장음표시 사용
261쪽
ra esse possint dominii minus pleni genera ,& 38 res hic praecipue redeat ad convα tionem partium et tamen 49 si qujs sibi a possessore rei traditae stipuletur fidelitatem ,
& servitia, & ne res sine suo consensu. alienetur, inde nascatur FEuDUM , so si can nem annuum , in agnitionem dominii solvendum; Ius EMPHYTEuricuM; ') si denique
si solarium, pro superficie in solo, nobis
reservato, praestandum, russuPERFICIEI : quae
praecipua & apud plerasque gentes noti ssima sunt dominii utilis genera.' θ Iu Rrs EMDRYTEuTIcARII exemplum Genes XLVII, 26. seq. reperit Iosephus Anxiq. I uia II, 7. quamvis agros aegyptiorum tensuales potius factos esse, existimet Here. ad PQend. ivr. nar. O gent. W, 8. 3. sed si in eo ponit discrimen agrorum emphyleutreauin &eensiticorum , quod in illis possessori utile , in his plenum dominium competat luculenter sane probari potest, dominii partem competisse Pharaonibus . Eo enim pertinent verba Iosephi Patriarchae Gen. XLVI6 13. hodie agrosque vestros Pharaoni emi, IURIs SUPERFICIARII exemplum illustre atque insigne est apud Iustin. Hi t. XVIII, s. DEFEUDORUM origine certant viri docti , & adhue lub judice lis est, quamvis commune Europaeis fere omnibus facium se hoe institutum . Ceterum multa alia esse apud originis Germ. gentes dominii minus pleni genera , ostendinius in Elem. Jur. Germ. II, 2. 33. sese
s. CC L XXXII. Quid si Si non res ipsa ejusve dominium, sed quid ἰe usus aliquis, traditur, ei, qui hunc accipit,
262쪽
Cv.X. De DexHatisὼ ἀomi Ha vis 23' sin re aliena adquiritur fARvarus , & quidem syr a eam 13 si is usus ad utentis personam vitamque Mitum . restringitur, PrasONALis, sin ipsi utentis praedio adeoque & omnibus in illo successoribus, eius conceditur, MALIS vel PERUDIALIs. Quum ergo omnibus his casibus tantviri juris transferatur, quantum transferri is, qui alienavit, voluit : g. CCLXXIX. 42. sequitur,.ss ut & hic res redeat ad conventionem Partium, adeoque s 6 iuris mere positi vi sint tantum non omnia, quae juris auctores de se vitutibus satis subtiliter constituerunt.
Quo pertinent doctrinae notissimae 3 quod servitus consistat in patiendo vel non faciendo , non in faciendo : quod sit individua , quod caussam ejus esse oporteat perpetuam , quod , quia utendum fruendum sit salva rei subitantia, usus fructus ne in area quidem subsistat: quod insigne sit discrimen inter usu fructum, usum, habitationem , operas servorum, quod quaedam huiusmodi jura non uis& eapitis deminutione amittantur, quaedam non amittantur . Omnia enim haec ita comparata sunt, ut nee recta ratio ea abscisse exigat, nee quidquam obstet, quo minus pactig& conventionibus mutari aliterque definiri possit. cf. CCLXXXIII.
Aliquando res ita traditur a domino cre- Quid iusditori , ut salvum quidem tradenti sit domi- Pignoris ni iam , Creditor tamen rem in securitatein ' Eὰρ ' crediti possideat: tunc s7 constitui dicitur quidqueaus PIGNORis , vel s8 si id ea fiat lege, ut trς u creditor simul utilitatem ex pignore fructuo- i stum' se percipiat in vicem usurarum, yus ANTICHRE- ὸ
263쪽
ris in re quadam sine traditione constituitur: id RYPOTHECAM vocamus . Quemadmodum ergo 6o prioribus casibus creditori fas est, rem oppi Fnoratam, non soluto debito , non modo retinere, verum etiamsi in distrahere,& ex pretio, quae sibi debentur, deducere , ita si posteriore eidem in hypotheca possessionem in securitatem crediti persequi, &illam tune itidem, usque dum nomen expu gatur, retinere, vel distrahere licet. f. CCLXXXIII. Quomo. Denique traditione rei dominium transse do tradi- ri diximus in accipientem. g. CCLXXV. AccIPERE vero aliquid videmur vel vERA ,
transeat quotlas consensum nostrum , quod rem tra- in acci- ditam nostram fieri velimus, veI verbis, vel P ςR factis testamur, vel ex PRAESUMPTIONE s qu.
ties ex ipsa rei indole non potest non iudicari , alterum rem, quam quis traditurus est, non adspernaturum . Similiter & TRADIreis potest, voluntate transferendi vel expresse declarata, vel ex certis signis elicita. g. CCLXXU. is γ Quale certissimum signum inprimis suggerit finis & intentio ejus , qui quid adquisivit , adquisitumque tanta cura servavit ac tuitus est.
Adquirentium vero suaque magna cura a ministrantium hominum finis atque intentio . semper est , non modo ne sibi quid desie , sed & ut suis bene sit, maxime se mortui ,& nulla re amplius indigentibus . Unde Euripides in Medea ν. Ios8.
264쪽
Sed quibus in adibus est liberorum Dulce germen , eos video curis confici omni tempore, Primum quidem , quo pacto bene sess edu-
Res est vehemens parare , O adfert Agens desideriam: communeque omniaus es , uι LABORENT PRO
si liberi desint, reliquis eognatis, necessariisae amicis non magis consultum velle , quam extraneis , ipsa experientia fatis superque docet
g. CCLXXXV. Quum itaque cuivis , rerum suarum domino , liceat , easdem in alios transferre , g. CCLXXV. ) eaque translatio fieri possit quibuscumque conditionibus: g. CCLXVII. consequens est , 63 ut fieri etiam possit ea lege, ut aliter quidem dominium, at possessionem usumque demum post: tradentis mortem consequatur . Quae quidem voluntas , quin & vere declarari , & ex fine adquirentis , tamquam signo certistimo, elici possit , neutro vero casu vera & expressa alterius acceptione opus sit : g. CCL XXXIV. 3 6 priore casu illa TESTA
ansiistio ad succensionem ex testamento αab intestato a
265쪽
et a Iur. Nat. θ Gene. Lib. I. STATO genuinum ac solidissimum fundamentum est . De utraque jam ex instituto uiit agendum.
De derivat Dis adquisiitcnuus per successo meae dis psilone destincti, is ab inlotato.
g. CCLXXXVI. I Esa AMENTUM ex conceptu iureconsuli
rum est solemnis declaratio voluntatis de universa hereditate , omnique jure , quod testator tempore mortis habiturus est , post ejus mortem in alium transituro . Ideoque vivo testatore nihil juris in heredem transit, immo ne spes quidem tam certa , ut ea dein collare non possit: sed testatori , dum anima est, prius consilium damnare, rescissisque aeruptis prioribus tabulis , vel novas facere , vel intestato decedere licet. .
Iline notissima iuris axiomata: voluntatem hominis esse ambulatoriam usque ad mortem: ultimas tantum eeras ratas esse debere , quae morte sumantur , vel , uti Quinctil. Deel. cccVIII. loquitur, silud tantum valere teβα-menrum , post quod nullum testamentum six rae proinde neminem paganiam cum duobus testamentis deeedere posse , & quae sunt ejus generis alia. l. q. D. de alim. leg. l. 32. g. 2. D. de donax. At. vir. 9 vx. Quin eotisque porrigitur haee testamentum mutandi licentia , ut illam nee elausula derogatoria , nee adiectio prioribus tabulis jurejurando , sibi adimere posse testatorem , contendant .
ι, δ. D. de tis. a. Grol. de jure belli
266쪽
Enimvero hujusmodi testamentum non esse iuris naturae, facile unusquisque intelligit . Quamvis enim solemnitates a tui tam serio, totque exposito hominum fraudibus, adhiberi, facile patiatur recta ratio : contradicti nem tamen implicare uidetur, hominem aliquid velle in illud tempus , quo velle non possit , & dominium rerum suaruin tum demum in alium translatum cupere , quando ipse non amplius earum sit dominus . Quod sane tam a recta ratione alienum est, ut ipsi Romani non nisi meris fictionibus tantam contradictionem tolli posse faterentur. Quum enim nee testator , de rebus suilldi sponens , aliquid eum herede agat , nee heredi , quando adquirit , cum testatore quidquam sit negotii, adeoque neutro casu. ius. aliquod ab illo ad hune transire possit e plura fingenda fuerunt a iureconsultis, it fingendo , ingeniosissimis , ut α μασα haec consistere quodammodo viderentur. Hi ne finisgebant , idem esse momentum testamenti s
ctionis cum momento mortis , idem quoque esse momentum mortis cum momento aditionis , quippe quod per fictionem ad. momentum illud mortis retrotrahebant, l. a. c. de s s. eccl. l. sq. D. de adqu. vel amitt. he red. l. I93. D. de reg. iuri Porro hereditatem
iacentem non esse nullius , sed destincti re
sonam repraesentare, g. 2. Inst. de heres. ν i. l. 3I. g. uti. D. eod. l. 3 . D. de adq. rer. dom.
267쪽
24 Iu . Nat. Θ Gens. Lib. I. cap. II. p. I 3. Illustr. Io. Gottosta a Coecet. de testam. prisc. Part. I. g. XXIV. seq. g. CCLXXXVIII. Itemque Accedit, quod vix excogitari possit ratio , ς--μ' ' cur superstites mortuorum voluntatem pro' lege habere tenea tur, maxime, quum horum,' quaecumque eorum sit conditio, vix interesse Possit, Dio an Theon corum bonis fruatur: immo saepe ex odio atque invidia magis, quam ex vero amore, proficiscantur septem a illa morientium judicia , ut mortuorum saltim his casibus magis interesse videatur, exutum nori habere voluntates suas, quam illas
a superstibus religiose servari . Vid. Dissi
nostr. de testamentiis Ita jure Germ. ara. lim. eircumst. f. V.
Hine eleganter seneca da Benef. IV. II. Non quidquam cura sanctiore componimus sqMam QUOD AD NOS NON PERTINET . Quem- admodum enim gravi ssimus hie auctor suprema illa hominum iudieia ad homines pertinere negat, ita eodem sensu Quinctil. Deelam. cccVIII. illa vocat voluntatem ultra mor em . Quum ergo iura ne vivum quidem alteriqu:dquam stipulari patiantur , nisi stipulantis intersit et g. 4. Insit. de inutil. stip. qui , quaeso, fieri potuit , ut iidem Romanorum jureconsulti ratas cfle vellent voluntates mortuorum de bonis tertio alicui ecneedendis , quum mortuorum non interesset f Immortales equidem esse hominum mentes , quod urgere animadvcrtimus celeberrimum G. G. Leibnir. nov. me οὐ iurispr. p. s6. facile . largimur , sed inde non sequitur , ut menteS , corporum vinculis exsolutae , rerum olim suarum dominium retineant , multo
268쪽
Cap. M. De Derivativis adquisit. oe. 24 sminus , ut ulla rerum illarum cura tangantur: Id einerem O Manes credis curare sepul
g. CC LX LXIX. ' Quum ergo ius naturae vix probet testa- Quod&menti factionem , qualem adhuc ex principiis ψς ςli'
auris Romam deicripsimuS, l. e. ut eam ele- gentium ganter definit Ulpianus Tir. XX. I. mentis ζς sta metu nostra iustam contestationem , in id solemnitὰν 42 ςς' factam , ut post mortem nost am valeat : g.
CCLXXXVI. seq. consequens est, 1 ut
& similes aliarum gentium mores non magis probet, adeoque 2 Graecorum, barbarorumque testamenta ejusdem generis non magis sint iuris naturae ac gentium , quam illa Romanorum s ac proinde 3 3 nulla poe.ae gens magis simplicitati juris naturalis ad-
cominodarit mores suos , quam Germani, apud quos heredes successoresque sui cuique tiaberi , Θ NULLUM TESTAMENTUM . Tacit. damor. Germ. Cap. XL
Similem enim testamenti factionem , quae in voluntate uni laterali consistit , & qua de eo, quod post mortem demum fieri debeat , disponitur D etiam apud Athenienses deprehendimus a temporibus Solonis r Plutareh. n Solone p. sto. apud Lacedaemonios a temporibus Epitadet ephori: Plutarch. in En Lin Cleom. p. 797. & apud alios Graecos , quos hae in re unum idemque omnes statuere, tradit Iseerat. in Aminet. p. 778. Exstant M testamenta similia AEgyptiorum veluti
Ptolomaei Regis , apud Caesarem de bella L 3 cIν,
269쪽
a 6 Iur. Nat. Θ Gent. lib. I. AH III, 2o. Hirt. de bello Alex. cap. V. Atinrali , Regis Pergamenorum , de quo Flor. Inst. II, 2o. Hieronis Siculi , de quo Liv. AXIV, q. denique. ipsorum Hebraeorum , de quorum testamenti factione videndus Selden. de success. ad let. Hebr. cap. XXIV. Sed eam non esse antiquam, verum a magistrorum in- . terpretamentis originem debere , cum aliis argumentis , tum & eo potissimum probari potest, quod ne vocabulum quidem, quo te- samentum d signarent, in sua lingua repererint , ae profnde illud Graece adpellare eoa
nostra de testamentis. iure Germ. ara. lim. iarcu c. s. n.
Nbe fi Quae quum ita sint , aliam plane TEsTA- de resta MENTI definitionem commentus est Grotius hi hy de jure is pae. II. 6. g. ult. illudque eL lotoitu, se ait alienarionem in mortis eventum , ante ' lcommen- eum revocabilem, retento interim iure possiden-
v ςst ae μὰ,di . Sed uti ea definitio non quadrat illi rei , quam vulgo testamentum adpellamus, sed multis modis falsa est: Ziegl.
g. iri seq. ita non sequitur , ut ideo ju- Tis naturae sit testamenti factio , quia illud, jus non improbet alienationem in mortis
CVentum, ante eam revocabilem, cum reten
tione possessionis & usus fructus conjui clam . ig. CCXCI. i
nviti, Attamen quum argumenta, quae adhuc Ox- . llim si- plicavimus , omnia testamenti factibnem qui- dem . l
270쪽
Cap. XI. De Derisativis adqusi. 9c. 2 'dem Romanam penitus evertant, at non proinde obstent dispositionibus omnibus de futura successione : g. CCLXVIII. merito jam quaeritur, quae nan illae sint , quae iure
naturae adprobentur λ Responsum cape . Non aliae, quam pacta , quibus vel homines m rientes ipsam posLssionem cum dominio rerum suarum in alios transferunt, vel sani illis ius succedendi in casum mortis attribuunt. Quum enim, quod nostrum est , non modo
in praesens , sed & in futurum alienare liceat: g. CCLXVIII. 3 1 licebit etiam de substantia nostra, sive in praesens, sive in fu
turum mortis eventum , in alterum transfe
Et hine antiquissimi mortalium vix aliter de bonis suis, quam hoe modo disponebant. Sie Abrahamus liberis destitutus , bona sua
destinaverat Eleazari procuratori suo , Genes V , 3. procul dubio per mortis causa donationem , seu pactum aliud succetarium. Idem deinde , mortua Sara uxore, susceptas e Cethura liberis partem bonorum suorum vivus & sanus per donationem inter vivos - contulit , reliqua omnia Isaaco dedit. Gen. XXV, s. 6. Sed & Cyrum, morientem, Praesenti Cambysi , slio natu majori, regnum salteri natu minori, Τanaoxati , Medorum, Armeniorum & Cadusiorum satrapias tradidi ise , refert Xenoph. Prop. VIII, 7. 3. Di visionis & donationis , inter liberos a parentibus , imminente morte iacte , mentioneHfieri videmus . Gen. XLVIII, 22. Detat. XXI, 16. I . I. Ret. I. Sy. Ursae. XXXIII, 2 .& apud Francos live pertinent exempla apud Mareulf. Form. I, II. II1 7.