Disputationum forensium d. Io. Francisci Marciani Neap. patritii Scalensis, ... senatoris integerrimi, cum decisionibus supremorum regni tribunalium liber primus secundus ... Cum duplici indice argumentorum vno, verborum altero 1

발행: 1654년

분량: 549페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

351쪽

Disputat. Trigesima quarta. 333

s Hostuat, auth. de nuptiss. Ideo dubitari non poterat, quin intestata quoq; lac. cessio prohibita censeretur ; prohibita enim causa testati,intestati quoq; necessario prohibita dicitur , quia a pari ex idemptitate rationis procedunt, ut dixit post Curi. in cons o.ns. 27.s Bursat. cons. 37.num. 8. Petra de fideicom quast. 8.n 3o7adeo non poterat dici induetum fideicommissum adfa uorem haeredum ab inte stato graua. ti, sed testatoris. Ultimo & hςc vehemens coniectu.ra ad fauorem haeredum testatoris in casu nostro esse apparebat Quando minus a testatore dilectus melioris esset conditionis,qua magis dilectus eo casu censeri intestata etia successioneio prohibitam, dixit post Ruin. in consit.

euitandum absurdum. At quis non videt in casu nostro, ita euenire, si in testata successio haeredis grauati , esset ad mictenda Certum est enim,& indinbium , magis a Lilia testatrice prae- dilectum fuisse Petrum Paulum, sque licet priuignum spurium, sine exemisplo, a natiuitate nu triuit, & aluit, ac

filijs carens, uti filium habuit, & eum deniq; uniuersalem sibi haeredem in. stituit quam successores ab intestato ipsius Petri Pauli , qui quo ad ipsam

tostatricem attinet, pς nitus extranei,& ignoti era ni; & tamen si intestata il-

Iius successio sub illa disponendi pro.

hibitione non includeretur , magis praedilecti censerentur extranei, &pς nitus incogniti, quam ipsemet hae. res institutus,quo nihil absurdius, ve dicit Ruin. d.n. ιε. cum seq. ipse enim Petrus Paulus ex illa prohibitione beneficio disponedi, ac testa di facultate esset priuatus, quae suma dicitur iniuria, nihil enim est, quod homini-

rum sit ei supremum voluntatis arbi trium, L I .C.de Sacros Eccl. Lstipulaiis Boc modo concepta, de vers. obligat. &extranei haerede. absq; vlla probitione disponendi, succederct contra texta cum ibi notatis in I.se viva matre, C. de bonis materis. ct teublicii, S. AEde

eonaeo dem.illa enim affectio, qua hς- redem eiusq; liberos fuerat testatrix ex praedictis rationibus prosequuta, ad alios collaterales non extenditur, praecipue ad exclusionem suorum deis familia,a quibus bona ipsa ad eam deis uenerant , solum enim praesumit lexia testatorem in ea re,& portione in qua unum praedilexit, eius quoq; filios,&descendentes prediligere, non autem

collaterales,& extraneos ad notata inae cum auus, o I. cum acutioimi, αδε fideicom.ubi Bald.cςtericli, notant. Propterea omnino cocludendu ,diceba hqredes ab intestato grauati,non fuisse in cosideratione habitos per Imreeonsultum qui si huius fuisset intentionis, facile dicere potuisset,ibi,quasi

peν hoc quod prohibuisset ei restari petisset,ut moreretur intestata,quo casu eius successores ab intestato ad micterentur; sed quia hoc minime voluit, ideo dixit,peti et,ut fratre uum haredem faceret, & consequenter non uti lis redem ab intestato grauati,sed ex dispositione testatoris, & quia in vim dire-cis successionis ea verba Operari non poterant, subiunxit, A enim accipiendam eam scripturam, ac si haereditarem suam rogasset eam re tuere, & sic, uti a per fideicommissum censeretur u

catus,vi dicit idem Peregrin. an. .n.

Io.Ideoq; mcte, & volutate testatoris praecipue ex illo textu esse attendendam dixit ibidem Odis ed. quς ad beneficium successorum testatoris potius, quam grauati ex prςdictis esse

ostendebatur. Tertium . quod excitabatur motivum, parum a primo distabat Pomderabat enim pars,quod Iareeonsutius Paulus in illo text. hs reditaresed, id est haeredis, no aut e testatoris rogata viodebatur restituere,unde pote rat pris

mi illa thibitio ad fauore successorus ar

352쪽

33 4 Io Francisci Marciani

grauati,non testatoris esse apposita . quia successoribus legitimis ipsius testatoris non videtur ius aliquod quae . situm inhaereditate haeredis , ac propterea Ipsos a Iureconsulto,non fuisse in consideratione habitos, dicebat. 14 Attamen facilis apparebat resolutio illla. n. verba,haereditatem suam, noad haeredis grauati haereditatem, sunt reserenda, sed testatoris, alias esset in obscuro fideicommissum, quis enim, ex illis verbis,ut testari nonposset, coniecturam elicere auderet, ut censere

tur testator fideicommissum voluisse inducere in bonis haeredis Pnon autem

in sui se in quibus illum haerede fecit e& ideo illa verba,de haereditate testatoris,non haeredis grauati esse intellia genda notauit subtilissimus Emanuel

Cocta videndus in c. κιer,in y par. ira verb.interdumsub n. io .versor habet mea consideratio, & videtur id etiam .sentire Claud. Seisu. in Lexfacto ad

alioquin in obscuro maneret fideicomissum;Nec implicat dixisses,am h

Is reditatem: quia illud adiectivumsuam non minus potest referri ad haereditatem testatoris,quam haeredis, & quatenus ad haeredem referreretur, neq; implicaret, quia per aditione, testatoris haereditas, fit haereditas, & patri. monium haeredis, i. sed se plures, S.in

arrogato, fis vul. Et tamen in fidei- cominissarijs successionibus testatori, I 6 non autem grauato succeditur, licet ut diximus post aditionem non amplius testatoris, sed grauati haereditas dicatur, I.cohaeredi, S.cum filio, Fri

C.de impub. ct alijs substitui. Para. int.

feram,infine, C.de legit. hareae Salictanigeneraliter, S. cum autem, in . C. de

initis. se sub ID. & post alios refert

& ideo licet dicat haereditatem granati restituendam, non sequitur, ergo eius haeredes legitimi sunt admictendi sed potius legitimi heredes testato.

ris, cui per fideicomissum succeditur.

Quintum argumentum deducebatur ex t pero, cum ibi notatis, delet. 2.17 dicebat enim , pars in eo textu dec di , quod quando testatur vult fidei commissum instituere fauore suorum succetarum ab intestato,oportet, ut testator auferat ipsa bona abi pso haerede, & tunc primo, & ante omnia inuitatur cohς res, quil quis ipse sit ipsius haeredis ; & si non lit,tunc succedent venientes ab intestato ipsius testat

ris a quia praedilectus est cohaeres ipsis

venientibus ab intestato ea ration , quia quando succeditur testatori, primo vocantur haeredes ex testamento,& deinde haeredes ab intestato secundu Balae in Lipero. Igitur dicebat ir si ex praedictis veru erat, 2 qua do fide commissum instituitur per testatorem,

ut ipsi succedatur,prius vocatur cohPres grauati,deinde venientes ab intestato, si in casu d. qui tum, & in casu

nostro, vocarentur venientes ab intestato simpliciter, & indistincte, & vocarentur prius quam cohaeres,esset dispositio contra ae ero, & succedcrent minus dilecti,& prccederet causa inte. stati, cotra omnia iuris principia, ergono poterat intelligi vocati perfidei comissu haeredes ab intestato testatoris.

Hoc certe argumentum diceba, aut

me no intelligere, aut illud pro in ostra facere opinione. Et primo hoc incomvenien S, pars considerabat, ita pronsus euenire videtur, si succederent lipredes testatoris,quam h redes grauati, qui etiam praeserendi venirent co- hqredi, magis dilecto,unde non video, quare hoc inconueniens debeat esse c5siderabile in vocatione succedetiuab intestato testatoris,no aute heredis grauati Attamen hoc praetermissis,ubded si erat an ex d Ipeto deduci posset, ut pars obseruabat. Et certe duo casus in illo textu necessario figurantur unus quando testator alterii haeredem pro parte instituit alter v vero pro alia parte,deinde dixit,ut is centum aureis esset coletus pro sua portione hqreditaria, quς forte pluris valebat,& hoc casu dicit textus,quod cohaeres supe ficum

353쪽

Disputat. Trigesima quartδ- 33 s

fluum illud ab eo petere possit, quasi ei relictum fuerit fideicommissum di figuratur secundus casus ibi,sidem ric m M.quando haeredem ex asse testator scriptit,eiq; prςcepit,vi centum aureis contentus existeret pro tota haered

late,quam sibi reliquerat: dicit textus, quod lagitimi testatoris ab intestato successores petent totam haeredita. tem, quae deductis centum aureis supererat, quia eorum fauore fidei commissum inductum videtur. Haec est diuisio Papiniani in illo text. . ex quo omnes illud assumunt axioma, quod verba dispositiua , seu praeceptiua adgrauatum, vel honoratum directa, h. deicommissi petitionem inducunt ad fauorem succedentium ab intestato ipsi testatori, ut per Bart. BaV.Cor. cςteriq; classicos ibidem : Huius autem textus decisio nedum contraria . .

sed pro nostra opinione optime facit, imo illam indubitanter firmat, & roborat : quoniam si in d. rextu, in fine

habetur,quod is,cui ex asse fuerat hς- reditas a testatore delata,& grauatus, ut centum tantuin pro sua portion acciperet, censetur per fideicommil-su in rogatus residuum haereditatis demptis centum,legitimis ab intestato eiusdem testatoris successoribuς restituere: simili quidem modo cense bitur is, qui fuerat a testatore testari prohibitus , haeredibus ipsius disponentis ab inpestato venientibus hςrmclitatem restituere,iuxta terminos L

asi filium, quς optime declaratur per d. t peto e cum nulla adsit inter unum ea sum, & alium differentiς ratio, nec est inconueniens, imo satis ςquum, utum lex declaretur per aliam. Nec facit, quod quando adest coheres , prius censetur ille ad residuum

vocatus, quam venientes ab intestato, eo quia prςdilectus prςsumitur, ipsis h redibus ab intestato, dum eo. hς res institutus est: Quia hoc duplici ratione contingit, vel secundum opinionem glosin L peror quς docet hoc euenire ne quis decedat pro parte te-

- status,& pro parte intestatus;nam si in

ea portione ultra centum aureos in

qua fideicommissum inductum ess dicimus, succederent haeredes ab intestato,excluso cohqrede,in illa parte non vigore testamenti, sed ab intestato succederent , & ideo testator pro parte intestatus decederet, quod i

pagano non ad mictitur , S. nstu autem, inriti de hare .ansit. Ideo videtur, &prssumitur testator voluisse id, s de iure potest,& sic cohς redem ad predi.

ctam portionem vocare, ne contra I

gem facere dicatur,ut optime explicat glosis d. lpeto,in verb.ab ijs,in fine Aequando nullus datus est cohςres, sed ex asse fuit institutus, cum illo praec pio , ut centum pro dicta haereditate percipiat , tunc quia cessat illa ratio decedendi pro parte intestatus, pra sumitur grauatus illud superfluum per fidei commissum legitimis testatoris haeredibus restituere. Vel secundum Baldi, de sequacium sententiam, quod ideo iadeciditur, quia videtur coh res prςdilectus successoribus ab intestato,ut exaduerso asserebatur, sed admissa hac opinione, in n: hilo restagatur nostraesentetiae; quia si adsit cohaeres, ille per tacitum fideicommissum ratione prae- dilectionis admittetur,sin aute nullus adsit cohaeres, legitimi eiusdem testatoris successores venient admittendi.&ideo fatebar non bene percipere argumenti applicationem. Quinimo Ariel. in d. qui filium, ut resert idem Imoιa ibidem, licet teneat,i8 quod dispositio ae legis non procedat quando adsit cohaeres,quasi tunc illvi per tacitum fidei commissum videatur ad haereditatem vocatus: nihilominus Imala hoc non procedere fatetur in cohaerede extraneo,quasi in eo cessare videatur praesumptio inductiva fidei. commissi ex coniecturata mente de functi,scilicet ratione praedilectionis, quae in extraneo praesumi non potest.

354쪽

3 3 6 Io. Francisci Marciani

tata per Cain. in baraditas, nu. frikis quib.. indignis, & in ZLyeto, sub. 6. in fise, & reassumit etiam Mantic. ctis. 8.tis. I . . o.in D. Igitur si dato etiam cohaerede, sed extraneo, quia cessat in eo ratio affectionis, censetur induetum fidei commissum ad fauorem succedentium ab intestato testatoris; quanto magis de hebat censeri inductum ad eorum fauorem nullo dato cohaerede,cessant ratione affectionis erga successores grauati, qui psnitus extranei, & incogniti iudicantur, quoad ipsum dispo. nentem. Et ideo ut in praecedenti dixi. mus bene pro heredibus testatoris ab intestato succedetibus tenuerunt post Ange molia d.I. quifilium, Ca .i d.cons. Q. Maecensi 89. ct iso.ina. Unc. concl. Alber. in L Lquisitium,

infra, &Iatissime fano cons. II. versa prinei aliter, & nouissime idem Canc. Galeota illustriores de hac

causa agens controuersias, ut incontrouers.

Secundum hςe allegatai fuit deculum per Rotam Ianuensem adlauorem Philippi Spinolς.sUMMARIUM.t Α N inomia inter Vlpianum in I. I. x talis scriptura 3 o. Ede legat. r ἔ& Mecianum in l. quisquis 93. T delegat. 3. adducisur, se concordaturia In legato pecuniarum, qua in numeracon unι non veniunt corpora.

. . Secur estsi legetar quastitas , vel summa quasioecies. 3 Rei super qua, vel ex qua donataν ali.

c.ι certa quantitas,non censetur ipsa donata.

. . Sed tantum sub obligatione, i, hy

potheea remaue .

4 Subrogatum sapit naturam eius,in emias iocum frogarans Sententia Iudicis dominii translati nem esse Iuris traditiosequatur.

. Uerbam adiudicare, velas ignare δε- minis translationem importast,quariae non de necessurie, sed simplicem rei

uiliber ex descendentibus vocatust dicitur dominus. 8 Dictis dummodo, conditionem importat praecis e, quando apponitur iacto

per tertium explicando. . . Asia eo casu etiam modus condi. tionem denotat.

9 Nodus, ct conditio in exilupari ama I Regula, quod subrogatum sapis naturam eius, in cuias Ioeam μόνogatuν nocerit in rebus eiusdem non diuerio qualitatis. ra Suhogaιum diei in opera naturam primordialem,non autem accidenra Iem eius A esitis Ioeam θόνogatur. 2 'pra dis in subrogation a rara a lege,non ab homine. r 3 Res in aeubio censeιαν data, s KRnata loco pignoris,no autem insistum . . Etiam quod esset eiusdem extimationis quam dehuum. 34 Debitor etiam per senteria condemnatus aspgnanstrarium ereditori cras. ferar 'gnasse loco pignoris , non autem is dominium transferat. . . Et ideo conceditis ei ius serenaei. II Pendente anellatione ab avretio non dicitur 3ranslatum dominium. .: Sicut etiam ante factum a pretia. I 6 Res aliena vendim/sulcra draur re uendis aris domino. . . misirati et expresλ, vel tacitὸ pretii receptione valida erit ven-

.e concepta.

is Datio insolutum vim solationis ha.

bet, ese etiam venditionis. . . Pracipue quando datur res νυν

I9 Pecunia in dotem nomissa en res menda, non asteres in satisfactiois pecunia affignat vel instatu data

355쪽

Disputat. Trigesinaa quinta. 337

ao neminium, ese ιπσιώera in unaem fla- tisa, cum iurament . re non possώοι. . . Nec datur relaendiratio con νε ar Textus in l. ea lege, C. de eoad. ob emptorem, sed trium actio personalis causam expendituν, l .si ita quis,S. contra alienantem adinto e. ea iege,sside verb.oblig. 24 Auenationisρνohibitio in conrea ZMissa Prasibitio alienandi in cam au v. Gminj translationem impedire u poma domis, translationem non ι-- lear, Fones, ψ ad νesolutionem conis pedis. nactus dirigatur. . . Secaer in visima volantare. . . Uu quod ad Fu deeremm Iudicis.

as diuisuno sol acto innis rised alio as Aera deme consensu probibentis, valu

Mopacto, oreaditione, o ideolra- Hienatio, eri stante iuramento. malo. . . Euia consensist ille cui iuramma

ARGUMENT V M. Ex donatione quantitatis non censeti donatam rem super qua,vel ex qua quantitas percipienda erat, neque rem illam in solutum datam,esse in obligatione, sed quantitatem; neq; alienationis prohibitionem in contractu appositam dominii translatio-

a misso pecuniarum loquitur, quae tria numero consistunt non ita Aristo, si Macianus, qui de summa. & quantit te, quasi de speciebus, & corporibus loquuntur, ut bene obseruat glosis d. I. talis scrimara in ver, non pertineri Ideo idem Ulpianas in eadem lege i. S.De legem'aliud esse inquit si legetur pecunia, quae in arca est, quia uti species legatur, & iterum ipse notat in illane 34. Ssedhac, feoduit. ugar. i. Quinimo idem inso, suam declarat sententiam in eadem Me qui fluis, dicens, O hoc vesium quasisaas, non ad numeratas δε--as premnias referri. Hinc dixerunt etiam Doctores non ,

censeri donatam rem super qua , vel 3 ex qua donatur certa quantitas , sed solum manere rem ipsam obligatam ,& hypothecatam praestationi quanti. tatis , ad notata in codicillis sa. S.,mstitαιο, Τ.de let. a. ct ca de alimen.σcibaν legar. docet Barcin d.6.instituto, ct in Londus quem s. g.de ann. legan

nem impedire.

I. M. L

is Lialis scriptura 3Ο.Τde legat. l. respondit, in legato pec

niarum non contine.

ri corpora his verbis, Tacffcνθια- t Euas pecunias legari. Mus dies v situs non est, eas Bares --,anaua bima, trima Hedaιo; ad Fora legata , non pertinet, sed ad

ea, qua pondere,numer , mensura conti.

ne ιον : At huic decisioni contraria videtur responsio Mςciari Iuνisconsalisti ex sententia Aristonis in L qui uiae s 3 . .de legat. 3. Pi ris miminquisimisi hares eriι damnas esto dare si in

eius commicto uti dest quama ammas dictaaere,dedero: Ariuo res queq; cev νates contineri ait, utpradia,mancipia, mesem, aetextum. Verum enim vero facilE ad concordiam reducuntur.

356쪽

3 3 3 Io. Francisci Marciani

Sed de hoc late fuit disputatum In S.C. in causa Io: Baptistae Capycij Minutuli , cum Antonio Siluestro Ferra-ro,alijsq; litis consortibus.

η Donauerat enim contemplation matrimonii Io. Bartholomeus Minutu lus Io: Francisco filio, & filiis ex matrimonio,cum Lucretia Suarda nasciis turis duc. 6o oo. subderat deinde,quod si tempore eius mortis, non reperirentur in eius haereditate pecunia, vel in troitus,contignari deberent tot bona

stabilia ipsi Io: Francisco donatarios inter quae esset quoddam Rus sum in Casale Meliti quorum pretium ad

diante expcrtorum appretio; quae qui dem bona stabilia mandavi Vt rema nerent obligata per dictis filijs nascituris,eorumq; descendetibus, permisit tamen, ut bona praedicta vendi,distra. hi quae possent,dummodo tamen pretiuexinde perueniendum conuerteretur in aliam emptionem,cum consensu tamen Mut ij Suardi, eiusq; haeredum, &successiorum.

Fuit deinde per S.C. in satisfactionem praedictorum duc. 6ocio. ut supra

donatorum, a gignatum Io: Francisco donatario praedictum Rus Melitense appretio mediante; qui deinde illud vendidit Nardo Andres de Leone a quo peruenit ad Ferrarum,cuius iuret . tuebar,& a Ferravi, ad Paulum Girau

dum.

Egerat igitur in DC. Io. Bapinis .

Minutulus Io: Fancisei ex dicto morimonio filius, iudicio rei uendicatibnis contr1 polsessorcin Ruris ad illud rei, xandum cum fructibus, sub praetextu; qnod fuisset Rus ipsum donatum IorFranciseo,eiusq; hlijs nase ituris. ΑConabatur hoc defendere ex eo, quia licet fuissent donati due.6o . de proinde ex supradictis , non intelligi 'donatum corpus ex d. talis scriptura, cum alijs superius notatis: Nihilaenianus dum ipsemet donator in satisfactionem praedictae donationis voluisset, ut assignarentur, mediante appretio tot bona stabilia, & inter a Ita pra dictum Rus inlitense,videbatur illulo subrogatum loco duc. 6ocio. Vade cusubrogatum sapiat naturam eius in cuius locum subrogatur, sirat , S. qui iniuriarum, s.si quis caution. Muti donati fuerant duc. 6oo odia etiam don*tum videbatur Rus, &ob id dominiuillius in Io: Franciscum translatum ex praedicto titulo,& proinde competere etiam ipsi Io: Baptistae filio expresse in praedicta donatione contemplato actionem rei uendicationis contra Ruris possessores probato dominio,vt δecebat l.in rem, se Lossicium , Uda rei.

Docebat autem de dominio,in perinsonam eiusdem Io: Francisci donatarii ex assignatione facta illius Ruris per decretum S.C. mediante appretio, quod lassicere ad dominii translati nem clarum est, cum sola sententia ius operetur si traditio sequatur S. lis. in fine insituriri sic. Iud. ubi glos de post alios Imrelio deris. 8.nu. 3. Quinimo per adiudicationem etiam transfertur dominium, quia verbum adiudicare, vel assignare dominii translatione imiso portat,t quis putans,S.osticio, comia.

pragm. ι .ae sistent. quia vim empti nis habet,l praedium.C.de euiction. &propterea radicato dominio in perso.

nam Io: Francisci, nulli dubium rem nebat Diuitiaco by Corale

357쪽

Disputat. Trigesima quinta. 339

nebat quin de ipsi Ior Baptistae hoe

vendicationis remedium competeret,

uti eius successori in fideicommisso, L7 domum, C.de rei venaecum quilibet ex descendutibus vocatus,dicatur dominus L . S. seae quia, versse clat, C.

n. 23.

Nee multum esse secludum de ali natione per eundem Io: Franciscum facta aiebat, licet enim ipsemet donator licentiam vendendi stabilia concessisset, sub conditione tamen fuit illa Concepta, dummodo scilicet pretium

conuerteretui in aliam emptionem in beneficium filiorum nasciturorum, cum interuentu , & consensu Mutii Suardi , unde cum pretium ex india peruentum, fuerit in aliam empti nem conuersum, absq; interuentu, &consensu Mutii, non poterat de huiusmodi licentia haberi ratio ; illa enim verba, dummodo pretium, conditionalem reddunt licentiam ad notata 8 per Ro/. Roman. in nour par. 3. de G. 2 69. 2. praecipue cum fuerit apposita facto per tertium explicando, quo casu etiam modum, conditionem importare,dixit post Rara . Gabriel inconso .nu. r. lib. t. Et ideo illa non adimpleta,corruat etiam ipso iure vendendi licentia oportet ad notata per M

s Aecisi I 69.n. a. eq. Imo etiam,quod verba modum importarent,idem esset illo non purificato, cum modus, &conditio in exitu parificentur, glosin Li. C.de his, quasub mod. Corn. Ibidem

His tamen non obstantibus contrarium decernendum ex pluribus diu Cebam, nimirum,'vel nullum fuerat ex donatione dominium acquisitum Io:Francisco, vel si fuit a liquo modo quaesitum, nihil iuvaminis attulerat

ipsis filiis nascituris respectu dominii

Ruris.

Et quoad primum: ex verbis donationis clare constabat noluisse Io:Ba Lib. Iatholomeum donantem donare Rus Melitense,sed tantum duc.ctooo. licet in casu , quo non adesset eius mortis tempore, pecunia,vel introitus, vOIue rit, ut in illoru satisfactionem assigna. rentur stabilia inter quae , & ipsum Rus. Quoniam si voluisset faeillime hoc verbis exprimere poterat,sed non expressit,quia noluit. Secundo, quia voluit bona stabilia assignari mediate appretio, quoru homnorum pretium ascenderet ad ducio oo o. unde clare colligebatur noluisse

donare Rus, sed quantitatem, quia si forte plus Rus illud valuisset noluit illud plus donare,sed tantum pretium

duc .ffoco. quos quidem voluit assericurare super dictis boni surasu quo noadesset pecunia, ve I introitus in haereis ditate, & ideo non immerito usus late illis verbis assignare , & consignare, quae non important de necessitate dominii translationem , sed simplicemio rei traditionem adtext. in I. eum pasteri Spater pluribur, de leg. a. ct in I. I.LM .nau .cavon. est buc & Iate Pa. rifin cons3 3. 6. lib. 3. Nec quicquam obstare regulam de subrogato dicebam, procedit enim itila in rebus eiusdem,non autem diue II se qualitatis, Lcum infusis, S. amdus, fri iure dotium. Cum subrog Ia tum dicatur sapere naturam primo dialem, non autem accidentalem eius. in cuius locum subrogatur, Propterea

quod pecunia suerit donata, est quid

accidens, non autem naturale, si ut

substantiale ipsius pecuniς, ideo una non dicitur sapere id quod accident

liter ad alium pertinet, ut per Beroum in consit. 7 l . um. 62 .es seq.lib. I.CMd. Tusc.conct 7 I 7. num. I S. sit.S.pracst e, eum regula illa procedat in subrogatione facta a lege,non ab homine tradit Riminal iun. in conss. i8. num.88. lib. I. Decretum autem S.C. quo fuit m dinatum teneri Io: Franciscum dona. tarium recipere massariam, siue Rus

praedictum in satisfactionem ducat. F i sen

358쪽

34o Io, Francisci Marciani

sexmillium donatorum mediante appretio, & deinde aliud decretum, quo fuit tradita possessio producina I 4. ex quibus prstendebatur fuisse translatu dominium,parum etia refragabantur; Non enim potuit decretum immutata re id, quod in donatione fuerat inter partes conuentum, sed omnia debebat intelligi secundum actum praecedentem, & intentionem donantis eum factum Iudicis dicatur factum partis, ob causam. C. de esimon. Insuper decretum praedictum, debebat interpretari, & praesumi interpositum ex consensu , & voluntate ipsius donantis , quod clare ostendi non poterat, nam processus, ex quo erat desumptum decretum , fuerat

combustus in studio Consiliarii Gig.

zarelli de cuius combustione, mentione facit Domin. de Frackis in dec. 7o7. sed ex coniecturis eliciebatur, nacudonatio duc. sexmille fuerat cu clausula ex nuc pro tuc sequuta morte,vi.

debatur in decretum assignationis interpositu, ipso donate adhuc vivente, ideoq; necessario dice dum videbatur ex eiusde volutate donatis processisse; Ae suisse potius assignatione quanda loco pignoris pro duc.sex mille, ut ex fluctibus potuisset de interus urio donationis satisfieri , & de residuo correspondere donanti, ut habetur in alio decreto lato pro tradenda eidem Io: Francisco possessione pro pretio duc. 7 1i4. ubi mandatur quod pro residuo ultra duc. 6ooo.corresponderet Bartolomeo donanti. &ideo cum exactis no appareret dilucide de dati ne insolutum,in dubio cc seri debebat res tradita loco pignoris,ctiam, quod I 3 esset eiusdem extimationis , ut per Alemis L editor fA certeet.'refert

A M.in decis3 3. ubi asserit, quod

etiam si debitor condemnatus per sententiam offeret prςdium creditori, censetur assignasse Ioco pignoris, non I 4 autem ut dominium transferat, quia in dubio non praesumitur . quodUO-luerit transferre dominium, cum de indebiso . deprobae. Cin. in Lincendia, in . C st cerι.per. ct ideo AMRHI. ibi defuisse determinatum per S. C. refert, non obstante praedilia assignationetaliter facta;admictendum debitorem ipsum ad offerendum creditum , dc

praedium recuperare ex quo utrique parti consulebatur,aut horitate, Alex. in ci .coLq. quis caui. quod etiam ad mictit Anna in gut. 619. O Mu- feateu. in praxi S.C. lib. I. par. 3.glos adiudican ar,num. 27.ubi addentes. Quod non paru corroborabatur ex

subsequentibus o Cum enim paucis post diebus fuisset per eundem Io: Franciscum venditum dictum Rus Melit ense Nardo Andreae de Leon produc. 9I3o. dc sic longe pluris, quam ei fuerat assignatum, fuit me. diante alio decreto prouisum , quod Io: Franciscus ex pretio praedicto sibi

retineret duc. 6o oo.donatos, reliquum vero solueret Bariolo meo donanti. ex

quo satis costare diceba assignatione illam ipsi factam non fuisse ad finem transferendi domin tu, sed loco pignoris, & securitatis, alias totu commoduad ipsum spectauisset, nec reliquum pretii obligatus suisset restituere; Et licet hoc videretur contradicere alias decisis per S. C. teste Capicio in decis 62. num. a. quod assignatio facta mediante appretio dominii translatione inducit per text. in La Diuo Pios Masaddictum, fri re iudie. & idem Capico

decisa o a. num. 6. Tamen dicebam ad euitandam contrarietatem, quod

potuit fortasse Bartolomeus donatoris grauare a praedicta assignation facta per duc. 7ri4. stante Issione, dum paucis post diebus illud vendiderit pro duc. 9i3 o. unde appellando ab appretio, non poterat dici translatum dominium per adiudicationem,

etiam capta iam possessione, ut per eundem Capis. d.decf. r. in simit Uu. a. decisa oz.num.=9 II. Optimei red.in eos. 3 alq. ni Anna II cmfV7.nu. Quia sicut ante factum appretium no dicitur translatum

359쪽

Disputat. Trigesima quinta. 34 I

tum dominium in eum,cui res addicitur,ut per Upis .in decis I 87.per teri. i. ιβ merces instrisc. locat. 9I.'.C. de contr.empl. tia neq; translatum diei

potest pendente appellatione aba in pretio, ut dicit idem es in deris. 188.

Et quamuis isto casu venditio vi. fleretur facta a Io: Francisco, &sica

non domino, & consequenter nullaia; tamen hoc necessario non sequitur, t 6 quia res aliena vendi potest, I. rem salienam, j.de contrab.empl. quamuis possit deinde dominus illam ab emptore vindicare si voluerit, ut in Q crem alιenam rus me , vel illam ratam habere, quo casu valida,& firma rem a. net, praecipue m receptione pretii, ut habetur in Lis lege ad . Migus in υ νb accepto de lege commi . Surae in

dominium videbatur translatum i Io Franciscum. Secundo principaliter dicebamus; quod dato millies citra veri praei dictu in fuisse aliquo modo translatum domini u in Io. Franc astu donatariu praedicti Ruris; nihil tamen iuris fuisse quaesitum filijs nascituris super Rure,respectu dominii asserebamus. Quoniam, ut diximus Io. Bartolo. meus donator, noluit Rus illud dona. re, sed duo. sexmille, addidit tamen, quod si tempore mortis non reperire. tur pecunia, assignarentur tot bona stabilia, inter quae esset dictum Rus Melite nis pro concurrenti summae due. 6o oo. Ergo quantitas erat in obligatione Rus autem in solutione,

Fipulatus fuerit decem in metu. f de

qua uis deinde fuisset illud Rus inso-Iutum datu, non ideo illud censebatur donatum, sed tantum illa quantitas duc. 6o oo. quae suit in obligationeis

cum donatio non fuerit alternatiu8h5cepta,de qua late Grai.in consi a. 3 a. ct 48.M. i.& ideo habebatur ac si ex dictis duc . foco. donatis,fuisset deinde per Ior Franciscum emptum Rusillud Melitense . . sibi in solutum da-

habet solutionis l. t .ssis nolui. quinimo, & venditionis Leleganter inprisc. opinor. action. Is rarium, C. de euiu. cum aliis per Ari. 3n decis. 368. ct 369. ex doctrina Bars. in I. S. cum praedium,f. de pignor. quia occultatur unus actus ex fictione t gularia, cera petat.& optime Cannet. post alios

12. fol. r 91. praecipue quando daturres in solutum pro pecunia ex ae l. et ganter,cum alijs concordantibus ingiss& optime Castr. an confit. 3ao Mnu. 1. vers isa facit dubium, voca. maxime quando res maioris est quantitatis, quam contenta in donatione ad notata per eundem Castri omnino viden. dum in cons. 69.n. I Iυθι. I. ubi optime

promas am, esse per virum restituendam , non autem fundum in satisfactionem pecuniς datum, quia illa insolutum traditio vim emptionis habuit per d. eleganter. Vnde nullum ius respectu dominii quaesitum diei poterat filiis nascituris, sed tantum reis spectu hypothecae . Quod quidem ex facto etiam imeonuincibili corroborabatur;Etenim idem Io: Bartholomsus donator, dum voluit, pose stabilia assignari in sa. tisfactionem due. sexin illium donat rum,subdidit expresse, quod tali casu bona praedicta stabilia remanerent hypothecata dictis filiis nascituris; ergo clare demonstrauit donator, nOIuisse dominium illorum stabilium intelligi translatum in ipsos filios nascituros, neq; ius aliquod eis acquisitum te spectu dominii,sed latu hypothece,& proinde,no erat de hoc amplius disputandum, contradicunt enim inter

360쪽

3 4 α Io. Francisci Marciani

gnus de regunturile de Franebis in deo. Octn. ra. Oseq. Ultimo dicebamus,dato millies citra tamen veritatis praeiudicium,fui L se Rus ipsum donatum Io. Francisco filio, eiusq; filiis nascituris; validam nihilominus iudicandam esse venditionem per ipsum Io: Franciscum factam Nardo Andreae de Leone non obstante expressa alienandi prohibi. tione quatenus adesset, ita ut dominii translatio nullo modo impediri potuerit , sed illud valide in emptorem

translatum.

Probabatur hoc ex text.notabili in Lea lege C. de cond. ob causa, ubi pactuat in donatione appositum, ne liceat donatario alienare, operatur ut res d nata a donatario , non autem ab emptore per rei uendicationem condicatur, quia est actio personalis, degus

ibidem in verb.alienet, latissime , &magistraliter docet, quod si donatarius alienabit, non dabitur actio comtra emptorem, quia valet alienatio,&dominium transfertur , sed dabitur actio personalis contra alienantem

ad interesse, vel hypothecaria si adsit obligatio, sicque aliud petet, & aliud

consequetur concordat melior text.

in ι.s ita quir ι3 3. S.ea lege, de verb. ablig. ubi his verbis loquitur Scauola. Ea lege sibi donatam esseseruum,ct rem

dirum, ut nec adfratrem eius, aftfilia, aut uxoremsterueniret scνipsit . ea haeis stipulante Seias opondis Titius, qui as bie Aium haeredem reliquis Seiam, et fratrem, cui ne seruiret expressum

erat, quaeritur an Seia cum fratre, et coharede ex stipulatuρobsit agere, res n-dirpos in id, quo eius isteresset . Ex quo summat Bart. quod alienationisar prohibitio in contractu,dominii tram stationem non impedit , licet contra faciens ad interesse teneatur; Et haec est differentia inter prohibitionem factam in contractu, & aliam factam in ultima voluntate per quam impeditur dominii translatio, ut bene declarat

la ratione quia prohibitio solo facto nititur, sed alienatio pacto, & trad

tione corroboratur, ideoq; ut actus persectior, & maioris valoris pratu,

let; idq; ampliat Sa ed. etiam si esset pςna apposita in prohibitione ne fiat.

teg. i. quod ab hac opinione nemo dissentit, & eam defendit Aipa ιbidem,&Gabriel ιit.de pigno .concci. & eam veram, & communem appellat Dominus de Franchis in decis. 33 s. ubi hoc ampliat etiam stante clausula annullati-ua,quod alienatio sit nulla, quia ex ea dominii tras latio impediri no poterit, etiam interueniente in prohibitione iuramento,ut concludit post Cassan. m

in d decis 33s .nπ s. quia illud obligat

tantum ad interesse,quando de eo apparet, & ideo non datur actio contria

emptorem ; nisi prohibitio hominis concurreret cum prohibitione legis, ut loquitur AUM. in decis. 33 i. ubi Pisaneu in addit. Praeterea clausula annullativa in prohibitione alienadi apposita ad hoc ut effectum suum operari possit,necesse est,uel quod dirigatur ad resoluti nem illius contractus, in quo prohibetur alienatio,puta si dixisset quod i

casu alienationis, donatio haberetur pro non facta, quia tunc videtur ope. rari uti pactum legis commisioris adtext. in I.commissoriae, C.de pactis inteνe t. et vendis. ut dicit idem de Fram chιs d. de r. 3 33. vel P super dicta prohibitione , & pacto de non alienando, interueniat etiam decretum Iudicis.& allegat Bal in I D. in .col vere ιδ quaνιιu C.de pacto intcr emp .et vescquem

SEARCH

MENU NAVIGATION