장음표시 사용
191쪽
13ι HISTORIA RELIGIONIS Cap. s.
itaque ab Aprologis vocatur Hora Saturni: & percensitis VII Planetis, suna hora singulis attributa, in Hora Saturni erit rursus tertia postmeridiem ; & rursus decima vespertina: & deinde tertia nocturna; dc rursus decima matutina: & sic deinceps numerando, post singulas fefrenas horas, ejus vices redeunt. Dum autem secundum hunc censum
numeramus, Solis vices veniunt sequentis diei hora octavd maturini, qui id ed dicitur Dies Solis. Et, si pergimuS hoc modo numerare, remtii diei hora omis venient vices Lunae, qui itaque dies vocatur Dies Lunae. Et eadem ratione reliquorum Planetarum nomina Diebus sibi propriis imposita fuere: quia nempe talis Planeta censetur peculiarem influxum emittere & omnia regere sui diei hora assignata, sive sexta, sive septima, sive potius octava: & sic quavis octava deinceps hora. Et secundum hunc ritum Aprologi in Quaestionibus horariis semper dicunt, Haec est Hora Saturni, vel Ivis, Martis, aut cujusvis tandem Planetae; quorum vices spercensitis τοῖς VII) octava deinde hora redeunt, idque per totum Septimanae, Mesis, & Anni circuitum : &sic deinceps in aeternum. Supradicta de Horarum initio & fine, sunt ad distinguendtim inter computationem vulgarem & Computationem Istrologorum. Vulgo enim putamus, quod quando ex Horologio audita est aliqua Hora, ea tunc inchoatur: eX. gr. audita prima, putamus esse initium horae primae, quae durare censetur donec audiatur secunda : & sic deinceps. Usus autem apud Asrologos est plane contrarius, Q. ut audita aliqua hora, ea tum censeatur finita: nam ex
Horologio audita prima, tunc reputant finiri horam primam, & eodem momento tunc statim inchoari horam secundam. Et postea audita secunda, tunc eam finiri, & eodem momento inchoari horam tertiam. Et sic deinccps.
Hujus Capitis subtemim hoc modo ita breviter strinximus & parcius tractavimus, cum praeter scopum erat de Gentilium Religione accuratius & prolixius agere. Infinitum esset reliquam eorum Idol latriam persequi, quod integrum Librum postularet: ideoque stipe sedendum duxi.
192쪽
CAP. VI. De Persarum custodi si Aquae, Ismul id Ignis. PER SIE erant quatuor Elementorum Custodes & Curatores:
unde a Graecis & aliis perperam vocantur Cultores Elemensortim, qui erant tantum Excultores. Cum enim Elementa e sient prima omnium rerum Semina, illa in honore habebant, &, eo nomine, in primitiva sua puritate conservare studebant. Hoc modo Aerem ita honorabant ut a scetoribus quantum esset possibile) immunem servarent: & propter ossiciosain illam dignationem & reverentiam, Her dotus, suo more, eos repraetentat, quasi Aerem habuissent Deum, t
tum inquitὶ Carli grum, Povem exisimantes. Et ut Terram servarent
puram, mortuos suos non humabant, sed Avibus & Feris vorandos& in eorum visceribus sepeliendos relinquebant, ut hoc modo sisteretur foetor; ut de his supra diximus. Omnia itaque Elementa ser-' vare pura, erat magnae Pietatis opus, & tam in hoc Mundo quam in altero meritorium: nam maxime addicti erant puritati, omnem immunditiem sugientes & procul arcentes. Praecipuam autem curam impendebant in Ignem & Aquam, utpote quae euent contaminationi maxime obnoxia. Graeci istam curam & civilem reverentiam vocant Adorationem, & multa falsa eis imputant. Sic Procopius lib. II, cap. 24, dicit in Ardabiganis esse Μέγα, ατ ον--ο σεcems IuρσαιΘέων Ibi Ignem inextinctum foventes Magi, cum alia Sacra procurant studios ri tum μαπέω ες των προαγροατων τα χρω , i. e. in gra iseris momenti risus ut oraculum consulunt. Sic etiam Agathias, ait, ignem των . μένων πενυ ἀναπυνΘάνοντα , de futuris rebus sciscitabantur: sed fides sit penes autores, cum tale quid aliunde non Constet. Et apud Herodorum dicitur libatum fuisse mari; Xerxes in Graeciam trajecturus, ex aurea plinia libavit mari: N posta Phialam
ob erit in mare, una cum Acinace Persico. Hoc sorte inter Herodoti mendacia numerandum, quasi telo acuto violentiam faceret sacro Elemento. Herodotus etiam p. 477, narrat de Xerxis exercitu quid secerunt apud Si monem fluvium, cui Magi mactatis Equis candidis litavere, aliis etiam quamplurimis medicamentis in fumium jactis. At Dioga Diuitia oo by COOste
193쪽
136 II ISTORIA RELIGIONIS Cap. 6.
Diog. Laertius refert, di res Magorum scripserunt, Herodorum refellunt r nec enim Xerxem tela in Solem jecisse, nec compedes in mari δε- misisse; quorum utrumque Magi Deum isse arbitrantur. Miror quid mali Herodoto secerit Xerxes f Dolendum quM antiquissimus Scriptor addictus fuerit mendaciisl Plutarchus integrum Libellum contra ejus mendacia scripsit in uno genere: quem si de omni genere scripserat, in crassum Tomum excrevissiet. Ib. Grasse. Tomo I, p. 67, eodem
Haec omnia, & ejusmodi alia apud Autores extantia, monstrant, talem fuisse exterorum omnium vulgo receptam opinionem; quam tamen ego audacter & peremptorie assero fuisse vulgarem errorem. Et
quod potius ad Praeced. cap. pertinuerat,) Pustinus ait quod Solem esse
tinum Deum Perjae credunt. Et Strabo XI, Θεον δε ηλιον μόνον τουτω δε ἱ-ολῶσι. Bone Deus, quanta sunt haec mendaciai Quae tamen non licuisset detegere, nisi Persarum res meliore autoritate novissemus. Haec itaque sunt impossibilia & absurda : nam qui vere Deum toto corde G animo colunt, non possunt quidvis aliud colere cultu divinor sed Persae vere colunt Deum, ideoque non potes esse verum quod colant quidvis aliud cultu divino. Irregulare quidem erat in Xerxe desedere vivos apud nomem vias Edonorum, si verum fuerit, in cum hoc modo Terra inquinaretur. Nec licitum erat eo modo Aquam inquinare, ut Taritus in Annalibus Lib. VI, de Tiridate Armenorum Rege reseri; Tiridatem cum videret Vitellium cum copiis ad alteram Euphratis rupam consistentem, placando Amni Equum adornase, prosperi transegressus causa. Hoc inquam non erat probabile, cum ejusdem Tiridatis cautela ab inquinatione Aquae pateat ex eo quod notat Plinius lib. XXX. II, Tiridases Metus, ad Neronem veniens, navigare noluit, uia expuere in maria, aliisque mortalium necessitatibus violare naturam eam, fas non putavit. Ideoque praedicta illa erant salsa, cum contraria de eodem homine non possunt esse simul vera. Alias autem Reges ex plenitudine potentiae aliquando fecerunt res extraordinarias & violentas, ruae orthodoxo Magismo non annumerandae, ut cremando Amases ca-aver, cujus alibi mentionem fecimus. Is autem qui Aquam aut Ignem sponte inquinabat, putabatur morte di nus in hoc Mundo, &aeterno supplicio in altero: & quicunque ossa cadaverosa in aquam injecisset, certo damnatus credebatur. Magi itaque ubicunque fuerint, omnibus
194쪽
omnibus sibi vicinis aquis invigilabant, assignatis Custodibus, quorum erat ei unicae rei operam dare. Eademque Vestalibus non tantum Ignis, sed & Camoenarum Fontis & omnis Aquae custodia demandata fuit: non autem ut ea aspergeretur Vestae Templum, ut existimat Lipsius, sed quia omnem sibi vicinam aquam tueri debebant. Hujus rei exemplum est id quod in amoenissimae urbis Samarianddescriptione refert Dcutus, Geographus Arabs, Quod ad risum fSogdJqui mediam urbem perfuit, tam feme quam restate pernoctant Magi, eundem Rivum e odientes ; ad quos ideo, piae donationis jure, frugum ripalium pars annuatim pertinet in perpetuum. Nam Cum Deus nulla artificiali Imagine repraesentari posset, de eis refertur, quod putent Aquam & Ιgnem in puritate servata, esse solas Dei Imagines in terris. Sic ex Dinone Clemens Alex. in Protreptico ait, τους Πέρσας, κουτους Mi δὰς, καὶ τους Mάγους, Θυειν ω υπο γνω τουτους ο Δινων λέγει, Θεὼν Αγάλμαι- μονοι το Πυρ καὶ το νομίθν M.
Imb Persae existimant peculiari Angelo demandatum esse tueri Aquas, cui nomen est Ardijur, seu A uiser, cui etiam peculiaris Niγῶ , seu Laudatio, praescripta est, ut legimus in eorum Libris,
Laudando eum pro tali tuitione, & precando ut in ea pergat, Deo gratias agendo pro talium usu & utilitate, & pro beneficiis quae ab hisce Elementis accedunt hominibus. Is itaque Aquis praeest: & quod sit Angelus, constat ex nuptiali Forma, ubi inter Benedictiones Nuptiales quas Sacerdos apprecatur nuptis, ut sc. unus Angelus det eis talem Benedictionem, & alius Angelus aliam Benedictionem,) inter istas inquam Benedictiones Angelorum quibus hominum custodia demandata est, additur & sequens apprecatio quae heic subjicitur,
Et quidem pro fideli Aquae & Ignis custodia, promittitur magna remuneratio: sic enim in Libro Erdatard -nama narratur, uti in Capite de Statu Paradisacorum p. 232, 233, legitur, quod quando Esdamilia , Periarum Legistator ultimus, a Gabriele a loco ad locum in Paradiso deductus est, in uno loco vidit Populum felicem vultu ad instar Lunae & Solis, amictum tamen alio colore, ita ut tale quid in toto Mundo nunquam auditum aut visum fuerat: isti multis aliis etiam Felicitatis signis splendebant. Cumque quaereret, Quales hi
195쪽
, 38 HISTORIA RELIGIONIS Cap. 6.
essent λ Gabriel ei respondit, Hos esse eos qui Eleemosynas erogassent,& ex Meritis stamen, atque ex Religione subtegmen fecerant: qui, Et ibidem p. 236, Aquam & Ignem curare, poscitur etiam a Fcemunis, quibus promittitur Paradisus, si bene motidierint Aquam S Ignem is fedalisne G malignitate, G d cada rosis ac sordibus Iretentibus. De custodia Ignis Martis, consulatur Liber Satir, Cap. 43 & 93. Cum
itaque quarundam rerum innata Puritas, & aliarum rerum Purificatio Legalis, sint Deo & Hominibus grata & ubique praecepta; haec duo Elementa quae, ratione puritatis, Deum quodammodo repraesentare existimantur,) ut Puritatis Emblemata atque Instrumenta, merito prae omnibus rebus inserioribus ubique Gentium foventur &aestimantur. Nam ut alia multa ex Lege Mosaica auditu acceperant, sic & hoc, quod scit. interna Purificatio, per Legalem, seu Symbolia Cam & externam, corporis lotionem fgnificaretur : hoc enim in omnibus Persarum Ritibus solenniter faciendum praescribitur ι "idie, in Mianus lavando & cingulum induendo sunt Preces peculiares & caeremoniae solennes, uti fere in omnibus suis rebus habent Perta veteres. V t autem Persae in aeternum liberentur si falsa illa imputatione colendi Ignem, velim ut Lector adeat 1upra citata Capita 43 & 93 inter Praecepta Zoroastris quae sunt Canones Ecclesiae Magorum,) in Libro Sa ider, ubi tantum praecipitur cura & dia Ignis, & Deum orare juxta eum : nulla autem Ignis adoratio ibi praecipitur. Quamvis autem Fceminis apud Persas praceptum fuerit bene cuiatodire Ignem & Aquam. id subintelligendum est de custodia privata in suis aedibus: non enim legimus aliquid de Sacerdotissis, nisi in supradicto haeretico cultu Veneris, qui ad verum Magismum non pertinebat. Ad omnes autem homines apud Romanos pertinebant supradicla Praeccpta, & eorundem Beneficia, de quibus participare credebantur Vestales, de quibus jam proxime agendum.
196쪽
CAP. VII. De Vem Romararum ces Graecorum.
ΡOstquam ut supradictum jussit Divino in Templo Hierosolymi
tano institutus esset Altaris Ignis perpetuus, & quotidie offerretur 'rm n,iy Sacrificium juge, eo quod quotidie & perpetuo ab aliquibus peccaretur; ad hujus imitationem etiam Gentes aeternum Ignem fovendum curabant, novum huncce Religiosum Ritum veteri suo Sahaismo, seu Solis & Planetarum ac Elementorum cultui, super addentes; existimando melius esse Religione sua abundare, potiusquam in aliqua ejus parte deficere: sic enim erat eorum mos, nova quaevis amplecti, eaque veteribus accumulare; donec tandem egregiam & inexplicabilem Rituum farraginem consarcinassent. Praecipua enim quae Deus pro suo cultu instituerat, per Ethnicorum ignorantiam, & impersectam de illis rebus cognitionem & incertam traditi nem, in usum superstitiosum pertracta sunt. Sic erant Urim & Nummim, pro quibus Arabes habuerunt ita S Temma, seu Tελωροι, scit. eadem vocis vi pollente nomine. Et m lacteriorum vice venerunt 'Arabum Ta' d, Praeservativa, seu Averrunca, &-mmail, Appenseria, seu Amuleta. Quaedam Telesmata videntur a Deo permissa: qualia erant Aurei memorrhoides, atque Serpens oeus, qui
ab ipsis etiam Israelitis in abusum pertractus & pro Idolo tandem habitus 1 qui igitur a piis & orthodoxis postea per contemptum dictus est iniam Nebs tan, reneum quiddam; ideoque rejectus & abolitus
Judaei quidem olim, pro Sacrificio jugi in Templo Ignem in Alta ialebant perpetuum: & ne forte Ignis extingueretur, Lampadem habebant in Templo, uti & hodie in Synagogis suis servant Lampades, quarum saltem una die nocteque semper ardet: & publicarum Precum tempore, ejusmodi plurimae, vel saltem accensae Candelae, per totum Synagogae circuitum in summo muro appensae M lucentes cernuntur. Cumque Judaica Religio per Orbem percrebresceret, evidentibus miraculis confirmata, & Dei praesentia ejusque familiari colloquio con- comitata, & Divina Lex e terrebundis tenebris & Igne cum tonitruis in conspectu Gentium tradita in cacumine Montis Sinai in Arabia, &Israelitae per Mare rubrum summo miraculo traducti ; haec inquam S et omnia Diqili od by Corale
197쪽
omnia scum perpetuis Victoriis, & Aqua e petra elicita, & ductu Nubis & Ignis Israelitas praeeunte,) justissimam admirationem in omnibus totius Orbis Gentibus genuerunt, imitationemq; pepererunt. Hinc sparsis rumoribus & perlatis nuntiis factum, ut celebres evaderent Judaeorum Ritus, inter quos Custodia Ignis; unde non tantum Orientales, sed te Graeci ac Romani illustriorem hanc Pudaicae Religionis particulam sibi adsciverunt. Et, ut omnes alii fecerunt, sic etiam quod Numa suum Ignem Sacrum ejusque varium ministerium a male intellecta Lege MUrita desumpserit, nobiscum sentit Tertullianus in Libro de Pra scr. Haeret. p. 2 7, his verbis; Caeterums Numae Pompilii Superstitiones revolvamus, s Sacerdotalia Veia, Insignia, ta Priavilegia ; si Sacrificia, Miniseria, V Instrumenta, V Vcla ipsorum Sacriliciorum, ac Piaculorum G Votorum curiositates consideremus, nonne
manifestὸ Diabolus mors tatem illam Pudaicae Legis imitatus Vir Nempe, ut in Altari Judaico Ignis semper die nocteque ardere debuit, sic secit Numa, adhibitis omnibus Ritibus & Ministeriis Mosaicis.
Numae autem Igni Sacro a Latinis impositum est nomen Velsa; quod quidem factum est a Graeco Emutata Aspiratione in V, ut in Emτερα Vegpera, & in multis ejusmodi aliis. Et quidem EHα videtur circa tempora MVis in Linguam Graecam adscita vox, cum Homeri aetate e siet vulgo ab omnibus recepta. Nain hoc non erat aliquod vulgare Ignis nomen, nec origine Graecum; sed exoticum. Ut enim suum Ignem Sacrum ab extra petiverunt, sic etiam una & nomen : nam Eςία est Hebraeo-Chaldiaicum uia, i. e. Ignis: adeo ut Vesae sacrificare, sit Igni sacrificare. Cumque Eriια plane sit ab E D, Videretur non tam per Spiritum asperum quam per lenem legendum. Et ab eadem origine, in eundem usum, Zoroastres captavit suum D, quo primario Ignis, deinde Liber Ignis custodiam docens notari solet: & hoc apud Persas saepe mutatur in Vesa,& Ἀ-1l Aus I, ut suo loco magis distincte docebitur. Procop. lib. I cao. XXIV, de Persarum Igne loquens, addit, Τουτ' ειτι το Π',
quem Romani Vesam vocabant, Usuperioribus temporibus Uenerabantur. Romae quidem, septingentis ante Christim annis, Vestam instituit Numa Sennacherlio coaevus, circa initium Monarchiae Asistriorum. Et sane longe ante Numae tempus Graeci habuerunt suum οῦκες ον, quod primo a Virginibus. &, cum subinde vitiarentur, a Vetulis ultra nubendi aetatem provectis, die nocteque fovendum erat Delphis &Asianis alibi: &, si forte extingueretur, non a communi culinari
198쪽
Igne accendendum erat, sed a radiis Solaribus, aut alio curioso modo
Non licebat eis jurare nisi per Vestam suam; atque Persae solenniter jurantes, id faciebant coram Igne. Vesae AEdes in vetustis Nummis Romanis cernuntur rotundae. Secundum Festum, Penus vocabatur locus intimus in AEde Vesae, tegetibus septus, qui certis diebus circa Vestalia aperiebatur. It dies religiosi habiti. Et quidem Vestae Templum de die patuit omnibus, & masculis interdiu ingredi licebat ; noctu autem non item, nam ibi pernoctare nefas fuit omni maiaculo. Nec ulli unquam Viro hujus Templi Penetralia adire licuit, sed solis Vironibus Vestalibus, quae Secreta Domus celare tenebantur :cum ibi servaretur Romani Imperii Pignus, quod a Doctioribus creditur Palladium, seu parva Pallas IV cubitos longa,) quod nulli nisi Vestalibus videre licuit ; ut hac ratione religiosius servaretur disti Pignoris Veneratio : cum nimia familiaritas contemptum peperisset, sed ignota veneramur sciendi aviditate allecti. Nam in Vesae Templo Simulachrum erat nullum ab hominibus colendum, sed tantum altis quidam Focus, sui in Persarum 'reis hodie cernitur, in seu Ara in qua Vesae sacrificabant, dicente Pausania. Nec opus erat Simulachro, cum Ignis esset sola Dei Imago. Nec Vestae propriὰ sic dictaetilla erat Migies: quid ergo vult D. Dempsertis nescio, dum dicat Romanos fere singulis Domibus habuisse ad sores Vesae e giem ; quae
tamen ni fallor) non erat Vesa, sed Hecate. Nisi forte id velit quod affert Cis. Moriginus p. 362, scit. Vesam quibusdam haberi Terrae
Animam, aliis Terram, quam veluti Mulierem fingebant Tympanum gestantem, quoniam Ventos in se contineret. Frequentia videntur fuisse Sacrificia ; eaque non tantum interdiu, sed & noctu : nam Seneca in Lib. I. de Providentia, memorat Sacras '
tales noctibus excitari solitas ad facienda Mera, dum aliis profanis somno indulgere licebat. Virgo autem sacrificatura habebat Tempora redimita Vitta, seu Taenia lanea, de qua videri posiunt plura in Lilybvo. de Vesta & Vesalibus, cap. XII. Capiti quoque impositam habebat M ab eo dependentem promissiorem Stolam albam, praeteXtam, quadrangulam oblongam, quae Fibula comprehendebatur : & in manu Sustibulum tenebat, dicente Feso. Stolae autem, seu Togae si ita appellare liceat) Lacinia erat in humerum rejecta, ne sacrificantem impediret. Sinbulum a quibusdam perperam accipitur pro Vestalium dicta Stola, seu Palla, ab humeris retrorsum dependente & anterius sub gutture confibulato. Sic Lexicographi. Sed ut a Thure fit πι-
199쪽
, 1 HISTORIA RELIGIONIS Cap. .
Dibulum, sic dicendum est quod a Sussitu, seu S umdo, fit Sussibulum.
Et hoc sensu accipitur ab iis qui de Numinis scribunt, qui Vestalem describunt cum S ibulo, seu Patera libatoria, hoc modo exponendo quid tibi velint per Susibulum. Virgines Vestales erant primo Quatuor, deinde Sex ; non autem XX, ut quidam volunt, sed ex Viginti flectae. Hae, quia sacerrimae habitae, mala morte mulctandae erant, si impositam Castitatis Legem transgrediebantur : tunc enim vivae in terra derigae sunt & suffocatae. De his A. Gellitis lib. I, Cap. XII, ex Labeone Aruistis docet qualis esse debeat Vestalis Uirgo, scit. Minorem quam annos VI, majorem quam annos X natam negaverunt capi fas se. Irem, qua non fit patrima S matrima. Item, quae lingua debili sensime aurium deminueta, aliave qua corporis Iabe insignitast. Item, quae 'sa, aut cujus pater emancipatus siur etiam,s viis patre, in avi potesate fit: item, cujus parentes alter ambove servitutem servierunt, aut in negotiis sordidis deversantur. Sed eam, eu-δει fur ad id Sacerdotium lecta sit, excusationem mereri sunt: item, cujus pater Flamen, aut Atior, aut in vir S. F. aut qui VII vir Dulonum, aut Salius est. Sponsae quoque Ponti iris, θ' Tibicinis Sacrarum
Diae vacatis is Sacerdotio isto tribui solet. Praeterea capito A ejus Ariptum reliquit, Neque ejus legendam Iliam qui domicilium in Balid
non habereI, V excusandam ejus qui liberos trIs haberet. Virgo autem
Vestalis, quae simul est capta atque in atrium Vestae deducta S Ponti iabus tradita, eo statim tempore, Ine emancipatisne, ae sne capitis minutione, e patris potesate exit, Ujus testamenti faciundi adipiscitur. De more autem rituque capiundae Virginis litterae quidem antiquiores non exsant, nisi quae capta prima es, a Numa Rege se captam. Sed Papiam Legem invenimus, ua cavetur ut, Ponti cis Maximi arbitratu, Virgianes e populo viginti legamur ; sortitioque in concione ex eo numero stat; G cujus Virginis ducta erat, ut eam Pontifex Maximus capiat, eaque Vestre fat. Sed ea fortitio ex Lege Papia non necessaria nunc videri solet: nam, si quis honeso loco natus adeat Pont. Max. atque serat ad Sacerdotium Iliam Dam, cujus duntaxat, Ialvis religionum obse attoniabus, ratis haberi pset, gratia Papiae Legis per Senatum D. Capicutem Virgo propte ea dici videtur, quia Pontificis Maximi manu prehensa, ab eo parente cin cujus potesate est,) veluti bello capta abducitur. In libro primo Fabii Pictoris, quae verba Pontiscem Maximum dicere oporteat, scriptum es. Ea verba baec junt: