장음표시 사용
31쪽
Quandonam & cur singulis pereeptionibus partieularibus obscuritas insit : hic quidem definiri nondum potest. f. 2 O.
Ratio .iper. EX tritote perceptionum partialium nascitis V KMG itonia pilo. Si enim perceptiones partiales clarae sunt, animares perceptas a se invicem distinguere valet t=.3i. PDcti re in immo actu distinguit, animum ad illas advertens. Quare cum tum rerum sinul perceptarum sibi conscia sit f. ii. adeoque eas appercipiat l. 2I. Py I οἱ empirδ ; apperceptio ex claritate perceptionum partialium cnascitur.
Hinc non mirum obscuritate tolli appereeptionem i. is., Obscuritas enim desectus, seu privatio claritatis est, adeo de hac deficiente deficit ratio apperceptionis lassiciens ij. 2Q. Pyochol. rat. & ν. 36. Uurol. . Subi ata igitur elaritate perceptio num partialium, adeoque posita obscuritate e uundemi tolli tur apperceptio f. ii8 Onto Il. 2I.
suauabor uuando anima sui rerumque percepturum sibi conficia est, extra n- eas extra se indicem arque extrase percipiti contra. 204J- percipiβ' enim anima rerum perceptarum libi conicia est, eas a iei vicem distinguit lio. . Et quando sibi sui conscia est, tu rum sibi mutationum conicia 3. Ia. , adeoque per eas lear bus perceptis distinguit. Quamobrem cum ad id, ut quid extra nos S res pereeptas extra te invicem percipiamus, requiqratur ut istud tanquam a nobis diversum, has tanquam a se invicem distin has percipiamus 3.3 4. Omlδ; quando anima sui mrumque perceptarum sibi conicia est, cas extra te atque extra se invicem percipit. Quod erat unam. Ponamus jam animam res percipere tanquam extra se; eas tanquam a se invicem distinctas percipit f.3 4. Ontou. Et ubi eas sibi extra se repraesentat, id sibi tanquam a te diversum repra- sentat j. citδ. Est igitur in casu priori rerum perceptarum si io. , in posteriori iiii conscia f. 120. Quod erat alterum.
32쪽
De Natura es Essentis Aramae. II
si unquam subtinuis, ' -- ςOMerre, quatenus scilicet vero perceptas in uam objectum μή , dum si, P ἡ ''- η xythuyntur, quae eidem non
33쪽
est super perceptione totali resectit. Quando enim anima sui
rerumque perceptarum sibi conscia est, res perceptas tum inter se, tum cum se confert f. 2Σ , conlequenter attentionem suam successive ad alias aliasque perceptiones partiales in totali
contentas 3. 43. PDcbol. empir. dirigit 9 mox eandem ad easdem simul revocat f. 259. PDctit empiro, nec absimili
modo attentionem ab objecto percepto in se tanquam sub elium percipiens convertit, moxque ad objeistum ti subjectum perceptionis una adhibet. Super totali itaque perceptione re
Nimirum primo pereeptionis momento anima quasi Mae nita haeret in o esto ae perplexa ejus elaritate tota insutat' tur, ut nihil ejaa adhue sibi conscia dici possit. Mox 1liero
momento Ruentionem in se trahit partialis quaedam perceptio in omni casu non propter eandem rationem, prouti insensit clarius constabit: cum ratio utique xliqua adesse debeat, ear anima ex perplexitate ad se redeat. Inde tertio momento radidem attentionem ad pereeptionem aliam partialemque torali inest. Promove , ae quarto eam ad utrasque redueit senui Dhoc modo absolvitur illa eomparatio , quae ad diversitatem agnoscendim su sticit. Rationi manifesta sunt, quae leo, cum notionibus consona snt. Quodsi stariis insantilis recordare mur , eum primum n lucem editi objecta visbiIi1 intuere mur; immo sit pristini in utero statur memoriam hiberemas dum intra eam agitati tactu resistentiam pereipiebamus; ill perplexitas ct modus exeundi ex eadem ad Ilitum distinui rum perceptionum manifesta sor et a posteriori. ceterum perplexitatis indicia praebent infantes, quorum, dum ad visi bile provocatur attentio, oculi in id quasi immoti diris tar. Et modos ex perplexitate exeundi ad starum pereeptionum distinctarum ex iis eolligitur, quae a nobis fiunt, ut insantam attentionem provo mus ad objecta di inprimis ad nonnulla ipsis inexistentia. Neque vero di scultatis qui tum habet,
quod apperceptioni adsueti omnia limul fieri debere existime inus, quae manis succelsive fieri. Gimui: id inim deest
34쪽
via tempus Ia, quibus singula fiunt, i pereepribilin sunt adcin praesertim collata, quibus pereeptibiles est et us in natur rerum fiunt. Dari autem tem pinula nobis impereeptibilia. quae tamen a natura in plura alia minora actu divisa sunt s. 183. Onis innumeri essectus naturae loquuntur. de quibus in Physea agemus. Ρraeiudicium a tempore ortum per no conem ejus alibi s .cs eqs OmoII explicatam accetur.
semis anima fui rerumque perceptarum sibi conscia, lamne perceptionem eandem per aliquod tempus eo ervat , eanum anima arvinci a se ipsa distinerit es Me momento eamlem adhuc est, Percipi Moy fuerar arae, inussirit. Quando enim sibi sui rerumque circ/ ea dempereeptarum conscia eis, super perceptione totali reflectit g. 8 TVR n). Attentionem itaque sitam successive ad alias aliasque per 'teptiones partiales in totali contentas dirigit f. 237. P hut 'RP. H quoniam porro res perceptas Cum inter se, tum tum se consere I. 22. , attentionem suam mox ad duas vel Ilures partiales finiui iterum revocat c . a 9. Pochoi empir. d apperceptione igitur plures actus sibi invicem l iccedunt, sequenter perceptio, quando anima sibi conscia est, per aliquod tempus conservatur g. 374. Omolia. 2uod erat pra-
Jam tum anima attentionem ad perceptiones aliquas par- viles simul revocans per demon bara, cas a se invicem distin- in ita , necesse est ut eas per aliquod tempus conserva- easdem esse intelligat, consequenter momentorum temporis diveritate eas a se ipsis veluti distinguat , i8i. Onsu . suis
Fec dumet tertium. Qui distinctae aliis explieare eonantur . quae ad simul per repta distinguenda requiruntur, dc acumine p&chologico cum dono distinctae explieationis conjunilo pollent, quae m do dixi in seipsis experientur. Ceterum cum res, quae ante nobis iam pereeptae fuerunt, denuo percipientibus, imagi
35쪽
natio perceptiones quoque praeteritas reproducat . regempιr. , imaginatio quoque in athum apperceptionis inquit: sed quinam ei sint asseclas , suo loco dili iura rapi citan
3. 23. Afri,s, is N 6a-m σπ'eptionis attentio memoria concis it. --, a hu in DdQ enim anima sibi Nrum perceptarum suique conscia est, at pree lib. super totali reflectit l. 23 P. Quamobrem cum reflexio suc. noni re sui. cessiva attentionis directione ad ea, quae in re percepta insuat, Ii:α ablblvatur l. 257. HIcho empir ad id, ut anima rerum pere ceptarum sibi conicia sit consequenter ad actum appereeptiinnis cI. 23. Hybοι evrpirδ , attentio concurrit. 2uod tra
Porro cum anima sui rerumque perceptarum sibi conscia est, perceptionem eandem a seipsa distinguit & hoc momento adluic candem esse intelligit, quae suerat ante J. M. . Quinniam itaque ideam altero momento veluti denuo reproduciam recognoicit 3. i73. PBchil empirὰ ; ad id. ut tibi conicia iit, adeoque ad apperceptionem s3. 23. 6 ML emptim, memora etiam concurrit f. ITI. PD . empirJ. Iutara et aberrata. f. 26. Quoniam ad cogitationem requiritur apperceptio citiai PAia cinii- ione o 23.&scqq. IVP . empirδs adcogitaIionem arcinrisis uii memoria f. 250, ncc non rcflexio concurrit 73. 23δNimirum quae de perceptione O apperceptione tum in psy
ci,ologia empirica docuimus, tum hic in ratiundi evincensa, ea omnia ad cogitationem applicanda sunt. Dsratio eo gitarionum.
q. 27. Cogitationes qualibet di terminato tempore abfhintur. Cogitatio enim actus anima est, quo sibi sui rerumqtie aliarum
extra se coulcia est f. 23. Cybia empirP. Quando vero ani-
36쪽
De Natura Esisentia Animae. ar
ma ίbi sui rerumque aliarum conscia est, plures affus succes-sve sese invicem sequuntur J. 22. S seqq. quibus adeo ap- perceptio in cogitatione perceptioni superaccedens 23. 2sqq. 6 chol empti δ absblvitur. Cogitatio igitur quaelibet determinato quodam tempore absolvitur. s. 574. Onto δCum instantaneum si, quod non fit in' tempore s . 692. Ontes. ; cogitationes instantaneae non sunt. Habentur sub. inde pro instantaneis, .si eas nec referre licet ad alia, quae in tempore existere vel fieri constat, nec successionem in singulis advertimus. Inde ramen tantummodo sequitur, tempus,
quo absilvitur cogitatio, esse imperceptibile. g. 28.
Cogitationes quaedam sul inde suripum aliis Isi invicem Guotiis, is
succedentibus er aliae pluribus aliis, aliae paucioribus co sunt. egitatim assat experientia obvia, ut idem unusquisque in se, quoties num. libuerit, experiri possit. Ita vocem aliquam vi imaginationis poscipientes hujusque perceptionis nobis conicii per tradium Peadam temporis eandem producere valemus, non secus ac fieri potest, quando illam pronunciamus. Et perceptionem arboris vi imaginationis productam conservare valemus, dum
isterea aliae intereunt, aliae oriuntur. f. 29.
Quoniam existentia simultanea eum pluribus rebus sile reici, taberisivis duratio est f. 378. Ontolus cogitationes aliae aliis diutius Liai , ,
iurare. cogitatio- Non eonfundenda est duratio cogitationis cum duratione iterationis ejusdem cogitationis, veluti si perceptionem vo. eabuli cujusdam vi imaginationis aliquoties producimus. Perinde enim est sive eadem pereeptio aliquoties succed it sibi. metipsi, sive alia eontinuo in locum evanescentis succedar. Suecessio autem perceptionum non est duratio unius pereeptionis, nee duratio seriei perceptionum uniua duratio est.
37쪽
. . uationis. go celeritas, ut adeo celeritas cogitarionis ditatur id, per quo ρ cogitationes quaedam sibi mutuo l iece lentes aptae sunt ad eiden cogitationi per tractum quendam temporiscoexistendum.
Nempe eoitulo una toto illo temporis tractu existit, tam ceterae simul eodem existant, ita ut singulae nonnisi singuluillius putes actualitati suae vindicent. Haee eeleritatis nouo in anologia coexistentiae eogitationum eum celeritate , quae mmotu eorporum conspicitur, derivatur , nec qui equam absur di habet, si rite intelligmir. Nimirum mobili tribuitur cele' ritas, qualenus aprum est dato tempore datum spatium per
eurrere β. 633 Outot, Convertamus j1m oeulos in gumen quod eontinuo decurrit, & in arborem prope ripam poli
tam . Propter motum aquarum eidem albori diro quodam spatio temporis continuo aliae aliaeque aquae eurrentis parit
respondent & veluti cod istunt. Et quo motus rapidior est eo plures paries diversae aquae eodem tempore arbori in ista parte alvei coexistunt. Habemus adeo seriem quin impu'ti am diversarum aquae sibi continuo suecedentium, dum in
terea arbor in eodem loco immota praest hi di eum una qdae libet earum in eodem loco existit. Similiter in anima est quae dam eontinua perceptionum series, quarum una alteri succe
dit, dum interea una quesi immota perstat, & eum reteris is iis diversis temporis articulis in anima eoExistit. Ab hiesimilitudine smiscatus quidam generalis voeabuli eeleritin derivatur, vi cujus & cogitationibus. & mobilibus tribui podi est ita tamen ut in mobilibus singulari ratione speeitiretur innue amplius quid importet quam in cogitationibus. Erit ni mirum in s gnificatu line admodum generali releritia id, per
duod existentia alia successiva dato euidam existenti toto ὀura tius proponere modum significatum hune generalem eeleri. tionis tempore eontinuo alia evexistunt. Non p:get eandea
ratis investigandi, propterea quod istiusmodi invelligitio plu-kimum utilitatis habeat in interpretando. ipsa quoque uero-
38쪽
Ex celeritate cogitationum inferri nequit materialitas mimae. Celeritas enim cogitationum non eadem est cum celeritate corporum, qua moventur c O. 0 h. rar. essi. 633. Ontus Etenim eodem temporis tractu successivae coexistentes coptationes eidem fixae non existunt, nisi qtiamdiu coexistunt, ita ut alia oriente evanescat Litera, quae ipsam praecedebat Iast in motu fluminis partes aquae diversae uidem arbori prope ripam positae temporis aliquo tractu coexistentes cxistunt adhue,dum coexist re desinunt. Quainobrem tum demum similitudo persecti inter celeritatem cogitationis S celeritatem fluminis subsisteret; si prima quae singulis momentis arbori in ista alvei parte coexistentes ibidein orientur ibi denique interirent, quamprimum non amplius coexistunt. Accedit quod in aliquo tantummodo casu celeritas cogitationis simile quidpiam cum celeritate mobilis habeat, scilicet in motu fluidi aut solidi cujusdam longi; dum vero mobile quoddam aliud, veluti globus quidam pcr spatium quoddain movetur, si timido illa non amplius siubsstat. Hetam in hoc casu celeritas tribuitur ei, quod successive aliis alianque contiguum emcitur S sic inim iis diversis temporis paratibus coexistit, ut significatus generalis rediret ad coexis clitia niocressivam eiusdem existentis cuili diversis existentibus aliis: quo in eastu celeritas tribuenda foret cogitationi diutius duranti, quod implicare palam est. Quamobrem si vel maxime
concedas ex celeritate concludi polle critis alicuius materialitat I non tamen ex ea recla concludi materialitatein amniae diro fateri teneris, propterea quod celeritas, quae cogitationibus tribuitur, non eadem est cum celeritate, quae Corporibus inminu coustitutis convenit. Ubi probaveris cogitationibus exta tribui posse celeritatem, quae mobilibus convenit ν cx ea erialitatem animae inferre tuti licebit. Quoniam vero prius
39쪽
priu; demonstratu impossibile per an eriora ; posterius Friminae inferri nunquam licebit. Item eii mi sic ostenditur: Ponamus cogitationibus competere celeritatem, qualis est mobilium. Quoniam per celeritatem mobile aptum rellitur ad datum l patium dato tem pore percurrendum O. 633. Ontolo spatium vero linea est, quam mobile instar puncti consideratum toto illo tempore de scribit, quo motus durat cl. 63 i. satοιδ; cogitatio quoqης lineam describere debet toto durationis luat tempore. Enium vero linea a cogitatione descripta ne singi quidem potest: id quod unicuique animum ad proprias cogitationes advertentiniani sustum est. Cogitationibus itaque celeritas istiusmodi
competere nequit, qualis corporibus convenit, consequenter svel maxime ex istiusmodi celeritate, qualis corporibus com petit, colligi possit entis, cui ea convenit, niaterialitas; non tamen ex celeritate cogitationum colligi potest animat materialitas. Sunt qui ex eo quod ne fingi quidem possit linea esto
lationis, demonstrare conamur, animam non esse materialem, aut potius cogitationes non posse consistere in motu materiae cujusdam subtilis: sed nobis idem evidentius mox demonstrin dum erit ex ipsa cogitationis notione, quam ideo in antece' dentibus, explicavimus. Quoniam vero terminis quibusdam utemur in sequentibus, quos aliunde cognitos supponere nda debemus eos ante definiemus, quam arduim istam de immate rialitate animae demonstrationem aggrediamur.
q. 3a. As his. e dicuntur philosophi, qui unum tantummodo substantiae genus admittunt.
Ita Monistae sunt, qui nonnisi entia materialia. sve cdς-pora existere affirmant.
f. 33. ali- Materialistae dicuntur plillosophi, qui tantummodo retia uiaterialia, sive corpora cxillare assirmant.
40쪽
Mirerialista suit Holbeastu, philosophus Anglus, qui pIures ibidem asseelas hodienum hibet Eos inter eminent TOIan. dus de Oli m M.
Quoniam Materiaviae nonnis corporum existentiam M tertia, umittunt, inamo nonnisi eadem possibilia cῆ se eontendunt si M l 3ab; nonnis unum substantiarum genus existere aismiant,3 Iritie M usae fumet G. 3-9β. 33Materialistae igitur animam pro ente materiali habi t. qui metui adeo demonstrat animam esse ens immateriale. Mi I resalamum evertit: id quod mox a nobis fiet. Et quo, ante Q in non commemoravimus autores Materialismo addictos suot. g. 33 ); et ii quoque immaterialitatein animae negant S cogitationem permotum materiae cuiusdam subtilis explicare eonantur: id quod
interius accuratius examinatur, ubi de materi/libus rerum ideis in rerebro 1gitur.
35. Ad istae dicuntur, qui non nisi idealem corporum in ani catas nostris existentiam concedunt: adeoque reasem valiud euerar ram existemiam n gant. cuuetur. Inter Idealistas nomen suum recentius professus est G. Omrus Brec eb, Collegii Trinitatis, quod Dubliui in Hibernii est. Socius, in tribus Dialogix, qui idiomate Anglicano de im. materi ιlitate animae, immediata providentia Numinis S re. li tate δέ persectione eognitionis humanae conscripti Londini A. 1733. in 8. Prodiere.
f. 37. Quoniam Idealistae nonnis animae exissentiam admittunt, Iiis F., ae pus vero omne nonnisi in numerum idearum ejus reserunt malitisti, i , uralistae Monis sunt I. 329 G Animam pro Gue 3m