Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

441쪽

CRITICA

Baubona ex Graeco carmine propulsasse: etiam e LM tino exsulare jubet. quo facinore nemo Criticorumuinquam designavit audacius. nempe ubi contextus a versione & versio a contextu confirmantur in vicem , ut utrumque & contextum & versionem in eodem loco interpolare sustineat. imo non contentus, quod versiculus tertius ille deformatus sit duobus vitiis prosed iacis, tertium & turpius adjicit, &sic, i ingentibus Musis evi a medela, quam vocat, inpudenter legit,

Quas cava l concutilens Iaclchus manu: Isam puerilis.

ille quidem scribit accbus, & addit, id β disollabum

st, Spondeum , s tri Illabum, Amphimacrum cum Hllaba praecedenti esscit. Sed an credis huic homini esse sanum sncipuis testor tuam fidem, Lector: legistine commenta stolidiora, audaciorat Quod in

Graecis ignoravit in vocem hic in Latinis rumsus ignorat in Iacchus. an numquam legit

Insatum hesterno venas, ut semper, Iaccho snisi stuporem hominis novissem, & ipsium hesterno Iaccho inflatum haec scripsisse crederem . nam licet aliquando haec litera I apud Latinos cum sequenti vocali unam syllabam faciat: ut in ulius: imo in Iambus in Sulpicii Satyra vs. s. quam licentiam ibi non probat vineius: defendit autem vir doctus in Misicellaneis Vol.VI. T. II. p. 3s s. versiculo Maroneo, ultus a magno nomen demissus Iulo. quin illud ipsum Iulus hisyllabice usus Hor . Od. IV. 2.

Pindarum quisquis studet aemulari Iule, ceratis ope Daedalea.

442쪽

quamquam A. Cuninghamitas, dum viveret, mihi amicissimus, ibi ediderit, nescio an non nimis curiose, Aemulari tule. At quid faciemus Manilio L. V. 1I2. qui neque ut Consonantem, neque ut vocalem hanc literam in versu hoc adhibuit Gemmarumque Iuli radiantes lucibus ignes. Scaliger putat Iuli secisse. quod tamen non magis verosimile quam Γ σων. de quo p. 364 at, qui meus est stupor, non animadverti Pavoninum Creticum videmus ergo apud Latinos fieri aliquando : quod apud Graecos vix umquain obtinuit. Sed quamvis in Iulus, in Iambus ita usu venerit, nonne est te merarii idem indiscretim in aliis vocabulis tentare,& audacissimas emendationes, hoc figmento nixas, auctoribus obtrudere' quod hic stolidissime sedit Noster. pergit autem , nam telam pertexere libet, & ita finem Capiti huic inponere: Cum Bauboν monstrasset res formatas inguinibus utinam has explicuisset enucleatius, nam rem cibi pro cibo novi: non rem cibo. an deest praepositio ex vel in. nam cum cetera tanta luce perfundat, & haec illustrasse non dedecebat Iacchus eas cava manu concussit primum: dein plaust Samice contrectam sputaresPavunculi animam, quondam incolam Iacchi, adhuc esse memorem ejus,

quod olim incit, ut Pythagorae olim anima reminis.cebatur, quod, dum in Euphorbo esset, fecerat. quia illis Uultus erat juvenilis e fatqui erat horridusti desermis, ut supra vidimus. sed qui bene distinguit, bene docetJ Vaham iuvenilem scilicet adhu erant, simul ac manu Iacchi concussae erant. Onam erras, Lector, si hic concussionem, plausum & contrectationem rem eamdem simulque factam putas. non ita se res habet.J nam a concussione prima, cum plause

443쪽

CRITICA

flatim exsilit puer. o stuporem l o cerebrum tortuosiim. ubi agitur de plausu alio, quam quo Iacchus plausit partes illas. nestis quid sit plaudere equum

manu. choreas plaudere. terram pede plaudere R Si hoc

nescis inspice Erud. Marklandum ad L. I. Statii Silv. IV. 37. ubi quoque vel pingitur hic vel stribitur, exsili f. Iacchum 8 mehercule homo plane phrenetico morbo laborat. nota quoque juvenilem vultum cuin puerilem dicat auctor. J V eas se transformatas amice tetigit. illud nam puerilis ollis vultus erat. rationem continet, quare post succussionem partes mox amice conis ectaverit Iacchus. ω ita interponitur, ut

ad ipsum plaudit, contrectat amice respiciat unice. Hsed quocunque haec verba spe fiant, nonne durum est ex illis velle elicere, istas partes, ut Pavo ait, subito venustaset decoras, ut in Iuvencula virgine fuisse factas: quae modo ut in anu horridae ta deformes fuerant. & ideo lubentius Bacchum illas contrectasse' quasi Iacchus jam in tenera aetate tantum in Schola Cupidinis profecisset, ut florem aeque bene harum rerum disternere posset, ac Pavo tam longa experientia edoetus. Omnino ad Arnobii mentem indagandam mihi illud facere videtur, ut rebus formatis hunCvultum puerilem inesse credamus: & illas res formatas diversas putemus ab loco, circa quem subito apparuerunt. Verba σωμοιτο--ονΤα τμον illud ipsum confirmant. nam non habetur σαμα. sed σωαα- Τ γ τυπ'. ut res formatae in Latino. nota vocem

σῶμα ea significatione, qua Pavus ipse hoc in loco, quis enim manu propria corpusculum ouum , dixiti uno Verbo, Vis, quid suspicem ostensum Cereri longe aliud quid puto: cujus adspectu mollita risit Ceres, & ad quod puer Iacchus,ut ad ludicrum, convolavit. hanc meam suspicionem porro in ystice declaret, & interpretetur narum rerum unicus hierophanta, & Mystagogus

444쪽

stagogus Joannes de Passeribus. & sic patet omnem illam occultam vim juventutis ipso tactu reddendae numquam adscriptam fuisse Iaccho: non magis quam Cupidini, quidquid Pavo tricetur & fingat. qui per me jam pro Lacchus reponat Bacchus, ut sc mensura versus si rertior squo homo delabi cogitur l) pra ter suum institutum explicet isa, quae nemo eruditorum hactenus explicare potuit, o Salmasius ita explicuit supremus, ut se eum sequaris, bonus Arnobius, quem versonis auctorem perperam censet, in Graecis fuerit puer fu Pavoninum habuerit 'ciput. Operae autem pretium seceris, Lector, si Pavonis indolem cognostere velis, ut insipicias quae de hoc loco Leopardus, Heinsius , Heraldus , Salmasius, Potterus, cum maxime Cantuariensis Archiepiscopus dignissimus, literis tradiderunt. nam cum argumentum tale erat, a verbis illi explicando aptis ahstinere non potuerunt, neque etiam necesse habuerunt, sed vide qua modestia, quo pudore sensum Clementis Arnobiique explanatum dederint : e contrario quantum homo noster in his luxurietur & quas delicias agat. Sane hic locus solus infelicissimam Pavonis indolem etiam hac in parte ostendit.

CAPUT X. Ostenditur Pavonem de Hephaesione pessime meritum fuisse.

SEcet Io I. Bonorum auctorum scripta, quae nobis temporum lapsus, & seculorum aliquot barbaries reliqua secerunt, identidem novis editionibus perpetuari,

445쪽

& parabiliora reddi , non tantum rei literariae, verum etiam reipublicae interest quam maxime. Epriscis enim hisce monumentis non ilum modo omnis eruditio propagata fuit, in diesque nova incrementa capit, Verum etiam principes disciplinarum Juris prudentia, Politice atque Theologia, ne de ceteris loquar, iisdem tantum debent, ut tum demum veram & ingenuam pulcritudinem recuperasse videantur, cum do fitillimarum & liberrimarum quondam gentium, Romanas Graecasque dico, labore qtyporum ope in hominum manibus frequenter esse coeperunt. insigni igitur & promerita gloria mactati fuerunt illi, qui saluberrimo nute instituto primi m

nus admoverunt. nec qui in eodem genere elabor vere, nostrorum temporum eruditi, maligna experti fuerunt hominum omnis ordinis judicia. Atque illi quoniam instauratarum literarum gloria primis ju-rE cesserat, effecerunt, ut aucitae perpolitaeque eruditionis laus sibi acce ta referretur. in id enim incubuero, ut quae initio inemendata, partibus mutila, tenebris obsua prodiissent scripta, suo beneficio correctiora, integriora & intelligibiliora luci re- donarentur. Ideoque non solummodo omni ingenii animique ope & contcntione, ad sibi eruditionis copiam comparandam, usi fuerunt , verum in primis nulli labori, nullis inpensis pepercerunt, quo adminicula vetustorum Codicum, vel doctas hominum recentiorum commentationes, e bibliothecis undique eruerent. persuasissimum quippe habebant, Eli proprio ingenio, sibi plerumque blandienti, plane lubricam esse fidem, nec uni homini quantum Vis perspicaci omnia osse pervia: certe ex antiquis membranis petita auxilia esse longe uberiora & certiora. hanc via in institere omnes in omnibus gentibus, quibus effulsit hum*niorum litorarum renovatum jubar, eruditorum

446쪽

C p. X. V ΑΝΝUS. 4 ditorum principes, Itali, Hisipani, Galli, Gei mani, Britanni, Belgae: hanc insistunt hodie, qui exemplo horum ad privam, cum utilitate tamen publica conjunctam,adeoque veram grassantur gloriam. fuerunt enim nonnulli, & reperiuntur hodie ejus generis nimium quoque multi, qui relicta hac optima studiorum ratione, acuminis Critici, saepe profecto plane plumbei, saepe nimium secantis & spicati, Q. lummodo ostentandi causa, veteribus auctoribus manus injiciunt : qui rem literariain juvare an magis onerare dicendi sint, mihi valde dubium videtur. Ferendum id tamen in auctoribus, quorum usus frequentior, quorumque ideo editiones crebrius iterari necesse habent. Sed scriptores, qui vix & ne vix quidem semel in seculo solent typis describi, sane non prodendi iterum sunt, nisi instructi exornatique omnibus illis copiis, quas aut doctorum post tantam annorum intercapedinem industria hic illiesensim congessit , aut literariorum adminiculorum abundantia hodierna suppeditare possit. In his minime sussicit, aliquot facultatis Criticae ambitiosas phaleras vel ipsi contextui vel in libri calce ad pendisse: atque ita praecludere viam , si quis more majorum bona fide eundem auctorem emendatum , auctum, si licet, illustratum in publicos usus edere sata agat. Nam quis Bibliopolarum renovare avebit editionem parum necessarii a uictoris . si ejus qualiacunque exemplaria abundanter prostent 8 Quod si tamen aliquis felicioris ingenii, praecellentiorisque doctrinae dotibus eminens tale quid conetur,& hunc feremus: praecipue si non Qeordia vel superbia cetera neglexerit, sed ipse rerum temporum .locorumve disificultate aliis suppetiis carere coactus suerit. quamvis etiam satius foret, sub Susipicionum, Emendatio

447쪽

CRITICA

4 8Cap. X. sollertiae specimina eruditorum judicio subjicere. Quantum ab utriusque generis Interpretum ratione abierit Pavus, in reliqua haruin diatribarum parte ostendere nobis proposuimus: simulque alios desectus in omnibus, quos adhuc typis iterum destribi curavit, auctoribus sigillatrin manifestos faciemus Et in genere id assii mare non dubitamus, nullum ab ipso fuisse in hunc diem emitam scriptorem, cui

non egrcgias accessiones tam ad contextus emendationem, quam ad illustrationem adjici in promtu es.set. Nam tantum abest, ut undique adminicula vel per se vel eruditorum benevolentia, & humanitate ad auctorem, cujus inimi, meditetur, illustrandum adquirere conetur: ut etiam ante pedes posita negligat: ut etiam oblata auxilia superbus, & suis viribus confidens adsipernetur. Vidimus exempla in capite

hujus Vanni primo, in Phile, in Orpheo, in aliis.

Et nullum auctiorem edidit, quin & alii arrogantem rusticitatem hominis oxperti fuerint. Ejus indoles dura & intraetabilis essicere videtur, ut, cum ipsi sit domi curtissima harum rerum supellex, aliquid in hoc genero aliis dcbere infra se arbitretur. Uerissima esse, quac dico, egregio documento statim commonstrat primus ejus socius in hoc genere Hephaestion. Quem Grammaticum post CLXXIII ab

ultima editione annos iterum in lucem emissurus, quia eius exemplaria ita rara erant sacta, uti ait, ut quidam manu ea describerent, nihil contulit ad no-Vam iaδοσι. commendandam praeter horridam Criticarum notularum suarum sterilitatem, & in ceteris omnibus πύδα illam Turnebianam editionem expressit, quasi nec a MStis, nec aliunde aliquid huic libello accedere post tantum temporis intervallum potuisset. Quod tantum a vero abhorret, ut passim

448쪽

tiorem&auctiorem hunc Metricum prodere licuisset. Inspiciatur modo J. A. Fabricii Bibliotheca Graeca Vol. VII. p. 16. ubi varia MSta enumerantur.

ipseque in Barbariniana Bibliotheca Romae observavi duos Codices, in quibus Longini Protegomenis

auctus hic libellus exstaret. imo non unum eXemplar adservatur in Bibliotheca Veneta. in Gallicis Anglicisque Bibliothecis similia reperiuntur. sic in Catalogo Holiendorfiano P. VI. p. 26 3. memoratur C dex insignis cum aliis a viro docto collatus. Nonne seduli editoris ossicium fuerat quavis prece, quovis pretio exemplar horum sibi comparare ZPlane e contrario opes etiam expositas neglexit.

nam J. Hudsonus, imo J. A. Fabricius Bibl. Graec. Vol. IV. η 5. ista Protegomena &Scholia in Hephaestionem ex parte publicaverunt, quorum tamen ille tantum obiter meminit p. 176. procul dubio in corum notitiam tum primum ab amico deductus. quis alius non editionem novam Hephaestionis hisce sp liis exornasseti certe Hudsonus, quem Pavo praeter' morem suum vocat, Uirum de literis bene meritum, adjecturus videtur: cum ita stribat : suum haec quae adtuli, Oxoniensis Bibliothecarius ait, ut Nolia, descripIa ex eodem Cod. parum admodum di crepent ab inpressis Hephaestionis Scholiis, plura tibi dare ab instituto nostro alienum visum fuit. An a Longino snt, illi disquirendum relinquimus, qui manum medicam Hephaestioni admoturus es: cuique ea, quae in scriniis nostris supersunt, bona fide reservabimus. An Pavus ullo modo de tota hac re sollicitus vel minimum fuit' an conatus est ea adquirere, quae Vir ille, quem humanissimum Oxonii cognovisse mihi gratulor, editori Hephaestionis se servaturum promisit 8 an ipsum, an heredes ejus ea de c*usa compellavit P

449쪽

At Pavus Codices consuleret sciliceti ne ipsas quidem editiones consulere sustinuit. At sorte magno numero sunt: sorte aequant Ciceronianam, Virgilianam, vel Homericam copiam in hoc genere. imo, Lector, duae sunt numero vel tres. ego autem arbitror esse modo duas. Nempe Turnebianam &Juntinam. re vera ex Fabricii Bibliotheca loco laudato Pavus citat Aldinam Is26. 8. sed ut errasse reor diligentissimum Fabricium, sic miror rursus si cordiam Nostri: qui in rem inquirere non dignatus fuerit diligentius. nam mihi prae manibus est liber hic Florentiae per haeredes Philippi Puniae Anno Domini M. D. XXVI. mense Aprili CLE. Septi. Ponti. Maximo. editus. ut omnino vero fiat simile hanc editionem esse primam & unicam ante Turnebianam.& in Bibl. Graecam Ven. apud Aldum M. D. XXVI. irrepsisse pro Florentiae apud Pantam. Imo ego crediderim, illum librum nunquam a Fabricio Versatum fuisse, sed totam illam periodum desumtamesse ex Gemeri Bibliotheca. Quod veritatis indagan dae, non Viri de me, de literis immortaliter meriti causa vituperandi scribo. nam fieri non potest, ut omnia ipsi videamus. Verba Gesneri sunt. Hepha sionis enchiridion excasum Venetiis I s 26. 8. ex isto enchiridio desumta epitome de novem Metris. Ari-sophani Graeco eum Commeηtariis imprum praefixa est. ita in Edit. Gesheri at in Edit. Is83. etiam memoratur Edit. Turnebiana, cur non etiam Florentina, si diversa a Venetiana' Errorem Gesineri inde natum puto, quod Venet. Isas. vide Bibl. Graecam Tom. VII. p. ISὶ prodierit libellus continens Theodori Gazae Grammat eam , de mensibus, Georgii Legapeni Θntaxin. Em.

Moschopuli S taxis N jam plane iidem proditi fuerunt anno sicquenti Florentiae, sed

450쪽

adjuncto Hephaestione. Miror autem Tom. IX. Bibl. Gr. p. 194. recenseri hanc Juntinam Editionem Theodori, nec tamen ibi fieri mentionem Hephaestionis, cujus nomen tamen in ipso titulo. sorte duplex titulus suerit. est autem mihi quoquo Editio Theodorum Gazam, & Georgium Legapenum solos complexa. Flor. IsZO. 8. Isaacus Uos.

sius quoque Aldinam ignorasse videtur , sed Fl rentinam consuluisse mihi nunc minime dubium. vide p. Vanni s3. Sed id tamen in medio relinquatur. At vides saltem, Lector, rursus e tam paucis Editionibus unam latuisse indiligentiae Nostri. At cur non illam Juntinam cognovit & consuluit i sorte

unicum ejus eXemplar penes me est. incendio, alio casu reliqua perieret minime gentium. Liber Fl rentinus reperiundus erat in ea ipsa urbe ubi scrib. bat Pavus. id didici ex Anacreonte p. 29 I. Recte ea parte vitiosa lectio Editionis Puntinae , quam post excusum Hephaestionem meum a Cl. Dulero habui. Cur non habuisti a Viro humanissimo ante excusium tuum Hephaestionem, Ignavissime 8 cur vitiosiam lectionem commemoras, Malignet at multa loca ex eo libm rectius posse constitui , mox adparebit. Cur non consuluisti Edit. Turnebianam, quae in Leidensi Thesauro exstat, quae memoratur p. 26s. illius Bibliothecae, & cui multa adscripta sunt i cur celeber-

ramum Angliae Aristarchum R. Bentlejum, qui ad Callimachum p. 3I3. & aliis locis se tribus Codicibus usum scribit, cur virum illum humanissimum, alium

eῖo certe expertus sum Dunquam, non adiistit si tergiversiaretur : poteras citare merita tuas: poteraSconfiteri sub istius Philargyrii Cantabrigiensis laeva latuisse Trajectensem Philargyrium . procul dubio post poculum amicitiae, statim tradidisset noniolummodo collationes, verum & multas emendationes i