장음표시 사용
581쪽
sanare sustinuerit' nam iste liber haec recensenti in m nus traditur. scilicet hic ille est hypocrita Pavus, qui se ita siet ser literas excoluisse ipse putide gloriatur, ut
animi Gltem correctionem inde retulerit. Ο bellum specimen correcti animi Pavonini. Sed permittamus truculentum hominem nunc furiis suis: & auctorum bonorum causiam porro agere pergamus. mox Syco phanta in probus βουδοεω νόαω poenas dabit i ride au-lcm ineptum jactatorem, qui ter in dimidiata hac pagina haec Lectori occinat: plura forte suo Deo: sed is
his accuratius aliquando. Plura alias. &rursus p. I 38. nos metri proportionem fortasse latius aliquando explicabimus. P. I 9. 44. τὸ α, ἀντὶ μακροασJ homo corrigit sana.
Nam Syntaxin esse nullam ait, cum optima sit, & ipse omnem aboleat: quippe respicit vocem ille autem ignoranter admodum corrigit ρ α& eo reseri λα--με- , cum ἀντὶ interce- dat. Eiusdem sarinae passim ceterae ejus correctiunculae in Scholiis , quae ad rem metricam. Ἀλκαίων.J Fabric. in Bibl. Graec. VII. p. I9. iam Ἀλκαίω praetulit. cujus In lex Ructorum, auctior, calci Hephaestionis adponendus fuisset. P. I I. p. 46. 'EπιωνικόνJ rursus ignoravit duo loca Schol. Pindari αν κωλων ad Olyrnp. I. IO. ερ -
quae Mei inius laudat, & una Hephaestionem ad Aristidem Quintilianum p. 28 ΘαλαμοκραΤεῖν ipse proletarii habent in ora J Her dotus , Thucydides famelico huic Criticastro sunt proletarii scriptores l
582쪽
C r. X. VANNUS. in Canterum, Meursium, Fabricium & quem non pmox ruris habes: videbimus alias, quae sormula, credo, plus millies in ejus aridis notulis occurrit. P. FZ- 3, F &ss. quae ad has paginas notantur minutissimae. sunt λεκΤολογέαι :&partim tamen salsiae. P. ys. llολυκηυατι ζαJ locus hic totus vertitur a M. Mei bomio ad Aristidem p. 28O. ita p. 28 I. lci-eus qui P. TI. exstat. item locuS ex p. 6 . quae monstrant, ignorantiae suae velum quaesivisse, eum naturam libelli versionem respuere praetexuit Pavus. debuisset ostendisse has versiones propter jοαδυναD. esse vitiosas. sed totum Aristidem & Meibomium hic αμου rm Musicus ignoravit. P. I 6. 6o. ου βεβηλοις sic αι τελεΤα νεου Διονυσου.J Vertenda sunt. Initia junioris Bacchi non patent profanis. vertit juniorem. re Vel a cum tres
praecipue Bacchi celebrarentur, ille Iovis & Semeles
filius erat Punior. dubito tamen, an ita vertendum.& non potius novus. de ea re forte nos alio loco. interea vide de hoc Epitheto etiam regibus dato Eet. Spanhemium T. I. de Praestant. Numisim. p. 42I. 436. & Deliaca mea p. si . Quin hic sorte Nε γΛ. Avirm etiam alia ratione dici posset videri. de qua notione agit elegantissimus Broukhusius ad Tibu,
tum L. II. LII. Et tu, Bacche rener, jucundae consitor uvae , Tu quoque devotos, Bacche, relinque lacus. P. ID. 6o. Δέρούν οῦς ἐφ' ἱππωJ haec obsecuraoni , disscitiae an forte legendum. -ύς τ' ἐφ'
ποι Nn - καύλιμουμενοι. quae verti possunt ui equi quidem in hastam cum fremitu irruenIes. Nn cum caD patrio saepe morum indicat hanc aurem em
583쪽
bcat Mi μεν' ω κα βρι&ουμενοι rite acceptum. niquius rursuin ineptiarum . nota primum illud a castu suo ιππω vel . A avulsum. deinde novam τωκαύε ιαουδ adfingi notionem. cum fremitu irruere. dein non quidem negari potest μι cum Genitivo significare saepe motum ad iocum. de qua constructione egit vir docius Vol. IV. T. Ι. p. a. Misiceli. Sed ita construi, cum impetum notat, monstratum oportuerat. tum longe essicacius Accusativus afiditur. in
hoc versiculo rursus homo non vidit, at vidit Jo. Christian. Wolfius in Poetriis p s. agi de -τω δου δέω equo Trojano, quo inclusi Danai hic dicunt, ut legendum est, ut puto,
Homero & aliis Aepe celebratur. τ' autem nunc abundare videtur sed superiora & amissa conjunctionem in ecessariam fecerint. μὰ quoque nunc ineptius videtur. sed in integro loco sorte aliter vel corruptum est. hac autem speciosissima Worii suspicione admissa , reliqua quoque alia facile adparebunt. nam pro desperato habito tertio versiculo, quartus resipexerit Laocoontos factum. de Quo Uir
Sic fatus validis ingentem viribus hastam In latus inquae feri curvam eo agibus alvum Contorsit. Stetit illa tremens, uteroque recus Insonuere cavas gemitumque dedere cavernae.
nec obstat illie Bastam me myrari, hic πέλεκυν. yam
584쪽
in talibus saepe variant poetae. & in hac ipse re Petron. C. 89. c it. Iterum tamen confirmat invalidam manum,
Altaque bipenni latera pertentat. fremit Captiva pubes intus, ces, dum murmurat, Roborea moles spirat alieno metu. haec tamen modo suspicionis loco proponimus: quae, nisi festor, non deterior absurdis figmentis Pavi fuerit. P. I 8. 6 I. 3 αννιυν.J nos plura de his alias. At ad quem auctorem metra aptius tractentur, quam ad hunc. vide M. Mei inium p. 28o. ad Aristidem. P. IS9. 6 I. est tempus minus usitatum ἔψἀ. et gemeliae id bonus Grammaricus ignoravit, ideoque pro scripsit μα s s κλασμα voluisset poeta in gratiam versus scripssser ω κλαm vel ante οἰνου collocasset M sed hoc me illud ab eo factum. At, inepte, -κλαν tuum est barbarum, ut ipse es. & ultimum certo
factum a poeta. fr Iulum hic alioquin sensus sibi nullo constat modo. & quid probabiblius, quam ut illa litera M sensim neglecta fuerit. bella rurius comparatio, ut ςας ab I vci, sic fictilium
βας . res es nota pueris. Sed nisi ipse pueri instar saperet , vidisset legendum παρR παραβιάζομια. detortum fuit. violenter adhibitum fuit. πα- ας,οίζοι ι alii forte scribendum duxerint. vellem autem sequentia mihi verba explicuisset: quae me non intelligere fateor. P. IS9. 62. βραχυκίαληδοιJ si vere velis verba
585쪽
Car. X. sine sensu, quae eleganti vocabulo Galli vocant Ga- Amarias, haec legas ad p. I 6 I fere inem. P. 162. 6 . Audi modestiam Pavunculinam. is de his periodicis N Palinodicis omnes hactenus male, quan-rum ego scio. ego tibi explanabo primus. At Aortae haec selemnis est & inanis jactantia. quae tradit enim vitiosa & aura leviora. nugis non immoramur. Porro in fine pro iaα με.ιν emendat οσα κατασιν. sed sic dudum emendavit M. Mei mius ad Aristidem p. 282. plane scribenduin κατα- Quid dicemus' qua actione reum agemus: utrum ignorantiae an plagii accusabimus Utrum numquam veteres Musices scriptores vidit Pavo vel legit: an vidit & legit, & haec non animadvertit. an animadvertit, & tacite sibi indicavit. in meliorem partem haec interpretemur, & modo ignorantiae maculam inuramus. Nam re vera nescivisse credo, tales auctores unquam exstitisse: nedum editos suisse. P. I 64. 6s. m ιι α παίγνιαJ more suo tricatur. illud ti αλλα παίγνια in genere dictum. non de iπιαι γνίοu Qtis Si miniae. P 16S p. 6s haec obiter nunc: plura suo loco. Jubit an in hoc libello, an parat καυμκσm noster opus Prosodicum Θ vide de hac re Aristid. Quintilian. p. q9 συςημοι δε λιJ vide Arnaidum. κατα- tres varias Lectiones promit Arnaldus
ex Scholl. Sophoclis & Euripidis, quae Pavoni latuerunt. P. I 66. Oυ νικῶν. σ.α. τ. Caesiurae vel liquidae vi produci ait. frustra de liquida. Il. β iis .
ni liquida sit. liquida tantum casu sequitur. ut Hesiod. Scut. Herc. US. 4ss. ω σακει πιγαλω. nihil potest.
586쪽
P. 68. εμικαJ longe certiora ex Schol. Euripidis & Sophoclis inveniuntur apud Arnaidum. Ρ. 69. -ομοιο εοφαJ rursus Aristophanis & S phoclis & Euripidis veteres interpretes similia habere ignoravit. videantur saepius laudatae Animadversiones G. Arnaidi. cujus industriae & acumini plus Hephaestio debet quam Pavoni. P. I 68. 7o.-δύ ἐυτ' Seia Λευκαδίω πλε e Jquia, secundum canona a se fictum , versus nimis longus es pro proodico, ideo audacter πέτρος ejicit. At
nec Flor. nec Cod. huic temeritati favent. vide iterum P. I S. mulum eodem luto haerentem. . Ρ. 7I. ic, τω- αντιουροφονJ corrigit , , F-αντιουροφον. at p. 176. ad p. 7s. ubi habetur ita in ipis contextu, sic tandem monet a se hic correctum. hic dissimulat, ut ita per tres paginas gloria stuatur suae emendatiunculae: si quidem talis. an credemus, ut saepe vidimus, illum tum nondum animadvertita, quae sequebantur in auctore suo Zidem facit ad p. II
P. ITO. ΝεμεαJ Vide cruentam pugnam Pavum culi cum Ιωαα subscripto Typothetarum errore. ViXD. Quichotus ita acriter cum molis decertarit. rei qua ad hanc paginam Scholasticum hircum olent.. P. I Tq. vide Fragm. Menandri J. Clerici p IIo. Pavo promittit plura alias de ea re. P. IT . 7 editur in ipso textu p. 7o. M P παρωδoιe. barbare. id nondum noverat vitiosum, illam paginam recensens: jam in Sch. recte inveniens D Fhoc in loco, sime alienissimo, id moneti P. 176. εἰ vertit, paragraphus est, qui distinguis. Masculinum genus in hac voce inpensius placuit. P. I 6 76. Sic etiam Protegomena ista Longin hac pagina primum advocat auctoritatem hujus fragmenti:
587쪽
menti: at jam p. 37. & aliis locis aeque e re sua fuerat, illam advocare. unde jure statuemus, hominem tam inconsulta temeritate editionem hujus Enchiridii suscepisse, ut ne quidem Fabricii Bibl. Graecam, unde notitiam fragmenti haurire potuisset, inspexerit. re vera mutuari necesse habuisset. sed quis, licet fatis instructa Bibliotheca utatur, amicorum opibus non ipterdum indigeti Verum tam absurdis moribus hic utitur, ut quod quisque sine reprehensione facit, sacere dedignetur: quod nemo nisi honestate laesa licere censet, id perpetrare laudi sibi
cti. Uide Sycophantae artes, quibus incauto lectora illudit. nam ita de his vocabulis loquitur , quasi πυ- ρύατειν esset minus usitatum: πτερέζειν esset vulgo receptum. at illud πτεριζων est barbarum. & proinde etiam
inde deductum et ἐρισμια. Verum a πτέρυξ πτερυσω. at
πτερις, longe aliud sonanS, non progenerat verbum. scilicet hoc docti sciunt. Tu lege, πτερυσμαF. P. 77. ε ενJ Schol. annotat, ultimam in produci, quia accentus acutus est in nεν. quod plane Favoninis simile est commentum. vide causam late a nobis traditam p. 39s. Uanni. Barnes autem male edidit οἰαώ. eo sipectat Pavoninum illud per bene pau
P. 78. φ τουτοις τοτς δεκα τρο οισ-if-lud τουτοu non reserendum esse ad το τροποις, sed per se subsisere & poetas designare liberioris spiritus, pauperrimi spiritus Syntacticus comminiscitur. P. I 78. 79. utinam bonus addidisset exemplum, quo dipbthongus ante e corripitur, ut ante vocalem. sed de his forte plura aliquando. rursus ignorantiae effligium,
hoc loco de ea re aptissime agi poterat. sed nihil potest
588쪽
gus nunquam correpta fuit ante Sed vocalis at quando producitur ante e. Vide Schol. p. 93. qua pagina putidum Sphalma Turnebianae Edit retinuit Η'λιοδορω pro 'Ηλιοδωρω.ὶεδη δε πινες λβορεης ἀμβο - ρε, μΜαβίω, επιχείρησαω δια συριγεως se μί- μακον πνοιάειν, λεγον Πς ως ή τίω ρο, συλλαβι- ζ ρ , ο φερομενου , οπιρ ως φωνῆεν κα λο- γέ ετ λοι τῶν γαρ κ, δασυνεπη αν -σν-λε- εως) ύδεν ε es ἐμπόλον κεινίω γενειθ rena haec satis recte hoc loco. ubi brevis vocalis fit communis: id est potest esse longa vel br vis , sequente litera P. quamvis male id ei tribuitur, quia quasi vocalis est: nam hoc ridiculum. nam sic ex. gr. si libuisset Graecis, i potuissent exprimere per π literam θ per τ'. uti re vera aliquando Id H TH scriptum invenitur. & sic pro adspirata litera Ρ' potuissent econtrario adhibere aliam notam: sed ideo nihil magis illae literae vocalibus adsimulandae sui si sent. quare commentum illud est Grammaticorum
ineptorum. nam etiam olim Pavonidae fuerunt. miror autem Grammaticum non addidisse etiam literam
P ψιλου isti. ut passim fit. ubi geminatur. & Aeoles olim in multis vocabulis in initio solebant Ve-
porro de voce εορ- CIarhius ad Homer. B l. vs. s. ait. PorphFrio Quaest. Hom. s.) scriptum est β σι quomodo pronunciabatur: illud verissimum esse patet, quod etiam in prosa Strabo & alii βομαι scribant.
Hinc pro εὐπρεπειαν inflebam p. LI.J vide a p. 7o. ποσοῦντα τοίνυν ουτως l sunt, consciuntur ita. a nia verbum deductum: sc στοις, τα non indigemus. at quis
ποιουντα requisiviti tua ignorantia te de ista voce cogitare
589쪽
CAP. X. gitare fecit sol a. nesciebas ποσοῦν esse bonum vocabulum. nempe tum nondum legeras Theophrastum
apud quem ποσῆν bis occurrit Character. XVIII &AXIII. non autem possum, quin specimen incredibilis rursus maledicentiae hic sistam, qua in vivos& mortuos more solito in isto commictili libello, si ejus notas spectes, debacchatur. en quomodo sacrilegam linguam in magnum illum Casau num volu re audeat ad Charadi. XV. deteriora sorte aliis locis habet: sed occasione hujus vocis in hunc incido: nec
reliquas ejus nugas adhuc perlegi. CASAu BONus audacter o inepte Iegit. nam quid ποσου in iso commento. sic ineptum es ποσου. suare vir Eruditus Nosra Lxerox fuit in his quam in ALIIS PLERISQUE I lepide etiam erravit in ποσου vertens, in rationes referre. nam id plane commentitium est, S verbumAnificare non potest. aliorum eonjecturas non moror. Nimirum,Casaubonus mortuus est,cogitavit bellua immanis, & quantum noVit nominis sui vindicem non reliquit. Αt fallitur ; quamplurimos, quippe omnes doctos & probos, famae suae vindices reliquit, qui paedagogi serocientis inpudentiam & maledicentiam nun quam exsecrari&ulcisci publice Sr privatim desinenti
ΘηLαοῦς accipitur, ita ces ἔρσο smiliter plane accipi potes. ridiculum & falsum. de conjectura nihil dico quia a se titubante factam bis confitetur. credimus &saepius, quam ipse scit, titubare misere ejus cere-
bellum. 'Εν τῆ αὐτη γαμετῆ Nomen haud dubie com ruptum est. Mεωει vel ab aliis dicitur.
vide Uthologos. En specimen rursus Vel ignorantiae vel nescio cujus malignitatis. nam N. Heinsius ad Ovid. IV. Fast. vs. s39. ubi de hac femina docte multis disserit, restituit. nonne decebat hunc
590쪽
hune virum, sane non ignobilem, hujus emendati nis auctorem laudare ' ia Flor. etiam vitiosa lectio obtinet. e qua tamen editione etiam nonnulla eme dare liceret in hisce sequentibus Scholiis: sed quae, uti notas Pavoninas, quae liquuntur, tangere nolo, Grammaticarum ineptiarum plus ouam satur. Et abunde quoque commonstratum dedimus, hominem
pessime meritum fuisse & de Hephaestione, & de ejus Seholiis. Sane Hephaestion a dolito & recti judicii
viro iterum edimerebatur. quod fore brevi non desperamus. Sed ad alios ejus abortus dissecandos a
Excerpta quaedam censurarκm in Horapollinem. ΗΑesimus satis nimiumque diu in Hephaestione:
sed ostendere hoc documento Voluimus, qua ta institia & stupore ejus Commentarii sint resti ti penitius excutiantur. nec tamen nos omnia vidimus: alii alia reprehendenda invenerint. Brevius quae ad Horapollinem spectant, perstringemus: imo modo pauca speciminis loco adponemus, non quod in iis non ampla seges vitiorum crassissimorum possit colligi: imo jam coli eo a sit: sed quia nos taedet illis tamdiu immorari, & modulo libelli consulendum est. Edidit igitur Horapollinem, uti Hephaestionem, non consultis ullis MStis. cum tamen plurimi s persunt. Sic in Bibliotheca D. Marci exstat hic liber una cum Dialogis aliquot Platonis in Charia. Eodem genere commentandi utitur: mira conjectat: nusquam aliquid sere probat. quos compilat, passim acerbe perstringit viros doctiuimos. ut non immerito