장음표시 사용
511쪽
decem alias suspiciones: dabo. sed te nolle, Lector, arbitror. Arnaldi conjectura a M., a se commendat eruditae observationis condimento: cum Pavoninae susipiciones ubique sint siccae & aridae. μίδοισαν pro μεδοισαν habet plorent.
' ἔ δε, absunt. & - τοιουτον stribitur. Quae de Canonibus Pavo, in margine jam mei libri adnotata. sed illa tamen non talia sunt, quin ex hoc pumice potuerint exprimi.
m l εκτε. alterum barbarum, quod sibi serva vit Pavo.
ν τοῖς τοιἀ K l non leguntur neque in Florenti na, neque in Cod.
ειογλως l μεγα ειογλύ R . optime. Diu quod seribendum Hsειογλως. Suid. ἄντρωπ o . , sna τοις eii ις ' απουδαιοις γελων S χαίρων.Μειογλως est barbarum, υη γελως dicendum es et non dicitur hac forma, sed α ζει . absurda hic rursus placuere homini absurdimmo. qui nec Scho
512쪽
Seholiastae obtemperare potuit. p. st porro
Τὼ-lo μι ταῖς MKSδαις. Cod habet o in Turneb. ομιλε τοῖς quod partim probat, partim improbat, & post ineptias circa ομι- λδή pro effutitas, riai λε legendum decernit. at ubi de o&ιλε constet, quis non facile ταχ in F mutet' ut hic Flor nec a it Cod porro omλa P confirmat exemplo Hesychiano quasi in solo Hesychio illa vox superesset, vel quidquam faceret
ad ostendendum ἔπιλο posse poni pro OMιλεβῆ . quod nunquam docebit. ομὲλ' uutata notione accipiendum. Sapis multum ridicule coetus. coetus hic omnes
κότηe alicubi vocatur in Aristophane. Mox docte de voce ταw ἐπιεδαμ. & dicit esse τα --ημέσον e. ut legimus apud Suidam in
voce. D imo longe explicatius apud Hefvch. & qui ibi laudatur Schol. Pind. ad Pyth. IV. 2 9. explicans Testχειαν ἔρροντων - βδιω δ' ιμώς. Apud Elym. in V. Glosiae Labbaei sincerae., ἐοerta' reproca. vide reproca. Eustath. ad Homer. p. l686 porro ineptit cum cogitat de et Jhe nam dativus temporis hic bene se habet. pro di P ἐπιε toti c. nec singularis numerus sussicit. ultimum versum sic Florenti exhibet. 'Eυδαίμον ia nexa m μητηρ ἰκργων ψοφηστν si casus quartus in ultima voce obtinere debeat, λεπΤοαλογια Pavonis hic locum nullum habebit,qua Φόφησις ad μΜ6o reserens explicare conatur. & sane risus potius
513쪽
Iumvae. & frangi oratione, versu subsellia dicuntur. Sed haec abrupta plane alium forte sensum habuerint , & secuta fuerint quaedam , quibus μή haec describebatur plenius . illud σε etiam incerium redditur, cum τε habeat Flor. & ideo incertum , an baec respiciant το οωιλε. porro Canterus tribuebat Juniori Cratino.
ρων. nullo jure. vide mox P. O.J ψιροθο l 2ωιρει. non deterius. ἐιφαρμόζον l ἐφαρμογν. male.J - θl τους- πυδεεις l πυτι εις. t ποιη ει. Cod. & Flor. οῖο, εξῆς χορμαμβὶκον l Oiς εξῆς χορωφιβον.εξις χ. t 6 δε-s Ἀρ-ου. ἐρασμονίδη l ερ- μονιδη. -αιτουν, l Pavo. unde pendet. . ωκνὶ Z id nemo mola dixeri , a quo pendere pοιs. at, pone illum dativum pendere ab aliquo verbo ' an ignoras, homo Graece non tumultuarie docte, semper dici παραιγῶα ρ puderet lapsus talis puerum quartae Clas. sis. corrigit tamen παραιΤω, m. repudient. at hominem rogatum volo, cur hic subjunctivum posuit, cum forma loquendi indicativum desideret: respondebit sorte se ut furtum dissimularem . nam in Flor. vide- Tam παοαιτουνΤm exstare. aepe ea arte plagii dissimulandi utitur, ut aliquantulum immutet hoc vel illud. Sequitur versu proximo οπερ ρεον ηο ιου. ad haec Pavo ,, viιium manifestum. scribe εξ ια μου. praeced tia clamant. imo praecedentia clamant te esse plagiariorum depudoratissimum, qui tam vicinis locis Florentinam bis expiles. quae hic
514쪽
Iω,ικιοῦν. Haec casu ita evenisse, credat Iudaeus Λ- pella, non ego: nec quisquam sanus. - ἀνάπαιςον l J πρωτον σπονδεῖον λ την si δεἄρου συλλαεLἰ υολομον ποιώσας. Flor. & sic Cod. nisi quod voculam via omittat & sic Turnebi variae Lecti. quarum ratio hic nulla habetur. mutat tamen ἡ ανικαπαιςo, in mονδεῖο, ex ingenio scilicet. Pavum ineptientem recte castigat Cl. Arnaldus. φορο ν εινα l
νενα etiam Cod. scilicet δυναΤis intelligi potest ex superiori periodo.
liose hic Paedagogus Noster increpat celeb Hem ster-husium , qui suspicatus suerat ad Polluc. L. X f. I 26.
πολυεώτου πονVοις σερίφου. nam, ait Noster, εχοντες vel
smile quid sequebatur. esto. porro idem Uir doctus
Dramatis titulum putarat οἱ irενιφιοι & Ubicumque occurreret OI σευ ῖοι. Prius reponendum autumat. sed & hic Noster 2ιακυνοτ αλμησάμεν di , cum habeatur u τοὰ Σεριψοις, legit eo τα ς Σερίφοις, &valde ridicule insulam Σ ριφον perhibet mulierculas amare, id est, generis esse feminini. Nam ego saltem inde colligerem, esse masculinum. Masculi enim συσιν mulierculas amant, ut mulierculae masculos, sed homini quadrata rotunda videntur. ideo ergo corrigit u ταῖα at, si objicias, modo dicitur Σεευφ' non Σεειφοιο ille secare novit & hunc nodum se Corculum festivum sic ait corculum pedanticum in Seriphiorum arrogantiam de qua unde constat'J perstringere voluit in ipse IiIulo: nam Iarva
515쪽
CAP. X. insula numero amoliore non designanda. Ο acumen egregium t Quasi non diceremus aeque Capreas ac Britannias. At tamen mox ipsi Pavoni & Σεεμοι. Miabula dicta fuit. θ', qui aliter sentiunt, er
deritae de Democrito scribebant. si ita: hic Amit laedami habitat Medicus quidam, qui egregie ἐῆο- Nam praeter naec , quid mox legoῖ ,, Tον in πολυl3ωὶον l πονιψ l hic mala notatur
Ionga. nam sic de Catalectico non constat. lege igitur βώτον , ut trochaeum in is Inarietis postr mae sunt
ambiguae, ut in ipsis Amplicibus. M Certe furiosus imconsideratius loqui non potest τον hic positione non erit longa' eto, hic ultima pars Trochaei faciet 8 quid hiaterat de Asynarietis stultorum Alphat Metrici
docent άσυνάρωετρα, versus non connexos, ut ita vertam, habere duo κωλα , duo membra 3 docent praeterea, κωλα haec sequi nat am integrorum versuum, in quibus ultima syllaba est in.
feraiss. id est. ultima syllaba in primo κώλω membro potest esse longa vel brevis. id est, non curandum est Poetae, qualis illa syllaba sit, nam versui non ob rit sive longa sit sive brevis. ex. gr. si ultimus pes prioris κωλω dactylus ex lege metri debeat esse : nihil vetabit, quo minus adhibeat poeta Vocem, cujus ultima syllaba est longa, adeo ut non dactylus -υυ sed Creticus -υ- ibi locum habiturus sit sine vitio , cum ψ ε τὸ τελους ά2Boo. γ sit. sic in hoc versu, in quo inpegit Pavus, πών. ultima syllaba sine vitio est longa, & pro Trochaeo est Spondeus sine vitio,
quia est ultima syllaba membri primi in versu ἀσυν-τήτω , non connexin , ut ita dicam & stulti est Φο, hic brevem pronuntiare. nam eadem ratione longa est ac prima in πονΤιαν. nempe positione. imo
516쪽
Cάν. X. VANNUS. 469Hephaestion dicit Dactylicum hoc Cratini esse καὶ -
ληκῖον εις quarum duarum syllabarum ἀδιά- est ultima. & licet re vera e computatione Metrici deberet esse Trochaeus -υ: qui dactylus. fieri posset addito uno tempore v. tamen recte etiam longa syllaba adhibetur, & ita ex Trochaeo fit Spon. deus re vela: sed qui haud essiciat, ut non Grammaticis dicatur δαίυλιυν idem fit in δα λικω ἀκα ληίεκώ. cujus κωλον prius integris quatuor dactylis constat: ut superior versus tribus integris dactylis, & duabus sullabis tertii dactyli. Jam in illo ἀκαταληκὶ κω ultimus dactylus sine vitio fit Creticus. id docet ipse Hephaestion
At etiam ultimus quatuor pedum Creticus, propter imdisserentem Jllabam in fine. ποax Aiae debebat esse dactylus : sed fit Creticus. εμ ν π. debebat esse Trochaeus, sed fit Spondeus eandem ob causam. neget ποῶ rariis e facere Creticum, & adseveret esse purum putum dactylum, & poterit negare 1acere Spondeum. Misellus confudit syllabam communem quantitate cum parte pedis, quae insisterens. omnes ultimae syllabae indist erentes tu omnibus versibus: jam quia κωλα haec in δευναε Diτοιe imitantur integros versus, etiam omnes ultimae syllabae indifferenter in κώλοre usurpatae a Poetis. Quando autem dico in omnibus versibus ultimam
517쪽
CAP. X. syllabam esse indifferentem, excipio Anapaesticum. quod necessario ultimam syllabam habet longam vel natura vel positione: natura ut in παιπάλους, positione ut in βωτον π. hoc recte observavit primus R. Bentirius in Epistola ad Milium p. 26. hoc recte . confirmavit S. Clarkius ad Homer. Il. A. Vs. y I. quem vide. & causam hujus rei justam ab ipse prolatam inventurus es.Vide mox ad p. I in Notis. Porro Noster P. I Sy. ad p. F8. reprehendit Schol. quod in hoc versu
nescierit ultimam in Moarm ambiguam esse: imo dixerit Ibnsum. at, stulte, σου minime est ambigua syllaba, est longa, aeque atque in κιπωμα sed est m- disseiens θllaba longa hic: in alio versu eadem sede erit pro brevi , .sine vitio. Homini similes lapsus
frequenter accidant, necesse est: nam omnes io mulas Grammaticorum miscet & migrat: Iambos puros um inpurissimis. αλαῖρρου sVllabas cum Uινα e. &p. Irm versculam cum id est, cum vel iculi membro & parte. ait enim postremam uisiuscujusque versiculi in oriynarietis ambiguam facis. at iclnihil siqnificat: extrema versiculi in omnibus metris est radiiserens. voce membrum, debuerat uti
ait autem ,,leg igitur Αωτον. quid hoc sibi vult pquid ille accentust an ille indicabit Ψο, esse breve. imo scribendum fuimet, si tale quid significari debuisset, βὰτι,. sic ultima apparuisset brevis. Utilius tota hac animadversione omissa potuerat observasse male poni notas in ὁλοῦ πο λοῦ . quid enimi an in Dactylico habet locum Paeon secundus. υ--ῖ hic Θσοὶ unam syllabam fiscicns, una nota insigniri debuisset. unum verbum his addam de voce Σ.-: circa quam Cl. Arnaldus recte sententiam Dociniis egre-
518쪽
tus. in mentem aliquando venit, quoniam εώ σε δεῖ οις tamen toties Occurrit, an sorte incolae ipsi possent esse dicti θεοφοι & σερμοιοι. ut Δελφοὶ . Δελφος αν, ρ. vide Plutarchum Tom. II. p. II 32. Porro ad δυια παλιους. asperas ait noster. ovide Suidam. & ludificatur lectorem: qui ubi viderit Suidam, nihil invenerit amplius, quam δυσπαίπαλ . τροχεῖα. At sorte apud nullum Grammaticum uberior Glossa exstati non scilicet apud Hesych. l & si vox explica.tione indigeret longe aptiora dici non possenti imo. Sed Suidas erat ad manus: notula fabricanda: en notulam. vide Suidam. Decennes sic pueri possint ad modum P. C. Pavonis notulas scribere. vide Ca-lepinum. vide Schrevelium. vide HederIcum. P. s I. 'Αρι ο λυσμελης, ω 'G ῖρε, δαμναὶαι - θί .Flor. εταδε. & ut apud H. Stephanum. Vitio tJpographico παΘm in Turnebiang. eo admisso censet λυσιαελε e poste legi: ποθος tamen quoque Critico Dupondio non displicet. imo alterius istius le
addi, vel pro altera voce poni.
si α συασιν probum, ων legendum. & tum hi duo sequentes versus initium duarum odarum constituerint. quod notes, Leictor.
519쪽
C p. X. Non miror haec perquam obstura fuisse visa illit rato huic literatori: doctis enim haec etiam difficintatem creaverint. corrupta esse non negarim: sone
tamen non adeo, atque ipse putarit. Videamus primo varias lectiones in hoc loco. I Flor. 3 , αι. ωρ e adhuc. Ursinus δε' ἔτι. eodem redit. Arnaldus etiam accipit pro η ἐα. sed in terpretatur anne. eodem & id redit. vide Vannum de hac particula. p. I 4. Theocrit. IdTll. II. 6. 2O. II 4. Pavus hinc extudit substantivum ver aa ue es Dinomeni Cyrraciensi. nam ne notissimum. potius d cuisset Alcaeum hac voce ipsa uti pag. Ioo. Ursini.
εαο autem omne eximium V laetum' οἱ ἔφηβοι et πο- - εαa innotuerunt ex Athenaeo omnibus. scilicet
Athenaeus ipsi ex Scapula Miseret me aridi tophi ,
cui nullum usquam exemplum suppetit nisi ex Lexicis. mox rursus ver significat fortun prospei am di re, umst tum maximin laetum. At haec significatio, Pave, nondum omnibus vel ex Athenaςo vel alio innotuit. illa
tibi probanda fuerat. sed in Lexicis non habebatur.
Tyρ admirabilia comminiscitur hic. primum fingit Dinomenen hunc esse Gelonis, Tyranni Syracusani, patrem, quem tetigerit Alcaeus. Mirare, mirare CHRONoi ocu M in Graeca historia peritissimum Pavonidem Nam ακὼν Alcgei statuitur Olympiade XI IV. jam Gelo occupavit Tyrari nidem Gelae circa Olympiadem LXXll. quando fingit Ni ster Dinomenen adhuc vixisse, & ab Alcaeo fuisse perstrictum. at vide quam immane intervallum inter ακμlis Alcaei & Gelonem Tyrannum Gelae fastum sere triginta Olympiadum, atque ideo centum sere& viginti annorum. ut necesse fuerit Alcaeum aetatem produxisse ad centum & quUragipta ad minimum annos,& ea in aetate adhuc carmina condidisse. Nam ponamus Alcaeum gessisse trigesimum annum eis
520쪽
l3mpiadas uve CXII annos, tantum continges tempus, quo Gelo factus Gelae tyrannus' & quando Alcaeus natus debuerit esse CXLII annos. o mira commenta' homines una vivere R inimicitias gerere credendum, qui sere centum annorum intervallo sejuncti sunt. nam Alcaeum ponit vivum vigentemque tempore Gelonis
jam tyranni. jam illi id non accidit nisi CYII fero an nos ab-αῆ At ei. Quin ponamus Alcaeum adhuc LX annos post annum, cui adsignatur, vixisse: sive anno XC obiisse. tamen intervallum inter Alcaei mortem & Gelonis Tyrannida erit plus quam quinquaginta annorum. & longe magis etiam peccavit, si tum jam Syracusis ponit Gelonem potitum. quod post id tempus aliquot annis accidit. ipsum marmor Arundellianum primum versu LXIX. Aeχον ος
chon fuit. Nonne haec egregie peritiam CHRONOLOGIcAM Criticastri indicant ΤΑt si jam tempora congruerent, non minus absurda his adjungit. nam hunc Dinomenen facit Graciensem. dabimus ei in aliquot momenta hanc urbem. sed veteris aevi inperitissimus homo rursus nescit Gelonis majores ex Telo, insula maris Carpathii, oriundos, & inter illos fuisse, qui deducti sunt in Coloniam Geloam: & ibi Scerdotio fuisse potitos. uti non paucis verbis declarat Herodotus eodem illo libro, quem laudat noster Melitides ipse. L VII C is 3 isq. sed non inspexit, vel non intellexit. en verba Musae septimae. Viri Geloi, in seditisne inferiores, in
Mactorium urbem, sitam supra Getam, profugerunt. hos Te taes Gelam reduxit, pactus ut posteri sui illic An-rsites Deorum estpent: mox Hippocrate Grannidem Gelae oblinente, Gelon inre1 posteros Iolinis vatis, δε- claratus es equitatus Iraefectus . . . Gelorum inpe