Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

461쪽

CRITICA

22CAp. X. quin hanc Syncopea S usurpatam in aliis persenis, ubi M locum liabere non poterit, ut in noc Triametro Iam . Tοιουδε φωτις προς δορος εληλtra . pro ad haec Sch. primo ait, c λαμβάνε- ia .reprehendit Heliodorum, qui putatBllabam non esse communem ante M cum muta. Mox autem in alia nota ad versum. --ηγ-- 'Hλιοδώρρ δηθεν ταυτοι Φη- σιν. quasi dicat: patrocinatus Heliodoro scilicet haec dixit. nam re vera prima specie hoc ad Heliodori sententiam firmandam faciebat exemplum, nisi cetera argumenta in contrarium advocasset: quibus nempe patebat eum in aliis esuin positione debili ante M.& in aliis etiam metris, non Epicis solis occurrere ἐλήλυγεν& ἐληλ.lε. haec sunt liquidissima. ad haec Pavo mir, hundus exclamat. Fuid Z an Heliodoro patrocinatus haec scribit Hephaestion pnuae, nugae. dicerem Scriti iam a male intellecto πεποίηκε misere deceptam, ni alia adessent, quae contrarium evincerent: errarunt, errarunt igitur scribarum fungi, S legendum, ut i ereliquerat Scholi ter, καδε γοεῶν accusans, nihil remtius. nec tamen dubito quis πεποίηκε bellatulis obfuerit. Sed quidi an Scholiastes in metricum auctorem scribens, ignoravit, quod πεποι κa cecinit, versis μmii significeti quae deinde audacia contrariae plane sententiae Verba συν-γορων & καυγορῶν permutari a fungo hoc Criticorum 8 nempe bellatulus ignoravit vocis δῆ9.. vim. quae saepe notat οὐασιν. sicilicet. ironice. Id qui de Particulis scripsere, recte anim- dVerterunt. ad quos Pavum ablego. illos autem non errare monstrat Sophocles & ejus Schol. Tra

462쪽

Et hic auctores Graecos editi paulo ante, ubi habe

certe nihil mutarem, si sic haberetur: sed& lectis edita perspicua satis. nam facile intelligitur εληλου,εν. quasi scriptum esset ἀντὶ ἐλ Θαμεν,

iam εληλυθμεν. male autem & contra mentem po

tae Flor. in utroque versu in μει habet. vide tar . Arnaldum , qui divella paulum ratione haeς vindicat. Heliodoro re vera συνηγορει Aristides Qui tilianus L. I. p. s. ubi vide M. Mei mium.

νε- ait in fine correctum, sed & vocativum esse posie. Florent. habet quoque pro dativo. cui austu, temus' velim autem explicet, cur tam fideliter secutus fuerit Turnebianum eo. Dii sed nec hoc sella vitio la-horat versus. nam valde dubito, an ultima in σφves corripiatur. legendum arbitror

locutio adhaesit Cratino ex Odyss . T. 43 .

AM-ά m σφυω 7, μα-- ΠArnaldus autem ostendit κώλω saepius virgin/m, quam merum notare: mastulum genus hie enim paetulerat Pam. mox παλιν utroque loco abest in lor. & alio illo. & in Flor. male διμωφοe . audi doctissimam hic Pavonis notam. Φορ ν hic es habere. γομφίοα φορειν uoti mum ex Aristophano: alia praereres. Scilicet Scapulam hoc exemplum habere

463쪽

aridiismi Pavonidae, cui nec unicus de suo loeus hi hane sententiam suppetat. sortean fallor. alia praeteriit. . at ne credas, Lector; praeter haec duo loca, nulla novit. unde id adeo audacter asseverem, mihi haec notula ejusdem Pavonidae ad Aristaenetum

p. 24 a. animum dedit. audi hanc etiam. Θοιματιονών Φορων.J φέρων MERc. At Pavo, Cave, credas

nam quid dimerunt ista ' an nimium videbatur e ορῶν de veste, ac μ graviora sbi requirerat verbum P is subtilitasJ nugae, nugae: ipse homo dicitur γομφίως ορουν apud Arsophanem fisco jam nunc nemini cognito' κμήνιον ei ορεῖ, apud Cratinum. fintegrum Cratinum reperiit: nam alioquin laudasset Cratinum apud Hephaestionem:J alia ad corpus Gum pertinemria apud alios. sunt haec aut debent saltem esse euiris moti a en specimen egregium copiae Pavoninae. quando iterum usia venerit agere de Verbo φορειν, tertius accedet Aristaeneti locus. Sic sensim opes accumulando crestunt. Abominare tamen fastum

superciliosi istius paedagogi, quo Mercerum, quoties ipse doctiorem & meliorem virum i contemtim

D άδεν προσιδόν, . t ουν ου. nullo sensu. P. 7. 6 , ά. l abest; & 'lava/iise R. α. hic &Infra. -- δόμους l π. δομον. male. fallor. per Pavoninam caesuram versus stabit . quem rogatum velim quid significet Vοις cur monstium illud, cum totalia domuerit in Turnebiana , etiam non sortiter superarit: vel in τοιοῦδε mutariti ut puer scribendum viderit & Flor. habet. 3 τροπο- ώινῆς tri γ ε ι ve. 4.M2εως l λῆ. ποαικῶν l abest.

Δευτερ- ένι l haec Scholia loco alio posita suntio MSto. nempe in fine hujus capitis post verba P. 8,

464쪽

tuor voeabula, uncis inclusa, ex Flor. & Cod. MSto huic capiti addenda. ή interponitur duobus exemplis or δε μέ & 'Aυ ἀρ ἐ. τε deest. P. 8. Κιὰ ante exemelum Nἐνουε. quod in hanc rem etiam adducit Priscianus L. I. p. 163.

επωδὴ si' ως νῆα &c. l deest. at in Cod. Qiumm do vox δι' ia deest. - πάλιν, ut dixi defit. κλ ων l hoc exemplum sequitur post Nέω . .

dicis Seberiani satis feliciter indagat. docte igitur e collatione animadvertit apostrophon esse ponendam in ultima si καλε α. . selix sane restitutio fuit pro ingenioli Pavunculani modulo. quod tamen in ea ita defixum fuit, ut duas alias mendas in hoc versiculo tollere nequierit;& pro A scriberem , ut apud H merum legitur & hic in Flor. & accentum in ultimam F μααμν rejicere. Sed ita in Turnediana. nec Dd 1 - - haec

465쪽

Me igitur inter Sphalinata Typothetarum aperta, quae correcta eo jinavit, reserenda. Me μακρον μυ- η I absuPt. & mox pars ultima versiit a voce Αρο- Don legitur. l βωκηια misit -ti βροχείας -ἄλ--l pro in Flor. legitur quao lectu videtur praeserenda hoc is capite, ubi agitur do. εκφωνήει si ageretur de natura lyllabarum, ultima in aurit . vocalem dici posset: . vide p. 3. Mi κοινῆς futinam Hephaestion in capita divisus esset M Scholis suis locis textvi substrata 83 sed hic alia ratio. si tamen κω.η e Codd. bonis: id obtineat locum rurici autem , ελι-a tic. non eo sp,

O τσοχαιν sicJ -υ l o deest. porro etiam notae quantitatum nusquim adponuntur. . - κυιυς l κρη-ς. Pavo. ad caie- libelli recta eo rigunt ἰ κρη Me. nihil apertius. jam mihi dicat camsam, cur vitiosa aperte lectio debuerit servari. non dabit aliam, quam ut notulae occasionem ineptae haberet: di ita liber sine utilitate te filaris crineret,& aliquot Florent amplius a misero Bibliopola exto querentur. nam si tales notulae omissae essent, quinta pars philyrarum decrevisset. Porro Utatus dudum in Prosodia hunc locum correxit. quem librum utinam legisset intellexissetque. multa absurda non pr

466쪽

mirabar, quis heroum vocatus esset 'Iσοκλω; adjectivum noram ισοκλεῆ . quid i nescitne igitur nomina propria in penultima accentum, adpellativa hujus generis habere in ultimal inspiciat igitur Εtum. M. In κνακλῆς. sed id non volo. Vellem scire, unde recte scribat αγακλεη , & male Βοκλεης. Vis scire, Lector, in Scapula, quo consultore semper utitur , in notis& ignotis, habetur recte ἀγακλεης, malo vitio typ thetae ἰσοκλ-ς. I nunc, Lexicophanes, di jacta te, ut in Menandreis secisti p. 37. nobis occinens min, me credulis jam: is ipsa citant Lexica Vulgata, quae hic praeter morem, ita vivam utinam sie diu vixi sies, ut hoc praeter morem tuumJ obiter coUului quia forte fortuna incidebat mihi vulgatissimum illud, cave canem. Pueraster ita adhuc Lerticis innititur, ut ne accentum quidem per se corrigere sciat. Ibyci caedem grues, Favonis furta accentus produnt. Quod porro garrit de praeposteritate Vocis κλε

nem stultitiam post se relinquit, & egregium specimen praebet, quid de ejus somniis de Nominibus propriis sit expectandum . nam valde analogice usitate

Nel κλεοπατ . quamvis hoc rarius occurrat. Ταύθα-σίππω άν, lis. γ. ὀ σίππω πὰρ οἰ, di sic in Cod. vel potius ὀ-σίππω. συλαβν πλείονι l locum mutant vocabula.

467쪽

M M 1 porro in margine alterius libri hae

cubi in MSto exstat J

P. I . o τε τραχύ ερρο γώβα I Colaphum hic impingit Aristarcho Pavonides. nam praecedit τοχωλου l quare omnino legendum τ μερον. cum Florentina. ut praecedit στε εἶ ευπρεπές n. nonne hoc egregium t nonne hoc ferulam meretur '

Sequitur locus omnium consideratione dagnissimus. & de quo judicium Lectori aequo relinquam. ego simpliciter factum narrabo. in Tumebiana exstat.

468쪽

Car. X.

μῆ οίες τοιῆτο , DY-jam Pavus &ejus Corrector crisin hanc exercuere in duas voces

majusculis notatas: Crisin selicissimam, & quae in

utraque voce confirmatur a libro Florentino. Nain Favus conjectura legere jubet pro prima voce τετραγημον, ut in Flor. & Corrector ejus mira νοία , item ad praescriptum Florent. Mitionis omittit vocabulum & exhibet τοιῆτοι κέramin.

Correctori tamen ad manum fuisse Florent. Εdit. quomodo credibile est y at Pavonem jam tum hanc Sphingem domi suae aluisse, adhuc minus est credi-hile : nam ad Anacreontem dicit, se eum demum habuisse pos ex sum suum Hephaestionem. mirumtamen de tam vicinis duobus vocabulis ad Editionis Florentinae praeseriptum fuisse adtiam. An mentitur homoῖ an ludit te florem technis & strophist ut verum quidem sit, a Cl. Dul ero non habuisse exemplar Florentinum, nisi post editum Hephaestionem, sed tamen aliud exemplar ab alio jam antea habuerit vel sibi comparariti fides enim Pavonis jam dudum apud me vacillat. in alio nihil tale suspicarer. nescio quid dicam. At quid tu dices, Lector, si longe turpius in simili plane causia in alio suo auctore egerit. Si sexaginta & amplius lectiones, etiam vitiosas, tacite in contextum infuserit ex aliqua editione, quam callide dissimulat, cum tamen sit ultima ejus libri editio. Sed sorte putas me tibi fabulas narrare: vel hippocampos in aere fingere, & susipicionibus nimis indulgere. rem non exaggerta at si hoc probarim, aeque Lector, confiteberisne de Pavonina fide plane esse actum, & nihil tam illiberale in literis facinus posse concipi, quod non in hunc hominem cadat. Quare age, licet aliquanto maturius quam Ordo librorum Pavoninorum postulat, age statim te convincam non dubitabilibus argumentis & doc.

mentis ,

469쪽

mentis, Pavonem ex editione, quam nusquam maminat, cum tamen ceteras nominat , plurimas te,ctiones in eontextum suum transtulisse. In eontex, tum , dico, Aristaeneti qua Ta editione , post mortem Merceri edita , emendariore auctiore, ut Titulus partim ex veritate jactat , sexaginta 3 imo serie centum, mutationes plerumque in melius, quae in nulla alia editione occurrunt, inverit, ne in uno quidem loco admonens lectorem, unde illam variationem petieriti videor tibi forte somnia narra, te. Sed vis , statim decem pentadas exemplorum hic sistam: an tribus quatuorve exemplis in praesentia tibi sitissactum fuerit. & hoc quidem puto aequissimum. Ergo L. L Epι I. p. 6. in omnibuq editi nibus Sambuciana re Mercerianis sic legitus bene. ἐπει Φveri τοi Jam ille, qui se temtiam Merceri sequi professus est: qui quartam editi nem ne obiterquidem usquam nominat:ille etiam viti iam scripturam ex hac quana in suum textum intrusinstripsit enim inscitissime τὸ ἐςis. hoc non calafactum: hoc dedita opera hinc transatum. L. I. M.

X. p. 6O. omnes ἐπωνομῆι unde quis suspicetur ἐπωνομαζε scriptum fuisse . quarta di Pavo .li. μάζι. L. I. Ep. XI. p. 78..πῶδα μοι. omnes. - -δa & Pav. mi. αἱ μοι. recte. at non potuit hareserte per se correxisset Non. Pavo ex quarta prosecit. nam ipsum novimus in accentibus semper caecutite. Primum exemplum quoque hanc exculatronem non admittit. L. l. 'Ep. XII. p. m. pr rem ex quarto reposivit. at p. eadem habemus furem

in manifesto & fidiculo plagici. ibi edidit pavo . l. - Πολυκλησι ς παιδος - M . ego mirabar illud or' ἄ-ω, & a Poeta aliquo transtatum putabam. ut inspexi editiones , inveni in omnibus Sambuc. 8c Mercer. uibus. 1 παιδος. In quarta procul dubio

470쪽

iam haberi suspicaris. non habetur. quo haec'm dent , scire ardes. an ergo hanc ipse fabritatus est; lectorem ne verbulo quidem admonens' neque hoe secit. sed accidit aliquid homi ui adeo ridiculum, ut nestiam an ulli simile quid umquam evenerit. Scias. voculam του in omnibus editionibus, excepta prima Merceri, sic stribi ἔ. jam quarta illa editio, Pav nis sacra anchora, deterioris est chartae, characteiarasque multos detritos habet; inde casu accidit, ut lineola literae et mmendicularis fiterit extrita, & ita

solummodo remanserit transversa lineola, quae Cum

inflexa aliquantum sit, praebuit lippienti Pavunculo speciem accentus circumflexit at punctum aliquod restans lineolae perpendicularis, ipsi exhibuit speciem aspirationis, & sic tollerter procudit aer istud memorabile. quid dicis, Lectori jam furem agnoscis'. anibus autem N Ogulis ostendere paratus sum hiana meum librum, exhibitamque in eo ita illam literam. Ostendat Pavo alium sontem unde istud ζ hauserit. Hinc autem & alia mea suspicio non levitet augetur, Pavoni hunc ipsim meum librum sorte ad ma,

num fuisse: nam in ejus margine multae emendatationes Tollit & aliorum, quas Pavo prostri ut suas: di quidem ita, ut non obscura abactae praedae vestigia exstent. Nam illo libro per annum & dimidium carui: nec semel quoque descriptus fuit, dum ejus ego possessor sui. etiam antequam ipse possederim dono Viri amici, potuit hic liber illi patuisse. illud autem me modo suspicari Vo. nain etiam voci I idem in Pavonina quarta potuit accidisse. quamvis aliud exemplar viderim, ubi illa vox satis perspicua. Haec autem omnia cum concurrant: & praeterea jam constiterit,'& porro constiturum sit omnibus, hominem passim striptos& editos labores, Scaligeri, Sylburgii, Ursini, ae

aliorum com pilasse, nimis suspicax mihi non videor, si dejerare nolim , Pavonem Florentina editione non