장음표시 사용
391쪽
RODI TVM est in capite antecedenti naturam illorum Draconum prius esse evulgandam, qui notiores, & Serpentibus magis conformes este videntur, de quibus hactenus egimus. Modo ad Dracones duo bus inccdentes pedibus, dc reliquo corpore Serpentes ponderandos accedemus. Inter hos autem prima facie homines Hydram admirantur : propterea illius historiam hoc in loco exarare, nostra intererit. HI s Cum autem hoc nomen Hydra ambiguitatis notam non effugiat. Scire oportet Hydram quandoq, sumi pro Hydro fa mina, vel chcrsydro; quemadmodum in capiteb g de Hydro enucleauimus. Namq; Hydra hoc in loco tanquam Fera septiceps fabulosa usurpatur. Alioquin, authore Strabone, Hydra est Promontorium Aeolidis interurbes Myri nam ,& Phocaeam situm. Immo Hydra fuit oppidum Aetoliae, quod postea Lysiina. Misa Abia chiam appellarunt. Item insula Dolopum vocatur Hydra ; nec non insula iuxta Car mea mal- thaginem, ut ex sententia Ephori, Stephanus tradidit. Demum secundum aliquos tuta orata. Hydra caeleste sydus esse perhibetur. Cancrum cst notandum, quod Pr Ius hanc constellationem non Hydram, sed Hydrum nuncupauit,quem Corvus aquatum ab Apolia line missus causam tantae morae este retulit; qucmadmodum in capite de Hydro recita uimus. Est quidem fabulis Poetarum consonum, Cancrum duodecim radiaci signa complentem fuisse illum,qui Hydram aducrius Herculem tutatus inruc de causa a Iunone inter sydera collocatus est.
HΥDRA Graecis ἰδεό apud Lexi graphos legitur, quae idem significat, qudd
ροι ι est enim Serpens in aquis vilicias: quamuis plerumqi pro angue ab Heracute interfecto sumatur: qui, cum in lacu Lemm stabularetur, Hεὐυδαπι 1 .s.a, aqua nom tolinus emacrum Gin aquam significat.Virgilius huncina conem belluam Lernae cogiacminauit, nilnirum a loco, in quo ab Herculc interfidia Afuisse diccbatur.
Hac de re multis alijs authoribus hac Fera, serpens Lcrnaea nominatur, iuxta illud.
L. Ia.Orig. Ab Isidoro haec bellua monstrahca, Excedra vocatur aliis E cctra, quoniam, uno caeso Η capite, duo, vel tria excrescerent. Vsus est hoc nomine Plautus in Perseo, ubi sic loquitur . Cum Excura, cum Antio deluc ara maue , quam eam Amore. Denique Euripides in Hercule furente hanc Hyd:am aias nominauit.
Hydra en- - , ERODOTUS Hydram comparans ad Dracones alat OS Arabiae, eos figura ea us Se - Hydrarum esse pronunciabat: quare tunc author Hydrorum sene aspectum ten=scu respicicbat, de eo magis in hanc venimus scntentiam , quonia Pausanias hanc δε- -- helluam magnitudine tantum, alios Hydros excellere voluit. Caeterlim Author Cul g i. cis pocmatis , u g. lio adscripti Hydram Serpentem cristitum appellat his vcrsibus.
392쪽
A Nam lolinum voluens a tempus triaribus Hydrae Immanis vario maculnus corpore Serpens, tersis ut in limo, magnoIub S eras assu, κοίριa vibravit cavens gratus aerea hvum , Squ rmosos Iate tori uebat moutilus Orses, Pallebant aurae huemis is omnia visas. Iam magis, atq, magis corpus reuolubris voluens.
intonu nisi is pectus fustoribus, ct cra
blimi ceruite caput, cur in Iasuperne Eduapurpureo lucens maculatur a cta, flectaq; micant mmanras lumini toruo.
Vari j praeterea authores scripserunt Hydra multa in esse ea pitar illud tamen veritatico nucsse videtur,ad mentem Pausanis, nimirsi Hydram fuisse bestiam uno tantum Hydra quot capite praeditam. Quamuis postea Pisander Caini reus reserente Calio ut res mira- habuerat caB bijior videretur,ei plura capita attribuerit. Verum si daretur haec bestia polycephaia tua. Ios, plane monstrifica, & tabuIosa foret. At flantcntiae Pisandri multi adhaerentes in
praedictum inciderunt errorem. Varinus enim non solum Hydram multorum capi tum sed etiam facies variorum Serpctum retinentem constituit. Hinc Baptista Mania tuanus canit. H rasrens longis si rem ceruicitus ora.
Immo deinceps non modo septem, sed nouem quoque, & plures etiam facies ei assignarunt. Alcaeus ἐννεαχ αλον, nempe nouem capitum Hydram appellat, ' Simoni- des, nempe quinquaginta capitum. Hunc authorem postea imitatus Virgilius sic cecinit. inuinquaginta atris immanis hi tubus Maera. , 'Aduertendum autem est, quod isti authores, more poetico, usi sunt numero multitudinem indicante; quandoquidem numerus novenarius,& quinquagenarius sunt ex illis, quos poeta pro numero multitudinis usurpant. Virgilius enim alicubi, ad plures C famulas denotandas quinquaginta nominauit. Nihilominus Hydram, ut plurimum septicipitem describunt: sed quia poetae veritatis parum amici sunt, putat Erythraeus hoc esse tam verum, quam verum est Castorem, & Pollucem, ex ouo esse natos, Pluia .λ tonem in Tartareis regnare Regionibus, & homines armatos ex satis Draconum den- p tibus prosilijsse: hoc autem dixisse voluit, ut rerum naturalium imperitos moneret, ne Hydram septem ceruicibus integratam, & a Circumforaneis ficta in horrerent, μ' quasi naturam, tam icrrifica producentem monstra accusantes.
Visa est icon septicipitis Hydrae in pagina quadam impressa, cum hac insci iptione. Anno Domini trigesimo suprasci quimillusi. au.n, Mense Ianuario, monitrosus
Draco septiceps ex Turcica Regione ad Venetos pellatus, deinde Francorum Regi dono datus est. Immo quidam oculatus testis similem Draconem Venet ijs in thesauro Principum, incredibili fere pretio, ob raritatem redemptum, &seruatum vidisse Don Θdra Gesnero retulit, qui hunc verum luisse Draconem sibi nunquam persuadere potuit. Vennys vi Vidimus, & nos nonnullis ab hinc annis quamdam Hydram venet ijs septicipitem, D. Dbipedem, sex unguibus armatam,&s' ramosam: sed illa capita, mirabili quadam
industria, circa latitudinem corporis erant coniuncta: corpus enim valde latum erat, in cuius latitudine Circumforatici, asscita Poetarum imitantes, eleganti artificio, multa capita concinnant.
Hanc sententiam stabilire videtur Cardanus , dum tradit quosdam nostrae aetatis clytaero ausos esse Dracone ostentat e duobuS pedibus, & scytem capitibus integratum, qua- Gubtillis in Apocalypsi legitur. Medium igitur caput longius, & cra eius, reliquis breuioribus, S aequaliter inter sedi stant ibus, constituerunt: capita videbantur viperarum, oculis poli avres,hiatu maximo,dentibus caninis,gracilioribus tamen,& anterioribus exiguis, i Ingua lata, capite humano, pelle dui issima continua, cum sudibus cartilagi-ncis, ut in Sturione.Maculosa colla, inter sedistincta, a corpore prodibati Cauda erae dimidio longior toto corpore, stipentum cauda similis, pedibus paruis unguibus mu /U Vc nitis. Moles corporea erat instar cuniculi, colore sub ventre candido, circa dorsum ML F fauo eu viridi diluto; hosq; Dracones utriusq; sexus vivos inuentos esse affirmabat.
395쪽
Verum Cardanus commentitios esse arbitratus est, & praecipiae cum doctissimus,& Efide dignus vir Ioannes Meona Pisanus hoc esse fictilium opus testificatus fuerit. Et enim is dum effeta secretis Don Ferrandi Gonraghae Mantuae hoc monstrum dissecans finitium esse comperit. Quapropter se ignorare latetur Cardanus, an maiust miraculum Naturae genitricis, an artis fictricis celebrare debeat. Nos quoq; cum variae hinius Hydrae allisncntur descrriptiones,& diuersae,etiam monstretur iconcs, animal prorsus commentitium, & fictilium esse ai bitramur: quemadmodum lector in laqueintibus iconibus contemplari poterit.
YDR A M suisse animal solo afflatu homines noeans multi tradiderunt, quam ct . 1 and Π Η cules, monente Minerua, penitus extinxisse dicitur. At moribus ' a. A huius belluae Herculem valde amictatum sitisse ferunt; dum reciso uno capi- ρμγ te, multa renasecretitur: quod innuebat Floratius in Odis, canens. XV . M s. νὴ corpore c/mis
Caeterum selle superati Draconis sagittas ab Hercule fuisse imbutas asseuerant; ut seriendo, venenando, necessariam viilneratis mortem aserint. Idcirco Aelianus scriptum reliquit, quod veluti vespae in viperam mortuam aduolantcs vcneno aculeum s i 0ria inficiunt: assimilit cr Herculcs sagittarum spicula huius animantis selle tinxit: cum hoce I venena venenum a L. Do, nempe immedicabile cognouerit. Itaq; Hercules, cum Deianira , mmerica- uxore, ad quemdam Aetoliae fluuium perueniens, ea in Centauro ibi stabulanti trans bio. uchendam commisit, cum ipse primum intrepidus tranasset: at ex altera amnis ripa sanimaduertcntcs Ccntaurum potiam nuptam vitiare volet , iaculis huiusmodi torico madidis vulnerauit. Huic igitur, intellecta nccis hora, ut hostem ulcisceretur, De ianirae propriam vesteui sanguine inquinatam dono dedit, eiqi talem vim amatoriam μflo Θή inesse asseuerauit , ut maritus illa induens nunquam altatus muli cris amorc corripού- ιμιυμ tur. Cum igitur Deianira amorem Ioles in Herculem suspiceretur, eum tali Vcile sacrificaturum amictuit, qui consestim veheruenti correptus furore insanivit. Paulatitas vero retulit Centauruin saucium in flumine a Lapitha Arcadiae monte dcIcclauciat vulnus lauisse, cuius aqua deinceps, ob pravaan vinciai qualιtatem, taruin OdUrcia
An vero illud veneni genus, quod toxicum ab antiquis fuit cognominatum. v n r. ἡ; rn; num hunis animalis fuerit, ra vero aliud virus compositum,inuestigare omita. uain. - - quam ad nostra usq; tempora illius cognitionem pen trasse minime opinamur . Go- , his, ob scotidos quidum, Galu'us, di Avicennas, nec non quamplurimi alij authores , toxici meminerunt, sed postea illud non de ribentes, voram eius historiam non allisliarunt. Dioscorides recitat solium illa,quae N eander de toxico typis mandauit. Galenus toxicum tantummodo venenum cita pronunciauit. Auiccnnas aut cm multo plura, sed valde ambigua tradidit. Hinc Manardus Medicus Ferrariciasis verbis Avicennae decuplus, Ampellum Arabum toxicum, Priacoruin fuisse cxistimauit. Id autem a veridate alienum esse arbitramur' proptereaquod napellus, neq; lurorem, neq; rabim in paticiatibus generat, quae syinplomata toxicum, ad Nicandri mentem, producere solet. Plinius autem inter alios authores , mesam attigisse putauit , dum toxicum, iuxta . sententiam nonnullorum, vcncnum ex taxo arbore sumptu .n, indeq; toxicum, quasi Q taxicii in nuncupari promulgauit. H igitur in doctrina Nicandri valde absurdum my R attestamur, quoniam Nicandux primum de toxico, scinde de taxo, etiam arbore, ' ' verba secit: quamobrem si apud ipsum . haec duo in unuin coinciderent, proculuubio ... s devirm ficorum non egilicti Expositores Nicandri hoc nomen toxici inde dimanasse 'y affirmant ; quoniam Hercules sagittis Graecae .οξοα Hydram conrecerit, quae dcinc s' sanguine hutus animantis madcfacis toxico nomen secisse traduntur. Caicium toxicum, quid composituiu, non autem simplex vincnum fuisse multi au. tumant; primo, quoniam in laeso Admirabitrum Aristoteli adscripto legitur, quod v
396쪽
Hist. Serp. & Dra c. Lib. II. 380
A nenum, Gallis nunc upatum toxicum, ita paratur, ut animantibus vulneratis velocem afferat intci itum. Idcoci; venatorcs, quando sagitta hoc lethilero madefaeta liquor ceruum sauciaucr nt , illico accurrentes carnem vulneris rcsccant, ne, cibi gratia, reli . quae animalis partcs veneno afficiantur. Huius autem veneni folium roboris, vel aliud folium ceruariu in appellatum, singulare 'sidium csse praedicant; cum ccruos hocvcncno vexatos il ud utiliter degustasic obseruauerint.
Alij in hanc venerunt sententiam, toxicum nil aliud esse, nisi venenum Scythicum, in quo illi populi sagittas intingunt, quod ex talia viperarum, & humanu sanguine pu hic mucfacto parant: quemadmodum in capite de viperis retulimus. Neq; hoc verum toxicum Antiquorii csse arbitramur: propterea quod no talem necis vim huic ineste,qualcm toxico veterum existimamus: etenim luxicum perniciosi sinum praedicat Nicander in Theriacis his versibus in latinum sermonem translatis.
Ilio Gerrhaeas Euphratis afarua colonos Humanam is caedem μa ungeres culadicunt. sic quia tincta crum haec immeescabile vulnus, B Quod nigram sotiet hinc carnem,sub ea acre et mnum
Putremi inadoq; cui stuaree catisit. Hinc caeteri poetae, Ob cxploratas toxici vires, dum excellentissimum vcnenum me L. a. Amor.
tibus legentium insinuare vellent, toxicu n nominabant. Audiamus Ouidium sicca- EM. 3.
Non sic lus aggrediamur, non a 3scenda coimus T. Oca, non sectora Inat ense manus.
Quocsirca satius crit Gorraei opinionem sectari,qui in natura, descriptione,iam potentis, di pestiferi veneni inuelliganda,non diu laborandum esse censuit, immo addit omnem dilisentiam potius esse adhibendam, ut illam inuentam amittamus.
HOC venenum, ab effectu, naturam eorum participare cognoscit tir, quae tota substantia humanae vitae' insidiantur. Deinde, prater hanc maleficδm vim, talem caliditatem , & siccitatuin possidere videtur , ut lingua patientis insigni corrupta inflammatione, necessario intumescat. Idcirco Dioscorides, propter enarra ias causas, in hoc casu, non solum linguam, sed etiam labia tumclicri tradidit. Insuper Lingμα Ooritur tussis sicca; itaut agrotantcs fioquentei tussientes nihil reijciant: amplius, propter I Aa ιμ ει latentem uevcni iacultat cm, Occulta quaedam puti edo inflammaticiacm concomitatui: su t. hinc gingiuae,& humorra corporis humani admirandam incurrunt ccirruptionem,a quia Corruptiobus polica vapores maligni sursum clati, tremorem cordis, phrenitidem, S incomposia admirandatum qucmdam oculorum motum generant. spiritus quoq; inordinate moti,& vcheme incorpere. ter agitati spumam extra os trudunt.
Item, Nicandro ictio, clamores quidam, & vlulatus audiuntunr non absimiles illis,n quos homo, aduci sus scinctipium conspicatus vibratum ensem, emittit. Denuo Nican-uei has vociterationcs comparat ad illas, quas Phaea Sacerdos, in sacrifici js, nono cui uicumq, mensis dic, cdc bat. Etenim inter alias ceremonias, per montem Vociferans Vociferatio etiabat, velliti in institutionc horum sacrificiorum sancitum fuit. passent s. Deail tanta cit lituus , uneni malitia,ut difficillimum sit quemquam toxico atactumcuadere. volan si contingat licet raro hoc infortunium a quopiam cultari, ut plurimum insignis virium imbecillitas, per longum temporis spatium opprimit patizntem squoniam vapore. venefici cocbtum petentes, non modo vertiginem, delirium, & alia huius generis symptot ta producunt, veritin quoq, omnes neruos mirandum inmodum labefactant, Sympuma Postremo in parte saucia a iaculis toxico insectis, obseruatur liuor maximam ar- argon suum corruptionem,' cutis ita exsiccatur,ut instar corij flammae admoti,facile dirum- gitimeat patur. Hoc autcm syinptonia mirum veneni calorem, & siccitatem prae se icta. scdb m. Ossima Nicandcr in Thersacis cleganter explicauit his versibus.
397쪽
Quamuis Nicander misturam ex seminibus cytoniorum ,& puleg Io trito paratam in hae assectione summopere celebrauerit: nihilominus Dioscorides quibusdam alii te . mediis utitur, veluti sangu me hircino,&alio ium quorumdam animantium,qui caeca quadam suae naturae contrarietate hoc virus arcere possunt. Pra terquamquod huiespectat illa medicamina,quae ad ictus cuiuscunq; pestiteri anguis in ptimo libro sue runt examinata. Libuit auteni hoc in loco toxici, licet veneni incogniti medela in a signare, tum quia Nicander huius meminit, tum etiam quia haec aliss venetiis situli qualitate praeditis facillime accommodari possunt.
CV, ELLVAM hanc septicipitem apud Inferos stabulari Poetae finxerunt. Ideo Virgilius interiorem Infernorum partem describens,in qua varia versari mo-. 3 sira retulit, Hydrae quoq; meminit his versibus.
Multaqi ρr Hrea mota um monstra Ferarum, Centaura ins rubus Ita lant, se urin, LGrmes, Et centum stemmas Ertareus, ac bellua Lernae Horrendum eradens, m/D; armata Chimaera
Vnde postea Sana rarius Virgilium imitatus in suo opere de partu Virginis se cecinit.
Pausanias tamen, in Corynthiacis ad calcem, tradidit iuxta β mymone fontem, amplam, densisq; comis Platanum excreuisse , sub qua Hydram altam fuisse perhibent. Communis tamen aui horum Opinio est .locum natalem huius Ferae Lernam lacun fuisse Argivis,& Mycenaeis conterminum,ad quem omnia deportabantur purgamenta, ex quOIum tandem corruptione talem I eram post ijsse assirmant.
398쪽
HESIOD V S, in Tbeogonia, Hydram Echidnae ex Typhone filiam, & a Iu
none in odium Herculis nutritam suisse promulgavit. Echidna enim,ut alias explicatum fuit, dimidia sui parte speciosam repraesentabat puellam, cum partes inferiores in horrificum Serpentem terminarent. Hac igitur in vasta versans cauerna, crudaq; mandens, aliquando Typhoni permixta Hydram,& Cerberum peperiti reliqua apud Gyrat dum legenda sunt. Idcirco ad rem, libro secundo Austri dos, sic canitur. . et Inarimem quodamsiub terras tristis Et si a
Incoluu, vmpha et ultu, tenus ingur Re Serpens Insertu ιδ usqna mixta Tiphao- e nates Horrendos Ierarat, custodem Certere t, . 3Cuius demorsos terres vox aerea manes Lernaeams, Misam, am ferro, armigmbus haus psitsoniades cum belletero Iolao.Quamuis Historiographi unanimes diuulgauerint Hydram ex sordibus in Lemant laia cum passim delatis, ibiq; putrefactis originem traxisse. . . . Hanc tandem immanem belluam omnia deuastantem,& perniciem hominibus heu luisq; a fierentem ab Hercule interfecta tuisic volunt. Quamobrem Martialis innuens Domitianum, sub Herculis nomine, ob stratam viam Apiam,cultum fuisse;Ηydrae ab L.y. eri Hercule superat s , & extinctae meminit.
1 cundam vetuis reparari morabas Hiaram.
Inferius quoq; ad mortem Hydrae alludens sic cecinit.
L. I . DL Ebrit geminos tinns, nec refficit araues. gr. 177. Iam poterat teneras Hrdra timere manas.
Caeterhin tam horrenda, immanis,& monstrifica fuit haec bestia, via nemine, nisi ab G Misa in Her cule superari,' debellari potuerit: quocirca vius caedes inter res praeesarε gestas remus. ab Hercule locum habere meruerit: proptereaAuloniuS egregios Herculis laborest Efgni3s citans, necis Hydrae meminit sic canens.
'ima Geonis tolerata aerumna Ialoris, Proxima Lernaeam Krro, or te contuiuis Maeram.
Lib. 4. Eundem sensum habemus in Epigrammatibus graecis, ubi Ieguntur haec verba.
Prim. quidem in Nemea fortem interfecitLeonem. εSecundo m Lerna musti ceruicemserae it Miam.
Nam cum Hydra reserente Seneca regionem totam natalem deuastaret,ab Herculem ra ela. prin. tim claua percussa fuit,deinde ob tetrum,quem spirabat odorem sagittis eminu a pertuli. petita; postremo in solitis se condentem cauernis, congesta lignorum strue,Hercules Ην-. penitu destruxit, & expugnauit.
OVIDAM author in nominatus Germanus agens de Hydra ex Turcica regione dula fa,cuius iconem exhibuimus,haec vcrba protulit.Nemini dubium cst, rerum mutationem monitris significari; sed Gei mania, vel christianus Orbis hod te tam grauibus afflictatur aerumnis, ut ei, praeter exitium , nihil gi auius accidere queat. Ideo conijcio haec monstra ad maiorem calamitatem non e sic extimelccda; S piscipue cum res Turcice ad summu potentis gradu,& stlicitatis fastigiu peruenerint: quamobiem huiusmodi monstra aliquid mali illi minari diuinare sub cuius Ditione
399쪽
Hist. Se p.&Dra C. Lib. II. 391
A tione monstrum repertum ,&obseruatum est, & potissimum cum capita huius monstri ab occipitio gestamen pilei turcici Ostentet. , Verum hic Hariolus quisquis fuerit, primitiis inuestigare debebat: an monstrum ν, cuius icon exhibetur a natura productum, an vero ab arte fabricatum fuerit. Quan- tria Ie-doquidem Gesnerus unicum Erythrso belluam hanc multicipitem plane commentum 'iceps an artis esse existimat. Aures enim, lingua, nasus, facies, toto genere a Serpentum, vel sit Activa. Draconum figura discrepant. Quocirca si aut horti ius figmenti, rerum naturalium monstris etiam accidentium imperitus non suistici, melius spectatoribus imponere Apotuisset. Sed etiamsi hanc monstrosam Feram a natura productam esse concedamus, cur potius Turcis, non autem nobis aliquod maluin minabitur Itane tam caeci crimus, ut culpam nostram non agnoscamus, & Omne sinistrum omen in hostes Christifide
DE vera Hydrae historia, fidem veri adhuc pendere existimamus τ propterea- t idi oriequod Historiographi sibi inuiccm reclamare videtur. In primis Ifidorus scri 'ptum reliquit Hydram fuisse lacum copiam aquarum erue anaem , & prox, mas vastantem ciuitates: siquid cx multis meatibus aqua scaturiebat; immo obstruacio uno scaturiginis orificio, aqua per plura alia soramina crumpebat. Alij paludem
Lernae frequenter exsiccari, denum, aquis repleri memorarunt: quare Hercules statu. Τμ m. riginum meatus diligenter rimatus,igne adhibito,intra proprias cauernas aquam cohibuit.Zenodotus diuulgauit locutia quemdam in Argolica regione fuisse,in quem omnia. que 'V- sordium genera promiscue coni jciebantur; quae postea ncbulas maleOlcntcs, & pestile. ras exhalare solebant,quas a loco humido dimanantes Hydras nuncupabant. At huius- inodi loco ab Hercula exsiccato, Regio salubcrrimum acrem deinceps adepta est. C Multi asseuerarunt quoddam anguium genus, sub quo Hydra continetur, adeo pro. Iificum fuisse, ut, nisi igne corum semina coercerentur, farcunditati illorum nemo resistere posset: hinc factum volunt fabulae locum, quod extincto uno Hydrae capite, plura arenascerentur . Alij reserunt Achelorum Fluvium Acarnaniam ab Aetolia segregan-
tem solere interdum utramque regioncm ita inundare, ut Omnes agrorum Iimites con funderentur: quamobrem, consumptis aquis, saepe saepitis Incolae litibus premebantur. ι ρεμ ε 'Hinc Hercules impetum amnis aggeribus compescens,&deinceps intra alueuna siuere aquam cogens, omnes Incolarum lites temperaitit: qua de causa Hydram ab Hercule interseetam pronunciarunt. Haec historia memoratur Libro nono Austriados hunc Bὸν iis,
Lemam Serponti Hydrae nuncupato,duna ab Hercule expugnaretur,Cancrum auxiliatum fuisse produnt. At vicissim ab Hercule, Iolat implorata ope, hestia tand debet. D lata suisse perhibetur. Palcphatus vero id totum sic exarat. Primo tarnu Rcgem quemdam constituit 'abitabant olim homines in pagis, & cuicumquc loco rex suus praeerat Sthenelaus igitur Perses filius, ut ipse rescre, Mycenas amplissii num locum,hominum- Mae iisque frequentia nobilitatu occupabat. Huic Lernus Rex minime subiacere volcbat; hac Misis os de eausa ambo inter scpraeliabantur tarnus in sua Ditione paruum oppidum Hydram uis nuncupatum a quinquagintas gittarin in quadam turri inclusis diligenter custoditum .iso possidebat. Itaq; Herculcs ad expugnandum hoc munitum oppidum missus a sagittis O . tis ignem, & iacula in hostes proinientibus repulsus fuit: nam licet eorum unus interia 'meretur, consestim duo alij locum defuncti occupabant. Lernus autem perpendens se viribus esse inferiorem, auxilium Cancri, seu Carcini cuiusdam strenui Ducis impIor uit, qui accedens, iunctisque copi s, in Flcrculem impetum iccisse traditur. Ex altera parte Iolaus Iphicli filius, atq; Herculis nepos, Thebanorum ducens exercitum Herculi auxiliaturus accessit et quare Hercules, hoc opitulatur, Hydram oppidum expugnauit, diruit, de concremauit.
400쪽
Alii crediderut Hydram suisse sophistam quemdam cal lidiffinum, qui rationes aiu. En ra sta b uas in medium semper afferebat, ut alios ab ipsa veritate depelleret, cuius una con thihi isti . futata ratione, plures inde cauillationes oriebantur. Idcirco Hercules, igne, nimirum seruore sui ingenij, has omnes argutias diremit.Tandem multi voluerunt Hydram hoc modo ab Hcrcule nccatam fuisse, dum animi sui, Ac continentiae, ignita quadam face, renascentia identidem libidinum, & caeterorum vitiorum capita represserit, & penitus
VLTA capita, quibus Hydram redundare monimentis mandauit Antiquitas, varijs epithetis cum latinis, tum graecis ansam 'hucrunt. Latini hane Feram faecundam, popuIosam, ramosam, rediuiuam, renascentcin, multi- pplicem, & deniq, septemplicem indigitarunt. Baptista Mantuanus sic canebat.
Muaq; o atroces ira eptemfiscis Hydrae. Itaq; Graecis, ob eamdein rationem, Hydra π ολυάνa res multas habens ceruices expo- Epithetata nitur; cum arat Aceruix reddatur. Item ανολυκα , η ος multa habens capita. Immo quan- grata. doqi vocatur πολυδειρae, quod epitheton monti multa cacumina habenti proprie conauenit. Rursus, eadem de causa, toro κ λαοῦ , idest centum habens capita appellatur:
immo nempe infinitis redundans capitibus , quod epitheton ab Euripide, in Hercule furente, usurpatur. Si meditemur huius belluae locum, Gracis, λε - , & Latinis Lernari cognomina. ruiti, is tur , quonim in tam a palude stabulari diceretur. Apud Aratum nominatur is ἱθωψ, . Drtassis propter colorem s cui haec vox aliquando nigrum,&quandoq; rutilum colo. μ/ρ reni significet. Alioquin Claudianus virentem illam indigitat.
Lernaeamcri virens ol siderat Hydra flaudem. Postremo, ratione saeuitiae, o λι ρων, dicitur Homero, quia perniciosae mentis fuerit. GAlijs ηνομορος, quoniam graui, & crudeli fato ptemeretur: vel, ut placuit Euripidi in uiueta a Hercule furente ; quoniam multas caedes perpetrauerit. Deniq: Latini imi uiua pM manem, nocentem, horrendam, tumentem, diram, improbam, superbam, terocem is, ruri colubris vallatam, vel colubriseram Hydram indigitarunt.
ADAGIA ad hunc spectantia Incum, partim hoc animal, partim locum eius na.
talem,& Herculem Hydrae interfietorem iespiciunt. Si contemplemur Feram, hoc adagium circumsci tur apud Graecos. ομιλωνεω idest, magis et Maeram rαγι- rius, quam Maera. proscrtur de hominibus dolosis: quandoquidem Hydra maculis ver
tii, iri sicoloribus distincta esse ferebatur. Huic affine est cognomentum Mnascae Colophonis ploi a pi. Poetae, qui Salpa cognominatus fuit: cum in sarminibus coscribendis fuerit admodum Iess. varius. Sa a cnim est piscis aurcis, & rubentibus lineis a ceruice ad caudam usque picturatus: quamuis aliter ilIaudari saporis esse seratur. Sequitur aliud adagium. Aaν Ουνοι . idest. Hiaram seras. Suidas tradit hoc ess pronuncianduin de illis rebus, quael: audquaquam fieri possunt.Legitur quoq; hoc adaiagium apud Platonem libro quarto de Republicai & promulgari pctast in illos,qui dum unum incommodum auferre conantur, plura incurrunr: Veluti uno Hydrae Lerncae secto capite, pIura renascebantur. Vsus cst etiam Plutarchus hoc prouerbio, in commentarijs de fortuna AIcxandrii quando aliquo terminato , di sopito bello, necnon composita pace, subinde alij, atq; alii populi aduersus ipsum belligerantes insuroebant. Quapropter Cyncas quoque cognita Romanurum multitudine, qui post accepgni ali quam cladem, copias dentio, & confestim instaurabant, hac verba protulis te dicitur. P rrha ιι et I adurans LG Danv licare Ilia r. an, hoc adagium optimc in litigato