장음표시 사용
241쪽
dissicultas nos tangit. Et an Leontius in Porphyrio, auriga Venetae factionis, oculos laudaverit, de eo enimi. IV. Anthol. 4o3. Noli 3 αειπ' , ως -χα Ni r Ομμα , κ, ΠοNwi at. R in Rhodoclea, si vis i hujus generis sellatricum principe, veloces illos animi nuntios omittereti a sit, absit. hoc tene. Jam, Lector, tecum reputes, quid exspectandum ab homine hoc, qui non hic vel illic, sed ψ omnibus epigrammatibus, quae tetigit, tam in emenda tione quam explicatione adeo Crassos errores Commiserit: tot inscitiae, tot temeritatis documenta ded
rit. Ride igitur vanam Pavonis jactantiam, qui tam stupido ingenio natus; tam nulla eruditione praediatus ; tam curta adminiculorum & frivola supellectile instructus, Anthologiam, opus dissicillimum, edere pollicetur. ride: imo cachinnos para, quibus hominem , fi abortus sorte in lucem umquam protrud tur, digne exsibilare possi
Epistri Vibist praemissa: Emendationes in Menam drum 2 Philemonem: γ Diutriti de Alea leviter perstringuntur.
SEcTIo I. ADhuc litora legimus : nunc in altum Vela danda sunt. Tu nobiscum, aeque Lector, late patentem licet & tot monstris statentem Oceanum constanti tamen, & securo animo de-
242쪽
curre. juverit tam variae speciei cognovisse belluas: & profuerit sorte non minus, ne ignaris &incautis non sine damno ingruere contingat. Nauseae autem, spero, ita medebimur, si rectuna semper, cluantum nudius & turbines, ab Aeolo isto excitati,
sinant, cursum teneamus. Portum vero tum demum voti compotes attigisse nobis videbimur, ubi bonos auctores vcteres a belluinis ejus insultibus vindicaverimus porro : & tot res latrocinio doctissimis inter recentiores viris ablatas & adhuc occultatas,
dominis restituerimus suis. ut sic Archipirata hic literarius, justo perculsus terrore, sese in posterum in antris sitis & spelaeis continere & occulere satius habeat: vel saltem modo Liburnicis & scaphis brevibus, hora ipsis navibus longis & altis triremibus gravis evadere audeat. Cynosura autem nobis erit ip* ordo temporis, quo turbulentum hunc metemtium aquarum gurgitem diffundi contigit. Quam malis auspiciis iesa rudimenta aggressia sue rit Pavo, vidimus in prima notula Vibio praemis sis, quam risui expostlimus p. II. hujus Uanni. Mox, cum Ph. Jac. Mausiacus ad Plutarchum de fluminibus p. 2S2. p. I S. Edit. Hudsbn.Jattulisset locum Vibii de Pactolo, Pavo invertit notam, & Vibium ex Plutarcho illustrat: quem una cum Mausiaco his veris bis castigat. o Adposite Vibius de Pactolo pag. 69. Pactolus Lydiae, qui decurrens aurum trahit. nibit
notius. interim non aurum modo trahii ,sed N lapidem auro commixtum, cui, s dis placet, arcae nummariae tuto commisti poterat cura. Testis Plutarchus in P dit olo. P e .αυτῶ κροὶ λιθίγ 'Αργυροφυλαξηα λiDν 3 ἀργυρω ραοιος . . . -ὐ δεοδου P
in libris nostris nunc quo nihil ineptius.
243쪽
Ait ita Iegendus ille locus. quasi totam periodum emendaret hic illic. 1ed modo tangit unicam illam vocem. Mihi autem Vero similis non minus videtur Th. Reinesii conjeetura in Var. Lecti. III. I . p. ss7. qui αυμνπυλαξ emendat, & docet antiquis Graecis αυ de aurum notasse. praecipue quia ait Plutarchus, 4-
φυλαττουσι τ χρυσο : & quia PactoluS aurum vehebat. Sed quum Plutarchus mox subjungat. κις-φῶρες ἐπέλθωσιν, σάλπι γ se διδω- ὀ λιθγ. οἱ 3
sorte videbitur posse commode legi ανουροφύλαξ, ser-ma fi H,ουροπον . vel retineri αρουρο αγυλαξ serina υδοαφορ'. ut lapiS hic vocetur custos agri, campi circa Pactolum. Verba tamen stuperiora inggis in-nuunt auri custodem fuisse vocatum. Pergit ita: ,, Lego p. 33. . . . nam vel hic vel ille articulus haud dubie est institius. . . . smile exemplum
in Indice Lacuum. Nam cum recte Vibius scripserat suo Deo: Benacus Galliae, unde Mincius fluit. forte fortuna in quibusdam libris contra literarum quidem tenorem, sed prono amanuensum lapsu, Venacus irrepsi pro Benacus, quod sinulae nasuti alicuius Grammatici oculos in se convertit, bonus ille de Benaco non cogitans S genuisa γροφῆ, mox lacus alterius existimavit nomen, adeoque Codices alios suo loco his splendidis I cupletavit oppidos Venacus Galliae, unde Mincius fuit. In quod postea, ut error errorem trahit, in Uenati us ab iisdem Lucumonibus mutatum. ς Codex meus utroque loco agnoscit hanc paragi Mphum ; & ultimo loco Venacus recte. Qui legit ea,
rae doctissimus Pierius contulit ad Virgilii L. X.
.en. Vs. 2Os. de orthographia hujus vocis & similium, videbit, non esse sortuitum errorem, sed constantem etiam Grammaticorum virorum stribendi
morem. qui quam antiquus sit, ego non definierim, sed
244쪽
in quo DAAuvius pro DANUBius, quem refert Trillanus Tom. I. p. 396. & Spanhemius Tom. I de Praest. Numisin. p. 12O. Videatur quoque H Stephani Praefat. ad Lexic. Latino-Graecum. D monstret jam noster Lucumo, Vibium ante ea tempora vixisse, & cum hunc libellum in literas digereret, in usum filii sui, non potuisse gemino loco referre eundem fluvium Vel lacum, ne, si sorte inscripturam diversam incideret adolescens, dubius haereret. quoties non Videmus Hesychium, Suidam, aliosque eadem vocabula diversis litoris recensere, quia ita in auctoribus inveniebant i quae delere, non nisi temerariis hominibus placebit.
Mox de sinu Saronitico Pavus sequitur Onelium
Deinde Vibii verba p. 4 r. 'daspes Indiae per Parthos V Medos defuit, Indo miscetur U Caucasum assuit. pro quo in Codd. 'daspes Indiae urbis Me diae, defuit Indo ex Caucaso. & alii aliter J sic comstituit, 'daspes urbis Mediae, de it Indo ex Caucaso. & adjicit. se casus rertii usum cst δυναμιν nostpraecipue apud Graecos. quid quaeris I haec genuina lectio es, quam misere interpolaverunt homines doliares. An non ipse hic sit homo doliaris, dubito. nam nulli alii in mentem venire poterat, constructionis genus poeticum &, ut ipse ait, Graecis usitatius quam Latinis, quale it clamor coelo, Velle obtrudere Vibio in tam simplicis styli Libello. Illa de sente Ammone p. 2o. mera sunt somnia. nusquain ille fluxit, nisi in madido isto cerebello. Sequitur P. II Gane Dracusis per quem inopos transi. Per Stua Paludem. Cocytus inferorum. hoc
245쪽
hoc ordine in Cod; ce meo. crediderim sere Vibium duas periodos copulasse, quia literae vicinae favebant: & deesse comparativam particulam uΥ. Iransi, ut per Sino. Scilicet Anapus miscetur Cyanae, ut Cocytus Stygi. Ovid. 2. Pont. X. 26. Ruaque his CFanen miseet Anapus aquis. Nam Cocytus est τῆς Στυγὸς rei Τωξ. nihil notius ex Homero. vide Cerdam ad Uirgilium L. VI. Aen. 297. Si id non placet Cl. Hesielii amplecterer ἐφ όρθωειν, qua periodum per St)ga palude n refert unice ad Coeytus Inferorum. nam Pavoni per in prope mutanti erat ostendendum, ita tradidisse veteres expressis verbis: alioquin omnia, quae in Plutonis regno sunt, fingere possumus sibi vicina, quia in superis dum si mus topographiam inferorum noscere non licet accuratius, ni u ex poetis, qui nihil nesciunt. at, ut dixi, Cocytus non modo prope Suga fluit, sed cum ea miscetur, vel ex ea Oritur. deinde commentitia est illa vocis prope nota pre in Manuscriptis. nunquam enim ullus librarius ita hanc vocem exaravit. quae ne a tachFgrapho scriberetur ducta lineola per imam partem primae literae p. In loco Vibii autem viri docti corrigunt, per quam Anapus. non obloquor. Sed videndum an non commode ad lacus subintellectum possit referri pronomen. Sic moX, Datamana lacus, ex quo. Sea ibi tamen adest ipsuin
Et haec sunt quae Pavus inflato stylo in ista epistola venditavit publico: quae quam inania sint& levia, patet unicuique nunc. SEcTIO
246쪽
IΝspipiamus jam secundum Critici nostri foetum:
Emendationes illas in Menandrum N Philemonem. quem diu pro suo agnoscere noluit iniquus
pater. cum tamen esset γνη mωτατον si πο ζος παιδίον.
neque enim ulla particula in toto corpore, unde non Thrasonica & Cynica genitoris indoles eluceat atque oculos seriat. ut coecos esse dedita opera oporteat,
qui hodie de Auctore Infamis illius Libelli dubitent, vel dubitare se simulent , postquam ex collationestyli, quo in scriptis postea proditis utitur & tot aliis indiciis eum certo agnostere licuit. quin si vel epist tam illam Vibianam homines olim cum hoc stripto contulissent, vix de vero auctore ambigi potuisset. De effrena autem illa convitiandi licentia, quae toto illo libello regnat, Lectori ex capite quinto hujus opellae abunde constiterit: nec iterum ingratam hanc cramben adposuerim. pauca modo loca istius farragi--nis perstringere constitui: nec litem hanc nostram facere vel minima ex parte volo. Si quid enim peccavit J. Clericus, ut re vera plurimum hic peccavit, Ben illo satis poenarum dedit. nec vindiciae ipsius Clerici, & multo minus Philargylii Cantabrigiensis
calumniosae οἰνώρμει e essicere potuerunt, quin rerum harum intelligentes viri jure censuerint, longe melius famae suae fuisse consulturum Clericum, si ab edendis Comicorum fragmentis manum abstinuisset, imo si poetas, quibus numquam nisi obiter ullam operam dedisse satis adparet, omnino intactos reliquisset. Sed aliter jubebant omnigenae eruditionis cupido famae, & pecuniosa Bibliopolarum imperia. At haec missa faciamus: & telam, quae prae mani
247쪽
Pag. I. statiin Hebiae principium, foliisque inscribitur . a. legitur enim Υἱ mRἄ--λλὰ δῶ da nimis.
ille: DTι flaccescis N ipsa sententia. legendum
Pa S. ,, Metrum apud Athenaeum vacillat, nec a praesanii mo Castu no restitutum miror, quod hic facere non 'erat mehercule s adeo di iis, nam en, ense confusa digero - Ἀλεκκυῶ πις --υ ιεγ', ου Σοβη- είω, cpηm , - ορνιθας α 'Bμων Ib . Mirare, Lector, facilem digestionem versus, ubi it vides in fine versus: voculam αν insertam : & praepositionem sm casui postpositam. quamviS pro ἄν, secum dum Pavonem, legeretur & forsan elegantius a ,δ iρρημα, ut nosti, δυσφορμυν; quod hic singularem habet
emphasin, s verum es, quod suspicor &c. adite ad Pavonem, Poetastri, si quando fulcris Versuum opus habetis: ille vobis elegantissimas Voculas M, γε , αν
248쪽
3e similia i peditabit. rursus p. 63. non minus bella ex facit a.
ubi rursus nota illud τιά in fine velfus, & insipice locum. ibi mira enim facinora designat, hic tamen non recensenda. rursus eodem vocabulo AtiικΤia Criticus donare tentat Q. Calabrum L. XII. s s. Aι H εὐε μέγα Hυmουm A aias ρος
Sed sinamus illum quantum velit P. I 6. ait. , , mihi perplacet quod Iustinus posuit. docente Bentllo
mihi quoque illud perplacebit, simulac ostenderit,
primam lyllabam in λαλ- ω, produci. Sed forte oomissum causabitur errore typothetae. Veniam igitur hujus vitii prosodiaci largimur facite: nam mox centum aliorum poenas dabit. P. I 7. ΕΣ πῶσι νύν facit πώ οἶνον. puer da ULnum. & vocem ἄκf Τον insercit. sed de illa audacia nihil dicam in posterum . nam video Bentirium e dem licentia uti: tamen longe parcius & semper favente saltem Mente Bona. Pavo e contrario semper in sensum communem iere ostendit insulsissime. verum ut ad illud, olis, revert r. id ipsi adeo fe-sivum videtur, ut nihil supra. Quis proinde non hoc vinum adpetat, cui hederεm talem adpet it popinarius 8 at mihi rapidum & vix Graecum videtur. nam non solent comici istos hiatus facile ccim mittere. ut egregie docuit Phileleutherus Lipsiensis Beoti in p. 33. LXXVII. h. 8o. CLXXV. P. ras. CCXC I. p. IG. CCXCVi. α ex eo Scri-cὶ Ρ ptores
249쪽
tores Actorum Lipsiensium A. MDCCXI. p. 3 r.
Qui & p. 299. Nostrum eo nomine laxaverunt, quod ubique hiatus admittat, & vocales longas ante vocalem corripiat. Nam in his longe parciores sunt poetae Graeci, quam vulgo creditur: & praecipue Comici, qui vulgarem & pedestrem sermonem omni consectabantur modo. deinde intrudendo vocem ακμ'Τον secundo loco Anapaellus in Iambico est. qui pes sane ea sede saepe occurrit, sed malim talia a Criticis non proficisci. IIM Oil νον αieestim πη Si μαil ιν γαρ l κακως. nisi turpius errarit & tribrachyn crediderit. illud furtificum est, & Bentlejo debetur. P. 22. ait. D Nam apud Pholium si f-des auctori anonymo habenda st Tune, cujus --
lam fidem jam toties deteximus, tune Benile ji fidem sellicitabis 8 Quamvis autem Benil ejus per se sit testis locupletissimus, sciat L.ector etiam meo testrmonio sic legi in Photio, & Anonymi nostri petulantiam
Ρ. 2S. Quisquis poeticas aures habes, hos audicanoros Iambos: oυ δῶ me ἀδδειῶν οικεπις. τε κῶ
nota praeterea fulcrum illud γ' & α produci, cum corripiatur. nam & ι ,α pueri iciunt scribi di- o verse
250쪽
versis sensu. Sed poetae scribunt adfirmandi quoque notione. Hesiod. 'Etγ. 372. Πι ις η' ανυ σμως s απιώ- ωλισαν ἀνδρος. ubi editur. Gujetus frustra τοι tentat. The crit. VII. IODEli' ἶς' αρ' ο ιφιλι, Di . μαλλιυς ειτε πις ubi viginti Codd. ἄνω. quare ego in locis Omnibus, ubi occurrit adfirmandi significatu, scribendum autumo et si versus longam postulat syllabam. licet assim aliter fiat. sic Κusterus edidit in Aristophanis tui. 1 6. Nubibus Vs. IJo. Acharn. 322. & aliis Iocis ubi alii Scilicet distinctionis causa semper aliis scribere placuit. quare Pavonis hoc nouest peceatum peculiare: si peccatum.
U. I. nobis Vocem poeticam αλιο-: imo inde sormatam αλιωτερ , quod apud neminem sorte exstat, obtrudit in Menandri fabula. jure hoc vocabulum eandem censuram subeat, cum ἔμα. ἐμὲ
δίων. de quibus Bentirius in Menandr. p. 2I. XLII. p. Ioz. CCXXVII. p. 2. XCVIII. p. 8o. CLXXV. . Iao. CCLXXXI. quae tetigerunt Acta Lipsiensia Oco laudato. porro hunc versum procudit, si Diis placet, Iambicum.
& addit. Sic versus si numerosor, s ἐτι retineast quod Grotium induxisse miror. Grotius habet,
Iam tu, Lector, aures adhibe, cujus versius sit nu merosior. Sine , Pavo, Midae habeat neeesse est 3