장음표시 사용
381쪽
Disputat. Trigesima nona. 3 6 I
nu. I π.& consequenter videntur succedere vigore pactionis antecedentis. Sed adhuc videtur non parum Obstare , quod ex aduerso obiiciebatur,
scilicet quod licet ex praedictis pacta validum dici possit, Nihilominus re-
scrvata facultate disponendi de medietate: decedente muliere sine filiis, i a non poterant tamen dolantes , illa etiam decedente intestata, vigore dictae pactionis succedere, sed bene venientes ab inte stato ipsius mulieris, &si dotantes ipsi piraximiores extiterint, ipsi succedent, non tamen vigore pactionis, sed uti haeredes ab intestato ipsius mulieris i data enim facultate disponendi,licet inulier expresse te stando,in alios non disposuerit; decedendo tamen ab intestato per actum facti videtur tacite in beneficium venientium ab intestato disposuisse per prssumptionem I. conficiunιών, ubi gloses Doctoris de sare eo dictu. quam prae
sumptionem vocat Caret. Iun. n confah.
iuris,& de iure, I ita post longam diu
putationem contra Thesaurum cotrarium sentientem in decf. 97. concludit, & decisum refert idem Dom. M Franchis in detis gr. & iterum in dec. 6cio per totam, ideoqu8 cum praesumatur disposuisse in beneficium succede. tium ab lintestato, videbatur non posse
procedere pactum in praedicta medietate, ex reseruatione facultatis disponendi,& propterea haeredes dotati umin huiusmodi medietate dotium,no vi pactionis,sed uti proximiores, ex haeredes ab intestato succedere. Atramen quamuis obiectio videretur satis vrgens,& valida,nullo tamen modo potuisse ad casum de quo agobamus applicari dicebam. Mi 3 Relicta enim disputatione, de validitate conclusioms praedictae ex alle.
satis non indocte per Thesauν. in ἀdreisy .sed admissa illa pro nune, Si citra veritatis praeiudicium t illam tamen procedere dicebamus quando simpliciter, & libere fuit data, vel reseruata disponendi facultas de certa quantitate, non autem restricta ad ceristum modum disponendi , tunc enim decedendo ab intestato, praesumit lex ex coniecturata mente,disposuisse defunctum in beneficium venientium ab intestato, & hoc casu procedunt deci.
siones S.C. penes Dom. de Franchis d. decf. . or fio o. in prima etenim dees--sione fuerat facta donatio filio duc. socio. cum conditione, quod sine filiis decedenti posset disponere usque ad
summam duc. ao oo. in restanti aut
quantitate substituerat alium ; cuius decisionis thema, longe distabat a n stro. Primo, quia ibi substitutus erat tantummodo datus in restanti quantitate certa, & consequenter illa de qua poterat disponere, etiam quod nom. disposuisset remanebat in haereditate donatarii,cum in illa non adesset sub stitutus , & ideo necessario successio erat deferenda succedentibus ab intestato , non obstante obiectione de
verbo reliquum,quod totum importat, cui ipsemet Dominus de Franchis ex
multis occurrit.Secundo, quia ibi di Dponendi facultas donatario concessa non fuerat ad certum modum, λωmamque disponendi restricta ; sed Iubere tam inter vivos, quam in ultima Voluntate, prout etiam in terminis dicta decis 6oo.ubi donans reseruauerat
sibi disponendi facultatem decerta quantitate libere,& absque aliqua reis strictione respectu modi , vel formae
In casu autem nostro, erat facultas restricta , tam respectu quantitatis, quam formς nempe secundum Cosu rudinem in scriptis redactam: hςc auteII Consuetudo, quae de dotis dispositione in specie loquitur est Consuetudo in-ci p. si qua moriens, in tu de muliere hobente filios, qualite uam dotem disponat, in qua occiditur posse mulierem filiis existentibus disponere de deci ma parte tantum suarum dotium; in reliquis vero nouem partibus habereos clausum,& manus ligatas,ut verbis utar Napodani ibidem: di ideo docti L simus
382쪽
simus Pionet in L addis.ad Constiet.Siquis. etsi sua, num. 123. incip. Tenet Napodan. hic; singulariter adnotauit, reseruationem solitam in capitulis apponi,facultatis disponendi secundu Consuetudinem in scriptis redactam. referri ad praedictam Consuet. Si qua moriens, in qua solum decernitur facultas disponendi exi stentibus filiis. io Non existentibus autem illis, nulla legitur Consuetudo in scriptis redacta, quae specifice circa huiusmodi disponendi facultatem aliquid statuat, ut aduertit etiam Camu Salern.iis addis. ad LCons est. Siqua moriens incip. Ex hac Consuetud.circa medium.
Vnde non immerito posset dubita. ri,num Ualeat aliquo modo mulier de dotibus disponere non existentibuslibetis,cum reseruatio disponendi in capitulis apposita reseratur tantummodo , ad Consueri praedictam Si qua moriens, quae solum statuit liberis existentibus , & ideo ipsemet Camill. Salem He hoe dubitat,& alias vidisse dubitare affirmat , si inter aduenas esset contractum matrimonium secundum hunc nouum usum Capuanae, des idi, praesumi se subiecisse circa dispositionem solum in casu super existentiae filiorum , non autem illis deficientibus, quia hic casus non reperitur dispositus indicto nouo usu, nec in Consuetudinibus in scriptis redactis , quod cogitandum reliquit. Sed quicquid sit de hoc certum
est,quod licet non habeamus Consuetudincm expresse , & specifice circa dotium dispositionem liberis non existentibus decernentem; habemus tamen alia generaliter statuente de aliis bonis incip.Et siteliator, ubi Napodam in prima glos subaudit, velsi te tris, Ut liberis non extantibus de mediet te bonorum antiquorum possit testator disponere, reliqua vero medietas ad proximiores pertineat. Ex hac autem narratione colligitur,quod siue facultas praedicta disponendi restiuata mulieri in capitulisse referat ad Consu tudinem Si quo
faneu. in locis citatis, siue etiam dicax mus se reserre ad Consura H site .rον, certum est omnes praefatas Cose
iudines loqui in dispositione hominis
ex te stamento,siue extent, siue non e
tem liberi , & sic in successione di positiva per actum testandi, ut colligi.
rudinis Etsi testator, ibi, de successioniatas moriemis sine Hys ex te samento, ergo si ex testamento,non comprehe-dit successionem ab intestato, quae co-tratia est successioni ex testam emo.adnotata in t .de codicialis, tum etiam ex verbo diapenere apposito,iam in rubrica, quam in nigro dictae Consuetudinis Si s a moriens,ibi, de muliere habente filius quomodo dodonat; verbum
18 enim huiusmodi in propria significatione, hominis dispositionem per actu dispositiuum denotat; verba enim sti Dcte,& proprie debent intelligi I. quicquid astringenaeast de verb. obtig. quais
ritur, de tu hominum cum eo cordanistibus.
Praesumptio autem , & fictio quae
desumitur,ex L com sciuntur, de rure co-1 ρ dictu non dicitur vera, & propria, sed
impropria,& dicitur voluntas permissiua,non autem dispositiua,adeo ut i lis succedens non dicatur habere titulum a defuncto, sed a lege, ita data. optime in L emancipariun 8.egpositi
t s.ct r6. & admittit idem de Franebis Dd.deras. 6oo.&. illa permissiua voluna o tas interpraetatur, quasi non ademerite is haereditatem,quam disponendo, detestando poterat eis adimere,& conseisquenter decedendo ab intestato vide. itur permittere,ut succedant; quod declaratur per rex.in Li .s.sciendum,de legat. 3.ibi, dum eis non adimitur, ubigis allegat d. Leon'ιπntur,quae per illam declaratur,& benh explicat PeraLra in L Lutius,num. 2 3.vers. ratio, de IS. 2. ubi docet, quod voluntas per
383쪽
21 missiua,sive tacita, siue expressa numquam disponit Lexfacto lapiceiola I9. ea is quis iιὰ inni uatus legitimus, .
Vndh cum facultas testandi, & dis.
ponendi in capitulis reseruata,ad prγdietas Consuetudines reseratur,quae t quuntur , & locum obtinent in voluntate dispositiva per actum testamenti, ut eo casu possit de medietate liberis non existentibus disponere, ad dispositionem ab intestato, quae impropria est dispositio extendi nequit , cum. tantummodo permissiua non dispositiva dicatur, imo pςnitus contraria dispositioni ex testamento : aliud est enim disponere, aliud autem permit-22 tere,ut quis succedat,ut dicit Balae inaei. emancipari,in 8 onsume, de propterea cum facultas reseruata dispo. nendi,non fuerit libere concessa, sed restricta ad causam testati ,remanebat pactum in viridi robore pro integra dote restituenda, non obsante facultate disponendi reseruata, quae suum casum excedere nequit ex praedictis, cum ex sola reseruatione disponendi, 23 non oriatur dispositio, ut tradit idem Constia νius de Georgio in d. allet. 26. num. 18. & pactum debet intelligi d propria hominis dispositione , non . autem legis, prout est successo ab intestato, quae a lege desertur, L lege obuenire, .de verb.signis l. q. S. de suo . pro socio , ut in puncto arguit Celsus
Io.in cons. 37. a num. t 3. ς msq. ubi infert ex doctrina Bald. in capseudum ea uges desu defunct.fuer. contro--f. in casu quo alicui concedatura laudum pro eo, de quibus dederit, vel voluerit, quod per illa verba censetur eoncessa facultas non cuiuslibet alienationis, sed illius dumtaxat, quae est vera, & propria alienatio, & proind no copraehenditui illa, quae inducitur ex delicto puta ex dispositione, si quis
in tantam,C. unde vi; quae non insulsEpoterat etiam applicari ad casum no
strum, in quo praesupponitur Mariam culpa sua, & sic ex delicto, vel qu si,
bona mariti sibi ex causa assecurationis antephati assignata deteriora si ,& subdit Celsus, quod neque sub illa venit alienatio, quae fit per successionem ab intestato, per quam non dicitur proprie defunctum alienasse cum illa deferatur a lege non ab homine. Ideoque dixit in simili Greg. Lope quod licet per t. q. Tauri fuerit dam-23 nato ad mortem concessa facultas te.
standi de bonis suis , ita quod possit disponere ad libitum in beneficium
quorumcumque non obstante auth. bona damnatorum, C. de bonistrascriptorum, per quam ad succcssionem v
cantur personae ibidem descript : tamen si ab intestato decesserit, non ei succederent ab intestato venientes vi. gore ae ι.conficiuntur; sed prςdicte per- sons vocatς per d. auth. bona damnat rum , nam licet fuerit concessa facultas testandi, non per hoc censetur disposuisse decedendo ab intestato,cum non fuerit voluntas dispositiua , sed permitsua, ut late disputat in ι. s. tu. 3I. partis. 7.in verbienalados, ver edquoad primum,ct versvideretu orte. Praeterea dum praecessit pactum initum in vita,quod dotes restitueremtur dotantibus,licet mulier habuisse etestandi facultatem,tainen non disponendo videtur potius voluisse confirmare actum in vita gestum, quam illure uocando,admittere aliOS, ex tacit
dispositione resultante ex decedentia ab intestato,tacita enim volunta S,quss 6 resultat ex non facto,potius operatur confirmationem dispositionis iam factae, quam nouam inducit, i. versum
per is uam hanc dispositionem n scentem,ex d. conficiuntur,Peralta Mifv. Newratio. Ad quod etiam non parum consertillud simile, quod refert Carol. Anton. Puteus in confvnicopo I consilia γονῆ.
renunciatione non obstante, possit filiam renunciantem instituere ἐν decedendo tamen ab intestato non videtur
384쪽
eam vocasse, licet ab intestato proximiorem . & excludere agnatos vigore d. l. cons sumuν: cum potius videatur approbasse actum,quem gesserat in vita, quam illud tacite per voluntatem permissiuam reuocare. Cum igitur in casu de quo agebamus adfuerit pactum dispositiuum invita,non debet praesumi voluisse illum reuocare decedendo ab intcstato, ad quod facit etiam Bara. in l. I . . de suspect. tuι, ubi docet, quod quando concurrit prohibitio tacita resultans scilicet ex huiusmodi pacto testitutionis dotium,& tacita permi Iio, praefrtur prohibitio, alios adducit idem Puleus d num. 39. or qo. & ne desit punctualis de eis o ita in terminis fere terminanistibus ex his, & aliis similibus conclu.dit iuxta morem doctissimus Barsat. Omnino videndus in consa 66. pcr x rum lib. 3. Ideoque nullo modo Principem D. Fcrdinandum teneri uti Mariae limredem,sed ad dotes praedictas absque onere vigore pactionis restitu citae dotis in capitulis appostae, esse ad miti cindum,dicebam. . Haec causa fuit transactione finita. SUMMARIUM.1 Romissio de vendendo non est vendi. 1 tio. a Paenitentia locus es in contractibus in.
nominatis... Pr.eciflues promisi uerit tantum in gναιιam emptorιs, qui non promisit
3 D stipulatione ultro citroque obligato.
que parte sit interposita stipularis. 4 Contν actus ratis es iudic. us qualem
eum verba indicant. Ex pacto tantum de re troue endo non prasumitur contrac us 8gnotat u , sed alia requirantur ad nιsula... Pν cyses non fueris in eodem c fractu , nec coνam e Udem Notario,
sue gnorans quis emat. 7 Domιnν referuasio siero nequit, quod in reseruante nunquam fuit. 8 Verba praecipue n s ostrambuι proprie sent ιnteligenda. 9 Ueνba ρνomιι o vendere, non inducunt consensum, sed fidem tac ronis tantuinicant. I O Contractus recipit nomen . voluntrie contraBentium.
ri ne venditionis substantia est τι dam
. . Iιem quando fuit ad tempus. o p dente no trone, non ausem perpetuo, ct inde ite. 33 Curtii opinio in conssa. quodproc
16 Causa iusta inteνcedente poterit a con- nacta recedi.
. . muta promissio intelligi/uν νι s
385쪽
: uia-confractibus innominatis ιραν Deus paenitentia. 3 9 Emprox,cu acta fuitpromisso de vemdendo, si aliquidoluiι poteris repete res emere paenituerit. a ci Uenditione perfecta, licet condiIImm. liter,non poteris ab ilia recedi. a t Vltima derogam prioribus. 2 a Forma conditionem inponat,pracipse: stante clausula, & non aliter.
. . . Ideo sua nonseruata actas corruit, i se censetW aE muro resolutus.
a 3 randitio non habetur pro perfecta,qua-
do contrahentes couuenerant,ut com
fficeretuν fragiana, licet pretium constituerint. O .. Et ideo es locussaenitentia. γε Canduto φαansa μιρον adimplere δε- hentem abetur'o impleta. a s Cesiolaras luendi est omnino necessa-
ria in retroaendition quando non si ipse debitori. . . Alias non esset retrMunditio, sed
26 Forma omnino seruanda e A licet tendas ad faciliorem actus explicatione. et 7 Conditie,qua non est mere pote saltua, sed ispendet a casu, vel is Principe non poterit imputari adimplere dobenti. . . Et ideo non procedit tex. in I.iu ciuili,de cond.& dem. . a 8 Conditia, qua pendet a voluntate Primcipis,reputatur impossibilis, vel fatis, dispoilis.
ast Impossibiis exequi nemo tenetur,etiam si adesset iuramentum,se parna. 3o Resentioracilius concedisuri quam o
Ex promissione de retro uendendo facta per emptorem . Ipsum
tantum adstringi, nec obligari venditorem ad reemendum etiam stante clausula ex nunc pro tunc retro uendit.
Lara est, & ab omnibus reccpta coelusio; aliud esse veditione, aliud promissione de vendendo, I. in bonagrii, ubi glos in ve .c5n Actarum, Ias Castri ct cateri . de eo quodeert loco, ideoque cum promissio de vendedo non sit venditio persecta, ut late per Goetet. in I. a. 8.C.de pactιs inter ense.ct venae de latissime omniucard. Manue. de tacit. o ambig. conuent tib. q.tit. 3.in princ. sequitur necessario esse locum poenitentiae, quia sinmus in contractu in nominato, ad te tum in L spreuolam, de conae ob eas
fam, Draecipue si pio missio fuerit tam tum in gratiam emptoris, qui no pr Lib.I. misit emere, quonia ex illa prom isti, ne de vendendo,non fit extensio ad illum,cui fuit promissum, ita ut ex illa promissione, dici possit etiam emptor obligatus necessatio ad emendum, naa etiam si essemus in stipulatione ultro. citroq; obligatoria,non tamen orietur obligatio,nisi ab utraq; parte sit interaposita stipulatio, ι. i. Ssipulario, est quicquid adstringenaeae.de verb.obligo& docuit optime ante a lios Cor. in d. bona fidei, ram legit cum is res,
num. 216. in .se a 36. & ideo locus est poenitentiae ex praedictis. Hinc cum fuissent citati Alexander Palavicinus Dux Castri,& Io. Ambrosius Parauagna in M.C. V. super ten re instrumenti via Ritus ad instantiam Laurentii Cambi, & Simeonis Veret ni ad Ioluenduin duc. .s o o. idest Hli a duc. Diqitig Cooste
386쪽
duc. Soco . pro pretio tot introituum
fiscalium, quos praesupponebant sui
se venditos dictis Palavicino,& Para. uagna,& duc. 6ooo. pro interesse decuris,Diccbam ego, qui partes Ducis substitiebam,nullo modo posse procedi contra eos ad instrumenti liquida tionem via Ritus, cum minime ad solutionem praedicti pretii tenerentur ex facie eiusdeni instrumenti,dum i eo psnitus venditio fiscalium interue. nerat, sed tantummodo promissio do vendendo: quod ut clarius oste de rem praenotandum dicebam in facto. Io. Ambrosium sub die II. Decembris i 637. retrouendidisse certos annuos introitus quos tenebat emptos a
Regia Curia super functionibus fiscalibus Terrarum Rogliani, & Scigliani Prouinciae Calabris citra, prςdictis de
Cambi,& Ueraone uti cessionariis im
ctam celsionem obtinuerat: pro capitali pretio duc. io 8378.3. a. de quibus soluerunt tantummodo per medium Banciduc. 7 999. reliqui vero duc. 32 79. 3. a. pro complemento fuerunt
illis relaxati pro alagio ad rationem
Deinde quia idem Parauagna, &Alexander Palavicinus, qui in praeductis functionibus fiscalibus interes habebat,qlita re vera erant proprii, se laesos dicerent in praedicta venditi ne , cum paulo ante illos recepissent a Regia Curia cum alagio ad rationem duc. r8. pro centum. & ipsi de Cambi, di Veraone reemissent ad rationem duc. 3o. Vt praedicto Alexandro rems ratam facerent sub die 5. Februariia 638. vigore alterius instrumenti promiserunt, piaedictos introitus fiscales dicto Duel Alexandro, & Parauagnae
retro uendere pro eodemmet pretio duc. 7 999. e Ium quia valde illos taedebat hoc facere , nonnullas pactiones, & conditiones in eorum beneficium apponi voluerunt; ex quibus ut arbitrabantur, retardaretur Dux ab illorum reemptione; & inter alias voluerunt, quod Dux, & Io. Ambrosius soluet et pretium dictor u duc. 7 999. in decim aquarta die Mensis Deeembris io 38. verum excomputarentur
duc. a 999. per ipsos Cambi,& Uer hone dicto Duci debiti, sed nihilominus voluerunt i nteresse ero tota su madue. 7 999. quod ascendebat adduc. socio.Item quod cessio iuris liten. di obtinenda a Regia Curia remaneret ad onus ipsorum de Palavicino, de Parauagna, Item quod periculum exactionis remaneret etiam ad utile , &damnum ipsorummet de Palavicino,& Parauagna, vi ex praedicto instiumento legebaur. Cum autem cessisset dies t q. Decebris i 638.1in qua debebat fieri solutio duc. 6oco. pro reeptione dictoruintroituum est alium, noluerunt DuX,& Io. Ambrosius reemere ex quo satis erant deteriorati, ex illa inopinata, &immani terrae quassatione interim in Prouincia Calabriae subsequuta , ob quam sunditus innumerae Ciuitate
& Terrae,& praecipue Rogliani, di Sci-gliani pessumdarunt. Ideo pridicti de Cambi, & Vereone illos citari secerunt in M. C. super tenore instrumenti ad soluendum praedictos duc. Scio O.
pro pretio functionum fiscalium , &duc.6o oo. pro i liorum interesse,praesupponendo fuisse vere illos vuditos, et serfectum venditionis , seu retro-
uenditionis contractum , et tras latum
illorum dominium,prςcipue ex praedicto pacto, quod periculum exactionis
remaneret ad commodum, et incommodu Ducis,& Parauagnae, et ex aliis
ex quibus clare collipi dicebant, hos cotractus suisse potius pignoratilios,
et semper remansisse introitus in dominio Ducis,et Parauagnς. Attamen cotrarium esse dicebam,
ex pluribus,et primo nullo modo posse in dubium reuocari, primum instruis metum initum sub die i 1.Deeembris r 637. in quo Parauagna retrouedidit introitus,ipsis de Cabi et Verzone uti
cessionariis iuris luedi Regiae Curiae fuisse
387쪽
fuisse eontractum verς, effectivae ac perfecte venditionis, no autem pignoratilium, prout ex aduerso gratis asse. rebatur. Quod non obscure conuincebatur ex pluribus. Primo ex cessioneis
iuris lue i habita a Regia Curia per ipsos de Cambi, et Ucrzone. Secundo ex prςtio duc. 7 7999. per ipsos soluto.
et ex bursato Parauagne, pro illorum
retro uenditione. Tertio ex retrouenditione sequuta in ipsorum beneficiu.
Drto ex prouisionibus Regiς Ca- mers expeditis pro describendis imtroitibus in eorum facie. Quinto ex perceptione, et exactione prsdictoruintroituum .Que omnia verum , essectivum,perfectumque venditionis, et emptionis contractum fuisse demonstrabant, cu in eo concurreret omnia,uς ad constituendum perfectum Vcitionis,et emptionis contractum,necessaria iud icantur, ut toto tit=.Cr C.de
Nec poterat contractus huiusmodi iudicari pignoratilius, cum nihil ex aduerso super hoc fuisset deductum, imo cotradicebat iis c prςtesio expressis verbis insti umenti, nec ex eo aliqua pignorationis coniectura colligi poterat, idcirco talis erat iudicandus contractus, qualem eum verba inducabat, quia sunt signa, et testimonium 4 metis nostrς,ι. tabeo, S. ιιem Tubera Τ.
Nec erat facienda vis in pacto hoe de retrouendendo, apposito deinde in
secundo contractu, sub die I r. Septu-bris io V7. quoniam prςterquam, quod ex huiusmodi pacto de retro uenden. do, non arguitur necessario fuisse contractus pignoratilius, cum alia admis nicula requirantur, tamen quatenus esset, negabatur, procederet quam do esset appositum in eodem contra. ctu, vel coram eisde Notario, & testibus,tunc enim censetur unicus contra.
eius,& pactum illud primum in intensione, ut in limili tradit Dem. de Fran-Lib.I.
ehis in deris ras. s 369. hoc autem instrumentum fuit secundo post mense confectum, unde nullo modo pol rat coniecturari fui se primum in inte-tione, & conseque ter no animo trasserendi dominium: quia noli fuit incomtinenti,sed ex interuallo appositum. Praeterea, si primum instrumentum, ut pars afferebat, fuerat pignoratii tu.& consequenter dominium functionufiscalium poenes eundem Io. Ambr sum venditorem rem an serat: quomodo, vel qua ratione asserere poterat pars, secundum hoc instrumentum,
quo illi de Cambi, & VerZOne retro- uendere eosdem introitus promiser ut eidem Parauagnae,& Palavicino,suisse cotractum perfectae venditionis, noria autem promissionis de retrouended Meerte si dominium crat Io. Ambrosii, quomodo poterat eosde introitus ab ipsemet emere ξ emptio enim rei suae 6 non valet,sive scies,siue ignorans quis
sedes consiensem, S. si rem meam , f
In luper existente dominio poenes Parauagnam ex dicto primo instrumento, uti pignorat itio, ex suppositione partis; quomodo in secundo instrumento poterat pars sibi expresse reseruare,dominium. proprietatem, &possessionem fiscaliumὸ certe hoc co- tradictorium erat,no enim potest fieri reseruatio dominii, quod in reseruate
numquam fuit translatum. Vnde cum neque verba contractus neque coniecturae, fuisse illum pignorathium indicare valebant, omnino dicendum erat primum contractum fuisse veri,& pe fectae venditionis, ut lath agit CAEDM.
Hoc posito, dicebamus, secundum instrumentum,de cuius liquidationeis agebatur, nil aliud continere, nisi simplicem promissionem. & pactum deo retrouendendo appositum in beneficium Palavicini, &Parauagnae ex fa-
388쪽
cto superius enarrato, non autem perfectam venditionem: Quod clari inmeeolligi dicebam, ex vecbis eiusdem instrumenti sppe *pius repetitis:dice. hatur enim ibi in principio,Et volendo
rer, retrauender i ergo non venditio
sed pactum, & promissio de retrouen-8 dedo inhita fuit,verba enim praecipue in contractibus vere, & proprie intelligi debent Rolanae . Valle cons. 68.nu.
propria significatione non esse recedendum asserit: Vnde cum verba futuri temporis , ut promicto venderes non inducant consensum, sed fidem . pactionis tantum indicent,eapsicut O
set. de refert Franc.Marc.deci et al. 3 . . alar. 2.non poterat dici venditio perfecta, quae necessario verba depraesenti requirit,l. I. ra a. de contrah. empl. or I. 3. .eodem. Praeterea non aliunde, vel melius,
vel luculentius contrahentium propo. situm colligi poterat, quam ex nomine, quod ipsi met contrahentes expressim contractui indiderunt. & pluries
gust. n. a.7.erseqVnde cum praedicta verba satis declarent, quid senserint contrahentes, & ab illis denominetur contractus, Lqui saxum, ubi mei. Jde donat.et ι. fideiψsores magi Damu, S.I. 1. de fideiussori illis standum est, ut reis fert D: Rugerius in νubν. de causa posse et prurieν. in 3 .et q. regula: nec debebamus ab illis recedere,& venditionis promissionem , perfectam venditionem nucupare, praecipue cum illa verba venditioni non conuenirent I. I. s.s is qWi nauem, Τ.de exereiso .amon.
Porio de substantia venditionis est , ut dominium in emptorem transferatur,alias si conuentum fuerit , ut
II non transferatur, non potest dici venditio textus est ad litteram in Leum manufatapenuo. S.Dal. f. de contrah. empl. Nemo enim, inquit Labeo, pors videri eam re vendidisse, de cuius domianis id agitur, ne ad emptorem ιranseat, sed hoc aut locatio est, aut aliud genus eo tractus, de quo late per eundem
Mamie. de tacit. et ambrg. lib. 2. tit. 2.
n. l . Cum igitur iriptaedicto secundo instrumento exprevis verbis fuerit conuentum , quod Praedicti Fiscales introitus cum eorum capitali rema. neret,& esset in dominio, proprietate,&possessione ipsorum de Cambi , &Vergone , neq; intelligeretur aliquomodo translatu in praedictos de Pala. uicino, &Parauagna, ac si praefatus contractus factus non esset , quodq; possent praedicti de Cambi, illos vendere, & hypothecare, sequebatur nullo modo posse dici cotractu perfectae
venditionis,cum repugnare videretur fini, propter quem fuit inuentus eminptionis contractus,eiusq; naturales etifectus remoueri, adeo ut etiam si pantes ipsς expresse contractum emptio nis, & venditionis appellassent, non tamen talis esset iudicandus , ut late
Nec quicquam obstare dicebamus illud, quod Kx aduerso adducebatur; pactim nimirum dominii reseruatiuum , non dici extraneum a conisi a tractu venditionis, imo de natura potius illius, ad remin Lquod vendidi i 9.Τde contris empl.adeo ut ex eo impediri nequeat,quin contractus , Und
quaq; possit dici perfectus, ita ut si imterim res pereat, periculum sit ipsius
emptoris, non obstante pacto reseruatiuo dominii, ad textum notab. in I. si euι emptio,S.interdum,cum Ise . t cm. cum aliis adductis per Marian. disception cap. S 2 3.n. 17.
Quoniam illud procedit quando venditio iam fuit persecta,quin imo,&emptori res la tradita, ut colligitur ex din. t. quod vendidi, ibi, uod vendidi,ti
389쪽
tν aridi, & in venditione persecta I
quitur Gratian. d. cap. 23. et 3 Fq. . 8.e seq.de ita procedit textus in LI. sicut emptis, preter qua s, ibi expressh fuerat conuentum, si res interim pro certa mercede intelligeretur conducta.
Et tandem hoc locum sibi vindicat quando dominium fuit pendente solutione reseruatum; non tamen perpetuo, & indefinite, ut in aeLeam mam
δε a, S . pro ut in hoc casu, ubi r seruatio non fuit pendente solutione, sed simpliciter,& indefinite, ac si contractus non fuisset laetus, quod nihil aliud indicat, nisi imperfectionem venditionis,& solum permissionem de
ubi ideo periculum esse venditoris affirmat. Et licet Cura. iun. in cons. 8 2. cona. tus fuerit ostendere,procedere dispor 3 sitionem d.lsicut emptis,etiam in venditione non perfecta, & signanterinis promissione de vendendo , eius tamen opinio non recipitur , ut notat Suraein deris i 98.nu. a 8. 29.et 33. ubi
inquit, C ni, opinionem maximam habere difficultatem, quia ad hoc ut
periculum spectet ad emptorem, contractus debet esse perfectus, ex tex.int. i. C. δε perio et com.rei uend. quae
perfectio non inducitur ex promissimne de vendendo , vel ex pacto astran- eandi ; unde idem Curtius dissiculta. tem agnoscens, asseri t in fine consilii, quod hoc procedere in illo casu pol rat, quia conductor in cuius beneficium facta fuerat de vendedo promitisio, se obligauerat ad emendum , &ideo pactum erat necessarium , &obligatiuum ex parte utriusque,secus tamen quando solum collatum erat
Hi ne neeessario sequi dicebamus, quod cum essemus in promissione d vendendo, non autem in venditione,ch sic in eontractu innominato, locus erat pςnitentis,ad tex.in d.I pecunia,stis condob causam, ut diximus, praecipue cum promissio tantum fuerit facta per ipsos de Cambi, & Verχone in gratiam, & beneficium illorum de Palavicino,& Parauagna, sed non e conuerso ipsi de Palavicino,& Parauagna se obligauerant ad emendum, & pr pterea ex illa promissione de retrouem dedo non poterat fieri extetio ad illii, cui fuit promissu, ita ut ex it Ia promis. sione necessario ipse et obligaretur ad emendum; nam ut superius adnotauimus,etiam si essemus in stipulatione. Vltro, citroq; non in oriretur obliga tio, nisi ab utraq; parte esset interpossitat .ssipulatio,or l. qui'uid al=νin. genda,inprinc de veνb.Oblig.Cain. &csteri superius aIlegati. Emptor enim,' di venditor licet sint correlativi, nil, Iominus intelligitur, quando iam res fuit in esse deducta , ut quia iam esset perfecta , tunc enim non potest unus stare sine altero, LMe. de acceptitana 4 sed non sequitur, quod ex sola vi, &potentia correlativorum, qui non promisit,remanere debeat et obligatus,vi tenere videtur υs in d. I. in bona fidei.
sario requiritur,ut adsit ab utraq;parte promisso,& imputet sibi,qui non procurauit ab altero consimilem promissionem de emendo ; ut respondit in specie Corn. in cons3oo.lib. I. or idem
390쪽
contrarijs respondet,& bene Gratian. II cu Do u. M., 38. & ideo hoc paetum de reuendencio magis expedire videtur venditori,cui fit promissio deIe uendendo, quam empto ii, ut post Cagnol. l. a. C.de pactis inter empl.ctaeend.dixit idem Grauan. nu. 3 . quia stat in eius arbitrio, an velit re emere
vigore dicti pacti,& promissionis,non
tamen iuvabit emptori, qui vendit rem cogere non poterit ad reemendum, quia pactum suit solum appositum per unum ex correlat tuis, in bene. ficium alterius, ad cuius fauorem tam tum operabitur praecipue in casu contingenti , ubi expresse legitur facta promissio reuendendi in gratiam dictorum de Palavicino, & Parauagna; unde heiae poterant illi renunciar
cum beneficium non conseratur in inuitum, Linavo, ct t.rnuitus, S. quod cuiq, st. de regiuν.nec adstringi aliquomodo poterant ad reemendum,praecia spue stante iuxta causa terrem tus eae, qua licite recedi poterant a contra
contractus, & promissio debeat intel- Iigi , quatenus adesset promissio reemendi, rebus in eodem statu permanentibus, cap. quemadmodum, de 3Meium eam concordantibus , & excepta
causa,verisimiliter non cogitata. cum tutoribus,in fine . de suo=teu. Nec multum Obstabat clausula illa in instrumento apposita , ex nuncpro tune retrouendunt in qua pars totis viribus, ac toto conatu se nndabat, Praetendens ex ea persectam ex omnipat te nusse iudicandam venditionem:
I7 Nam cum principalis contrahentium intentio, de dispositio fuerit tantum
obligandi praedictos de Cambi , &
Verzone ad promictendum retrouenis
ditionem ingratiam ipsius Ducis Pa. Iauiciat,& ad illam retrouenditionem faciendam ipsosmet obligare,noauti: simul , &semel obligare Ducem, ScParauagnam ad recinendum; ideo ut magis illi ad reuendendum adstringi. t ostent,& ad maiorem Ducis cauti, am,addiderunt clausulam illam,silaue
ex nune pro tunc adιmpletis pactis re-ιrouendunt non tamen ex illa clausula
fuit inducta perfecta venditio ex parte Ducis, Sc Parauagna; quasi ex illae fuissent obligati ad reeinendum , sed ad maiorem firmitatem, & obligatio nis nexum ex parte Cambi,& Vera ne, ut casu quo Dux, & Parauagna vellent reemere, statim fuissent obtrugati ad reuendendum, imo retroueninclitio ex tunc haberetur pro facta, ut colligitur etiam ex illo pacto sub nu. i o; i biura,ches gusto drato petamento,
solummodo voluerunt illos obligare ad reuendendumon tamen habuerunt a principio venditionem pro perfecta, alias hoc pactum fuisset mutile, & su-
pei uacuum . ideo ex illa clausula nunc pro tunc, non poterat necessario
colligi persectio venditionis utraq; ex parte. Quinimo in fortio, i casu duxit videndus Laderchius in consI.i71. num. I .e eq. Quod quia prom issio dei8 vendendo non est venditio , sed contractus innominatus,in quo locum habet psaltentia etiam ex parte promi-ctentis per d. se pecuniam, Com.d coss.
procedit etiam si in praedicta promisesione de vendendo adesset dicta cIa sula en nunc pro tuneri quia illa non o stante semper intelligitur conditio, nisi promittentem p ςnituerit, praecipue infra tempus datum ad reeme dum . Quanto minus igitur obstabithςc clausula in casuWquo agebamus