Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

571쪽

CRITICA

CAP. X. Ignorasti quoque Barthium L. I. Ad U. C. 9. 'O νιλον praeserre. qui cur tibi hic non vapulavit, ut in Aristaeneto, miror. siVe potius non miror. nam ejus libros numquam legisti : & locus ex Adversariis non adscriptus erat ad marginem Hephaestionis: uti illa Ioca, quae in Aristaeneto sugillas. , in ora libri adscripta invenisti: sed de ea re mox. - Α' ανδεο αεδαν J conjicit γ'. vel et . & stultius θ'

pro σοι. nam σ ante dilabam longam est σοι apud Poe-ras aliquando. Uoculae σοὶ, μοὶ, rarissime occurrunt apostrophon passae. Certe ex emendatione talia nemini placebunt. totus locus autem sic legendus videtur

ο nc δίU. 'Em ri' 'Aνδρομεδων etrara . o Ailhis, tibi mea quidem invisa 'erat Cura samorin dudum. Ad Andromedam olim . . . glia in fine periodi non obstat. haud semel ita apud

Homerum.

ΛογαοιδεκαJ quoniam de iis tacet, consule M. Meibomium ad Aristidem p. 276. ubi plurima versa in

venies.

P. Z .το 'Αναπαις ιονJ Arnaldus Scholiasten Aristoph. monstrat exHephaestione emendandum. id Pavum latuit. numquam enim legit illum Schol. nisi saltuatim, si eo ipsum citationes depellerent. Nec ipsum Comi cum unquam legit, alioquin hac ipsa pagina novisset versum D' ἐγὼ τά δίκαtia in Aristoph. Nubibus esse nongentesimum quinquagesimum nonum , ut reste animadvertit Arnaldus. imo si Schol. legisset in Pluto Vs. 487. Hephaestionem laudatum, & locum dinficillimum , de quo mox multa garrit, exhibitum

572쪽

c r. X. VANNUS. ras invenisset. Sed nihil ille legit, vel lectum in usum

reposuit. E. λόγον ue Λο Mihi cum Casaub. ad Athenaeum L. II i. C 2 . p. o4.& VIII. 4 p. 1 87. videtur ΛιIγAm spurium. sed pro eo λογιν quod pro λογμνα. ut πάλα pro παλαὶ restituendum nde Codd. thenaei Sive duplex fabulae titulus sive potius titulus unus. ut γα - Θαλαμα alius dramatis titulus. nam hic habetur 6 non Sic λογ S λογμα. quid λογi, α notet, cum Castu no nescio. alia fingere non

libet. porro vide Arnaidum: qui plures crassos errores hominis hic indicat. & de Dramate hoc Meuriasium ad Chrestomathiam Helladii p 97 . Thes. Gronov. T. X. & Suid in ubim, ' λογγ. sed qui huc non secerit. Λογω, ait Pavo. ,, An ipsum illud quod in novo Foedere Iidinis eat. abst. abst Ut haec intelligas, inspice Hesychio subjectam notam in voce Λόγω. nescio quid

Pavoni placuerit: modo video λογιοὶ, λογιον, λόγι , λογιω. Λογιοὶ balbutienti sunt diserti. Prosam autem omnino cum Arnaldo οἱ τους -&c. arbitratus fuerim: quamvis Canterus quoque in versus distribuerat.

P as. Tὶe αλαζόνειανJ miraberis qua ἀλαζονεία &ἀδολεργια duo prosodica signa immutati P. 26. O. νιο, J cum aliis distinguit post αἰ- Illi alii sunt Flor. liber & Uariae Letiiones.

His versiculis Pavo nihil notularum addidit: nisi quod δ deleat ante procul dubio nihil erat acin

tandum . Diuitigod by Corale

573쪽

tandum. Imo plurima. nempe stupidissime νυν ἄται nobis venditat pro Anapaesto: cum sit Creticus --.encliticum subjiciendum. deinde pessime ' uuiisεrscribit pro 'O M. ut exstat apud Schol. Aristoph. Plui. 398. apud quem pro λόγον habetur μογον. cs de huic homini Aristophanem lectum. haec autem optime omnia adduxit Arnaldus. P. 27. ἀείδε VJ putidissime obloquitur Bentirio hiati mox. & majusculam literam suam iactat.

P. 28. mutatio easuum nullo modo n cessaria. eodem redit, quomodo legamus. mox frustra τἀτο Pro ταύτα & τίχον pro νίχους seriptum fingit. cetera quoque nugacia & erronea. nam pendet ab αριςοοανειον μέτεον. Abundantia sermonis,

quae in το non apud Scholiastas solos, . sed om

nes occurrit.

I 22. P., I. ineptum, quod hic notat. pueri vident. P. 32. κο Syntaxin non truelligit. 8c quae tota hac & sequenti pagina habet, tortuosio P vonis cerebello condignisilina. ad dieit in membranis G ωλι κ . hoc e Uar. Lech. ne putes ipsum Cod. vidisse. δοχμαικονJ recte M. Meibomius ad Aristidem Quintilianum p. 39. 266. observat semper scribendum

- . quod non decebat fugisse Prosodicum nostrum.& sic apud Elym. M. etiam in Cod. meo. Θαλ J rursus plura vitia hic admisit Pavo, quia ignoravit haec & superiora exstare apud Schol. Aristoph. Nub. s63. videra naid.

Tέ κε Θεῖαεν. Pavus delirat. Haec incerta. mox insulsum. P. I 23'. 34. εξεπιον καδδο haec somnia non resutabimus. ipse illa resutat ad Anacreonta p. 26 I. ubi

tamen

574쪽

VANNUS.

tamen plura alias promittit. scilicet ignium argumentum duobus haustibus nequit exhauriri. exspecta bimus igitur alias nugas.

Γλυκri, J vide Wolfium in Sapphicis p. a 3o. VM

ad Catuli. et s. Yvonem Villiomarum in locos com trov. R. Titii L. V. s. p. Io I. M. Commel. Uictor. IX. Uar. Lect XVIII. ubi ille Titius jure a cusatur ejusdem eriminis, quod Pavo millies committit; ut loca, unde Prosecerit, non laudet. P. 3s. κρήδα Asia, Quis negabit Pavonem Graece scire en partes accuratissimas. Κρονίδαο es Iupiter, croηi filius. βασιλεοῦς. upiter preexcellentiam. & AD, est casus vocandi. Ita re vera Hephaestionem jam pueri legere potuerint. verum talibus Minellianis notis carere possunt Lectores Hephaestionis. P. ά.Im αςικοὶσ Ιαμεικαel haec & quae mox sequenti pagina habentur sunt Pavoninae tricae. P. I ET 'I' alii vocem contrahentes errabant lepiada. J Miri sane lepores in hoc errore contrahendi

in 'Aχιλῆ. sic eo τισὶ, in quibusdam exemplaribus tamen exaratum, ut Sch. annotat. Vis tibi

Lector, aliquid longe lepidius' dicam. videmus hic

recte Pavoni hanc j-αiρεσιν si 'Aχι α Vocari contractionem. Sed pagina quarta 6ςολliam etiam longis 13llabae vocat contractionem, cum deberet correpIi nem vocare. vide Arnat d. p. 99. Animadv.

'Air Ἀρτου αιι quae hinc ad p. 3'. scribit: sent omnia inutilia. & Schol. id tribus verbis docuit -- lius, quam longo sermone verbosus nugator. qui in simpulo plerumque fluctus excitare amat. Non dignatus rursus inspicere Ursinum & jure resutare, qui hic legit non solum in fragm. P tr. p. 296. sed&ira Virgilio cum Gr. col lato p 27s.- Α-θοie Inam errat. Aredite se habet. nam ab hoc am

re Dianam fuisse dictam 'Aλφωαίαν doctiT J. Christian. olfius

575쪽

Wolfius docet ex Pausian. L. VI. Eliac. II. C. 22. p. FII. ad poetrias p. 63. Porro hominem rogatum velim cur Latine 'hthemimeres stribat: Graece autem Certe Uositus & alii adspirationem non neglexerunt. Pavo τεμιων sic per me legat.

vel quovis alio modo. discat tamen primam in τρίβω produci apud Homerum , Hesiodum, alios: licet apud Comicos & Tragicos plerumque corripiatur. hoc adponatur vitiis prosodiacis. Nicand. Alex. 3 9.

Egregie hic rursus Νoster gerit rem. Γυρηνω primum ipsi est nomen puellae, & contendit igitur I ρηνουι scribendum. deinde aliquid ipse se obfert longe

melius N etiam blandius. apud Schol. p. 76. scribitur scilicet Γυ ijω. hoc verum. sed vide jam Leistor, negligentiam Pavonis: nam sic quoque habet non solummodo Flor. sed quod plus, Longini Fragmenta Hudson. ita exhibent, ut observat Arnaldus. unde constat, nondum ei innotuisse haec fragmenta, cum Versaretur in pag. hac 37. nam cur hoc testimonium non advocasset longe locupletissimum. imo nestivisse inde patet, quod apud Longinum non plane Γυμω, sed I O ,,ω exstet. certe variationis mentio facienda fuisset. quin vel ad p. m. nihil tale memorat homo inconsultissimus. haec autem amica Sapphus a Maximo TFrio Dial. VIII. uti animadverterunt viri er diti, Vocatur Γύειννα. quod nolim in ' H -ι mutare

576쪽

audiamus Pavunculanas porro nugas. γυονοι sunt οἱ πικροὶ βα hoc nomen datum puellae. Ranula,

quid ais ρ non adpositissimum hoc N blandum I de eo hercule dusitat nemo p Scilicet γυ M non ranae rubetae, Lector, sed ranulae dicuntur em rotxndae speciei, adhuc Ine pedibus et unde Theoni vocantur λας γεν νήμα . Unde quoque proverbium in stolidissimos , εις - ουδεν βαβρήχη γυρῶνου. vide D. Voss ad Melam. I. IX. nonne igitur blanda& venusta meretriculae adpellatio i Si quando, o P vo, Hollandiam invisere dignatus fueris, illa tibi muntas tales amiculas, blandulas, lubenter adducet ; iri uiridibus ripis cantitantes : quibuscum ludere, quantum velis, possis. & sunt te dignae ;namque hae quoque turpes Litibus exercent linguas, pulpoque pudore Suamvis sat sub aquis sub aquis maledicere tentant.

' , . . . . 3 3

Porro puto stribendum vel Γυρὼae vel Γυυνουe vel P, ut AIδως, habuimus: Nam quae stultitia est fingere puellae nomen fuisse unde γυρίνου & Dorice γυρίνα l nam γυρῖν - masculini generis. Aelian. de Animal. L. I. C. s8. certe hanc dissil- cultatem removere debuisset Pavo. In fine rursus Hercules μυίαγ' debellat notam Pros iacam. At sequens versiculus non minus mirabilia promit.

fingit

Fastiditim Iubegit tempe sive te assecutam. αια νῆ' ἔραςου δάμασ' ωραια σθεν vides autem, Lector, me duo ubcabula non ver

577쪽

tisse. nam illa etiam non vertit Pavo. at dicit cohaerere cum Γυνῶν ω Verba ποῖ ἐυςῆ .non videtur tamen ausus

suisse adgredi versionem. nescio quid inde faciam. amator. an quia haec GFrinus est amica Say bus Masculae, sorte potest gaudere mascu-ino hoc sociot an erit adjecitivum & . . ἐραςοι olim dictum fuit Z Erasius nomen satis notum in fabulis Romanensibus. Imo Scapula meus habet ερασος ερα- Τος. ita ergo fuerit. Masculina cauda salus dicitur, terminatioJ in hac voce nemini displicere potest. ωραῖα adject. plurali numero & genere neutro facile vices adverbii sustinuerit. sed insipiciamus illud paulo propius. αση. Aeolice & Dorice ασα. optime. at prima in ασα corripitur, & sic in Ionico a majori locum non habu it. Sappho. αταισr, μη δ' ανίη en δαμνα. At ita tamen Schol. ad hunc versiculum respiciens, de quo inepte dubitat PaVO. p. 38. 'Aαπαροτερ M.

σαις. οἰμώρκίαισι. at αμαρ Τερας est lectio pisce sanior. scribitur enim ita, ut metro consulatur & dialecto, pro ασηρδρας. Mi fastidiosus. Ut ab ατω α ηρας. ανία ἀνιαρος. Schol. autem invenit & ideo de Paeone secundo cogitavit. saepe autem amantes de

fastidiosis puellis queruntur. At praetcrca hic plura ignoravit rursus. Ursinus enim sic hos versus edidit. Συμορφοlεροι Mν δίρο , τας ά-λῆς Πυρ νοο

Qui ex Scholio haec praemittit in notis p. 289. Mα

578쪽

όνομια κουα. An editori Hephaestionis haec ita intacta praetermittenda fueranti Ursinus huc advocat

nativa simplicitate sie commendat. & nisi α σαρι74 α f eis probabiliter esset sanum i illud non displiceret ' P. 39. -ανα χελιδωτJ ipsi potius videtur ιδ ta. quia id metro eonvenit. Sed unde scit alterum dis. convenire ' ωραῖα tamen antea etiam placuit Rev. Ioanni Alberti ad Acta Apostol. p. 226. cui haec iuspicio igitur debetur. de Hesychii sim, α Pavus alio ioco.Αt hic erat locus de eo agendi. Hesych. explicat

χελιδμων όροφοῦ ego autem Minnino glossam ad hunc

locum Sapphus facere arbitrarer. Quid autem significati an illud quod Hesychius ' Pavo aliquando centum Grammaticis obstrepit: an mihi semel Hesychio adversari licebit inpune P crediderim, & sic credendi ansam praebuit emendatio ab Arnaldo p. 13s. proposita, crediderim legendum ω γανναο amabilis hirundo. Et Epitritus secundus μυ- - hic occupavit locum Ionici a minore. vide Hephaesti

nem. ε ανος pro Paltim occurrit. Vide p. si . Ρ. Ig2. p. 4o. τουτο - τοι. rursus neglexit Schol.

Aristoph. ad Ran. vs. 326. bis peccanS : cum &Hephaestio ex illo,& ex Hephaestione Schol. emendari positi. vide Arnaidum. P. I 33. O. σαυλαJ vide Schol. Arnaldum : &Vannum p. 366. ut suum σαυλα defendat, Pavus advocet ex Prisciano p. 16'. & aliis Aeolicum κοίλον pro ιλον. quod tamen ubi docuerit habere secundam brevem, nihil adhuc certi de σαυλα nobis dixerit. sed ex loco Pristiani nihil certi elucuerit. nam Urλον comparat ille cum Latinorum Troja. quod pa- Ll a rura

579쪽

rum intelligo nam procul dubio Latini non pronunciarunt Teota plane trisyllabice, sed sono inter Iωτα v rum & Jod disyllabice, ut patet ex Versibus. P. 13 . Ι.J Ui I Zis βάλοΠαι εἰς Θαειαν

νοσον διο ρω σαμα , φορον ε τελουν ' Ρωμαιοις εἰς τουτο. οἱ τοιουτοι lue ἱερεις ώσι duo hic animadvertit pro sua doctrinula Philologus noster. In prius membrum , quo dicuntur corpora vectigal pependisse Romanis, notat. se Nescio an hoc alibi scriptum. At si id nescis, nescis rem notissimam, &plane te probas, ut in lingua Romana, quod passimaam patuit, sic in moribus Romanis inperitum &rudem. Quid sit η Θέλεια νωιν, non ignoraVeris. Si ignoras, te docebit Tollius ad Longinum C. XXVII l. p. 162. Jam .Eunuchos, exoletoS, CTnaedos, inter quos hi Galli, aeque ac meretrices vetii-gal pependisse docet Lampridius Alexandro Severo C. XXIV. Lenonam vectigal, ω meretricum S exoletorum in sacrum aerarium inferri vetuit. Gallos autem inter molles & exoletos esse, non ipse negaverit Pavo. Vid. Ovid. IU Fast. 244. ita Meretrix Anthol. L. IV. p. 3s s. destribitur II I moους Σατὸ σωμαὶ ν, εσμον εστων Eξει Am προώροις , λυμμένη. quare ego puto in Schol. legendum διο

fracte quis velit tueri editam lectionem , potuerit. Secunda animadversio est non minus erudita , in secundum membrum, quo Galli dicuntur Cereris Iacerdotes. - Κυβελης dixisset potius: nam illam colebant Gallie sed Grammaticus fuit recentior. Gallos esse Matris Magnae sacerdotes pueri norunt. at pu raster noster ignorat Cererem & Matrem Magnam

580쪽

U ANNUS.

esse eamdem Deam. At id inter alios eum docere potuisset Servius ad I Georg. vs. 163. Matris Eleusinae. qualia os endit Cer es apud Eleusinae aut certe qualibus Mater Deum colitur. Nam Ips A es etiamCEREs. Quid aliud ΔηMη, eo quam Γῆ μητηρ. Tellus.

Ops. Rhea. Ceres P vide G. J. Vossum de Idol. Gent. L. II. C. LIV. p. 224. & pluribus nuper adstruxit Matthaeus Aeg3ptius in docta commentatione ad Senatusconsultum de Bacchanalibus p 62. Ex his autem ego non recentiorem, sed potius satis vetustumGrammaticum colligerem. dicit enim non ησαν. Vides autem causam, Lector, cur rancidissimis&putidis suis notulis nusquam aliquid Philologicum admisceat: scilicet, si id conaretur , singulis in sententiis stupidam inscitiam palam divulgaret :jam tacendo nud talem tegere enititur: quae sic tamen turpiter adparet.

sterhuc ad Polluc. X. Isa. Priores inveniuntur apud Hephaesionem. ipse vero locus, quem ibi ponit Hephaestio, cum in iras Thesmophoriaetusis , quantum memini non reperiatur, jubet emendariisναις pro In eandem sententiam, solidis rationibus usi, iverunt quoque Casiaub. ad Athenaeum & Κusterus ad Thesmophoriagusas. jam mera contradicendi libidine putidissimus Grammati- caster, quae superest Comoedia, secundas Thesmophoria2usias esse ait:& audet Gellium L.XU. C. XX. in eam sententiam corrumpere , ubi plane locus hodie exstaninin omnibus libris ex laudatur. Nova argumenta adtulit Erud. Arnaldus. Mirabor, an homini satis impudentiae futurum sit, ut etiamnum his liquidissimis argumentis obstrepati sed quid

Κυνοκεφαλ' non audeat, qui nuper rursus tot calumniis, non minus puerilibus quam mendacibus i legantissimum Theopnrasti de Moribus libellum pro-