Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

611쪽

hiis etiam faciles, ut credas vivere, motus B tifici membris indidit ille manu PEt fecit tremulas artus percurrere venas, Ut possis oculo quamque notare tuo.

Illa super pelago candentia brachia jactans Navigat, vitreas pectore findit aquas. qualiter, Hippotades cum ventos carcere clausit, - Tranquillo viridis stuarat alga Dis ualiter Alcyonum brumali Mere nidus

Labitur aequoreae glauca per arva Deae. Sponte sua credas innanti cedere fluctus. Ne laedant tenerum pendera corpus aquae. Gurgite caeruleo roseis trans alta papillis

Exstat, 2 a sat s subovat ora vadis.

at mollis medio translucet Curia sulco, Marmore caiaidior, canili torque nive. Ut f quis longis vitium ne ducat ab annis, Sigila renidenti claudat eburna vitro: Utque suas inter violas argentea fulgent Lilia , tirgineis munera grata comis. Illam purpurei circumfanduntur Amores: Ma tergum pharetris. ω face dextra caret. Et tanten ex use posm Poscere vultu,

ni fur frons dictae pignora mentis habet. Delphines placido soliti saltare profundo,

Praebuerunt parvis dorsa premenda Deis. Proveniunt imo mirautes gκrgite pisces stana carpit liquidas pulcra Erycina vias. Pars agili nisu se tollere gestit in auras Pars circum in speciem ludere laeta chori.

612쪽

Cάν. XII. VANNUS. sis

Od. LIII I r. rivo. Locus ita legendus S dissimguendus est.

Προαγον s3ὶ τ' Eρῶας άνθ m. 3)vulgo dis γῆ harum trium emendationum primam & secundam tacite sublegit Baxtero. tertiam autem Longo Petro Longuepleri e) subduxit. vide Maittairium: quem non sine causa dissimulavit olim, nunc tandem agnovit, sorte audito, quod ejus hae artes a me etiam detegendae essent. Od. LVI. 16. P vo. Locus di*cilis N corruptus, quem ego mi s aliorum commentis, paucis tibi es diam. legendum es,

is Tam haec quam illa emendatio debetur Dacierio. An- naribri. Volci comme Monseur Dacter iis re Passage. Φερων μέλαν μοι φροντίδων 'Eλων ψιν ως μεθηριων δυρης γνωρμ δαρέν. Mibi a reas ebrietatem curarum.

613쪽

C m. Quae ipse mutavit, non tango jam: latrocinia inve- .. 23. hune nexum ante nos etiam animadvertit Daciarius. A Imo, Pave, nisi ille animadvertisset, tu nihil vidisses. rursus aliena sibi viassisat homo livi

πιι. Sic Portus , Faber & quis noni an illorum ainbritati Bavonina maiestas pondus actere de

Si nempe in his Dorismi ratio habenda sis Iam exactesqOmne hoc ad verbum sithsuratus est Dacierio &Maittatrio. DAcIER. mallet legere, δολω & Φθονω, Dorice. ἄπο ου, it ut Genitisi illi regantur ab hω cum Mec Oda Ait ρartim Ionica , parsim Dorica MAITTA IR. Concedam autem facile Dorismum ab Anacreonte suis saepe carminibus inseri, non tamen ea Dorum idiomata ipss adeo propria, ut ab Ionicis scriptoribus vix umquam usur entur. qualis es ω pro M. quod in Homero nondum Iegi. jam nega plagiariorum

pullo hirundinino nudiorem Criticum haec enim duo loca sublegit Scapulae, Barnesio & Mattiatrio in Indice. qui addit Aus Episto ad PMd. XII. 4r. est

614쪽

autem vox ubique Obvia: unde colligas nihil eum imgisse vel observas. vide Orpheum us. s 8. Κυ,εκλον πολυχαδε . Nonn. XXVI. 3o . & aliis ilicis. Nicand. Theriac. 9 . Oppian. V. Halleut 3gr. Q. Calab. I. s 2 .lli. 28. IX 389. XII 26o XII l. r38: Fragm. XXI. p 273. PAvo. ut Erudiri stitius Alcman dii αe dixit etαe i περ ςης 'Scilicet sciunt hoc ex Stephani I .exico. inum fuerat addere sdiem,

unde hoc ille , si quidem poMs. me jam pota

Fragm. XXIX. Turnebus tersus separari , eνn que secuti sumus in editiora nostra. Turninum sorte hoc secisie credas in Adversariis. non. ita in Turne-biana Hephaestionis editione. quam certe Barnestus, qui plane ita edidit, in sua editione secutus fuit. ita quoque edidit Mattiatrius. quos ergo secutum dixeris nostrum Thrasonidem, hos an Turnebum i. . . Fragm. LM. Κοκκυξ ορνεον δειλότ ον. quod posuimus, apud Lyricum exstare potuite an praecise restia

terit , nescio. scilicet Barnes. simpliciter Κοκκυξ edidit. At Mattiatrium seposuisse diuimulat in

noster.

Fragm. LX. ἐροσμίη & ωέλ. debet Casaubono, qui tamen male pro libidine accepit, uti recte animadvertit Mattiatrius docens, in aliquod

substantivum deesse. α ρεψω, autem cum Casiub. omni .no legendum, quid igitur occinit rauca volueris λ nam ex Τερενα Athenaeus non poterat scire, utrum ad μἐν an ad αυλον reserendum esset hoc vocabulum .

Fragm. LXV. p. 294. Locus ex Geomnicis nec hon e Theocrito Barnesio pars debetur. in contextu scribit male in Notis bene me Μα edoctus a Celeb. Ben leto Epistola ad Mi uium p. 89. sed tacuit hoc putat animi homuncio. modo quod de horto uxoris mariti habet, debet

615쪽

Barnesio noster Κηπορ αμως. Cui etiam debet explicationem si si ιν T. r. . . nec non explicationem, si Κυπαριῶν πεφυκοι σευ ενὶ κ, ω. quam transtulit ad

suum Κυπ masculus foetus. At spurcus & inficetus addit homo. Κυπαρ' GLANS est pariis, gusviri sumus per metonymiam sea Lepiduli Pavonini

notat pueri tenelli, quem pos novem lunas ex horιo suo ederet mater. quid ais p nune appostis a Iunt haec : sane ad demonstrandam indolem infelicem. Fragm. LXUL Tretzes Barnesio laudatur. Fragm. LXVII. Schol. Euripidis non laudatur quidem a Barnes. sed is laudat Jac. Nicolaium Loemsem. apud quem is laudatur & F. Ursinum p. 327. ait autem Pavo ad vocem ρωνοπεπλν, quae praecedis. At Seholion sequitur. Fragm. LXXI. F. Ursinus p. I 36. & Maittairius p. 74. habent, Barnesio puto omissum hoc. Fragm. LXXII. Athenaeus L. IX. p. 43o.J imo L. X. uti Maittairius p. V. &F. Ursinin P. 324. iFragm. LXXVI. PAvo. Mginus raronomico Poetico , ubi de EngonasJ Barnes multo brevius 'ginus Myronom. v. Engonasin. Fragm. LXXVIII. LXXX. LXXXL paginas &versus Barnesius addiderat: haec comiter omisit Dysmenides noster. & sic passim. Fragm. LXXXII. Pavo. Schol. Nicandri The

nibus, quibus utor, legitur x πογυφο νω. An igitur hoc Pavus ita emendavit, & se non iactaviti Αtati sic Barnes p. 262. laudat, quem tamen compilasse non vult videri. nam Barnesius versum laudat 377. Noster 376. male secundum meos numer . an rivus

616쪽

Pavus suo Non no numeros adscripserit, ejus ignavia me dubitare vehementer facit. lFragm. XC. PAvo. Clemens Alexandrinus L. 3:

tulerim Barneui notam, quia pagina saltem adest. sed omisit talia Magister superciliosius, ne pretium omne Barnesianae Editioni post suam decederet sci

licet. .

- Fragm. XCI. ΣομιονJ δευ νυμφεου. Barnes. p. 282. Maattair. II .Pag. 3is. ui ex illo loco Etymologi συν τῆm et tanquam Anacreonticum recensent, lepiae emrant V cachinnos merentur se Is est Barnesius p. 3I2. Ut autem surem &convitiatorem abominere, haec Mailiatrii lege p. LXXIIL Barnesus hoc inter Anacreontica reponit. Sed locum Eumologici artorias legens dubito, an haec verba τὸ - μ 'Ανακρεοντειοεὶ referenda sint ad illud fragmentum. praeterea non ausim adfrmare omnia illa , quae ex Maligeri Poetice SHephaestione &c. collegit Barnesus, quaeque dicuntur Ανακρεμεια, Anacreontis fuisse. Idem dixit Matt-taimus primus, quod postea eum compilans Pavo. Mai, tali ius modeste vera proponit, Pavo petulanter aliis

sublecta recoquit. hinc etiam suffuratus, quae de fragmentis a J Caesare Scaligero laudatis in Praefatione dixit. Sed quid te moror, Lectori o Mui A sumtus, 'uaecunque bona, sunt tamen admodum pauca, Quae in Anacreonte Pavonino leguntur. Certe ex

Vnc Fragmentis, quae adponit: non unum debetur Industriae Pavoninae. ΟΜ uia jam apud alios Editores, & praecipue apud Barnesium leguntur. Omnia ex iisdem sontibus petita sunt. nec ullo modo vereor in mare, in omnibus locis, ex quibus fragmenta adduxit: & ex quibus illustrat, ne unum quidemia: Nn esse,

617쪽

esie, quem non sublegerit Bamino aut initiatrio aut alii Interpreti hujus Poetae ; ut manifestius de

inpudentius furtum literariiun a renatis literis vix commissum arbitror.: Dixi autem alibi Fragmenta aliaisper e, quae ignoravit. exemplo defungar, unde pateat, quam sit versatus in auctoribus, quorum edi εtiones omnibus paginis promittit. Ε m. M. V. λώMsaeo. DARAI IEIN 'AN ARPEn N, TH ν ' , - νειν. Suid. Σαλασζειν. ubi Κuster. vide Salmas ad Aelium Lamprid. Heliogab. C. 1. Hesych. ο -- πΤεβ αι. id est pungere. Vis aliud Grammaticus de Solbecisimo, prius de origine adpellationis agens, sic incipit. 'O γἔν 'Ανακρέων

- Cur praetereaPhreneticus,ut id addam, omisit Ana. creontis Epigrammata ' an illa non merebantur publi. eari: an reservavit in Editionem imagitiariam Anth logiae 8 an spuria putavit8 At Meleager jam in sua Cor, nasores ex Anacreontico horto collegisse se gloriatui.

& Suidas ejus Ελεγετα meminiti Cut quoque omisit Carmen quod in Vaticano omnium primum est, & in cipit apud Barnes. p. 2Iq. 'A-Qιων sia με .icum alia non magis-ad miserit, quale illud Carmen LVI. Sed promiseram Blummodo de furtis Pavonina agere, At quantumvis pronauerim, etiam nunc non possum, quin duo vel tria loca alius generis hic tangam Primum esto illud argumentum exDialecto D in psetitum, quo negatesse Anacreontis pleraque. Atqui vis

618쪽

Cae. m. V A N N U S. dimus jam saepe in Hephaestione ibi laudata Dagmenta

habere Dorismos. ut illud p. 7. μενωπιλαν. quod rubleste mutat in & p. Sed an homo noster is est, ut finium litem dirimat inter Doras xlonas, qui statim ad Od. III. p. IO. haec audeat scri

et abhinc. N ibi lege, Mor. Rogo, qui talia seriabere possit, euinne Dialectos callere credideris ξ inspiciat Ionismi Principem Horodotum stati in L. I. C., ταδ' ἐπ ἐμευ. Anacreon ipse apud Hephaest.

σοπεπλε κου ἄ ubi Dorismum habcs in & ita saepe hae dialecti miscentur. Imo quam sit versatus in Grammaticis Apollonius Dyscolus monstrabit om- nibus, apud quem j. --ἐμε. . legitur. ἐμεοῦ

Dialectis ampulstetur. si auctoritatem Anacreonticorum infringere voluisset, & non plane in literis fuissesct rudis, adferri potuissent: Γαζαῖοι οἱ πι 'Ανακρεονυιων ποιῆται ψο-οι. illos horum auctores saltem historica

quadam conjectura sudie potuisset scribere. vide J. Rutgersii Uar. Lect. L II. C. VII. Nec rursum primus PaVo est, qui plurima suspecta habuit. quid non dixit Faberi sane in eodem genere etiam iutolerabilis est Franc. Robortelli petulantia & considentia in Dissertatione de Critica p. Io 3. Sed audax omni facere & patit inquamus genus, & alterum & ultimum stuporis Pavmnini documentum his subtexamus: quod tamen sorte in oculos incurrit. nam non est stolidius centenis aliis Odam XV. cujus auctoritas &-nou Anacreontis MStis Elummodo, verum etiam Anthologiae codice firmatur, suspectam reddere studet, quia

. s legitur

619쪽

Iegitur Us. s. εμοὶ με, μυρο - nrolis. me iuvat barbam madentem unguento habere. Ad quae homo profligatissimae audaciae & profundissimae igno- ostiae ita non dubitat scribere dicamne an furere.,, Nam, ut dicam, quod debeo, vix etiam concoquo illud x rota: itane solebant veteres Z Bambam unguere, non caput, non corollas in capite 8 voe Novu M. dicerem, si auderem, Monachum lasciviorem , qui barbam curabat probe, in Ergastula suo lategrum Marium ita adornasse sbi &c. quid dicam l jactat remne hunc tanta ignorantia esse, ut nesciverit moris suisse variis ex causis, ex luxuria, ex laetitio, barbam inungere: unde e contrario squalida birba, ἀυάλε σν πωγων in luctu: in austera vita nescivitne Eubuli hos versus apud Pollucem L. X. 26. I 2o. λqε ταλαβοέωα , 5 τη σπαθiλ τ πωγομά μου Καὶ His 'TII HNEN M Τ P I Σ Ο N.

posite locum Anacreontis advocat. Quid i si idem Monachus in Ergastulo suo etiam Psalmum hunc totum adornariti Harduini adsectis hoc probabile valde fiet. certe odarium saltem multum de pretio suo amiserit, quod hujus antiquissimi & Judaiei moris meminerit: uti p. II s Oda XXVIII. multum de pretio amittit, quia locutio Evangelica ἀπἐχ' in ea occurrit. Eadem ratione sorte etiam Oda XXXII displicere

possit, ubi numerus arenae maris ponitur pro numero non definiendo φ. Ei ημαεῶδες-Tο ρ ολης Θαλαμης. nam

. . . . . .

620쪽

re potuit 8 an mare ita suis S refluit , ut arenas, in fundo ejus sunt, Vendat quotidie, hominesque ad eas numerandas admittat 7 haud dubie leniis satim, quam ridiculum hoc S ab ipsa natara abhorreris plane Si r αἰγιαλων ἐμαθωδες disset Poeta, id aptum fuiFset O bonum: nam litorum arenae etiam Inter ea, quae numerari non possunt ita vivam & valeam, si stultiora ipsis Stultitia diei te chartae illinere potu rit. Morio, dic; die, Morio: si litorales arenae, quia innumerabiles, sunt aptae, quibuscum comparatio natet cur arenae abγssi, & marini fundi, certe non minus innumerabiles, erunt ineptae t verum est, saepe fieri etiam in hac re mentionem litoralis arenae. ut Gen. XXll, I. αἰς ἄμαον ρ-τὸ χώρ μαλάμης. vide plura exempla apud Celeberr. Alb. Schullensium in Commentario ad Jobum C. XXIX. i 8. sed auctores non ita se uni formulae addicunt. Quin si hoc tuum commentum verum esset , annon liceret commode intelligi το μμαθωδ- ολ ηα Θαλα, o,ic de litoribu p sed nihil opus tam stulta superstitione. Scias, te irata bona Mente: scias te lingentibus Gratiis, haec sacra contrectasse,& Asinum vere esse ad lyram, Pave. Quid i non Ovidius post Anacreonta L. I. Art. 2F cecinit. Suid tibi femineos eoeIus, venatibus aptos,

Emmerem e numero cedes areno meo. ' :