Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

521쪽

rium adeptus est. post hoc Bracusis etiam potitus. secundum ergo Pavonem noster Dinomenes duobus locis est natus Gelae & Tyraciae. Rursus hoc vere egregium. sed sorte contenderit instar Apollonii, qui Rhodius dicitur, licet esset Alexandrinus, hunc Dinomenen fuisse ditaumTyraciensem, licet Gelous. Nunc videamus magnificam illam urbem, quam exaedificavit eo fundamento, quia hic Siculum hominem invenisse sibi visus fuit: vel e contrario Dinomenen putavit Siculum , quia hic urbem Siculam invenisse sibi persuasit. Seci vereor, ne urbs ipso cum cive brevi dispareat. Cluverius p. 388. D opus

Diodorum L. . p. 89. urbs memoratur.

id forte corruptum ex Coeinivi. inde apud Plin. Tis cienses. apud Steph. Tu in κλα. an idem si cum Diodori Trinacia ac minii Tiracia, baud temere dixerim. svides omnia'iaec incertissima esse. & hinc tamen materiam arcessit ad urbem suam excitandam Pavo. nec magis certum aliquid, ut decebat, hic addit. Sed

an vel ex ullo horum vocabulorum fiat Tinam prius facit Tυ,κ secundum & teitium

dissicultatem recte movit Arnaldus: & emendat igitur Tu 'κιῆι: addens Dactylum posse locum habere in prima Iambi sede. Sed, pace viri Eruditissimi, nullo modo locum habere statuerim in κωλι. Iambico: κωλα enim non ita libera sunt, atque ipsi versus. sed hoc leve. & quoniam ipsa Tυνακita locum hic jam non habet; de ceteris possumus esse securiJ unde igitur hic t unde geminatum 'Pl & tamen audacter Vocat Tyrraciensem: quasi Tυμ-im esset Tyrraciensi s. ut adeo hoc nomen urbis incertissimum hic nullo modo locum habere possit. Sed omnes has sorte dissicultates facile superarit redivivus noster Amphion,

522쪽

Tiraciae conditor. Haec si int re vera plus quam Romanensium nugatorum deliramenta, ita homines, ita

urbes in aere fingere. Pergamus ad alterum versiculum. mox nostram sententiam declarabimus. 4 α ραενα λαμπW- κέατ eis

priora verba minimum dissicultatis haberent: modo de ultimi vocabuli sensu & orthographia

constaret. in Cod. videtur Mυοo ήω quod in me trum peccat. in Flor Mυρο-ω. item contra metrum: sic quoque Ursinus. H. vero Stephanus in tertia Lyricorum Edit. quod P Stephanus correxit in Pavus mirifice corrigit '. νευρσίνου or. in arca wrrea ei. et id est, Dinomeni. ride veram

Pavoninam elegantiam in illo οἱ in fine versus. sed si duo sunt initia duorum versuum, ubi tum illud hellum οἱ l Arnaldus Mut ιναίω . eodem modo intelligit in arca. si modo Mυρσιναῖ aliquo exemplo stabiliri posset, in sequenti versu sorte substantivum κιβώτι- vel simile expressum suerit. Videamus jam an aliquid magis probabile in medium adferri possit. Et magni sane momenti esset, si cognoscere hunc Dinomenen liceret. & mihi non Siculus: non Tiraciensis: sed civis Alcaei fuisse videtur, vel certe in civitate una versatus. Novimus, quem locum Lycus apud Alcaeum obtinuerit , qui secundum Horatium L. I. XXXII.

Uberum N Musas, Venerempte, N illi

Semper haerenIc m puerum canebat, Et focum . nigris oculis, nigroque Crine decorum. Novimus non uno Bathyllo contentum Anacreonta

carminibus quoque celebrasse Cleobulum & Smer-dian. Si obdem genio suerit Alcaeus: sorte an Lyco addendus

523쪽

. 5 CRITICA CAp. X.

dendus hie Dinomenes. at talia iusipicari aeque incertum atque injuriosium in poetam est. si tamen huic suspicioni aliquod pondus addere ' si Dinomeni huic adsidentem Alcaeum tibi spectandum d re possemust & nisi animi fallor, id quidem fiet. inspice Athenaeum L M. C. I. p. 6 I. ibi lego.

παρ σδον. an agnoscis ibi Διννομενη plane scriptum, ut in Florentinat uuid ais, Lector, huncne ego fingo Δεινο- να ενην ΔιννομνηJ: an ibi ante me natum in Carmine A caei spiravit: sed aegre ' restribe. Δ-οαεν,1. e poculis Dinomini ad debam. Audi Casan bonum ad hunc lacum. at testimonium Alcaei pro deposto non injuria habuerim. sed tentare quid verat I scribo cta 3 ποτη-

nes est ustatum Graecis nomen is videsne magnum Animadversorem hic agnoscere Dinomenent uvidi sic dudum ante istud tempus ediderat Ursinus. 'ta

manis alibi meminit Alcaeus. haec verba ab illis Sapphus sorte seni non multum abierint.

Quidquid sit, videmus in Alcaei Carminibus Dinomenen non semel celebratum. & ambo loca magis eo tendunt, ut credamus amicum Dinomenen quam inimicum Alcaeo. Sed quidi subito e manibus ille in secundo loco elabitur. ωχεῖο. , & Pavo nina Magia Dinomenes noster in tria quatuorve ρο- cula transformatus est. D Iegendum enim in isto loco,

524쪽

Alcaeus. Ε variis poculorum generibus assidebant haec pocula, ονvξ, μα- . de poculis eleganter dixit πανἐι,, ostsidere N jacere una. Eleganter me hercule & plane Pavoniκωe. quin Lector, qui nescit unde haec petita, dejerarit, Pavonis hoc esse commentum restabat, ut Criticus sermones nobis nariarasset, quos habuerunt Alcaeus cum histe poculis &poeula inter se, ubi aliquantum incaluerant mero. Doleo sane quando ingenium humanum histe ludibriis expositum video. est enim S. Petitus L. VII. Misteti. I. qui nobis haec, atque utinam haec istius generis sola, narravit. Dinomenes ergo utroque loco maneat. an vero fuerit Alcaei παι δικα, in medio relinquo. sincit notiorem tibi hune Ἀ- nomenen reddidisse. quid autem faciam voci κώ

Sed quid faciemus vocibus τω Τυρρακηω. pro quo Florent. Tvisio . H. Stephan. Τυρρακίω. unde suum Tινακίη & Tu Θώη furatus est Pavo. si velis

urbem aliquam hic intelligi, latissimus jam tibi campus patet. nec una Sicilia concluderis. Sed quia nuhil eo in genere mihi succurrit, quod probabile fit,

a conjecturis vanis abstineo. levem suspicionem proponere tamen liceat. in Florent. legitur τῶ Tυ-- κω. sine subseripto Iωea. essetne igitur Genitivus Doricus & nomen patris Dinomenis, cui nomen Τυ imirabor si plumbeus Pavo acutius quid excogitarit. Secundum versiculum, si quidem cum primo cohaesit, ita caperem, ut ταρμενα restring rem ad instrumenta convivalia: ad pocula. de quibus λαμπρος, & λαμπειν non incommode adhibetur.

sive accipias, ut illud Horatianum: ne non N cantharas lanx ostendat tibi re. sive potius ad mate-

525쪽

riam & opus instrumenti convivalis reseras. & in

μυρσιν, ω Vel latere putes Murteum aba

cum.

Si vero, ut Florentina innuit, duorum carminum sunt initia. e. enim habet: ultimum versuinesse adjectum a docto alio grammatico quodam, qui ejusdem generis ex alio poeta metrum adjicere voluit. vel aliquid intercidisse, quo significabatur non esse ejusdem Alcaea. liceat in re obscura hariolari. nec tamen id suspicari auderem, nisi aliquo modo huc impulsus essem a Florentina Κditione. illud si dederis, in hoc carmine actum putarem de Harmodioti Aristogitone, qui Tyrannum Atheniensem Hi parchum occiderunt, celantes gladios in myrteis r mis : & cujus facti Scolion meminit apud Ath

de metro non respondeo. libuit tamen versitum specie haec proponere. vide Κusterum ad Suidam in L. μυεΤου Nescio autem , qua auctoritate H. Stephanus hoc ipsum Scotton Alcaeo inscripserit in Lyricis suis p. 16. cum ista tempora Alcaeus minime adtigerit. quin vocem ita Alcaeo attribuerit in Lexico. sed etiam in pluribus sequentibus errat. quae omnia sunt Carcini, ut patet ex Athenaei loco laudato & recte omissa ab Ursino. de historia notis. sina possunt consuli interpretes Thucyd L. UI. c. s . si haec suspicio non plane vana, hIc armasgnificabunt, quae λααπρα dici posse nemo dubitat. Alcaeus p. Ios Ursini κναμίδες. Haec

526쪽

Car. X. VAΝΝUS. 47s, Haec ad locum hunc sine dissicillimum: in quo conjecturis aliquantum indulsimus. Id vero certum in dictis, Pavonem crassissime errasse in HismRIA & CHRONOLOGIA Graeca, cum Alcaeum facit Geloni Tyranno aequalem. . nugatum cum de urbe Tyrracia cogitat: ineptiisse, cum Poetam Alcaeum, qui patriae suae tyrannis & vicinis fuit inimicus, odia quoque exe cuisse fingit cum Gelone, Syracusiarum tyrauno: &id quidem tam ridiculo modo, ut non ausus ipsum Gelonem tangere, eum in patre Dinomene laedere voluerit: cui stultissime quoque contribuit:soremtem flatum. cum hic Dinomenes procul dubio, ut ipse filius, antequam tyrannidem invakrat, fueriti διωτης, ut Gelonem ipsum vocat Diodorus Lib.

Ex omni parte igitur hic se turpiter dedit Thrasb-nides noster: qui & in eo errat, quod Carmen hoc vocet Alcaicum. Nam licet ab Alcaeo sit conditum, a Technicis ita non vocatur. Quis enim non rideret Grammaticum , qui Sapphus aliquam Elegiam vocaret Sapphicum Z at eodem jure, quo hic Pavo, uteretur. sic mox p. 14s. Vocat literam duplicem: quain Grammatici nominant adspiratam: d ξ. d plices, Pave. θ. o. χ. aspiratae. quid nunc te, a Gliteras doceam, Cicero rogabat olim L. Pisonem, Virum consularem. id te ego, hominem nihili, majori jure rogo. quod si fustibus, ut ille ibidem ait, minus pepercissent, qui tibi monstraverunt olim, verbis tot ego pepercisse potui dem , nec paene senex ignorasses, quae pueri sciunt. Recte equidem Θ ex TH. S ex I1H. X ex ΚΗ conpositas literas dicere possis, adeoque duplices vocare, ut pulcre ostendit

J. Buherius in doctissima Dissertatione de priscis Graecorum & Latinorum literis p. 161. 6s. in calce

Palae

527쪽

CRITICA Cip. X,

Palaeogi aphiae Montesticonianae. vide quoque Ar-naldo in AnimadV. p. 4 Sed nemo, nisi intellisi non velit, Grammaticas vel Pro fodicas tradens disciplinas, haec elementa duplicium adpellatione designarit. haec subjunxi, ne cavillationi locus pateret.

Ψο 3 bene. alterum Eloecum. Bloecistae hic nihil displicuit. ὀ θολεπρο Ursin explicat , Martis

vide ibi Stant . & Hesych. explicat quo respicit Ursinus. Schol. Aeseh.

Mercurii Vs. 3o8. vide Barnes. Hisce auctoritati-hus quisque non laesae mentis manum daret: noster non. primo nestio quid de mysteriosissime intra dentes murmurat. Dein ipsi sententia je.et, ut

ινρσολοπεν dicatur pro ὀρσολοφ . ut Neptunus dicitur ορσοτριαινης. ita sane dicitur. sed hoc nihil facit ad εσολοπ . debuisset docuisse usquam λerro pro λοο θ' scriptum. mihi cum aliis ομολιπγ A,Me dicitur ea dem ratione ac Verbum ο-νολοπω, . quod inde deri-Vatur. Pavo plura alias promittit. Sed vide Ar- naidum. reliqua se pugillari ter habent ait, Ii modo pro disjunctis iungas con uncta iaεναίχωlui at primo rogo. cur πιναί ista & non μεναχ μαν scribati nempe ad Ionismum vult revocare etiam hoc fragmentum

528쪽

Anacreonticum: ne, si in his &similibus Dorismus i veniatur, nihil obstet in ipsis Odis reliquis illa di lectus. & hoc mutat ita stellio literarius non admonito lectore. porro ait is contrarium satis tritam usu. ubi ergo κωτα , Pave ξ in fragmento Callimachi p. I p. At Hephaestionis lectio inherta est. sed ibi se bene habeat. an ideo satis tritum usu esti sed cur non ipsos ex Athenaeo, & Plauto asduxistit tandem ait, nam nihil usquam sani, Φιλεμ Anapaestus est, s editores sequamur. sed Iumbum malo, ut Ionica st diabss. exempla iam habuimus plura in hoc opustulo. at ita potest quidem: non tamen certum est. sed ubi ista exempla 8 nempe pagina so in ἐμεω &-cur hoc non addidisti, Doctor tenebricoset P. s2. τυπως l τὶ πως λαμβανομένου l δυο λJΡ, sq. ἔ ι. μ. t vita l. μ abest quoque in God. δαίουλουι-l-αύτους sic quoque Cod.

sic mox. potest esse dativus plur. & Genitivus si gularis. Genit. etiam obtinet apud Diomedem Sch lasticum in Artem Dion7sii. quid malim ne cio. po ro dubitat an O: sit qui, an οἰ pro ἔ cujus. quod stultum est.

Hephaestion hic , ut obiter id notem, errat in exemplo. nam id excusiari potest eodem colore ,

Fili quo

529쪽

C P. X. quo p g. usus est ipse, ubi rationem reddit, cur excusseri possit secundam corripi in χαααΛMάδ eidem hic obtinet in Aiore. δε- η Δiος-& sic optimi Poetae vocem compositam in δευναρτητοις adhibent, quasi re vera essent duae voces. aliter id non licet quare erravit hoc nomine Scaligerietiam tu Catulli Carna. XUII. legens assulis antis: - Eo i CHura ponticuli assuli l tantis, irredietivus& vositus ad metrum longe melius, Crura ponticuli asculis i santis, irredivivus. id optime quoque animadvertit inter alios R. Ben Iejus ad Horatium L. IV. Od. VIII. II. Non incendia Carlthaginis inpiae.

2 . .

docetque aliam plane rem esse in his exemplis Hora, tianis IL 12. Dum sagrantia det torquet ad oscula.

Arcanique fides prodiga perliscidior vitro.

quibus exemplis adde L. I. XVI.

Hostile aratraem exterritus insolens.

Antehae nefas deliromere Caecubum. IL XVII. , Utrumque nostram inlcredibili mod i . c A. . . .

Vide

530쪽

Vide quoque Lib. IIL XII. a. Ia. Non ob hanc causam tamen rejiciendum docet illum versuin Al. Cuni amius pag. Io . exemplo ex Lib. IV. XIV. Spectandus in ceritamine Martio. cui adde ex L. I. XXXVII. ' Mentemque I mphaliam Mareotico . debuerat igitur aptius exemplum adduxisse Hephaestion, si dabatur.

t Florent. plenam distinetionem ante hanc vocem habet. & Cod. 'I.βακχηι habet in initio Uersus. nec agnoscit voculam sed redis vulgata is habet. vide J. A. Fabricium Bibl. G. Vol. I. p. FT2. ad hos in Bicchicis festis cani solitos respicit Pollux Lib. IV. Cap. VII. παροινια , 'IOS vero simile autem fit, Archilochum sorte primum Jοεακχον composuisse: deinde ab aliis poetis alios hJmuos ejusdem argumenti fuisse additos. sensim omnes illos in unum sasciculum collectos & ad unum auctorem relatos esse. Sic Pervigilia Veneris duo, in unum locum collata, coaluere , ut probabile admodum nuper reddidit illustris J. Buherius in Adnotationibus ad illud Carmen, Petronii de bello civili