Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

481쪽

cRITICA CAP. X.

quae omnia desunt si excipias ultima , quae male coaluerunt cum prioribus. . ανδ ης l ανδρες. Δ- ηt ς l deest me ανω l ulti . ma syllaba deest. pro quo recte in Turneb.

φανο . . . ..

ως-l non consipicitur. 'l hic interponuntur multa quaci

sunt . . . . J

P. 23. παντως εὐκl prima vox abest. κέλομα l vir μα.

482쪽

operae pretium , ut audiamus Pavonis Vocem, quo varientur . Paulo moduli. Versus hi videmtur ese juncti.i timo fuerunt. quis fianus dubitet I cui bono igitur repetitum illud ἐHάσδω l diram fms cmnem meam. ita personis distrnguendi sunt. A.

κι βροδινω σε μαλις εικάσδω. Si personarum distinctio placeat , καλ- ωσμ Neriendum, id facile conjicio, ut diversa si seniscatio eiusdem verbi, quod comparo denotat pinea. o Hic in carmine Lyrico : in fragmento Sapphus, ut putat J. Christianus Romus p. so. in Sapphicis: ut vero Scalii r arbitratur ad Catullum Carm. LVIII. alicujus yrici, habebimus distinctionem perisnarum tam intricatam. quis credati deinde unum verbum dimiplicem, & coactam in uno loco habebit significationem l sed aliam etiam conjecturam proponit. Aut

legendum ano auctu τiri σ' ω Φιλε - καλῶς εικάσδω, o. σ. A. ε. ex τινι facile feri potes τέω. re vera,

Hue, sine miraculo ex misὶ fiat miω Sed, nugis relidiis, omnino legendum per interrogationem, cui mox ipse Poeta respondet. saepe ita Poetae. initio Iliados. Τις τ'-σφωε ξυνε κε μαχεο s IAηlἀς ' Διὸς ψος. Catullus.

Hi auoi dono Iepidum, novam libellum pCorneli, tibi. namque tu Iolebas Nugas esse aliquid putare Pavi. Misellus autem ignoravit i endum esse τεω. quod Ionice & Poetice idem cum vel τίνι. vide, si dubitas, Lexicon Aem. Porti Ionicum. Hesych. τέ- Ee a Mis

483쪽

τίνι & sic optime hunc locum exhibuit magnus ille Scaliger, qui vel obiter hie illic plus de locis Hephaestionis & aliorum meruit, quam Pavus dedita opera. eum videto ad Catullum in Nutias Juliaac ' Manlii ubi etiam jain interrogatio adposita, quam igitur illi suffuratus est Pavo. .

Ostiario sunt pedis septem ulnarum, ealari autem expellibus quinque boam, quos e resones decem confec runt.

ut bene vertit J Christian. Wolfius in Sapphicis P. So. ubi redis quoque conjecit Sapphus esse ex Verbis Demetrii Phalerei de Elocutione g. I 68. P.

irridet agrestem Jonim F janitorem, qui versatur, in nuptiis, portus pedestri sermone quam Poetico. Dupondius literator haec ignorans aniliter cogit vit de aedis sacrae custode e de aedituo. & ideo conjicit ' nam ἐπGo γυιοι peccat in metrum J Θυνωρω πο- δε e ὲπΤὼ diis /perati. at quo ministerio

circa sacra pedes funeti fuerint nescio Sed tamen septem pedes tribuuntur huic nostro aedituo a Pa-VOne. & venuste quidem. imo venustissitne Si Sphinx illum aedituum cum septem pedibus aenigmati suo de animali quadrupede, bipede, tripede, in Eruic set, Oedipus non magis quam Davus illud explicuis. set Nonne haec suavia suaviculi nostri commental

At ex numquam arescente ineptiarum vena en aliud non minus fatuum figmentum πόδες Θοσπιο, inpetuosi.a

Θολῶν. salire. sed si Pavoninum Θου- idem sit cum

484쪽

VANNUS.

aliorum f& sic puto, nam utroque modo ipse scribit, quamvis bis μοναι. J significabit idem

quod Θο-τα Θορικα autem Scapulae sunt in compote, partes seminales. qui ita Θορα - ex Nicandro Iaudat pro seminalis. in Theriacis us. s86. Ῥὲ S 4 ελαφοιο πιριων πινύναι IIM. Aut genitale etiam remi rescindere membrum. Nonne ergo aptissime huic aedituo sacrae aedis donantur septem pedes se,unales 8 Certe hoc Schema Elephantis ipsa ignoravit o ridiculum Nuptiarum Redituum cum septem pedibus admissastis, se tua ibus. cedite passeres bene masculi Nam unica significatio hujus vocis a botii genitura eligenitalis. Et dubitamus adhue Pavonem adscribere sultis Arnaldus conjicit ri γυια. Sed illam emendationem non admittunt illa, quae de hoc fragmento dixi mallet tamen ipse Uir Eruditissi retinere επῶ - θόργυιοι. quod sane unice verum, quod ad sensum.

vel ἐπ Γο non placere possi int ἐπloeγυιοι versius respuit. facile apud Homerum quadri- syllabicum est, non hic ρi is, ἔρδω. καρδία κροτεία Parum juvant In ludiero Poematio, quid sibi iste permiserit Sappho, neseimus. Sed en nondum licet ab hoc loco discedere: nam pag. m. in Turne-biana Edit. legitur Θ,, ωρῆ non in Flor. J,, nescis quia

dicam plane ambiguum hoc: Iu Lector, animo tuo morem gere. sc p/o ianuae cu Τode haberes illie ferae vel ferarum custodem. qιi nostrum Θεωργοὶ minus certe amaret, sed eum Θοραιοὶ, itidsm Noro conspiraret mira m in modum. hoc certum , alia incerti' Vides,

485쪽

ad quas ineptias recidit prae ignorantia Z -ωμ', pr barem , si semifero Nostro homini adponeretur custos. Ta 6 Σ. βολα Pavo. Schol. p. 9O. τα γλα. per bene. imo id restituendum erat : σάμ, ἀλαFlor. hic & p. m. σάωαβλοι. & πενΤεβρειοι. hoc male.

nam A saepe hic locum habet. in fragm. Hipponactis apud. TZetzen ad L Ophr. p. 96. sive

tum illud defit in MSto: an Vero legatur οπερ σαπ- Mirare autem religionem Pavonis, qui accentum voci γεγραπτοu adpingere non ausus luit, quia deest in Turneb.

κυ ικρον. corrupte. nisi quod i m scribendum inde pateat. similis lectio Ursino quoque inventa est in Cod. quem in Farnesiana Bibi vicit. Vide eum p 289. observavi ibi Cod. sed mutilum. α πηοετο l άπηγετο. quod nihil boni continere videtur. is οὐrie i hic adsunt Scholia, quae paulo post sequuntur.JIn Florentina hic novum caput Πευ λογαοιδι ων indicatur & sic Scholia a voce τιω ad vocem Eris Φορωdeberent subjungi versui Φροντὰ &c. cetera autem a Voce λογαοιδικα novae huic sectioni substerni secun

dum Cod J

486쪽

- sed ultimam vocem male conjungit cum periodo sequenti Cod. in plerisque consentire conjicio.

τοξε,/ω de loco & furtis & παραλο ibi commisesis ad Νotas agemus Ti. αλα lζονειαν l πλείς α, i vitιose Flor T αλαζιμίαν. Errat autem Turriebus in dimensione versus. dimetiendum enim ,τι Acto k ι ,. hcc emendavit Pavus, quem nosti minime ver sum, his tribus verbis. Sed illa vide apud ipsum Thrasenidae enim ineptias transeribere taedet. sunt enim sere quinque versus, cum non totidem verbis vel syllabis opus esset

titulus in distin tione versus cum Florentina sicit Pavus. quin autem sequens versus et am sit Cratini,& ex eodem loco petitus, non dubitandum videtur. Canterus tamen in hunc locum referre neglexit animadvertit autem Hephaestio Cratinum in fine versus adhibuisse Spondeum pro Iambo pro υ-l- sed possetne Cratinus concepisse vi θαργη. suopicionis loco istud esto,& quidem quavis aura levioris, ut solent esse Pavunculinae Certe πωθαν die &-. ἀπωλω & απιθεῖν passim stribuntur etiam in i cis , ubi syllaba longa non haber locum . in Aristophanis Nub. 6so. contra legem metricam ita legitur E e ror

487쪽

CRITIGA

vasare noluit exempla, ubi α in compositione pro , venit, ut hic in Mεσοιτοίχων sane potuisset. nam sunt obvia passim. & in Ε. M nescio quoties talium mentio fit. mihi crede semel , Letior, sine teste, quod semper PaVoni facere cogeris. dimetitur autem ille versum duplici modo. primo loco casu bene : secundo loco pellime sic .

nam versus trimeter Anapaesticus, deficiente syllaba, talis,

Iam pueri norunt: & supra id tetigi p. 32'. Anapaesticos versus cujuscunque generis amare pede cissolutos: id est, ut singuli pedes singulis vocibus constent at non lummodo amant dissolutos pedes, verum etiam vitiosum erit, si διαποδία per caesuram in trimetris misceantur certe in dimetris, si prim & secunda διαιδία ita inplicentur. in tetrametris, si prima & secunda, vel secunda & tertia ita copulentur . ex. gri. in Aristophanicis, ut in Vesp. 386.

secun Di iliaso by Cooste

488쪽

. secvndus pes raro cohaeret tertio pedi: ut autem Α-ristophanici illi modo adpositi sunt vectus Anapaestici tetrametri, deficiente syllaba, sic hic versus Siminiae est trimeter Anapaesticus deficiente sylla- . ha & turpiter errat, ut Vides jam, ita pedes dividens, ut prima dipodia per caesurain vel fyllabam inmisteatur secundae Διποδία. Νam perticam bene sorte fortuna adhibuerat prius partiens ariα l Aγνα l pαπ'-lμῶσά τοι lχῶν- Socordiam autem rursus specta, qua bis μεσάτοιχον

Pavo, disinctio male habet. post ουτι- stri, M.,1. T. M-γαοιδικον, ουτω. Vide religiosissimum hic Criticum, qui ne comma quidem audet loco movere in re manifesta,

nisi admonito lectore. At ineptissimum hominem roga- Ee s tum

489쪽

tum volo, eur in Aristaeneto I. I. Ep. X. p. 22. ubi in omnibus Editionibus legitur. ωατερ :

Mσ ἡ-τω χρυσῶ μειοακι συνηπυΤΟ-ti quod vertitur etiam in Pavonina. stuae veluti Cholopolis herba ameo iuveni nazive ιdjuncta achaerer . cur ibi, . rogo, non admonito lectore, nec emendata versione disti erit, πασερ θ κρυσοπολις η πόα πω χρυσα συνηπτία cur non verterit, ut verti debue

, contio renaeιter adhaerebat. cur ibi in re saltem non magis certa tacite id mutat, quod hoc in locox minime dubitabili annotandum ducit Ego & Pavo novimus causam. Lector ignorat. par tamen. ut ille etiam rursus hoc facinus, licet leve in se. tamen illiberale & inpudentissimum cognoscat. Scias igitur, aeque Lector, in Miscellaneorum Amstelaedamensium Vol. I. T. III. p. 39 . recensitam fuisse illam Decimam Aristaeneti biistolam: & me innotulis haec scripsisse : in fine epistolae aqua mihi haeret . Herba ChrFnopolis tradιtur adhaerere auro suro: fugere adulteratum. at hic traditur adhaerere non cuivis auro, sed aureo juveni, icunculae aureae. viis ita rem se habere perstiad Or. locus d fl rectione juvandus. ω. o. χ . . ar Τι χρυσω , μείγκι ut herba Chosiopolis auro adhueret tenaciter, a-haesit vel

conjuncta fuit iuveni Acontio. Me inpudens Cacus hic compilavit, uti in aliis quatuor vel quinque Ioeis ejusdem epistolae alia sibi vindicavit, quae vel . Britannis vel Batavis Editoribus debentur. an putavit armorum jure sibi licere hostiles agros depraedari t hoc verum puto, & ideo omnibus Kruditis indixisse bellum, ut omnium, quod tam inpudentpr faeit, res agere & rapere sibi licereti P. Gπερκο ταληκτρο εδε συλλαεω, i iae δισυ λαειν IIIlώ-l secunda & quarta vox absunt.

490쪽

sunt. In margine libri p. 29. sive Pavoninae editionis 28. haec leguntur. M l quae hic in marsua cripta μοι p. VI 28. ab ωα ad exce is iis, quas his pono verbis ,- δι - - ωbe. quae pos quod lin. 6. p. 28. e far,s

c υκ DP l ο- ετος. Pavus : legendum tane ἐτὸe at alii iam monuerunt: non frustra. an nomina illorum S sedem non una indicare potueras, PaVet fragmenta scilicet Aristophanis p. r . de quibus bene meruere Scaliger , Canterus, Schoetus, & Coddaeus: quae quo consilio in sua μδisi neglexerit doctissimus Κusterus, non satis perspicio. Ut Pavo, recte etiam Florent. distinguunt & Variae Lecti. porro Flor. male pro καυῶσιν & λαμβαινόμεθ pro λικμεανομεδε .P. 3o. μοισα l μῆσω. auii 'lάρβου l Iαμβον. ἀμφιαe. ω l ἀμφιάρεω. οἶδα - χα, τὶ δρων - χὶ λέληθ' ἐμαίον. sic Flor. sed Turn τ' ἔδων. si vis ineptias legere, lege hic Pavoninas notas, in quibus haud paucis disquiritur, quae lectio sit rejicienda. tandem τὶ quae unice vera & a MSto firmatur, condemnatur ob gravem hanc causiun : quia nempe ἰδὼ, Iambum exhibeat

certum, τὶ vero ambiguum. nemo adhuc tam

subtiliter omnia mysteria metrica rimatus fuerat τὶ ante δε potest produci, si opus esset, ideo minus aptum huic loco , ubi requiritur brevis syllaba. Vos, Logici, hoc argumentum in se am redigite. ποίμμα βάκγο, i π. -& in Callimach. Fragm. Benu i XXXVI. locum inhumanus Ocnus adscribere non dignatus fuerat. Talia autem in ipis com textu debuissent recipi. Veris lectionibus ille locus debetur, aperte falsis vix margo concedenda: & sa tis si in una alterave obsoleta editione exstent. Cum

tamen Diuiti co by Corale