Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

491쪽

. CRITICA CAp. X. tamen siepe iudicium hominis labi possit, antiqui

termini non facile movendi: nisi veritas sit indubitabilis, quemadmodum in hoc loco. nam de lectione Βρογχον dubitare quis ullo posset modo l

hil notius in hac literarum tace ait noster Joannes. καπνίας, quasi id non notum fuisset ante centum annos, quando haec emendavit SalmasiusqP. 32. viri si οἰνιατα Mκκ secunda & quarta vox deficiunt. ώς τετDρα l μὰ τα g. P. 33. εαν ue που ανα ui Τω l εον 3 δναμιν de .lσιν a τε l στι δ' οτε. quam obviam formulam Pavo notet. alicubi enim ignomvit. .: i. t I Flor. addit οῖον.

συμπτυκτοις l συ πυκτοις. Centies sic erratum. apud

492쪽

Φαλαίκειον lordine inversio Flor. praeterea Codex in Φαλαίκειον nescio quid turbare videtur. si βαβαηλ. At in Cod. nescio an vitiose exstet saεκκτμα an si βακα. vide p. I. '. 33 Vanni de incredibili stupore, quo circa haec ve situs rivus. porm apud LFcophr. 642. Occurrit Κοι τηι Ho οἰκ-ς ἐμβαM-- λει, tibi alii αεαουμο, . uti Cl. Wesselingius apud Libanium pro iμεατει malebat εμβMAM. Sed in hoc L.ycophronis loco malim Vulgatam fer are. σιι8α-ν. uti Lexica notant, bis utitur Nicander Theriae.1 a. & . 3.Ρ. 34. οιοι το 'Aλκαίου l ultimae duae voces non

. ζ εβδομου l Mn τε ἔ εβnu. in Codice veteri haec desunt.

imo aliter Casaub. ad Athenaeum XV. I s. quod futuro Athenaei commaculatori ignotum. vide quo que Arnaldum Mimadv. p. 136. ... I P. 36.

493쪽

ἐσαισαν lΠάτησαν. Horatius imitatur Ep. XV. Nox erat V Gela splendebat luna sereno. Codex etiam it is. & recte ita Nolfius p. 72. adponatur hoc Pavunculi infantilibus peccatis.Jp. 68.

praeterea οἷον Flori , labi lτετ ρομετρα θ l τετυμετρον γ ακαταληίον. ambo temstes confirmant. . .

P. 37. Φασὶ Δια l Φασὶν Δια. reste. vide quae dixi- in p. 328. habeo adsentientem Aristarchum ipsum.

vulgata lectio praestat. laquitur enim ἐπη γαγον. μνα ιδικα l abest. & pro γυρήνω habetur γουνωι n scio quid Codex variet.

rigit ααΤ. m. & ait esse infinitivum. at uia Siris tum scribe m. talia non per incuriam, quod etiam vitium, isd per ignorantiam peccat. Porro ait, μώευωerat etiam in usu pro ta-ευω. at, homo, non erat, sed est in usu apud optimos scriptores. Vide Soph. Oed. Tyr. II I. II 82. Aeschylum Choeph. 328. 892. Wrgo aeque in usu est ac μας.υω. Theocr. II 66 He-hch. yὐηρευειν. ιλλυME. imo ipsa Lexi Lex i Homero

494쪽

Homero habent. sed non consuluerat, alioquin notum fuisset si autem illa vox placet . potius in Imperativo Medii acciperem ματευσα. sed haec ince tisilina. , Mox p. 33

Ursinus edidit recte & delevit semicolon post δὲ . quod etiam factum in Variis Lectionibus Turne,&Flor Faber quoque recte in Epistol L. I. LXXUI ILJam adponam notam Pavonis, & penes Lectorem sit arbitrium , potui ne inpudentior plagiarius i veniri. Sed non adponam integram et nam plures versus habet, quam verbis indigebat. . Pro . Θ' legendam ἔρχεθ' ut in Fragmentis jam legisse vulgo suidit ergo Ursinum vel vidisse oportuerat. vidcip. 127. Vanni. sed sic quoque Steph. p. . .J versu secundo lege πληD ὀες μήσαι δὲ . sat sic vides Fl rentinam editionem habere: quin sic edidit Steph nus in Fragm. p 44.J is in Edit. Turnebi male pos κέωα δa comparet punctum. At taliane monenda, ubi jam in Flor apud Stephanum, apud Ursin. apud Fabr. & procul dubio apud alios sic exstabat Z imo quod putidius, ad Indicem rursus haec eadem opellae tenuissimae jactator habet. se Ita haec nostra editio 'O vere minutiarum pateri addit praeterea Gmλδες pro πλειάδες apud Homerum o Hesitum. M at apud quem Hemicorum poetarum Ze alios noni spollonium, Hesiodum, Theocritum. imo passim in prosia apud Hippocratem, & alios lonica Dialecto utentes. tantis stultitiis una pagina scatet. P. 3

495쪽

πασαν Flor. Turneb. πασαν. tuta via ivit Pavo. accentum omisit. FIor. καυτηύ & παῖδ' Sed bene naiduia p. I 37ι πεδεχοισαν. modo simile vitium vi-dunus in xia & παιδ rivus haec securus praeteriit. sed p. 67. rursus eadem occurrunt. ubi πρωαν habet accentus. sed cetera eadem . nec mussitat. Flor. hic . . . aras. hoc in Cod. Napud Fulv. Ursinum p Nγ . apud quem etiam καυταταν. l quod vitiosum. hic genitivus enim hanc terminationem non admittit, quod stio Pin darus certe Nem. VIII. y. άμ οσιαν C τώτων. Scis autem; cur hunc locum ita intactum reliquit homo lividus noluit Bentirium laudare, qui jam ad Horat. L. III. Od. XIII. & late & docte totum hunc Hephaestionis locum expoterat. inspice eum.&plura furta rursus Pavonis deteges. x . τογε μLL-l το γε ulis quae hic Pavus, non unius assis & leviora aridis foliis mutat talin . . at debemus esse cauti in his , quia locos integros non dedit Hephaestion, ut ipse futilis Criticus admonet P. I 44. sequenti in versu αι, non sinit esse longam &sueptiunt interpretes, qui ita sentiunt: ille adponit

. . .

Perdere N abscindere acuto aere caFur. sita

496쪽

sie sensus & versus bene se habebit. rodat jam suum γε ineptulus Noster. a 4 l ἱερευσι. male. Vide P. 328. Vanni, ubi docui ultimas syllabas pedum non se posse in his de similibus sustinere sine litera N.

αυσελεξα m. ita edidere H. Stephanus & F. Ursianus, & Wolfius p. I 6. & 293. ineptias hominis legas ipse, Lector, si libet: me earum taedet: ideo enim aspernari se nolle οροσεδεξα ista ait, quia hic diserte habent libri. at malum '. qui libris unicus Turnebianus scilicet. sic eadem ratione omnes ejus te etiones adspernari nolis, nam eas aperte habent Ii-Φri. at ego lectionem προσελεξα- έo habere te vera libros, Florent. & Cod. MStum. & homo hienon claudituri At si , ut debebat , auxilia circumspexisset, meliora in suam sententiam adferre licuiueta Scilicet Flor. habet κυ νυγένειαν. qui casus desideratur , si ἐπισεδεξαίμ ων letineatur , & verbis integer

sensus insit. causari quoque posset Δ lineola baseos erasia in Λ abiisse. qui error pronior quam ut Λ in Δabeat. Sed haec incerta maneant: mox de dime sione vocis Κυαρογενεια philosephatur. Editio Turnea bima sic metitur -υ. --. illam dimensionem admittit metrum. Sed Hephaestiori subjungit Sapphicis versius Anacreontis, quorum ultimae Voces sunt ου μ ατ α ν&-ἄμα τωνδε quae proinde eodem modo notantur in υ υ - -. & idem tamen ait diversis modo Sapphicos illos,& hos Anacreonticos. quod aperte falsum, si ista dimetiendi ratione utamur. quare Noster docet scandendum. υυυ -

497쪽

Bene. at qui toties suos auctores exagitat, hic merito castigasset Hephaestionem, quod adduxerit in exemplum locum ambiguum ex Sapphone. quin quem majora jure quis contenderit cmilem esse Anacreontico quam dissimilem. nam Κυ-γΦνtia passim prod citur, ut apud Hesiodum S. I99.

δἰ centies. Sane si omnes Sapphus versus hujus generis hac in sede ita fuerint ambigui, ego non dubitarem vel contra centum Grammaticos, ut etiam aliquando pro auctoritate loquar & Pavoniram, decernere, Sapphica illa Anacreonticis esse gemella. μοὶ Θανῶν γινοδ. έ μ ἀν ἀλη λδεις l sic Flata

mox διηνυσου

Florent. & Turne, Uar. Lect. πυθμανδρον. hi rursus se plane rudem rei metricae monstrat. Ηe phaestion hoc metrum dicit esse factum secundum Characterem π ανακλ μενων. Schol. p. 48. Rutem recte docet μετρον ἄν-λωMενον dici, quia is essaepe deseriem tempus in pede aliquo resectatur S compensetur m

sequente pede. id est quando ultima pars pedis tempore deficit, illud aliquando suppleri in prima parte

sequentis pedis: cum illa tempore uno bundet. exgr. in πολυελβον ἀφροδιταν. ita est mensura --υl-ο--l aejam βο, debebat esse longum : A. e. autem breve. at velongum compensat, quod in τω βον deficit. eodem modo in nostro versiculo κατέδον ερωῶν ωουγω. est dimensio u υ-υ-at debebat esse υ υ - - l - . Viades ergo in quinta syllaba εω compensatum deseditam quartae syllabae ει. Jam Mitalus dubitat, cur re serat

498쪽

larat nostrum versiculum kd mretra resexu , ad τια δεα& ut Benitrio obloquatur, qui hic rectis πιθόμανδεον praetulit ad Horatium l. Od. 23. dicit ,, qao IdvΘομαν ον admisso, pedem amittimus , in quem οἰνάκλειδιι feri potes. at dic, stupidissime bipeouna, uid hoc ad rem y nam utrum putas esse leta, quia re vera ανακλωδαι, an quia possunt ανιι- si polixe ita placuisset syllabarum tempora permutvre, & inter se dispertirit prius vehuna. Et quae in his vocibus πυθειαν 1l καΤεδυ,'ε l erit αἶ in ινι P an prima in κα u longa est. imo brevis est, ut

debet inh : & δὲ brevis est, ut potest esse. hic nulli

ἀνα-λἀri locus. quin multum abest, ut legendo πη- ρομανθον amittamus Vocem, in qua ανακλασις fieri possit. imo sic retinentias vocem, in qua re vera δεα κλασa fit. nam prima in hac non est brevis, ut putasti, sed longa est, quemadmodum in . uti optime animadvertit DoctisT Arnaldus : qui tuas inanias hinc jure abigit. ita in πυθοχρος γ. ml- mr autem Strabonem L. IX. 6 a. seribere. να πολιν ans si πυθεια. -τε οἱα ο ρ πρωτων σολαεlia, Me nn - ακοιμάτου, φ Ἐθώνου. nam om nia a π ύΘειν quod producit primam, venire clamant. etiam ibi scribendum audivisse. non πυθε R. putrefert. alioquin manifeste erravit Strabo. nam

πύθοιν Illie errat Casauh. cum exempla productae vocis Διὸ advocat ex Eurip. Medea I 3s s. nam ibi bene legitur-lti Barne quin si legatur prima in is,M, producta dicenda esset et non ultima in Aia. In Theogh. 326. Risis διαβολι 1 majorem speciem habet. sed re vera non producitur λα ; sed Iones diiscebam procul dubio Δαβ.Aia. Dores iterum servata Alonga. hoc mirum videtur; sed verum est. ita . producitur. sc ..is.. . sic Ac in sed tamen hanc vocem non του ενειν, sed viae. venire lubens dederiin

499쪽

sa CRITICA CAp. X.

πύθών producitur sua natura. vide Castu n. nihil hic intelligit Pavus, nihil. & nullo jure sus hic Minervam, Pavus Bentlejum docere sibi arrogat. porro. τυθ ογ, ait plus esse quam πυθε γα. nam putat αυ ad πυθοααν reserendum Ego vero, si jam tale verbum daretur, quod adduxisse ex auctore portebat, antequam nobis obtruderetur, Ajo significare minus quam : ut in centum similibus. quam enim raro intendat vim verbi haec praepositio, dbrunt Graece doeti & pueri decennes. Γω ο καθαριως ἐῖθημιμε l καθανα Cod. re Flor. P vus ἐπ' αμοίτεροι dormivit mox inepte versum prosae specie exhibuit: cum certum sit versum facere Σιαῆλος - , V. Nam alia mutavit non magis cena, cur non hoc' at rationemne exigo ab ἀλογω Stolonet codex distinguit bene & Florent. P. 4 I. παιωνιον. Flor. semper sere errat in secunda syllaba exhibens ο μικρον. & haec sic mutila hg-

Pavus. ,, 'ars major versus Iambici at nisi superba inertia obstitisset , habuisset hic integrum Iambum ex Flor. & Cod. Ε γωρε δὴ νοῦν Mῆα Κρητυν μελγ. omissum hoc in aliis, quia in sequenti veri etiam Δ. . st μακάργε 'Αυτο αενεο l deest versus in Florent hoc loco. en quo ordine illa exhibeat. αγα- χθον .

500쪽

vus adnotat. H. Christianus ad tuam Vesparum stropham emendat is λαξι. probabiliter admodum. plura forte suo loco at, homo importunissime, Ulam fropham 8 ad quaint an poetarum loca hodie per strophas indicamus t ais probabiliter. imo aeque cer- tum id est atque certum est, hodie ineptiorem te hominem non literas tractare. addit, forte Moloco pla-ra. ad Aristophanem, Tu plural Musae prohibeant, ne Comicum istum conspurces, uti reliquos auet res tuos. & Musae prohibebunt scio. vellem autem scire, quis sit ille Vir, quem Κusterus ad Suidam V. Λarua, scribit nunc occupatum esse in emendando se illustrando Aristophane. Pavus sorte hoc nobis sacile dixerit. Vesparum locus est VS. I 266. .

Ματ ρ ιο πνοια κλυθr νυμφῶν ἀβρήν , Δωρ , κυμοέυπων Ηρο αλιων μυχων. Salmas ad Inscript. pag. ro . correxerat ηe ν'. Oprinceps: regina Dori, suctilonorum marinorum recessuum. at de regina femina Pavoni rus olet. quem rogatum Velim, an dentur reginae masculae.

ded scias, Pave, hanc suspicionem viri magni niti Florent. libro, in quo exstat qui praeterea scis, an Salmasius non putarit dici etiam vel Elyin. ηυνωρ pro adjectivo habet ο

라틴어 텍스트