장음표시 사용
161쪽
NON etna , amice Lector , quamplures nos ad hoc Historia OrienM-lis conseribendum Supplementum, nos que adiungendum Chron ogra, compulerunt rationes , σ couffrunt quodammodo inuitos. Nequaquam enim alias existimandum est, nostro nos marte, γ minime selicitatos ausos quam fuisse tanta suscipienda prouincia nos committere, G Criticorum turia exponere iudiciis, ct mos Ius, nisi Marce tum non colum amica, oe perhumana petitio,sed itu, m authontas, quibus in nos pollent, exegisnt, ut variarum Orientu Gentium origines, moria , disciplinas, religion , persuasionω, rerum gestarum enarrationem , Principum ac Regum genealuias, seriem G successsiora ex ipsorum excerperemus monumentis, atque de beremus. Animos ad φῶrunt 'multorum doctorum virorum exhortationra, ct incitamenta, qui
in referendis rebus fidem praecipue es requirendam, oe fidelitatem, non miam
aut methodum, qui nos morabantur, Uirmant; MAcci aciendos, habendosque istos, qui ex eorum sant genere, qui nec intrant, nec introeunt vi sinunt intrare, funtque tamquam canti in Reipublica litteraria praesepi. Torro quis adhuc horum timebit latratur, aut sormidabit, cum plane animaduerterit, viarum i tam diserti mum Iosephum Scaligerum barbari cuiusdam inepti mi,
ae Latinitatis penitus ignari Chronologicas elucubratisno misi mas appetiare non dubitasse, nec suis in Eusebium commentariis inserere dedi atum fuisset Hunc ad fisum lectorem au ire Prurire iuvat: Et hoc studium fuit significare tibi de ignotas gentes, oppigos eorum. Rursus de Orientalibus dicturum e Initiemus autem dicere de illas ignotas gentes. His atque musto foedioribus barbari is, atque fisci is tota . capite ad calcem ita componitur Chronologia . tamen, mi mox dirum est, haudquaquam dedignatus est mirilis cyra a , Latinaque tingua peritissimus , oe illam ex militate laudare , σsuis adtexere Commentariis , ratus proculdubio gemmarum pretio nihil decedere, vel accedere in plumbea recon antur arca, vel aurea. Quod quidem satis apposite atque accommodate Zeno Cittius explicat apud Laertium lib. I. cap. i. ex nummo , in quo non elegantiam iptura jectandam esse aiebat, sed pon dus, ct materiam , adeoque nihil referre, exstimabat, quam elegans sit oratio ,sed quam utilis. Imo Agathias dicere selitus erat, quod, qui falsa persuadere vult, maiori quodam verborum ornatu, ac varietate indigeat. Longe
tabu allitur in , qui gemmas, quas ex nostro Oriente rudes, ac impolitas O ridentinii orbi asserimus, minime nacturas esse aliquando, duxerit, peritum a tificem aliquem , m expoliendi eas gnarum ante, qui merito istas reddet nitori. Sane huc Lpectabat Latinornm Foetarum iste princeps Virgilius Maro , cum dicebat; aurum se ex Enni, Hercore colligere, quodIcilicet', est incomptus,m in merbis rudis. His igitur institutum prosequamur onus, garriat quantum titit Iudaeus Rabula, Fuccurrat Momus, adiungatur Zoilus , stivam, simu que atram evomant litem , insectentur Dilum , ingeniν tenuitatem exastent,
dummodo probi quique , docti, ct aqui rerum aestimatores hi se faueant cona-
162쪽
tibus, qui probe ammaduertenim nos exiguis pro viribus, σquantum in nobis est, nostro incumbere muneri, nostros excumunt sio potius, emam incusabunt. Gon costimant hae Udori lib. 3. ae Ρmmo bono merba: Sicut qui tardus est ad capiendum , pro intentione tamen boni studi j praemium percipit : ita qui praestitum ex Deo sibi ingenium negligit, condemnationis reus existit: quia donum quod acceperat, despicit, & per desidiam der linquit. Visu, es, o isensit , si ad verbum interpretantes diserimus :Ecce praecopi, v homo non laedat te, o, E e praecepi, ne quis te laedat, mi furis placet Momo ' Nihil prosi. Et cum ei vidi ossis dicendi m dis doctissmus Patrum, oe linguarum perit us S. Hieronymus, quis possin hac rabula Iudaeo aures praebebit debacchanti igitur Procul, o procul este profani.
His omnibus alia accedit non leuis ratis, quandoquidem quamplurium iliarum Gentium aut nulla prorses apud Graecos , Latino e historia extat, ut antiquorum Sisensum; aut hac interrupta, minimeque continuata , ut Armbum , e Pr Persarum , praesertim ante Mahometismum s aut vitiose adeo , corrupta ad tuos deducta est ob linguarum diu.rsitatem , d a que ne ones ut errares erroribus aggerat potius historia huiusnodi , ae ingerat lectorum mentibus, quam nudam si remque exhibeat veritatem. Proinde commenta prorsus atque mera figmenta esse, viceres, plura illorum, qua ab Orientalibus quibusdam de Occidentalibus referuntur, ac historia consignantur, oe vice versa, si paulo attentius res cum narratione conferas. Non de iis quidem loquor, qua nobis temporum sebduxit longinquitas, oecanities, de iis, qua nostrisvem
sentur b oculis, qua nostra memoria gesta sent. Ego sne non unum,sed plura
elusemodi commentorum exempla in medium assem ossim ex una unius Amiari Faelirudiunt historia, quam quidam nuper conscripserunt, oe publici 'erunt iuris, cum eius Principis optimi gestarum rerum non testis duntaxat oculatui, sed magna pars fuerim, nisi praesens instituti nosti, ratio id mihi etetaret. Torro quid adhuc Itinerariorum non commini mursiriptores Z qua portenta ex Myrica nobis non asserunt 2 qua incredibilia penitus non venditanti qua
non viderunt, qua non audierunt, qua non obseruarunt omni admiratione digna, inigenis nec vis unquam, nec aussita, nec obseruata, nec vel mentem eorum, aut excogitationem subierunt ρ Terinde pro certo habendum est, nullam
alium finem istis prepositum esse , quam Poetis, qui, ut author est lib. io. Instit. si untilianuae, voluptatem fulgendo , non setam falsa , sed etiam incredibilia sectantur. Vuus inpraesens ex innabitar prodeat Geo vhia m biensis
author, indeque luculenter detrehendetur, qua , quantaque mendacia a Natin unius Romana urbis daescribendis moenibus, fortis, viis, templis, aras, Aneis, Tiberis fluminis pauimento ex aneis laminis, ac id genuae aliis, Romanis ipsis nec visis, nec auditis , nec vel mente conceptis. OAtque adeo quantum exa-9ucri elu habitus est in desini bendis iis, qua ad patriam pertinent, tantum mendax in reserendis alienis deprehenditur. Ex Iudaeis autem unius Beniamini legatur Itinerarium, comperietque lector, non mamia, non portas, non vias, non templa, non aras, non fluminum pauimenta aenea, non balnea; sed urbes maximas, prouincias amissimas , mima regna, Reg; potent semos, sumina lapidum praecipitantium momento temporis, non secus ac Thebarum conditores, Iudaeo,
163쪽
I FIudo, araru is extitisse. Oh qua Samaritams non σι ιnt Iudaei ab illorum prosus aurea mente, imo ipserum domatibus directe contrariat Samaritaui in seo Chronico, quod in celeberrima totius orbis Eminentissimi Card naus e albarini Bibliotheca asseruatur, inter catera argumenta, qua cong runt ad probandum Dum Textum esse purumputum e usis Pentateuchum, Hebraeum vero esse Iudaeorum corruptum mutis , istud unum ut praecipuum inter plura alia inculcant de mortuorum rorrectione, quam clare haberi ex Samaritano Uirmant, ex Hebraeo non item. Verba Chronicisente Resurremo unum , ac praecipuum est ex religionis fundamentis , dc una ex eius basibus. Nam homo nisi certo sciat, in alio mundo fore rationis redditionem, Sc supplicium pro criminibus luendum, suis indulgebit concupiscentiis, atque in illis luxuriabitur, dc nihili suam faciet religionem; quicquid ad illam spectat, aspernabitur, ac demum omnia obedientialia contemnet praecepta. Inter multa autem, in quibus dissentimur a Iudaeis, est versus iste, ex quo resurrectionis, alterius vitae ita elucet apud nos veritas : Opera utique vestra condita sunt apud me , dc reposita in thesauris meis in diem
ultionis, & retributionis. Hae illi. Nihilominus R. Ghecersibus R.' in
act. Sanhedris, quem lib. I. de resurrectione mortuorum cap. I. num. I. r
fert e Cenash Ben-i et, Ulamat Samaritanos reserrectionem mortuorum inficiari, ac propterea uribus di tat aduersus sitis argumentis, quibus ne-eensuis subdit Menstar His dictis videtur R. Gheto Samaritanis os obturasse. Ioannes quoque Episeopus Darensiis M. i. de reserninione corporum
cap. I. inter negantes resurrectionem Samaritanos recenset. Iosesi Sca eryudos impositara, ct calumnia arguens, haec ex Samaritarum Chronico notat de
serum cum Sadducaeis di imine e Quia Sadducaeos Iudaei hodierni, &vetustiores nulla in re a Samaritis discrepare credunt, propterea eos saepe cum Samaritis confundunt. At nos negamus vlla in re conuenisse. Nam Sadducaei totum textum biblicum admittebant, in τα , teste Iosepho , reiectis traditionibus Pharisaeorum. Samaritae tantum legem retinuerunt. Sadducaei animarum immortalitatem, & proinde supplicium, aut remunerationem post hanc vitam abnegabant. Samaritae dc animas immortales fatentur, & locum viri in αν-αί post vitam hanc esse credunt, ut diserte in eorum Chronico extat. An resurrectionem credant, nescio.
Scalygerum Samaritarum legisse Chronicon,pd Cocis vim non intellexisse, remtum est. Dictio enim Gli Almahad, Ai habetur, reuer em significat , nempe anima in corpus, oe ex usu loquendi eis anticatur, qua anima post reuersionem illam accidunt.
His igitur ita Ese habentibus ex ipsis singularum Gentium riptoribus earum petenda est Distoria, haurienda dogmata, si scri potest, sin minus, a via
cinioribus , uti facere in praesens instituimus. niam vero aut non omnium illarum Gentium linguas intestigimus, aut earum libri, ct historia prasto nobis ad manus non simi, ex Arabum praecipue Historiographis , qui vel regionum
vicinitate, vel linguarum commercio, oe communicatione, vel Inter, elum ope G adminiculo, quos maximo pretis olim redemerant, ut apud eos urimus, suas contexere historias sategerunt, nostrum hoccesupplementum compilare conabimur. Chron. Orient.
164쪽
Tertia tandem ratio, Ct alias nunc breuitati consulentes omittamus, qua nostra hute Elucubrationi titulum dat, est. Chronoto a Orientalis, quam vertimus, illarum Principum seriem pro equitur tantum, ex quorum imper' annorum synutatione consurgit, aliis omnino praetermissis, adeoque mutila est, oe debita proportione canet. Ex quo haud abs re fre duximus, catera adiungere isti membra , ut suam inde adipi tur perfectionem , oe maioris aliquid praebeat segentibus luminis ad uniuebalem historiam intelligendam. de Ni iesne ab animati, atques os corporis partibus separatis, coniuncti festa 2b. 1. Polybiusexplicat. Ac mihi quidem omninδ videntur, qui per particularem historiam satis intelligi poste uniuersa existimant, non minus a vero deflectere,quam si quis, cum animati,atque sermosi corporis separatas inuicem partes consideret, ideo arbitretur , se omnem eius animalis operationem, atque ornatum intellexisse. Etenim si quis distinctas illas, ac separatas partes sumat, coniungatque inuicem , & animal adhibita forma, atque ornatu animi persectum efficiat, deinde id rursus illis ostendat: profecto fateantur se longe antea aberrasse, similesque somniantibus fuisse, quendam enim conceptum totius , visis partibus, facere certo licet: certam vero scientiam ac cognitionem eius habere impossibile est. Praeter quam quod musta apud recentiores siriptores occurrunt, quorum cognitio ab antiquis hist His ita pendet, ut nisi eat probe teneamus , hanc nequaquam consequi vage
mus. Innus Elephantis, quo apud nostrum Chronographum alis que Friptores Mahometi natalis dies notatur, qui sit, nemo san. intelligit, nis qui vetusta Arabum euoluit monumenta. Item quanam si aera volatus, oe asia id genus innumera. Cosmas in regem electus improuiso a suis interficitur, flum quod dixerit, dum regium imponebatur capiti diadema r o quiui angultum est hoc diademat Vidis hae verba satis occasionis dedisse crediderit ad illud homicidium iure patrandum, nisi hoc ab antiquis P rum habeat institutis pHa sunt igitur rationes praecipua, qua nos ad hanc prouinciam susipiendam impulerunt, ac immensum pro od irim subeundum laborem, cum, praeter immitas di cultates, in iis se toribus , ex quibus nostras has eruimus , atque
elaborauimus elucubrationes , nutas ut plurimum, quemadmodum His gentis bus in more positum est, cernatur ordo, nultas rerum index, nusta capitum d uisio, nusta librorum auisectionum semma, vel argumentum. Hic beneuolum Lictorem admonitum es, volumus, nos non omnes aut
res, quibus in hoc supplemento concinnando humus, laudare , sed aliquos, re tunc duntaxat, cum res postulat, necessitas , catalogum tamen ,σ indicem Horum ad calcem operis subiicere duximus, v acile possit, qui vult, nostras has tigilias cum fontibus conferre. Scias adhuc horum quorundam hi
tegra extare opera , aliorum nonnisi partem aliquam , nonnu orum tantum
fragmenta. Praeterea quidam ex professe rem tractant, Hy obiter, oe data solum occasione. Suppellectilem vero horum librorum manu iptorum partim se veritauit nobis celeberrima Christianis Imi Regis Bibliotheca, oe aclari morum fratrum Puteanorum summa humanitas: partim Eminentissmi Camdinalis Ma irini mirifica Bibliotheca, quam ingentibus impensis, m cura imcnessilisi inter ret selicitudines, quas in Gassica Monarchia regenda se inet, congestam, atque comparatam publicis commodis conscreauit e partim excellen-
165쪽
viris optime meriti Bιbliothecae partim Bibliotheca illustrismi Gilberti Gaul mini semiis , oe Comitis Co istoriani ordinari' , oesenseum libesiorum in aula Magi tri , linguarum omnium periti mi , ac literaria Reipubbca et nisi
ornamenti e quosdam 'numan me communicauit nobis pracbri mus vir Nicolaus Theuenor, de studiis Orientalibus egregie meritus: abj tandem nostri sint iuris. Porro percuntabitur tandem sorte aliquis a nobis. qua fides prastanda sit Arabum , aliorumque Orientalium his Authoribus in enarranda eorum Historia, quorum longi a , ac diuturna tempora aboliuerant memoriam , est eruntque, mi vix inter ipsissacros conueniat Scriptorest Restondeo, ea, qua caeteris aliis ' toribus antiquis, ct quam eis tribuit Diodorus Siculus praefat. bb. s. hisce misis r Haud sane nos fugit, vetustissimarum rerum scriptoribus, ut in multis labantur contingere. Nam dc antiquiora illa paululum subobscuram ambiguitatem praebciat scribentibus: & temporum descriptio haud facilis cognitu, quandoque detrahit legentibus fidem. Heroum praeterea,& caeterorum virorum multiplex, ac varium genus non satis exquisite cxplicari potest. Accidit insuper, quod omnium est dissicillimum, ut de antiquorum gestis scriptores inter se admodum dissentiant. Et Historia Romana parens Titus Liuius decad. r. bb. 7. Famae rerum standum est, ubi ce tam derogat vetustas fidem. Flutarchus in Pericli. Dissicilis inuestigatures est historia vera, cum posterioribus praeteritum tempus cognitionem rerum praeripiat. vii nos quod attinet, historiam hanc nostram omni humana
fide dignam esse promittimus, Jondemus, nostramque obstringimus fidem, quasi, licet eam ex iLorum. Authorum scriptis sil ime decerpsimus, oe conges-mus, reliqua fides vero penes illos esto. Vale.
169쪽
ARAsuM res, oe historia pyt Masemetismum plures habuere serj ο-
ω , interpretra paucos, parumque filiora ; ora tia, ptorra paucos, intem prem nullos ; ex quo factum est, ut situ tenuu , m perosura earum ad posteros perueneris notitia. ViUmobrem de his praecipuum prasinus historia erit argumentum e de ita uia dicitur in Chronologia notis , quamquam plura his quoque ob dogmatum, oe opinionum communionem interponenda erunt. ΔΘ qui uam enim putet , pseudopropheta Maiameto aliud institutum propositum his, quam gentibus istis in Samariam a portatis, qua veri Dei cultus uorum Molorum sacra permiscebant. Hoeqsiam metani testantur historiographi, σω ima Eere, ut insta videre est capite de religione, minstitutis emtiquorum grabum. Pis autem non fama rerum gestarum ducti, neque ex iis, qua memoria hominum beneficio conseruata sunt, aut percontando, audiend.que percepimus, hanc concinnamus historiam,sed eam quam Melissim feri potest, ex irisius gentis colligimus monumentis, ct di crimina, qua sese osserunt, Mi gentissime notamur. Nec etiam de omnibus quaestionia instituemur, sed de pracipuis quibusdam tantum, cum quod librorum copia ad id necessaria simus destituti,
tum ne praeter rationem resat opus in immensum.
N Indigenas primum , Aduenasique suam partiuntur gentem Arabum scriptores. Indigenae illis vocantur, qui omnium primo regionem illam, quae nunc Arabia dicitur , occuparunt, suasque ibi fixerunt sedes. Aduenae vero , qui multδ post eb aduenientes con
nubia, foedera contraxerunt, atque inlcrunt cum
primis incolis, ac tum ipsi Arabes quoque appellati, & habiti sent. Cuiusmodi sunt illi, qui ab Ismaele rahae filio ducunt originem, a quo omnes Arabes posteaquam eius posteri regionis praecipua parte potiti sunt, Ismaelitae aliquando vocati fuerunt,
170쪽
necnon Hagareni a matris Hagar nomine. Dc primo ita Gregorius Ba haebreus in poemate de Arabum rapinis:
De secundo Breuiar. Maronit. de horum conquerens in Sanctos impietate:
. G. si Hagar pessundederunt sancta, ct esrunt ossa snctorum, id est reliquias, uti praestiterunt eorum suciace res impietatis, qui Euangelicos vocari amant. Ex huius progenie Pseudoprophetam Malio metum traxisse genus Sentis perhibent scriptores, ut ex intra dicendis de Arabum genealogia constabit. Primi generis adhuc biparti id distinguntur in 'rstites scilicet, atque Bais liti, nempe deletos siue extinctos. Superstites illi propterea vocantur, quia eorum cognationes,&familiae hactenus supersunt, de quibus insta de Arabum Senealogia agentes dicemus. Verum isti quoque in ciues, siue ciuitatum incodas discriminantur, A in eos, qui per deserta perpetuo vagantur loca nullis certis sedibus, sed sua tentoria ibi figunt , ubi res, de necessitas postulant , pabula suis quaeritantes armentis, dc gregibus, quos Strabo Scenitas appellat. Hinc patria lingua a Badui deserto dicti sunt, a Chaldaeis vero de Syris in singulari numero Barbaro, in plurali autem Barbrate, filij deserti, id est dese ii incolae, & Alitudinis, ut linguae Syriacae genius seri, & analogia. Dicitur quippe hac lingua filius hominis, pro,homo; filius iniquitatis,pro, iniquus;
filius ciuitatis,pro, ciuis; filius ruris,pro, rusticanus; similiter filius deserti , pro, deserti incola; sic de caeteris. A Syris autem ad Graecos nomen hoc . quo omnibus Nationibus aliis arroganter insultant, translatum esse, haudquaquam dubitandum est, tametsi Strabo lib. i . fictilium csse nomen hoc existimauerit cum nonnullis aliis, sollim quod eius vocabuli nulla apud Graecos comperiatur radix, nec etymologia. Ex Baieditis autem , etsi nullae supersint familiae, aut cognationes, quorumdam tamen Historiographorum studium , & diligentia ab interitu, temporisque iniuria memoriam nobis vindicauit. Harum praecipuo quatuor sunt, nempe Haditae, Thamuditae, Tasmitae, Hodaisitae. Haditae referuntur ad Hadum filium Hussi, fili j Aram, fili j Sem, fili j Noe : Thamuditae vero ad Thamu- dum filium Heberi, fili j Aram , fili j Sem, fili j me. Hadum mille habui
se uxores, & quatuor mille liberos, ac nepotes, pronepotes, & abnepotes usque ad decimam generationem vidisse , ferunt. Has potentissimas gentes ob criminum enormitatem, foeditatemque variis plagarum generibus perdidit Deus, dc ex terra deleuit. Aliae duae Tasmitarum , & Hodessitarum numero , dc potentia non minus celebres erant. Illi nomen , dc originem a Tilmo filio Ludi, filii Aram, fili j Sem , filij Noe deducunt; isti vero a Hodat se filio Heberi, filij Aram , fili j Sem , filij me. Vtrisnque ex Tasmitarum gente dudum regnarunt reges usique ad Amtulaum sub quo simultatibus de bellis extincti sunt. Cauta tantorum malorum ab Authoribus ita narratur. Dederat Masecus nobilis vir ex Hoda istarum
genere uxori nomine Hozailae repudi j libellum, quae a domo illius egres.sa , unicum, quem ab ipso susceperat, filium secum abduxit, maritus illa