장음표시 사용
71쪽
us S causa, de effectus est λ Siquid c ira fornua, em cientis este ruis est. Hoc p clara equidem prae se fert veri speciem. Si rem
tam n cxpendamus acutius: aliter se habet. Anima certe cum forma confiinden da non est. Deum censet PIC COLUMINEus cssciente esse mundi causam. Recte. Necesse est igitur, ut mundi formam feceru : quae mundi propria est estentia Si vero hanc secit Deus: haec certe Deus non est. At nihil obstat tamen quin possit Deus operis sui esse anima: hoc est perfiaciens quidpiam. Neq; propterea mundi a Deo facti,Deus ipse pars es quod cum Informet, atq; perficiat. Anima etiam nOstra, nostri corporis pars non est. At no-st i tamen pars est. Et si Deus similiter anima mundi est: animati, viventis'; mundi pars erit. Utiq;. Sed non ideo sui ipsius e rit efiiciens. Licer cnim mundi sit efiici enS : animae tamen ipsum perficientis, essiciens non erit. Filius Dei quam fecit, eammdem quoq; perficit naturam hominis: δίita quidem: ut cum ipsa multo etiam ar- stius in unitatem personae conjungatarzquani anima cum corpor C. Minuς itaque ab si1rdum est, Deum animam esse mundi, quam sormam. Haec cnim cstentia: lacti: pars est : cum an ἱ-
72쪽
' L 1 B. P R I M II s. q3 sit substantia: sorte et Non equidem inficior, quin Deus Opi. max. quam secerit substatiam, perficere possit: sive movendo, si-VC regendo. Ut tamen mundi iit anima: ratio nulla est. Nihil enim a se factum, ita perficit: ut cum eo unam constituat substantiam. Christum hic solum, salvato-xciri nostrum excipimus: quem Deus summo affectum honore, partem sui esse voluit: tu cujus etiam pars esse voluit: ut jam non duae sint substantiis, sed una, Deris de homo. uis Deum,& me crediderit unam complere stibilantiam ξ Et mihi certe Deus cst, linim ipsi mundo conjunctior. Absurdum itaque dictu est, & impium: Deum e cientem pariter, ta formalem esse mundi causara . Totum enim mundum fecit: & ita quidem perfectum fecit: ut
alio non egeat perficiente. Praeterea si natura corporea. mundo non esset satis: animam quoq; crζailet: quae compleret id, quod ei detoret. Ita enim videmuo in caeteris este factum. Mundus ergo vel anim ituς non est: vel ejus anima, non ipse Deus est, sed Dei creatura. a. Rano. γ lam; is: per, qu ιιι Deus, qui absolun est ι- um universum , non videtur posse dici pars.
Idem hic de Deo dicit Pi C c o L O M 1-
iam non facta. Deus is uini nam essent
73쪽
ergo est ipsum universum Forte quiddam. Ita quidvis erit ipsum univcrum: modo non sit pars alterius. Quomodo quilibet homo totum quiddam dintegrum, nulliusque rei pars est alterius Sit ergo ipsum universiam, totum infinitu extra quod sic. nihil sit. Atq; ita recte dic2tur: Deum propterea nullius rei partem esse posse: quod infinitus sit, totos major quo ι-bet. Hic instantiam afferre possem: nolo tamen r cum res mihi cum Peripateticis est: qui res Theologicas extra philosos o limites velint esse exterminatas. Sed vere philosophi non sunt, qui sic 1entiunt: uti neq; veri sunt Theologi: quicunq; philosephiam vcl omnino rejiciunt : vel quantum: ubi: &quando luber. S. se Ima non esZ abs tum quiddam, ut mens, O Deus : sed aliquid i alterius. Ita est. Anima est ad corpus perficiendum astricta. Dautem substantia est simplicissima: in nia alia consistens: ab alia nulla: &naltcrius gratia. Idom etiam docet AE Ateles, inquiens, primum moVens aco P omni ma teria sejunctum esse. Vides hic r.UT en Peli patetici: quomodo caelmovere ponit: si ab eo sit se juncturn. --His accedit', quod anima ponutar insta men-
74쪽
L I B. PRIMUs. mula. Merito dubitatur, an mens substantia sit: an vero iit essentia qua: fana, vel facultas in alio consistens. Angelos incutes dici: non probo. Quomodo igitur anima est infra mentem P An quod menti subjiciatur Z Ita mens nostra, non per se, extra animam, sed in anima nostra consistit: ad quam magis astricta esse, quam anima sit ad corpus. Si tamen mentem proslibstantia intelligente sumas: nullam ad materiam astrictam recte dixeris. Quod autem dicitu, animam natura praeesse: Verum non est: nisi distinctius, & limitatius
efferatur. Anima namq; non absolute naturae praeest: sed eorum corporum naturae,
quae vitam habent potestate. Mundonami praeesse animam falsum est, vel cer- id controversum. Siq; mundo quaepiam alia substantia praesit: utique Deum esse crediderim: quem certu etiam est omniaeondidisse,& praeesse omnibus. Sed P i c-COLOMIN Eus animam mundi, mundo
censet proprie praeesse : cui Deus etiam praesit: at comuniter tamen. Quid communi opus est praeside: si proprius adsit 3 Hic suum forte non faceret Osticium: nisi alius adesset praeses, inspector, dc director. Miros homines isti gryllos excogitant
75쪽
In prooemio libri dc animai U Ortasiis Aristotelu per ea, quae de no
mentis eminentia dixit, censet deducere Inos, ad caelestium animam. Eam enim, quo universi ent, animam, ait utique talem esse, qualis aliquando est vocata mens. 2 eque enim est qualis anima sentiens, volconcupiscens: sed est pura, ta intelligens 1 in universianima. tota perse totiam, non mIxtri, cum secundis istis visu: quoniam non dechnat tu corpora r neque i r est corporum,sed corpora junt Him inser a manentis: ideo ejus quoque latio orbicularis esE , obsur totius conversionem in tox G.
DISCUSSIO.HI c certe Simplicius,simplox non sua
it . qui tanta contissione, tantas nugas comministi potuit. I. Unde agnovit Simplici' aliquam esse unitersi avi mySua somnia narrat, neq; tamen quicquam eorum, qua adeo temere alleverat, ullo modo vel probat, vel explicat. a. e sui' ma
76쪽
' a mundi, non in talis anima, orae sun Lia Q umram ista, Simplicii, i Aucr rtiois. Quales igitur sunt i Vt ea, quae vocatur mens. Quamobrem ξ Quia non sin-tit: non concupiscit. Credo non concupiscere. Quaenam enim et i Emina postit c1- se fatis magna Θ Sed mentem quae no sentiat: truncum dixerim elle poetu, quam mentem et qua de re suo loco. 2 nyue etiam corporum esp. Hic habemus ιaliquod animarum genus, praeter eas de quibus egit Aristoteles. Animam esse, quae nulliussit corporis: perinde est, atq; si dicas tripodem esse, qui pedes non habeat. 2 ondeririat in corpora. Quare igitur anima mundi esse dicitur: si non cit in corporibus: quae sunt ipse mundus Θ Sed corpora funt e in inset a manentis. Quodnam que-so fuit unquam Apollinis oraculum magis obscurum,dc ambiguum: quam hoc sit Simplicianu mysterium Z Pene dixi nugas inanes, & commentitias. Quare quaeso corpora dicuntur este animae potius: qua aninari corporum Z Qipd etiam est animam snseipsa manere 2 Conjiciendum est. Qui nudus est, in seipso est: sed qui vestitus est, in vestibus est. Anima munda cum in nullo est corpore, in seipsa manere dicitur. Dicam aliud. Quicquid est, ut est, in sei-
sensu, truncus GL Anima non est: quae nou
77쪽
tis esse Minesse. In esse, omni
Du compe rit accidentibus . quorum must plex tamen
tant argutuli: accidentium essenilesio nisi inesse Nam per se ipsa oportet esse aliquid. ut inesse pollini. Neq; eorum ullum esset discrimen: si nihil ipsorum aliud esset, quam inesse. Nam inesse similiter competit omnibus. Verum de his alias copiosius. Animam autem in seipsa manere di- .cimus: a R quod non sit semper in seipsa: sed quod ioterdum extra se aliquid opere- tur. Quomodo sentit, q sunt extra ipsam vel corpus movet. Aut etiam si cum alio bdisserat qui spiam. Tum ergo dicitur in seipsa manere: quando suas intra se continet actiones. Quales stini imaginatior
memoriar cogitatio: rerum Jam acquisi tarum contemplatio: amor: odium: laetistia &c.
Hoc igitur ad animam mundi referatur. Hudus sunt corpora: quando ipsa in seipsa manet: hoc est, quando rerum ipsa 'suarum intra se satagit: nec curat, nec co- gitat, nec amat, nec appetit quicqua quod sit alterius. Quare igitur corpora tum ejuxsunt Z Ego certe judicaverim hoc in statu. ipsam sibiipsi soli esse: suamq; ipsius esse, non alterius: & ita etiam, nihil ejus csse '. Si vero corpora quς vere sunt extra ipsam, intra se ipsa meditetur: tum forte aliquo
78쪽
modo verum erit, corpora quae intra se habet, atq; contemplatur, ipsius esse. g. Ideo Qus quoque latio est orbicularis, obsui totius conversonem in totam . Ecce mysterium. Anima mundi rota in seipsam totam convertitur. Qtiando Si maneat in seipsa. Totus stupeo: totum mihi caput vertigine agitatur. at nescio tamen mea
ne sit 1sta udrtigo. an alterius. Densa utiq; vertigo tum Simplicium habebat: cum hisce phantasmatibus indulgeret. Pergamus interim. Anima munda cum in seipsa manet, intra se vertitur. Non enim vertitur, ubi non est. momodo vertitur λ Ego nescio: velim me hic erudiri: quando nossim, Dei gratia, vertiginosus. At magis id etiam miror, quod de latione dicitur. Omlatio est orbicularis. Quid Θ An fertur, aut movetur ipsa orbiculariter λ Itantovetur: si haec ejus est latio. Non enim ferentis,
latio est: sed lati. Vapulabis profecto: si
redivivus advenerit Aristoteles: qui primum mΟVens , omnino censuit esse immobileb: quam equidem puto aniniarn es se Simplicianam. Veruin age: sit activa haec latio. Anima mundi propterea mundum moVet orbiculariter quod ipsa in seipsa maneat. Hoc nempe est, ut dicitur, arces in Hispania extruere: vel in alto ma
AnimaSimpliciana quidsit. Anima ia
79쪽
ri arbores serere. A ntea diximus animam nullas extra se actiones proferre, cum in sese ipsa manet. Ita nullam moVet corporis partem. Qui potes: igitur anima coelum movere tum orbiculariter: quando ipsa in seipsa manet ὶ Hi praeclari sunt fructus istius inanis, & commentitiae arborisa uuales in alto mali multae sunt.
80쪽
trisceri. LIndo etiam forte censuit Thales, omnia Diis esse plena. Hoc autem aliquas habct dubitationes. Quam enim ob causam,quae in aere, vel igne cst anima, non faciat animal. Quaerat etiam aliquis, qua de caula quae ita, aere est anima, meli sor siit, & magis imortalis, quam quae in animalibus est. Utrumque autem absurdum esse contingit, & praeter rationem. Igne enim vel acrem animal esse dictu est labsurdissimarim. Et animalia non CC se, cum animam habeant, absurdum
cst. Qipd hisce dici potuit apertius 3 Qua
re igitur ab hac Aristotelis sententia non recentiores modo , Verumetiam Veter SPeripatetici recessere PIC COLOMΙ-N E u M hic audiamus , quam callide sese hinc extricare conetur. Quare communis,sia anima, distinctu ab ea primi mobilis, re dundansponitus judicanda eLE. Et in hac I ghificatione Aristoteles I. de anima, adversus ιllam dissutac. Ita censet PICUOLOMI-E u s Atistotelem una totius anima esse