Veterum Persarum Et Parthorum Et Medorum Religionis Historia

411쪽

1 6 HISTORIA RELIGIONIS Cap. 26.

quae Zoroa stris veteris esse crederentur. Ex Proclo, Damocio, Srneso,& aliis citra Chrisum Autoribus, sparsa qnaedam Zoroastris Λομα collegit Patritius, & ante eum alii. Sed qualia fuerint quae de Zoroasre apud Graecos circumserebantur, notat Pilames Ch fio mus Tomo I, p.737 de Vita Sanctae Babis agens, & orthodoxorum de eis opinionem his sequentibus verbis prodens; Λια m τω Ζωροάς π έκἀ- τὸν Ζαριολω, &c. stuamnam ob ea am, Zoroaserem illum is que Zames xin, ne quidem de nomine multi, imo vero nulli nisi admodum pauci norunt P Nonne quoniam Figmenta erant quae de illis circum erumtur omnia rquanquam tum illi, tum ii etiam qui idorum facta memoriae prodideruns, summi Artifices fuisse feruntur ι illi quidem Im inarae comminiscenda α-que exercendae, hi autem Mendacii orationis Illecebris adumbrandi. Ut autem ad pensum redeam , cum supradictus Liber Zod sit omnium Agendorum & Credendorum Regula, uti Mob medianis est Coranus, & Christianis S. Biblia, ideo licitum aut illicitum ex ejusdem Praeceptis determinandum censent: unde id quod licitum est, appellatur A se Zentaver, id quod ferat Zmd; Q. quod Zeia permittit& probat: cujus contrarium est Nd-zendaver, id quod non permittit Liber Zeta 1 M ammeianis Haram, i. e. Vetitum, seu Probiabitum. Doctrinae Zendica sequaces ingi, seu Sacerdotes, vocantur Zendesian,

lectae, quos etiam Magos vocant. Scilicet, hi sunt Zerdumti Religionis sequaces in genere, qui affectant legere & modulari Librum aenae Et sane ς--Bd , seu Zmiraph, verbo tenus, est dia Textor, qui contexit & continuat sermonem eumque connectit: &δε--Lί vertatim est dendi Laudator, seu Qendi-yadiator, quia gaudent & quasi exultant eum legendo & recitando. At EPLcta in Zendi-Lector, seu randi-Cantor, nam utrumque significat: praesertim vero est ordinarius Lector Synagogae, qui Preces quotidie celebrat canitque e nam Crus Instituit Sacerdotes υμ-ν αμ. Talis Parochus Pu is dicitur pri Choz- ι Mohammedanis dial imam. Itaque Libri Ond Lectio publica, seu in Sacris Recitatio, fit per quandam modulationem, seu Cantillationem, inter legendum aut recitandum, uti Judaei semper faciunt tam in Precibus quain Biblia Hebraica legendo. Hinc SIrabo de tali Persarum Recitatione loquens, utitur

412쪽

voce Euriarin Accinunt. Et quod Sacra sua canebant, innuit curtius, dicens, quod in Darii Ρrocesssione, Magi Patrium Carmen canebant:

sc. preces canebant, ut fit in Psalmis Davidicis plano Cantu, seu ita dulatione Cantuariens, in Cathedralibus Anglim. Hinc est quod in D tinum Annotator Varius p. 26 alicunde legit, et,sed Magi Virgis Ignem inter canendum suscitabant. Praedicta Epitheta omnia, propter dictam modulationem, interdum metaphorice tribuuntur Lusciniae, quae subinde appellari .let ue nrim , de armiL3 , & E enita n, q. d. Tenui Recitatrix: quae quidem Avis, propter garrulitatem, tam etiam Persice vocatur Haiamdas . i. e. Mille Historiolarum Avis; quo nomine insinuatur eam plures in canendo Varietates & Elegantias habere, uti etiam scinia nostras Europaea habet: unde & apud Melch Saari vocatur ου S Bulbul Ghustanda, Luscinia Loquax. Ab his haud abs num est Grineum nomen Philomela, q. d. Melodiam Amans. Caeterum in Oriente, sui id obiter doceam, quia Europae fortὸ inauditum, in Lusciniae Rosas odorari solent, a RoIa ad Rosam volando & odorando, donec plane inebrientur & cadant, ita ut a quovis capiantur. Unde dictus Meleb Saari Persa inconstantem Amatorem eleganter comparat

sciniae, quae quotidie novas Rosas quaerit. Hoc idem mihi etiam affriamavit Abaelmessa Mausillosis amicus noster, Ma Uae filius. Quinetiam ut in IVamismo, apud Persas Μohammedanos, Alcinoi in certas majores Partes divisi Recitator, seu Lector publicus, vocari s let eis. Gyyz-Gud , l. e. Partium Lector, sic in Magismo, apud Persas veteres Libri οὐ in suas Partes, seu Τomos divisi Recitator,

eadem ratione, vocitatur m -cta , i. e. Partium G

tre Cantisve; qui quidem Titulus ut & eoAchia non tantum Magum in genere, sed & speciatim est Lectoris, seu Sacerdotis parochialis Epitheton. Is in Dreo Librum aland legit recitatue, devoto Vultu & elevato Digito Indice, qui itaque vocari solet Digitus Chiad-ctaan, seu Deum invocans, vel simpliciter cita

413쪽

3 8 HIs TORIA RELIGIONIS Cap. 27.

CAp. XXVII. De Natura Ignis, ta de generali Ratione Custodiae ejusdem, UE. Signo Perseia Sacra convocantur, quomodo se gerunt in Melesus. De Virgarum Usu in Sacris, eorum Mintasione quotidiana, atque Silentio.

amvis Veteres Persae sint tam boni & pii homines, ut supra

descripsimus, & per totam vitam Igni famulentur, facete oblemaeita Saadi, de Ignis Natura elegantem faciens Comparationem,)

Vult docere, nulla Pietate truculentam lanis Vim domari posse, nec asperum illum Elementum ulla Prece mitigari, quin ipsos etiam Cultores suos tandem comburat. Apud Plutarchum in SImposiacis adducitur Lucius, Flori filius, asserens, Ignem sacrum non ideo fuisse cultum, quod eum alio Igne putarent meliorem dignioiamque, M Ignis sacri Hodiam fuisse usseram Observantiae erga omnes sines, prout 2 1 si colebant unum aliquod Animal pro tota specie, V se isi colunt unum ID

nem pro omnibus. Haec quidem sit commoda ratio apud eos qui Ignem servandi originalem causam ignorant. Pudaei sacrum Ignem servabant pro necessario usu Sacri est jugis, sed eundem non honorabant, multo minus colebant. Graeci autem & Perse hoc videntes, scit. Ignem servari in Templo Dei, & verum ejusdem usum nescientes, existimarunt eum necessario esse honorandum ; non tamen ut Deum

colendum. Alibi Plutarchus ait; Apud Persas supplicandi genus erat acerrrimum S Repulsae securum, si supplex cum Igne in fluvium descendens, minaretur Ignem se in eum abjecturum esse impetraret quia pet ris et Iebat enim Compos Voti, sed puniebatur propter comminutionem, utpote inissam Naturae contrariam, &c.' Sed quanta est haec fabula, quasi secissent petitiones ad Ignem, tanquam ad Deum, & quasi Ignis esset Animal rationale & minitanti se submittereti Fides itaque sit penes

Autorem

Ad Pyrea sua in urbe Nussari in India convocantur per pulsationem parvae Campanae: at in Issaian Persidis, vel notis temporibus sponte Conveniunt, absque dato Signo, vel alias ut Armeni Θul enses &alii

414쪽

Cap. 27. VETERUM PERSARUM. a q

alii per orientem Christiani, in Signum datur per pulsationem magni

alicujus Asseris: idque propter metum M ammedariorum, qui non permittunt Campanamum usum in Ecclesiis, utpote quae sint Christanorum Institutum. Quando autem Templum adeunt, non id faciunt ut meri Ignicolae; nam in minoribus Ecclesiis raro est Ignis, sed

tantum Lampas: ubi vero est Ignis, eum non colunt ut Deum, ut

supra diximus. Contrarium de eis notat Diogenes Laertius, st. RuMolim Dei Immortalis cultui vacabant; Illi soli Vota θ' Preces concipis bant, Sacra faciebant, M. quasi ii soli cum eo communicationem habe rent. Nihilominus tamen ut Pudini noluerunt Ignem suum sacrum polluere, nec in eum ne quidem Follibus inflare , ita & Persae nullo modo in Ignem sacrum inflant. Ideoque inter Sacra peragendum, non tantum justum Intervallum servant, sed & ad prohibendum impurum halitum, ora tegunt quadrato Panno linteo dicto Pandis. Et Sacra facturi circumstant populi, corde tantum orantes & mussitantes. Et Sacerdos indutus Albi, & Pileo Aurito & Ore Velato paulo propius accedit, altera manu Librum, altera albas aliquas spithamalis

longitudinis Virgas tenens: & hoc modo Cantillat Preces, recitando officium ex Libro Zeis: & in oratione vehementior, aliquando uno

pede stat, ad imitationem Prophetae sui. Post peractam verti in primo ingressu Prostrationem, quilibet pro se mussitat, & simul, si quas habet oblationes, quisque melioris notae homo eas offert, injiciendo in Ignem vel pretiosa olea, vel Aromata, vel Margaritas, vel saltem Fruges, aut Carnes, M. De illo oris operculo, Arabicὸ Phliam, seu Phadam dicto, verba faciens GHyi Autor, reseri, Haec D. Gosius exponit, Panniculus, quo Persae θ' Magufei os tegunt eum bibunt: quod

impossibile. Nam cum non significet bibere, haec magis verbatim sonant, Hiram es res quam Persae of Magi alligant super ora sua

inter propinandum, seu potum 'abendum. Sed, & hac lectione non genuina, substituamus legendum o inter precandum, ut spectet eorum Sacra, in quibus ora semper Panno velari solent. Nam quod, vel inter bibendum, vel inter potum praebendum, ora sua tegant, alibi nunquam reperi. Ideoque, vel dictus Autor Arabs in rebus Persicis errat, ut solet, vel a Scribis depravatus est. Si hoc consors cum aliis citationibus, quas passim adducit, Perstas, praesertim cum nugatoria ejus derivatione vocis Manils, eum Lingua & rebus Persicis

415쪽

1ueo HISTORIA RELIGIONIS Cap. 27.

Persicis parum versatum pronuntiaveris, quamvis fuit urbe miru-Md oriundus 1 sed quam forte puer reliquerit; nam is prorsus se dedidit Linguae Arabicae, cujus Oceanum produXit copiosum, omnium LeXicorum plane optimum. De Virgarum usu in Libro M. Gy. traditur, quod Virgae, quas manibus tenent, vocantur Bersam, quae sunt Longitudinis unius Vag-iab, seu Spithamae, decorticata: J tenues θ' innodes, quas ab arbore Ghez, aut Hinwm, vel, earum defectu, a Malogranato resecare debent

peculiari cultello qui vocatur Bersam-tchin, id est, Virgilegus Cultellus, Manubrio ferreo e S mos es eundem prius iso lavare, ta deinde adhibere Zemzema, seu Musitationem, quae es in Laudem Dei G Ignis, quae etiam adbiberi solet quo tempore lavant Ie N eduntly Sacra celebrant. Nam , Omnia Religionis solennia prius recitant. Hisce Ceremoniis peractis, deinde dictas Virgulas resecant G abscindunt tali consecrato VirgHego Cultelis. Habetur quoque Bersamdan, i. e. Rhabdotheca, seu Vasculum dictas Virgas continens, quod etiam lavant: esque rotundum sicut Calamotheca, pausi longius iasis Virgis, quas in eo condunt: θ' feri solet ex Auro, aut Argento, aut Ave, aut ili aliqua materia. Et quotiescumque unam aut alteram N a, seu Partem του Zend recitant, aut inlotae cultum aliquem religiosum peragunt, aut corpus lavant, aut Ciatam comedum, ex Neca aliquot Virgas in tales Mus reservatas depromunt: Ex. Gr. ad recitationem Tomi του Vendidad, --nitas tenent XXV Virgulas, quae, Mita Lectione seu Recitatione, inutiles sunt, nec ulterioris usus, nisi pro Fomite Ignis. Ad recitationem Tomi του Mussit, manu tenent XXIV Virgulas. Tempore cibum comedendi manu tenent V Virgulas. Estque semper ex conditioniabus manu tenendi Virgulas, ut prius corpus lavent, ta vesci mundas induant. Hactenus ille. De hisce ceremoniis mirisus Sapiens reseri,

quod Rex

Mussitationem recisavit, Labia remprimendo.

Supra

416쪽

Cap. 27. VETERUM PERSARUM. auet Supra dicta Arbor Hamm inquit Ph. Φ.ὶ quia a Magis adhiberi solet, vocatur Obaol Hamm Magorum : estque arbor in Perside frequens, similis arbori Gez, seu M rica , & cum ejusmodi nodis: Folia autem similia sunt soliis Psemini, st. DVmini faciem habet. Hujus etiam Uirgas tempore Muuitationis manibus tenent Magi. In Lib. Min. haec Arbor alias vocatur 'edio m m Almis at, seu Muniatictionis ad Templum & caetera Sacra: ibi dicitur quω ejus Flos similis sit Flori τὰ Mussiatia hi , seu Dictamni. Quin & alio valde communi nomine haec Arbor vocari solet seMar ia, a Persidis urbe Marane prope urbem NMI ubi copiose crescit, quasi Maranirasis Arbor. David Antiochenus vult Mard-niam esse Herbam uno Caute duro, & Flore flavescente : sed illius venia, est Arbor. Dicta Musitatio, quae Arabice Z metem, Persice audit Den- dyss. Et in m. Θ. definitur Z metem, quod sit Ter numi, seu Mur ratio quadam, quam lente proserunt: quod peculiariter eo nomine vocentur Verba quae proferunt in laudem Dei ει Ignis, Tempore Sacra peragendi, ει Corpus laetanes, G cibum edendP. Angelos quidem Custodes tunc ista Murmuratione alloquuntur: nam habent μαν Musitationem, pro Ingulis diebus mensis peculiarem, ad singulorum dierum Angelum directam. Mohammedani haeC vocant eorum Incantamenta. Autor Libri Aruch in voce

ex Messitatione: quia Magi tempore edendi tacent, ne Verbum ore ' ferentes ; sed proferunt vocem non articulatam Disinctione, nam Di ine-tio es in eorum corde tantum. Scilicet, quamvis inarticulate loquantur, ut alii non intelligant, ipsi tamen in Corde suo sciunt quid volunt. Locus est subobscurus. In eundem sensum in voce erudi legitur Magi Definitio in Lexico Talmudico Murseid, literis Hebraicis Arabice conscripto; - - - ω' , t =RU' Ita

A L. Rabbi Hai b. m. dixit, Magus is es qui misitas susurrationibus, sermone abrique vocibus disinctis, per modum murmurationis.

417쪽

a uel HISTORIA RELIGIONIS Cap. 27.

murationis. Et susurratis es secundum id quod disingunt istae motiones

juxta eum sensum quem im animo habet; scit, juxta Intentionem quam animo habet, sed dilertis verbis eam non exprimit. Haecce Messitatio est Precatio Mentalis, quae est sere Meditatio, nisi quod eam comite tur sonus quidam inarticulatus. Est 2. idem quod nostrates faciunt primo in Templum ingressu, privatim orantes. Isti autem Pudaei non satis distinguunt inter Mulitationem silentio proximam, & purum putum Silentium, quae confundunt. Praemittitur quidem Musitatio:& post eam sequitur Taciturnitas, seu Silentium dictum B j, seu Baz, sive L, BdM, quod in m. Θ. sic definitur, odia elam, es Silentium quod pos MusPationem Magi adbibent tempore corpus

lamandi cti cibum comedendi. Nempe fitatio, initio temporis edendi, est Gratiarum actio & precatio: & deinde sequitur Silentium inviolabile. Ammianus Marcellinus Lib. 2I, Cap. I.3, de Persis loquens, addit , Apud quos quoque Silentii colitur Numen. Hoc sere videtur jocose dictum, cum tale quid non sit: Vult autem eos Taciturnitatis Virtute donari prae caeteris Gentibus. Ad hunc locum Annotator ex Theo γ- iacto Simo ita notat, quod propter Silentii Legem in cimiciis obse mandam, Ctistoes Perserum Rex Brisacium, Barata dranni Specula-sorem, captum V in Convivium introductum, Agno mantis jubebat occidi ru-τῶς Πέρσιαις - λειν convivantibus enim Persis nefas es loqui. Et dicente Hieron mo in Epistola ad Eustochium de Virginitate servanda, Caenobita etiam in AEn o hunc morem tenent: nam nemo comedens loquitur. Propter dictum Silensium, Rabbi Gamaliel laudat Persas, dicens eos esse modestos in Cibo. Locus in Talmude

Beractoth fol. 8, 2, i x in sn nre Ii TR dram inreserviam Nd n nraa r n, RI Propter tres causas amo Persas, quia sunt verecundi in cibo, V sunt verecundi in Domo Sedis L seu Latrinae, J V sunt verecundi in Re alia; quae Res exponitur σωn Administratio, st. Rei Venereae, Uxori debitum solvendo.

418쪽

Cap. 28.

CAP. XXVIII.

De Magorum Sacerdotio sei Hierarchia, forente olim eorum EcclesiI,N quoque hodie.

VEtustissimi Persae indique quod dictu mirabile, & quibusdam

impossibile visum,) semper ab omni aevo, pene ab ipso Diluvio ad hoc usque tempus, externam aliquam Eccclesiae Faciem habuerunt,& hodie habent. Hanc quidem Ecclesiam aliquando vexarunt Haeretici, praesertim Manichaei & Mezdalari, & aliquando injustas persecutiones subivit; & Magophoniae Tempore, propria culpa, insignem cladem passa est. Ea autem, maxima ex parte, olim usque ad mor tem Tradegheta ultimi, in summa Gloriae suae Abside constituta viguit & floruit, tanquam Mulier amicta Sole, cujus etiam rides Luna sustulti. Sed tandem dicti Regis tempore, in utroque suo Luminari fatalem & totalem perpesia est Eclipsint ingruentibus enim Saracenis Draconibus, persecutionem acerbam passa, coacta fuit fugere, partim in Caramaniae Desertum, & partim in Indiam, ibi per hos mille Annos obnubilata & obscure agens. At sicut ista Gens nunquam fuit penitus deleta, sic nec Ecclesia prorsus abolita, sed apud hujus Gentis superstites, usque a tempore dicti NMegheta quamvis imminuta& Potestate seculari destituta, in semper hactenus ad hoc nostrum tempus extitit; eaque bene regulata, perpetua Successione habens Sacerdotium continuatum sine Interruptione ulla. Hinc est quod antiquissimam suam Zoroasris Religionem, constanti praxi, & continuato usu quotidiano in sua Liturgia publica, ad hunc usque diem, sine mutatione intemeratam retineant, ejusque Libros vetustissimos, sicut sacra Monumenta ad instar udaeorum reverenter custodiant & incorruptos conservent, suae Religionis & Rituum tenacissimi, ad rigorem usique. Persarum enim Gens nunquam fuit tam levis & mutabilis, aut prophana, quae Protoparentum Religionem, in qua Antecessores educati, vilipenderit, aut sponte abjecerit. Talis est Ecclesia Magorum, quorum Clerus olim fuit, & hodie est, regularis ic pius, in tres ordines distinctus, quorum Tituli Perfice indistincto aliquo Capite seorsim dabuntur, allegatis etiam Autoritatibus; quod heic facere, Discursus nostri tenorem interrumperet. Hi

praesertim Praestiles Regibus olim fuerunt a Sacris domestris, seu V y Saeellani,

419쪽

aue HISTORIA RELIGIONIS Cap. 28.

Sacellani, & Regiorum Filiorum Tutores. Iidem quoque suerunt &hodie sunt Pudices Ecclesiastes, qui Lites terminant, Casus Conscientiae solvunt, & delinquentibus Poenitentiam praescribunt. Sacerdotes plures aut pauciores pro quantitate Redituum in ad singula Drea, seu Templa Cathedralia pertinebant. Ad unam magnam in Baleb Ecclesiam Naubaiar pertinebant LXXX Sacerdotes, unde de reliquis conjecturam quodammodo facere licebit. Et quidem Sacerdotes in toto fuerint pene innumerabiles, cum Praesulam numerus fuerit tam magnus, uti colligere liceat ex Erdavirorun a superius allegato; ubi memoriae proditum, quod ArdeshD-Babeian, Mediae it Persiae Be Bactriae Rex, habens aliquot dubia in Religione solvenda, convocabat omnes sui Imperii Praesules, seu Superintendenses, qui erant numero

6o,ooo, vel, ut alii volunt, 8o,ooo: nisi forte dederint numerum cerintum pro incerto, aut alias, Praesulum nomine, intelligantur Sacerdotes, qui ad tantum numerum forte excreverint. Utcunque tamen fuerit,

florente olim Magorum Ecclesia, proculdubio habuerunt tantum E clesiasticum apparatum 5c Famulitium, quod tam ad necessitatem quam ad Pompam sacram sussiceret. Hi omnes legitimὸ erant vocati dc ordinati: nam apud eos, nemo sponte assumit Sacerdotium, uti infla dicetur; dc nemo, nisi Sacerdotis filius, in Sacerdotio succedit, ut in constitutione Levities. Et quidem eorum Sacerdotium fere coincidebat cum eo Iudaeorum; in quo erat unus Summus Sacerdos, bc deinde plurimi Sacerdo es atque Levitae. Hoc autem excedebat Hierarchia Persica, quamvis Chrsum praecesserat, magis cum Christandcoincidens,) in qua, praeter Sacrisanos, erant Sacerdotes, dc Prinsules, dc Archipraesules, qui hodiernis Christianorum Prest eris, εο seisi pii, dc Archiepiscopis correspondent. Adeo ut, Ecclesiae Christianae Amicis pariter εο Inimicis forte novum 5c inopinatum videbitur, in Perm reperisse Constitusionem Gel fasicam prope MMM abhinc Annis fundatam, quae tam pulchre coinciderit cum subsequente Hierar- GH Christond. Hocque non sine Numine factum, se. Persas olim

ordinasse idem quod postea Irisus ερ A soli ejus, in Plenitudine

Temporis, tandem nova Sanctione instituerunt bc confirmarunt. Ecclesiae itaque eorum Regimen in prima ejusdem Constitutione fuit bene fundatum. Et quidem vetus constitutio hodie manet: sed tempore Regis Tradegberri abolito Persarum Imperio, bc grassante Isa-mismo, plerique Reditus ab Ecclesiis ablati sunt: adeo ut jam non tam laute se habeat dicta Ecelesia, sed oppressorum more, humiliter agitur ab iis, qui paucis Decimis do voluntariis Contributionibus contenti

420쪽

Cap. 28. VETERUM PERSARUM ass

tenti esse debent, modo conscientiae libertate fruantur. Hoc modo, Ecclesiae eorum Regimen & Distiplinam sat bonam fuisse comperi

Quoad eorum Ecclesiae Doctrinam, ea etiam bene fundata est in solius Dei omnipotentis Cultu divino, quem ad hodiernam diem retinent, a vera & intentionali Mololatria prorsus immunes. Credunt etiam Resurrectionem Mortuorum, & ultimum Iudicium, in quo Bonia inlis distinguentur, &c. ut posthac in peculiari Capite dicetur. Sed cum veri Dei cultu pessimam admiscuerunt Superstitionem Idol latriae proximam: quam tamen illi non ita aestimant, putantes eam esse innocentem atque innocuam a cum S. Scriptura: Lumine destituti, nullam habuerint Religionis Normam, praeter imperfectam & obliquam illam, a Zeia tio traditam, post Ignem ejus fatuum palantes, eoque seducti. In hac tamen Ecclesia semper usurpati fuere solennes Risus Nulendi, nam Fornicationem & Adulterium odio habent, &solenniter, cum ossicio Precum. Sepeliendi, seu ponendi in aperto Conditorio, atque B tizandi, de quo postea. Nam nihil sine Precibus, ne quidem ligna Igni imponunt 1 sed omnia faciunt in Nomine Dei. In primo Infantum Baptismate imponitur Nomen : & postea anno VII ' ut quidam sunt, vel potius anno XV ' quando censetur intrare in Religionem, tum adhibitis precibus a Sacerdote datur Gon firmatio solennis. Et eo anno XV ' ut Religionis Tessera) eis traditur Sudra, seu Tunica, & Cingulum, quibus nunquam, ne per unum momentum nisi in lacta sint) destitui debent. Eorum Synagogae minores, seu indotatae Ecclesiae parochiales, alunt in singulis unum Sacerdotem, eumque ex Decimis ac spontaneis Contributionibus et nec Ignis perpetui expensas in eis faciunt, nisi per Lampades, exceptis magnis quibusdam diebus. At Pyrea, seu Templa Cathedralia, ubi Sedes Episcoporum, amplis Terris & Reditibus dotata erant, ad parandum Sacrificia, & Ligna coemendum, & ad alendum Sacerdotium amplissimum; praeter multa pretiosa Vasa, &alia Regum & Magnatum Donaria, in Templorum Gaza dilaciis reservata & ad Pompam recondita: alias non suisset ope pretium Ariti ebo depeculari Templum Persepolitanum, ut legitur a Macc. IX. a 3s,M Templum Persepolitanum spoliare urbem tenere tentam Anti rhus, ab incolis Persis ex urbe expulsus ta fugatus fuit. Inde ergo ad Ecbatana concessi, versus Hierosol mam tendens. Sed postquam veterum

Persarum Gens, propter Milammedanorum oppressionem, penuria &paupertate laboraret, praeter Decimas, excogitarunt alium Sacerdot