Grammatica linguæ copticæ, accedunt addimenta ad lexicon copticum Studio Amedei Peyron ..

101쪽

sursum; primum est Memphiticum, alterum Thebanum. Raro Thebaice occurrit haec praepositio, sic ερνατ inter se miri. xxvir. 35. In Lexico p. 47 et 359 non bene digessi hanc praepositionem. Io ' Παρpri et Iinct8ΗΠ Τ, Π-Pεn M. coram, GPud, ad, consonat cum EEPεn. Hinc ΠωDAr Vud me, Πασε vud te s. , Πί8pHTn Τ. 'ud vos.

cum OTU .

DE ADVERBII s.

Adverbia nullam habent peculiarem desinentiain , sed ope Lexici sacile discuntur. Diuitigod by Coc

102쪽

Nonnulla tamen sormantur ex nominibus , quibus Evel n praeponitur. Sic ex astri lacus , et cum articulo indesinito ova a , sit ε-Δ pro ε Mia in unum lacum, una. Ab ΔΑΟΥ, et cum articulo Παρ- Τ, ψ mT M. Pars posterior, habes εΠ-- T, ε Δροπ M. retro. N men ε iov M. vanus notat etiam frustra, tunc enimcq Moτ frustra scribitur pro εες Hov. Item Praepositori, sic noΥURast mullulum, riUODΠρrimum, nconCvi, violenter, irrειρε ad hunc modum, similiter, nκι τε clam, AcaεTM6 oc M. hebraice, stri εTDtuMεOC M. πω mine, Latine. Adverbia addita verbis horum significationem vario

modo temperant, non secus ac graecae praepositiones. Praecipua sunt:

103쪽

5.' Asin- Τ. M. ALMET B. a Mia locus est adverbium notans locum. Uti qr sumere, qr AM- auferre, tollare ex ἰOCO , OTOn esse, Om n minΔΥ esse in loco', saepius abundat. Adverbia hucusque recensita constructa cum particulis

ο Tra admittunt suffixa, non secus ac componentia M, El, ii τ etc., atque inde oriuntur diversae significa liones praepositionum ab , ex varie temperatae, vide meum Lexicon P. 2 a. Etlini et ritims M. coalescunt cum praepositionibus

E, esin, fitHT. Paria dic de Egora, EEsecti, aliisque, ubi in Lexico, idere licet.

Tandem adverbia, non secus ac Praepositiones, admittunt utrumque articulum, et Particulas EI, EC, ET, ET, quibus sermantur adiectiva, ita ut vera nomina evadania Sic ex ε6sen ab , ex sit negoλEn ο ia orium sis ex , et M. meso Eri qui ex Deo est. I. Cor. II. I a. ne SSitas εCE EMOT quae eSι Suma φsos Z. a49. Πωλ qui tecum Sunt, Sodales tui Str. xxxvii. I. Ab

104쪽

8 Eiτοτακ ρrve te si Πετριτ-uκ Proximus tuus; ubmmvn intus habes Er838OTH interior. S i. De n Negativa. Negatio assicit vel verbum, vel nomen, aliasve Orationis partes. Negatio verbo coniuncta peculiares induit sorinas in quibusdam temporibus, quas exponam Verbum illustrans. Sed cum nominibus, pronominibus, adverbiis , nec non aliquibus verbi temporibus vulgatissima negatio rat ri ... eis; praepositio n praefigitur vocabulo quod negamus, illud vero sequitur particula T. M. - , B. en. Sic fi-- an B. non ego, fisci' UOT En B ,

fit ruscre an M. non iis delector. Praefixum n mutatur in Isti Semper ante Π, et Plerumque ante si, ain, Φ, uti MΠε IU Hs an non rosius suus. Thebaice et Basmurice raro scribitur En pro n. uti επfεκιΠGΔ ΔΠ T. non sum dignun ' Praemissa si potest omitti, si Inoκ an non em I.

Particula an ipsi praeponitur; scilicet negatio non anficit existentiam, sed attributum, praepositionis. Sic Omnoq ritu ΔΠ Πa T, OTcnoη is cm - Πε M,

105쪽

8a Perraro omittitur cin, ae negatio a sola praefixa nindicatur, cuius improbandae scripturae exempla asseram illustrans verbum negians. S a. De Coniunctione TE. Peculiari etiam illustratione digna est coniunctio Es, quam recte comparaveris cum quod scholasticae latinitatis. Quoties verbum regit integram propositionem tamquam casum obliquum, toties propositioni praemittitur κc. Sic mirio κε quod Prophetia es Ah. IV. I s. scimus Σε quod hic est UIMator mundi Ah. Iv. 4a , et sic millies. Adhibetur etiam quando nos abstineremus a barbarico quod. Sic nesciebant Ea Promer quid congregati essent

Act. xax. 32. nescis Σε unde mentiat IOh. ΠI. 8. constituamini κε quando Orem Pro te Eoae VHI. s. quaerebam EE quomodo eum Prederent Marc. xI. I 8. ωidete Quin κε qua ratione audiuerilis Luc. VIII. I 8. vi ns Σε quin modo eligebam primos accubitus Luc. xIV. 7. narravit Ea quomodo viderit Dominum ML Ix. 27. Propositiones enim, quae coniunctionem EE consequuntur, sunt ge mani accusativi verborum nesciebam, nescis, Conuuiae, quaerebant, videle, videns, narravit.

Si accusativo verbi activi, vel casui cuicumque, accedat propositio tamquam casus, ut aiunt, appositionis, necessario particula κε praeponitur propositioni. Sio m Iens Nidore Iesum Esi quis esset Luc. xIx. 3. mirabantur propter ea Σε quid' haec res sit Ara. v. 24. Cum verba dicendi, intrerogandi, et similia, quae orationem directam vel indirectam reserunt, regant integras propositiones, coniunctio Ea necessario locum

hahet. Sic dico vobis Σε quod sumet vindictam Luc.

106쪽

xvrir. 8, et sexcenties in oratione indirecta, ubi horrida latinitas adhiberet quod. In oratione vero directa: disie a aspice in nos Aci. m. 4. interrogabant eos Ea iri quo nomine fecistis hori Ara. Iv. I. interrogabat Ea quid est hocp Luc. xum. 36. clamabat κε fui Darid miserere mei

c. xvIII. 39, et millies. Praeterea post verba amellandi, vocandi, inter retandi to κε vegit propositionem a Verbis praedictis pendentem. Sic cur dicis me Ta bonus 2 Luc. Ium. I9. Barmsabas, quod intemreruntur Es filius consolationis Ara. m. 36. Lesus, quem -caret Σε Christus Matrii. I. I 6. porta quam amellant κε veciosam Ara. III. I. Tandem post praepositiones, quae tamquam Casum

obliquum regunt integram propositionem, adhibetur coniunctio AE. Sic Eosse pro ter, εο6ε Σε Proptereaquod ε6κλ, nisi, ε6in κε nisi quod; ε ψα ω , vice, PTO, ε 3ΑΔ πε Pro eo quod, P Ptereaquω etc. Vis particulae κε in eo posita est, ut integras propositiones coniungat cum vocabulo Praecedenti, a quo illae pendent tamquam casus obliqui. Alias significationes τού κε vide in meo Lexico p. 377.

Superest, ut moneam hanc Particulam ortam esse a

Ea dicere; revera saepe verti potest dicens, vel gallice

107쪽

DE VERBIS.

Quemadmodum vidimus logica nominum accidentia designari a particulis , ita tempora et personae verbi denotantur ope syllabarum , quae praefiguntur verbo seu radici, quae immutabilis atque eadem permanet in universa coniugatione, si tamen excipias participia nonnuulorum verborum. Syllabae, quae Praesiguntur, coalescunt I.' ex characteristica temporis, quae tempus designat, a.' ex affixo pronominis, quod permnas notat. Αssixa personarum generatim Sunt: Singulare Pluriale

quae quisque videt ex pronominibus personalibus esse derivata. Exceptiones facilius pro re nata declarabuntur. Characteristicas notas temporum illustrabo in adnotationibus ad singula tempora. Interea exponere iuvat universum conspectum sylla harum praefixarum verbi, quibus semel positis, omnia verba coniugantur. Nam, datis radicibus ex. gr. singamiare, HET Proia re, o6 8 addere, eas coniugabis, si subiungas praefixis sine ulla c-i aut aphaeresi; quare in primis vocibus praesentis habebis laxa, 'I E, 'f-DE

108쪽

Puradigma Praefixorum Verbi,

Thebaice Memphitice

Basmurici cum Memphitis consentiunt, excepto T. II. Praesens et Participium Praesentis

110쪽

VI. Imperfectum Indefinitum, seu Consuetudinis.

Persa

Thebaice

Memphitice

nεvicti solebam rase, eram

VII. Perfectum Secundum.

Basmurici cum utrisque consentiunt. VIII. Plusquam Perfectum.

Saepe additur Πε.