장음표시 사용
31쪽
ptis nia illud, quod ante passionem ab Apostolis
nituisti alunt dicitur Ioan . III v. aa et IV v. I, verum novae legis Baptisma suit, necesse. est institutionem praecessisse. An sorsan tunc locum habuit,
quando Chri tos ad Nicodemum disit, Joan. III
5 . . . 2 ι quis renatus' fierit ex aqua et Θiritu Sancto, non potest introire in regnum Dei8 Verum probabile non est, Sacramentum Baptismi 'tum institutum fuisse, eum privatim Christus unum hominem allocutus est. Et cum Christus ibi de . effectu, et necessitate Sacramenti loquatur ., an non potius concludi potest, illud jam tum extitisser Unde multis probabilius ' videtve Baptismi institutionem in illud tempus reserendum esse, qcio Christus a Ioan- ne fuit baptizatus. Tullo enim sanctificandi virtutem aquae imbiberunt, ut Anibros. et aIii Patres passim docent. Vid. Totirnel de Bapt. q. III art. I. Tunc et coelum apertum est, et Spiritus Sanctus in .eolum hae specie descen/it, ut Buptrsini Sacramentum quid valeret, ostenderet; quod pulchre ita explicat Catechisma Conc. Trid. De Nacr. αρ L quaest. XVI. in ,, Illud maximo argumento esse Potuit, - quod tunc Sanctissima Trinitas, in cujus nomineis Baptismus conficitur, nomen suum praesens de is claravi L Vox enim Patris audita est: Filii Pediis sona aderat: et Spiritus Sanctus in stolumbae sp is eie descendit. Praeterea coeli verti runt, quo no-- bis iam per Baptismum licet ascendere v. Ilais etiam S. Augustinus ait risset. VI im Joan. 3, apparuisse Dalrem in voce, Filium: in carne, Spiritum Sanctum in columba
32쪽
Triplex quidem quaestionis hujin argumentum est; nam et de persona ministri, et de inten ione, ac. demum de ejus fide et probitate disputatur; verum cum pluraque jam alio locci fuerint agitata, brevius nunc h'o argumentum absolvi potest. Primum quod ad ministri intentionem attinet, nihil addendum est . ad ea quae Parte I de . Sacramentis' ici genere dicta sunt. Illa quoque gravissima et aee- Iebris controversia de fide et sanctitate Ministrilla superiori Parte exposita fuit, et stabilita, ut nihil nobi ε hoc loeo dicendum supersit ad triendam Ecclesiae Catholi eae doctrinam. Concilium Trident quod Sess. VII de Sacramentis in genere definit;
o Ministrum in peccato mortali existentem,' modo is omnia essentialia, quae ad Sacramenturn confi-n ciendum, aut conserendum pertinent, servnverit.
B conficere et conferre Sam amentum is P eadem
Sessiona de Baptismo Can. IV ita statuit . is Si is quis dixerit, Baptismum, qui etiam datur abis Haereticis in nomine Patris, et Filii, et Spiritus. Sancti cuni intentione faciendi, quod facit Ec-- clesia, non esse verum Baptismum, Brinthema Sit. . . m. Id ergo B gemus, ut primo ad ini, tru-
33쪽
otionem Candidatoriun de Bebapyietanti uni errore quaedam historice subjietamus, antequam materiam
oggrediamur de Persona Ministri in qua aliqua occurrunt paulo diligendus inquiroidvi' Rebvstetantes Saeculi Ira
I. Primum, quid historia Ecclesiae de hac controversia referat, brevi compendio indicabimus. Sae. eulo Tertio Agrimino Carthaginensis Episcosius primus contra universalis Ecclesiae regulam, ut Vin. centitia Lerinensis ait Commonit. ωρ. VI), rebaptizandum esse censuit. At nulli hac de re minus exorti sunt ante Craniani tempora; qui Agrippini
praedecessoris sui vestigia praemens, mullos in e roris consortium iraxit, ita ut Sedi Apostolicae necessarium visum sit, veterem Traditionem contra novellam opinionem auctoritatis suae pondere tueri.
Unde meum Crariantia in aliquot Synodis stres enim Carthagine A.' circiter 356 habitae suisse dicuntur statuisset, haptigatos ab haereticis iterum baptizari oportere; Ste hiantis Pontifex Romanus his- decretis. intercessit, iisque universae Ecclesiae traditionem opposuit: .atque in Epistola ad Africam missa hit verbis sanxit: a, Nihil innovetur, nisi quod is traditum est; ut manus illi imponatur ad poeniten- ω tiam B. Acceptis Stephani Pontificis litteris, et decreto, Cyprianus pristinam sententiam non de-Posuit, sed contra in Epistola ad Pompejum, quae est inter Cyprianieas LXXIV in Summum Potitificem ita acerbe iuvehitur; ut qui virum noverut,
34쪽
lam moderatum , tam studiosum Ecclesiasticae traditionis, atque in sedem' Romanam tam verecundum, jam Cyprianum im Cypriano quaerat. Dieitur Africanis hac aetate novas vires necessisse ex orietatalium Ecclesiarum consociatione; CSPrianum , quem latere non poterat, quid orientis Ecclesiae hac de re sentirent, litteras dedisse ad Firmilianum Cappadoeiae Episcopum, virum scientiae et virtutis laude percelebrem; hunc respondi se s mosa illa epistola, quae est inter Cyprianicas LXXV,
in qua quidquid a Cypriano in S. Stephanum dictum fuerat, acerbitate, et inverecundia longe superat. Si huic Epistolae est S. Dionysio Alexandrinos des est, ea opinio, quam Firmilianus tuetur, jampridem in Oriente invaluerat, et in Conciliis apud Iconium, et Θωda, ex Galatia e P Cilicia caelerisque proximis regionibus collectis sancita fuerat. Il. Praeter haec facta historica, quae video' ab nuctoribus passim assumi ut vera, aliqua sunt, quae controversiis locum dederunt. Primum quidem nom- nulli reperiuntur, qui S. Si Phanum redarguunt, quasi Haereticorum baptismum admiserit quemcunque , etiam absque legitima forma administratum: sed quam perperam id faciant, ex Stephani 'ipsius sanctione colligitur, ubi consuetudinis robur iis opponit; qui inducere volebant novitatem. .At con suetudo ab initio nascentis Ecclesiae haec erat, ut nullus et irritus haberetur Baptismus, qui forma RChristo instituta eollatus non esset; neque alia de causa Conestium Nicaentim Paulinianis las jussit re,
baptizari. Porro in illa S. Stephani cum Cypriano et
35쪽
. 36 orientalibus controversia de fide dumtaxat Milostringebatur, non de forma Sacramenti. Nusquam Fimmitianus aut Cyprianus id Stephan o dant crimini, quod Baptisma approbaret absque invocatione SS. Trinitatis datum; sed quod Sacramenti valprem exhao invocatione repeteret, malia habita ratione prauitatis Et infidelitatis Ministri. Id perspicue in illa ipsa Epistola exprimitur, quam Firmilianus dicitur
ad Cyprianu ἀ direxisse ...is Illud quoque assurinis dum, inquit, quod non putant quaerendum esse, is quis sit, qui baptizaverit, eo quod qui Baptizatusu est, gratiam consequi potest invocata Trinitateis nominum Patris et Filiἰ, et Spiritus Saneti. . . . Quod ergo Stephanum .dicunt ad Africanos scri-pεisse: ο Siquis a quacunque haeresi venerit ad nos, is nihil innovetur . . . Id de haeresibus illis intelligendum est, quae formam baptismi non destruunt. Verum omne dubium dissolvit vel holum S: Augustini testimonium, que i nemo dicet ratum habuisse. quodcimque Baptisma etiam absque legitima forma collatum. Is autem in libris de Bapt. contra Donatistas express/ alti, Strephani Decreto sartam, te
viamque servatam esse consuetudinem ex Apostolica traditione manantem, quae etiam plenario totius orbis Concilio confirmista est...
Quaeritur item: An Stephaniis excommunicationis sententiam in Cyprianum , aliosque rebaptizantes pronuntiaverit Τ Dissentiunt auctores, neque nostrum
est hanc litem dirimere. Cf. Beliam. tib. I. de Conc. lv. Nasulem Alex. Disseri. XII in Sae-etit. III.), Toumel f De Sacri in sen. Quaest. VII.
36쪽
Art. II. eie. . . . Neque in eo consentientes invenimus rerum Ecclesiasticorum Tractatores, an Cyprianus ante mortem recesserit n Sust sententia . . ,, Fortasse iactum est, sed nescimus . . M HI Augustinus , lib. II de Baphis. contra Donat. cap. IVApartius de hac re scribit Ep. XCIII f. 38.. . . , Cyprianum sensisse aliter de Baptismo, quam soris ma, et consuetudo habebat Ecclesiae, non in Casis nonicis, sed in suis et Concilii litteris invenitur: is correxisse .autem istam sententiam non invenitur; 'is non incongruentest tamen de tali viro existimanis dum est, quod correxerit, et fortasse suppressumis sit ab eis, qui hoc errore nimium delectati sunt, is et tanto veluti patrocinio carere nolueriint Quanquam non desint, qui hoc Crarianum Prorsus non sensisse contendam; sed sub Nus nomine a Pras sumρtoribus atque mendacibus fuisse conflarum ... Legendus est integer S. Augustini locus. III. At hoc ipsum, quod S. Augustinus hic indicat, nunc ultimo loco nobis est ali ingendum. Cui tandem fundamento innixa est lota illa tam artifieiose composita Rebaptizantium historial Quaenam Conciliorum acta, quae Romanorum Pontificum litterae, quae veterum auctorum testimonia reseruntur ΤNihil nobis Roma servavis de S. Stephani decretoria Epistola, nihil de actis illius Concilii Romntii con- . ea Rehaplietantium errorem habiti. Nihil oriens de Fimitiani Epistola, aut datis Cryriani ad F initianum litteris, nihil de conellii. Geoniensis et Smodiensis gestis reliquit. At dicunt, adsunt litteram CF-priani in hac causa conscriptae. Verum Cypriam
37쪽
sunt illae litterae, eue nullus ante 'suem Saeeuli IV auctor reperitur, qui illos, aut Carthaginensia Concilia, quorum id mentio habetur, commemoret An inlata 1 MikMisanus, qui contra Donatistas scripsit, potuisset hanc Cypriani cori troversiam silentio praeterire Τ At si Catholici siluissent, an Donatistae,
inter quos multi erant sagacissimi et vaserrimi viri, .hoo argumentum neglexissent, quo tantam errori suo auctoritatem eonciliarent' Merito, ergo in suspicionem adducuntur Epistolae illae; neque impro- habile est, eas paulo ante S. Augustini tempora in lucem emissas suisse a Donatistis, qui tum desperatae suae causae novisin perfugium quaerebant. Quid
autem Augustinus et Catholici Oomplures de hix Epistolis, et Conciliis Cypriani anabaptisticis senserint , tum ex citato testimonio, tum ex aliis S. Patris locis apertum est. Specialem mentionem hic meretur samosa. illa
Epistola, quae inter 'Cyprianicas LXXV est, et S. Flamiliano adscribitur , de qua haec habet. Cl. dumsule , e S. - I. in egregio opere de doctrina et diseiplina Ecclesiae lib. VII. . . . Si tamen Episto-M la, quae sub Firmiliani nomine habetur, est g v nuina, bane ignoravit Augustinus, primus edidit
- Μorellus Calvinista, nee stylum neo graecam di- ω ctionem redolet, acerbior, et plena contumeliis is aliena videtur a mansuetudine Christiana, ac pro-is' inde minus eonveniens Firmiliano sancto Epi- π se po m. Quae per transennam tantum altigit vir doetissimus, ea in aperta luce posita sunt, et invictis, ut nobis videtur , argumentis demonstrata ,
38쪽
a doctissimo P. MouenMhr, Dissertat. de S. Fimmitiani Caesariensis in Cappad. Episcopi Epistola
ad S. Cyprianum. - Ce eiusdem Dissert. criticam de anabaptisticis Cypriani Epistolis, et Synodis sae- eulos III in gratiam Rebaptizantium hab4tis. Nobis pauea Indicasse sussiciat; longiores enim ejusmodidisquisitiones operis brevitas non patitur.
Donatistarum Schisma anno 3io initium habuis se creditur. Desuncio 'Mensurio Carthaginensi Episscopo, Caecilianus communi suffragio in defuncti eum suffectus est. At mox factiosi homines, et Castelliano insensi ab ejus communione recesserunt,ae Lucillae potentissimae numinae opibus sussulii, a
cersi lis Numidiae Episcopis Majorinum Lucillae domesticum Episcopum crearunt. Majorinus ordinatus est a Donato e casis nigris in Numidia Episcopo, a quo Donatistae nomen accepisse dicuntur; quamvis improbabile Don sit, nomen Shelae ab alta Donato derivandum esse, qui Majorino successit, et Magni nomine a suis insignitus suit. Hoc exordium fuit luctuosi Schismatis, quod ultra cθntum annos Ecclesiam multis, dirisque malis amixit. Ut secessionis culpam a se amoverent Dona listae : Caeciliani consecrationem nullam et irruata suisse eontendebant, utpote a Felice Apiungitano Episcopo lautam, quem saerorum librorum traditorem fuisse eriminabantur: Exinde error ille, et capitale Donatistarum dogm*; irrita esse Sacramenta
39쪽
sive extra Ecelesiam ab Haereticis, sive intra Ee-elesiam ab improbis collata. Praeterea docebant, Eeclesiam ex solis bdnis constitutam esse; eam Ee- cIesiam, quae toto terrarum orbe diffusa est, defecisse, eo quod cum Caeciliano communicaret; in sola Donatistarum parte remansisse verum Ecclesiam Incredibilis suit hujus Sectae. pervicacia, et ad omne scelus praeceps furor, qui nec Ecclesiasti eis decretis, nec imperialibus legibuς cohiberi potuit. Partes Catholicorsem prae caeteris strenue substἰnuit
latus Mile vae in Africa Episcopus. in libris a d.
versus Parmenianum Donatistam . . Hunc secutus est
Augustinus, qui longo sed glorioso, ac felici certamine contra Don ut istas dimicavit; nam a tempore celebris illius collationis, quae A.' Carthagine habita suil, ita fra elae sunt Donatistarum vires, ut eorum para longe maxima sensim ad Ecclesiae catholicae communionem redierit. - Cf. quae de Sacramenti in genere de hac controv. dicta sunt. ή . De Perfossa Ministri.
Nune ad illud ,redeundum, quod primum se objicit . quando de Baptismi Ministro quaestio instituitur , nempe: Quis Minister sit, et esse possit hujus Sacinamenti8 Sacramentum Baptismi hoc peculiare habet, quod, licet Miuistri constituti sint, qui illud ex ossicio dispensent, omnis tamen ho- 'mo, quicunque ille sit, etiam Laicus et HerE-ticus illud. administrare valeat. Peccant qiridem Laici, qui nulla urgeate necessitate id agunt; αυ
40쪽
lainen , si legitima materia et forma utuntur, verum conficiunt Sacramentum . Ex ossicio Baptismum administrant 'sicopi, quorum summa .est in Ecclesia auctoritas; dehinc Presbyteri, qui licet in se. riores sint Episcopis, et ab eorum pendeant auctoritate , tamen cum baptizant ex ossicio agunt; et tanquam Ministri' ordinarii. Diaconis quoque primis Ecclesiae saeculis, ut praedicandi, sic et baptigandi potestatem concessum fuisse in Actis Ap bst.
legimus Aet. VIII 13 et 38ὶ: idque postmodum
n raro seclum est, ut Diaconi solemni ritu haptizarent non propria, sed delegata sibi poles late. Quemadmodum olim II peretici suerunt, qui sceminis polesialem secerunt sacra ministeria usurpan.
di, et e elebrandi Buptisma: ita quidam antiqui P
tres videntur irritum et . nullum omnino habuisse Baptis rinam a Remio is etiam in necessitate collatum. Porro, qui rebapti et antium errore ' detinebantur,
praeterquam quod Bapti unum nb haerelicis datum iterabant, oliam irritum habuerunt quodcunqua Baptisma a Laico non baptietato adminis lx alcim. Imo contendunt nonnulli , nitos quosdam veterum 'bo.ctorum, qui longe erant a rebaptizantium errore, de ejusmodi Bapti, male , nn valeret, dubitasse. Calvinus pullit, ne mitiem posse baptizare, nisi cujus sit proprium ossicium, O vis magna urgeat necessitas. Ex Discipulis plurimi a Magistri sententia abierunt. Iunioribus Protes tubtibus haec procul . dubio risu digna videntur; aE miseret eos Praede. cessorum suorum, qui de Baptismi valore, tauquam is esset aliquid, cum tanta contentione disputariant.