장음표시 사용
441쪽
1 HISTORIA RELIGIONIS Cap. go.
vocatur Merzobau, Vel PQ Princeps, seu Magnas Magorum. De Laicis vide plura in initio hujus Capitis. Proxime de Saccrdotum Habitu disquirendum. Et imprimis m neo, quod in Frontispicio Libri D. Henr. Loia, pro Sacerdote Perseo, perperam exhibetur plane Nauta Belgicus, isque accuratae depictus Barba densa & prolixa. Et quidem paucis Librorum Sculpturis fidendum, cum in omnibus fere Libris cujuscunque generis Leones sint supposititiae, Bibliopolarum Astu confictae. Nos autem melius secundum tam Persarum quam Graecorum & aliorum verbales descriptiones, Sacerdotum Formam & Habitum exhibere conabimur, sequentibus Autoritatibus freti. Ab oculatis Testibus dicuntur gestare grandem Barbam promissam, Mystaces parvos, Genas rasas, ' Nasum aduncum, Pileum Conicum, ex Pilis Camelinis coactum. Dicente λα- rarcho & Xenophonte, Cyri Regis Nasus erat γριπὸς aduncus: ideoque Perse tales amabant S pro Dr-ub senis habebant. Crines non tondent nisi pro Mortuis; uti iaciebant pro mortuo Alexandro, ut notat Curtius lib. IV. 24. Regulariter, Comam ad plenam longitudinem promittebant : unde Herodotus lib. III, Persas vocat κομητεας Comatos r& apud Athenaeum, dense seu promise Comati vocantur.
Et apud Suetonium in Vespatiano, Stella Crinita dicitur alludere ad Parthorum Regem prolixe capillatum. Et quidem quod olim criniti& comati erant, satis constat ex Pseudo- erri, cujus Aures propter Comam videri non potuere, ideoque a Pellice palpando explorandae, dum is cum ea congrederetur: vel, ut rastinus ait, Foemina quaedam, dum dormiret, Caput ejus lustrabat. Id ulterius constat ex supradicto Haeretico Chusi , qui pro novo more jussit tondere, seu abradere crines. Quod Medorum & Parthorum Pilei fuerunt Conici, constat ex Nummis Romanis, ubi Paritas se Augusto submittens cernitur. Magus preces celebraturus induebat Mitram, &C. ut supra ex Pausania nota
vimus. 2ualis haec erat utra docet Strabo, qui tradit, quod Magi
λυπτειν τα X-η 5 τας ΠαπιναΘας. Nempe videtur, quod intera Id quod diximus de Mastaribus parsis , rasis Genis spectat ad Iuniores potius quam ad
Seniores : ideoque in Ieone pilosas Genas dare vitim est.b Monet Auctor supplendam esse ex Strabone Vocem Π γωῶς; qui quidem Loeus a quihusdam intelligitur de Forma Turris euadratin i quo sane Sensu plerumque sumitur Πυσὸe. ideoque, ab eis illustratur per Figuram Oronae Parthicae, quae apud Golletium & alios cernitur. At cum ille Stratonis Locus non sit de Regum Corona, sed de eammuni Magorum & alioruta Gara. seu Pileo, qui erat Dramidasis Formae luti constat, tam ex Nummis, quam ex Picturis in Libro Sh nama Collegii Merionens 19 inde constat, quod Πυπ-M, in hoe Loco, de PV midati Tiarae Figura intelligatur.
444쪽
ministrandum Deo coram Igne, dictae dependentes Pilei Partes, seu Bucculte, .labia tegentes, erant ad prohibendum impuriorem halitum, quod alias hodie fit Quadrato Panno; cum olim Magi non nisi Miatrati accederent Ignem, nec ad orandum, nec ad eundem alendum Lignis. Principum Tiarae erant in Moes τους των Mάγων. Quales
hi erant Pilei vide supra in Figuris Mithrae. Pileus alias vocatur GHUb, i. e. Mitra, alias Dest , seu Testar. Quaerendum an hinc sit Τιαριι, vel potius ab π- Atara nomine Phoenicio, uti κίδαρις, seu Κίrlαρις, est a Phoenicis fer, cum sustixo Miri. Tiaram
capiti detrahebant salutando quemvis honoratiorem, ut pluribus teia tantur Autores; unde nomen Destar, Manu Tenens, seu Tenendum. Tiarae autem bellicae impenetrabiles, quia tenuiora & molliora erant
Zoroastris ipsius, adeoque Sacerdotum omnium, Vestis erat Sudra subrufa, de qua infra, in eaque laxis Manicis, ut hodie. Nam ex Persarum more, pertranseunte Rege aut Μ nate, quisque debebat manus in propriis Manicis condere & in eas inserere, & ita seipsum erectum sistere: propter cujus Ceremoniae omissionem in Darii Trania situ, is aliquem occidi jussit, ut Brissonius notat. Pedibus gerunt
Sandalos vel Calceos ; nam nudis pedibu& terram Contingere nefas.
Antiquiore tempore, Capitis Tegmen sui diximus in aliter se habuit: nam in solenni Processione Persepolitand squam delineatam amice mihi monstravit D. Garrin, in tam Regis quam Nobilium & Sacerdotum
Pilei omnes cernuntur Turbinati, non autem Turriti, ut Strabonis Tempore, nec apparent Bucculae, seu Ansae, quae tamen sunt supponendae. Nempe ibi omnium Pilei eadem sunt Figura qua est Pileus Regis. Ogilbius narrat; Persepoli visuntur plures Figurre vivis majores, tam santes quam sedentes, promi d Coma, latis Barbis, Tunicis talaribus laxe manicatis, Cingulis cinctae, ta pileis rotundis miris. Indicta Processione, seu Magno Sacrificio publico ubi binatim ducuntur Bestiae &c. mactandae, & Homines binatim portantes Patinas cum Libationibus,) superior Vestis erat Toga laxe manicata, quali utuntur Senatores Veneti, ut in praemissa Regis Figura cernitur. Id autem
fuit ante Zerdumti Tempora. Nam Habitus quem ille sibi vendicat,& quem a Deo se accepisse dicit cum Cingulo, erat Sudra, fa alloth, J quae dicente D. Olearis, dum istorum Habitum describit, ad mediam Suram pertingebat, superius apud Collum aperta, quae ibi itaque colligata Menid, quam Hibbon Anglice vocamus. Ista dicta Sudra in Libro Nim. exponitur, λά--
445쪽
116 HISTORIA RELIGIONIS Cap. go.
-- Arab. Sudra, Persice Lipdia, Turcice Teghala, est timica quam super omnia induunt. Alias Turcise, Dari &c.
Tunica cingitur Cingulo, secundum Sacerdotalem Habitum in AmNid, excepto colore. Dictum eorum Cisolum sui refert D. Olearius fodie est Funiculus ex Lana aut Pisis camelinis tortus, corpus bis cingens. ω ὰ tergo duplicando clausus seu connexus. Iste autem Nodus non venit in numerum Nodorum qui mox recensebuntur. Istud Cingulum
quod ex Libro Satir inferius describetur, in est Quadrinode, qui quidem Nodi sunt Monimina, seu Monumenta tot Rerum quarum oblivisci nunquam debent. Si aliquis inquit D. Olearisu adeo infaustus sir ut Cingulum amittat, non debet edere, aut bibere, nec colloqui, nec eloco Do sie movere, donec aliud acceperit is Sacerdote talia vendente; quia dum discinctus est, supponitur non benedictus, & Potestati Diaboli subjectus, uti & olim in Anglia dictum, ungiit unbicis d. Et omnes, tam Viri quam Fceminae, hodie utuntur eadem sinquit) Cinctura ab Anno aetatis XII, cum praesumantur Religionis Principia intelligere. Alias potius Anno XV. Pro dicto Cingulo mane induendo, extat in Precum ossicio peculiaris Precatio; ut & alia pro Manuum Lotione. Illa appellatur is ia Ceremonia Cingulum accingendi; haec vero GH Ceremonia Manus lavandi: sunt se. duae longiores Precationes Averruncae. Μagorum istud C -gulum aestimatur sanctissimum, praecipue quod ut dicunt Magi in sit in signum obedientiae strictioris erga Deum. Id Persice aliquando vocatur tam re alias vocatur Mes, quo inquit m. Q. autor Ghebri medium corpus cingunt 1 additque, quod Cusi oria
vocatur Zonnser Q. Zωνοι, seu Zωνάριον, quod est etiam peculiare
chrisianis. Ideoque Mohammedani suis omnibus praecipiunt, Ἀν - , Idololatra ne esto, nec Zωνιαρας aliquis, seu Zonario cinctus. Monachorum Christianorum in Oriente Cingulum notabile est XII Nodis, notantibus duodenarium Numerum Apostolo
446쪽
rum quorum illi sunt sequaces. Sic Nim. Laud. Turesce refert, μυ
Zonor es Infidelium Cingulum, tale s. quod in XII locis Noris habet, quo Sacerdotes Q. Monachii cingi flent. Lex autem LMohamme-dana J de In elisare ad dicat damnatue J quemvis tali cingulo
cinctum. Sis etiam vocatur Mussaeorum S Chrisianorum Secta, Q. Zonati. CAP. XXXI. De Persarum Magis in genere, edi quales ejusmodi Sapientes fuerunt: praesemiis de Christi Maris, 2 quonam Rege in Pa inam legati fuerint, cur Deus tanto favore dignatus ea Persas prae aliis Gentibus, tae. Prophetiae de Messiab per Zoroastrem, S Gjam pem, cri.
SUpradictum nomen Mos, toti orbi notissimum, aliquando apud
Autores notat omnes veteris Religionis Ρersas, praecipue autem &proprie eorum Sapientes & Sacerdotes. Sic Liber SabG Agismi, eis fodit Mog es inicolarum Sacerdos. Eodem modo Ru- flemi Epitomator, ff. Mog es Sacerdos Ignicola: &ibidem, μ' esis Mog-Nicha, i. e. Magorum Pam Γ, R. eorum Pueri. Apud Poetas & Scriptores metaphoricos ut in Vocabulario Definitionum exponitur) sequente modo legitur, , , - adis lusi.-- Mogsdicta es Discipulus quem adeptum Vocant, refrictus seu detentus in Intersitio Mundi Divinitatis G Mundi Humanitatis. Nempe rasib Arabice Expetitorin est Studiosus, qui Scientiam & Eruditionem expetit, qui adeptus est ι & qui tandem ab hoc B b b Μundo
447쪽
Mundo sublimatus & detentus, & fere separatus, quasi in alterum Mundum concedere incipit, dum Religiosae vitae se firmiter addicit. Tales enim sunt Magorum filii in Divinitate & Eruditione educati, quos ergo absolute & simpliciter vocant Mureum Filios ; supponendo eos esse Studiosos. Talis autem M g aliquando, alia forma, vocatur
gu el: sic Nim. Laud. & NM. Sion. Mati est es Magus eorum Sacerdos. A Nomine his Me, Chaldaei secerunt an Met, unde Graeci suam terminationem addendo) sonant Mαγκ ; & hinc Arabes formarunt sibi Magius: & sic Sstri & Pudini & aliae Gentes. Apud aliquos
recentiorum Grecorum legitur M m: & ab Arabum Maius seu Magi si, aliis recentioribus Graecis fit MαγουσιM . Cum itaque Arabum Majus fiat a Graeco Mάγος, hocque a Mag, addendo Terminationem Graecam,) hinc plane constat quantum erraverit Him-zabddius, Camu autor, doctissimus Arabs, non autem satis Persice doctus,) qui plane nugatur deducendo Arabicam hujus vocis Formam
a duabus vocibus Perficis itast don V, Gu , quas exponit is, ololaost Pamis Auribus praeditus, quasi Persarum Magi habuissent
Aures reliquis mortalibus minores: . quod plane falsum esse compertum est, cum Amicus, meo rogatu, eorum Aures aliquoties explorando, tale quid reperire non potuit. Et nihilominus, Ecteri Gra-Hisdri qui profitetur se suum Lexicon ex aliis Lexicographis selegisle, hunc camuli errorem sequitur, exponendo Turcise Mamus es parvis astribus tir: eujus falsitatem satis monstravimus. Verum quidem est, quod Giss Persice notat Aurem.
Sed quid hoc ad rem t Nam 16A MI, non significat Parvum, nec
talis vox ullo fignificatu in Lingua Persica extat. Quid autem sibi velit, dicam: quando Arabes solent tractare voces Persicas, literam
He finalem mutant in e Gyim, vel G M., quod dc heic fecit Camu
Autor: nam a Mih secit Mi,. At tamen id non significat Parvum, sed e contrario Magnum ; unde Maius potius denotaret Magnis Auribus praeditum. Quam itaque ridenda & falsa sit Plaru-zabadii originatio, plane Constat. Certum est Mog, seu M , fuisse generale Persicorum Sacerdo
448쪽
Cap. 3 i. VETERUM PERSARUM. a V
buchadnisar Rex Chaldaeorum ut Curia ejus splendidior esset, & is semper in promptu haberet quos consuleret, in omnis generis Sapientes ex omnibus Gentibus ad se vocando, inter alios, etiam ex Perside Magos advocavit, qui Scientia Syderum & omni Naturali Magia praecellerent. Et Am. Marcellinus dicit, quod Magia Platoni sit Machetissa, i. e. Puri mus Deorum Cultus, ut supra diximus. Olim, in Chaldaeorum Curia, horum Rector supremus Per. XXIX. 3, I 3,) dicebatur Rab-Mag, i. e. Magorum Pr ectus, seu Princeps: idem in Libro Danielis etiam dictus Rab-Chartum fa, i. e. μα- sectus Sapientum. Hi enim etiam in Persia gaudent Titulo Cis inando hinc Chaldaei decurtando & apocopando quasi scriberetur ste, ) fecerunt α'u' ri Chartum. Chaedorum Regi Graecia suppeditavit Σοφους, quales in Libro Danielis vocantur AEM , seu
GD , seu potius legendum Asopb: & hodie apud Indos, a P ha ra edoctos, in usu est yessi : atque jamdiu in Persid extitit Conventus Religiosorum dictorum Oi, Ut Asophi, seu ulbi; pro AVS hi, oi Σοφοί. Quid sit Magia & Mettis, docent Plinius & Cicero& alii: nam per Persarum Magos nemo intelligit Mal res, sed Philosephos, qui Metiam Naturalem callebant, & Religioses, qui Veteres
Ille penes Persas Metus est, qui 'dera novit, Qui sciat Herbarum Vires, Cultumque Deorum. A Simone, Mago malefico, denominata est Magia diabolica: sed a Persarum Magis denominata, Magia naturalis est Rerum Divinarum& Naturalium Scientia, seu Sapientia & Philosophia. Sic Heferius, postquam exposuit Magum, vulgari acceptione, esse Deceptorem &
Α λάμψυχοι. Quorum Princeps fuit Zoroa es: G dein successive Oftatue V Apram dicti. Apulsus Apol. I; Persarum Lingua, Magus est. qui nosia Sacerdos: quod tandem es Crimen Sacerdotem esse: Urite nosse, atque scire, atque callere leges Cerimoniarum, Fas Sacrorum, Pus Religionum r Siquidem Magia es quod Plato interpretatur Θῶν Θε- πιστών, cum commemorat quibusnam disciplinis Puerum Regium adolescentem Persae imbuunt. Cum praecedentibus concurrit Philo p. 876; Apud Persas. Magi Naturae Scrutatores, prae veritatis cognoscen
449쪽
ago HISTORIA RELIGIONIS Cap. 3 r.
sudis, qui per ocium divinas Virtutes contemplantur clarius, S alios ejusdem initiam μ' steriis. Et idem p. 92 ; Veram quidem illam Magiam, hoc es, perspectivam Scientiam, per quam Naturae opera cernuntur clarius, ut honesiam expeteniamque, non Pisisse solam sectantur, sederiam Reges Regum maximi, praesertim Perfici, tam curiosi harum Artium, ut regnare non liceat nis cum Magis versato familiariter. Quam sublimis fuerit eorum Philosophia, aestimare liceat ex Porpbrio, qui in Vita Plotini dicit, Plotinus tantum in alia Philosophia profece- , rat, Philosophiae insuper, in qua Persae se exercebant, facere periculum affectaverit: atque etiam Sapientiam, praecipue apud Indos probatam, atqui consituerit. Aliquando Mulieribus & Eunuchis Regum Liberos educatos fui siescribit Plato lib. II de Legibus. Hoc autem rarius factum: nam Regum filii solebant habere quatuor Tutorum genera. Sic Stobinus p. 96 ; Inter quatuor Remorum Iliorum Tutores, primus eos docebat
bat ut in omni vita fit verax, &c. Et Plato in Alcibiade I, inter alia multa, tradit ; Anno XLV tradebatur puer Paedagogis Regiis, qui sese ii erant, qui Sapientia, Pusitu, Temperantia, oe Fortitudine praeceialebant. Horum primus Magiam docebat Zoroastris, quae in Deorum cuia tu versabatur, G is Regia Insituta tradebat. Secundus Veritatem semper amplecti docebat. Tertius Voluptatem V Libidinem domare docebat. Quartus Impavidum G Imrepidum reddebat, ne metu frangere-ttir aut debilitare tir. Ex hoc Platonis loco, Magiae dignitatem adserere conatur Apulbus Apolog. I, post Platonis verba addens , Audia' risne Magiam qui eam temere ac fatis9 Artem se Diis Immo= Ialutis acceptam, colendi eos θ' venerandi pergnaram, piam scia. ω dicinistientem, jam inde a Zoroasre U Oromazo, auctoribus suis, nobilem, caeli-ttim Antistitem, quΨne inter prima Regalia docetur; nec ulli temere inter Persas concessum est Magum se, haud magis quam regnare. Distinctius autem loquitur Porpbrius de Abstinentii lib. IV, sol. 92 ;Apud Persas, ii qui in Divinis Sapientes sunt, ac Numen colunt, Magi appellantur: id enim eorum Lingua nomen significat. Hoc apud Perses
adeo magnum ac venerabile genus hominum habetur, ut Darius quoque,
'stalpis filius, Monumento suo, praeter alia, etiam illud inscribendum euratair, quod Meticorum Doctor fuerit, fsc. vocari voluit 'Ha JIi in genera tria erant divis, Aut inquit Θmbulus f Eubulus J qtii Historiam de Mithra mustis Libris conscripsit: quorum primi, qui
etiam Doctissimi erant,) animatum neque comederent neque occiderent,
450쪽
Cap. 3I. VETERUM PERSARUM. 181
sita in priscis illa Animalium Absinentia perseverarent: secundi vero,
comederent quidem, non tamen ex mansuetis Animalibus aliquod occiderent. Tertii promiscue, aeque ac alii, omnibus manus inferrent. Decretum enim apud primos habetur de Animarum in diversa Corpora Transmigratione : id quod etiam in Mithrae M eriis videtur Agnificari. Ut enim communionem Uc. - auorum causam asserens Pallas, in iis quae de Mithra tradit, communem hominum opinionem se inquit, ut ad Zodiaci Orbis naturam haec referenda judicentur. De Magis & Magia laudabili, videri possunt quae congessit Raleigh Hist. Lib. I, cap. II, S. a. Et Stephanus legit; Magi - ii Sapientes, Rerum Divinarum S MIuralium periti, qui Herbarum S Gemmarum S aliorum vires callebant, Miracula edebant, θ' divinabant: ob Futurorum Praedictionem ει vitam religiosam, Diis familiares credebantur, magno in honore habebantur, ac de rebus gravioribus consitiebantur. Praedictionum ex Vinaturalis Scientiae exemplum suppeditat Cicero de Dietina ione; Eae triplici appetitisne Solis, XXX annos Cyrum regnare pris erunt. Et rursus; In Pess augurantur V divinant Magi, qui congregantur in Favo, commentandi Caus atque inter se colloquendi. Ex hujusmodi Persarum Magis, Celebriores aliqui fuerunt illi qui nostrum Salvatorem chrisum in Infantia visitatum venerunt ex Perside in Bethlehem. Hi non fuerunt Reges, sed Magi, qui non potuerunt esse Reges, teste Smeiae: igitur rectissime Metu Mari Persa dicit, 4omo Reges in uno Regno non continentur. Ideo,
isti Religiosi Uisitatores fuerunt, vel Sacerdotes, vel Desuri seu Proe-ytiles. Est inter Doctos Controversia an ex Persa, vel ex Arabia venerint. In Arabia quidem fuit integra Magorum Tribus των Beni Temsm. Et certum est, in Sinu Arabico, e regione Sabaeae, lea Arabiae Felicis, dari Mάγων Nπον Magorum Insulam, apud Pul reum in inrisae Tabula quarta ad Long. 68, Lat.16. Deinde in ipso Arabiae Litore ad Sinum Persicum in Asiae nisu quinta ad Long. 8o, Lat.2s,) est Mαγων Κολπος Magorum Sinus. Ideo circa hunc locum forte vixerint dicti Arabes Beni Temim. Concedo Magos venisse ex Arabia ;non autem originaliter & primario, sed tantum in transitu , cum alias impossibile fuerit ut ex Perside ad Pudaeam transirent, nisi per Arabiae
part m transierant. Ergo cum dicantur venisse ex Oriente, idque, longo itinere, dum Arabia sit ad Austrum plusquam Orientem Darere, eique confinis dc quasi in vicinia,) ego potius sentio cum Doctissimo Petauio, qui statuit Magos inde venisse ubi id genus hominum maxime