Veterum Persarum Et Parthorum Et Medorum Religionis Historia

발행: 1760년

분량: 673페이지

출처: archive.org

분류: 유대인

341쪽

j8o HISTORIA RELIGIONIS Cap. ar.

Videtur itaque, M usiti Religionem multis mutationibus & innovationibus pene labefactatam fuisse, &, ut restitueretur, Sacerdotes hanc excogitasse artem, qua Rex delusus putaret veteris Religionis Confirmationem a coelo ratam. Nam in Libro Mabnd-nyst, quem possideo, in dicti Regis Vita narratur; Quod Aristis Bahecii, Alexandri Magni Ordinationes incassans. Gustiaspis Se ne relerationem concessit: U Zer lusiti Religionem renovaturus, a Magorum insidibus G Sacerdotibus populavit Miraculia, quae praestiterunt. Ea itaque Oidens Rex, Zerdusiti Religioni fidem adsibuit, G alios omnes ad eandem amplectendum coegit. Deinde in eodem Libro, in' Uita Mabar, memoratur ; Quod quando in regno inauguratus eset Arisbν, ipse Reaea Magorum Praesdibus miracula posulavit; quae cum prasiterant, tunc Errivirob, per totam Septimanam pro Religione argumenta proferens, omnia qtii de Guennia G de Paradis vera junt, in medium aEduxit, Smiracula etiam patravit: unde aliqui, ejus Miraculis fidem adhibentes, ipsius Religionem amplexi sunt; dum aliisdem ei non adhiberent, dubitationem G Drupulum tunc adhuc retinentes; quorum numerus erat 8o,o oo

homintim. Cym autem Rex Shabur ad Solium regni Pres dis evectus esst, Prastiles G Sacerdotes, Religionis satum intelligentes, eum de hac re certiorem fecertivi. Et tum Rex ab omnibus Praeselibus V Sapientibus postulavit ut omnem dubitationem tollerent, ita ut homines, indubii facti, rectam Religionem in pedes erigerent. Tum surgens quidam Prasia, dictus Ad abad Mahi H aia, in se suscepit, ut si Rex juberet, ille omnem dubitationem γ scrupulum removeret. Rex quaesivit quomodo id facturus esset y Ea inquit) quae Erravitam de Gebennd V Paradiso in medium adduxit, ego ulterius explicabo, S a capite ad pedes nudus sedebo, dum XVIII libras liquefacti Z is in corpus meum Iuderii: N quando illud

res, insar Ignis ardentis, in corpus meum ex catino emundunt, s corpus meum, vel in tivo aliquo loco, indiguerit Emplastro, tunc omnia qtiae Erda- Citam dixit, reputabuntur falsa. Sed si ne unus in me pilus aduratur, tum omnia reputabuntur esse vera. Omnes itaque isto Experimento contenti sunt. Tum Adurabad Mahrdsphaud, qui ex Erdavinis i jamilii fuit, nudato corpore sedebat, dum XVIII libras si ali Asiris, ad instar Ignis ardentis, in corpus ejus fuderunt: quo facto, ne pilus quidem in

membris ejus hesius ut, nec ullus in corpore pus locus Empla iro opus haluit. His factis, omnis dubitalis sublata ac amota est, G universi hanc Religionem amplexi sunt. Hoc modo, iste dictus Religionis Confirmator, in cadem etiam quasi Legissator haberi debet.

Praeter

342쪽

Cap. ar. VETERUM PERSARUM. a 8 I

Praeter supradictos in Religione Legsatores, memoratur celeberrimus quidam Magus, dictus Zavara , seu Navehar, de quo nihil peculiare memoriae proditum est, nisi quod in hac Religione fuit --tises maximus: sed quo tempore floruerit, & an aliquod monumentum sui scripto consignatum reliquerit, non dicitur. De eo Ria emiuiremator Tumice refert, zaveth inter Sacerdotes celeberrimus quidam Sacerdos fuit. Apud alios ist Zaveth ex Magusis nomen ejusdam Magi es. In Libro Halimi Persico legitur Maraica explicatio, I io ἶ- Mavsthar, inter Igni las infideles, es alicujus magni Antisitis nomen. Sic, ut vides, iste Mohammeianus Scriptor non satis decenter memorat religiosissimi Magi nomen, quod supra monuimus expectandum. At Lector heic monendus est, quod ut pleraque MS Lexica Persea Scribarum erroribus scatent, sic in hoc loco insignis est Scribae ignorantia & incuria, ubi in Libro Nim. Sion. in hacce explicatione, pro

Mam, Antista, legitur stin Aram, dies in plurali, sine sensu commodo: & hinc Ru emus in sua Explicatione legit, Ses magnus quidam Dies, st. Festus : pro eo quod debuerat legisses magnus quidam Antises. Et tamen erroneam illam Interpretationem secutus est D. Golius per lit. G. citatus in Cissea Lexico Presco erroribus scatente. Hoc modo, antiqua Religio, per Erdavitaphi & Sacerdotum prudentiam & astutiam, restituta fuit, & super veteri fundamento stabilita. Sed, ut in plerisque regnis, Ecclesia haud solet esse diu tranquilla ejusque Pax durabilis, quin ab Innovatoribus & Haereticis & Diaboli instrumentis saepius turbetur; sic fuit in ista Magorum Ecclesiil, cujus status haud diu solebat manere pacatus, quin ab improbis hominibus& Sectariis, tanquam e Tartaro pullulantibus, turbaretur. Nam haec Ecclesia non fuit diu quieta, antequam dictum Regem M ur ad Haeresin seduceret ac pelliceret Manes Persa, in eorum Libris dictus linis Mani pictor: nam talis fuit professione sua; a quo nomine denominatus est CFO Manavi, Manichaeus, seu in pluraliis,jRA Ma vjuna, Manichori. Ille apud IA Mabnam Historicum Arabem vocatur Manes Saducaeus: apud SLabrasanium, Mol-- .riri Manes Ita Phaten Doctus, seu Philoso-N n thin.

343쪽

α8a HISTORIA RELIGIONIS Cap. 23.

Hus. At pro 'siten legendum matre: nam Pater fuit Ilaini cim, &Mater Κάμμα. Iste Haereticus voluit esse Legum novarum in Religione Lator, ex Libris haereticis, unde hausit virus suum lethale, prae

sertim ex S. 'biam Evangelio& aliis, de quibus postea. Istius Religio inquit Muris Ai) media fuit inter eam Dualisarum & eam Mago

rum ; ego addam, & inter eam Christiam m. Epiphanius docet, quod istius Haeresis Sator primus fuit Sc bianus, Vir literatus, qui scripsit IV Libros, quoram unum nuncupavit Evangelium. Hujus opiniones dc Libri postea derivati sunt ad Terebinthum a qui in persam concedens, ut melius celaretur, transtulit nomen suum in Buddam rectius Butm, seu Biam,) Terebinthum significans. Iste autem ab alicujus domus Tecto praeceps ruens dum miraculum jactaturus esset, ut fecerat etiam S shianus. in misere periit. Unde tam dictae opiniones quam Libri, haereditario jure, cesserunt huic Mari, quem Epiplanius dicit seipsum hoc nomine donasse a se M in, quod Bablonica Lingua est Vas, quasi insinuaret se esse selectum Vas ad bonum opus destinatum: quod autem verum ejus nomen fuit Cubricus, vel ut D. Augustinus habet, Urbicus. Verum quidem est, quod in Lingua Asbriaca dc Chaldaici, Amri seu MI Mana Sstris s onat Mono, sit Vas. Sed cum, dicente Epiphanio,

is fuit genere Persa, cur ejus nomen petatur ex Lingua Chaldaica, potius quam ex Persica, non scio. Cum itaque in omnibus Arabum &Persarum libris constanter vocetur--ni, hoc verum ejus nomen Persicum fuisse tuto credamus. Hinc Graecis & aliis vulgo audit

Utcunque tamen fuerit, impius iste Miani, cum esset professione Pictor, impiorum Dogmatum suorum Librum ut speciosior appareret oculis, & eo nomine multd gratior esset,) eleganter, qua potuit, depinxit, dc varii generis picturis ornavit & decoravit, & Persice illum vocavit cis x, Erteeth, seu Fr ense, sive an.-. Ertiaeetb, vel abbreviate M vh &-Teub. Quia vero Manetis picturarum Liber dicebatur Geth, inde, apud Persas, hoc nomen translatum est ad quemvis alium picturarum Librum, sive Zeuxis,five aliorum. Hinc in Libro Phaes. Q. legitur Teub Leux,& u tata Tenni-Letixe, perperam, pro eo quod rectius legi debetia a Tensi-Zeux &-T MDLZeuxe, i. e. picturarum Liber

344쪽

Cap. 21. UETERUM PERSARUM. 283

brum quod in regno Chinae Manes Magister pinxit. Quod autem dicunt de chini, intelligendum est de Turlyidn, ubi Manes commoratus est. Et ibidem est alia Ecclesia dicta stada GMdEa, quam Manes picturis ornavit. Et ibi est urbs Gessit. Ille enim nunquam fuit in Chind. Ut autem nefandum ejus is uia EnDelion, seu Evangelium, ex nomine distinguatur ab Evangelio Chrisi, Persae docent, quod ubicunque christus, Chrisianus, Crux, Zona, Θrus, aut similia, Cum

eo nomine commemorantur, ibi intelligendum est Christi Evangelium. At ubi cum illo nomine commemorantur Pingere, Pictura, Rosa, Tulim, aut colorum varietas, ibi intelligendum est Manetis Evangelium pictum, seu Eridis, Q. Picturarum Liber in quo Dogmata sua& Revelationes scripsit, unde suum venenum hoc modo fucatum hominibus propinavit. Hujus Haeretici historiam prolixe narrat Epiphanius, quem videas: nolo repetere. Mahris i in Libro de Religionibus Orientis de eo refert ; Mani apparuit tempore Mabur Alii Ardestari θ' occidit eum BGram flius Hormuz Ilii Siabur. Ille Amplexus est Religionem inter Magisnum cae Christianismum, asserens Prophetiam Christi, sed non asserens Prophetiam Mosis. Mohammis En Harun, dictus IH IO ALIVariat, dicit, Originisus fuit Maraseus, agnoscens Sectas populares. Manes enim opinatus es Mundum esse compostum N factum ex duobus

Principiis aeternis, quorum unum Lux, S alterum Tenebrae, fune crediadis esse a priori aeterna, G non defectura, nec abolenda: G negavit alia uiae existere quod non esset a principio aeterno. Opinatus est nunquam abolendas facultates sensitivas audiendi G videndi, cum multis aliis. Deinde pergit narrare, RIM Manichaei inter se dissentiebant de mixtione Lucis N Tenebrarum, V de causa Liberationis, quae narratu prolixa & futilia. Memi, Historicus Persa, narrat varias fuisse Manichaeorum Sectas. ut Liter ales, Punctuales, Metempses os, &c.

Et quod Rex primo Manichaei um amplexus est: at sed reliquit, G

345쪽

28 HISTORIA RELIGIONIS Cap. ar.

ad Magi um rediis. Orientales ajunt, quod ex pictoriae Artis, qua excellebat, superbia clatus, se Prophetam venditavit. Ferunt eum potuisse ad XX ulnarum longitudinem ducere lineam, in qua applicando normam nulla curvitas deprehendi potuit. Persarum Historicus οὐ Ir narrat; su)d Manes, Sadue deus, fuit egregius Pictor FSculptor: qui psquam audierat quod Iesus se Paraclerum triar et, Diabolus lapideis credis ejus tabula insci sit suggestionem, issum esse dictum Parae tum. 23θd tempore Muin yilii Arofessis Moecdn prophetiam jactactat: cumque Sh in eum interficere quaererer, cujugit is Turisan, ubi mustos seduxit. Posia ibi inveniens Besecam, ubi optiamin aquae fons erat, ibi clanculum reposuit annonam ad unius anni fi lium

duraturam, N AFresis suis praetendebat se ad coelum ascensurum, S post unius anni spatium sie rursus ad eos descensurum. Q circa seipsum ab eis subducens, in dictam speluncam abiit, ibique ad praesiturum tempus

permansit. Et deinde mursus comparens, produxit Tabulas egregie pictas, quas Errevb-Mdni vocant, a mans se eas a caro accepisser unde

plurimi eisdem adhibuere. Deinde in Persiam festinans, Regem Be rum ad suam Religionem invitavit ; ei quidem Rex fuit ex primis qui eis, dictis em adhibuit: ta cum Aperia ejus multi evaderent. --gorum Doctoribus praecepit ut cum eo disputarent. At tandem omnes

si fervitio ejus addisi erant. Regis Bebram jussu, Occise sunt, Nemoris ejus ignis hoc modo extinctus. Sic ille. Nam Rex Bebram intersecit Duabas, & Manetem in porta urbis crucifixit. Causam vero cur morte plexus est, narrat Epiphanius: quod stil. dum Regis filio aegrotanti medicinam administrare praetenderet. dictus filius sub ejus manibus obiit. Quocirca Rex, meritd iratus, miserum istum arundine excoriari jussit. Et dicitur, quod cutis ejus, paleis impleta ac insereta, diu in Perside servata est. In Shahia dicit Manetem scripsisse Phihsephiam quam vertit in Linguam Persicam: eumque extitisse Autorem Instrumenti Μusci dicti Arabibus Oud, i. e. Testa chel . Hoc modo, visis & perpensis Orien alium de Manne sententiis, deinde videbimus quid alii de eo corraserunt. Profligatissimus iste Nebulo, qui perditissimus Venescus & omnis nequitiae sentina, apparuit circa initium Imp. Probi, circa annum christi CCXC. De eo Eusesbius Ecel. Hi . lib. 7, p. Iss ; chrisi formam G pergonam induere e natus es e S interdum Paraeorum se vocans, Spiritum Sanctum de se

346쪽

Cap. ar. VETERUM PERSARUM. 28sPe a sua dogmata, tanquam venena, de Persarum regione in neftras partes transulis. Pessimi istius Haeretici Historiam narrat oriEus Archiep. Hierosia. in Catechef. 6. In AEgypto erat Sotbianus quidam, genere Saraeenus, nilii commune cum judaismo, nihil cum Chrisiani o halens. Vixit Alexandriae, vitam Arisotelicam imitans, S composuit LV Liabros r I, Evangelium, non risi facta, sd nudum nomen, contianens: a, Κεφαλα-ν Capitum e 3, inseriorum: 4, Thesaurorum. Se Mantis decreverat doctrinam flam propagare in Ddo : sed obiit. Huius Discipulus erat cui nomen Terebinthus, qui in Patresinam con- sis ; at in yu a cognitus atque iamnatus, saluit ire in Persdem rta ne agnoseretur, vocavit se Biadam. LEP vero Adversarios hiauit Vibrae Sacerdotes, a quibus disputando victus es. Ideoque ad viduam

quantaam confugiens, S in superiorem partem domus ascendens, aerios advocavit Daemones, quos, ad hunc inque iuem, Manichaei Tra τῆς μυσαροῆς super detestania carita invocant: ta ibi Daemonio correpsus S A cubiculo dejectus, animam savit. Dicta vidua, cum non haberet Alium , pecunia emit puerum, nomine Cubricum, quem in Persarum Hyciplinis erudiendum curavit. Is, fervitutis nomen exuens, appellari voluit Manes, i. e. Lingua Persca ομιλία, e nam quia Dialecticus alicujus nominis esse videbatur, se Manem, q. d. -λιτ,

appellavit. Paracletum se ise jactitavit, ει quae hominem exuperant pollicebasin: S suscepit per preces curare Regis Persae Ilium ingratantem, qui tamen obiit. Unde in carcerem missus es, S a Rege suspendi juss. At carcere fugiens, in Mesopotamiam venit, ubi A chelaus Episcopus disputando eum confutavit. Tandem ibi rursus fugam cape : Regis Persae Satellites, omnimoda inquistisne eum quar entes S persequentes, idum capiunt. Rex Mani jubet Perseo

more detrahi pelgem, quae ad insar utris prae Joribus suspensa es. Praecipui hujus discipuli tres fuerunt, G arunia, GOρολιτης, seu Scholaficus, talis est qui apud Maimonidem in More vochim vocatur Mediaber, seu f. . Mota Atam. At supradicta vocis Mani significatio hodie non comparet in Lingua Persia: videat ergb Cyrillus unde habucrit illam interpretationem. De Mane is & Manichaeorum dogmatibus, videas multa apud D- Augusinum, qui per IX annos fuit Manichaeus. Praecipuε autem videatur D.Tollis Itinerarium Italicum, ubi Notae Doctissimae ad Fragmentum Graecum, quod est Solennis formula de Manichaeorum reu- piscentium Receptione in Chripianam Ecclesiam.

347쪽

186 HISTORIA RELIGIONIS Cap. 21.

His proxime subjiciemus ea quae corrasit B erilia p. 2o. Manes Suidae, e Brachmanum gente, aliis Persa, sub Probo Imp. Anno Chriasti CCLXXVI, daemoniacus natura & insanus fuit. Ex virgine natum se, & in montibus educatum, febat. Praeceptorem habuit Buddam, fiVe Terebinthum. Discipulos XII vocavit: ex his tres, Thomam, Hermam, & Addam, Hierosolymam, multo instructos auro, pro Li-hris Biblicis comparandis misit. Ipse interim, ut Dogma suum propagaret, filium Regis Persiae curare se posse professus est: verum Magica Arte male succedente, eum interfecit. In carcerem abripitur, & multo auro redimitur. Post, cum in castello Arabime, inter insopotamiain & Persiam degeret, a Persarum Rege comprehensus, arundine vivus fuit excoriatus. Vetus Te amentum rejecit, & Deum illius convitiis lacessivit. Duos enim aeternos & ingenitos statuit, Deum Lucem, & Materiam Tenebras. Christum in Phantasemate tantum apparuisse. Semetipsum Spiritum S. professus est. Mundum a Deo malo factum esse dixit, εc prodigiosa multa finxit. Fatum induxit. Hominem non a Deo, sed a Principe Materiae, quem Saciam

nuncupavit, iactum fuisse. Coaeternas Deo hominum animas, diver-la corpora subire, quam ριmν Ἀματι ν vocat Suidas. Elementa esse animata, & reliqua Corpora omnia. Baptismum sustulit. Eucharistia in cum semine humano sumere jussit. Sectatores ipsius Daemones colebant, Elementa adorabant: Deos Ethnicos invocabant, animatis abstinebant, nuptias tollebant: ut siquis duceret uxorem, πιώσει in corpus migraret muliebre. Foeminae conceptum, carcerem Dei appellabat. Magistratus civiles a Deo malo constitutos dicebat: Bella quoque damnabat, & Agriculturam, utpote multorum homicidiorum ream: nam si quis plantasset arborem, aut vitem, ipso mortuo, animam illius ramis alligari, neque transcendere illos posse. --gos & Astrologos sectabatur: & se suosque peccare non posse flebat. Animas suorum in Lunae Globum recipi, & hinc Plenilunia existere,

quando impletur Animis: decrescere autem, quando a Luna, minore veluti a Scapha, in Solem deportantur. Paradisum vocabat Mundum : ardores ejus esse Concupiscentias. Animas solas absque Corporibus resurrecturas aiebat. Arundinibus incubabat. Judicium extremum tollebat. Diem quo Manes occisus est Ἀμι vocant & religiose colunt: sic. aliquod Βῆμα Sellum elevatiorem, ad quam per gradus ascendebatur, eo die pretiosis pannis tectum collocabant.J In GraecidDilcipuli non Manetem τῆς μανίας.ὶ sed bIαννιο χέρν in του χim ιαόναὶ vocabant. Hactenus B eri l. Plura

348쪽

Cap. gr. VETERUM PERSARUM. αδ

Plura autem ut supra monuimus) sciri possunt ex Fragmento Grin eo de Manichaeis. & ex Notis quas adjecit Docti si . Tollius; ubi inter alia, haec leguutur: via. Vixit Centuria Tertia sub Aureliano Imp.

cujus anno quarto, seu chrisi CCLXXIV, per Mesopotamiam locaque

Contermina Haereseωs suae venenum sparsit. - Mannichinos se vocari volebant, sicut a mna: Mannacta, Requies. - Graecis, Budua. Empedoclis opinionem amplexus dicitur, duo rerum pugnantia inter se principia statuentis, Φιλίαν s Amicitiam U Contentionem. Verum rectius a Persarum Magis acccpisse videtur, qui Αγαθ ὸν Διώροια & Κα- κον Δαίμονα statuebant. - D. Auguφλω ait cum secutum antiquos Haereticos Marcum.Cerdonem, atque Gnosticos, quorum Autor Cam crates. - Haec duo ejas doctrinae fuere capita: Duo rerum esse Principia contraria, & aeterna, dc ingenita, quorum alterum Bonum esset, alterum Malum. Bonum, Deum seu Lucem, Malum, M. t riam seu Tenebras appellabat. A Bono Deo, invisibilem, infinitum ac divinum Mundum creatum : a Malo, Visibilem ac malum, profunda ac immensa magnitudine : hosce vero duos Mundos conjuncios bonae malaeque naturae participare. Divinam partem ex omni Mundi parte quotidie purgari, & in sua regna reVocari, eandem per terram exhalantem, & ad coelum tendentem, incurrere in stirpes & plantas, M. quae in Electis, comedendo, purgata liberataque, in coelum redeant. Mundi tenebrarum, seu terrae pestiterae, quinque esie Elementa, seu

Antra Elementorum, aliud Tenebris, aliud Aquis, aliud Ventis, aliud ne, aliud Fumo plenum. Haec Elementa Principes sibi proprios genuisse; quorum Dux ac Princeps summus in Primo moraretur. In Fumo nata animalia bipedia, indeque homines originem ducere: in Tevibris serpentia : in ne quadrupedia : in Aquis natatilia : in Vento volatilia. His U Elementis malis debellandis alia V Elementa de de regno & substantia Dei misia esse, & in illa pugna fuisse permixtata, Fumo aera, Tenebris lucem, Igni malo ignem bonum, Aquae malae Aquam bonam, Vento malo Ventum bonum. Animam hominis duplicem esse : harum alteram bonam, a Luce creatam, partem esie Dei: adventitiam alteram, malam, de gente Tenebrarum, quam non condiderit Deus, sed quae tamen Deo sit coaeterna. Hanc propriam corporis esse : nam & Corpus productum a Tenebris. Rationalem Aniamam, seu divinam, brutis quoque animalibus inesse, ut & plantis: ab adversario vero Dei Correptam, in spurcum corporis carcerem fuisse conjectam. Ab anima bona, omnia homini bona provenire: contra, ab anima mala, quicquid illi accidat mali. Animas transire

in Diuiti co by Gorale

349쪽

283 HISTORIA RELIGIONIS 'Cap. ar.

in alia corpora; item in pecora, & plantas. Auditorum vero suorum Animas in Electos revolvi, aut feliciore compendio, in Escas Electo. rum G ut jam inde purgatae in nulla corpora revertantur. Animas in arboribus & plantis divina non posse percipere praecepta, nec sapientiores fieri: veruntamen Vivere, & audire voces nostras, & verba intelligere, & corpora motusque corporum intueri; cogitationes denique ipsas perspicere: sentire etiam & dolere cum laedantur, nec sine cruciatu evelli carpive posse. Solem & Lunam Navigia esse, quibus tam hominum quam brutorum animae, jam repurgatae & lucidae, in coelum subvehantur. Lunam minus esse Navigium, ex Aqua bona factum ; quod acceptas primum animas, post decimum quintum diem, Soli, seu majori Navigio, ex Igne bono facto, tradat. Ab hoc, ruat rum Animas in coelum transvehi: cujus vitae coelestis nulla fiat Anima particeps, quae non Manetis disciplina fuerit imbuta. In his N vibus sanctas inesse virtutes, quae se in masculas transfigurent, ut sceminas diversae gentis illiciant, & per has illecebras, commota earum concupiscentia, lumen de illis fugiat, quod membris suis permixtum tenent, quo purgetur susceptum ab Angelis Lucis, purgatumque illud navibus imponatur ad regna propria reportandum. Adamum & Eoam Commota adversa parte animae malae, a tenebrarum Principibus generatae, ad concubitum declinasse: ita eos lapsos esse, & peccasse ι sed postea sanctius vixisse. Legem Mosaicam a Principe Tenebrarum datam et inde quoque Prophetas sua accepisse; omneque adeo Vettis Tesamentum esse rejiciendum. Chrisum de massa lucidissima molis divinae profectum ad salutem humanam, non natum de Maria Virgiane, quia cami concerni nequibat, nisi simul inquinaretur, ut ait D.

Augustinus lib. V. confessionum. Apparuisse illum- λιντι- 'δοκηειν, specie tantum, non revera: Caruisse enim humana natura, sola

preditum divina: atque ita quoque non reapse pastum, sed pati visum, exteriore homines specie sesellisse. Fuisse eundem Serpentem in Paradiso: ab eoque illuminatos Adamum & Mam, ut cognitionis oculos aperirent, & bonum a malo dignosterent. Venisse christum, ad Animas liberandas, non autem ad servanda corpora. Promissionem Christi de Paracleto, seu Spiritu Sancto. in Manete fuisse completam :sese enim esse Spiritum Sanctum ebat, seque eapropter Apostolum Christi vocabat. Fatum omnia regere; Fato fieri omnia. Manichaeismus divisus in aliquot Sectas, Q. Caesarisas, Macarios, & Manichinos speciatim ita dictos. Caesarisi, seu Purgatores, a purgando nomen accepere. Exceptum namque farina semen virile in concubitu, ut id

pugarent,

350쪽

purgarent, divinamque partem liberarent, hi boni viri comedebant. Hosce tamen alii, pudore moti, a se repellebant. Macarii apud eos illaminati quoque dicebantur. - Manichaei porro e duabus professionibus Ecclesiam suam constituerunt, hoc est, Electorum, & Auditorum. Eistis τελέους seu perfectos vocabant, quod omni vitio carerent. - Ex his Electis XII erant quos appellabant Magistros. Manes enim, ad imitationem Christi, XII Apostolos habuit. LIisce tertius decimus praeerat Magistrorum Princeps, uti Μanes suorum erat Discipulorum. Ab his Magistris, ἡ reliquo Electorum numero, LXXII ordinabantur Episcopi: & hi suos rursus ordinabant Presbmeros ac Diaconos, qui idonei viderentur ad errorem hunc suum, aliis in locis, in quae mittebantur, tuendum atque propagandum. Secundi grados auditores erant, E quibus fuit Agusistis per IX annos, qui ait, Araditores apud

eos appellantur qui carnibus veicuntur, & agros colunt, &, si voluerint, uxores habent: quorum nihil faciunt qui vocantur Electi. Sed ipsi Auditores ante Electos genua figunt, ut eis manus suppliciter imponantur ; non a solis Di opis, vel Preo teris, vel Diaconis eorum, sed a quibustibet Electis. Praeterea Auditores, Electis sub poena tardioris Merem Tuosis, optima quaeque de cibariis exhibere tenebantur; cum interim Electi nihil operis agerent, sed meditationibus vacarent: quibusdam scit. omnia jam religionis arcana communicata erant, a quibus Auditores arcebantur. Porro tria Signacula apud Manis Oserant Electorum; oris, Mamum, & Sinus, ut his tribus casti esient& innocentes. Os continebat omnes sensus in capite : Manus omnem operationem : Sinus omnem libidinem seminalem. Tribus enim Deum offendimus; Cogitationibus, Verbis, Factis. Quam vero parum observantes fuerint horum Signaculorum, plurimis ostendit exemplis D. Augusinus in Libro de Moribus Manichaeorum. HactenuS . D. Tollius. Ex dicto Fragmento Graeco p. 4 I innotescit, quod Manichrei propria urina se iuvabant & sordes suas abluebant, metuentes aquam puram polluere t certe urina vocatur Lotium, 1 lotione, ὲ multis no- ω stratibus usurpata, propter abstersivam facultatem ex inhaerente Sale. Ex Manetis Libris p. i 3, memorantur Liber Epistolarum, Evangelium vivum, Nesaurus Vitae, Liber 'steriorum, quo Legem & Prophetas subvertere conatur. Liber A cIphorum, ac somnemoni matum, Q. Manetis Dictorum & Factorum memorabilium commenta

SEARCH

MENU NAVIGATION