장음표시 사용
191쪽
GALENVS in libro de Theriaca ad Pisonem percussos ad haemorrhora in hoc
horrendum symptoma incidere pronunciauit: quod sanguis ab Omnibus cor poris patribus tanquam pluuia fluere videatur. id postra ulcganta cxpressum suit a Lucano his versibus. Impressit dentes haemorrhois Upera T D
Magrammo iuueni, miras oraque Catonis.
ytqueselet pariter totis se essendere is
Corycypressura croci: Ac omnia memira Vere simal rutulam profax ine virus, Sanguis erant lacryma quaecumn; oram na nouit. Humor, ab M s largus manet cruor, ora redundant, Elpatula nares, Audor rurit, omnia cnis Membra uns et taxis, ι tim eo ero vulnere corpus.
Deinde Aelianus praedicto symptomati alia magis peculiaria addit signa: nimirum , quod punctus cyanei coloris in vulnere oritur, patiens stomachi dolore corripitur, de inde Oculorum caligine detinetur, & si quae sint in corpore patientis cicatrices recrude scunt, quae omnia a Nicandro delumpta est e videtur, quoniam in Theriacis sic canit.
Protinus horren os, vir mordens intutis tuas, Decolor at currus nes, quaedam g nigredo Anxia corda dolent,gelidassus ingruis et Mae a uin ungui prima sub nocte ores I umositam e narrbus, ordus, Pre, Uuscas simal, qua sunt in corpore plaga Rumpuntur, quadams curas tigine marcet s Io caue, in primisse,suum nefanu et trusrexomat e haec quaoram diro qxem tresserit ore unitas quaeritvryngiuas, atque'ν ipsos Ampens ungues m rofluit impete finguis Et male olente madent feri tredine dentes.
Quare ex verbis Nicandri clicimus, quod intcr accidentia, quae haemorrhoi morsum concomitantur, primum recensetur color laesar particulae,quae ad nigredinem vagens, calorem natiuum Ia factatum, & a mala veneni qualitate iure extinctum arguit. Dci inde sequitur dolor cordis, nempe ventriculi: cum Prisci os superius stomachi cor adipellauei int. Id non fuit ignotum Nicandro, dum verba faciens de aconito cancbat.
Crassantar circum praecoraeiah mma grauique Errore in ant morsus In corde moti eos, eque ventracuo flanum subiasa patenti, a uiator, venirecuti quidam cellamque vocaram.
Oritur autem praedictus dolor ab cxquisito oris ventriculi sensu obcaeterarum partium anxietatem. Hoc symptoma, crassante pestilentia, obscruatur, dum venenata qualitas praedictae parti sensim communicatur. Quocirca vcntriculus mirum in modum labe laetatus suo fungi munere minime potast: immo vomitus cxcitatur,& diartica, rete Η- trice intestanorum facultate debilitata, subsequitur. Item sanguis a caeteris partibus funditur, dum a veneno retentrix membrorum facultas paulatim dissoluitur, & diis patur. Tandem vulncra iasn in palicrate consolidata recrudcscunt ob nimiam veneni siccitatem: qucmadmodum, aestiuot pore, urgente insigni siccitatae, terram scindi,& rimas ficti contingit. Id autem co potissimum in loco accidit, ubi antea terra disruapta fuit. Praetcrea alia infinita succedunt symptomata, ut dissicultas respirationis, vocis priuatio
192쪽
A uatio,& animi deliquium, quae a nimia sanguinis et iacuatione originem ducere pos sunt bigna vero, quae narrantur ab Auicciana, Albcito,& OIao magno, dum Asudius, seu Allodius, & babrin mordent, sum ira c. Porri cutis cffundunt sanguinem, vomitus' excitatur, venter soluitur, anguli oculorum in tumorem cleuantur, anhelitus impedi iur, urina difficilis redditur, Liates cadunt ,& tandem interit aeger, quae signa asymptomatibus moriti haemorrhoi genitis discrepare haudquaqua videntur. Quamobrem L. ea. 8. Matthiolus in Commentarijs ad Dioscoridem, ex prodactis omnibus concinnatu quasi epilogum assignat, dum inquit. In morsu laaemorrhoi color Ioci percussi sit cruentu ex quo ab initio nihil praeter ao unium quoddam, esiluit, ventriculus dolore allicitur; deinde sanguis non solum ex soraminibus morsus, sed etiam ex naribus fiu it spirandi difficultas subsequitur, di si quae in corpore obductae fuerint cicatrices, accrudcscunt. In morsu sceminae, scilicet hamori hoidis, anguli oculorum, &radices unguium san- Signa morguinem fundunu immo sanguis abcmmbuo corporis meatibus manat,s: tandem den-fιs haemorates, putrefactis gingiuis, excidunt. Hos .
Mo R SV S haemorrhoi, Sc dipsadis,nonnulli immedicabiles esse arbitrantur.
AIj tamen ad communia ieius serpentum praesidia confugiunt: alij partem lasam prius starificatam ferro candenti, inurunt: alis parte immediate praecidunt;deinde cataplasmatis valide attrahentibus utuntur. Itaq; in hoc casu prima facie praescribenda sunt medicamuta, quae sanguinem undequaq implacabiliter dima C allium deuorandum,& vinum dilutum LXhibet,vomitum prCuocat,& theriacam prae. scribit: vulnus aqua se gicia a bluit,& demum regioncm vescae spongijs calidis fouet. Paulus ri sineta capti l han Oirhol crematum in vino potandum pra but: postmodum
allium cum vino,& oleo, necnon uua spatias minime improbat. Avicennas,praeter mcdicamenta piaescripta, lii primis sanguinem coercentia,ut fa- -ἀμ--hinam hordei cum urtica, & albumine Oui lubactam memorat: deinde semen raphaia ta as Ariani cum vino, succlina papaueris, cum rod ice liiij celestis, necnon emplastrum, cum fa- renaras misiarina hordei, arnoglossa, S gallis summopere extollit. Celsus tam in ictu Cerastis, supra. quam Haemorrhoi,& Dipsadis, asphodellum arefactum , ad fabae aegyptiae magnitudinem,tradit: tum trifolium,inentastrum, costum,cagiam,& cinnamomum p scribit. Plinius scriptis mandauit mustum serpentibus,sed praecipue lismori holdh&salaman- Albisminis dra, aduersati:de indi uitellum oui in hoc casu summopere probat,quamuis Dioscorti oui Gnus. des hanc virtutem albumini potissimum attribueret. Rursus flores, & mora rubi, ex Plinio, huic morsui non vulgariter prodesse possunt. Demum non est omittenda por- D tulacasylvestris,quam nonnulli peplium vocant:haec enim,ad mentem Plini j,sagittarum venena retundit, & in cibo sumpta, & ietibus superposita, virus serpentum , sed praecipue haemorrhoidum, Spresterum superat. Si desideratur herba, eius semen simiati facultate praeditum esse Plinius testificatur.
193쪽
L. aos. I 8. Ambrosius Pareus hunc Serpentem Haemorrhoo persimilem,&oblique incedentem,pronuncia uerit iuri consonum esse iudicauimus huius bestiae historiam hoc in loco extate. Verum hoc nomen inter vocabula ambigua est collocandum, nam in primis apud Hesychium,
quandoquidem Seps in lacertarum numero, & in Serpentum genere recensetur. Nicander enim Sepa pusillo corpore, exiguis lacertis non distinii lein esse statuit; alibi vero inter mortiferos angues enumerauit. Ab hac sententia Dioscorides Fnon recedens, post lacertas, Sepis, & corpore, & forma eis similis meminit: deinde ab eodem Dipstoride alibi inter genera vipcrarum Seps connumeratur, dum acetum mulsum aduersus ictum huius Serpentis commendatur. De lacerta chalcidica,quae e iam Seps cognominatur, plura legenda sunt in historia Quadrupedum ouiparorum. L. r.eap.6. Aelianus quoq; Sepis Serpentis meminit, di carite iubiequciati idem nomen lacerta L.s. c. q. chalcidicae conuenire astrui cum aereis quiliuidam virgis insigniatur,& putredinem Seps Hrι- mordendo, ritu Sepis Serpentis, membro percusso asterat. Aliquin Seps a Nicandro rur ovilia pro quocumq; Serpente malefico usurpatur, dum in Thcriacis sic canit.
asse bandus, o haud apparere colore Visisse s habitaυ ssemper coxcolor iita, Maa. ob fossa tenet tecta, atq; cubilia terra. GDoctissimus vir Greuinus, per Othryin Grsciae montem, a Nicandro quoscumq; mole a Serpentibus habitatos , & per vocabulum Sepis, omne Serpentum genus intelligi voluit. Itaq; nomen hoc conuenit Serpenti, de quo in prasentia disteritur,conuenit seps eo G lacertar chalcidicς,de qua suo loco actum luit;item quibusdam In lectorum generibus; cena Deia cum haec omnia animantia septica facultat cm patetici rent. Siquidem apud Arnoldu, cies. quoddam exiguit apis genus seps nominatur,de apud Plinium quaedam milli pedae speia Seps I ri cies: scribcbat enim e vermibus terrς quemdam esse pilosum, inultis pedibus refertum
ctigenas. arcuatim repcnrem, tractuq se contrahcntem onis con Graecis nuncupatum,aliud ve
ro huius generis Insecti est, quod non arcuatur, sepa Graeci, alij autem scolopen dran minorem, & perniciosam appcllant. U.3.Epid. Insuper apud Hippocratem Seps tuberculi pestilentis nomen est, quia erodenda Dc . 3. partem, maximam putredinem generet. At ibi quoq; pustulam sepa dictam memorat.
Li. 6.E M. Phanias etiam, ut citat Athenaeus, haec scribit. α- τοῦ eυσιν, se . 8. o καλυαεναζ σκψ, ea. νο - τα - - σπερμα. Vnde aliqui colligunt nomen sepis cui- A
L b. s. dam etiam plantae competere posse. Aliter Seps,vel Sepes faminini genetis quodcuq; Seps vias denotat obstaculum, quod in agios, vel hortos ingressum prohibeat. Caetetum, qui ses camini hoc animal non sollim Sepis , sed etiam Sepedonis nomine decoratur, aduertendumni generis est hanc etiam vocem a quivocatione laborare; cum σνντεαν apud Graecos primum ex quid deno- ponatur putredo, deinde Serpens, de quo in presentia agitur quoniam parte in dente toti percussam insigni putredinca iliciat. Quamuis Author Thesauri linguae graecae scrip-Sepedones serit esse lacerta genus, sed perperam: quandoquidem nomen Sepis tantum- vice speia modo ad significandam lacertam chalcidicam usurpatur. Vcrum quidem est, quod rim Caelius Sepedones ulcera putrescentia appellauit: imo apud Pollucem fgnificat ulcus os potissimum infestans; ita ut dentes, & ossa intcrdum summope te vexet. Deniq; Celsus apud Hippocratem σηπεώονες cancros interpretatur. s Y
194쪽
PETRUS Crinitus, in libro de honesta disciplina,reperiri tradit in veterum monimentis haec nomina in numero singulari usurpata, scilicet canes, plebes,&his similia,veluti etiam sepes animal apud Virgilium,annotante Ausonio: cum alioqui a MarcoTullio Cicerone Seps dicatur.Graecis σὴψ taminini generis: quamuis sepe saepius a Theophrasto,& Nicadro genere masculino in siectatur. Scholiastes Ni
candri hunc Serpentem nominari putat παρανό σηπεδε σια- σ ηπ ω enim
putrefactio exponitur quoniam ab hoc animali pars percussa illico putrefiat. Vnde Ambrosus Pareus iure merito promulgauit hac Peram tali nomine donari,quia morsu subita inierat putredinem. Itaq; Latini hunc Serpentem, ex Scaligero,non iniuria, Putriam in digitarunt. Aliter etiam haec Fera id est Sepedon appellatur; & iB quamuis Nicander diuersis in locis Sepis, & Sepedonis meminerit: nihilominus Seps, & Se pedo tanquam synon ima denotant illam Feram,cuius historiam in pissentia exa- ramus: tum quia descriptiones Sepis, & Sepedonis inter se discrepantes apud Nicania id rum non inueniuntur; tum etiam, quia sumptomata morsus Sepis recitata ab Aetio 'conueniunt cum accidentibus ictus Sepedonis,quae Nicander recensitit. His addamus, ι quod Plinius de alio Serpente,quam de Spedone non disseruit,& Dioscorides nisi de a Sepe verba fecit. IAelianus quidem duo constituit distincta capita,in quorum altero de Sepe,& in au stero de Sepedone pertractat. Verum si diligetius animalis viriu' colores ab Aeliano assignatos, & morsus symptomata contemplemur; proculdubio eadem esse comperiemus, ex quibus omnibus Sepem, & Sepe done unum,& idem animal esse coniectamus. Praeterquainquod grauissimi aut bores, ut Gelacrus,&Greuinus Sepe,& Sepedonc esse synon ima minime dubitant. A veritate quidem alienum esse opinamur,quod Matthiolus, ex mente aliquorum recitauit; dum Sepa cum Ceraste eumde Serpentem esse scri- C ptismadarunt.Postmodu Selsir, & Helo nomina sunt arabica hunc Sulpente indica tiar quoniam Avicennas de serpente putrefaciente agens,praedictis nominibus utitur. Spectaficus vero Sepedon Alburto este perhibetur, ut notauit Gelacrus. Demum BeI- ι Ionius refert,quod hodie in Grecia circumferuntui huiusmodi voces,Sapidi,& Sapiti, quae a Sepe Antiquorum detortae videntur, quibus Sepa, vel anguem illi congenerem ce signare nituntur.
AD unum, & idem genus Sepa, & Sepedonem reduci, aliqua tamen ratione inter se distingui multi voluerunt:quonia ambo hi serpentes parte morsu telam insgni putredine vitiet; distinctione vero ratione coloris obseruatur,nixi a thoritati Scholiastis Nicandri,qui Sepi unicu colorc coccinia,Sepedoni aute diuersos D colores assignat imo in varios colores pro diuersitate coloris loci, transmutari a struit. Verumtamen ex verbis Nicandri coni jeiedum est,ipsum noluisse intelligere de colore Sepedonis, quem Scholiastes expressit;vt paulo inscrius in descriptione huius Serpetis disseremus: quoniam ad mentem clarissimorum virorum Sepe)onem a Sepe mini- ime discrepare opinamur. Obseruamus quidem in iconibus huius animalis differentiam penes caudam ; cum Pareus hunc serpentem cum cauda obliqua ad instat caudi suis delineet. Aelius vero, Lex Matthiolo, similem caudam non describit: quapropter ambas icones ante legenti si Poculos representare Iibuit. Praeterea Aristoteles meminit cuiusda pusilli anguis quem aliqui sacru vocat,& caeteri Serpentes, etia permagni eum vitanti hic quicquid momorderit,continuo puli escere assciunt: quamobrem ad Sepedonis genus quod amodo reserendum esse videtur. Aristoxenes,etiam ex AEliano, tradidit virum quendain nul- Llo morsu, sed solo serpentis tactu perijsse,& vestem patientis paulo post putruisse. Id nindicat temperaturam illius Serpentis a natura Sepe donis non valde discrepasse. Seps Disserentia
195쪽
Sepis serpem Etis emgies ad metem Paret.
196쪽
Hist. Serp. dc Drac. Lib. I. a ro
CVM Avicennas insolenti oratione Scrpcntem Selsir describit , ei caput latum, Sesar Aut
collum parmum, cauda breuem, & ventrem rotundum attribuit: deinde tergus renna. lineis diuersi coloris variegatum cosiderat. Actius vero hoc animal longitudine duorsi cubitorum tardi incinus, capite amplo, ore acuto res tu, & albis notis m, culatum contemplatur. Pariter ex VolaterranO,Seps colorent,quem attigit,reddit,quattuor
197쪽
tuor recurvis dentibus armatur, &quem petit morsia, exanimat. Itaque praeter caput, Equod magnum est, paruus anguis quoad reliquum corpus potest nuncupari r quamotarem Lucanus aliquando paruum , & aliquando exiguum Serpentem appellauit. M sim' Rensi rus quoque in Paradiso poctico meditans formam ,&naturam huius Ferae sic
canit. Grande caput, breuior dum currit, eaada videtur
Sepedonis, tabem morsibus Inefarii. Omnes tamen author es descriptionem huius Serpentis a Nicandro poeta antiquisivno mutasse videntur, cuius carmina in latinum sermonem translata sunt hae c. Iam quae perinis θαι essit, qualeg; corpus
Acci e Haersa tractum rastone Hur,. uin etiam muttia nulla resurit cornua fremi, Et color hi uti, qualem el=ffectare tapet/s. Grande caput reuror, dum currit; cauda videtur: a Aam tamen obliquo mMorem tram te ducit. 3Idcirco ex doctrina Nicandri colligendum est Serpentem hunc carere cornibus, &varijs coloribus, instar tapetis, ornatum incedcre. Quamuis Scholiastes Graecus Numisista em canari hunc colorem coccineum interpretcetur: cum in es multi hoc colore insecti eo. I, A..h, spiciantur. Nihilominus credendum est Nicandrum intelligere voluisse hunc Serpen- , , tem varijs coloribus instar tapetum,a natura suisse decoratum: cum tapctia diuersis c Ioribus pim, ut plurimum fabrefiant. L. 1.is V, At doctissimus Greuinus Sepis colorem paIlidum csse autumat:propterea quod Ath nrace. 13. naeus, citanSantiquissimum poetam, mulierem timidam tapetis colore esse scripserit: nam pallor metum statim concomitatur. Hincque antiquos tapetes pallido colore insocios fuisse credit i hancque opinionem a veritate alienain osse non arbitratur; quoniam .Et ius, ut superius annotatum fuit, hanc bestiam multis notis albis respersam esse tradudit. Praeterea Nicander in descriptione huius Serpentis admona non facile comprehe-di posk longitudinem, vel breuitatem caudae; cum illam , instar caudae suis, intortam L I . 8. gerat. Aelianus autem , versibus Nicandri pcrpcram expositis, obliquitatem cau- cdae , toti corpori Serpentis attribuens, inccisum obliquum huic animali assignauit. Incumdem ororem incidit Pausanias,qui memorans interitum d gypti Arcadiae Regis a Se intertasti, hunc Serpentem minime viperae sit niten cinerei coloris, maculis variu, Gressas hu- Iato capite, angusta ceruice, aluo maiori, cauda breui ,&obliquo incessu, instar cantus Sersem cri;qui gressus Cerasticetiam proprius esse perhibetur. Ex quibus Pausaniae verbis otans qualia. liqv itatem incessus huius animalis colligimus, quam Nicander soli caudae animalis ac signauit. Ideoque cum Nicanda, in describendis cun iis Serpentibus summam diligentiam adhibuerit, eius potius Opinioni, quam sententiae Pausaniae adhaerendum csse
HOC animal a natura tam validum sibi comparauit virus, ut morsu illud imprimens, paticntem illico tabe destruat. Et licet, quoad mole corpoream, paruasit Fcra, ingens tamen quoad vim vcnclicam poterit appellari id praefluit Baptista runtuanus, quando cecinit.
Mole breuu Seps pse ingens, nec viscera totam, se mulos vorans.
ruisi. Quamobrem Isidorus optimo iure hanc bestiam tabificam aspidem indigitauit: cur
.hsi, disis morsibus hominem statim consumat, itaut totus in ore Serpentis liquefiat. Optima ibli, sobri rur de causa Lucanus de hac sera sic canebat.
Avicennas autem de temperatura Selsris semionem habens, venenosam, & valde ca' Iidam esse statuit: hac de causa Gcorgius Pictorius,& ipse calidum huius SerpentiS in ditans temperamcntu, iniurias hyemis ab ipso non formidari canebat hunc in modum.
198쪽
a me humis eatidas figora nulla timet.
Quod aulcm naturalem gressum obliquum instar Cerastis habeat, ut Pausanias in Am crassi cadicis recitauit, in praesenti non disputabimus: cum superius nostram sententiam re- rivis satulerimus: regiones tantummodo, quas libenter incolit haec Fera, manifestabimus. I.,., p.ri. Avicennas igitur loquens de Serpente Sellir putrefaciente, in Regionibus Asiem , ui- L. . l. mmitum Syriae stabulati tradidit. His addamus, quod etiam in Peloponesi Regione, & suis. potissimam in Arcadia divagaturi cum in historis Pausaniae legerimus AEgyptum EI iati filium, & Arcadiat Regem incautum ab hoc animali confectuin fuisse.
lori cocomitatur. deinde capillos uin de fitimum,& putrefactio totius cory ris sequitur. Verum, ad mentem Aetij,prima ex vulnere manifestus sanguis, di paulo post sanies graveolens d ima nate tumor, se dolor consequitur: partes putrefactae dealbantur, de totum corpus vitiligine affectum e sse videtur. Haec sig a ex Nicaniadio procul dubio desumpta fuisse,infra scripta carmina docent,quq sunt huius ignoris.
Itaqῶ inter symptomata huius moritis a Nicadro recitata primum reponitur dolor vehementissimus propter qualitatem veneni maxime putrefacientis. Post nodum pili c- μώ MCdeguunt; quoniam virus non solum per mlimas , sed etiam per extimas disseminatum H i. m. partes, pilorum radices corrodit, atq; corrumpiti, indeq. totam occupan cutim, illam si Misa subalbam reddit; quod vitium a Graecis . Apat, de a Latinis vitiligo appellatur. Praet*r Aperuiti haec symptomata, Aetius postea addebat sanguinε primo a vulnere manantem, quod signum omnibus ictibus venenosis commune est: quamuis paulo post sanies tetri odo tis fiuat ob insignem putredinem, quae breui temporis tracta, uniuersum corpus ita o cupat, ut tota caro putrida reddita absumatur. Id diligentissime expressit Lucanas, quando cecinit.
199쪽
A faetirm, Africae litora opacans, cum urbe eiusdein nominis, quae Latinis cjpeanun cupatur. Huius etiam incininit Silius Italicus hoc vultu. In chpers unaae ceruatis oresius ripis. sura etiam insula ante Aspidem sita , Cartilaginensem vitain, quam clypeam vO- is urbs.cant, a Strabone colubratur. Lis. I.
ASPIS, ut ex scriptis Isidori colligere possumus, nomen proprium ab aspergen
dos brtita est proptereaquod venenum quodammodo mors il aspcrgatiouam- 1 . ...uis, seculicitum Arnolduin, ab aspcritate cutis cognominetur. Alij niri Auicentiae aut horitati ab aspiciundo, aspidem indigitarunt: cum Avicennas scriptum reli-B qtierit,quod aspides acutissuno intuerentur lumine, nisi eorum oculi a quibusdam caru-culis comprinia ntibus impedirentur. Alij nomen huius animalis ab aspide, nimirum . clypeo derivat c, quoniam haec Fera instinctu quoda naturali ducita,statim atq, aliqtiem sen serit sti pitum , somno excusso, sc se in orbem contrahit, atque ex mediis spiris ter- Vera huius ribile caput attollen , alpidem, nempe rotundi.clypei formam exhibet. Verusias ron animalis ea accurate perpendamus, est nomen gracum, a Latinis tamcn usurpatum, unde 'nologia . SchGliincs Aristophanis dici cxistimatu mi. του, α, μοῖ- , δε νεό -
risula intensilia, & vcrbo σπ se, quod cxtendere significat, propter acutum ipsius sibi Zi lum, aut propicr cius corporis longitudinem. Cuterum iure Pera a doetissimo Quatra Fcr mio Mamiliis ,& vis cra nominatur, cum ritu viperarum catulos pariat. Alioquin ra o G ν - tione loci, Serpens Niliaca, & Acgyptia proprie dicitur, idcoq; secundum Ouidium, 9, Me Scrpcns vocatur puregrina: cum AEgyptio tantum sit poeuliaris. canit cnim Pocta hunc υη iin modum, quando de mysterias is iacis verba facit. . . oc Z V C Plen et f mmcras Serpenspercgrina viseris. res ιη coHanc etiam ob causim,Propertius appulsauit aspidem sacrum Colubrum,quoniam in q simulacris Isidis adbitaretur, sic enim caniti Li 2 ,
Si nomen haebraicum aspidis inquiramus: Icscinus intextu ha braico Deuteronomij. C p. a. Pethen, quam vocem pro aspide interpretantur: pari rer apud Psalmographum in co dice ha braico ; vox Akschuli, a multis aspis, .cl ipccirs aspidis exponitur: propterea '- Α' . quidam hanc aspidem piyadein esse a Lucrant. Item apud Esaiam,&Icrciniam , VO- . . ccm Ziphconi, Interpraes aspidem, vel Regulum vertunt. Albertus, ex Avicenna, 9 aspidem reddit Hasyos. qnamuis alia l lascos scribant. Similiter apud Albecuna,Amn- CV. 8.duciis Scrpens forte crit aspis chelidonia dicta , quae ab codem hirundo nuncupatum Nomina cum Athaes Aspis sit diuersis insignita coloribus. italice dicitur Aspide. Bon'niensibus Haes a/ω, Magarasso, loquendo tamen de aspide nolitate. Hispanice Biuora, Gallice Vn aspici o Arab/c Gomanice Ein schlang gulanant. . Abidis, , Ραιο - .
AELIANVS monimentis mandauit aspidum genus in si rei in species ub Aeagyptiis distribui soleior ied poste aquae, & qualesuam sint huiusniodi di ista .rentiar, non cxplicatur. Solinus&ipse pluius, diuersasque lituusmodi animalis species Ruarmiis perperam conitituit. Et mim Dipsadem inter species aspidis cotilocat; cum tamen Dioscorides, Lucanus, & alij a illiores non proletari j Scrpentem Dipsadem ab aspide valde discrepantem esse statuant. Lucanus enim sie canit. ' i x
-- -- stabitur in margine fisae,
Aspides, in rueὐ s eham Dipsades undis. Idecque colligendum est ex verbis Lucani, inter aspidem ,& Dipsadem maximam cade-R te dis
200쪽
re disseremiam: quandoquidem ex illius sentcntia, altera species trirestris, altera aqua. rtilis esse perhibctur :nc ii officit Galcni, di Actij opinio, qui triplicem aspiciun constituentcs speclam, unamicrrestrein nominant ;ciun illo in laco, terrestris, non ad diiun,fram ierentiani aquatilis nuncupatur, sed dicitur aspis terrestris, Quia in locis mediterra istiis si ilia versetur; cum alia species clielidonia dicta circa ripas Nili libentcr stabuletur. Praei, irens,, . rea Solinum secutus Isidorus no sol uni hamori houm ad genus aspidum reducit,sed et .m qisai, iam Presterem,& Supa aspidem tabificani appellat. Immo praHieti authorcs ab elicetum B., M. nocendi, haS species inter se discriminant: propioraquω Dipsadem siti, & Η, malam militiis. somno interimere asserunt; quoniam I poplein speciem aspidis somno necantis ictharbitrantur : cum tamen haec vox hypnalis non speciem, seu epitheton aspidis denoeci. H AH Liat apud Lexicographosgraecos legatur n. ναλη specier aspidis somno nitatis. Albcriast on ius m init hippupici , additq; cila illam aspidis specim , cuius morsu suauissequiturius is Hi interitus. At Nicolaus Leonicenus hippupicem pro hypnali intelligendum esse tra
Alij, ratione colaris, has Feras inter se distinguunt. Pausanias atro colorete otius FL. I q. m Magnus cinereo aspides resertas esse narrant. at tum non ir do Nigi as, & ct rcas,
N. sed niluas quom in agro Bellimen si Pierius se conspicatum fuisse testatur . Insuper aluaspidi chelidoniae colorem hirundinis, Ptyadi cinci eum, & viridem assignanto mum si e aspidi terrestri, ut plurimum, colorem cinctis attribuutii, quamuis subviric S ctiam re-I 6 g periantur. Nicander quoq; , qui v ntari tantum arnci: it assidem, in colore variam con-- Ο ς' saeuirinum aspidem cineream, Iuream, fuliginosam, & nigram cilc Pi ulsat. i Strabo, ratione magnitudinis, duas ag)stiani in aspicum dilici lias L sciastruit: nam alteram sprimae duodecim digitorum longitudinem contincntis citc ,hancque
Aspis theli aspide chelidonia Actij conuenire vivitur: si uti cin pta lictam longitudincm non -
-ιa mks ccdit, & celei cm percussis interitum alteri. Deinde Strabo alteri speciei όρουα, inciniis I gitu- suram inrcrambos manus extensas contcntam assignat ἱ Inam Latini dicunt. Quare viras. hac aspidis si ecies, vel ad chersam, vel ad ptyadcm refcrctur: nam Strabo, cum duas tantun huius Serpentis cclas asta crit,priadas ctim clici fais confundere videtur. GAspis Λ Nicander vero, quoad magnitudincm, naui tantummodo aspidcm .ignouit,cui μηκα cando, cu- ονγυῆ B ucιθον tribuit. Quocirca mirum non videbitur, si nonnulli authorcs, Furas hv. ius δει ma- iussencris quinq; cubitorum obstruauerint.
sm να-υ. in quadam etiam Civitate Cypri, vasti sti pontes Curi dicti versantur, cui aspides
perpei sncminantur e carent cnim illis conditionibus, ct nctis, qua in lcgitimis Asiaenig. aspidibus obstruantur. Iinino in Caloeuth etiam, authore Ludovico Romano, magni cap. 2 r. angvub diuagantur,intvr quos sunt, qui ad illius n cnt yr agnitudii .e aspidum reprγsentant: modo anib gimus , an vitae aspides csse possint. Si confugiamus ad Dioscor, dum , t S unam tantiim aspidcm dcscribit: ctenim quas hodie vulgus nuncupat aspides nullis fere gaudent notis, quas Prisci ibis aspidibus attribuebant, anteriorem enim a Lib. 3.os.c. partem erigebant, & collo erant tumido,quc madmodum in tabula Isidis pingebantur.3 r. Bellonius conspicatus est apud Bruttos in Italia, serpentein , habentem in fronte calu p. 8. Ium instar tuberculi, huncque aspidem vclci uin esse existimauit. Galenus autem in ILvetitia i bro de theriaca ad Pison , tria aspidum gcnera assignat cum quaedam apud eumdem Η--βαη- quidam λελ Ha ,de quaedain πιυσδu cognominentur. Primitus χερσαῖοedum Galia Graecis exponitur terrestris, i eoq, sic ntincupatur ilψa species aspidis, quae loca incolit -- δεδι mediterranea. Item χελιχ ν hirundinem significat; quare quadam aspis colorem hi- tres. rundinis aemulans chelidonia nominatur. Demum quoniam Udω est verbum gramum,
Et ma no- quod spuae significa hinc πως sputatrix exponitur,estque species quadam aspidis ab minam spe inspucndo veneno ita nuncupata. Et quamuis Ammianus quamdam aspidis speciem
uerum avi aquatilem consthuere vidcatur, dum inquit. Guas omnes serpentes magnuurine, G' ἡ
HL core fis actia supremum vi, nunquams onte Dainguenta egrevitar Nil . Nihilominus hic L.atae. I. author forte per flumen Nili, regionem Aen pti, quam alluit Nilus, intelligere voluit: nam si aspidcm in undis Nili morantem intellexisset, a veritatc valde declinasset: cum L. 1 3.e. io alij authores superilis memorati,tararum, di non aquae incolam aspidem esse statuanti Actius praedictis nixus fundamentis Atulit Uud Ferarum scriptores , tres aspidum differenua, obseruari, nimirimi terrestres , in incurrerancis commor ira locis, cheli