Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

551쪽

τε is, vi ο πάγγ ἐλύεΤΟ. nec dubito de locis Arati ita in Q. calabro L. I. 3s4. οτ' αἰγοκερ ii ἀελίου ἶς. ibi in Cod. legitur . ελίους τι & supra I gl.

Ior, ais legendum. εζω. id ita pronuntiatum. dicat confidentia vestra mihi, Pavo , unde sciverit ε- ω magis quam pronuntiatumi vide Arnaidum. Pav. Jortasse verum. prima tamen nondum mihi reperta longa. At, Pave, tui oblivisceris, Tanceps vocalis. producas audacter. Λῖκ'J Pav. Labbaei Gl. Λ, . ingluvies. λίπω pietueri corripit primam. - etiam ego glossas scribam. abaeomen. venter pinguior. Abdomen. ventri deditus homo penultimam corripit. At λἰη γ sive propria sive metaphorica notione semper brevis. alia vox in Hephaestione quaerenda. paulo ante Arnaldus non adprobat quia brevis aliquando invenitur, sed longa est media syllaba saepe. &, ut puto, frequentius.

εε, αγλ. quod non animadvertit Pavo secundam coria ripere. mrte ut οἰῶγη .P. IOI. P. 3. σιλλ forte suit scriptum ΣΙΔΩ N. Δ in Λ abeunte ut millies. oecimo haec arcte cohaerentJ At optime Arnaldus ex Prisciano ostendit legendum μαυ-ς -οNνους λοχευε M.

vide fragm. Aeschyli p. 819. in Mit. Prisciani Flor

habetur. OIςν - πιώτης. mea ενους λοχευε .

552쪽

sed facile I & OI mutantur. sic p. I. in Hephaestione habemus o κου pro ι .u. At in Cod. meo Prisciani antiquo habetur perspicue cetera satis

corrupta sunt.

' Iστρος τνιαυας 2 ρτηησεν λοχευε 1. Vocem . . extricare nequii. Scriba enim

ruae lectio nec ipse spernenda. μα iust adhuc aptius e fluvio diceretur, quam λοχ-Τα' quam is eodem redit. nonne talia excutere debuerat ignavus Thra- idest . ' P. Ioa. sic etiam in ipso textu gemino accentu fulget haec vox: an potius duae voces: quas hic inscite conjungit nihil intelligens Grammatistat ἐωλὴ perdita faciat. in Flor. λη. vitioie. hinc tamen poterit instruere ossicinam iam barbarorum vocabulorum: quale ejus notavimus

p. 279. Vanni. Quin aliud suppeditabo, si desiderat Apud Helladium in Chrestomathia p. 967. in

Thesauro Gronoviano. Tomum indicare jain non Vacat, ' occurrit εριο η. quam bene Lexica docebunt ex Aristoph. Εqult. vs. FO8. & Uespis us. II 3. laudantia ἐυωλη. pro vento ποαio.& pro pernicie lanae . at negavi occurrere active. non hic igitur latus praebui Pugili Critico pminime. nam de adiectiva terminatione mihi ιbi sermo. nam nec illud obstat, quod s. v n. X.. p. 967. .

553쪽

aliis noxium. Si Pavo potest ostendere terminati nem cum substantivo conjunctam & significantem tum active, errasse me satelUr, veniamque e rati petam ab aequo Lectore. nam si vocem laudet e Lexicis, falletur. Suid. πειωλης ὀhomo inpudicus, Cinaedus. & ea ratione πατρωλει significaret non patrem perdem , sed a patre perditus. In porro pernicies lanae. lusius est Comicus: quem Chrestomathiae Ructor etiam in Euphorione

at porro sorte cavillabitur , quod sit hic legendum in Hephaestione εξο λη Θηίηῖ nam Iambus in antepenultimo pede in Scazonte requiritur. Sed hoc non dicet, si memor versiculi fuerit

Arnaldus locus intricatus N adbse intricarior eius, quam dat Cl. Pawin, expositio. Ejus ingeniosam jιο amplector: nisi quatenus εξωληΘει,1. pereas ver

tere non audeam.

P. I O2. F. ήωeJ ubi ue ex ignorantia mutari imbet in ἔγουν. at tu consule Du Cangium in Glosiario, ubi plura exempla occurrunt. O, εμπαςJ haec non ita exstant apud Homerum

554쪽

. VANNUS. Car. X.

nec umquam exstitere. Grammaticus de prima pa te solicitus, qua indigebat, reliqua supplevit e memoria.quod stri bentibus centies accidit.seliciterautem satis versatur in Homericis versibus indagandis ope

utilissimi Indicis Siberiani. Si index in Aeschylum exstitisset, stivisset illud 'Iω Κλιε. sed ignorasset tamen Alcmanis εν σιάλω. P. s. Πατροκλε μοι δειλῆ κεχαρισμενε. Il. T. 28 . exstat π. ρε. δ. πλεισον κ. Θυμω. ideo adnotat vapidus homo alitar libri nostri tralat iiii. in Flor. vidi mus ipsum deesse. & sine ullo incomm do. nam vox sela sufficit ad commonstrandum quod volebat. εω P. I O3. F. aeuia non scimus certo, quid de Aphonis, Hemiphonis, θ' Liquidis praecise senserit Hephaestioκ. non senserit diversa ab Dionvsio Thrace in Gram m. apud J. A. Fabricium Bibl. Graec. Tom. VII. p. 27.& Αi istide Quintiliano. quem vide L. I. p. 6 . & utrumque stultum est, quod ponit. Hephaestionem non distincta inter αφωνα & Mutas U' se salvocales 2 vel non inter & ἡμίφωνα. liquidas &femivocales. sed nescivit nomen generis haerere saepe speciei. sic literae M. Σ. hic vocantur semivocales: quales re vera sunt. & quales sunt Λ. N. P. T. E. rides illae rursus distinguuntur in liquidas & duplices. ergo omnes liquidae sunt semivocales, sed non omnes semivocales liquidae, & liquidas sine vitio semi-Vocales adpellamus. ii taΤω , ait Dionysius

ζ. e. ι. λ. μ. ν. ρ. c. Hic autem Hephaestion docet,

quomodo syllaba produci debeat, quando semivoc iis, quae simul liquida est, praemittitur liquidae

dunt in vicem. exempla adducit. ἔ MN. F ΣM & ἔΣΛ. nam Σ inter semivocales sed nee liquida, nec duplex

555쪽

' duplex , ut me docuit Vossius. & ΣN. hi sunt unietetius, ubi semivocalis potest praecedere liquidae &syllabae his lamivocalibus praemissae longae sunt nisi quod mox eXcipiat taη - τοι ἡ δ' iaυ ωιι

ησε 'M , ιυνο . ita hic locus intelligendus.& nulla mutatione indiget. homo posuit voces se Moe. πασνης c'rripi in prima. minime gentium

1yllabae sunt longissimae. unica MN compositio excipitur. Haec scripseram, cum vidi Arnaldum hic bene quoaue refutasse Pavonem, dissimili aliquantum 'modo. sed nobis facile convenerit. dicit praeterea de quo non cogitaveram, primam in Γλλο, pro corripi: de quo nec ipse Hephaestion cogitarat. nam alioquin non solum MN adduxisset, ut idem animadueitit. Mox Arnaldus docet, male V1 MD M E Nmutari a Pavone in P si N. nam prius se habet Optime vide quoque M. Mei mium ad Aristidem

Quintillanum P 27 mutat in pro MαΘλης. vide Hesychium & Polluc. L. VII. 93. Arnaldus putat nomen proprium & non immutandum: cui ego adstipulor. nota autem Pavonem literam Σ vocare Μυ-TAM. cum sit semivocalis. scilicet hinc illae lacrimae.1cias, Puel astet, Σ literam esse non ἄφωνον, IemιTocalem , non mutam. & hic ille est , qui non tumultuarie se gloriatur Graeca didieisse. qui ipse elementa GraecaLatinaque nescit exoret aliquem infimaecla s praeceptorem, ut sibi prima initia Etymologiae. Vomanae exponat: vereor tamen ne sustra omnis institutio i utura tam siliceum habet cerebrum. P. IOS. P. 6. addunt ex Prisciano. qui,

Pavet homines nihili. imo illustros viri ΕΣ. Spanhemius & R. Bentleius ad Callimachum p. 277. & 3II. hic de Lana caprina, ut Qlet, disceptat homo. ait au- item, Pr istanus variat. unde hoc noviti contulitne P - Codd.

556쪽

laudatur ρ cer . m Pulselliana ditione utroque loco eaedem literae. In C d. ineo: in primo loco cauda: in secundo totus versus deest. Pergit. Sed inceriae si thctio S mariat PrisciaAus. fors scriptum olim

fors sic scriptum, ait. at quid praemii seram, si commonstritum dederim, sic non fors, sed certo ante fere duo secula fuisse scriptum: & ita larem in manifesto furto deprehendam l eo Pii sciani lectionem primo loco, qualis habetur in Florentina Edit.

Tως-ομνησ-εφη ξεν ΟΛΛΥΣEM AINΩΣ. Putaverat scilicet callidus. ut sibi videtur, plagiarius, neminem Editione ista uirum: uti neque speraverat de Hephaestionis Florentina, unde tot rapinas egit. At non vidit. nam ολυσε, editio illa, ipse nabet ἄλε- .... sed quid si illud ipsum tibi ostendanti inspice Edit. Basil. Is68. ibi utroque loco invenies, Ω ΛΕ- ΣΕ. N AINΩΣ. Quid ais, Lector, Furiane Pavonis adhue dubia tibi sunt ZEgo autem vulgatam in utroque loco praetulerim: quam etiam agnoscit ipse Florentina secundo loco. rogatum autem volo Pavonem, quomodo Hephaestion in sellahis c λη μου taνημονικοῖσι sciverit ita, non produxisie etὸ ΣΙ. & quomodo Priscianus sciverit in Ψωρ ὀ svllabam onon esse productam ab MN P hoc ego eos aio omnimo non stire potuisse: nam secundum Prosodicum nostrum insulsum hic Cretico si ve in hi macro locus

esse potest Quid, ais, Pave λ ωd quid interrogo stipitem. At tu, Lector, qui jam plus quam satis convictus es de universiali, ut ita loquar, Pavonis institia & stoliditate, facile vel hinc mihi adsent eris

557쪽

omnia ista loca, ubi Creticos inducere rivus voluit, fuisse ab ipse pessime corrupta.

P. I O . 'Eν τρw χείρωm πεποίηκι rirnaldum vide. M hic in Graecisinum peccaria Graeculo Merre vir erudicus ostendit. Pavus autem ait. dabitare viros doctos hactenus, utrum anxtimo.ες scribendam Sed vir doctus Jungerm. ad Pol Iuc. X. I 86.-omnino jam olim praetulit: mendacio ergo se jactat Pavo. P. IOS. πλειω Μιω χρονον corrigit. Hunon intelligit. nam ignorantia Pavonina justissima murutationis causa scilicet. . ἡ .iφων l quae de his, Omnia sunt noυπεπληρωενα. Nam has literas OS X fuisse 1 elatas inter semimocales asserit: quod tum credemus, cum probarit. sunt enim mutae non minus quam T. II. Κ. ut recte ostendit Vositus de Arte Grammat. I. IV. vide Ae naid. p. Ioz. DionTs Thracem loco p. so7. laudato.& Theod. Gazam in initio Gramm. Graecae. Nec mihi placet cum Novatoribus veteres terminos mois vere: quia sic omnia potius magis intricabuntur, quam explicabuntur. ως eo τω l Pavus. scribe ως ω τοῖς. ς non obtempero, Magister. interpono cum Flor. inter duo ex empla. vide te ipsum P. Io7ι

Il. .. vs. 2. dimensi fuerunt, quasi συνεκφ--ις, doqua loquitur Hephaestion hic, esse posset in sed id erratum ridiculum. dimetiendus versus enim esset.

558쪽

c1r. X. VANNUS. - rra Pavo: qui vocales longas corripi ubique docet anto aliam vocalem. Quid autem ille. D Uie versus ferriptus in quibusdam libris fuit. ἐῶ πισας τε κ, ελλ απούον ἱκ3Wra.

hos nactus Hephaestion. Inpudens Morio; putasne eruditos adeo ut his fismentis vel minimum deserant ρ primum fingis libros: tum fingis eos lectos ab Hephaestione. addis porro, & sic

re ver εας νη erit SPONDAE PS cum una brevi θ' anatiua in capite. Dii boni, quale monstrum Spondiacumi addit. nihiI nunc aptius aut convenientius. ad calcem libelli eorrectum est σε. quam in- stat se, nune Us caecutientes vident. Imo, PoIypheme, omnes & singuli vident & mirantur in te belluinum stuporem. re vera ita versus debet emendari: & nullum re in eo, nisi ut sit quem jam olim agn it Athenaeus L. UU. ut observavit Clarchius: qui similes hosce laudat imter alios iάνδ' ανδεα Θεοὶ δ ἀμάα-εδωκαν.Ἐmιδῆ πιπωτον εγίνιύο - Τ αρεὶεινοί. Ego autem puto hunc versum ab antiquo quodam P vonida hic male insertum. Florent. non agnoscit. nec vocem ιν & . sinicit exemplum πλεων δ . nam ibi . - μαα. - μων comptu guntur. si ab Hephaestione est, cum Arualdo stiis

bendum potius. . .

quam

559쪽

quam sententiam probat Cuculus nulla factae Arna, di mentione ad Q. Calabrum L. V. 3s6. 's ., ένι-σν-- S ολε- .

ia Spondaeus est. Ita Poetae plus semel. biri Hephaestionem in Enchiridis Vide quaesio, Lector & evolve jam Hephaestionem : nusquam venies doceri ,- -esse Spondeum. imo ide Ε'

ruditissimum Arnaldum ad Enchiridion. sic solet SP cophanta. Saepe autem ita peccatur. ut in Anthol L. I. p. 82. ibi rescribe νεὶ. nisi malis admittere vel .hi hic pati, quod accidit Il. H. Vs. 4 3. . vequod vocibus Θρηίκων &-contingere docuimus 2 1 e. Animadvertit praeterea Arnaldus Pavum dedisse in prima sede versus Bacchium - nam scias dactylica Pavonina esse tolerantissima , &Omne genus pedum admittere. Sed

esse Anapaestum: nam corripi επει. . ut Obloquatur saltem. Κα α οἱ λυκιοι.J Vidimus p 39 ' - , .

t et J vide p. 361. G. l. Vossius de Art.

Grammatiae XV. si Apud Latinos, tum medem sunt mutae, ne e B, C, D, G, , - νauibus Graecos superant Latina F, Jod, sorte ille Vinius fuit Graece rudior, quia non quotannis Graeci auctoris, ut noster Librimelus, abo P. s. H-Uδεις ου παρωQuamvis liber Arnaldi in omnium manibus suo me-

560쪽

rito sit, partem ejus notae hic transcribere non gravabor. Vir doctus versum corruptum esse sentiens ,

eum emendare conatus est. legit autem . t

H 2υινεκοι τ' ευδεις ω μἀν- Θα Κουννά. sed Baec emendatio ei prorsus infeliciter cessite primum enim H hie non es ς quae, ut credidit. sed is sene. alias Corinna, Dorica utens Dialecto , scripsisset α. dein illud No-κοών ' Graecum non es , neque in Graeca Iingua smila es compostum. praeterea Scholis en non ita legisse inde patet byc. ipse Eruditiss Αrnaldus conjicit αδκεθν a. ipsum alio sensu alibi occurrit. P. I O7. P. Io. Εν τῆ 'IMαhJ non opus additione si nec mutatione F , in ἡν. nam ipse Scholiastes modo voculam addidit, ut suppleret δHrοδίαν. At dubito, an ulli emendandum persuadebit pro Illud Joanni Scholastico relin

quent. ε

ω tricatur. ἐςὶ τ sim pliciter legendum.

P. Io8. TεΤροσυλλαεοι οἰ -των τρίπλασιονες.JAlud τε πλασιονες ortum ex praUa correctione, quae manu facta in libro meo. tu lege ut Turnebus ediderat

per bene. τετροσυλαβοι, οἱ τουτων δισλασίονες . . . pro

portio es certae quam pe me sustulit nasutus. In isto igitur correcto libro nihil aliud erat correctum :scilicet reliqua bona sorte sua secit. sed hic rursus ille accentus in prima syllaba τρίπλασίονες me male habet . an ita etiam ille Nasutus correxerat ρ an sorte librum in corrigendo secutus suit, ubi in Ista syllaba videtur esse accentus tego enim utor editione quadam Florentina, ubi semper & in hoc loco sic scribitur δίπλασtiνεις. lineola directa, accentui non valde dissi-Kk mili,

라틴어 텍스트