장음표시 사용
561쪽
CAP. X. supra primum posita. Eruditis boc ruminandum adpono. Observavimus jam non semel
tam sortuitos accentus. ονομασίαν, ni ποδες s--ἰ eo, η πολεων χρησαμένωνJ Vide scientificam notam Pavonis. ,, ut Caricus, modius. sc tamen πόλεων durius
e sed in Sc iis sumus, quorum indolem nominipsi πολιε pro civitate durμm est. At ipse Demosthenes, si de metris scripsisset, aptiori voce uti nequiisset.
stubonum ad Strabonem L. VIII. 1 6. & Deliaca in Misceli. Vol. VII. T. Ι. p. Ira. Rhodiuslaute & Caricus illi pedes Hephaestioni laudantur hac pagina. pedes Ionici, Cretici, Molotti proletarii nimis. an maluit - at id eodem redit. p. 8 I. in Flor. male sie& apud Aristidem Quintilianum male in Codd. vide Mei bomium loco mihi notissimo. p. 27 J
Sapphus esse suspicatur J. Christian Wolfius p. so.
πυμάλω Aniscar, ignorat Pavo: & ideo probabiliter
562쪽
conjicit etiam igM Graecis uno m. Pavus enim vel Graecos Graeca docuerit. ergo legit - πα- ω. dein is in . stcu o vos placet ipsi vel pla re potest. inserta litem μιῆσα legit. a paxilio soluta. mihi vero smile fit legendum esse s--πυου- σαχω Hesychio di aliis explicatur. ξύλον
utinam tale quid rostro Pavonino adpl icaretur, ne pos-λμῆναι τὸ πυρσοιχω optime dicitur. Quid porrol an μῆνα minabim us in λυθῶσα, quia non potest placere litae Grammaticastro. minime. εἰς in ρυμ
bene Graecum est. sic solent semidocti Scholastici, ubi quid a vulgatissimis diversum oceurrit, id statim
P. I . ἄσερκαφαληκῖονJ omnia ista optime resellit Arnaldus. P. II . ΠανΤia μετρου ἀλιθφορος ἐς ιν η τελείαία συλαε η. ύςε δυνοια εινα ἀδους S βροχεῖαν φ μακρονJhic canon patitur exceptionem in Anapaestis. nam necessario requiritur in ultimo pede verus Anapa stus, υυ-. exceptis casibus: de quibus Bentlerus. vide pag. Vanni o. hinc in τεΤραμετρω 'Αριςοφανείω, de quo agit Hephaestion p. 27. cum priores tres Ana paesti volvantur in Proceleumaticum υυυυIυυυυlvus vivus ut ultimus pes καθαρος φλελυμεν Θ , purus F non solutus Anapaestus noeesiario est υυ- .
ubi non suffecerit ex. gr. Olος vel quatuor breves, sive solutus Anapaestus - .P. IO9. IA. dγοωe γ J vide p. 67. Vanni. P. II O. I .- ν-lκεις του l ματst o κλυωνJ in his dimetiendis eadem fuit suaviculorum dexteritas.
563쪽
Imo admirabilis est vanitas & ignorantia suaviculi nostri Criticulit qui nescivit duplicem dimensionem Pentametri a Magistris veteribus esse traditam. Pc IIO. I s. ου μ αμο Bentiri. ad Callimachi Fragm. XCII. docet is β αλα restituendum esse, & vertendum etenim. id ανιλεγιυς noster nescit quo iure fat. cum optimo fiat jure. recte delet Arnaldus. abest a Florentina. P. I 6. Δ ξαJ En tanto ολογου Nostri notam capitalem. Turnebus d Sm. quod ad finem libelii correctum. Vidistine hominem ineptiorem: accentum non audet corrigere nisi bis admonito te te. At scias tamen, Pave, Ursinum jam dudum sic edidisse:'qui proin partem potiorem tantae gloriae sibi vindicarit At qui tam ineptis minutiis semper inhaeres , Pave, ne mirare tuam a me hic illic in accentibus inscitiam argui . si id agere liberet, circa hosce solos in contextu lius Hephaestionis ducentena facile inveneri quis vitia. ne loquar de aliis libris Pavoninis, & praecipue notulis, in quibus sere plura vocabula Graeca male hac in parte picta, quam bene occurrunt. Hoc turpissimum in homine, qui nullis distracitus occupationibus pigri otii saltem particulam correctioni libellorum suorum impendere deberet.
P. II. ου μ α λ'J ad Fragm. XCII. jam laudavit Suidam B.ntlejus: cui suffuratus illam notulam de
In altum trahens tanquam botulum ' animam suam.
564쪽
At noster Ioannes Botulus cum talibus jocis non populum Atticum, sed Boeotos ex Boeotia dele fiet. Atqui jam merito salseque hic risit Arnaldus bellam hanc animae cum botulo comparationem. quem vide. ι το τυ ημονJ vidimus Pavonem secundum Editionem Florentinam τιΤρο ηαον conjecisse. Sed Wa-sius in Senario C. I. p. s. quoque jam scripserat r ma-um τGμ σημον. si nunquam legit utilissimum hunc librum , antequam de metris scriberet, socordia sua dignum fecit. si legit , plagium commisit turpe. Nihil sane Lector tam incurioso editori debet, qui dudum occupata ab aliis, ut sua & nova adponere passim adsueverit. Quod ad rem, ego Cl. Arnaldo sere accesserim, qui putat ideo non adhiberi passim Anapaestos ab Iam graphis & Tragicis, quia habent tres ollabas. aliquantum tamen obstat, quod ideo &deberent evitare Tribracisn.. Veriorem autem causam arbitror, quia Anapaestica amant λελυμένουesolutos pedes. Anapaesti singulis quippe vocibus f re constant. at id Iambicum non requirit, & ligatos potius pedes desiderat. Videtur ergo Hephaestion illud H, το τε σηαον vel τεὶ ηαον vel τLισυλλαβον potuisse omittere. Γραγωδιοποιοί ΓαναπαλοιςJ ου redieait ου συνεχῶς. utuntur enim aliquando, praecipue in
Nominibus propriis. Vide Clarhium ad Homeri Il. B. 8 II. qui tamen omnino negat eo loco adhibitum Anapaestum. & ideo credit 'νδογονη, ' 'νγγνη,
pronuntiatum. quod forsan Britannis, omnes syllabas raptim deproperare solitis, facilius persuaserit, quam aliis nationibus : quae solent syllabas distinctius &lentius efferre singulas. nec facile credent multi Graecos Romanosque ad istum volubilitatis in pro- ntiando gradum processisse.
565쪽
P., II x. I8. Quae hac in pagina leguntur sunt plane nugacia. ride Rutem hominem , ε α οπιαων scribentem. an accentus hic indicat sγllabae quantitatem Z nam earenus accestuum non improbus es usu dictante Archididascalo nostro ad Anacroontem P. 6. P. II 2. 18. Haud stricte verum esse in Trochaico non esse locum Iambo, quamvis id adseveret Pavunculus, luculenter ostendit Arnaldus. qui bene quoque Hephaestionis verba ordinat. P. II 2. I9. quid hoc y an nomen proprium phoc verum forte . alias adpellativam st. ἐαειηe coercitor, ut notum. putidum commentum; quia Herodotus, quem Lexica laudant, interpret
tur ἐμεine, ideo hic illud vocabuli locum habebit, &quidem media correpta. Sed talia ille non curat, ineptias modo enutiat. est nomen proprium, quod
κάζε. . Iementia es aperta. non modo in Schol. sed in variis Lecti. haec Lectio praesertur. id tacuit maligne. de aperto sensu nihil dicam. nam caecus in ipsis tenebris caligine non offenditur. dicam solummodo apud Schol in Flor. exstare μζ cre3Τιώω. P. DE. p. lo. 'Εημῶση Bentiri. ad Callimach.
Fragm. CXUII. J rursus hic habemus notam ejusdem generis cum illa p. 16.ΠΤωχον οντ icti' ημi J Schol. habet η Ταχον ονθ' εν' ἡαων. id quoque in Variis Lectionibus. quas nominare non dignatus Pavo. Flor. ον .P. II 3. P. ZO. E Ἀπίδου τοJ τοῦ vel ε το ineptus Pavus: qui adpositionem non vidit: & stulte admonet, το Ληκύθιον ωλεσεν esse inventum Comici , non
Tragici: quasi aliquis de eo dubitasset.
566쪽
ἐμα, χομενουθ hic Scholiasten Hephaest. & Pindari ita emendat, ut nihil certius. sed audi Arnaldum breviter. ovu gara verboram distinctio optima. emendatio Mei mei Pi dari, minime ingeniosa. pro υαMιδων legit. at locum , in quo Θρυον idem cum apud nullum ostendere posse confido. V sic plane corruit ejus, quam adeo certam esse jactat, emendatio 2 cullus sententiam , etsi poneretur pro Θρυαλὶ , non capio. Bentibi Emex dationem, licet ea Pavoni styla Θρ, ou digna videatur, certissimam autumo, plorare jassis eius Θροοις. haec & plura ibi verissime Arnaldus. δεηκυ inepte Pavus obloquitur Bentirio, qui ληκυθμον Vel emendat verissime ad Fragm. Callim. CCCXIX. ita passim ista adjectiva sormantur & pasum quoque corrupte scribuntur. CX. gr. AMιλο-
& centena alia. Sic in Aristoxeno p. 8o. Enroisi pro 'EπιγA. m. notavit Meibomius. audi κομπολακυλNostri vocem. Vim vocis non satis persipexisse videtur Vir doctus DBenti ejus de qua nos plura aliquando ad 06um Comicum. tu haec, gloriose nugicrepa, de Bentlejo' tu Comicum edest P. ZO. 'ειβῆνα ' hinc ad p. 22. plane digna Pavonino acumine. in primis cum dicat, pedes non inlucere περαίρ αν. sed tempora. quod quale sit, go nescio. P. II S. P. 22. AeUλον κεχρύ, u ἐπωδῆ' hunci cum Arnaldus ilIustrat & emendat ex Sch. Arist pranis ad Nubes vs. 274.quem turpiter ignoravit Pavo.
ita lic locus legendus, & ita legitur apud Fulvium
567쪽
Ursinum. reste quoque sic explicuit Arnaldus ἐφι- μερον υ μνον conjungens. quod ignorans Pavo stolidissimis suspicionibus ingeniolum prostituit suum. inter ceteras una est valde ridicula: quam jam tetigit Ar-naldus. Scis quia optimum videtur mihi' dicam. pro; μερον scribendum suspicor ἱμερῆ. verbum pro voce. notaeterbum non esse vocem in ab st ἱμερόομή ,εροῦ- μου. ut notum est ex Hippocrate S Galeno in GDUM. id verbum minus tritum adfuit hic. dubitare nefas scomnia sunt expedita. suavem vero te praebeas rimno. haec puer decennis jam intelligat ἰ in illa Pave: ubi invenisti significare suavem te redde. Scapula ex Galeni Glosiis , unde tu eas laudas, reste docet significare , rem habere cum viro. nonne vides te lenonem agere, dum Calliopen invitas, ut cum hymnisti toto choro saltantium consuescat. jam salse hominem pupugit Arnaldus. Porro Soliger ad Uarron. P. II 2. cum his Optime comparat Horatiana illa.
Descende coelo, V die age tibia Regina longum Calliope melos,
Seu sdibus clibarave Phecti. ita Alcman. Musa age Calliope, Tovis sua, incis amabiles sermones. de erabilem vero Θmnum S gr
tum consitae chorum. τιθένα υμνο unde υμνοθ
568쪽
sbie si hic. imo debet. nihil enim pessimo homini
cum hoc commune. debuisses etiam scripsisse e Suida & Xenophonte. nam homo tibi prius e Suida innotuit, quam e Xenophonte: qui laudatur a Suida. quamvis dudum cognitum tibi fuisse arbitror pessimum hunc hominem: ita ad ejus mores examussim videris tuos composuisse. Inspiciatur, operae pretium est, locus, Pavonem graphice depictum in plerisque dabit. P. III. 24. Eρως αὐτο - ο λυωμελη δονεν,
Amor autem me artuum dissolutor versat Dulciamara avis inexpugnabilis. Atthis te autem aliquando mei taedebat, Et cura in Andromedam versa erat.
Ita versum post StUbanum dedit Wolfius,. qui optimo jure cum F. Ursino, II. Stephano, Jac. Nicolaio, J. Rutgersio, C. Barthio, Cl. Salmasio , 3. Davisio id Sapphoni adseruit. At his tantis nominibus miserabilis homuncio non adsurgit, & erubescente puto ipsa papyro, sine ullo pudore austis est stribere. Et haec Suphus esse putant; quo jure non dicam, ubi Hephaestion siet. O chalybeum os. si silet Hephaestion, ali i loquuntur. res ipla loquitur. Νonne Maximus Tyrius Disieri. VIII. p. 9s. Ed. Dav.
ait vocari a Sapphone τ ερω γλυκυ πικρον. NonnuAtthis passim celebratur inter eas, quas non sine crimine amavit Sappho. Ovid. XV. Heroid. I 8. Non oculis grata es Atthis, ut ante, meis.
569쪽
ubi Celeb. Burmannus advocat Terentianum de Metris P DI. Aeolicum ex illo genuit doctis 'a Sappho, Cordi quando fuisse sibi canit Atthida.
8 Nonne ipsum carmen Aeolium ad Sapphonem animum advertit 8 Nonne 'Aνδεο αεδα hic
memorata id indicati de quo ipse Hephaestion p. 47.
ΕΣ -'Aνδεοριεδα κοιλ ἐν ἀμοιβὰν. Σαπῖεῖ m sis mλυολβον Ἀφροδτω. Haec testimonia hominem sani cerebri non sinent dubitare, quin hoc fragmentum sit ad Sappho reserendum Sed cur illud adeo Sapphoni attribuendum neget, scis Lectori ut putidissimo, & obscoenissimo commento, quod unquam vidi, locum sacerct. Meministi ut filia Sapphus Cleis mutata suerit in Claviculam. hic jam amica Sapphus Atthis longe mirabiliorem subit metamorphosin. Nam habet hic Aniscarionem secreriorem, V PARS Q U A ERATNuLIER SAre Ilus ua χαώεντως dicta est. Allegoriae in his saepe plures. parsipicaciores videant Cedatis, cedatis. quotquot estis Allegorici veteres, novi: haec una Pavonina Allegoria vestras omneq quantumvis ineptas Allegorias multis parasangis stultitia praevertit. venustiismae Allegoriae igitur sci itemur sensum. Atthis est pars qua SAPPHus malier. tota sententia igitur erit: Pars Sapphica illa tibi erat propter me invisa. Euge, euge, bellissima belli hominis allegoria.
570쪽
Pergit re vera, s in 'A c Allegoria esset, venus e etiam ιεgi posset 'Aτις. Nam sc SappBica ne uitia iis his esset major. sed hoc incertum. Quod commeniatum quale sit, ego ne quidein conjectura adsequi valeo sed nequitiarum Magister Pavo, bene in Sch la Cupidinis exercitatus, ideoque non hac de cause
inter seras nume standus, quamvis ipsum alioquin ferini mores ab humano genere excludant, ille magister, dico, nequitiarum nobis explicet magis perspicue, quid obscoeni & inpudici te judice per v cem ri illae significetur. mascula SAPPHus, quae illi sorte κομιάαρl , ut 'Arbς η,.θηλυς fuerit. Sed id ille nos unus docere potest. Unus quoque nos docere potest , ubi metriam sic adpellatam repererit, SA pellus, Sappisi, Sappho. Eat pueraster, eat &infimi subsellii adeat ludi magistrum, ut Latinas ipsi declinationes monstret. Nonne cum egregio heroe mihi res est , Lector i quo sumi ato aeternos meruerim triumphost imo Diget quod stupidissimum animal umquam uermone clignatus fuerim. Sed ingratum laborem devorabimus, quia ab utilitate literarum non alienum ducimus. OeπεΤο,J vox Porto suspecta, cui arrideret magis δε- νεον. sc mail in ego sed optimum es ορπεῖον Nnihil mutandum: tidebimus alias. At dixit jam Salmasius ad Siminiae Alas p. I 92.& I93. Sic Amorem ορυ- τον Sappho vocat, ob eam scilicet caujam , quod ales fetitur. Nam fientΤα in Simmia non reptilia , ut vulgaris est hujus vocis notio, sed volucres Agniscat tantum de solis enim avibus loqui, palam es , ex verbis quae sequuntur. οσ ερ ri δύ-e χαουe τε. Uide Casaia n. ad Athenaeum I. 22. Quod autem te se malle ais. id maluit etiam Rutgers. L. IV. Uar. Lecti. VI.