis gentes , quae in traditionibus &investituris res fere qu seumque pro arbitrio sat praecipue tamen festucam , baculum, culin. mum, cespitem , arbusculam, chirothecam , . similes res dhibebant . Vid. Elem. nostra jur. Germ. II. I. M. seq. o S scoTATao-Danica pertinet, c. 1. X. de consuet. de qua ex instituto Strauch. Amanis. iuri can, ecl. V.
suis Per Quum vero dominus tantum tradere post an, ne st, qui ius alienandi habet: g. CCLXXv. 3 e Iossit . consequens test , 32 ) ut nullus sinu us sit e lium, sectus traditionis, ab eo factae, qui vel pto '' η' pter legem, vel ob conventionem, Vel aliam
258쪽
Cv.α De Derivatisti dominia a uta. 23 squamcumque causiam, alienare nequit, 33 multoque minus valitura sit traditio , a non domino laeta, quum , quod quisque ius non habet, illiad in alium transferre nequeat. ' 3 Ut contra. perinde sit, sive ipse dominus rem tradat, sive ejus Voluntate, mandato vel adprobatione alius.' , Attamen huiusmodi traditio , alteri ignoranti facta, hune facit bonae fidei possessorem ,
donec verus dominus superveniens rem suam vindicet . Hunc vero , quid eirca rem restituendam observare , quos fructus retinere , . quosve restituere oporteat: multis repertis re gulis , ostenderct conantur Grol. de jure belli O pac. II, Io. Pusendor f. de jur. nai. O genς. IV, ly. 6. seq. Nos infra suo loco ea. de re agemus ex instituto , g. CCCXI f. seq. & omnia redire ostendemus ad diras regi las: I) Bonae fidei possessorem tantisper 3 dum de vero donii no non constat, loco domini esse , ac proinde iisdem iuribus uti , quibus dominus uteretur. II Supervenienti domino
eumdsm rem exstantem una cum fructibus ex.
- stantibus , & si res non exstet , tantum , inquantum factus sit locupletior, restituere teneri .
R CCLXXVIII. Quumque ex iusta caussa fieri alienationem . Tradi- oporteat , f. CCLXXV. 4 ipsa res unum quemque monebit, as intelligi caussam , cavita
quae ad transferendum dominium suificiat , crat, ser-
adeoque 36 γ non transire dominium , si cui ζά. uri.
TeS ex commodato , deposito , Iocato trad tur, multo minus 37 si tradatur precario , vel ex alio titulo, pro tradentis arbitrio re
259쪽
236 Iur. me. Θ Geni. IB. I. I iustam caussam sussicere , si is , cui res tracditur, alteri ex pacto non satis fecerit. Ubi enim ita fit alienatio , ut alter aliquid praestet: ibi eondit natis est alienatio . Quae quum translationem dominii sitspendat rc g. CCLXVII. consequens est, ut, altero non praestante id, quod promisit, non transferatur dominium, adeoque invalida sit traditio . Ηine Romani venditas res traditasque non aliter emtori adquiri statuebant, quam soluto pretio, vel satisfactione alio modo praestita. g. I. Institi de rer. divU. Ηine illa Varronis de re rust. II, 2. Grex venditus dominum non mutat, nisi sit aes adnumeratum. Quinctiliani mei. cccXXXVI. suo iure vindicare potes eam rem , cujus pretium non de distις Tertuli. de paenitentia cap. VI. Ineptumes, pretium non exhibere: ad mercem manuministere.
s. CCLXXIX. Praeterea traditurum rem suam , id animo alienandi transferendique dominii facere debere, diximus. g. CCLXXV. Ex quo patet, 39 nullam esse traditionem, ab infantibus, furiosis , mente captis , smilibusque personis, quae, quid rei geratur , non inteLligere praesumuntur , faciam et nec Ao in peream transire dominium , si dominus comm dandi, deponendi, oppignorandi similive con
silio rem alicui dedetit: quin Ai posse sibi unumquemque in re sua ius aliquod, quod
non transferatur, excipere ac refervare, eoinque casu ψα tantum transmitti , quantum is, qui alienat, transmittere voluit.
260쪽
C .X. De Derivmιυis dominia adquM , g. C C L X X X. Orig Ex quo facile intelligitur, 3 ) unde naiad mihi, tum ' DOMINtuM MIN PLENUM . Quum enim 2'4ui' per illud nihil aliud intelligamus, quam do- mimum , cuius effectus inter duos dominos , Inamualiter divisi sunt e admodum probabile est, illius originem repetendam esse a tracia tione cum exceptione , vel reservatione
Partis cuiusdam dominii facti . Quo facto , 4 3 binos dominos eiusdem rei esse oportet, quorum alteri ες γ ius adquiritur , utulitatem omnem ex re percipiendi, aliosque Tructuum utilitatumque usu & perceptione
excludendi; alteri 46 facuItas ves circa diu pontionem de illa re concurrendi , vel aliquid exigendi , ex quo de agnitione dominia constet, nasciuir. aram, minus plenν genus iure-
. .nfesta Redi I aevI vocarunt DIRECTUM, prius ainu . eleganter quidem, sed voeabulis Iam semeI in schola ae foro receptis. Un- de repudium dare intempestivum videreiatur . Pones tamen alterum dominum sUPERIO REM vel MAIOREM , alterum INFERIOREM vel NINDR1Μ voeare, exemplo Romanorum, qui patremfamilias herum majorem a filiosfamilias Beros m3nores a pellabant. Plaut. cap. III, φ. . Io. Tr num oII, 2. H. Asinar. II, 2. 66.
.' . g. i CCLXXX Linum lata comparatum sit dominium uti- Rus vώe, ut mMor dominus sibi facultatem aliquam.ylae *ς 'rc. dispositionem concurrendi , vel V 'aliquid , ex quo de agnitione dominii con-Itet, exagenda, reservet: cs CCLXXX. 46. 1