장음표시 사용
241쪽
clatim inclusio rem, adferrum iis nationst sadplumaehaturam
a 18 Iu . Nat. γ Gen . Lib. I. Nulla enim est idonea ratio, cur priore casu dominus materiae , posteriori specificans praeferendus lit , maxime quum sipe materia , demta forma , parum magni momenti sutura sit. Vide Pu*nd. de iur. nar. O gent, IV, 7. Io. Immo aliquando centuplo plus pretii inest speciei, quam materiae , ex qua illa consecta est . Quia vero tune domino materiae speciem ideo addiceret , quod ad priorem materiam reduci possit. At quum faeilius praestetur aestimatio tabularum, quam ipsius navis, ex illis confedar, quis ideo tabularum domino navem adiudicet quod haec ad priorem materiam reduci possit Sane hoe casu, si navis vetus alterius tabulis resecta sit, principium nosirum sequitur Iulianus l. 61. D. de rei vind. quam- vis procul dubio res in priorem sormam reduci possit , etiamsi nova navis ex alienis tabulis facta sit, i. 26. pr. D. de adq. reri d-.
g. CCIT 'DeInde accessionis industrialis species haud
polirema est AD3uNcTIo , quando rei nostrae aliena, sive per inclusionem, sive per adse ruminationem , adplumbatamve , sive per intexturam, inaedificationem, scripturam, Picturamque adjungitur . Et quidem, quum IKcLmro ita plerumque sit comparata, ut res junctae facile, & citra notabile dispendium, separari possint, eo vero casu. res separari,& suam cuique tribui, aequum sit; g. CGLVII. 67. nulla profecto ratio est, 76 cur non illi, cujus auro gemma inclusa est, aurum 3 domino gemmae gemma reddi debeat . Nec de adferruminatione , adplumbatK
ra di intextura aliter sentiendum videtur, si re
242쪽
Cap. IX. De insciis erga alios Dpoth. 2I
si res citra notabile dispendium separari potisnt rialias 8 ὶ merito praeferri iungentem existimamus, quia alterius materia raro pretium aliquod adfectionis admittit. g. CC
Aecedit , quod saepe ineommodum suturum sit domino materiae , si eam cum aleessione retinere , pretiumque tei adiunctae solvere iubeatur, maxime si re ista ob statum, aetatem saliasque circumstantias uti non possit, e. g. si quis plebeii vesti latum elavum , vel plurimum auri adsuillae. Res sane tune, quod ad usum attinet, vere deterior, id est, illi inutilis saeta est. Qui vero res nostras quatum que accessione industriali deteriores vel plane inutiles reddidit, is , aceepta re torrupta . ad omne damnum nobis fetarciendum, quin,
si dolo malo tale quid fecerit, simul ad poe- nam tenetur. I. CCLVI. 66. s. CCLXL 'Si quis ex aliena materia in suo solo bo- Cirea ut na fide IEDIFICAv1T , & totum aedificium ex d si 'xignis ligneis constat: 9 nulla est ratio , 'M cur, errore paulo maturius animadverso, seu vi non possint tigna iuncta, dominoque redindi.' g. CCLVII. 6 .) Sin ex solido la- .pide quis aedificarit, vel tigna exemta inutilia futura essent domino : 8o aequi Imum. erit , ut aedificator, si justam cestimatione in materiae, poenamque insuper ob dolum ma- η Ium praestiterit, dominium aedificii consequatur. g. CCLVII. 68. g. CCLvIII. 8o. Sin quis aliena materia in suo solo aedificarit , si aedificium , quod sine notabilix , dispen-
243쪽
dispendio solvi potest, itidem dissoIvendunt: g. CCLVII. 6 . vel 8a domino soli , quod pretium adlaetionis admittit , erit adiudicandum , f. CCLVIII. o. nisi 83
aedificium plane inutile futurum esset domino soli, quo casu aedificans , aedificio sibi retento , soli aesti mationem, & si in mala fide sit,roenam praestare tenebitur. f. CCLVI. 66. Ratio enim, eur tignum junctum solvi vetuerint decemviri, ne scilieet urbes ruinis dχsormentur, I. 6. D. ad exhib. ι. 7. g. Io. D. de adqu. rer. dσm. I. I. D. de tign. juncto , mere eivilis est, & in recta ratione praesidium plane nullum reperit . Hine multae gentes squae non solido lapide , sed trabibus tabuli l-que ad exstruenda aedificia utebantur , aedificium hoe similibusque casibus dirui , tignoque avehi non modo siverunt, sed & legibus Praeceperunt . Vid. Ius prον. sax. II, s3. &quae ea de re monuimus in Elem. Jur. Germ.16 .3. 66. inibus iam addimus dispositionem legis Longob. I, 17. I.
f. CCLXII. Minus dissicilis est quaestio de sexINURA& HCTURA . Quum enim ea , in quae nulla cadit affectio alteri, λn cujus rem illa cadit, relinquenda sint, f. CCLVIlI. o. &In scripturam picturamque adsectio plerumque , in tabulam & chartam numquam calat : consequens est, 8 ut scripturae tunc charta, & picturae tabula cedere debeat , si scribens pingensque earum aestimationem praestare velit. Et si vel maxime nec script ra, nec pictura adfectionem admittiat, velinc ' uti
244쪽
CU. lx is Osciis erga ullas hvstu. - lati si quis chartae meae res nugatorias inscrIpserit, vel in tabula mea cucurbitas pinx rit :8s nihilominus tamen & hoc. casu scriptor, pictorque ineptus, re sbi accepta, ad pretium chartae tabulaeve praestandum tenebitur ob axioma primum. g. CCLVI. 66. Mirum ergo est, iureconsultos Romanos ,
quorum quidam id in pictura observarunt , non idem observasse in striptura . Quasi magis ferendum sit, seripturam viri docti cedere an accessionem vilissimae chartae, quam Apellis aue Parrhasii absolutissimum opus cedere in aecessionem vilissimae tabulae . Praeterea dum inaedificationi seripturam eomparant j reeonsulti: g. Inst. de reri divis. l. 9. D. de adqu. reri dom. itidem merito quaesiseris, cur non eidem comparationi locus sit in puctura itemque quae similitudo fingi possib soli, cui alter aedificium , me invito, imposuit, & chartae, cui aliquid inscripsit 3 Illo
aegre , immo saepenumero non sine maximo
dist,endio earemus et hane nihili facimus, si vel a stimationem , vel tantumdem chartam 4usdem bonitatis, recipiamus. Poetica hareest similitudo , a forma seribendi desumta , ob quam & Latini seriptores EXARARE GYr vAs pro scribere dixerunt. Sed hujusmodi similitudo duarum rerum, non statim debet easdem eirea utramque decisiones in iurispr dentia producere.
Denique , quod ad CONFusIONEM materIarum liquidarum , & couutSTIONEM siccarum attinet , quamvis de utriusque discrimine
Mibtiliter admodum disputent jureconsulxi .
245쪽
- 222 Iuri me. Θ Gent. Lί3. I. L s. s. D. de res vind. res tamen eodem redit . Si enim 86 st res utriusque voIuntate vel confissae vel commixtae sunt: materia communis, ac proinde inter utrumque pro quantitate qualitateque materiae dividenda erit ἀ
g. CCLVI. Sin , altero invito , facta fit
confusio vel commixtio : tunc 87 ) materia nullius usus confundenti miscentive erit: a audicanda, isque damnandus alteri ad Himationem poenamve, si in dolo malo versatus sit, praestandam. g. CCLVI. 66. Si tamenas γ alter partem materiae, quana pretium accipere malit , nullum est dubium , quin communionem , in quam initio invitus incidit, adprobet, eique adeo pars rata materiae communis denegari nequeat 'λ
Nam & subsequuta aOrobatio pro conse su est, quamvis minus , quam jussus S consensus, imputetur g. CXII. si. ὶ Hine, si ex sortuita contufione vel συχνσα metallorum nostrorum & aurifabri insignis prodii Rfit materia , quale fuit, quod olim post incendium Corinthiacum primum visum aiunt, aes Corinthiacum 2 nihil prosecto nobis o,
stare crediderim , quo. nus partem eX M teria communi petamus . Quum enim commvnis futura esset , si nobis consentientibu esset e flata , g. CCLVI adprobatio autem pro consensu sit: g. CXII si. nulla profecto ratio est , cur non & ob adprob tionem fiat eoi'munis , ut partem Pro rata bis possimus vindicare ia
m CCLXIV. Denique nec aliis principils opus est eis.
246쪽
Cap. IX. De Olscias erga alios hstpoth. 2 23
luerunt, procul dubio citra notabile dispendium separari , adeoque a domino jure vindicari possunt . g. CCLVII. 67. Contraso illae, quae jam coaluerunt, necnon 9I sementa in agro sparsa quum commode separari a fundo non possint, nec tamen pretium adfectionis admittant, domino soli adquiruntur, praestita aestimatione.tum arborum seminumve , tum impensarum in culturam factarum, g. CCLVIII. o. seqv. nisi si posteriore casu soli dominus messem pro iusta pensione ei, qui agrum suum consevit , relinquere malit. Cuius rei iussas ae idoneas eaussas habere
potest dominus agri. Ue ecce, si agrum alter male coluerit, maleque conseverit, ut melsem Parum uberem ex spectare liceat . Tune sane domino inutilis elis posset messis , adeoque pro illo militaret axioma Primum .
quas supra mixtas,t s r 1 utionena,
g. . CCLXV. Postremo quod ad ARBOREM in confinio Cἔrca positam attinet, is qui illam plantat , in id contentit , ut ramorum pars super Vicini in eonsta' aream propendeat: & vicistus, qui, dum al- nio potiterum usu areae suae excludere posset , id δ non facit, itidem in id consentit. Quum e go acccesso, utriusque consensu facta. , rem
reddat eommunem : g. CCLVI. conse- η iens est , 93 ut arbor talis sit utrique communis , pro indiviso quidem , quamdiu
247쪽
e 14 Iur. Nat. ct cene. LIL L. ' istat in confinio, pro diviso, simul, ae etata est , ac proinde s priore casu fructus Mfolia, dis ) posteriore ipsa ligna pro rata im ter utrumque vicinum merito dividantur.
Hane simplicitatem majores nostri praetulerunt juris Romani subtilitatibus de alimentis,
quae per radices attrahant arbores , ipsamque paulatim mutent earum substantiam . l. 26. s. t. R. de adqu. ver. dom. Germanicae enim originis gentes magis ramorum, quam radi eum , habuisse rationem , ostendimus in Elem. jur. Germ. II, 62.
De Derivativis dominia adgustionibus , sua vivo priore domino fiunt.
SEmel adquisito dominio , aliquando mu
tatio quaedam contingit , ut alius in re quadam adquirat vel proprietatem , Vel dominium , quum antea horum nihil haberet .
adpellavimus. g. CCXL. Iam quum res, in qua proprietatem adquirimuS , antea comis munis , in qua dominium primum consequiamur, antea alicui propria fuerit: quoties ex re communi partem nostram accipimus pro- Priam , toties DIvISIONEM , qtioties totam so-u adquirimus, cassioNEM ) quoties deniaque res alterius propria, eo volente, id nostrum dominium transit , TRADIT1ONEM fieri dicimuS
248쪽
CEssIONIs notio, ut omnem juris vel actionis translationem in alterum significet. Enimvero quum tune sere sub traditione comprehendi possit , hic paulo a arctioribus' limitibus eircumscribimus signiscatiqnem vocabuli , ut sit translatio juris ac dominii, pluribus commuis nis , in unum ex sociis , reliquorum consensis , facta. Hi ne si e. g. coheredes nomen aliquod hereditarium totum ita unum ex coheredibus transcribunt, cEssissE illi hoc nomen dicuntur.
s. CCLXVII. Omnibus his casibus id , quod antea no- Per eas fruin fuit, vel totum , vel pro parte , n 'R. 1 strum esse desinit , & in alterius dominium 'hehil
. vel proprietatem transit : id quod vocamus m , vel ALIENATIONEM , eaque , si ex anteriore adqui- Ῥά μ' .irentis jure proficiscitur , NECESsARIA I si de pura, vel novo, consentiente utriusque voluntate , d cx 'Cernitur, VOLUNTARIA adpellatur. Utraque 'μμε' vero efficit, ut alius in alterius locum , avi eoque & in ius circa iliam rem , & oneracum illa coniuncta succedat. Sic & alien tio, quae a nulla circumstantia su1pendit translationem dominii , puRA ; quae suspendit ,
CONDITI Aias dicitur. sie e. g. neeeffaria est alienaso rei communis, quae fit , foeto ad divisionem provocante , quia foeto , urgenti divisionem , in . ea iam antea ius fuit . Necessaria item alienatio rei alicui oppignoratae , quippe quae itidem si ob ius , eredi eori in tha re antea constitutum . Contra voluntaria est alienatio aedium , quas is , qui alibi Lares positurus
249쪽
2 a s Iuri Nun. ct Gent. I. quidqmm duris est . Ita explicanda est divi fio , quam & Romana iuris prudentia agno- Ω'it. I. I. I .. de fund. dor. l. 2. g. I. D. de fab rui. t. 13. l. I . Lλα
fain. ercise. , alibi passim. g. CCLXVIII.
Quum ergo voluntAria alienatio aliter , quam utroque consentiente, fieri ac intelligi
vel ii, sim non possit : consentire vero liceat in alien v tionem tum H MNTEM , ut dominium nostrum in aherum, vivis nobis, transferatur , tum FNIURAM, ut quis post fata demum n stra possessionem rerum nostrarum omnino
consequatur, denique ille consensus in futuram alienationem vel vER sit, vel ex F1. & INTENTIORE hominis co ligatur es ex priore successio testamentaria a ex posteriore ante statorum derivari solet. Iam de alienati ne prasente , sequente capite de futura erit disserendum Ad alienationem ergo suturam reserimuxeam , quando Post mortem demum bonorum nostrorum possessici ad heredes omnino de volvitur Id si se , nobis vivis id vERE volentibus, voluntas haec vocatur testamentum , ' ipsaque successio testamentarra audit . Sia ex fine atque intentione morientis colligitur ,
illum hereditatem in hos potius , quam in alios translaetam voluit se, est liaee Dece . ab sntestata is Iam utrique successioni obstare videtur , quod nemo possit aliquid velle in ilia lud tempus , quo velle ampliu& nequeat si nec alienationem seri hoc modo posse a vi- πω , quia nec tua, nee dominium in here cusP vivus transserat , nee a mortuo , quia hic , quia ipse non habeat , in alium transferre
250쪽
Cap. X. De DerivatλJs dominii H GL 22 . nequeat . Unde & testamenti iactionem iuris naturalis esse negant plures viri doctissimi , veluti Merili. OU MI, 2 s. Thomas. Ol. ad tἰt.
Inst. de test. Ord. p. I73. Gothost. de Coccei. id si, de re iam . princ. Part. I. st, XXII. seq. Quorum argumenta si verae moriectium voluntati, i. e. testamentis, obstant, in uico ma gis obstabunt praesumtae, ex qua successioncm ab intestato repetunt , adeoque tota illa , quam hie inculcamus , ALIENATIO FU rURA σιδηροηυλον erit. Sed uti facile largimur, haee argumenta penitus evertere testamenti factionem , qualis jure Romano prodita est: Vid. exerc. nom . de testam. jure Gεrm. arct. l m. circumfer pra g. III. ita non obstant dispositionibus de futura succe mone ornu bus . Ecde his vero quousque secundum rectam rationem porrigantur, capite sequente dicemus.
g. CCLXIX. Ad proprietatem a communione fit trans- Quid di-itus per DIvisIONEM , g. CCLXVI.
est adlignatio parti S, cul vlS Isciorum ex tin cuivisto positive communi competentis . Quum Pr 'oca enim socius usu rei communis alios omnes , Ri ςς- r
praeter socios excludere possit: g. CCXXgi. γ
conlequens est, I ut unusquisque sociorum usum rei , pro parte ad se pertinente , petere , adeoque 2 ad divisionem provocare possit I quin ut 3 eo minus audiendi sint reliqui, hanc divisionem impedituri, quominus praesenti generis humani condi lic ni convenit positiva communio . g. CCXXXVIII.
' in Quum enim eommunio illa eonsisti re tantum possit inter homines eximia virtute praeditos , ae proinde refrigestente charitate ac