장음표시 사용
201쪽
I in Ceterum Anacreontis serica olim Iibro non uno fuerunt comprehens. Nam Auctor Eum. M. in V. Anacreontem citat O MVω Mελων. GAmmonius Ma ομοίων M 2Dφορων λάξεων in voce αθβο il simpliciter in μερω . . a inagoras autem non duos, sed quinque libres commemorat in Epigrammatio inedito, quod cum hac inscriptione exsat in Anthologia Palatina. Niscilicet Κυναγορου, cujus aliud epigramma praeces
nενυς, ἀρομ των χαρ των. 3 Ei hoc satis novum, quia inter antiquos nemo es, quamum ego scio s& quantulum est quod nesciol
i in Id jam multi adnotarunt, & ad ipsum Ansecreontem. videatur Matini rius in Vita Anacreontis p. s . ubi Athenaei verba Lib XII. p. 67ι. L.
go Athenaeum non legerat vel negligenter legerat, Anno MDCCXXXII. ad quem jam tot inanias se conscribillasse jactat. a in Hanc observationem debebat adscripssse Francisco Giueto, qui ita ad Marginem Anthologiae. uinque libros Anacreon scr*sierat. Sed laudat modo, cum carpit. Nam hic mutilum esse Pavonis librum
3) Hoc falsum esse mox adparebit. Sed si esset verum , temerarium esset, si quis inde vellet negare plures libros exstitisse, cum hic tam aperte Penta dor, quinque librorum mentio fiati Nam Sapphoni adscribuntur Novem libri Lyricorum,& tamen viri docti ad hoc usque tempus modo memoratos invene
202쪽
ui librum tertium, nedum quintum eommem
nin I. II. III. U. VII. R UIIl. Videatur doctitani Wolfii Vita Sapphica p. XVIII. Maei libri laudam
tur ad numerum decimiam, quem indicat Athenaeus L. IX. P. 481. R. D-δ κατω. Fabricius ex Hymia. M. In , laudat Ea ἐγάτ Octavas laudatur Suidae in Σκουλον. eodem modo Photici quoque in eadem voce. videatur doctus Albertu Index in P tium in motis autem, In versiculo Alcaei μι pro
lecto non praeserenda videtur, quoniam & apud Ha pocrationem aliter exstat. Naνδεη. imo lege , πιαδ-H. LM, TJ ογδόου fBiβλιαῖut apud Hephaestionem p 3 . ata ηδ εβδόμου. ubi tu recte partim explica; in oda libri s rimi m te autem numerum ς deesse argutatus fuisti : quia nempe erat ultima litera pro nostro scribendi more in voce et . Sed si consultasses, ut debueras, Floremtinam editionem, ubi habetur τε ἔ, longe prinhabilius conjecisses t iteram Ε deesse: vel, quia illa pro H male irrepsit, literam H, & octavum librum laudari. nihil tamen tecum ad irino. ab Apollonio insto nostine hominem , δυσυλώ τι Pav in Grammatica cujus A spasmatia humanitate J At Fabricii destripsi olim Hamburgi, Bibliothecae Parisiensi debita J ab Apollonio P ἐ-ου, πιο, laudatur ineptimus. ομοί-- Αλ-ω ἐν 'Ε;3δο-ω. III. ab eodem inis et & II. Qe. ρ σοι. qui liber &bis in testimonium vocatur a Polluce , ut laudatus Fabricius observavit Uol. I. p. s63. & denique Iab eodem Apollonio vita ψ . M & - ἡ Ψεm dc Hephaest. p. 67. tamen IV. U. VI. non laudan. M a tur,
203쪽
CL p. VII. ὶ An forte instriptio male habet, sei non unius Anacreontis larica , sed aliorum etiam quatuor, coat nebat unum iliud volumen. Certe epigrammatum
tur, quod scio: nec tu sciveris, reor. Iam mir rer , si sorte Negligentia & Ignorantia Pavonina sibi non obsiervasset haec loca, an Audacia Pavonina eo progressa fuisset, ut tot libros ab Alcaeo vel Sapph ne scriptos esse negaret, si alicubi in singulare testimonium sorte incidisset de nono Sapphus vel decimo Alcaei: quin an, ut nunc contendit, inficiar tur plures sortean ab Alcaeo esse proditos. Nam de Sapphicorum librorum numero ex Suida praecise constat. Sed quidi non ille numerus novem librorum Sapphoni: ille decem librorum Alcaeo contributus siquidem tibi antea haec non ignota omnem alium ne dubitare quidem sineret de numero quin rio in Anacreonte, cui plurima scripta ab antiquis tribuuntur Z Et ad haec tam manifesta tamen caecutiisse Pavumi non credo : sed voluit hic ineptam notam in lucem protrudere, quia nihil aliud suppeditabat homini aridissimo, quo primas paginas instrueret. τηλαυγες sane κα-σωπον opellae tam magnifice venditatae.
J Quae hic blaterat de Inscriptionibus, non
sunt unius assis. in tenebris micat. & sic modo licentiam quaerit, omnia inpuris manibus contrectandi. quanti usus & cujus auctoritatis hae Inscriptiones
sint, mox ex hac Inscriptione patcbit, & olim distinctius docebo. Quid Novator garrit de recent 'ibus ZAn quia sorte Sappho & Simonides, & alii vetustissmi poetae epigrammatibus suis non addiderint lemmata, Pavus evincere volet, nec Meleagrum, nec
Philippum, nec Agathiam, nec alios Inscriptiones addidisse epigrammatibus a se collectis, & si addide
204쪽
CAP. VII. Inscriptiones, quae in Anthologia haboritur, a recentioribus haud dubie profectae sunt, o non modo ab illis saepe fuerunt male conceptae, sed ab Asta-nuensibus etiam male descriptae.1ὶ Si autem ad verba epigrammatis singula attendamus, ita comparata sunt, ut lubentius quinque poe- Iarum sericorum poemata, quam unius poetae I bros quinque Lyricon, eXprimerent. ἡ γλυκερὸ sic)- Λυοκω,: hoc indicat potius opus cula quinque Poetarum, quam quinque libros ejusdem poetae, ubi accedit diserte ἐν-τωδε. nam unius poetae libros quinque sericorum in eodem vo-
Iumine contineri, non novum adeo aut memoratu
dignum e sed quinque Poetarum Lyrica, id satis
notabile profecto , dignum memoratu. 6)Εtrunt, ut fieri potuit & probabile est, an temerarius hic & aerarius Criticus iis auctoritatem demere audebit' quid si certo constet, potius decem quam quinque seculorum aetatem esse tribuendam multis ex hisce Inscriptionibus, an non putabit eo tempore viros eruditos aliquid potuisse circa haec scire quae nos ignoramus' imo illos ex integrioribus Codd. saepe consecisse lemmata satis constat. s) Haec plane futilia sunt, nec resutatione digna. & talia esse adparebit simul ac constabit quinque re vera fuisse libros Anacreontis, & illus hic commemorari omnino ignoravit occasionem conditi Epigrammatis. 6) Pavonem rogatum velim quam Pentada igitur hic Lyricorum compactam autumeat. nam nΟVi ΕΟεαδα Λυρικῶν seminarum & virorum, ut Πλειάδα
illam sub Ptolomaeo Philadelpho. Sed ita Πε,7άδα
Λυρυκων celebratam non novi. & qui nobis periadere vult certos quinque poetas mνla εὐυον Βιβλον con-
205쪽
D quid igitur 7pares mutila esse instriptio'pos nomen Anacreontis fortasse sequi debebant nomina aliorum quatuor, quae scribarum ignavia neglexit, cum prιmum sigiis α. λ. forte notata essent satis
libros Anacreonii non adscribit Salus : Eruditi judicent. 8 stituisse; talem Syllogen exstitisse antea probasse vel simile vero reddidisse oportebat. Sic celebrantur πε,Τατευχ' & ὀκλά-χm inter sacros libros. qui jam plures, paucioresque libros solere conjungi statuerit, id probare omnino debet. alioquin quidquid dicat, λήρων loco habebitur merito. nec ratiocinationes sum. ciunt: rerum documentis opus. deinde ait, opuscula. at si Sapphus novem, Alcaei decem libri odarum in his fuerint, possint opera illa certe vocari. nisi Horatii quinque libros Lyricos etiam opuscula Horatii v
J At debebas probasse, Pave, intum illud κ. λ. olim ante decem secula in usu suisse. Sed ita sigia ¬as fingit in Codd. pro lubitu homo hic. fingere
necesse habet, nec enim Codices ipsos versavit vellegere novit: nec libros hoc in genere primarios denomine novit. Quin hodie saltem non κ. λ. pro Et cetera ponimus, sed κ. 3. λ. 6 τὰ λοιπὰ.8 Laborat ergo hic Pavo tantum, ne Crinagoras tot libros Anacreonti adsicribat solus. Sed, Pa--, si primum & 5eciandum citatos viderem, mihi statim fieret verosimile & plures fuisse. idque longe redderetur probabilius, ubi quinarium numerum laudatum conspicerem expressis verbis. Sed quid ibbi fiet si tertius laudatus ab aliquo : an quartum nobis concedes: quod si quartus laudatus ab aliquo: an quintum
206쪽
quintum concedes' utut sis ipse B, Gῖαλω ς εριώτερ', tamen puto hic facilem te praebebis,& adsurges auctoritati omni exceptione majori, I πανσόφου 'lωαννου Κονηλίου emGIm k qui ad Suidam in U.
τα Τανταλου ταλαντίζεΤα librum TERTiUM poeseos Anacreonticae observarat soaratim silli. quare tamen non mirum est, te & nos hoc nescivisse: sibi ille observarat soli. potueramus tamen hoc etiam scire ex Photii Lexico, quoniam e Suida nemo alius hoc sibi observare poterat, & ex Schol. Horatii, qui ex Anacreontis L. III. locum laudat ad Odor. L. I. Od. 27 ubi eundem quoque librum laudat Porphyrio. necesse certe est tibi isto tempore cum genio tuo intercessisse aliquas simultates, qui tibi id noluerit
indicare, eum scriberes istud notarum exordium. quid dicam nestio. ingenue agamus, Pavo. an non illud jam observaras ex Suida, antequam praelo committeres Anacreontem ' sed noluisti lailicet bellatulam illam notam inducere, quam vel sic sperabas posse laudem me reri. Et re vera meretur, ut ulterius si procedamus, adparebit sic statuo mehercule, te notulam illam jam antea exclusisse, &, foetus licet monstrosi amore duehim, noluisse flammis expiatoriis ustulandam dare. Notulae enim tuae in Anacreontem, si quidem verum tradis ad Hephaestionein p. 173. anno M c v jam fuerunt praelo paratae: nam ibi te citas ad Anacreontis Od. LXI. & ais. diximus ad Anacreontem potuisti igitur haec , ut debebas, delere. Sed tua nimis amas. at colligat hinc Lector stuporem pervicacem tuum, qui tot errata di mendas, quot in Anacreonte tuo inveniuntur, etiam post sexennium non detegere ipse potueris. quam ridiculum praeterea lectorem remittere ad scripta, quae adhuc iret ituris male adsecta jacenti novi ita usu venisse etiam viris No
207쪽
CAP. VII. destissimis: se & illi tamen jocis patuere at nosterThraqs onides, qui gloriandi causa talia modo chartis illinit, quibus cachinnis dignus censebituri sed in orbitam. Tertium igitur librum Anacreontis iam tenemus. Sed unde unde quartum extundemus t hunc quidem ego non offendi. Sed dabo hominem, cui tu tamen ibi te etiam jurato non credideris, qui se obvium habuisse ait quartum Anacreontis librum κων. ille est Thomas Baxterus, qui notat a Porporione Horatii interprete quartum senacreontis librum memorari.& stire potuit: Horatium edidit, & Porphyrionem procul dubio diligentius pervolvit.
Sed jocus & ludus adhuc. artius te stringemus. & si vel Proteo lubricior esses, non elaberis. Non tibi jam cum citationibus Grammaticorum, quas in numeralibus falsas calumniari possis: non cum inscriptionibus Librariorum, quas auctoritate carere adfirmas: sed cum ipse Crinagora res erit: qui illud versiavit manibus,& proprio stJlo hoc epigramma quinque libris Anacreonticae poeseos praefixit. Et temerarium te fuisse, qui, nesciens quae scire oportebat, falsia adfirmaveris: vel, si sciveris , pessima fide te egisse cum Lectore, profitendum erit. Et ultimum illud crederem, si modo fidem malam, qua in me & alios saepe usus es, spectarem:& si non scirem, quam inepto & mutilo Anthologiae ineditae utaris. Scias ergo, temerariarum iuspicionum parens, Epigramma istud non esse δε- sed & in tertio & quarto versu aper tis verbis dici, Anacreontem bas Si λους λυ κας Icri Uyse vel amori vel vino vacantem En Epigrammai quale Heidelbergae olim , jam Romae legitur.' Malitiarius Vita Anacr. p. sq. fate Tertium voluit.
208쪽
Quid expallescisi quid confunderisi an habuit tuum apograpnum istat an tureiter celasti, ut inponeres lectorit an truncatis chartis uterist quid esti proloquere. quid intra dentes murmuras' quid os istud inpudens instar larvae tragicae distorques' Sycophantiam aliquam comminis ceris. prehendi durum, fateor, in tam aperto flagitio. an serte audes tibi hanc appendicem esse suspectam praetexeret an corruptum tertium versiculum causarist an Iambos hexametris & pentametris inmixtos proseribes, ut o reptilios ' Quid horum' quin capite obvoluto ploratum potius abis. ne tamen ceu Sphinx, Qtuto aenigmate, prae desperatione de saxo vel turri Trajectina desilias. vive, vive, Pave, ut diu Eumeni dibus adhuc tuis ludicrum praebem, Oro. Quamvis autem apud neminem ob causas modo memoratas hoc epigramma in suspicionem cadere
possit, nisi qui de omnibus dubitet, tamen dissicultatibus hisce occurremus.
Et cur quidem in quibusdam apographis quatuor illi posteriores versidui: neglecti fuerint: quinque mea enim cum Vaticano habent, duo non exhibent: procul dubio diversitas metri effecit, qua homines offensi& decepti, putarint diversia esse epigrammata , ultimumque tetrastichon serte in alium locum rejiciem dum putarint, & sic neglexerint.
209쪽
a 86Gr. VII. At non debebant diverso metro offendi; nam in eo genere plura exempla prostant. In Hephaest. p. 6 . Simonidis exstat Epigr quod primo Ioeo Hexametrum , secundo loco Elegiacum, tertio loco habet Iambum : de quo moX. Ex Diogene Laertio p. I . iam simile huic laudavimus. In Anthol. ined. Hege-sippi tetrastichon ex Hexametro, Iambo & rursus Hexametro & lambo constans occurrit. & illud quidem metri genus tam Graecis quam Latinis tam in Epigrammatibus, quam longioribus poematiis usitatissimum est. ut Anthol. I. s9. p. 83. Uideatur quorue antiquissimum Epigramma, quod a Vosito emen-atur ad Melam L. III. c. 6. & postea felicibus au- ieiis quoque tentatum ab illustri Joanne Buherio, fugientium Graecarum Latinarumque Musarum in Galliis egregio statore. in quo hexametrum duo pe tametra bis excipiunt. In Gruteri Inscalpt. p. DCLV.
non omnino malum epicedium exstat quinque Heroicorum versuum, quibus tandem unum subjicitur Elegiacum: cujus versus quatuor ultimos, sic sorte Iegendos, notes, olim usui futuros: Πάν ς λυτ σας, κ λοίδευε ρήμαG mμψας, Ἀλλα φ mρων, Βρομίου, Παφίης τε βιω-ς.
Vide quoque p. DCCLXIX. Quin sylloge in Λn
thologia Inedita exstat ex epigrammatibus concinnata. Et longe magis mirificus in hoc genere Manethon, qui in L. I. praecipue & L. U Heroicis carminibus hic illic Elegiacum intertexuit cujus equidem rei causam lubens sciverim ex callentissimo nostro Prosodico. ut adeo hinc γν tilis, epigrammatis nihil periculi immineat
210쪽
Cάν. VII. V ΛΝNUS. I 8 Quod autem corruptum sit, illud cum aliis habet
commune. Ut exhibui exstat in Palatina membrana. in interpolato quodam libro sic legitur. 'As Ἀνακρεων ἡδυς απεσβυς ὀqui sic exire crediderint Iambum, Pavonem inplorent: malorum Iamborum Patronum Optimum. Iambus exibit servatis singulis vocibus, sed transpositis sic, 'Ανακρεων εας σπεσβυς εδυς . της .Et magis rhythmice.'Ας οπε βυς ἡδυς Ἀνακρεων ό Sed videor audire obcrocitantem Pamm, is Tu qui in me exagitasti C. II. iuportunae tuae Vanni, quod sine edicto praetoris voces i, in possessionem areae induxerim, quam tenebat υουμεν, tune hic longe audaciori transpositione omnia δεερο commiscebis, ut Iambus exeati Iram paulisper compesce, placidissime Pavuncule: licet speciose adpareat irastendi causa. non ego culpavi adeo, quod transponebas verba, sed quod illa transpositione nec Versus nec sensus quidquam juvabatur. & quod istud remedium facile vocabas: quod ego violentum esse
ipse fateor. Quin tibi mox, inter alia judicii deficientis specimina objiciam, quod transpositionibus, ubi certae & necessariae, non usus sueris. Et ut uno alterove exemplo pateat statim: quod in Q. Calabro