장음표시 사용
131쪽
Dissutrilin quaenam qualisque fuerit veterum Persarum Religio, ta quaIreus cum ea Abrahami olim conveneris, vel hodie conveniate ubi etiam de Persarum est aliorum Sabaismo.
HISCE jam praemissis de Abrahamo, quem Persae primum suum
Antistitem fuisse volunt, & Religionem suam ei referre gestiunt, restat disquirendum quomodo Persarum Religio cum ea Abrahami convenerit, vel hodie conveniat ; ut inde videri possit quo sensu, aut quaintione, tam speciosus Titulus ei quadrare posse censeatur. Abraham tiram itaque esse asserunt suam Reliqionem, quia haec religio sui supra innuimus in unius Dei cultum primitus docuit, prout suos docuit jultitque Abraham. Et quamvis processu temporis inquinarunt & interpolarunt religionem suam, illam, sic interpolatam, reformavit & ad primitivam puritatem restituit Abraham, unde merito appellari potuit Religis Abrahami. Persae quidem sui in sequentibus planius & plenius constabit) Creationis historiam ab immeinorialibus seculis quodammodo norunt ; idque, vel ab Israelitis, vel ut volunt) a suo Zoroastre. Et eandem historiam melius quam aliae aliquae Gentes retinuerunt ; in illa fundantes Religionem suam, ejusque Principia inde petentes, nec quicquam ultra eam sapere praetendentes. Nam, ut in Codice sacro, nihil dicitur de eis quae facta sunt ante Creationem Mundi, ita nec a Persis tale quid dicitur, nec quando Angeli, vel boni, vel mali, Creati fuerunt, memoratur: nam de ejusmodi rebus apud eos prorsus siletur. Et certe a scrupulosa inquisitione de illis rebus quae ad nos non spectant & quas Deus noluit revelare, vel prorsus abstinere praestat, vel saltem modestia uti: cum Deum omnium rerum Conditorem una cum generali Creationis historia in novisse, pro nobis sat duxerit Historicus Sacer. De Angelorum Creatione stricte inquirere, est supra captum nostrum. Nam quamvis Angeli sint Creaturae, adeoque non antiquitate aequales cum suo Creatore; nullum tamen est dubium quin extiterint infinito tempore ante Creationem Mundi, & sint tantae antiquitatis quaesit ultra humanae mentis vires conceptionemque rite considerare aut perpendere: quod pie credendum est, Cum non sit pium, aut decorum, imaginari Deum ullo unquam tempore fuiste Ministris destitu
132쪽
tum, sed semper habuisse Angelos ministrantes, qui ad nutum ipsius divinum, jussa praestare, constanter omni tempore parati fuerint. Nec in s. Scriptura dicitur quando ceciderint Angeli mali, & gravissimo illo lapsu facti fuerint Diaboli, quod tamen necessario fuerit ante Creationem Μundi, adeoque sit supra humanam potestatem illud tempus investigare, cum divina revelatio in hac parte siluerit. At sorte
tam horribilis eorum lapsus & apostasia non fuerit multo ante conditum Mundum; quia donec crearetur Homo, non erat pro Dia bolo opus in Mundo agendum: nam omnia semper divino ductu &praevisione ex eodem filo pendebant. Sed Diabolum certe ante Adamum extitisse constat: nam quamprimum creatus fuit Adam, eodem
die, Diabolus sub nomine & specie Serpentis, statim in promptu ad fuit, ut posset illum tentationibus suis invadere, eumque E beatissimo illo felicitatis gradu ejicere, atque ex primaevae innocentiae statu eliminare. Chrisi etiam seculo sut A e. XII. 9. & XX. et,) Veteris Serpentis nomine intellectus est Diabolus; eodem modo quo etiam ab antiquis Persis & a toto orbe ut videtur intellectus fuit, quod
notatu dignum: nam quamvis nil nisi nudum Serpentis nomen memoratum fuerit, inde tamen collectum fuit per illum serpentem iu intelligi Diabolum, ut ex sequela manifestum. In Novo Test. etiam vocatur Dracor sic Michael cum Angelis suis stignavit contra Draconem G Angelus ejus, i. e. Diabolum. Sunt qui imaginantur quod di tus Serpens fingebatur loquens, & revera non loquebatur, sed tantum mulieris animo suggerebat tales res, secreto quodam instinctu, cum multis aliis opinionibus male fundatis; cum tutius sit Sacram
Historiam quantum potest fieri in literaliter intelligere. Dialiam igitur videtur disertis verbis & assa voce cum Eva collocutus sub specie Animalis: sic enim sad amovendum absurditatem ejusmodi Animalibus aliquando tribuitur loquela, ut A e. XIII, II, Et taliqua bestia i Acuta es ficus Draco. Et quia Diabolus omnes sonos facile
imitari novit, probabile est, quod revera articulata voce locutus est; idque, vel intrando in serpentem verum, vel aliter assumendo visibi
lem speciem serpentis; cum alias Diabolus, qui Spiritus, videri non posset: & audita vox sine visa persona loquente, facile mulieri persuaserit, eam Dei vocem fuisse, quae absque mulieris culpa, eo nomine, obedientiam ejus exegisset. Porro Serpens fuerit huic operi praepositus, non tantum propter eam, quam in humanum genus ha-huit, inimicitiam, qua mulieri non tam suaserit quam terrorem incun
133쪽
amonem qualificatio assignatur in Sacro Textu, Et si pens fuit subtilior omni besia agri, qua ratione esset Seduetionis operi aptior & habilior : unde & Christus praecipit, Diote Japientes ut serpentes; quam Vis toti eorum generi non competat id quod uni individuo fuit peculiare, qui habuit plus astutiae quam reliqui congeneres: qui tamen
forte astutiores sint quam nos scimus, qui eorum naturam non satis perspectam habemus propter eorundem apud nos paucitatem. Serpens itaque apparuit ibi, propria forma & specie sua, quia, in ipso actu tentandi Evam, vocatur Bestia agri: & rursus Versu I legitur, Quia hoc fecisi, maledictus es prae omni besia. Et, si non fuisiet verus Serpens, iniquum fuisset inflixisse maledictionem in totum genus serpentum : nam totum serpentum genus fuit maledictum, quia eorum unus fuit instrumentum & vehiculum tentationis diabolicae; ut & totum genus humanum propter unum hominem punitum est.
Ideoque necessario fuit vera species serpentis, quia poena inflicta fuit tanquam in speciem serpentis, Super ventre tuo gradieris, sive figurate sive literaliter: sed non item litoraliter, Et pulverem comedes, quia Diabolus qui Serpentem obsedit, non edit omnino; & serpens non edit pulverem, qui non est Alimentum cujusvis animalis. Sed comedere pulverem, metaphorice est misera conditione esse, eodem sensu quo dicitur, Et inimici ejus lambent put rem. At quamvis serpenteS revera non edant pulverem, videntur tamen sic facere & eundem lambere, quia inter gradiendum, ora eorum terram Contingunt: unde Mic. VII. II, in profanas nationes minitatur Deus, Et lambent pulverem ad imur serpentum. Idcoque in dicto Genestias loco, utraque Enuntiatio miseram & abjectam Serpentis conditioncm notat. Deus enim qui praenovit quid futurum esset, prius constituit serpentes astutos, eosque super ventre gradiri fecit, & causam declaravit postea.
Sed ut resumam priorem discursum a quo digressus sena, quoad Persas, qui Shemi progenies, Gentis eorum Aborigines fuere veri Dei cultores, ut diximus) quamvis postea una cum reliquo orbe illapsi sunt in aliquam Sabaismi speciem, qua Rcligionem suam, quae
prius orthodoxa fuerat, interpolarunt: donec Abrahami tempore, ad strictiorem orthodoxiam reducti fuerunt. Nam ante Abrahamum, Sabaitica Religio fuit fere universalis, in qua etiam sui dictum ) fuit Abraham puer in Sabaismo a parcntibus educatus. Is autem adultior laetus, illam religionem deseruit, parentes la totam samiliam convertens, & ad solius Dei veri cultum perducens. Adeoque
134쪽
que Persarum tunc Religio orthodoxa, reserenda est ad Abrahamum adultum, qui probe notus fuit Persis, eo quod Gedorlaomer Rex Elam& Persae sillius temporis Monarcha in ab Abrahamo in bello fusus &fugatus fuit. Illum itaque primo mala experientia noVerunt Persae; no tamen eventu, cum, hac ratione, ab interpolata ad reformatam religionem conversi fuerunt. Nam ut fas sit credere in ab hoc tempore, & hac occasione, Perta suam nominarunt Religionem Abrahami. Cum enim Abraham tam parva militum manu sui legitur) tot Regum copias fuderit, eisque hoc modo terrorem incusserit, merito crediderint eum coelitus adiutum, adeoque Religionem ejus amplexi
fuerint, miraculo ut Nesichian Fary conversi. Sed sive pluribus, sive
paucioribus, victoriam obtinuerit, haud multum refert, cum certum sit manum Dei fuisse cum illo. Utcunque sui libere dicam in quamvis nocturna invasione & subitanea incursione terrefacerent inimicos quos Deus terrefieri voluit, vix credendum est Abrahamum secum habuisse tantum trecentos servos suos. tunc quando Regem Persiae ejusque cons ederatos Reges devicit: nam plane constat eum tunC secum etiam habuisse Conscederatos suos tres Cananitarum Principes Aner &Oh l & Mamre, qui proculdubio suorum omnium conjunxerunt viares auxiliares, sorte aliquot millenos homines; praeter relictos S domae & spoliatarum urbium incolas, qui proculdubib ad sua recuperandum properarunt. Et tamen hi omnes fuere pauci respectu adversorum Regum. Ali s autem, sine Cananitarum ope, Abraham absque miraculo non potuerit eos vincere; vel si vicisset, tam pauci homines non potuerunt vel ipsa spolia reportasse. Historia vero narratur tacitis hisce subsidiis & auxiliis, brevitatis causa: eodem modo quo Simeon & Levi dicuntur spoliasse integram urbem, absque mentione Servorum M aliorum eos concomitantium; clim isti duo a solis foeminis repulsi 5c intersecti fuissent; nec potuerunt absque aliquot centenis secum viris abegisse pecora, & multo minus omnia reportasse spolia. Isti autem duo soli memorantur, ut principui &totius agminis Duces & Ductores, uti in altera expeditione memorantur solae copiae Abrahami, ut praecipui Ducis, qui susceptae expeditionis causa Efficiens & Susceptor fuit. Hoc modo ab Abrahamo de
victi sunt Persae. Et clim sui in oriente dici solet,)Populus semper est de Religione Regum suorum, probabile est in hac conversione praeivii se Chedorlaomer, quem igitur totus populus & omnes ejus confoederati Reges secuti sunt. L a Persa-Disiti od by Corale
135쪽
8ι HISΤORIA RELIGIONIS Cap. 3.
Persarum itaque Religio orthodoxa originalis reserenda est ad Shem & Elam: & post eorum lapsum in Sabaismum, ejusdem restitutio & reformatio reserenda est ad Abrahamum. Sabaismum enim pro virili oppugnabat Abraham, qui cum Idolorum & Suderum cultoribus perpetuas lites fovebat. Quamvis vero Abraham sedulo veram Religionem propagaret, & in debellando Sabaismum quotidie laboraret, ita ut plurimi fuerint conversi ; hoc tamen ejus Zelo Sabaisimus non fuit plane deletus, sed tantum pro tempore debilitatus, qui itaque postea revalescere dc pristinas vires recolligere coepit: nam is non potuit totum Mundum tunc Sabaismo involutum reducere, nece suis familiaribus Idololatriam prorsus eradicare. Nam quamVis de familia sua optime prospiceret, praecavendo contra nuptias cum infidelibus, & jubendo Isaacum ne sumeret uxorem de filiabus Heth, seu Hittitis, sed e cognatione sua, jam tum conversa, quae in Padan- Aram; Idololatricus tamen Sabaismus inter ejus nepotes adhaesit, nec
ex eorum familiis prorsus aboleri potuit. Nam Esau sumpsit uxoreme filiabus Heth, quod dolori fuit Parentibus. Et quamvis Iacob veram Religionem tenuerit, tamen non obstante dicta praecautione) Sabaismus & Idololatria mansit in ejus familia, uti legitur Gen. XXXV. a, Iacobus dixit familiae suae, ει omnibus qui cum eo, amovete Deos alienos qui sunt inter vos ι ω mundi Mute, mutantes vestes ves s. Adeo aegre eradicata est Infidelitas quae inter eos haeserat. Dicta gentium Religio Arabice vocatur Satha, i. e. Sabiis mus, seu Sabaismus, quo etiam nomine Arabico, uti & nomine i Saba, subinde notantur Sabii, seu homines eam religionem colentes. Participiali serma singulari Sabi est Sabius, pluraliter Sabidis , Sabii, minus recte a quibusdam dicti Zabii. Hi autem non sunt particularis aliqua Gens, eo modo quo a Saba, Arabiae s
licis urbe, aliqui dicti sunt Sabaei, qui Jobi peculium invadebant,) sed
illo nomine intelligitur peculiare hominum Genus per totum orbem sparsum, Stellas & Idola sub eis conficta colens, & Summentis aliisque Caeremoniis placare studens. Hinc Arabes sextra linguae suae
pomoeria non quaerentes, ideoque veram vocis originem non percipi entes, volunt Verbum S)baa significare Religionem mutare in genere, dc ab una Religione ad aliam transire, &c. Haec autem eorum Interpretatio videtur coacta: cum Sabaa, mutare, non dicatur absolute & in genere de quavis Religione, ut secundum eos debuerat, in sed tantum de hac sola Religione dicitur. Nam alias quando aliquis
relinquens Ethnicismum, amplectitur Isamismum, id Arabice dicitur
136쪽
cia, mn a inclinamis: & quando relicto Isamismo, aliquis sequitur Crisianismum, tunc dicitur Casara, abnegavit, a statizavit, vel γε- I ancara, negavit veritatem. At his Religionibus relictis, ad Stellarum cultum se convertere, est Sabaa. Vera autem Elymologia petenda est ex lingua Hebraica ; nempe Arab. Uri, Sabaa, Sabaizavit, est a trix Saba, exercitus, copiae: nam cum Ceserent totum coeli exercitum, ut S. Scriptura monet,) talis cultor recte v
cabatur Sabdi, Sabaita, q. d. Copiarius, seu copiarum coeleiatium cultor, scit. is qui ab orthodoxia ad Sabaismum vergebat. Persas olim fuisse Sabaitas, seu Sabim, reserunt Scriptores Μoh-medant. Sic supradictus IH macriam Anim genere Persa, patria Indus, in Praefatione laudati Libri Phariano GH Dirc ubi de Ueteribus Persis Elami pro imis nepotibus Perses narrat, eodem modo quo antea Arabicis veruis ibidem narraverat, ut supra p. 4. notavimus,)- ντα ra Eorum Religio tunc erat Sabaismus: tandem veri transverunt ad Religionem Magorum, Ignis Fana extruem res. Et in eundem sensum Autor Libri μ', at Phloi p. a et , de Persarum seris nepotibus refert, ta Persae antiquo tempore erant de Religione Sabaitarum Stellas talentes, inque ad tempus GuyNOp silii LGra . Tunc enim eorum Religionem resormavit Zoroasres.' Illis temporibus Sacerdotes vocabantur Mog, & MM& M ad, &c. ut suo loco dicetur, quae nomina adhuc retinentur: sed a tempore 'staspis praecipue Vocati sunt Δ Η bad, i. e. Praefecti Ignis, quod quidem Nomen ipse Rex etiam tunc, zelo ductus, affectavit, quamvis tantum infimus Sacerdotum ordo hoc Titulo ga deret, ut infra dicetur. Illorum quoque temporum alii Reges affectabant Nomina ad suam Religionem spectantia: unde fuit quod Rex Θem cognominari voluit Stiri l. e. Sol ; unde emersit --men GD Zid. Rex Phrido vocari voluit o M ad i. e. Praesul. Et Rex ιανὸς MLCOMd assumpsit sibi Nomen Arabicum Abdo'I Mems, i. e. Servus Solis; ad instar reliquarum Gentium Sabaiticarum quae adsciverunt sibi Nomina Religionem spectantia, qualia apud Arabes erant ora Abd Taguth, i. e.
x Videatur quoque de hac re ADt arvias p. a.
137쪽
s6 HISTORIA RELIGIONIS Cap. 3.
Servus Tagulbi; & Golam Zohὼl, i. e. Mancipium Satarni. Mabrissini Arabs Sabaitas dividit bifariam, vel in
Cultores Sacellorum 7 Planetarum, quidem Secta alias dicitur ἡ μ: Cultores Stellarum ;) in ex si si a Cultores Idol rum : additque, Sabaitarum Graecorum confugium fuisse ad Planetas,li rerum Indiae ad Stesias fixas. Prioris generis Sabaitae erant Perse,
reverentiam exhibentes Stellis, non autem eas adorantes, nec pro
Diis habentes : ideoque injuste eis impingitur, quasi A sithram & Mamrem haberent deos. Sic Strabo de Caramania quae est Um Persidis) loquens, dicit Caramanos Asinum sacriscare Marti, ον Περ-
enis σεύοντα Θεῶν μονον, quod est falsissimum: nam Martem non putant Deum. Cafatibonus in Notis agit de Equo sacrificato Flumini, cum aliis quae hunc Strabonis locum illustiare putat. Sed gratis taxat dictam lectionem Graecam, volens ejus loco substituere, ον Ῥ-σέαντα Θεων μονον, cum antea recte se haberet. Xenophon in Cyropa id p. 233
ait, Cyrus sacriscabat Ivi, Soli, &c. in summis montium jugis, ut
mos tunc erat: lc. immolando, sed non cremando. Et ibidem, Cyrum
pugnam commissurum, peragise Sacrificia, militibus etiam indicando tam Deos quam Aruspices praelium fore Auscule, V victoriam ae incolumia talem ἐν τοῖς ἱεροις, per Exta, pollicitos susst, Ctesias p. 66a, ut infaustum omen restri, quod Cambine sacrificante, cum victimae jugularentur, sanguis non flueret. Idem Ctesias p. 663, aiterit, Quod Darius Η, istes
Aram PCi Diabateris erigebat, sacrificiis eum celebrans. Videatur Plutarchus in Artax. ubi Osam fabulis & mcndaciis resertum asterit, quale fuerit hoc de Ard ymis Diab. nam Strabo & Herod. in hujus contrarium sunt, Perse nec statuas nec Aras erigunt. Ego autem distinguo de temporum diversitate: Persae quidem postquam habuerant Drea pro Sacro Igne, ibi habuerunt inas, seu altiores Rcos, in quibus etiam aliquando fiebant Sacrificia. Sed anteactis temporibus, quando Sacra faciebant solis Planetis, vel Deo, pro Planetarum influxu & coeli beneficio deducendo, hoc non faciebant super aliqua Αrii, sed super montium jugis, sub Dio, seu in patente aere. Strabo in didio loco tempora confundit: nam primo loquitur de Persarum more antequam extruerentur Pyrea, & mox subjungit; g idam ut fertur, &c. pergendo narrare quid a Persis ficbat postquam frequentia haberent Pyrea. Sic itaque se habet; Persae nec statuas nec Aras eriagunt : facrificant in loco excelso, coelum DCem putantes. Colunt Solem, quem Mithram vocant: item Lunam S Venerem, S Ignem, ei Tellurem,
138쪽
' Ventos G Aquam. Sacri cant in loco mundo, imprecam tes: V coronatam Hostam statuunt, ubi Magus qui Sacriscium enam rat, Carnes in portiones disribuit: θ' sud qui ue accepti, abeunt, nulla parte Diis relictg; dicunt enim Deum nibu velle 'inter miliis Ania mam. Quidam fui fertur Omenti partem Igni imponunt. Aliter vero Igni, aliter Aquae, sacriscant: Ieni ligna arida imponentes, adempto cortice, est Arvini Juperinjecta: deinde infuso oleo succendunt, n- -- pirantes, sed ventilantes. Si quis inspirat, aut mortuum quicquam coenumve in Ignem injicit, morte punitur. Aquae Sacra peragunt hoc modo : ad Lacum, vel Fontem, vel Flumen venientes, Scrobem faciunt, ibiaque Hostiam jugulant, caventes ne quid proximae aquae sanguine contingatur : sic enim omnia pollutum iri. Posea Carnibus, Myrto Lauesque impositis, eas Magi gracilibus virgis comburunt: θ' factis Precationibus quibusdam, Oleum lacte V Mella mixtum inqpergunt, non in Ignem, nec Aquam, sita in terram. Sed quam stultum id falsum est, additionem Lignorum 6c olei vocare sacriscium Ignis; cum esset tantum pro
ejusdem accensione id continuatione, ne extingueretur. Quo Persico nomine vocetur Aquae Sacrificium, postea dicetur.
Mos autem injiciendi oleum dulce bc Fruges εο Carnes in Ignem, Persis dicitur GaI Epulae Ignis, id quod sorte respiciat Maximus drius, narrans eos hac occasione solere dicere, Πυρ λασσα tare. Hoc enim faciunt inquiunt G cci in adhibitis Incantationibus 1 imo potius Precibus. Olei dulcis injectio erat, tam ut delicatius pasceretur Ignis, quam ut flagrantius arderet, Ec in 1 uis flammis quasi exultaret. Quoad Coronatam Hostam, Sculiger, ex Herodoto, vult quod non
tam Hostia quam Sacrificus erat ἐμανομ ενος. Sed utrumque videtur verum: alias abesie censeretur 1olennitas. Servius, apud Romanti, meminit Vittae qua Victimae coronabantur. Et Xenophon ait,
πῆκ τα Λώ - να . Magi Sacrificiorum carnes, antiquissimo tempore, edebant, vel disti ibuebant: aliquando tamen, posterioribus temporibus, ra causa cremabant, ut notat Brisorius Lib. II. p. IIJ, II . Et sic Romani Vesae cremabant Visulos, ut alibi notavimus. Ex Strabonis verbis Sc alibi etiam constat, quod Elementa honorabant: unde apud Bar Baestit Syrum dicitur, Vogi suus Custores Elementorum; quae Persice vocantur Adbli, seu Achsighan, i. e. Contraria sibi invicem. Plutarchus, p. Ioza ait, Terram S Herem colebunt, Q. cultu quodam
139쪽
civili:) nam Artaxerxes Gnimanus filiam suam Alfium, matrimonio Hi conjunctam, tam perdite amavit, ut squamvis Leprosi essent extra urbem relegandi. dum Vitiligo, seu Lepra, ejus corpus depasa essti, nihil quicquam fuerit ea re stensus: sed pro ea orabat τη Ηοα, Punonis seu AdriJ manibus Tellurem contingens; U Donorum tantam vim, jussu ejus, Satrapae G Amici mittebant, tu interjecta inter Fanum cst Regiam
Lx stadia auro, argento, purpura, Equis assuerent. At nullus Persa oravit Aeri, ergo falsum. Hoc modo videmus quod Graeci, qui Idololatrae erant, non possunt aliter nis1 suo stylo loqui de Persis, qui non erant tales, memorando vi in plurali, & fingendo quasi oraverint yunoni, seu Aeri, cum Persae agnoscerent tantum unum D Mn : civiles itaque Persarum caeremonias erga Elementa & Planetas, repraesentant tanquam divinum cultum, quem non intendebant Persae, sed haec tantum Civiliter praestabant. Insuper solennes precandi formulas & benedictiones quas in suis rebus adhibent ad Deum, perperam & malitiose vocant Imprecationes la Incamationes, &c. Adeo ut caute de hisce rebus legendi sint Scriptores Graeci. Quod in praecedentibus Strabo, & in subsequentibus Herodorus asserit, Persas nullas habere statuas, non est absolute verum: nam optimus Rex Gyemsiid de idololatria accusatur, & declinante vetere Imperio, Veneris statua a Persis culta est in Templis ad hoc paratis, cum
Sacerdotibus, seu Sacerdotissis, inter quas fuit Aspasia. Pusini autoritate freti, plerique Autores statuunt Persas habuisse Sacerdotissas Solis. Nam inquit in cum Artaxerxes Mnemon Cyri junioris formosam pellicem Aspasiam in matrimonium duceret, hanc, Aius ejus D rius, uia cum resignato regno, jure Ibi cedere posui it: quam itaque ex indulgentia erga Liberos, vel ut Plut. ait, cum ex Lege ei negare non poset, J pro tempore ei concessit: sed posita ut eam adimeret, id quod temere promiserat, honeste negaret, eam Solis Sacerdotio praefecit. Quod aegre ferens Darius, facta Conjuratione periit, & Pater resumpsit Regnum. Ista erat Gente Graeca, ante dicta Mιλτω, seu Miniatis genis praeditar a Persis autem sui videtur) dicta est s, scit. Laus, seu laude dignissima, unde Graecis vi M. Sed falli videtur ustinus de Sacerdotio Solis ι cum Plutarchus, qui rem fusius prosequitur, asserat eam ab hoc Rege lectam fuisse in Sacerdotium Dianae
ut Lat. Interpres habet,) seu potius Veneris, Αρτέ ος τῆς εν Ε κα- ις, ην Ανειπν καλουσι. Hocque eo potius verum existimo, cum iste dictus
a Mallem legere se . seu Araians.
140쪽
Rex is fuit qui primus Veneris Statuam colendam praescripsit, eique Templa & Sacerdotes consecrari curavit: id quod Clemens Alex. p. 32, testatum reliquit, his verbis: Neque eorum celaverim inscitiam: nam etsi maxime exisiment fugere ab errore, in alium tamen liabuntur. De rum quidem Simulachra L gna N Lapides non erisimant, ut Graeci; uti nee Ichneumonas G Ibides, ut AEnptii; sed Ignem N Aquam, ut Philosopbi. Multis tamen posea annorum curriculis, eos Figuras, homianum ad insar, expressas coluisse, osendit Berosus in tertio Chaldaicorum,
- Artaxerxes Darii situs, Ocbi nepos, introduxisset: qui eum primus Veneris Tanaidis f i. e. Anaitidis J statuam erexi et rubrisne GSusis N Ecbatanis V Persis S Bactris S Damasio G Sardibus, eam ostendit esse colendam. Fateantur erra Philosophi sum Magyiras fuisse
Persas, vel Sarmatas, Cel Magos, a quibus didicerunt impietatem venerabilium fi bi Principiorum. Plura passim de cultu Veneris habet dictus Clemens, ut & Pausanias, quos adeas. Herodotus, Artaxerxi me
moni fere coaevus, ait Ρersas ab A friis Arabibiaque edoctos, didicisse Uraniae, seu Veneri, sacrificare. Veneris statua apud Persas ut vides erat humana forma: sed apud Paphios ait Max. Drim2 Asia PF miri histid disimilem dixeris. Quomodo in Veneris cultu apud Assyrios & Persas viri se e minatos reddebant muliebri ornatu & poliendo cutem, &c. docet Pulius Firmicus Cap. 4 & s: & quomodo apud Veneris Templum se prostituebant taminae, docet Herodotus in Clio: Erat inquit Basseniorum Lex, ut omnes foeminae semel in cita ferirent apud Templum Veneris,
praestolantes adventum peregrinorum, ροι cum eis congrederentur. Harum
ditiores jumptuosi Rheris vectae, famulitio interim retro manente. Sed hant coronatae Sertis, S inferiores Vses vinctae funibus junctis fragiliabus, qui ad congrediendum erant frangendi. Earum quoque Secessus erant
Funiculis distincti, ut ad eas accedere scirent admenae. Primum adventantem qui se osterebat, non debebant recusare, nec eam quam fierebat mercedem quamvis non ita magnam, quin in sacrum usium reponebatur. Ad na dicebat, E--λεω - τὸν Θεον Mυλιβα, Tanti tibi Deam 'Euam
imploro. Et quaecunque fremina sedere inceperat, non debuit abire donec vitiata fuerat: unde formosae cito dimissae, sed deformes unum aut plures annos expectabant. Haec pluribus narrat, quae illustrant Epistolam Jeremiae Baruchi VI, ubi eadem Historia legitur. Nec mirum de praedictis, cum narrante Curtio lib. V. I,) Baslonii solerent uxores & lias pro pecunia peregrinis prostituere, quae inter saltandum impudicitiam omnem monstrarent & pudenda detegerent. Supradicta tami-M narum