장음표시 사용
291쪽
eodem Stylo, qui coincidit cum XXVI 'Panuarii Stylo vetere: nam MFUstonarii Phrasi Europaed loquuntur per Menses. Si itaque hoc voluit, falsus est: si non voluit, non secutus est Stylum ab eo sequendum. At cum Ginenses & Orientales, sua phrasi, de hisce rebus loquantur per Zodiacalia Signa, credendum est, Ginenses & Tunchinensis
modio dixisse Quintum Piscium, sine respectu ad aliquem Stylum,
cum dicti orientales Stylorum differentiam seque ac Menses nostros
ignorent. Et quidem illos ei dixisse Quinto Piscium squi est intus
Februarii Stylo vetere in eo potius crediderim, cum D. Dacres nostras, mox citand s, in Quinto Februarii ponens, certissimὸ loquatur Stylo vetere, uti etiam necessario fecerit P. Ventius, qui ante Stylorum differentiam vixit, quadringentis abhinc annis: Calendarii autem Relammatio facta est anno MDLXXXII. Adeo ut Missionariorum, hac in parte, pictaeque Regulae sint inter se discordantes & falsae. Sed quod eorum primus Mensis sit Februarius, & secundus sit Martius, ulterius
fidem facit D. Verbies, in Regia Pelinens Asromomiae Praefectus, seu Professor nuperis annis defunctus, in cujus apud me extat Liber hoc Titulo, opus Eclipsis Lunae anno Chrsi MDCLXXI, Imperatoris Meth-' anno decimo, die in Lunae et , id est, die XXV Martii, ad
Meridianum Pelinense. Scit. demonstrat differentes apparentias Ecli setas Lunae eodem tempore in diversis Provinciis Chinae. Illius autem XXV, Stylo novo, erat tantum XU, Stylo vetere, seu XV Arietis. Et sane supra laudatus Martinius nostram sententiam firmat, & rem facit
planiorem, assirmando Pisces in primum Mensem semper incidere. Verior itaque ea Rhodii & perfectior est Regula, quam sex chartis supradicti Amici mei defuncti D. Ph. Dacres, nuperis annis ad Sinas Mercatoris 3 tradidimus in Tractatu de Ponderibus ta Mensuris Chinenserum, quod nempe, Eorum Sin ien, seu Novus Annus, semper sit Sinsue, seu Novilunium quod acciderit Quinto Februarii, eive proxime, sive ante sive post. Ex. gr. Annus MDCLXXIII inchoatus est Septimo die Februarii. Sic ille. Is quidem heic in Anglia tunc erat dies tantum Sextus, quod fuit, a Meridianorum 6c Ortuum ac occasuum dinferentia, fere X horarum: scit. Novilunium apud nos fuit die Sexto, hora octavd vesperi, apud eos vero, die Septimo, hora sexta matutina. Nam dies Sextus, apud Astronomos nostros, inchoatus a meridie quiadem diei, non terminatus fuit ante Meridiem eorum diei Septimi; qui, apud chinenses, inchoatus est a media nocte: adeo ut nostri diei Sexti pars posterior necessario coinciderit cum priore parte diei Septimi eorum, cum, ex Meridiani differentia, quivis eorum dies ferme dimidio
292쪽
diei spatio vel saltem circa X horis) antevertat dies nostros. Et ex hac, utriusque Diei atque Novilanii, in utroque loco, convenientia, satis constat, quod in Novi Anni Regula, intelligendus sit Februarii s ultis,
stylo vetere, non autem Stylo nom et quod erat probandum. Aliquot horis etiam rem variaverit Phasevis differentia, prout coelum nubilum vel serenum, adeo ut Novilunium sorte non apparuerit usitato tempore. Hoc casu Arabes prout jubetur in Sunna, in currentem mensem protrahunt ad diei trigesta finem, & cum eo termino novus mensis principium capit: tunc enim Lunam jugi terminum transivisse constat. Hac ratione, Mensis initium haud temper incidat eodem tempore. De hoc A bergani p. 2, Non semper contingit initium Mire s ratione S Calculi S primae Phaseωυ incidere in eundem diem: nequeiae sit, nis tractu temporis ambo inter se requentur. Primo Novi Anni die, Talari Albas Vestes induunt, & Albos Equos
mittunt ad Imperatorem, seu magnum Mn, cum magna Festivitate& aliis Solennibus quae fuse narrat P. Venetus. Sed ex quo Tatiari pol-
siderunt Chinam, Albus color qui ante erat faustus, in Chinensibus habitus est infaustus & luctuosus. Idem sere notat na-αι se, Euod sit. primo Novi A ani die H in celebrant, ει Munera ad seinvicem mittunt A Mogulenses Tatari : ta quod singulis Mens s obfrviant III dies cs- Balchia, seu Pejunii. Sunt qui dicunt eos quodvis Novilunium ac Plenilunium sestivitate celebrare. Et in eundem sensum inquit Ph. de Plano Carpini de Tartaris MS, In principio Lunarionis, vel in Plenilunio, incipiunt quicquid novi agere volant: unde illam Magnum Imperatorem appellant, eique genua s Arunt ii depreca tum Solem dicunt esse Μatrem Lunae, eo quod Lumen is Sole accia pias.
Mensis Lunaris dicente Olugh BAD,) est XXIX dierum cumsao6 Particulis: & Anni Solaris excessus est X dierum cum 876 particulis: hi sunt eorum Epacti. Annus Lunaris ut vult Ali Birg-jredi est CCCLIV cum VIII horis & XLVIII minutis. Secundum GFaberis, est CCCLIV dierum, eum VI ' & V . Olub M DO, Revolutio Diocli Lunae fit diebus XXVII cum ues 36 particulis: & excessus Anni Solaris supra XIII circulationes Lunae ubi est nil est VII dierum cum 338 particulis.
In supra dicto Calendario Turci , Neomenias Turcicas quidem non satis apposite collocavit Scriba, unde nec accuratum Epilogismum instituere liceat. Sed ibidem ultimi Mensis Ghia ab A Neomenia ponitur paulo ante medium Decembris: & dein Intercalaris Mensis
293쪽
aaa HISTORIA RELIGIONIS Cap. 18.
Mun seu ut ibi scribitur L si Miam di paulo ante medium
Ianuarii: nam pro Anno Intercalari scriptum est dictum Calendarium. Et tandem primi Mensis Aram Neomenia est ad hartum Februarii, quo fuerit Novilunium secundum supradictam Regulam nostram, Et hocce Anni Initium a dicto Panuarii loco ad illud Februarii tempus protenditur, insertione Intercalaris Mensis SMn. Cum
enim, pnecedente Biennio, propter omissam Intercalationem, Lunariscorum Annus quantitate unius Mensis retrocesierat, ultra medium
Ianuarii relapsus ; tum, addito Intercalari Mun, Caput Anni ad priastinum locum restitutum est: & hac Additione, seu Complemento, tertio anno Annus Lunaris ad Anni Solaris quantitatem extensus est: uti singulis annis id fieri posset per Dacus. Adeo ut, quamvis Menses sint vere Lunares, uti dc Annus, is tamen Annus quodammodo
fit Solaris, 1cu ei sequivalens; sicuti etiam monente Gyejermi est
daeorum & Arabum Annus Intercalaris. Nec alias potest Anni Lunaris initium esse fixum ; cum absque Intercalatione sit plane vagum.
Nomine Mun ut supra dictum in proprie & in genere significatur Aristis, in specie Intercalatio: Nam non est ex nominibus XII Μen sium, quamvis menstruum spatium contineat, sed est Additi ius Menasis decimus tertius. A supradicto Nomine Miun, corruptum est apud Europaeos Criticos Mimn, seu, ut sonant, Maicam , quod est protri': Miun. Et hoc, propter Desectum Characterum Turcisorum, quia scriptum viderunt Hebraicis, seu Galdaicis: unde & hoc habitum fuit pro Nomine Chaldaico, Doricaeteridem chaldaicam notante. Sed in Lingua Chaldaica tale Nomen non extat, nec Chaldaei unquam per Doscaeteridem numerarunt. Est itaque Miun revera Doricaeteris Si-nkο-Talarica; aliter quam superioris Seculi Viri Docti senserunt. Post haec autem, dictum Nomen talem significationem non habet in ulla Lingua, sed longe aliter, ut suo loco diximus. Calendarii Chinensis ultima correctio ab Imperatore demandata estris iis Missonariis Anno risu MDCXXVIII, dicente Martinior
nos autem nondum vidimus. Sed ego Miciorum, seu Ginensium possideo Calendarium, quod antea scriptum fuerat tempore Tamingae s miliae, sc. Anno XXV Imperatoris Tungrulis, ultimo ante Tatarorum in Chinam adventum regnantis, Cycli Sexageni Anno Sin-hai, qui erat
XLVIII , chrisi MDCXI. Huic Calendario Titulus est, Ta minouisub hins Tungrulis ut Re u nien ta turigb lia, id est, Tam m- familiae mediae gloria Tunn-lis vigesimo quinto Aram magni Imperii Calendarium, scit. Di su Sin-hai, i. e. Anni hujus Sin-hai: hoc est planius
294쪽
dicere, Calendarium XXV ' Anno Magni Imperii Imperatoris Tungblis ex Tamingilamisia, adhuc in meaia, seu plena Gloria. In isto, inquam, Calendario somissa mentione Fractiuncularum quae in fine Anni,) scriptum legitur, Fan san pe u De Iu ge, Totus, sc. annus inter centum quinquies decem quatuor dierum, nempe quod sint in Anno CCCLIV dies. Nuper vidi aliud Calendarium Sinicum ejusdem Imperatoris anno XXXI, Christi ΜDCXVII. Ibi autem in Titulo non scribitur in media in id dictae familiae Imperatoriae, quia ejus Gloriam
offuscare inceperant Triari chinam invadentes, qui tunc magnam ejus partem occupaverant, quam totam circa XX abhinc annis possede
Superius nomen Tamius, in Arabum Libris, corrupte legitur Tamgab, hocque etiam aliquando pro citas acceptum. Dicente D. Cou et in Chronologia Sinica, Imperator no ante Chrisum ΜΜCCCXXXVII in ordinavit XII lunares Menses, sex XXX dierum,& totidem XXIX dierum 1 & Intercalares menses qui intra XIX annos septies recurrunt. Uel, ut dicit D. Martinius, In dico Sexagenario vigesses ta bis recurrunt. Mensium Lunarium Tabula ex Calendario Sinico, pro anno Christi MDCXL
Iva hingli Primus Ut Secundus Sin Tertiussu manus
hien vocatur Hen vocatur Hen vocatur Hen vocatur
xxIx dierum. xxIx dierum xxx dierum. xxIx dierum.
Lo Sextus Cie Septimus Pa Octavus yue menses Fue menses yue mensuyue mensissiao parvus
siab parvusta magnus hien vocatur hien Nocatur Hen vocatur hien vocatur
295쪽
She Decimus yue mensis sad par Pus
yue mensista magnus hien vocatar
9u, sua xxx dierum. Cap. I 8. XII. She Decimus
yuc mensista magnus hien vocatur Sin Sintcheu, t heu. xxx dierum.
Istorum Μensium Lunarium Nomina non habent significationem aliquam appellativam ad Anni Tempestates spectantem, ut in Solaribus; sed desumpta sunt ex c=co Sexageno, ubi comparent sub dicti Cycli
numeris XXVII, XXVIII, XXIX. XXX, XXXI, XXXII, XXXIII, XXXIV. XXXV, XXXVI, XXXVII, XXXVIII. Mensium itaque
lunarium nomina quovis anno stamuntur ex cylo Sexagens, eum percurrendo & ad finem absolvendo, & deinde eodem modo eundem rursus inchoando & repetendo in aeternum: aded ut cum in LX sint quinquies XII,3 singulis quinis annis eadem mensium nomina ex eo Cyclo exurgentia recurrant & in Calendarium redeant. Ali Biriendi dicit, Menses criticos esse Lunares veros, a conjunctione ad conjunctio
XLVII LenXXXVIII su XLVIII Sin
Hai. In meo Calendario Si ait, Avieux oster Chinensa ad ripsi istos sonos, qui in quibusdam disserunt ab iis quos pro D. Golis scripsit D. Martinias. uti apparet in Cyclo Sexageno, procedendo a Num. 27, de sic deinceps, abi isti Mensum Nomina compareat. Non
296쪽
Non est praetereundum, quod Ratinis est alius Cyelus D denarius, Q. Electivus, a quo pendet Electio dierum faustorum, aut Evitatio infaustorum, ad operas & res agendas, vel omittendas: nam valde superstitiosi sunt in omnibus rebus suis. De hujus Cycli usu consulendus est intis Beth: nam cum ad rem Astronomicam non spectet, nolui ulteriori ejus explicationi immorari. Rus interim partes sunt, I Κien, II Teho, III Mu6n, IV mgh, V Tingli, VI Τche, elevare. 'artiri. replere. inquare. sabilire. servire. VII UO, VIII Ut, XI TAEIngh, X Sheu, XI Chai, XII Ρὶ, frangere. periclitari. perficere. recipere aperire. claudere. Quoad judicium de eis reserendum, I, III, IV, X sunt m, i. e. Niagri, Q. infausti. Et II, V, VI, VIII sunt Hodeth, i. e. Flavi, Q. sere fausti. Et IX, M sunt Pe, i. e. candidi Q. faustissimi. Et VII, XII sunt men, i. e. Fumi, st. infaustissimi. Sic olim. Nunc a tem Chinenses Candidum colorem istimant luctuosum e & Flavum colorem judicant Iauin mum. Unde pro faustiore omine, ut hendvertat Annus, Calendariorum primum solium solet esse ex Serico flavo. In ultima voce men, H est simplex, seu simplex aspiratio, non autem H sorte, ut in aliis vocibus.
Explicatio nominum Avelorum Ingulorum Mensium: usi de actorum A gelaram Pnefecturis. Bem de Sabbatis id praecipuis Magorum Aenis θ' diebus sele-bus. De diebus faustis des infausis, ces quid in Angulis agendam, aiat evitandum. In his omnibus mulli eorum Religis Ritus c, Caeremoniae explicamur, cesveteres Consuetudines illustrantur : ex quibus, qualis fuerit bujus populi genius celadoles elucescit. De Festis Appenicum, Parentaliam, fri.
NOVI anni Relalta initium Persis vocatur se Nastud, i. e. NDVMρία, seu novus dies. Hinc factum est apud moderniores Persas, de Novo anno veterum loquentes, ut ejusdem Initium seu Diem primum vocent Nauro, improprie ea in parte loquendo, ut mox dicetur. Et inde idem mos invaluit apud alias Gentes, Suros &costitas, qui sui Anni primum diem aliquando eodem nomine, sed
297쪽
236 HISTORIA RELIGIONIS Cap. I 8.
parum immutato, vocant Naisua. Iste itaque in Anno Relataeo est Mensis primi me arrin Dies primus, qui inde a tempore Gyeliliadis ad hunc usque diem habetur Festivitas maxima, cujus Instituistionem Persarum aliqui referunt ad antiquiora tempora Regis Gy-Rid, dicti Gyem, de quo in Libro Phariano Gih vhisi narratur,
fifta Rem cum in Mundum prodiens veniret in Aderis ira, fune primum aurea corona gemmis plumata indutus, sedem S ad orientem S lem comersus, corona splendorem, veteri lingua dictum ShId, visendum exhibuit: unde hoc videntes homines, gavist dixerunt, iste es muro, seu Novus dies. Et quod, cum rursus die sexto in Solis sederet, populum blans allocutus est, ει faciem ad eos convertens, rixit, Deus vobis condonavit : aqua munda vos lavate, G Deo gratias agite. Et quod fiest praxis ad hune i um diem: ω quod silebant Magnares, hoe dis, plebi
Omnes suas petitiones S nece rates concedere, G incarceratos dimittere liberos, G peccantibus remittere. Sic etiam coibiadis Institutum & Nomen diei Naur ut & Persici Anni formam) acceptum refert Regi
Θ μία quod ille eodem felici die quo, inquit Numetri ex Persarum
opinione, Lux θ' Motus inceperat, Imperium adeptus esset. Sed cum is esset in initio Rex pientissimus & optimus, multa de ejus Pietate &Revelationibus narrant, quae aliquando videntur fabulosa, uti & haec forte fuerint. Est, inquam, Nati et Festum totius anni maximum, in quo summo gaudio & omnigena laetitia occupari & oppleri solent omnes: unde& hujus diei Vespera, quibusdam Persarum, peculiari nomine sgnatur Phrisob. Hujus Festi ornamenulis-Appararus qui in urbibus & domibus parari solet, vocatur act Adin, seu Atala ;unde modernioribus Persis, qui Dies Septimana habent, Dies Veneris Arabita M., Gyumla, i. e. conventionis, seu congregationis Dies, vocatur m aes AEna, seu Atarna, q. d. Omamentalis Dies, quando, Sacra peragendi ergo, conveniunt in Templis, quae tunc sunt ornati ra, & homines ornatioribus vestibus induti. Estque in anno Gyelataeo Nauro duplex, scit. primus dies mensis me ardis, ineunte vere, eodem die quo Sol intrat Signum Beri, seu Agnum, Q. Arietem; qui quidem Dies vocatur Nau-rta minor, seu parvus, & Murta vulgaris. Deinde quiadem mensis dies sextus nam est Festum Hexaemeron seu VI disrum, Vocatur cisma: Naur magnus, peculiaris, seu proprius. Haec, inquam, inteIligenda sunt de Naurum hodierno Persarum
298쪽
Cap. 18. VETERUM PERSARUM. et a
sarum recentiorum qui Milammedani sunt: hunc enim Murtia instituit supradictus Gyel dian Meliess , quicquid in contrarium nugati fuerint de remotiore ejus antiquitate a Rege GD 2ώ petita. me fuit senum dierum Festum, quorum primo dicente Gavini Persarum Reges sudebant gnarimeari pomis, II ' Dialaribus θ' Aprologis, III ' Sa cerdotibus V Conflariis, IV ' Proceribus V Propinquis, V ' Liberis, of Sextum habebant Abi proprium. Hoc sexto die Regibus offerebantur Munera, &c. De hujus diei Ritibus Ibn Missa refert; Fuit mos eorum ut siti die hiae rei praepositus Vir aliquis, vultu formosus, noctu ad Regem veniret, θ' ad portam flaret donec illuxisset aurora: tumque ad Regem fine venia in rabat. HI familiariter cum eo congresus Rex dis hac inde ιλ ω unde venisti P quo tendis, θ' quid tibi nomen P in erisum accessi, θ' quid apportas r Cui reespondebat. Ego sum At Mansur, seu Augustus, ει nomen meum es At M arct, seu Benedictus: accessi hue is Deo metum asserens Amnum. Tum ille ranfidebat, ta intrabat alius asserens Paropsidem argenteam, in qua Triticum, Hordeum, Pisa, ciceres, Sesama, θ' O M, R. cujusque generis Spicae septem lyGrana novem, in os Irustum Mechari, G duo Diniar, seu Aurei recen ercu . Tum Paro de Regi in με, sterebantur ei illa Dona: θ' priamus ingredieba in ejus Mazis, seu Imperator Exercitus, deinde arii Praefectus, tum Praefectus Apparata bellici; denique populus secundum inses suas θ' ordines. Posea Panis magnus qui ex Granis ejusmodi confectus erat, in corbi minus fierebatur Regi ; ex quo cum ipse comedisset,
caeteris qui coram aderans comedendum dabat, inquiens, Hic Novus Dies es Meno novi de Amo novi temporis noto; quo necesse es renovari quicquid tempore constat. Tandem Regni sui Proceritus veste regia ornatis benedicebas, in eos disribuens quicquid Doni allatum erat. Eiatque apud vulgus Persarum mos, nocte illa excitare homines, θ' maia aquam
Sic fuit murtia Gyelalinus. At de Nauma veteri si ita appellare liceat, in in Libro Phariann Surini dicitur, quod Phervar-daman seu V Dies Appendices in sint ista Naurum Magorum. Dicti autem Appendices, tempore mortis Detinerri erant in fine Mensis Ab : & ibi ad hunc usque diem haeserunt in privato Calendario vetustissimorum Persarum eorumque Sobolis inter Persas Auh-- medianos habitantis & hodie superstitis , quamvis cogantur publice serui Calendarium Gyelataeum. Qisa vero isti V dies qui propter bene nitum Annum habebantur Festivales, erant contigui primo diei sequentis Mensis Adur cujus primus Diei, qui apud Magos erat Anni
299쪽
: 18 HISTORIA RELIGIONIS Cap. 18.
Principium, in initio Imperii του NMegberri & quoque post eum extinctum sic mansit,) ided in supra laudato Libro, istud tempus vocatur
Nau et Magorum: non quasi Magi sic vocaverint, aut hodie vocent,
sed ille autor sic vocavit; illi enim alio longe diverso nomine primum Anni sui Diem vocant GF nisiis, de quo in sequentibus fusius dicetur. Et Nad Deia, durante suo tempore, eum Diem adhuc alio nomine Totissms , seu Festivalem appellari voluit. Ille itaque autor non satis accurate & distincte locutus est, Confundendo nomen Appendicum finis praecedentis Anni, cum nomine primi diei sequentis Anni; cum haec quamvis prope conjunista & contigua,) sint a seinvicem planc diversa, nec Caput metemum Magorum Anni vocabatur Naurin, quippe quod nomen obtinuit tantum in posteriori Anno GPela M. Ρrius autem quam innitum & Dierum nomina, & ab eis pendentes religiosos Ritus, sigillatim explicare aggregiar, praemittam qualem observare conabantur Sabbatismum, ut cum sua Mensium Persicorum
Hypothesi coincideret Mosaicae Legis praeceptum de Septimi Diei Sabinbato in perpetuum observando. Ut itaque Graeci, olim Septimanis de stituti, Mensem trifariam in tres Dierum Decanos dividebant; siccum in veterum Persarum Mense sui supra dictum non sint Sept manae, sicut sunt in Μense Arabum, Persae videntur tale quoddam
parasse remedium, interponendo Nomen Dei, quod quadripartitam es ficeret mensis divisionem, quae septenariae Partitioni esset proxima. Singulos mensis Persici Dies suo ordine recensitos Videas supra p. I9o.
Ibi primus dies est Hormuzd, ut ab Jove sit principium. Deinde ut Angelorum sint intermedii Dies, & Dei supremi septimus,) post VII dies rursus venit Demadur, seu Do cum Adur, scit. Dei nomen una cum Adur: & eodem modo, post alios VII dies venit De Hami,, seu Do cum Miser 6c tum post VIII dies, De adis, seu D cum Dis, qui est ultimi octoni primus. Hoc non est fortuitum, sed studiose & ex industria factum. Et sane si Mensis tantum XXVIII die-hus constitisset, ut commodior esset divisio, tum proculdubio quater Septeni Dies a nomine Dei incepissent: sed XXX dies non potuerunt aliter dividi, quam per bis Septenos & bis octonos dies. Adeo ut, vetustissimi & primarii huius Mensis & Dierum Institutores plane viis
deantur respexisse Sabbatismum. Hinc est quod Oleth Beth postquam numeravit Festa, addat -- b Et quidem se es Do VIII UXU N XXIII, quippe quod sat nomen Dei, uti est Hormuzae Haec nomina Do videntur quali essent in compositione cum nominibus quibus
300쪽
hus adjuncta sunt: sed revera non est ita; ideoque Olugh B Db simpliciter enuntiat Denominatum, sine mentione adjuncti De minatoris ;cum solum D sit dictorum trium dierum nomen, & additio cum Adtir, cum Mil , & eum Dia sit tantum ad indicandum situm locumve in Mense Persico, scit. ad notandum D , quod cum talibus adjunctis nominibus venit, eave immediate praecedit. Hi inquam IV dies squorum primus est Hormuzo quasi tot Sabbata in Mense Persico constituebant. quasi Dies Dei, ei dedicati 5c ab eo denominati,
cum reliqui dies ab Angelis denominarentur. Cum vero numerus tri
cenarius sui supradictum in per Septenos aequaliter dividi non posset,
coacti sunt ferre talem inaequalitatem; cum promovendo Diem in Calendario, ut nos facimus, vel eundem retrahendo, Dei Dies cum illis Angelorum commutati fuissent, quod nefas; & processu temporis, totalis tandem facta fuisset mutatio, quod primo institutum ordinem prorsus turbasset.
I. Mensis primus Martius in Anno GDialo, qui in Anno veteri est ytilius, vocatur Phematam, aliquando contractius Phemis, quod uti Phermara ex vi vocis significat, tum in genere, Superius quidvis, quam specialiter, Superliminare Portae, vel Ostii, alias dustumose mi ad & Pheris . Et ex opposito ne in Lectione
oriatur confusio, in Subterliminare, eisdem literis, sed diversis vocalibus, vocatur Phurudin, i. e. in um aliquid. Cum itaque in Pher- virdis sit superioritatis significatio, Grammaticalis Sensus commode feret ut inde primus anni Mensis sic vocatus fuerit, q. d. Supremus totius anni. Sed cum ista originatio tantum spectet certum aliquem Mensium ordinem & situm, qui forte non semper eodem modo se habuerit, & cum Phematata a Persis censeatur Nomen Angeli a quo denominatus est Μensis, videatur quod alia ratione sic dictus fuerit q. d. Pervar-dis, i. e. fmens Religionem: nam ρ & ph sunt commutabiles. Huic vero originationi aliquantulum obstat, quod tum magis Persice dicendum esiet Dinservar, Religionis forer. Ideoque fortassis prior derivatio sit potior, praesertim quia cum ea Convenit aliud hujus Mensis nomen Z erdis, seu Guardis, etiam significans superius ; ut in Nim. Laud. legitur Zevardines Meno τοῦ Naurin, scit. supremus mensis totius anni, in quo est
Nauro: nam Z aiarn, quoad vim Vocis, est l. q. Z arru,
i. e. superior, supremus, summus. Si forte in nomine syllaba