장음표시 사용
271쪽
Dacta successo. ria quae valeant Qii amo. do quis cl- here ditate dispone re possit ii 8 Jur. Nat. θ Gene. Lib. I. g. CCXCII. Quum ergo cuilibet lieeat de substantia sua in alium sive in praesens, sive in futurum mortis eventum transferenda pacisci : g. CCXCI. s. consequens est , 6 ut nihil caussae sit, cur juri naturae refragari existimemus pacta successoria. Ut potius illa iure optimo maximo valere debeant , sive reciproca sint, sive ex uno tantum latere obligatoria : itemque 3 sive adquisita , sive conservativa, sive renunciativa: nam 9 di L positiva paciscentes quidem, non Vero eum scuius de hereditate disponitur, obstringere , vel ex eo patet, quod hic nihil de suo pa
Illa equidem non probat ius Romanum ,
sed bonis moribus adversari , plenaque trististi ni eventus esse, clamat l. ult. c. de pactis sed ratio de voto captandae mortis non in haec pacta magis cadit , quam in mortis caussa donationes , quas tamen Romani jure valere patiuntur . Neque tristissimus ille , quem Roma aliquando vidit , eventus argumento est, bonis moribus repugnare haec Pacta successoria, quum nec ic flamentum , nec ullum aliud institutum humanum , ita comparatum sit, ut abuti illo non possint homines improbi.
g. CCXCLII. Praeterea quum traditionum ea si indoles, ut unusquisque sibi in re sua jus aliquod .
quod non transferatur, excipere ac reservare possit , adeoque eo casu tantum transmittatur, quantum is , qui alienat , transmittere
272쪽
voluit : g. CCLXXIX. 4 i. seqv. sequitur, io ) ut in arbitrio domini sit , posse
sionemne simul in heredem pactilium transferre velit, an jus tantum , hereditatem se mortuo occupandi i itemque , ir) utrum ius irrevocabile, an revocabile dare malit, denique ax ) pure , sub conditione , an in diem , et I ex asse , an Pro parte alterum sibi heredem dicere malit: ut adeo 1 ) non sit naturalis pugna caussae teliati & intestati, uti sibi persuasit Pomponius l. 7. D. de ret.
fur. Sie ius irrevoeabile in filios e Kethura tramstulerat Abrahamus, Gen. XXV, 6. revocabile contra in Piraeum Telemachus apud Homerum odio. P. V. 77.
Pireae , ἰncertus quoniam rerum exitus harum est , S. iaeite incautum solίdἰ me forte necare Morte- proci poterunt , e ' opes vexare pin
ternas :Haec ego te malo , quam eorum quempiam , haberer . ' a
Sin ego eos justa meritos adfecero elader Tum mihi in laeto reddes illa omnia tatus.
ge CCXCIRQuum praeterea aliquid acc0i possit non modo vero sed ex prasumptiora , qu Ities L s ex
273쪽
2 s o Iur. Nat. Θ Gent. LV. I. ex ipsa rei indole non potest non iudicari, alterum rem, quam quis traditurus est, non adspernaturum . g. CCLXXXIV. consequens est , as ) ut iure naturae perinde sit, praesens quis consensum declaret, an ob a
Ientiam rem accipere verbis nequeat, quum regulariter vix verendum sit, ne molesta alteri futura sit illa liberalitas , maxime si lucrosam esse constet hereditatem, illi destinatam . 16 Ut tamen inter utrumque casum id intersit , quod priore validum & i revocabile ius nanciscatur heres , nisi facuuralem revocandi dominus di serte sibi reservarit : r ) posteriore ante sequutam acceptationem semper sit revocandi licentia ; itemque , a 8 quod qui consensum declaravit heres , accepram semel hereditatem repudiare nequeat, I9 is, cujus consensus praesumitur, eam sibi delatam suo arbitrio vel a ire vel repudiare possit. V Totam hane doctrinam mittiae illustravit
perillustris academiae nostrae cancellarius , Musarumque mearum amantissimus collega , Io. Petrus a Ludevvig , dissertatione erudite scripta, de difffrentsis Juaeis Roman. Geriis. man ei in Gnationibus , O barbari adnexuaacce ratione . Hal. MDCCXXI. ubi naturam atque indolem donationis , nee jus Iustinianeum , uel eanonicum , nee Germanicum illam areeptationem verbis aliisque signis factam requirere , non sine maMo rerum instagnium adparatu demonstravi e , omniaque quae obverti poterant , argumenta solide P-fligavit , ut mirum non sit , quosdam levioris armaturae militet vellicare hoe va, tum, '
274쪽
Cap. XV De deriυaeivis adquisit. be. 1s Ilum , quam iusta oppuSnatione evertere , maluisse.
g. CCXC. Si ergo vere velle potest rerum suarum dominus, ut ille, se mortuo, in alteruin transferantur: g. CCXCI. se qu. 3 nulla sane ratio suadere videtur, ut voluntati ex eius sine & intentione praesumtae non tantundem , ac cenis verbis signisve expressae, tribuatur. g. CCLXVIII. Iam supra vero ostendimus, finem atque intentionem aliquid adquirentium , suasque res administrantium , non esse, ut illae , se mortuis , quasi pro derelictis habitae cuivis occupanti cedant : sed ut suis, quos amat, quorumque felicitate delectatur, prosint. g. CCLXXXIV. Ex eo vero merito colligimus, et o ) successionem eis prae reliquis deberi, quorum in gratiam mortuus bona sua praecipue adquisiveut , servaridque tanta cura ac sollicitudine.
Quod adeo verum est, ut nulla re magis angi ae veluti excrueiari soleant homines , quam si , se mortuis , bona ad homines libi parum probatos pereentura, sciant, jamque Ster domo capta cupidus superstes,
imminens lethi spoliti, O ipsum
Ut verissimum sit , quod ex Pindari Obm
. X. hue retulit Pusendorst . de iure nae. O
tae dom num adscititium alienum , morient.
Fundamentum successionis a. tu testa.
275쪽
as 2 Iur. Nat. Θ Gene. Lib. I. g. CCXCVI. Quia tamen hoc non est cssicium , cum obligatione persecta conjunctum , adeoque species potius humanitatis , quae personarum ac necessitudinum habet rationem ac proinde cognatis plus , quam extraneis, tribuit : g. CCXX. a I. merito statuimus, 21 cognatos extraneos omnes a successione excludere, & ΣΣ ex ipsis cognatis remotioribus praeferendos esse propiores: 23 horum denique plures eiusdem lineae ac gradus simul ad hereditatem meri: o voeandos.
Quamvis enim non semper verum sit , eo- gnatos cognatis , quam extraneos , esse cariores , immo potius fratrum quoque gratia aliquando rarior videatur: tamen, quum lieadem fuisset defuncti sententia , nihil isthobsitisset , quo minus de hereditate sua di-- 4mueret, aliique, quem magis amabat, eatri
relinqueret, s. CCLCI. s. ille vero sine
eiusmodi dispositione decedere maluerit: non poteit non existimari , eum bona sua non inviditis eognatis , quos ipsa veluti naturalis adfectio ad sucressionem vocat. Ceterum propior aliquis judicandus est non modo ratione gradus , verum etiam ratione lineae. Adfectioncm enim maximam cadere in lineam descendentem , & , hae defieiente , in adscende tem et denique , neutra superstite , in collateralem , recte observavit Artilol. ad 2 ι comach. VIII, Ia. Hine nepotes quamvis secundo gradu propiores sunt parente , ProavuS squamvis teitio gradu, propior fratre, cetera.
g. CCXCVII. Quum ergo ex ipsis cognatis remotiore S
276쪽
Cap. XI. De Derisativis adquisi . oee. 2ssexcludamur a propioribus, g. CCXCII. .aa. vix autem ulli propiores cuiquam existimati possint, quam liberi parentibus: Σ )hi merito reliquis omnibus in hereditate parentum praeferuntur , & quidem Σs sine sexus & 16 aetatis' discrimine. Quod enim quibusdam locis masculi feminis , primogeniti natu minoribus , praeferuntur : illud , quia inter aequales inaequalem d. visionem ponit, ex lege civili , vel pacto , vel alia d spositione, adeoque non ex iure naturae es e, facile intelligitur. f. CCLXXI. io.
Si tamen res in se individua sit : non est
dubium , quin ea ceteris paribus primogenito ea lege jure relinquatur , ut reliquis se
tribus sororibusque satisfaciat. g. CCLXX. s. ) Talis res individua quum praecipue sit
imperium vel regnum e in eo insignis primogenitorum Praerogativa esse solet . Eleganter Cyrus apud Xenoph. Drop. VIII, 7. 3.
εμπείροι. Mi autem mihi declarandum boc quo se, cui regnum relinquam, ne ἰd, relictum in ambiguo, negotia vobis facessat . complector equidem, silii, pari utrumque restrum benevolentia: verum o consilio providere, O ducis officio fungi , quacumque in re tempus usus postulet, eum jubeo , qui NATU ΜΑ JOR est , O nsum rerum majorem de consentanea quadam ratione habet . Quamvis ergo
par regum in liberos adsectio esse possit: ipsa
277쪽
ut tiliabus ulli , & inter hos maximus natuminoribus, in imperio praeferretur , adeo ut
tendat Herodot. Lib. VII. p. 241. &, si quid conti a fiat, id contra ius gentium factum e Gle , dixerint veteres . Vide Iustin. Hi s. XII, 2. XXIV, 3. Liri XL, 9.
g. CCXCVIII. Patri re- Quum ergo liberi reliquis omnibus In he
timi sue δε- i ci lue ex praesumpta paren- cedunt i tum Voluntate colligi poste videatur : g.
hii to etiam constare debeat, esse aliquem ex liberorum numero . Quod quum ratione patris vix certum esse possit, nisi ex iusto matrimonio: inde porro colligimus, i S patri liberos tantum legitimos , etiam postumoS , non illegitimos, & vulgo quaesitos; 29 matri omnes promi lcue luccedere : quamvisio & illegitimis patrem prospicere posse dispositione sua, nemo temere sit negaturus. g. CCXC A. N.yri ε, P aeterea ex eadem voluntate parentum quom g. CCXCV. 2 p.) colligi posse videtur, 3 i ἡ Ῥάhi succ ionem de laendentiumr non modo ad dum ita Prin i , sed & ad ulteriorum graduum libe- heris Pri- ros , porrigi : adeoque 22 nepotes neptesiqiὲe fon minus , quam filios filiasque , ad
hereditatem admitti , & quidem , 33 non solum si inter homines esse desierint primi Uad s liberi, verum etiam ,3 ) si illi cum his
278쪽
Cap. XI. De Derivativis adquisit. Oc. assilis concurrant: ut adeo 3s aequitati nat rati quam maxime consentaneum es e vide, tur jus reprae 1entationis , quo liberi ulteri rum graduum locum parentum suorum sit, eunt, eorumque portionem accipiunt.' Et hoe est fundamentum successionis liberorum primi gradus in eapsta ; ulteriorum in stirpes . Hane vero aequitati naturali quam maxime consentaneam esse , vel inde patet , quod alias , si in capita omnes succederent, superstitum liberorum conditio per fratris vel sororis mortem deterior , nepotum per Parentum mortem melior fieret, adeoque nulla inter eos futura esset aequalitas . Nam si pateri det centenarius, liberosque haberet quatuor, singuli acciperent viginti quinque aureos . Iam finge, unum ex his quatuor liberis tu bato naturae ordine , ante patrem decessisse , relictis ex se nepotibus septem . Τune sane, si singuli succederent in capita , unusquisque acciperet deeem aureos: atque ita ob mortem fratris tres liberi primi gradus amisitsent aureos quadraginta quinque, nepotesque septem ob praematurum parentis obitum tantumdem
lucrati essent . Quum vero non possit ulla reddi ratio, cur mors fratris superstitibus fratribus vel sororibus aliquid ex paterna hereditate deminuere , nepotibusque ex eo aliquid adiicere debeat: nulla quoque reddi poe- eis ratio , cur aequaliter utrique admittendi sint in capita.
g. CCC. Ex eadem porro regula, quod ex pluribus cognatis propiores praeferendi sint remotiori
279쪽
Iur. Naci. ct Gent. Lib. I. tes , etiamsi soli sint , merito tamen praeserendos esse & avi parentibus , quamviS gradu propioribus , & eiusdem fratribus & roribus, quamvis gradu paribus . Propiorem enim aliquem judicaturum esse non tantum ratione gradus , 1ed & maxime ratione lineae , iam supra observavimus. f. CCXCVI. Ceterum 37 nepotesne aequitas naturalis hoc casu in capita, an in stirpes ad hereditatem avitam vocet ex iis, quae ad superiorem p ragraphum in scholio notavimus , intellectu non admodum dissicile videtur.' Nulla enim & hie reddi potest ratio , cur
Ob Praniaturum parentum excessum unius stirpis deterior, alterius melior conditio fieri debeat. Qund fieri tamen oporteret, si nepotes soli superstites in capita admitterentur . Finge enim centenarium amisisse quatuor filios , at ex primo unum , ex secundo binos , ex
Iertio tres, ex quarto quatuor nepotes superilites esse: si filii supervixissent, singuli accepissent viginti quinque aureos, tantundemque quisque ad filios transmisiiset. At si jam ,
iis praemortuis, nepotes in capita admittere tur, singuli ac ei perent decem, adeoque unus nepos ex primo filio jacturam faceret aureorum. quindecim , duo ex secundo, quInque I tres porro ex tertio quinque , quatuor reliqui ex quarto quindecim lucrarentur . Quod quum absonum fit e absonum quoque est , nepotes hoe casu in . capita succedere.
g. CCCI. lecessio Quum, deficiente linea descendentium, pru- adscem xima sit, altera in qua adicendentium vel pro-
280쪽
genitorum series describitur: g. CCXCVI.' merito inde colligimus , 38 his luctuosam liberorum hereditatem prae aliis deferri, &39 ita quidem ut propior gradu excludat remotiores , 4o ) ejusdem gradus simul ad. mittatur, nec hic i) ius naturae justam suggerat ration , cur inter plures ejusdem gradus secundum ii neas partienda sit liberorum hereditas: ut adeo ηα haec dimiliaque potius aure civili definienda videantur.
Quod . adeo rectae rationi videtur consen- .eaneum , ut quum lex divina ad successionem primum vocet filios , his deficientibus filias , tum fratres, & postea patruos et Pamrentum autem nullam habere. rationem videatur , XXVII, 8. seq. Philo tamen de visa Mosis Db. III. p. 689. illud ex recta ratione supplendum esse moneat . Πανυ
ωαν άμοτριωΘtam. Stultum enim foret , cre dere , pax ruo cenceds hereditatem fratris filii , ut patris cognato et 3ns vero patrι eam aufer
ri . Verum , clex naturae jubet filios parentibus heredes succedere, non parentes siliis τέ ubi ius naturae a Philone procul dubio pro. naturae ordine accipitur , ) hoc , usominosum , O piis votis contrarium , tacuit, ne p.rter materque viderentur lucrari ex im